dou -me conta de que não é muito fácil para quem não conhece o Neerlandês deixar um comentário. Se desejar deixar o seu comentário faça o seguinte 2° preencha um nome(naam) 3° seja obrigatório preencher endreço E-mail 4° Possa preencher o URL 5° preencha um título(titel) 6° deixe o seu comentário 7° carregue no texto "reactie insturen"
Muito obrigado pela sua visita ou por se ter interessado por este blog.
Isso dá-me esperança de que vais regressar a esta página , para ver novas fotografias - e não só.
Se desejar deixar a sua opinião, faça-o por baixo de cada texto, clicando em "comentário"
Gostaria muito de poder melhorar o meu blogue com o seu comentário positivo.
São tolerados este blog comentários ofensivos. Mas prefiro que as caixas de comentários servem para abrir o debate ou entregar sugestões sobre os textos. Mas no caso quiser usar os espaços para a calúnia ou comentário maledicente. Então,muito obrigado para sua atenção.
Paciência nunca foi um ponto forte desse anterior ponto. Já dez em ponto muito passadas, estava a ponto de se ir embora, quando os estudantes chegaram ao ponto da partida. Guiar a tal ponto que tudo ocorreria convenientemente, devia pôr ponto à vozearia e imediatamente pôr os pontos nos ii. Ninguém o interrompeu.Que estudantes exemplares, na sombra da torre de Belém, podia, ponto por ponto, discorrer com pontos e vírgulas sobre a rosa-dos-ventos e seus pontos.
De windroos van Belém
Geduld was niet het sterkste punt van deze voormalige theater souffleur . Reeds klokslag tien lang voorbij ,stond hij op het punt te vertrekken ,toen de studenten aankwamen op het vertrekpunt . Gidsen zodanig dat het ordentelijk zou gebeuren ,moest hij einde maken aan geroesemoes onder elkaar en onmiddellijk de puntjes op de i .Niemand onder brak hem . Wat voorbeeldige studenten ,in de schaduw van de toren van Belém ,kon hij punt voor punt uitweiden met punten en komma’s over de windroos met zijn windstreken .
.Coro/turma/bando/alcateia/biblioteca/frota/exército/arquipélago /multidão/olival/pomar/sinfonia/quadrilha/rancho/casario/ júri/galeria Mijn verhaal te horen op radio Sim
Os jardins do palácio Fronteira .
Das janelas da biblioteca, olhei para os jardins de Fronteira, lá na sombra do pomar, uma multidão estava a ouvir um guia. E na galeria dos reis, como se fosse uma exuberante alcateia de lobitos, brincava uma turma de cadetes do exército ao jogo das escondidas. Injustamente, faltava-lhes o interesse para os azulejos. Sem júri perito, acho a mais engraçada apresentação: daquele rancho de animais, tocando música, enquanto que o coro entoa uma canção em sinfonia polifónica.
Een verhaal maken van 77 woorden in het Portugees, je moet minstens van de 16 woorden opgelegd er zeven in de tekst te gebruiken . Ik slaagde erin om 11 voor mijn verhaaltje te gebruiken .
De tuinen van het paleis Fronteira
Vanuit de venster van de bibliotheek ,keek ik naar de tuinen van Fronteira ,daar in de schaduw van de boomgaard, luisterde een groep toeristen naar een gids. . En in de galerij van de koningen van Portugal ,als was het een uitgelaten troep jonge wolven ,speelden een klas militairen kadetten verstoppertje. Ten onrechte ontbrak hen de interesse voor de prachtige tegels.
Zonder jury kennis, vindt ik de leukste afbeelding die van die muziek spelende dieren terwijl het koor een lied in symfonie aanheft.
Sabe que, os antuerpenses falam sem saber um bocadinho português. Dia a dia iniciam espontaneamente, seja em alegria, seja em espanto, com a interjeição "Amaai". Ora, já ouço você dizer, isto não é português. No entanto, a palavra chegou a Antuérpia junto com as naus carregadas e os piedosos comerciantes da casa de Portugal no século dezasseis, e foi pronunciada exatamente como "A mãe (de Deus)". Claro, a palavra perdeu a sua significação, mas a expressão está bem viva.
Wist u dat de uitdrukking amaai die Antwerpenaren zo dikwijls gebruiken van het portugees is afgeleid,moeder van god precies het zelfde uitgesproken als "a Mãe (de Deus)".
Antuérpia aproveitou da forte presença de Portugal
de Portugese natie speelde in de 16 eeuw een belangrijke rol in de ontwikkeling van Antwerpen zowel op cultereel als op urbanistisch gebied en
wetenschappelijk.Luís Nunes was een Antwerpenaar van portugese joodse afkomst en grondlegger van de dieetleer
Sob todos os pontos de vista Antuérpia aproveitou da forte presença de Portugal nossa cidade entre 1500- 1648. A municipalidade estimulava o comércio e tinha com divisa " estrangeiros sejam bem-vindos. Antuérpia tornou -se o maior porto de trato comercial de produtos do oriente na Europa e das especiarias em particular. Além disso o comportamento fanático dos reis católicos a respeito dos cristãos novos provocou uma migração de muitos intelectuais e comerciantes de origem judeu . Estes exilados deixaram sem dúvida a sua marca na História da nossa cidade e no seu desenvolvimento urbano e artístico.
Luís Nunes, descendente de marranos portugueses, nasceu em Antuérpia em 1553 Obteve o grau médico em Lovaina, tendo pertencido ao grupo de médicos judeus de ascendência portuguesa responsáveis pelo forte impulso que a medicina recebeu nesta cidade, durante todo o séc. XVII, que foi em grande parte fundado sobre a recuperação das fontes árabes e islâmicas e, mais remotamente, da tradição grega. Faleceu em1645, deixando uma vasta obra em latim e fica conhecido como o fundador da dietética .
Rubens, de quem era amigo, deixou-nos um retrato de Nunes.
Há sempre certos acontecimentos, fora de quotidiano que começam a viver uma própria vida na memória da gente.
Esta anedota foi contado pelo meu avô.
°°°°°°°
No início do século passado, não havia muitas estradas viáveis ,nem automóveis e o peixeiro ambulante deveu fazer com carreta e cavalo a sua volta comercial pelas aldeias. Animais são espertos, o cavalo conhecia de olhos fechados o trajeto, nunca se enganou do caminho. Além disso, sabia de hábito que antes de irem a casa, o seu patrão para matar a sede beberá umas cervejas no café dos meus avos.Então, ao sair esse estabelecimento o peixeiro tivera com frequência uma pinga a mais. Ora ,isto não era um grande problema, bastava dizer ao cavalo " anda" e a fiel égua levou o peixeiro seguramente para casa.
Então ,até que num dia ,um cliente bem -disposto ofereceu a todos e também o cavalo umas cervejas .O que começou como um gracejo inocente, resultava em um cavalo bêbedo. Felizmente, animais têm mais juizo que gente, apesar das súplicas do peixeiro, recusou -se ir a casa e deitava -se à vontade no gramado ao lado do caminho
"Quem beba não conduz"
Deze anekdote werd verteld menigmaal door mijn grootvader en nu vertel ik ze U
In het begin van de vorige eeuw ,waren er weinig berijdbare wegen ,geen auto´s en de visboer deed nog zijn ronde langs de dorpen met kar en paard. Dieren zijn slim , het paard kende de visronde met gesloten ogen ,nooit vergiste het zich van weg . Bovendien ,wist het van gewoonte dat zijn baasje voor dat zij naar huis gingen, zijn dorst leste in het café van mijn grootouders .Wel de visboer was dikwijls bij het verlaten van het café boven zijn theewater . Wat echter geen enkel probleem was, met een kleine aanmaning bracht het paard de visboer veilig naar huis. Tot op een dag ,toen een klant goedgezind iedereen en ook het paard menigmaal trakteerde . Wat begonnen was als een onschuldige grap eindigde met een stomdronken paard .Gelukkig hebben dieren meer verstand dan mensen en ondanks de smeekbeden van zijn baas weigerde het naar huis te gaan en ging gewoon aan de kant van weg neerliggen
Bezoek inAntwerpen eens een bijzonder museum met wereldfaam Christoffel Plantin(1520-1589
O mais famoso impressor do século XVI tinha a sua oficina em Antuérpia.Alcançou fama, através da publicação de missais e de livros de música. A obra que consagrou Plantin definitivamente, foi a famosa Bíblia Régia, encomendada por Filipe II de Espanha (Filipe I de Portugal), que começou a ser impressa em 1568 e foi acabada em 1572 Filipe II de Espanha distinguiu Plantin com o cobiçado título de Arquitipógrafo Real. Plantin construiu na cidade Antuérpia a sua oficina, à qual deu o nome de Compasso de Ouro. Hoje em dia a casa -oficina funcione como museu e
Weet ik veel! Waarom de magazijnverantwoordelijke als bijnaam had " Frans Stokbrood". misschien was het zijn brood bij voorkeur om de honger te stillen . Trouwens zulk brood met boter dik besmeerd en beleg zal menig flinke eter bekoren . Sinds eergisteren werkte ik in deze boekenhandel maar nooit had ik de magazijnbediende ontmoet ,tot nu .
-Halo! Meneer Stokbrood, bent U hier ? Ik heb een boek nodig " Dodelijke signalen". Een magere reus van twee meter verscheen boos ,met op de revers van zijn jas de naam
A minha sobrinha riu às gargalhadas quando li o poema
da centopeia
aliàs uma bichinha que tem mesmo na língua neelandês mil pés
)(
A Centopeia – Marina Colasanti
Quem foi que primeiro teve a ideia de contar um por um os pés da centopeia? Se uma pata você arranca será que a bichinha manca? E responda antes que eu esqueça se existe o bicho de cem pés
será que existe algum de cem cabeças?
Marina Colasanti
°°°°°° De duizendpoot
Wie is het geweest die als eerste het idee had van één voor één de voeten van de duizendpoot te tellen? En als je een poot zou uittrekken zal het dan zijn, dat het beestje mankt? Atwoord mij snel voor dat ik het vergeet Als er een beest bestaat met duizend poten zal er dan ook eentje bestaan met duizend koppen ?
Fernão Mendes Pinto Fernão Mendes Pinto (Montemor-o-Velho, 1510-14 1 — Pragal 8 de Julho de 1583) que foi um aventureiro e explorador português.
A primeira edição do seu livro" Peregrinação" foi imprimido pelo tipógrafo
Pedro Craesbeeck Nasceu em Leuven(louvaina), um dos pioneiros da tipografia em Portugal, foi admitido aos onze anos como aprendiz na Oficina Plantiniana (Antuérpia) "de gouden passer" ,depois seis anos era já compositor.No ano 1597 estabeleceu-se em Lisboa e ali fundou uma casa tipográfica com material importado de Antuérpia . Assim como Plantin, Craesbeeck também é nomeado impressor da casa real. Os notavéis impressos da oficina craebeckiana são uma referência para a tipografia portuguesa barroca.
Peter Van Craesbeeck leerde het drukkersvak bij Plantin, en toen hij het vak onder de knie had vertrok hij naar Lissabon, waar hij een drukkerij stichte die gedurende 106 jaar een belangrijke invloed had ,die periode werdt omschreven als de vlaamse stijl.
Nocauteado pelo calor escaldante, ninguém estava capaz de fazer alguma atividade, mesmo na sombra da tília ao pé da varanda ninguém falava, demasiado cansativo. Apenas meu tio tentou animar a gente para conversarmos com sua teoria absurda, que o aquecimento mundial, segundo ele e um tal Donald, não é criado pelo homem.Somente a minha tia sonolenta reagiu.
― Ó marido, esteja calado! A única contribuição positiva do homem para ecologia, é quando está soterrado sob o gramado.
°
°
De opwarming van de planeet.
° Gevloerd door de verschroeiende hitte was niemand nog in staat tot enige activiteit, zelfs niet in de schaduw van de lindeboom vlak bij de veranda, sprak niemand,veel te vermoeiend. Enkel mijn nonkel probeerde ons te bewegen voor een gesprek met de onnozele stelling dat de opwarming van de planeet , volgens hem en ene Donald, niet is veroorzaakt door de mens. Alleen mijn slaperige tante reageerde; Ach man zwijg ! De enige gunstige bijdrage van de mens aan het milieu, is wanneer hij onder de graszoden ligt.
Spannend en mooie manier om een stad te verkennen .
Lisboa!
És linda hoje,
mais linda que ontem,
e ainda mais que anteontem.
Assim como uma obra-mestre renascentista que,
ao ser tirada cada desbotada camada de verniz,
surgiam do vago grisalho,
pouco a pouco,
casas coloridas com telhados vermelhos.
Mesmo teus monumentos brancos brilham de novo
naquela luz peculiar, como antigamente.
Lisboa!
Quando te visitar amanhã e depois de manhã,
e todos aqueles dias seguintes,
sempre ficarás como nos meus sonhos...
A mais bela cidade do mundo.
Lissabon! Wat ben je mooi vandaag,mooier dan gisteren, en nog mooier dan eergisteren.Net zoals met een en oud meesterwerk waarvan de lagen verniz wordt verwijdert.Verschijnt uit het vage grijs, beetje bij beetje, gekleurde huizen met rode daken .Zelfs jouw monumentale gebouwen schitteren opnieuw in dat blakend licht ,zoals vroeger .Lissabon !Waneer ik je morgen bezoek en overmorgen en al die dagen die volgen . Zal je steeds zijn zoals in mijn dromen.
– Início e fim: De dia viam-se muito pouco …….. Quem diria!
Num leito de flores silvestres.
°
Atropelado no passeio do regresso, sua vida pendurava-se num fio fino. Em coma, ouviu sua mãe falar em voz baixa para não a deixar sozinha, mas já recostado num leito de flores silvestres, ele viu-se num clarão além das nuvens, entre um véu de astros e com a ideia aconchegada de que planava a caminho da sua avozinha, que o havia precedido naquele dia do acidente.
A avó teria sabido que ele seguiria o mesmo destino dela?
........
Overreden op de terugweg van school, hing zijn leven aan een dun draadje. In coma ,hoorde hij zijn moeder zachtjes fluisteren om haar niet alleen te laten, maar al liggend op een bed van wilde bloemen, zag hij in een flits zich voorbij de wolken tussen een sluier van sterren en met het zoete idee dat hij op weg was naar zijn grootmoedertje, die hem op die dag van het ongeluk was vooraf gegaan.
Zou zijn oma geweten hebben dat hij haar lot volgde?
escrito na língua materna de Camões de qual sou amante.
Além, nas terras lusófonas,
encontrarei sempre um leitor
ou um ouvido dócil que tal prosa saiba apreciar.
Pois esses poetas são os heróis, pertencendo ao orgulho nacional. Poemas deslumbrantes que muitos sabem de cor ou foram imortalizados pelos fadistas.
Eh! Alguém abrira uma das minhas páginas
e declamava entusiasta:
"Ó mar salgado, quanto do teu sal são lágrimas de Portugal."...
)(
°°°°Alfacinha°°°°°°
Gedichtenbundel
Ik wil in een tweede leven terug komen als een gedichtenbundel, geschreven in Camões zijn moedertaal ,waarvan ik een Liefhebber ben. Ginds in het land der Portugezen zal ik steeds een lezer of een luisterend ziel vinden dat zulk proza weet te waarderen . Want deze poëten zijn hun helden en zijn de nationale trots. Geweldig mooie gedichten die velen uit het hoofd kunnen citeren of onsterfelijk werden gemaakt door fadozangers . Héhé!
Iemand heeft een van mijn bladzijden geopend en draagt nu entousiast een gedicht voor:
ó zilte zee, hoeveel van jouw zout zijn tranen van Portugal..........
Em Antuérpia celebramos no 15 de agosto o dia de Mãe
In Antwerpen vieren wij vandaag Moederdag
Um poema do António Gedeão
Mãezinha
A terra de meu pai era pequena e os transportes difíceis. Não havia comboios, nem automóveis, nem aviões, nem misséis. Corria branda a noite e a vida era serena.
Segundo informação, concreta e exata, dos boletins oficiais, viviam lá na terra, a essa data, 3023 mulheres, das quais 45 por cento eram de tenra idade, chamando tenra idade à que vai do berço até à puberdade.
28 por cento das restantes eram senhoras, daquelas senhoras que só havia dantes. Umas, viúvas, que nunca mais (oh! nunca mais!) tinham sequer sorrido desde o dia da morte do extremoso marido; outras, senhoras casadas, mães de filhos (De resto, as senhoras casadas, pelas suas próprias condições, não têm que ser consideradas nestas considerações.)
Das outras, 10 por cento, eram meninas casadoiras, seriíssimas, discretas, mas que por temperamento, ou por outras razões mais ou menos secretas, não se inclinavam para o casamento.
Além destas meninas havia, salvo erro, 32, que à meiga luz das horas vespertinas se punham a bordar por detrás das cortinas espreitando, de revés, quem passava nas ruas.
Dessas havia 9 que moravam em prédios baixos como então havia, um aqui, outro além, mas que todos ficavam no troço habitual que o meu pai percorria, tranquilamente no maior sossego, às horas em que entrava e saía do emprego.
Dessas 9 excelentes raprigas uma fugiu com o criado da lavoura; 5 morreram novas, de bexigas; outra, que veio a ser grande senhora, teve as suas fraquezas mas casou-se e foi condessa por real mercê; outra suicidou-se não se sabe porquê.
A que sobeja chama-se Rosinha. Foi essa que o meu pai levou à igreja. Foi a minha mãezinha.
(António Gedeão)
Moeke Vaders geboortedorp was klein en moeilijk bereikbaar Er kwamen geen treinen , noch auto´s, geen vliegtuigen noch raketten. De avonden waren er mild en het leven rustig Volgens concrete en juiste informatie uit oficieële publicaties leefden daar in ´t dorp van toen 3023 vrouwen waarvan 45 percent van jonge leeftijd vanaf wieg tot puberteit
genaamd de prille jeugd de overige 28 percent . Waren Dames, zoals die vroeger gekend waren. Sommigen ervan, weduwen ,die nooit meer (ach! wat is nooit meer) hadden gelachen sinds het overlijden van hun tedere echtgenoot , De anderen, waren getrouwde dames,moeders van kinderen... ( of waren dames getrouwd vlg. hun eigen voorwaarden en moeten dus niet worden in rekening genomen worden in deze optelling )
Bleef er 10 percent over , dat waren huwbare ,discrete meisjes , maar omwille van temperament ,of door een of andere verborgen reden, nooit de kans hadden gekregen om in het huwelijk te treden . Behalve hen waren er mits een foutmarge nog 32 huwbare meisjes , die in het zachte licht van de vooravond zich achter de gordijnen zetten te borduren stiekem loerend, wie door de straat kwam 9 daarvan woonden in bescheiden huisjes ,hier en daar verspreidt in de omgeving ,maar die allen op de weg lagen die mijn vader liep, op zijn grootste gemak ,op de uren dat hij naar of van zijn werk kwam. Van die negen voortreffelijke meisjes liep er eentje weg van huis samen met een boerenknecht.
Vijf stierven jong, aan de pokken. En een bleek bestemt om een grote dame te worden , ondanks haar lage afkomst , trouwde ze met koninklijke toestemming met een graaf. Eentje pleegde nog zelfmoord , waarom weet men niet . Wie nog over was luisterde naar de naam Rosaline Deze was het die mijn vader naar het altaar bracht.
Mijn verhaaltje van amper (verplicht77 woorden) De opdracht : Beginnen met een spreekwoord en eindigen met een spreekwoord dat het tegenovergestelde zegt. "Men is nooit te oud om te leren"
en op een regenachtige zondag Besloot ik mij te verdiepen in de taal van Camões. Alhoewel niet helemaal onverwachts werdt zijn moedertaal grote liefde, zoals iets dat hevig brandt zonder dat men het ziet . Gretig stortte ik mij op de vocabularia van de Portugezen dat bewijzen de 1650 bladzijden van een versleten woordenboek dat oververmoeid op de boekenplank staat. Het vuur om te leren brandt nog steeds, maar ik geef het toe,´t blijft moeilijk
want
"Een oude hond leer je geen nieuwe trukjes".
Eu um estudante por toda a vida
Nunca é tarde para aprender, e num domingo chuvoso decidi para meter-me na língua de Camões. Embora não inteiramente inesperado, o seu idioma materno tornou-se uma paixão que era como um fogo que arde sem se ver. Gulosamente, precipitei-me no vocabulário dos Lusos. Prova-o o gasto Dicionário Universal de mil seiscentos e cinquenta e três páginas que está estafado na prateleira. O amor ainda arde, mas admito, fica difícil. Porque, um cachorro velho não aprende truques novos.
Só quero me lembrar a Serra de Monchique como um paraíso permanente verde e não como uma terra consomida pelas chamas .
°°°
Um relato sobre o meu primeiro encontro com Monchique
°°° Quanto mais aproximámos Monchique tanto mais a estrada foi ladeada pela mimosa amarela. Monchique à vista, brilhava no sol como se fosse uma pérola prateada, uma imagem inesquecível com aquelas casinhas branquinhas lardeadas na encosta íngreme. Lá por cima do morro fica a ruína do mosteiro, testemunho velho do terramoto de 1755 ,mas ainda suficiente atraente para vencer a ascensão a pique e desfrutar da paisagem, extremamente linda. Monchique daar waar ooit de mimosa bloeide overal waar je keek , een dorpje met witte huisjes gelardeert op een stijle bergflank blinkend in de zon .Maar hoe zal het er nu uitzien ,nadat een alles verslindend vuur is voorbij geraasd .
– Início e fim: De dia viam-se muito pouco …….. Quem diria!
O Alien
Logo que a porta abrisse o repórter interrogaria a moradora sobre um caso peculiar.
― Então, foi aqui que viste o ALIEN?
― Sim, perdera seu caminho na GALÁXIA, e queria telefonar para os seus. Porque não tinha cara de ser MALVADO convidei-o para o jantar.
― Ah!
― Sim, gostou muito do bacalhau. Apenas à noite se despediu. OXALÁ pudesse encontrar na escuridão seu avião espacial porque andava em ZIGUEZAGUE, não por causa da gravitação da terra, mas do vinho.
........
Meteen toen de deur openging stelde de reporter aan de bewoonster een boel vragen over een eigenaardig voorval. - Dus, het was hier dat U die alien zag ? _Ja hij was de weg kwijt geraakt tussen de miljarden sterren en wilde naar huis bellen . Omdat dat hij er niet kwaadaardig uitzag heb ik hem meteen uigenodigd voor het avondmaal, . - Ach zo! - Ja, mosselen friet dat luste hij heel graag .Pas ´s nachts nam hij afscheid .Hooplijk vond hij zijn ruimteschip terug want hij waggelde nogal sterk van links naar rechts ,niet door de zwaartekracht op aarde ,maar wel van de vele trappisten .
; 
