dou -me conta de que não é muito fácil para quem não conhece o Neerlandês deixar um comentário. Se desejar deixar o seu comentário faça o seguinte 2° preencha um nome(naam) 3° seja obrigatório preencher endreço E-mail 4° Possa preencher o URL 5° preencha um título(titel) 6° deixe o seu comentário 7° carregue no texto "reactie insturen"
Muito obrigado pela sua visita ou por se ter interessado por este blog.
Isso dá-me esperança de que vais regressar a esta página , para ver novas fotografias - e não só.
Se desejar deixar a sua opinião, faça-o por baixo de cada texto, clicando em "comentário"
Gostaria muito de poder melhorar o meu blogue com o seu comentário positivo.
São tolerados este blog comentários ofensivos. Mas prefiro que as caixas de comentários servem para abrir o debate ou entregar sugestões sobre os textos. Mas no caso quiser usar os espaços para a calúnia ou comentário maledicente. Então,muito obrigado para sua atenção.
Postkaart met een afbeelding die een allusie maakt op de deelneming van Portugal aan de eerste wereldoorlog .
Twee kinderen ,de jongen gekleed als militair en het meisje in de Minhota klederdracht
14-18
100 jaar geleden, en een van de gruwelste oorlogen op vlaamse grond . Een oorlog uit het verleden die nog steeds dodelijke slachtoffers maakt.
Museu: Póvoa de Varzim
Bilhete postal com ilustração alusiva à participação de Portugal na 1ª Guerra Mundial.
história em 77palavras
No campo de batalha 14-18 No campo de batalha, o fuzileiro ficou enganchado no arame farpado, entre duas trincheiras inimigas. Caído na terra de ninguém, e, nem os irmãos de armas, nem os inimigos, arriscavam as suas vidas para lhe dar uma cova decente. A guerra arrastou-se quatro anos e nada dos seus restos mortais fazia pensar no fuzileiro jovem. Só o apelido ficou preso no arame farpado. "Fui Pedro".Caído, onde as papoilas crescem em terra esgaravatada. Há cem anos passados.
Zij ruilden feeên voor heksen,vlinders voor spinnekoppen ,kabouters voor trollen. Geen zon maar een verduisterde maan .Donkere schaduwen en levende doden .Geen gezang maar kreten van angst en pas op voor spinnenwebben in het haar .
Waar zijn we toch met bezig.?
Um pesadelo
Numa noite, Deitara - me cansado na minha cama. Embora já soubesse que eu estava sozinho em casa, alguém bateu cinco vezes fortemente na porta de quarto. De repente, umas mãos penetravam através as grossas pranchas de faia da porta e depois dumas horríveis mãos descarnadas, apareceu um ser, mais esqueleto que humano. Dê-me a tua mão, gritou à aparição Eu estava com medo e tremia terrívelmente . Quis falar, mas não consegui porque a minha língua ficava presa. O demónio encontrava -se dentro o quarto , por baixa e por cima, em todo o lado.De repente acordei no meu suor de medo mas aquela criatura já foi desaparecida pela janela.
Nunca fui um atleta. Devo remontar ao tempo de adolescente para me lembrar duma corrida na qual participava. Graças a Deus, sem esforços físicos. Somente tive de segurar uma colher na boca sobre a qual se equilibrava um ovo.
Cheguei primeiro à linha sem derrubá-lo.
Infelizmente, com esse desporto nunca ganharei ouro olímpico.
Embora, tenha um recorde pessoal que nunca imaginara nos sonhos mais audaciosos: As minhas histórias deliciosamente lidas pela Margarida Fonseca Santos na Rádio Sim.
Ik ben nooit een atleet geweest.
In moet terugaan naar mijn kinderjaren om mij te herinneren aan een wedstrijd waar ik mee liep. God zij dank,zonder fysieke inspanningen. Ik moest gewoon een lepel tussen mijn tanden houden en het ei dat er in lag in evenwicht houden.Ik kwam als eerste over de meet zonder het ei te laten vallen. Spijtig genoeg zal ik er nooit olimpisch goud mee winnen. Echter een persoonlijke overwinning heb ik toch behaald in mijn leven en dat ik in mijn stoutse dromen nooit had durven denken.Soms wordt er een van mijn verhaaltjes op de radio heerlijk voorgelezen door de bekende schrijfster Margarida Fonseca Santos.
Carregue na Rádio para ouvir a história "Escola" é lida pela senhora Margarida Fonseca Santos
De novo ,o sol
Evitando os caminhos habituais, andei através das pradarias para não ricochetear aqueles dois maçadores permanentes. Esforço para nada, já estavam emboscados à espera. Não valia a pena aguardar por alguém que me salvasse desses chatos. Então, fiz o que nunca atrevi. Batia-lhes. Um despediu-se, assustado. O outro rufião perdeu o equilíbrio e caiu numa enorme bosta malcheirosa. Envergonhado fugiu, o cocó nauseante escorria-lhe pelas pernas. Nuvens negras desapareceram nesse primeiro dia escolar. O sol brilhava de novo.
De zon kwam terug
De dagelijkse wegen vermijdend , liep hij door de weiden om toch maar die twee pestkoppen te vermijden.Moeite voor niets, ze stonden hem al verborgen op te wachten.´T was te vergeefs wachten op iemand die hem zou te hulp komen.Welnu, hij deed wat hij nooit durfden. hij deelde een paar klappen uit.Een van de pesters liep geschrokken weg . De andere pestkop verloor het evenwicht en viel midden in een stinkende koeienvlaai . Beschaamd vluchtte hij weg, de stront liep langs zijn benen.De dreigende wolken op deze eerste schooldag verdwenen.En opnieuw scheen de zon.
Visitando a atraente feira de passarinhos domingueira no Porto , descobrimos por acaso um estabelecimento amplitude. Onde cada domingo às quatro de tarde se expressa na mais poética forma de cantar " O fado". O empregado olhou por um momento para nos com olhos confusos, porque afinal turistas não têm de facto o atitude justo para apreciarem o fado. Enquanto as guitarras eram afinadas, eles fecharam as cortinas para criar um ambiente acochegante . O evento inesquecível iniciou com a apresentação dos três músicos brilhantes pela a fadista Gina Santos . Nas luzes da ribalta ,um a um, passavam vozes sensiveis,fortes, emocionadas,alegras,tristes e rosadas. Na sala pairava uma auréola de emoções que embriagou todos os presentes de entusiasme.O climax supremo veio quando os presentes foram convidados pela Senhora Santos para cantarem juntos uma canção. Fantástico. O fado,já ouvi em todos os cantos de Portugal ,mas, foi na cidade do Porto que encontrei os verdadeiros devotos dessa forma de arte.
Tijdens een bezoek aan de vogeltjesmarkt in Porto ontdekten wij toevallig een snackbar waar ´smiddags en fadorecital werdt gegeven .De kelner keek een beetje achterdochtig ,want toeristen hebben niet de juiste atitude om fado de aprecieren. Terwijl de guitaren werden gestemd, sloten ze ook de gordijnen om de zon buiten te houden ,en er de juiste stemming in te brengen.De fadista Gina Santos stelde de muzikanten voor en in het licht van de schijnwerper passeerden, een voor een prachtige stemmen, gevoelige, sterke, trieste, vrolijke stemmen. In het zaaltje heerste een areool van emoties die de aanwezigen dronken maakte van entusiasme.De climax van de avond was toen de fadista vroeg om samen met zijn allen een lied te zingen .Het was een schitterd afsluiten van een mooie dag, vol emoties.
Portugal está na moda – e agora que se tornou campeão da Europa de futebol, ainda mais. Nunca vi tantos turistas no Porto como este ano e a tendência não é para parar.Afinal Portugal tem muito para oferecer .
Na fotografia :uma banda de turistas está a admirar o interior da estação São Bento .
Nooit zoveel toeristen gezien in Porto. In de mooiste stationhal van Portugal staan de turisten zich te vergapen aan de pracht van de tegels
Li uma vez nas férias um jornal " A Gazeta das Caldas ".Poucos estão ao corrente, também eu não sabia que um flamengo introduziu a Imprensa em Portugal. Em 1641, Laurent/Lourenço de Antuérpia criou a primeira Gazeta (no flamengo “gazet”) em Lisboa. Hoje em dia fala-se mais em jornais, mas ainda existem as gazetas:Em portugal A Gazeta das Caldas e na Flandres Gazet van Antwerpen.
Wist U dat de eerste krant in portugal werdt uitgegeven door een Vlaming Laurent Van Antwerpen in 1641.
Um bule fumegante ladeado por uma chávena de chá e uma fatia de bolo é o cenário perfeito para uma tarde bem passada na casa de chá (do Museu Arte Nova) localizada em Aveiro.
Sou um bule rachado, bule sou! Todavia, prefiro-me definir na qualidade de uma peça artística de porcelana, que, em vez de estar ao serviço pessoal do imperador chinês, fui oferecido como presente àqueles narizes compridos. No que diz respeito à racha, desculpe que o diga, os Jesuítas tratavam-me mal, fui colocado como lastro no porão duma vela! Depois disso, entregavam-me, eu, um objeto engenhoso, nas mãos de um rei de apenas cinco anos, e assim acabei, rachado.
In de handen van de Jezuïeten
Ik ben een theepot, ik een theepot !
Ik verkies me liever te omschrijven als een waardevol porceleine kunstvoorwerp ,dat, in plaats van in dienst te komen van de Japanse keizer, werd geschonken aan die met hun lange neuzen .
Wat betreft de beschadiging . Excuseer mij dat ik het zeg .Maar de Jezuïeten hebben mij slecht behandeld. ik moest als ballast het ruim in van een zeilschip. Na dit alles gaven ze mij ,ik, een vernuftig object als geschenk in de handen van een vijfjarige koning ,en zo eindigde ik beschadigd .
Ultimamente, tenho andado muito distraído, ocupado, atarefado, sei lá... Sobretudo a fazer planos e pesquisas na internet, descer avenidas e cruzar ruas desconhecidas a busca de encantos e curiosidades. Pois é, vamos de viagem até Porto e arredores e já sei... Há de estar muito bom neste período do ano.
Ao ver mais uma vez as imagens horrorosas de Aleppo na televisão .Contarei outra vez a história de Moa .
Moa
Fugido de Aleppo, a família de Moa já vive há um ano na nossa rua. O garoto abraçou em espanto a nossa vida pacífica e pela primeira vez sonhou com um futuro melhor. Moa é estudioso e para recuperar o seu atraso linguístico, lê diariamente na aula uma página dum livro. Página catorze, Moa lia: Numa hora, abateram dez patos. Calou-se um instante, e disse emocionado. – Não abatem patos na Síria, abatem cidadãos... E continuou a ler.
Een blog mag soms wel iets meer zijn dan een speeltje om de dagen te vullen .Daarom na weer de zoveelste gruwelbeelden te hebben gezien van Alepo ,laat ik julie erop wijzen hoe onbezorgt en gelukkig we leven .
Het verhaal van Moa .
Gevlucht uit Aleppo ,de Familie van Moa woont al een jaar in onze straat .Het jongetje Moa omarmde in verwondering ons vredig leven en voor de eerste keer droomde hij van en mooie toekomst.Moa was leergierig en om de taal achterstand in te halen mocht hij in de klas elke dag een bladzijde lezen uit een kinderboek.
Bladzijde 14,Moa las: -In een uur schoten ze 10 eenden neer . Moa zweeg even en zei .- Ze schieten op geen eenden in Syrië, ze schieten op mensen.....
En Moa las verder.
Dit verhaal is gebasseerd op de lezerbrief in de standaard van Mevr Gisel Vranckx. Geel
Evitando os caminhos habituais, andei através das pradarias para não ricochetear aqueles dois maçadores permanentes. Esforço para nada, já estavam emboscados à espera. Não valia a pena aguardar por alguém que me salvasse desses chatos. Então, fiz o que nunca atrevi. Batia-lhes. Um despediu-se, assustado. O outro rufião perdeu o equilíbrio e caiu numa enorme bosta malcheirosa. Envergonhado fugiu, o cocó nauseante escorria-lhe pelas pernas. Nuvens negras desapareceram nesse primeiro dia escolar. O sol brilhava de novo.
De zon kwam terug
De dagelijkse wegen vermijdend , liep hij door de weiden om toch maar die twee pestkoppen te vermijden.Moeite voor niets, ze stonden hem al verborgen op te wachten.´T was te vergeefs wachten op iemand die hem zou te hulp komen.Welnu, hij deed wat hij nooit durfden. hij deelde een paar klappen uit.Een van de pesters liep geschrokken weg . De andere pestkop verloor het evenwicht en viel midden in een stinkende koeienvlaai . Beschaamd vluchtte hij weg, de stront liep langs zijn benen.De dreigende wolken op deze eerste schooldag verdwenen.En opnieuw scheen de zon.
Quando os cinco primos vieram hospedar-se por onze ou treze dias nas férias anuais, os alarmes dispararam na nossa casa. Tudo o que tinha algum valor quebrável ficou guardado à chave. Nada maus rapazes, mas comportavam-se como uma matilha de lobos extrovertidos, fazendo bagunça constantemente. Os anos passaram e nunca se esqueceram de visitar a amada tia no asilo. Aconteceu que não reconhecia ninguém, porém dos lobos lembrava-se incessantemente. Sorrindo, dirigiu-se à assistente "use umas louças quebradas."
Wanneer haar 5 neven tijdens de vakantie voor 11 of 13 dagen kwamen logeren . Dan gingen alle alarmen af in huis . Want alles wat van enige waarde en breekbaar was moest veilig worden opgeborgen. Geen slechte jongens ,maar ze gedroegen zich als een troep ongeregelde wolven , altijd onder elkaar stoeien.De jaren gingen voorbij maar nooit vergaten zij hun oude tante te bezoeken.Gebeurde wel eens dat ze iemand niet herkende . Maar de wolfjes herkende ze onmiddelijk .Gebruik maar het oud servies zei ze dan tegen haar helpster.
. . 
. 
.
