|
Normaal was het gisteren de laatste
onderhandelingsdag van het uitvoeringscomité voor de zesde staatshervorming,
het zo geheten Comori, waarin buiten de federale meerderheidspartijen ook de
groenen zitten. Van enig resultaat is er echter niets te horen, waaruit nog
maar eens blijkt dat het daar niet van een leien dakje loopt.
Ondertussen is de Belgische staatsschuld in
2012 opgelopen tot 99,8%, dat is twee procent meer dan het jaar daarvoor. Voor
2013 moet er nog zon half miljard euro gevonden worden en voor 2014 nog liefst
3,5 miljard. Er wordt nu al gesteld dat de nieuwe financieringswet pas ná 2014
van kracht zou worden en daarmee wordt dat probleem over de verkiezingen
getild. Na ons de zondvloed! Ondertussen blijft de klok echter tikken en weet feitelijk geen enkele
entiteit wat er haar boven het hoofd hangt, de vereniging van Vlaamse steden
en gemeenten inbegrepen die nu al aan de noodrem trekken.
Dit land zit met een tekort op de lopende
rekening, dat is het verschil tussen import en export. Zelfs probleemlanden
zoals Spanje en Ierland doen het op dat gebied beter. Het is een publiek geheim
dat de belangrijkste reden daarvoor het loonverschil is tussen België en zijn
buurlanden. Onze loonkosten blijken 25% hoger te zijn dan het gemiddelde van de
eurozone. Daarbij komen dan de kosten van de vergrijzing, waaraan nooit iets
serieus is gedaan, het hervormen van de index, de verschuiving van de belasting
op arbeid naar consumptie en milieu, om nog maar te zwijgen over de
gelijkschakeling van de statuten van arbeiders en bedienden, die over een
kleine maand een feit zou moeten zijn en die de arbeidskosten nóg duurder
dreigen te maken.
Kortom, miserie troef. De tijd dat wij de
crisis beter aankonden dan de rest, grotendeels omdat we werkten met het
systeem van de technische werkloosheid, is ook voorbij. Die zou perfect gewerkt
hebben, mocht er dit jaar een heropleving hebben plaats gevonden. Nu hoopt men
dat het een nuloperatie wordt, terwijl het Europees gemiddelde zelfs een krimp
van 0,6% laat zien. Wachten tot na de verkiezingen van 2014 is geen optie meer
en volgende week gaan de vele regeringen, die dit land rijk is, samen aan tafel
zitten om te zien hoe ze eruit zullen geraken via een zgz concurrentiepact.
Het wordt dan uitkijken naar Kris Peeters. Die is vragende partij voor de
vergadering van volgende week en moet daar tevens opletten dat hij voet bij
stek houdt i.v.m. Vlaanderens aandeel in eventuele nieuwe maatregelen. Onze
regio heeft nog steeds een begroting in evenwicht en het kan niet zijn dat wij
weer eens het gros van de kosten gaan dragen als de andere regeringen, de
federale inbegrepen, daartoe niet bereid of in staat blijken te zijn.
|
