|
In het kader van de bonussen en andere graaicadeaus zijn we weer iets nieuws te weten gekomen. Ministers die niet herbenoemd worden in de eigen regering of in een andere die dit land ‘rijk’ is, krijgen daarvoor een soort afkickbeloning, waarbij ze twee medewerkers in dienst kunnen nemen voor een periode van vijf jaar en zo hun ‘statusverlies’ kunnen compenseren. Met de huidige stoelendans in de verschillende regeringen blijkt deze zaak een dure aangelegenheid te gaan worden. Tot nu toe gaat het al om tien ministers in de verschillende deelregeringen, maar met de federale erbij kan dat aantal misschien zelfs verdubbelen. Als men weet dat het afkickbedrag tot 100.000 euro per jaar kan gaan, praten we hier over vele miljoenen.
De wet daaromtrent werd gestemd in 2001 onder Verhofstadt I, toen men dacht dat de bomen nog tot in de hemel groeiden. Eén van de vele slechte wetten die er vooral vanaf toen gemaakt zijn. Zo werd er bv geen onderscheid gemaakt tussen iemand die al járen minister was en iemand die bv een invalsbeurt maakte, zoals dat nu weer het geval is en die hooguit enkele maanden de plaats van een minister inneemt. Een recent voorbeeld daarvan is Cathérine Fonck (cdH), die sinds amper twee weken de plaats van Wathelet Jr inneemt, omdat die laatste omhoog is gevallen tot minister van Binnenlandse Zaken, nadat madame Milnjet het daar was afgestapt, richting Waalse deelregering. Die Cathérine Fonck zal normaal gesproken hoogstens een paar maanden staatssecretaris zijn en ‘riskeert’ daarvoor de komende vijf jaar zo’n half miljoen euro te krijgen. Het is niet dat ze dat geld op zak kan steken, ze moet het uitgeven aan twee al dan niet nieuwe medewerkers, maar de staat moet het wel missen.
Het kan nog erger, want ministers die niet meer aan de bak komen, maar een andere functie dan minister hebben kunnen bemachtigen, profiteren toch van Verhofstadt’s genereuze wet. Zo o.m. ook niemand minder dan Europees commissaris Karel De Gucht en Europees ‘president’ Van Rompuy. Allemaal mensen waarvan we weten dat ze dat geld broodnodig hebben om de eindjes aan elkaar te kunnen knopen…
Geert Burger heeft al gezegd dat hij, voor wat Vlaanderen betreft, de zaak ter bespreking wil voorleggen. Dat is al een eerste stap, die perfect zou passen in de aangekondigde Vlaamse besparingsstrategie. Nu nog hopen dat er iets van komt én dat het Vlaamse voorbeeld dan navolging krijgt in de andere vijf regeringen. God, wat leven we toch in een rijk land!
|
