|
Het is al lang een vast gegeven, dat dit België alleen kan blijven bestaan dank zij het geduld van de Vlamingen. Die blijven netjes de wetten gehoorzamen, terwijl de francofonen ze alleen maar toepassen als het hen uitkomt. Datzelfde geldt blijkbaar ook voor het confederalisme dat door francofonen en belgicisten verketterd wordt, maar door PS en CDH nu wel zelf wordt toegepast van zodra de gelegenheid zich voordoet. Dat hebben we deze week kunnen meemaken door de demarche van die partijen, toen die meteen een akkoord sloten voor de gewestregeringen, nog vóór er een was over een nieuwe federale regering, welke nu wel erg in de verdrukking komt. De Vlamingen, waarbij de N-VA zelfs bereid was het communautaire tijdelijk links te laten liggen, konden niet anders dan dezelfde weg volgen. Voor De Wever was de zet van de francofonen een godsgeschenk, want nu kan hij verder voluit gaan. Of het straks met die federale regering nog iets worden zal, is iets waar weinigen nog van blijken wakker te liggen.
De PS deelt in Wallonië al meer dan 25 jaar de lakens uit. Ondanks het feit dat dit landsgedeelte er alleen maar armer van geworden is, blijft de partij de lakens uitdelen, grotendeels omdat ze daar op alle niveaus zowat alle belangrijke politieke postjes in handen heeft en van daaruit de bevolking blijft voorhouden dat het zonder haar alleen nóg slechter kan worden. Door voor het eerst sinds lang nog eens een federaal premier te leveren, heeft de partij onder Di Rupo nogal wat toegevingen moeten doen die ze anders nooit zou gedaan hebben en dat werd haar in Wallonië niet in dank afgenomen. Ze verloor zo’n 8% van de stemmen en moest zien dat ze hier en daar op de linkerflank gepasseerd werd door de Waalse versie van de PvdA. Dat én het feit dat de deelregeringen straks – als gevolg van de zesde staatshervorming – meer geld ter beschikking gaan hebben dan de federale, heeft ertoe geleid dat de PS voor de centen (en de macht) kiest en in de eerste plaats haantje de voorste wil blijven op de failliete puinhoop die Wallonië nog altijd is. Door de vlucht vooruit heeft ze echter de Vlaamsnationalisten de kans gegeven hetzelfde te doen en – als alles lukt – hebben we straks toch nog de confederatie, waar linksen en belgicisten zo tegen gekant waren.
---
In de marge van bovenstaande, nog dit. Wouter de boskabouter Van Besien doet nu vreselijk verontwaardigd omdat CD&V, volgens hem, een bocht naar rechts neemt. Wat is daar abnormaal aan in de regio waar 75% van de kiezers centrumrechts gekozen hebben? Dat hij en/of een van zijn groene medestanders nu geen minister kan worden, zoals hij stilletjes gehoopt had, zal wel de belangrijkste reden zijn geweest. Hij kon, zelfs vóٕór 25 mei, niet genoeg herhalen dat Groen bereid was mee in gelijk welke regering te stappen.
Tobbackske reageerde een beetje in dezelfde zin. Ook hij zegt dat zijn partij niet neen zal zeggen als ze gevraagd wordt. Vraag is maar wie er in Vlaanderen nog zit te wachten op het aanhangwagentje van de PS?
|
