|
Wie gedacht had dat met het aantreden van
Gwendolyn Rutten er een nieuwe wind door de Open VLD zou waaien, is er aan voor
de moeite. Het wordt zelfs nog erger dan gedacht: Rutten draait de knop terug
naar af, naar ergens in de buurt van 1830. Rutten gaat opnieuw voor dat ene
België, waar zo stilaan iedereen genoeg van heeft. Vergeet de VLD. Als het aan Rutten ligt, wordt
het opnieuw de PVV, de Pest Voor Vlaanderen.
Om te beginnen schrapt ze de term
confederalisme uit haar neoliberaal programma. Dat ondanks heel wat tegenstand
in de eigen partij, o.a. van ex Vlaams minister Fientje Moerman. Tegenstand die
echter ondertussen zou gaan liggen zijn, omdat wat men de top van de partij
noemt, volledig achter Rutten zou staan. Zon beetje eenzelfde situatie als bij
haar aanstelling, toen een onverwachte tegenkandidaat door de partijtop werd
weggelachen. De politiek vrijwel onbekende man kreeg wel meer dan 40% van de stemmen, maar dat deed blijkbaar nergens
een lichtje branden (politiek à la Erdogan).
Rutten wil ook niet meer spreken van een zevende
staatshervorming, die nodig zou zijn voor een eventueel confederalisme. Wel wil
ze er vanaf dat er in een federale regering evenveel ministers moeten zijn van
elke taalrol, van het communautaire evenwicht, zeg maar. Om dat te bereiken, is
er dan echter wél een volgende staatshervorming nodig. Probeer het maar te
volgen. Tenslotte beweerde ze in de Zevende Dag er geen problemen mee te hebben
als er in zon federale regering meer MR-ministers zouden zitten. Met de
slavenmentaliteit die de Vlaamse meerderheidspartijen kenmerkt, is de kans
niet klein dat er straks dan zelfs méér Franstaligen dan Nederlandstaligen in de
federale regering zullen zitten. Die zijn nu al gewend overal oververtegenwoordigd te zijn als het om de postjes gaat.
In elk geval zou het betekenen, dat haar
partij, nog meer dan nu, naar de pijpen
van de Franstalige minderheid zou moeten dansen. Op het einde van haar verhaal op de Zevende Dag vertelt ze tenslotte, dat er nog
niets beslist is en dat 15.000 partijleden er zich nog moeten over
uitspreken. Enfin, een schoolvoorbeeld van iemand zonder eigen verhaal die dan
maar uit haar nek kletst en eerder voorkomt als een ongeleid projectiel, wat gevaarlijk kan worden, in de eerste plaats voor de eigen partij.
België is ontstaan uit een opera (De Stomme
van Portici). Wie iets kent van opera's weet, dat die meestal eindigen in dramas. Met België zal dat niet
anders zijn. Met geklungel à la
Rutten zou het wel eens kunnen betekenen dat de partij straks
in Vlaanderen de kiesdrempel zelfs niet meer haalt. Of is men Omer Vanaudenhoven
vergeten, de liberale leider die ooit naar de kiezer trok met de Belgische vlag
en er de grootste nederlaag uit zijn politieke carrière mee leed?
|
