Na de discussie over de 800.000 stemmen van de Arco-coöperanten (het kan ook een veelvoud zijn), die misschien niet of slechts gedeeltelijk voor de N-VA zullen stemmen, maar meer dan waarschijnlijk niet (meer) voor CD&V, opent zich een nieuw front. Deze keer tussen N-VA en haar huidige partners in de Vlaamse regering. Bij het laatste congres van de partij heeft de N-VA duidelijk afstand genomen van de onderwijshervorming zoals die binnen de Vlaamse regering min of meer was afgesproken. Die was nl ‘op zijn Belgisch’ geregeld, men kon er alle kanten mee uit en daarvan hebben De Wever en Co gebruik gemaakt om duidelijk te stellen, dat zij in geen regering zullen zitten die denkt het algemeen secundair onderwijs (aso) te zullen afschaffen. Terecht, want wij hebben nog altijd een onderwijs dat bij de beste van Europa is en, zoals men in de sport zegt: ‘never change a winning team’. Gaan experimenteren met de toekomst van onze jeugd is inderdaad geen optie.
Wat heeft bovenstaande nu te maken met een ‘tweede front’? Wel, er zijn in Vlaanderen meer dan één miljoen leerlingen. Die gaan zelf (nog) niet stemmen, maar hun ouders wel en de meeste daarvan zullen wát blij zijn dat ze nu al weten wat hun kinderen straks al dan niet kan overkomen. Zeker de ouders die vroeger zelf het slachtoffer zijn geweest van die andere flop, het vernieuwd secundair onderwijs (vso) waarbij 1+1 ook wel eens geen 2 kon zijn, zullen twee keer nadenken om straks voor een partij te kiezen die met de toekomst van hun kinderen gaat spelen.
Een tweede punt is dat de N-VA voor die onderwijsproblemen the right man on the right place heeft kunnen strikken, nl Peter De Roover, leraar economie in een tso school en dus iemand die niet alleen weet waarover hij praat, maar die het ook verduiveld goed kan uitleggen. Wie hem ooit al eens in Terzake heeft bezig gehoord, kan dat beamen. De man is daarenboven een bevlogen Vlaming die zijn strepen al meer dan verdiend heeft in de Vlaamse Volksbeweging en andere al dan niet politieke acties. Samen met Johan Van Overveldt (economie) en Hendrik Vuye (justitie, criminologie en wijsbegeerte) heeft de partij drie mensen binnengehaald die misschien niet genoeg politiek gehaaid zijn, maar die in elk geval specialisten zijn in hun vak én meer dan overtuigde Vlamingen. Mensen die genoeg vertrouwen uitstralen, dit in tegenstelling tot de traditionele beroepspolitiekers waarvan reeds meer dan eens bewezen werd dat ze – samen met de journalisten van de poco media – de categorie zijn die het minste vertrouwen krijgt bij de man en vrouw in de straat.
|