|
Met de regelmaat van een klok duiken er in
onze media berichten over Wallonië op die vertellen dat het daar, economisch
gesproken, beter gaat dan in Vlaanderen. Op zichzelf vind ik dat niet erg. Het
kan maar best beter gaan met Wallonië. Hoe meer mensen men daar aan het werk
krijgt, hoe minder transfers er moeten plaatsgrijpen, althans dat is de
theorie. Als puntje bij paaltje komt blijft het jammer genoeg steeds Vlaanderen
die voor allerlei kosten extra mag opdraaien.
De vooruitgang die momenteel in Wallonië
gemaakt wordt, is er wel degelijk. Alleen is het niet moeilijk vooruitgang te
maken in een regio die zo ver achter staat. Het kan dan tenslotte niet anders dan
de goede richting uit. Ondanks alle hoera geluiden zijn er in het zuiden van
dit land echter nog altijd zon kleine 200.000 werklozen (194.865, om precies te
zijn). In Vlaanderen, met dubbel zoveel inwoners, zijn dat er maar 162.260. Om
het plaatje compleet te maken: in Brussel 75.538, maar met slechts één zesde
van het aantal inwoners van Vlaanderen. Vergeten we daarenboven niet, dat
Vlaanderen, met 60% van het totaal aantal inwoners in dit land, wel nog altijd voor
meer dan 80% van de uitvoer tekent en het is die export die onze welvaart moet
verzekeren. Er zal dan ook nog veel water door Samber en Maas moeten stromen alvorens Wallonië
ergens op een normaal West-Europees niveau kan gesitueerd worden.
---
In het kader van de hervorming van de
Senaat, volgens het zgz Vlinderakkoord, kwam Armand De Deckèr (MR), voormalig
voorzitter van die Senaat, jammeren omdat wat er van die vergadering straks nog
overblijft, niet eens meer rechtstreeks verkozen wordt. Dictaturen hebben ook
geen Senaat, moppert hij. De man heeft daar een punt. Wie echter A zegt, moet
echter ook B zeggen. Democratieën hebben elders ook geen zes regeringen en
zeven parlementen. Als wij ons systeem willen vergelijken, dan moeten we dat
doen met het hele systeem en niet met enkele onderdelen die in dit geval De
Deckèr goed uitkomen. Ik ben het er zelfs mee eens dat de oplossing van het
Vlinderakkoord een slechte oplossing is. Men had de Senaat nl helemaal moeten
opdoeken. Nu blijft er een praatbarak over voor gebuisde politici, met alle
structurele kosten die dat met zich meebrengt. In een latere confederale staat
of wat men er ook van wil maken hebben we helemaal geen Senaat meer nodig,
evenmin als provincieraden en nog een hele rits instellingen die alleen maar
goed zijn in het kader van de electorale vriendjespolitiek.
|
