|
Het mocht dan al een lulverhaal
zijn, het voorstel van la
Rutten om de taalpariteit in de federale regering af te
schaffen, zorgde er meteen voor dat ze heel Franstalig politiek België over
zich heen kreeg. Rutten mag dan nog zeggen dat ze liever wat meer MR-ministers
binnen die regering wil zien, al was het maar om wat meer blauw in het voor de
rest rozerood kabinet te hebben, zelfs haar Franstalige familie is daar niet
voor te vinden. Zoals ik in mijn blog van gisteren al neerpende, zijn die
Franstaligen in dit land nu al op alle gebied
oververtegenwoordigd en dat willen ze graag zo houden. Dat de Vlamingen
in de regering Di Rupo, volgens Bartje Somers, toch in de meerderheid zouden
zijn, heeft gewoon te maken met enkele extra gecreëerde portefeuilles van
staatssecretarissen, die aan de taalpariteitsregel ontsnappen, een zoveelste Belgische regel met achterpoortjes en uitzonderingen. Niets is hier zoals het lijkt.
Ook het klassieke chantageverhaal, dat in
zon geval de Vlamingen vertegenwoordigers zouden verliezen in Brussel, kwam
weer boven water. Ik zou me daar niet druk over maken. Of Vlaanderen binnen het
Brusselse gewest nu 5, 10 of 17 vertegenwoordigers heeft, maakt voor Vlaanderen
geen verschil. Als er straks een soort confederalisme zou komen, dan zal
Vlaanderen op zijn eigen termen met datzelfde Brussel onderhandelen en kan het
zijn eisen stellen óf de geldkraan dichtdraaien.
Wat me wel dwars zit, is het feit dat de
N-VA de laatste tijd schrik heeft om het woord separatisme te gebruiken. Als de
partij de Open VLD erop wijst dat het confederalisme nog altijd in de Vlaams
liberale statuten staat, dan is het evenzeer waar dat het separatisme nog
altijd het einddoel is binnen de statuten van de N-VA. Is het nu zó moeilijk om
te stellen dat de partij, ja, naar een confederalisme wil als tussenstap naar
een separatisme? Als ze daarin niet meer klaarheid kan schenken, blijft er voor
de overtuigde Vlaamsnationalist geen andere weg over dan te kiezen voor het
origineel, dat van het Vlaams Belang dat daarin tenminste duidelijk is.
|
