|
Verkiezingsprogrammas zijn een goede samenvatting van wat partijen in
de vorige regering hadden willen/moeten uitvoeren.
Bovenstaande is niet van mij, maar van economisch dwarsligger Geert
Noels en geeft perfect weer waarover het gaat. Partijen die de laatste decennia
mee in de verschillende regeringen hebben gezeten, moeten nu niet afkomen met
beloftes, waarvoor ze de kans gekregen hebben ze al te realiseren of tenminste
kunnen pogen hadden dat te doen. En dat geldt in de eerste plaats voor de drie
zgz traditionele Vlaamse partijen. Een nuchtere burger die vaststelt dat
partijen de beloftes niet hebben waargemaakt toen ze ertoe in staat waren, is
niet langer bereid ze nog te geloven, laat staan ervoor te stemmen.
Zo
blijken de ontwerpteksten voor het Open VLD congres een verwaterde afdruk te
zijn van Verhofstadts eerste drie burgermanifesten (waarvan helemaal niets
verwezenlijkt werd), zal de SP.a zich weer opwerpen als de redder van onze
sociale zekerheid en de pensioenen (die door haar eigen ministers 18 jaar lang
mee verwaarloosd werden) en weten we van CD&V nu al dat ze welke beloftes
ook straks toch niet zal naleven, eventueel weer met de dood in het hart of
omdat zij verantwoordelijkheid durft te nemen. Die verantwoordelijkheid is
dan meestal juist niét doen wat ze beloofd had.
Zo
heeft CD&V tijdens het partijcongres in Lommel gesteld, dat de partij niét
in een federale regering zal stappen als die geen meerderheid in Vlaanderen
heeft. Wie gelooft dat nog? Het was uitgerekend CD&Ver Leterme, die ooit zegde
dat hij een dergelijke regering zou bekampen van De Panne tot Maasmechelen of
daar ergens en die daarna de allereerste Belgische federale regering zonder meerderheid
in Vlaanderen tot stand bracht en leidde. Servais Verherstraeten was toen de
CD&V fractielijder tijdens die eerste onzalige mismatch. Die werd er
daarna zelfs nog voor beloond met de job van staatssecretaris in de regering Di
Rupo die evenmin een meerderheid in Vlaanderen heeft en mag nu een CD&V-lijst
trekken in Antwerpen. Wie stemt nog voor dergelijke creaturen? Misschien was
Hendrik Bogaert nog de eerlijkste van de kadodders, toen hij zaterdag in De
Tijd stelde dat met het buiten gooien van de PS de hemel niet zal opklaren en
men derhalve de Franstalige socialisten beter niet liet vallen bij de volgende
regeringsvorming. Straffe Hendrik is ondertussen wel teruggefloten, het zou
maar een Bracketje geweest zijn
|
