Nadat we al enkele jaren vreesden problemen te zullen krijgen om te voldoen aan de eisen van het verhoogd elektriciteitsverbruik, maken we nu mee dat men zich afvraagt of we straks niet riskeren een stroomoverschot te hebben. De wereld op zijn kop, zeg maar.
De productie en het verbruik van elektriciteit moeten nl op ieder moment perfect in evenwicht zijn, ander dreigt een black-out. Als er te weinig stroom wordt opgewekt, zakt de netfrequentie en als er een stroomoverschot dreigt, worden de centrales automatisch uitgeschakeld en bestaat het risico dat netbedrijf Elia de controle erover verliest. Met een verdubbeling van de zonnepanelen tegen 2035 zit dat erin., waardoor men windturbines en zonneparken zal moeten stilleggen, iets wat men met kerncentrales – die er ook nog steeds zijn - echter zomaar niet kan
Het kan nog spannend worden…
--
En dan nog dit: de laatste aanslagen bij het Brusselse Zuidstation laten nog maar eens zien dat het nodig is één enkele politiezone te hebben voor heel Brussel. De versnippering in zes politiezones maakt alles alleen maar gecompliceerder. Waarom moet een stad met één enkele brandweerzone zes politiezones hebben?
Het lijkt soms wel kolder, maar België, het land dat niet meer zou uitgevonden worden als het niet bestond – althans volgens The Economist en heel wat Flaminganten - zal in 2030 tweehonderd jaar bestaan en de Belgicisten zijn niet van plan dat ongemerkt voorbij te laten gaan. Er is zelfs al een vzw opgericht, die zich 'Horizon 50/200' noemt en e.e.a. tijdig zal moeten voorbereiden . Als voorsmaakje blijken de statuten van die vzw in het Staatsblad uitsluitend in het Frans te zijn, zoals dat in 1830 al gebruikelijk was. Belgischer kan moeilijk. Tomas Roggeman en Frieda Gijbels, beiden Kamerleden voor de N-VA hebben daartegen al geprotesteerd. Hopelijk realiseren ook zij dat hun partij, als Bart De Wever slaagt in het tot stand brengen van een nieuwe federale regering, de voorbereiding tot de feestelijkheden van 2030 mee zal mogen organiseren, Zeker met de wetenschap dat de kans groot is dat België tegen die tijd nog niet uit de schulden zal zijn en het zich niet zal kunnen veroorloven daarvoor nog eens extra schulden te maken.
Gisteren vertelde ik al dat Wallonië nog slechts één beroepswielrenner heeft die tot de top van de Belgische wielersport kan gerekend worden. Dat blijkt niet alleen bij het wielrennen het geval te zijn.
Momenteel scoren Vlaamse topsporters zesmaal meer dan hun Franstalige collega’s en dan mogen die laatsten nog blij zijn dat ze Nafi Thiam hebben, anders was het helemaal huilen met de pet op. Dit jaar behaalden de Belgische atleten in totaal al 52 medailles en topacht-plaatsen: 6 Waalse, 44 Vlaamse en 2’bi-communitaire’.
In het voetbal is het al niet veel beter. In de hoogste klasse dreigt Standard failliet te gaan en redden Anderlecht en Union nog de Brusselse eer. Straks blijft er in het zuiden alleen nog Charleroi over. Levensgenieten en topsport gaan blijkbaar niet samen..
--
Wat dat verplichte Frans in de Vlaamse middelbare scholen betreft – waarover ik het gisteren ook had - zijn er steeds meer leraren Frans die het daarmee niet eens zijn. Er blijken nl in ons Vlaams middelbaar onderwijs steeds meer studenten te zijn die niet meer afstuderen omdat ze niet slagen in hun vakken Frans. Een van de oorzaken blijkt te zijn dat sommige eerstejaarsstudenten niet altijd een leraar Frans hebben gehad in het middelbaar.
Na het vertrek van Philip Gilbert heeft Wallonië bij de beroepsrenners nog één coureur die meetelt, Arnaud De Lie, een boerenzoon uit de provincie Luxemburg. Wint die laatste Mohikaan toch het Belgisch kampioenschap! Het is hem gegund, ook al omdat hij behoorlijk Nederlands spreekt, iets wat men niet kan zeggen wat heel wat bekende Waalse sporters. Denk maar aan de Borlées en Nafi Thiam die het vertikken één woord te spreken in de taal van de meerderheid van het land. Dat terwijl ze wel Engels kennen.
E.e.a. heeft te maken met het feit dat in dit onmogelijke land de Nederlandstaligen vanaf het middelbaar onderwijs als tweede taal verplicht Frans moeten leren, terwijl de Franstaligen vrij kunnen kiezen tussen Nederlands, Engels en Duits, en een meerderheid niét kiest voor de taal die het meest gesproken wordt in het eigen land. Een zoveelste discriminatie waarvan de Vlamingen het slachtoffer zijn.
Terwijl de nieuwe Duitstalige gewestregering al een feit is en de Waalse een waarschijnlijkheid, zal het voor de Vlaamse deelregering én de federale een week worden van druk politiek onderhandelen. Voor de N-VA wordt het straks alles of niets. Als ze opnieuw zou kiezen voor een Zweedse coalitie zoals onder de regering Michel, én daarbij het communautaire weer voor 5 jaar in de ijskast steekt, mag ze het helemaal vergeten. Komt daar nog bij dat we federaal regeert, meestal riskeert de volgende keer stemmen te verliezen. Dat hebben we toen gezien, later bij Open VLD, en dat kan straks ook bij de N-VA. Daarvoor zal die laatste afgerekend worden op meer Vlaamse autonomie en niet op haar sociaaleconomisch beleid. Vraag zal zijn of het VB er dan van zal kunnen profiteren, Maar dat de N-VA een tweede keer nipt zou winnen in blessuretijd zal er dan niet meer in zitten. In het vooruitzicht van zowel de Vlaamse als de Belgische feestdag zal het voor velen nagelbijten worden.
--
En dan nog dit. Het bekende dorpje Zermatt in Zwitserland, bij de Matterhorn, is overstroomd. Het heet voortaan ‘Zeernat’!
‘ Om Brussel efficiënt te besturen is de oplossing er een echt stadsgewest van te maken, met één enkele burgemeester, die we minister-president noemen, één enkel gemeentebestuur, dat we regering noemen, één enkele gemeenteraad die we parlement noemen en uiteraard ook met één enkele politiezone. De negentien gemeenten worden, naar Antwerps voorbeeld, districten.’
Bovenstaande tekst heb ik overgenomen uit De Standaard van dit weekeind (blz 51) en is bijna letterlijk wat ik al enkele jaren in mijn blogs schrijf. Hij is van de hand van Walter Zinzen, voormalig VRT-journalist en – uiteraard - even links als belgicist.
Voor één keer zijn we het echter roerend eens, zeker in deze tijd van regeringsvormingen, waarbij o.a. moet gekeken worden hoe we van de Belgische staatsschulden vanaf geraken. Brussel is maar het topje van de Belgische schuldenberg, de naam van hoofdstad van Vlaanderen, België en Europa ten spijt. Wie het niet gelooft, leest maar mijn blogs van 16 en 17 dezer. En dan hebben we het nog niet gehad over die Fédération Bruxelles-Wallonie, die ongrondwettelijk is, geen inkomsten heeft, maar fungeert als een extra gewest en evenveel kost. Puur geldsmijterij.
Kabouter Peumans blijkt niet alleen klein te zijn van gestalte, maar ook van inhoud. De man haalde als lijstduwer op de N-VA-lijst in Limburg meer dan 22.000 voorkeurstemmen, waardoor hij verkozen geraakte, maar gaat die niet verzilveren omdat er in zijn partij, de N-VA, aan de rechterzijde – volgens hem - iemand staat met voor de groenlinkse Peumans* té rechtse ideeën. Dat wist hij ook al van vóór de verkiezingen en zo gezien houdt hij dus de meer dan 22.000 kiezers die voor hem stemden voor de gek, want in werkelijkheid was hun stem voor hem en niemand anders, wat zeker niet de bedoeling was. Daarmee zegt Peumanneke ook dat hij niet goed genoeg meer is voor de politiek, maar eerder ‘rijp voor Geel’, zoals wij dat in de Kempen zeggen.
--
* Als ik me niet vergis is zoon Peumans, die diens biografie schreef, lid van Groen, wat e.e.a. wat begrijpbaarder maakt, maar niet verrechtvaardigt.
Mocht Vooruit of cd&v afhaken bij het vormen van de nieuwe Vlaamse deelregering (of daarna), dan heeft die regering geen meerderheid meer. Zoals ik al schreef in mijn blog van 15 dezer is er dan - in tegenstelling tot wat onze linkse media vertellen – wél een alternatief en dat is het Vlaams Belang. Er is in een dergelijke situatie zelfs nog een tweede oplossing, nl een minderheidsregering die vanuit de oppositie gedoogd wordt door het VB. Zoiets is enkele jaren geleden in Nederland gebeurd onder Rutte 3 waarbij diens minderheidsregering gedoogd werd door Geert Wilders’ partij tot Geert niet langer akkoord ging en er de stekker uittrok.
Mocht zoiets in Vlaanderen gebeuren, dan krijgen we te maken met het feit dat de deelregeringen in dit land, dat niet meer zou uitgevonden worden als het niet bestond (dixit The Economist), zgz ‘legislatuurregeringen’ zijn waardoor er geen tussentijdse verkiezingen kunnen plaatsvinden als die regering valt, maar er opnieuw moet worden onderhandeld. Only in Belgium! Met een gedoogbeleid van het ‘minder gematigd rechtse’ VB bestaat daarvoor echter een alternatief, zoals voorzitter Van Grieken al geïnsinueerd heeft.
De verkiezingsnederlagen van de PS in Wallonië en Open VLD in Vlaanderen hebben met elkaar gemeen dat die partijen zich de laatste 20 jaar kapot geregeerd hebben. Zeker Open VLD, dat steeds meer op een D66 begon te lijken, heeft zowat al haar eigen principes verloochend om er toch weer maar bij te kunnen zijn. Het leek wel een familie business met de Verhofstadts, De Guchts, De Clercqs, Decroos en Co. Verhofstadt gaat nu met pensioen, zoon De Gucht is niet herkozen en ook Crootje heeft de handdoek in de ring moeten smijten nu blijkt dat zijn kanseliersbonus de verhoopte zilverlingen niet heeft opgebracht. Blijft alleen nog Egbert Lachaert over die nu verkocht wordt als een echte, blauwe, rechtse liberaal. Niets is minder waar.
Zoals algemeen geweten beloofde Lachaert bij de voorlaatste voorzittersverkiezing van Open VLD dat hij zou ijveren voor een federale centrumrechts regering, dit in tegenstelling tot de andere kandidate, Gwendolientje, die voor centrumlinks koos. Lachaert haalde het, maar toch kwam er Paarsgroen en geen Paarsgeel. Vivaldi, zeg maar. Op dat
ogenblik had Lachaert meteen ontslag moeten nemen als voorzitter en niet drie jaar later, want ondertussen werd zijn keuze door zijn diepblauwe achterban aanzien als woordbreuk en verloor hij alle vertrouwen. Nu opnieuw opkomen alsof er weer niets gebeurd is zal daaraan niets veranderen. Evenmin als de kazakdraaierij van Gwendolientje, die eerst uit de politiek wilde stappen omdat ze Quicky niet mocht opvolgen, later toch bleef toen Bartje Somers voor Mechelen koos en daarmee zelfs vice-premier werd in de regering Pasbon.
Open VLD een postjespakkerpartij, hoe komt men erbij?
Nadat het Europees parlement een verwaterde versie van de Natuurherstelwet met een nipte meerderheid had goedgekeurd, moest die ook nog een goedkeuring krijgen van de EU-regeringen. Die kwam er eerst niet, tot de Oostenrijkse (groene) minister van Leefmilieu van gedacht veranderde en het toch deed, dit in tegenspraak met haar eigen regering. ‘Het doel wettigt de middelen’, een beruchte uitspraak van Machiavelli*, is weer helemaal terug van weg geweest.
De voorzitter van de Europese vergadering die de Herstelwet goedkeurde was niet toevallig, in de laatste dagen van het Belgisch EU-voorzitterschap, ook een groene, nl Alain Maron, Brussels minister van Leefmilieu. De simpele ziel die ooit voorstelde dat Brussel landbouwgrond zou kopen in de Vlaamse Rand om daar groenten te gaan kweken voor de Brusselaars!
Nu kan men vóór of tegen die Herstelwet zijn, als elk minister straks beslissingen gaat nemen die tegenstrijdig zijn met die van zijn/haar regering, dan zal de chaos compleet zijn en wordt de E.U. één grote bananenrepubliek, voor zover ze het al niet is.
--
* Voor de geschiedenis: Niccolo Machiavelli was een Italiaans diplomaat, filosoof en militair strateeg ten tijde van de Medici, de Florentijnse familie die mee aan de basis lag van onze Westerse Renaissance.
Tijdens de verkiezingscampagne werd, o.m. door Bart De Wever, duidelijk gesteld dat in Wallonië één op drie die verondersteld wordt te kunnen werken, dat niet doet en een derde van die dat wél doet, ‘werkt’ voor e.o.a. overheid. Voor Charleroi, de stad van burgemeester Magnette, zou dat zelfs één op twee zijn. Dat laatste vertelde ‘Deckerken’ in een interview op de Franstalige RTL op zondagmiddagjournaal en hij werd daarover niet tegengesproken…
Ondertussen blijven Sammy Mahdi en het duo De Praetere/Rousseau maar voorwaarden stellen om eventueel mee te doen met een volgende federale of gewestelijke regering, alsof het hele land op hen zit te wachten, terwijl het Vlaams Belang – nota bene op één zetel na de grootste partij - in bijna alle discussies haast niet eens vernoemd wordt en er zogezegd geen alternatief zou zijn.
--
En dan was er zondag in Brussel nog die betoging tegen het opkomende centrumrechts in Europa. Daar was voor opgeroepen door drukkingsgroepen uit verschillende landen en er waren enkele duizenden betogers. Het hoogste cijfer dat ik gehoord heb was 4.000. Geweldig, als men weet dat de totale bevolking van Europa zo’n kleine 450.000.000 bedraagt! Op straat komen heeft de dag van vandaag niets meer te betekenen. Het volstaat dat eender wie een oproep doet en er zullen er zijn die er achteraan gaan.
Het Brussels Gewest is de enige Belgische regio waarin Groen het goed doet en de N-VA bij de laatste verkiezingen een flinke dreun te verwerken kreeg. Het is ook het enig gewest waar de PS, als het zou willen, nog mee aan het bewind kan blijven al zal het - na 20 jaar - niet meer zijn als grootste partij. Het Vlaams Belang haalde er één zetel bij, ook niet genoeg om iets meer te bereiken .
De Brusselse Vlamingen, die nog slechts zo’n 10% van de bevolking van hun stadsgewest uitmaken, vinden over ’t algemeen de internationale uitstraling van de stad belangrijker dan taal en identiteit. Onze taal wordt er niet gerespecteerd, zoals men zopas nog heeft kunnen meemaken toen een verkrachte vrouw op 10 plaatsen waar ze hulp zocht niemand vond die Nederlands sprak.
Brussel is de armste hoofdstad van Europa. Het gemiddelde inkomen ligt er 15% lager dan het nationale. In verhouding tot het aantal inwoners heeft het ook de grootste schuld, zoals ik al in enkele van mijn blogs heb aangetoond. Zonder ingrepen zal het deficit in absolute cijfers groter zijn dan dat van Vlaanderen, terwijl de Vlaamse begroting tienmaal groter is.
