Vorige week verscheen er in de media het bericht dat heel wat studenten in ons hoger onderwijs en de universiteiten de regel van drie niet (meer) kennen. Voor mij was dat geen verrassing, daar ik dat tien jaar geleden al eens had meegemaakt op het einde van mijn carrière bij DAF. Daar hoorde ik van schoolverlaters van de Technische Hogeschool Eindhoven (o.m. bekend van zijn wagen op zonne-energie) die dat ook niet wisten. Ik dacht toen dat het misschien kon zijn dat men daar in Nederland een andere term voor gebruikte. Waarschijnlijk niet dus. Het kan nu wel zijn, dat die studenten de regel van drie in de praktijk gebruiken, maar niet meer weten hoe men die noemt. In dit google tijdperk denkt men immers niets meer te moeten onthouden.
Toevallig was er dit weekeinde ook sprake van een regel van drie in onze politiek. Johan Van Overtveldt (N-VA), kersvers federaal minister van Financiën en iemand die niet in de politiek is opgegroeid (dus betrouwbaarder), heeft ook een regel van drie uitgestippeld om de taxshift – het verplaatsen van de belastingen van arbeid naar andere inkomsten – uit te werken. Dat wil hij doen door een verhoging van het btw-tarief, een milieubelasting en een vermogenswinstbelasting (in die volgorde). Net wat Angel Gurria, topman van de Oeso vorige week aan Charles Michel is komen vragen. Van Overtveldt gaat ervan uit dat men:
1) bij het belasten van vermogen, er rekening mee moet houden dat dit niet zal opbrengen wat men verwacht en verwijst daarbij naar Frankrijk, waar men een soortgelijke wet al weer heeft afgevoerd. Zo’n tax, zegt Van Overtveldt terecht, kan één keer werken, maar de tweede keer is dat kapitaal weg.
2) Dat dat ook geldt voor milieubelastingen, die zullen leiden tot gedragswijzigingen, waarbij op termijn de inkomsten alleen maar zullen dalen.
3) Dat men best de btw verhoogt, niet door het hoogste tarief van 21% te verhogen, maar wel door een einde te maken aan een hele reeks van uitzonderingen, typisch voor de Belgische aanpak van de laatste decennia. Het knip- en plakwerk, zeg maar. Zo’n btw-verhoging kan aanvankelijk tot minder inkomsten leiden, maar dat is maar tijdelijk, omdat ook bij hogere belastingen mensen blijven consumeren.
Dat lijkt mij een aanvaardbare uitleg, zeker als men weet dat een dergelijke maatregel op een termijn van pakweg 5 jaar miljarden euro’s kan opbrengen, nodig om het Belgisch loonhandicap weg te werken en de staatsschuld onder de 100% van het bbp te brengen, zoals gevraagd door de E.U., de Oeso en het IMF. Wie kan daar nu niét mee akkoord gaan?
Wel, Hypokris van de CD&V, daarin gesteund door azijnpisser Van Rompuy, broer van. Die zijn beiden op hun achterste poten gaan staan omdat de voorstellen van Van Overtveldt niet in het regeerakkoord zouden staan. Wat er dan wél moet gebeuren, zeggen ze er niet bij. Die Peeters begint zich zo stilaan als dé gedroomde linksbuiten van de ploeg Michel te etaleren. En dat voor iemand die ooit voorzitter van Unizo is geweest. Voorganger Marsboom en opvolger Van Eetvelde weten niet wat ze horen of zien. Een ex-voorzitter van een zelfstandigenorganisatie, die spreekbuis is geworden van de vakbond. Men zou stilaan gaan geloven dat Peeters zelf ook redelijk wat geld in Arco zou hebben gestoken en daardoor maar wat wild om zich heen slaat. De George Clooney van de onze politiek is eerder een Archie Bunker geworden…
|