dou -me conta de que não é muito fácil para quem não conhece o Neerlandês deixar um comentário. Se desejar deixar o seu comentário faça o seguinte 2° preencha um nome(naam) 3° seja obrigatório preencher endreço E-mail 4° Possa preencher o URL 5° preencha um título(titel) 6° deixe o seu comentário 7° carregue no texto "reactie insturen"
Muito obrigado pela sua visita ou por se ter interessado por este blog.
Isso dá-me esperança de que vais regressar a esta página , para ver novas fotografias - e não só.
Se desejar deixar a sua opinião, faça-o por baixo de cada texto, clicando em "comentário"
Gostaria muito de poder melhorar o meu blogue com o seu comentário positivo.
São tolerados este blog comentários ofensivos. Mas prefiro que as caixas de comentários servem para abrir o debate ou entregar sugestões sobre os textos. Mas no caso quiser usar os espaços para a calúnia ou comentário maledicente. Então,muito obrigado para sua atenção.
Antuérpia : Um aspeto da guerra que muita vez foi esquecido, é o Soldado cativeiro. Grandes grupos cativeiros tenham de trabalhar para o inimigo no interior e mesmo na proximidade da frente para cavar trincheiras ou construir casamatas. Os jovens portugueses que jazem aqui no campo de honra desde 1918 estiveram soldados cativeiros que faleceram num hospital militar alemão em Antuérpia. Junto com muitos outros, eles estão implicados na comemoração desta guerra e estão para sempre gravados na memória nacional dos belgas.
.. .
Pela Pátria
O seu filho e um outro soldado caíram pela Pátria no mesmo dia, e foram de urgência enterrados num canto isolado do cemitério, muito longe das suas terras natais. A mãe visitava cada quinze dias o sepulcro do filho falecido. Nunca viu alguém visitando a cova do outro soldado, nem sequer no dia de finados quando todos comemoram os seus defuntos. Afligia-a muito: mesmo na morte existe a solidão, e deixou uma rosa na sua campa simples.
°°°°°°°
Hier vertel ik het volledige verhaal over het graf van mijn oom , dat iets langer is dan 77woorden
Mijn oom sneuvelde samen met een andere soldaat reeds in de eerste dagen van de oorlog.Ze werden in de haast begraven ,ik denk dat het in lippenlo was. . Mijn grootmoeder bezocht regelmatig het graf van haar zoon . Ze vond het echter verschrikkelijk dat de andere soldaat nooit geen bezoek kreeg ,zelfs niet met Allerzielen en het deed haar pijn dat zelfs in de dood eenzaamheid bestaat , daarom legde ze steeds een bloempje neer op dat eenzame graf . Na de oorlog kregen deze twee jonge mensen, gestorven voor het vaderland een soldaten eregraf op het Schoonselhof in Antwerpen . Tijdens de opgraving werd echter vastgesteld dat hun identiteit verwisseld was geweest, en de vergeten soldaat in werkelijkheid mijn nonkel Ben was.
Lembra-se que quatro copos de vinho é um litro e que dois litros fazem uma rodada. Duas rodadas dá uma discussão e uma discussão sempre terminou numa briga. Uma briga provoca uma pancadaria e uma pancadaria é igual a dois policiais. um juíz ,um escrivão e um oficial de justiça que te deixaram uma multa ou alguns dias de prisão, mais as despesas do processo.
As despesas levam à ruína, a ruína ao suicídio, o suicídio à morte.
Apesar este aviso,
seja bem-vindo
beba moderadamente, pague honradamente e saia amigavelmente.
Volte para a sua casa tranquilamente e beije com carinho sua mulher pensando nas dos outros
Beste klant
Denk eraan 4 glazen wijn maakt een liter en twee liters is een tourné Twee tournés een discutie , en van een discutie komt ruzie En na een ruzie een vechtpartij , en een gevecht is gelijk aan twee polities, een rechter ,een griffier en een officier van justitie. Zij leveren je een boete op, of enkele dagen in den amigo , plus de kosten van het proces De kosten kunnen je ruïneren, van geruïneerd naar zelfmoord en van zelfmoord naar een gewisse dood Ondanks deze waarschuwing , wees hier welkom Drink met mate betaal uw schuld eerbaar en vertrek als een goede vriend
en ga rustig naar huis bij moeder de vrouw en kus haar liefdevol op de wangen denkend aan al dat anderen
Clara espertou pela campainha. Mexeu-se na missa e depois mexeu-se ainda mais no galinheiro para recolher ovos.
Claro, uma estúpida tarefa escura, e detestava obrigações estúpidas.
Mas as freiras eram tudo menos estúpidas, usavam as claras dos ovos para engomar tecidos. Das gemas faziam doçarias para vender.
A espertinha noviça mexeu-se, ainda devia juntar as gemas com leite esperto e outros ingredientes para preparar, segundo uma receita escura da abadessa,
"Barrigas de freiras".
Convento de Jesus em Aveiro
kloostergebakjes
°°°°)
Nog donker ,werdt de novice Clara wakker gemaakt door de kloosterbel. Ze haaste zich naar de mis en ze haaste zich nog meer naar het kippenhok om eieren te rapen . Natuurlijk, een stomme taak en ze had een hekel aan saaie stomme verplichtingen . Maar de nonnen waren allesbehalve dom ,zij gebruikten het wit van de eieren om hun gewaden de stijfelen . Van de eigelen maakten zij zoetigheden om te verkopen .Slimme Clara haaste zich weer naar de keuken ,want ze moest de eigelen nog mengen met lauwe melk en andere ingrediënten en bakken ,allemaal volgens een geheim recept van de abdis . Lekkere Nonnenbuikjes
Postkaart met een afbeelding die een allusie maakt op de deelneming van Portugal aan de eerste wereldoorlog .
Twee kinderen ,de jongen gekleed als militair en het meisje in de Minhota klederdracht
14-18
100 jaar geleden, en een van de gruwelste oorlogen op vlaamse grond . Een oorlog uit het verleden die nog steeds dodelijke slachtoffers maakt.
Museu: Póvoa de Varzim
Bilhete postal com ilustração alusiva à participação de Portugal na 1ª Guerra Mundial.
história em 77palavras
No campo de batalha 14-18 No campo de batalha, o fuzileiro ficou enganchado no arame farpado, entre duas trincheiras inimigas. Caído na terra de ninguém, e, nem os irmãos de armas, nem os inimigos, arriscavam as suas vidas para lhe dar uma cova decente. A guerra arrastou-se quatro anos e nada dos seus restos mortais fazia pensar no fuzileiro jovem. Só o apelido ficou preso no arame farpado. "Fui Pedro".Caído, onde as papoilas crescem em terra esgaravatada. Há cem anos passados.
Zij ruilden feeên voor heksen,vlinders voor spinnekoppen ,kabouters voor trollen. Geen zon maar een verduisterde maan .Donkere schaduwen en levende doden .Geen gezang maar kreten van angst en pas op voor spinnenwebben in het haar .
Waar zijn we toch met bezig.?
Um pesadelo
Numa noite, Deitara - me cansado na minha cama. Embora já soubesse que eu estava sozinho em casa, alguém bateu cinco vezes fortemente na porta de quarto. De repente, umas mãos penetravam através as grossas pranchas de faia da porta e depois dumas horríveis mãos descarnadas, apareceu um ser, mais esqueleto que humano. Dê-me a tua mão, gritou à aparição Eu estava com medo e tremia terrívelmente . Quis falar, mas não consegui porque a minha língua ficava presa. O demónio encontrava -se dentro o quarto , por baixa e por cima, em todo o lado.De repente acordei no meu suor de medo mas aquela criatura já foi desaparecida pela janela.
Nunca fui um atleta. Devo remontar ao tempo de adolescente para me lembrar duma corrida na qual participava. Graças a Deus, sem esforços físicos. Somente tive de segurar uma colher na boca sobre a qual se equilibrava um ovo.
Cheguei primeiro à linha sem derrubá-lo.
Infelizmente, com esse desporto nunca ganharei ouro olímpico.
Embora, tenha um recorde pessoal que nunca imaginara nos sonhos mais audaciosos: As minhas histórias deliciosamente lidas pela Margarida Fonseca Santos na Rádio Sim.
Ik ben nooit een atleet geweest.
In moet terugaan naar mijn kinderjaren om mij te herinneren aan een wedstrijd waar ik mee liep. God zij dank,zonder fysieke inspanningen. Ik moest gewoon een lepel tussen mijn tanden houden en het ei dat er in lag in evenwicht houden.Ik kwam als eerste over de meet zonder het ei te laten vallen. Spijtig genoeg zal ik er nooit olimpisch goud mee winnen. Echter een persoonlijke overwinning heb ik toch behaald in mijn leven en dat ik in mijn stoutse dromen nooit had durven denken.Soms wordt er een van mijn verhaaltjes op de radio heerlijk voorgelezen door de bekende schrijfster Margarida Fonseca Santos.
Carregue na Rádio para ouvir a história "Escola" é lida pela senhora Margarida Fonseca Santos
De novo ,o sol
Evitando os caminhos habituais, andei através das pradarias para não ricochetear aqueles dois maçadores permanentes. Esforço para nada, já estavam emboscados à espera. Não valia a pena aguardar por alguém que me salvasse desses chatos. Então, fiz o que nunca atrevi. Batia-lhes. Um despediu-se, assustado. O outro rufião perdeu o equilíbrio e caiu numa enorme bosta malcheirosa. Envergonhado fugiu, o cocó nauseante escorria-lhe pelas pernas. Nuvens negras desapareceram nesse primeiro dia escolar. O sol brilhava de novo.
De zon kwam terug
De dagelijkse wegen vermijdend , liep hij door de weiden om toch maar die twee pestkoppen te vermijden.Moeite voor niets, ze stonden hem al verborgen op te wachten.´T was te vergeefs wachten op iemand die hem zou te hulp komen.Welnu, hij deed wat hij nooit durfden. hij deelde een paar klappen uit.Een van de pesters liep geschrokken weg . De andere pestkop verloor het evenwicht en viel midden in een stinkende koeienvlaai . Beschaamd vluchtte hij weg, de stront liep langs zijn benen.De dreigende wolken op deze eerste schooldag verdwenen.En opnieuw scheen de zon.
Visitando a atraente feira de passarinhos domingueira no Porto , descobrimos por acaso um estabelecimento amplitude. Onde cada domingo às quatro de tarde se expressa na mais poética forma de cantar " O fado". O empregado olhou por um momento para nos com olhos confusos, porque afinal turistas não têm de facto o atitude justo para apreciarem o fado. Enquanto as guitarras eram afinadas, eles fecharam as cortinas para criar um ambiente acochegante . O evento inesquecível iniciou com a apresentação dos três músicos brilhantes pela a fadista Gina Santos . Nas luzes da ribalta ,um a um, passavam vozes sensiveis,fortes, emocionadas,alegras,tristes e rosadas. Na sala pairava uma auréola de emoções que embriagou todos os presentes de entusiasme.O climax supremo veio quando os presentes foram convidados pela Senhora Santos para cantarem juntos uma canção. Fantástico. O fado,já ouvi em todos os cantos de Portugal ,mas, foi na cidade do Porto que encontrei os verdadeiros devotos dessa forma de arte.
Tijdens een bezoek aan de vogeltjesmarkt in Porto ontdekten wij toevallig een snackbar waar ´smiddags en fadorecital werdt gegeven .De kelner keek een beetje achterdochtig ,want toeristen hebben niet de juiste atitude om fado de aprecieren. Terwijl de guitaren werden gestemd, sloten ze ook de gordijnen om de zon buiten te houden ,en er de juiste stemming in te brengen.De fadista Gina Santos stelde de muzikanten voor en in het licht van de schijnwerper passeerden, een voor een prachtige stemmen, gevoelige, sterke, trieste, vrolijke stemmen. In het zaaltje heerste een areool van emoties die de aanwezigen dronken maakte van entusiasme.De climax van de avond was toen de fadista vroeg om samen met zijn allen een lied te zingen .Het was een schitterd afsluiten van een mooie dag, vol emoties.
Portugal está na moda – e agora que se tornou campeão da Europa de futebol, ainda mais. Nunca vi tantos turistas no Porto como este ano e a tendência não é para parar.Afinal Portugal tem muito para oferecer .
Na fotografia :uma banda de turistas está a admirar o interior da estação São Bento .
Nooit zoveel toeristen gezien in Porto. In de mooiste stationhal van Portugal staan de turisten zich te vergapen aan de pracht van de tegels
Li uma vez nas férias um jornal " A Gazeta das Caldas ".Poucos estão ao corrente, também eu não sabia que um flamengo introduziu a Imprensa em Portugal. Em 1641, Laurent/Lourenço de Antuérpia criou a primeira Gazeta (no flamengo “gazet”) em Lisboa. Hoje em dia fala-se mais em jornais, mas ainda existem as gazetas:Em portugal A Gazeta das Caldas e na Flandres Gazet van Antwerpen.
Wist U dat de eerste krant in portugal werdt uitgegeven door een Vlaming Laurent Van Antwerpen in 1641.
Um bule fumegante ladeado por uma chávena de chá e uma fatia de bolo é o cenário perfeito para uma tarde bem passada na casa de chá (do Museu Arte Nova) localizada em Aveiro.
Sou um bule rachado, bule sou! Todavia, prefiro-me definir na qualidade de uma peça artística de porcelana, que, em vez de estar ao serviço pessoal do imperador chinês, fui oferecido como presente àqueles narizes compridos. No que diz respeito à racha, desculpe que o diga, os Jesuítas tratavam-me mal, fui colocado como lastro no porão duma vela! Depois disso, entregavam-me, eu, um objeto engenhoso, nas mãos de um rei de apenas cinco anos, e assim acabei, rachado.
In de handen van de Jezuïeten
Ik ben een theepot, ik een theepot !
Ik verkies me liever te omschrijven als een waardevol porceleine kunstvoorwerp ,dat, in plaats van in dienst te komen van de Japanse keizer, werd geschonken aan die met hun lange neuzen .
Wat betreft de beschadiging . Excuseer mij dat ik het zeg .Maar de Jezuïeten hebben mij slecht behandeld. ik moest als ballast het ruim in van een zeilschip. Na dit alles gaven ze mij ,ik, een vernuftig object als geschenk in de handen van een vijfjarige koning ,en zo eindigde ik beschadigd .
Ultimamente, tenho andado muito distraído, ocupado, atarefado, sei lá... Sobretudo a fazer planos e pesquisas na internet, descer avenidas e cruzar ruas desconhecidas a busca de encantos e curiosidades. Pois é, vamos de viagem até Porto e arredores e já sei... Há de estar muito bom neste período do ano.
.. .
. . 
. 
.
