|
Over de loonkloof tussen wat een werknemer in België kost (maar zelf niet verdient) en die van onze buurlanden, is het laatste woord nog niet gevallen. Zelfs in het zgz dure Luxemburg kost een werknemer minder aan het bedrijf én houdt hijzelf er meer aan over. En dan hebben we onze loonkosten nog niet eens vergeleken aan die zgz verderaf gelegen ‘perifere’ landen rond de Middellandse Zee. We hebben het al meegemaakt met Ford-Genk dat feitelijk straks verhuist naar het Spaanse Valencia, maar het kan nóg erger.
Volgens een bericht in het Waalse blad La Meuse heeft de bouw van het nieuwe spoorwegstation van Luik-Guillemins niet alleen meer dan het dubbele gekost (437 miljoen euro!) dan wat geraamd was, de 8.000 ton staal die erin verwerkt werd, kwam allemaal uit Spanje en dat in een stad met een eigen staalindustrie, met hoogovens en koude en (toen nog) warme lijnen. Zelfs met de kosten van het transport erbij, was het goedkoper dan Luiks staal te moeten gebruiken. Het houdt daarbij trouwens niet bij op. Zowat 90% van de arbeiders die de (prachtige) constructie van staal en glas ineen hebben gezet, kwam hoofdzakelijk uit Portugal. Er werd dus 437 miljoen euro uitgegeven zonder enige tegenprestatie qua eigen werkgelegenheid…
Misschien zit de Catalaanse architect Santiago Calatrava er wel voor iets tussen. Hij is nu nl bezig met een eveneens indrukwekkend nieuw spoorwegstation in Bergen, niet toevallig de thuishaven van Di Rupo. Eerst begroot op 37 miljoen, schat men de kosten nu al op 150 miljoen en zou het niet verwonderlijk zijn, mochten de eindkosten tegen de 200 miljoen euro aanlopen. Dat is dan meer dan vijfmaal de kostprijs van wat het nieuwe station van de stad Rome, die - bij mijn weten - nog altijd een stukje groter is dan dat van onze gestrikte…
I.pl.v. te zorgen voor eigen werkgelegenheid bij dergelijke megacontracten klooit men hier maar verder met nepstatuten die de werkloosheid alleen maar marginaler maken. Er zouden in dit land al zo'n 116 verschillende systemen en statuten zijn om mensen aan werk te helpen. En nu heeft federaal minister van Werk De Coninck voorgesteld er nog een bij te maken voor het aannemen van jonge werklozen bij kleine en middelgrote bedrijven te bevorderen door de invoering van een soort dienstencheques. I.pl.v. gewoon de algemene loonkosten te verminderen, blijft men verder rommelen in de marge met het zoveelste knip- en plakwerk dat De Coninck zelf trouwens niet eens meer kan waar maken omdat werkgelegenheid na 1 juli een gewestelijke bevoegdheid wordt. Kers op de taart van haar nieuw initiatief is wel, dat de uitbetaling van die cheques zou gebeuren via de vakbonden. Dat is wat ze noemen ‘de kat bij de melk zetten’, ongezien eender waar ook ter wereld. Hier valt dat nauwelijks op, want diezelfde vakbonden betalen in België ook al de werklozen uit, terwijl de staat daar zelf een dienst voor heeft. Kostprijs van die grap: ± 160 miljoen euro per jaar, weggegooid geld…
|
