Terwijl in België vanaf 1 juli niet meer mag gerookt worden op café, is in Nederland nu besloten een uitzondering te maken voor kleine cafés.
Het rookverbod in de horeca medio 2008 ingevoerd in Nederland. Nu is besloten dat in een horecazaak die kleiner is dan 70 m2 en geëxploiteerd wordt door een zelfstandige zonder personeel, gerookt mag worden. Het besluit tot versoepeling van het rookverbod werd dinsdag gepubliceerd in het Nederlandse Staatsblad. Tegelijk werd ook beslist de huidige boete van 300 euro bij overtreding van het rookverbod te verhogen wegens "te laag om indruk te maken'. De boetes voor een overtreding van het rookverbod worden verdubbeld tot 600 euro, met een maximum van 4.500 euro bij herhaalde overtredingen.
En nu ? Naar de notaris !
Neen, dit was géén “bittere wraak” van de N-VA, die Di Rupo - zo beweren sommigen - koud terugpakte nadat die eerder de nota-De Wever had gekelderd. Bart De Wever heeft gewoon gedaan wat hij moést doen: deze onaanvaardbare blauwdruk voor een regering, annex staatshervorming, torpederen. Wie de persconferentie gevolgd heeft op televisie, zal trouwens gemerkt hebben dat De Wever onze vlijmscherpe kritiek op de onderhandelingsnota goed gelezen heeft. Heel wat passages zijn (bijna) letterlijk overgenomen uit onze persmededeling, column van Bruno Valkeniers of commentaren op deze webstek. Onze waarschuwing dat de N-VA verraad zou plegen tegenover haar verkiezingsbeloftes en haar kiezers als ze dit zouden aanvaarden als vertrekbasis voor verdere onderhandelingen, is niet in dovemansoren gevallen. Het bewijst andermaal de noodzaak en het nut van het Vlaams Belang als Vlaamse zweeppartij.
Het project van Di Rupo deugt niet. De fiscale autonomie is een zeepbel. De institutionele hervormingen leiden niet tot meer efficiëntie en beter bestuur. Brussel pleegt een bijkomende hold-up op Vlaams geld en uit dank voor onze vrijgevigheid worden de taalwetten er de facto afgeschaft. En, als kers op de taart: in ruil voor een gedeeltelijke splitsing van BHV worden de zes faciliteitengemeenten losgeweekt uit Vlaanderen. Geen wonder dat de Franstalige partijen in hun nopjes waren. Maar voor Vlaanderen zou dit alles inderdaad desastreus zijn.
Beter geen akkoord dan een slecht akkoord! En dus werd de nota terecht aan flarden geschoten. Maar wat nu? België tuimelt steeds verder in een diepe regimecrisis en niemand weet hoe we daar nog uit geraken, áls we er al uit geraken. Koning Albert, bange perscommentatoren, het verdwaasde clubje ‘intellectuelen’ en belgicisten moeten zich langzaam de haren uit het hoofd trekken. Geruchten over nieuwe verkiezingen in het najaar steken de kop weer op, maar daar zit niemand op te wachten. En zeker Albert van Saksen-Coburg niet. Nieuwe verkiezingen zouden immers kunnen uitdraaien op een referendum over het voortbestaan van België.
Sommige politici suggereren - echt waar! - om een buitenlandse bemiddelaar aan te stellen en een internationale vredesmissie op poten te zetten. En zeggen dat sommige dwazen jarenlang naar buitenlandse conflictzones trokken om er het Belgische federalisme aan te prijzen als wondermiddel. Dat sprookje ligt intussen mooi aan duigen. Het ‘bye bye Belgium’-scenario komt steeds dichterbij. Dat is ook in niet geringe mate de verdienste van het Vlaams Blok en later Vlaams Belang. Laten we maar naar de notaris stappen en eindelijk een einde maken aan het Belgische schijnhuwelijk.
@ VB
In onze brievenbus
Waarde redactie,
Tussen al het geweeklaag en gejammer van vooral de hangmatters om de bittere pil die de N-VA hen gisteren in hun reet gedraaid heeft, viel er toch nog wat zwarte humor te noteren in de media.
De gekende ontsnappingskoning, de prachtjongere Benallal, die zelfs een helikopter liet kapen door zijn tot de islam omgekatte liefje om hem uit de petoet( waar hij nu tot 2029 mag verblijven) te vissen, is niet te spreken over zijn strenge beveiliging in de gevangenis van Brugge.
Hij is hiertegen zelfs in hongerstaking gegaan tot hij de couscous rook die andere prachtgedetineerden kregen en hij besloot om toch maar terug te drinken en lekker te njam-njammen. Echter... nu heeft zijn advocaat, de man die elke gangster in dit onland als raadsman heeft, meester Sven Mary, bij de rechtbank een verzoekschrift ingediend om het strenge regime voor zijn kliënt te versoepelen want ... dat beroepsgangstertje wil "universitaire studies" aanvatten en zijn leven beteren.
Neen,meester Sven Mary maakt geen grapjes! Benallal die met moeite zijn naam kan schrijven zonder fouten, nauwelijks de binnenkant van een schoollokaal heeft gezien, tenzij om er iets te kunnen stelen, wil nu om een soepeler leventje te leiden, "studeren" ... waarschijnlijk criminologie.
Niets is blijkbaar gek genoeg in de hoofden van sommige advokaten om hun "bronnen" van inkomsten te kunnen behagen en wie weet wordt er nog een welwillende "juge" gevonden die het verhaaltje gelooft. Ik zéker niet!
Senior
08-07-2011
Eyskens in Le Soir : *NVA en Vlaams Belang, één strijd*
- U heeft bij de RTBF verklaard, dat de NVA en Vlaams Belang een zelfde strijd voeren.
Het verbaast me dat de media dat niet vermelden. Er zijn slechts twee partijen die de nota Di Rupo verworpen hebben : Vlaams Belang en de NVA. Van zodra de nota verschenen was, heeft VB deze onmiddellijk afgeschoten. De NVA heeft gewacht tot donderdag, maar heeft even krachtdadig en met dezelfde argumenten de nota verworpen. Het is nuttig om dat op te merken. Er is de facto een overeenkomst tussen deze beide partijen. Maar slechts 17% van de NVA-kiezers noemen zichzelf separatisten. De overigen zijn in de ban van De Wever.
- Er schijnt nochtans ook een "overeenkomst" te bestaan tussen uw partij en de NVA.
Voor de CD&V betekent de nota een correcte basis om verder te gaan (of te beginnen) met de onderhandelingen. CD&V zal echter pas onderhandelen als ook de NVA aanschuift. Naar mijn gevoel is deze tactiek gedoemd om te mislukken. Er moet een regering komen van voluntaristen. Met de NVA, zoveel te beter, zonder de NVA, jammer. En als de nationalistische partij weigert, laten we dan een socio-economische regering op poten zetten en laten we de staatshervorming over aan het parlement, via een commissie. We moeten los van de bewering : "Als er geen akkoord bestaat over alles, dan is er geen akkoord over iets". Dat is allemaal contra-productief.
- Denkt u dat de NVA haar mening zal herzien over de nota Di Rupo ?
Neen, het is onwaarschijnlijk dat Bart de Wever zijn mening zal wijzigen. Waar we nu nood aan hebben, is de zaken te laten kalmeren, zodat het gezond verstand terugkere bij alle partijen. Ik veronderstel dat de Koning (met hoofdletter) vandaag het ontslag van de formateur niet zal aanvaarden, voor zover er sprake is van een ontslag. Dan moeten er nuttige contacten elegd worden om te kijken hoe we er uit geraken.
- Of er niet uit geraken en nieuwe verkiezingen organiseren ?
Neen ! Nieuwe verkiezingen, die zijn zowel contra-productief als een extreem gevaar voor de democratie.
Philip Claeys wijst Barroso en Van Rompuy op het slappe Schengenbeleid inzake immigratie, bij de bespreking van de resultaten van de Europese raad over immigratiebeleid en de Schengenzone.
Melchior Wathelet lapt het hem weer
Er bevinden zich een aantal Afghaanse vluchtelingen in de gebouwen van de televisiezender AB3 Op de Steenweg op Elsene in Brussel. Ze zijn in hongerstaking sedert 31 mei. Ze eisen een verblijfsvergunning van 1 jaar en als zij die niet bekomen van de belgische autoriteiten (laat me niet lachen) zullen zij naar het échte Paradijs vertrekken.
Zo gezegd, zo niet gedaan.
De Waalse kwakkelende staatssecretaris Melchior Wathelet heeft gisteren 7 juli, 50 van deze afpersers die hun hongerstaking hebben opgezegd, geregulariseerd op basis van "uitzonderlijke omstandigheden". Het Commissariaat voor de Vluchtelingen had aan deze tafelschuimers nochtans niet het vluchtelingenstatuut toegekend. Daar moeten dus ernstige redenen voor geweest zijn, maar Wathelet weet het beter. De 50 krijgen een hernieuwbare verblijfsvergunning voor 6 maanden, die nadien telkens voor 1 jaar verlengd zal worden. Daarvoor moeten zij een Afghaans identiteitsbewijs voorleggen, een arbeidsvergunning aanvragen en niet ten laste zijn van het OCMW.
Momenteel zijn er nog een 35-tal anderen die hun zogenaamde hongerstaking volhouden, want zij gaan niet akkoord met de voorwarden van Wathelet.
Al deze goede berichten worden ons medegedeeld door ene Labiba Bahri, woordvoerder van het Opvangcomité voor Afghanen. Gestructureerd zijn de heren alleszins.
Terwijl ruim 600 belgische militairen in Afghanistan hun leven riskeren om de gekken ginder mekaar niet te laten uitmoorden, komen jonge avonturiers uit dat Prachtland hier de boel belazeren.
Bron : La libre Belgique
Zwitsers minnarettenverbod niet afgekeurd door Hof Straatsburg
Het Europees Hof voor de Rechten van de Mens in Straatsburg heeft zopas de klachten van de critici van het verbod om in Zwitserland nieuwe minaretten aan moskeeën te bouwen onontvankelijk verklaard. Om dit verbod was indertijd veel te doen. Op 29 november 2009 besloten de Zwiters in een referendum met een ruime meerderheid dat geen minaretten meer mogen worden gebouwd in de Alpenstaat. De grondwet moest daarvoor gewijzigd worden. In Zwitserland is de uitslag van een referendum bindend voor de politici.
Het referendum had veel weerklank. In België noemde de directeur van het Centrum voor Gelijkheid van Kansen en Racismebestrijding, Jozef De Witte, het verbod discriminerend. Een aantal Zwitserse moslims trok naar het Europees Hof om de wijziging van de grondwet terug te draaien. Het Europees Hof verklaart hun klachten onontvankelijk. Het meent dat de klagers zelf geen slachtoffer zijn van de beslissing. "Ze klagen er wel over dat dit verbod hun religieuze overtuigingen kwetst, maar ze bewijzen geen concreet nadeel voor hen zelf". Volgens Straatsburg zijn ze ook "geen potentiële slachtoffers" omdat ze niet aantonen dat ze zelf van plan zouden om een minaret te bouwen. "Bovendien zouden de Zwitserse rechtbanken zelf wel voldoende in staat zijn om na te gaan of een minarettenverbod het recht op godsdienstvrijheid en het verbod van discriminatie schendt", aldus nog Straatsburg.
Vandaag.be
Groot gelijk, Israël
De zestig militanten van de internationale missie 'Welcome to Palestine' die met een vlucht van Swissair naar Tel Aviv in Israël zouden vliegen, staan vrijdagmorgen geblokkeerd op Brussels Airport. Dat hebben VRT-radio en de RTBF bericht. Ze konden niet aan boord van het vliegtuig omdat Israël een lijst met meer dan driehonderd 'niet-gewenste personen' had gestuurd.
De organisatie 'Bienvenue en Palestine' had donderdagavond op de website gemeld dat de Israëlische regering instructies had gegeven aan de luchtvaartmaatschappijen die op Tel Aviv vliegen om de toegang tot hun vliegtuigen te verbieden aan de personen die op een zwarte lijst staan - met zowat driehonderd namen - die is opgesteld door de Israëlische geheime diensten.
De internationale missie ging in op een oproep van vijftien Palestijnse organisaties om naar Palestina te komen om de blokkade door Israël van de Palestijnse gebieden aan de kaak te stellen. Voor de actie werden zowat vijfhonderd personen in Tel Aviv verwacht.
De Israëlische minister van openbare veiligheid Yitzhak Aharonovitch had dinsdag de pro-Palestijnse militanten gewaarschuwd dat ze vrijdag bij aankomst op de luchthaven Ben Gourion in Tel Aviv meteen na aankomst zouden worden uitgewezen.
'Die hooligans die proberen onze wetten te schenden, zullen geen toelating krijgen om ons land binnen te komen en zullen onmiddellijk teruggestuurd worden', had hij verklaard.
Ook de militanten die vrijdagmorgen op de luchthavens van Roissy (Frankrijk) en Cointrin (Zwitserland) wilden afreizen, konden niet opstijgen met bestemming Tel Aviv. Brussels Airport weigert elk commentaar en wil de feiten niet bevestigen.
@ Het Nieuwsblad
Chaos en paniek in belgenland
Ook al ligt Bart de Wever niet in onze bovenste schuif, de NVA heeft het Franstalige belgië en een aantal Vlaamse slippendragers een flinke uppercut verkocht. De kamp is niet beslecht en er zijn nog plenty uitwegen om de NVA toch mede te lokken in een regeringsavontuur. Dat zullen de eerstkomende dagen uitwijzen.
De reacties van de Franstaligen liegen er niet om : hun positie wankelt. De franco-belgen overleven bij de lankmoedigheid en vlijt van de Vlaamse bevolking en op 7 juli 2011 heeft een meerderheid van de Vlamingen (NVA, Vlaams Belang, LDD en met enige terughoudendheid CD&V) geweigerd om opnieuw voor een aantal jaren de belgische kar voort te sleuren.
Laurette Onkelinx, de nummer twee van de Parti Socialiste, en een perfecte comédienne, verscheen voor de camera's van Terzake in de rol van het teleurgestelde en afgewezen meisje. We hebben haar al meegemaakt als de Spaanse furie, die dreigt met de afscheuring van Wallonië dat zich bij la douce France zal aansluiten maar gisteren was zij het bedeesde, ontgoochelde meisje dat verdriet had. Haar Vlaamse vriendjes, Bart DW en Wouter B, wijzen haar af. Zij begrijpt de NVA niet, maar is vooral ontgoocheld in de CD&V, een grote partij die altijd paraat heeft gestaan om de Franstalige heren te dienen.
Wouter Beke gaat geen gemakkelijke tijden tegemoet. De belgicisten in zijn partij zijn al geruime tijd aan het graven om ook deze voorzitter te laten struikelen. Normaliter zou de vakbondsvleugel van CD&V de belgische eenheid moeten verdedigen maar de zogenaamde sociale afbraak in de nota Di Rupo maakt het onmogelijk om de PS-strategie te volgen. Wat nu ?
Chaos en Paniek in belgenland, wat een toestanden allemaal.
De dames Tanghe en Devroy zaten gisteren samen om het trieste politieke nieuws toe te lichten tijdens het 19 uur journaal. La Tanghe stelde tendentieuze vragen en Devroy gaf dubbelzinnige antwoorden. In haar eerste zin vermeldde Goedele Devroy de felicitaties van Vlaams Belang voor Dewever : als de 0000 het VB citeert, is dat niet om de loftrompet te steken. Het was een ideale manier om de NVA te compromitteren. En dan kwam de eigen interpretatie van Devroy over het negatieve antwoord, dat betiteld werd als "onverantwoordelijk". Dat viel in goede aarde bij La Tanghe, die onmiddellijk nadien professor Paul de Grauwe liet opdraven om de burgers te waarschuwen, dat het land B de weg opgaat van Griekenland, indien er als de gesmeerde bliksem geen regering komt. De ratingbureaus werden er bijgesleurd en zonder het met zoveel woorden te zeggen, zijn de Vlaams-nationalisten de aanleiding dat wij binnenkort onze spaarcenten mogen afgeven.
Chaos en paniek in belgenland bestaat enkel omdat de Walen voor één keer hun zin niet krijgen. Vlaanderen, los van elke partijpolitieke overweging, is zich duidelijk aan het losmaken van het belgische juk en de Franstalige arrogantie. Deze mentale omschakeling is al geruime tijd aan de gang en kan niet gestopt worden. Op 11 juli 2011 gloort er hoop.
Savat
De Strijd om de heilige stad
Drie religies
Jeruzalem, waar drie religies elkaar treffen, de stad die zowel door de Israëli’s als door de Palestijnen als hun hoofdstad opgeëist wordt. Hier heersten Joodse koningen, hier werd Christus gekruisigd, hier voer de profeet Mohammed hemelwaarts. Drie wereldreligies: meer dan genoeg buskruit voor een rode draad van oorlogen, bloedbaden en verdrijvingen door de eeuwen heen. Tot nu toe hebben slechts de christenen gecapituleerd, die, na het mislukken van de kruistochten in 1187, hun exclusieve aanspraak op de heilige stad opgaven. Joden en moslims vechten het nog steeds uit. Alle twistpunten van het N-O-conflict – vluchtelingen, grenzen, nederzettingen – vindt men terug in de grandioze coulissen van Jeruzalem.
Jeruzalem is dé politieke, sociale en religieuze brandhaard van het Nabije Oosten. Zolang Israëli’s en Palestijnen hier niet tot een akkoord komen, zal er geen vrede zijn. Nergens op de wereld vertoeven Joden en moslims zo dicht bij elkaar en tegelijkertijd zo ver van elkaar verwijderd, met als ijkpunten de Rotskoepel en rechts daaronder de Klaagmuur. Die strekt zich uit ten westen en noorden van de Rotskoepel. De muur aan de oostelijke kant van de Groene Lijn, d.w.z. voornamelijk in het Arabische gedeelte van Jeruzalem. Tot 1967 bevond zich net vóór de Klaagmuur de Marokkaanse wijk, die door Israël afgebroken werd om plaats te maken voor gelovigen die willen bidden aan de Klaagmuur.
Met de oprichting van de staat Israël in 1948 belandde Jeruzalem in het centrum van het Israëlisch-Palestijnse conflict. In het UNO-verdelingsplan hield men rekening met de religieuze en politieke betekenis van deze stad en wou men ze noch aan de ene noch aan de andere kant toebedelen, maar wel onder internationaal bestuur plaatsen. Zoals bekend werd dit plan door de Arabieren geweigerd. In de eerste N-O-oorlog van 1948 bezette Israël het westelijk gedeelte en Jordanië het oostelijk gedeelte, daarbij inbegrepen de historische oude stad. De Joodse wijk werd door de Jordaniërs volledig verwoest en de inwoners verdreven.
“Jeruzalem wordt nooit meer verdeeld”
In de zesdaagse oorlog van 1967 veroverde en annexeerde Israël Oost-Jeruzalem. De Joodse wijk werd heropgebouwd en Joden kwamen er weer wonen. In 1980 verklaarde Israël Jeruzalem expliciet tot haar “ongedeelde” hoofdstad. Ongeacht het feit dat noch de UNO, noch het buitenland dit tot op heden erkend hebben, bevestigde premier Netanjahu dit nogmaals enkele weken geleden tijdens zijn toespraak voor het Amerikaans Congres: “Jeruzalem wordt nooit meer verdeeld”.
De reden van deze duidelijke verklaring is de Palestijnse eis Oost-Jeruzalem tot de hoofdstad van hun toekomstige Palestijnse staat te maken. De Arabische bevolking daar bezit een permanente verblijfstoelating maar weigert meestal de Israëlische nationaliteit. Het is desondanks twijfelachtig of de Arabische inwoners van Oost-Jeruzalem er wel verstandig aan doen in de toekomst in een Palestijnse in plaats van in een Israëlische staat te wonen.
Fysieke, demografische en economische isolering
De facto is de stad al – of beter gezegd altijd nog – verdeeld in een Joods (westelijk) en een moslim (oostelijk) gedeelte. Het Joods inwonersaantal in Oost-Jeruzalem bedraagt intussen bijna 200.000, maar de Arabieren vormen met hun 260.000 toch nog steeds de meerderheid. In vergelijking met de totale bevolking van Jeruzalem bedraagt hun aandeel 35%, met een stijgende tendens. De reden hiervoor is hun hoog geboortecijfer en de uitwijking van de seculiere Joden uit het conservatieve Jeruzalem richting liberaal Tel Aviv. De Israëlische inspanningen om het Joodse bevolkingsaantal te verhogen zijn omstreden. Zo zou het voor de Arabische inwoners moeilijker zijn een bouwvergunning te krijgen; de woningnood dwingt hen zich buiten Jeruzalem te vestigen. Israël maakt geen geheim van zijn plannen: “Het is politiek-incorrect dit te beamen, maar we houden de demografische situatie in het oog om ons ervoor te behoeden dat we binnen twintig jaar in een Arabische stad wakker worden!” Zo citeerde de krant Haaretz het gemeenteraadslid Yakir Segev.
Ook de economische perspectieven zijn verslechterd sinds de versperringen Oost-Jeruzalem van het hinterland, de westelijke Jordaanoever, afsneden. Willen de Palestijnen werken, moeten ze veelal Jeruzalem verlaten. Na zeven jaar verstrijkt hun verblijfsvergunning en kunnen ze niet terugkeren. Tegelijkertijd moedigt Israël de bouw van nederzettingen in Oost-Jeruzalem aan om de verbinding naar de westelijke Jordaanoever ook demografisch te onderbreken.
Grondruil is in Jeruzalem quasi onmogelijk
De zgn. Clintonparameters uit het jaar 2000, die verwijzen naar de vredesonderhandelingen in Camp David, vormen ook de basis van de tot op heden laatste vredesonderhandelingen die het lot van Jeruzalem wilden bepalen. De toenmalige premiers Olmert en Abbas discussieerden in 2008 en 2009 over een teruggave van de Arabische wijk aan de Palestijnen.
Israël zou in de oude stad de controle over de Joodse en Armeense wijken behouden, terwijl de moslims een christelijke wijk aan de Palestijnen zou toebedeeld worden. Een internationaal orgaan – Israël, de Palestijnse Autoriteit, Egypte, Jordanië, Saudi-Arabië de VS – zou de Tempelberg onder haar hoede krijgen tot er een definitieve oplossing gevonden wordt.
Volgens de “Palestine Papers” waren de Palestijnen bereid alle Joodse vestigingen in en rondom Jeruzalem aan Israël af te staan. De Palestijnse hoofdonderhandelaar Saeb Erekat strijdt dit echter af. Door middel van grondruil kan men eventueel op de westelijke Jordaanoever creatief grenzen tekenen, op heilige bodem is dit uitgesloten.
Floriaan Terbeke
Bron: 20 Min.online
Wurlitzerdromen
Goede morgen iedereen,
Als we een succesnummer uit de VS aan bod laten komen, dan zit daar dikwijls ergens een verwijzing naar een predikant bij. Alsof ze over de plas allemaal heilige boontjes waren.
De zanger van vandaag werd geboren als Samuel Cook, één van de acht kinderen van Annie Mae en eerwaarde Charles Cook, een Baptist pastor, op 22 januari 1931 in Clarksdale (Mississippi). Als artiestennaam koos hij later voor Sam Cooke. Het gezin zou in 1933 naar Chicago verhuizen, waar Sam in dezelfde school als Nat “King” Cole de lessen zou volgen. Als kind van zijn tijd, begon hij gospel te zingen in een koortje, eerst met zijn broers en zussen, vervolgens met de Highway QC's, tot hij de kans kreeg de gospeltenor R.H. Harris van The Soul Stirrers te vervangen. Onder Cooke’s leiding kreeg de groep een platencontract bij Specialty Records en scoorde verschillende gospelhits.
Sams eerste plaatje “Lovable” werd uitgebracht in 1956 onder de naam Dale Cook, om de fans van de Soul Stirrers niet in de war te brengen. In die tijd was het ondenkbaar dat een gospelzanger zich zou verlagen tot seculiere muziek. Niet dat deze naamkeuze iemand kon om te tuin leiden: zijn unieke stem werd meteen herkend. De platenmaatschappij gaf wel haar akkoord voor nog meer plaatjes, onder zijn eigen naam, maar het ging niet van harte: zijn keuzeliedjes zouden teveel lijken op een andere zanger onder contract, Little Richard.
In 1957 mocht Sam Cooke optreden in The Guy Mitchell Show van ABC en hij kreeg een nieuw platencontact bij Keen Records. Zijn eerste plaatje, het keuzelied van vandaag, “You send me”, was meteen een enorm succes. Het stond 6 weken op de eerste plaats bij de R & B top en drie weken in de algemene pop Billboard.
Vier jaar later zou Sam Cooke zijn eigen platenmerk creëren, om het vervolgens weer te verlaten voor RCA Victor. Eén van zijn eerst RCA singles was de hit Chain Gang, gevolgd door vele andere. Pas in 1963 verscheen zijn eerste lp.
We hebben er hier al dikwijls over gehad: de ogenschijnlijke droomwereld van de artiesten is een fata morgana van klatergoud. Te snel, te veel, een ego groter dan de realiteitszin: het zijn sterke benen die de weelde kunnen dragen. Ook Sam Cooke heeft dit mogen ondervinden en zelfs met zijn leven moeten bekopen.
Nadat zijn zoontje van achttien maanden verdronk in hun zwembad, ging het bergaf met hem. Hij gaf zijn vrouw Barbara wegens haar onoplettendheid de schuld en geraakte zwaar depressief. Hij bewandelde verder het oneffen pad van feestjes, dronkenschap, korte en langere affaires met verschillende dames tot hij op 33-jarige leeftijd neergeschoten werd in een motel door de eigenares, die zich door hem bedreigd voelde. Tijdens het proces kwam aan het licht dat Sam daar een kamer had gehuurd voor een nachtje met een prostituee, die de benen genomen had en daarbij een gedeelte van zijn kleren meenam. Hij werd razend, kwam slechts gekleed met een vest het kantoor van de moteleigenares binnengestormd, bedreigde haar… zij schoot hem neer: wettige zelfverdediging, oordeelde de rechter. Zijn fans bleven echter geloven in een of andere samenzweringstheorie.
Postuum kreeg Sam Cooke verschillende prijzen – niet dat hij daar nog iets aan had.
Maar wij hebben wel iets van hem: zijn mooie liedjes. Lieve dromertjes van me, om de dag in te zetten, het eerste nummer – mijn favoriet – van Sam Cooke: You send me.
Lots of kisses van jullie Lolita
07-07-2011
Afscheid van Jaap Blokker
Jaap Blokker is niet meer. De stichter van de bekende winkelketen - die ook in heel wat Vlaamse steden filialen heeft - overleed op 69-jarige leeftijd aan de gevolgen van kanker. Blokker was een ‘selfmade-man’, die een heel imperium uitbouwde (met onder meer de huishoudketen Casa en speelgoedwinkels Bart Smit, ook bij ons niet onbekend). Blokker was ongetwijfeld één van de succesrijkste Nederlandse ondernemers. Miljardair, maar hij liep met zijn rijkdom nooit te koop en werd op handen gedragen door zijn personeel. Hij stond dicht bij het volk en voelde wat er leefde in de maatschappij.
Blokker stak zijn kop niet in het zand en joeg het politieke establishment meermaals in de gordijnen met zijn scherpe blik en uitspraken. Zo waarschuwde hij voor de Griekse toetreding tot de EU en de mogelijke gevolgen voor Europa. “Griekenland is een hoogst curieus land. Het produceert nauwelijks iets anders dan feta en olijfolie, het wacht gezapig tot buitenlandse toeristen het geld vanzelf komen brengen, het heeft Europese buitengrenzen die zo lek zijn als een mandje, het heeft meer ambtenaren dan ondernemers, die bovendien al op hun 53ste met pensioen mogen, en het heeft regeringen die alle boekhoudregels aan hun laars lappen. Hierdoor is inflatie het belangrijkste exportartikel geworden, die wij als mede-eurolanden nu gedwongen gaan importeren.” Blokker had het goed gezien, maar werd weggehoond. Intussen voltrekt het voorspelde Griekse drama zich en dreigt Europa meegesleurd te worden in de lawine.
Ook over de zogeheten ‘multiculturele verrijking’ had Blokker zo zijn mening. En die stak hij niet onder stoelen of banken. “In een winkel werken, betekent een gerede kans hebben op een kwade dag in de loop van een pistool te kijken of een mes op de keel gezet te krijgen. De daders hebben vooral een Antilliaanse, Marokkaanse of Oost-Europese achtergrond. Dat wisten de medewerkers van de winkels al jaren, maar al die achtereenvolgende regeringen hadden het niet door.”
Sommigen omschrijven dat als ‘vilein scheldproza’ of ‘racisme’, maar Blokker sprak (2003) gewoon de waarheid. Wat hij zei, waren geen vooroordelen maar feiten. Vandaag wordt dat trouwens door de meeste journalisten én politici ook openlijk toegegeven. Er waren wel wat pogingen om hem het zwijgen op te leggen, maar Jaap Blokker gaf niet toe aan de druk van de ‘weldenkende’ linkse kerk. “Beroepsmoralisten die een complete asiel- en illegalenindustrie op gang hielden, samen met de gezagsdragers die Nederland als gidsland presenteerden en met hun tolerantie de drugsmaffia vrij spel gaven, zijn medeverantwoordelijk voor een sociale verloedering die onder meer in onze winkelstraten tot uiting komt.” Het plaatje gaat helaas ook op voor heel wat steden in Vlaanderen.
@ VB
Elio tuiniert
Vlaanderen wijst met 64% de nota Di Rupo af
De N-VA gaat niet in op de nota van formateur Elio Di Rupo. Dat heeft de N-VA-voorzitter zonet laten weten tijdens een persconferentie.
"Er is hard gewerkt aan de nota en dat verdient in ieder geval ons respect en onze ernstige evaluatie. Onze partij heeft de nota nauwkeurig onderzocht' begon De Wever "Bij de eerste verslaggeving was ik eigenlijk hoopvol gestemd, zoals zovelen. Ik had verwacht dat we tenminste een 'ja, maar' zouden kunnen uitspreken. Maar helaas. De formateur heeft zelf gezegd dat wie 'ja' zegt op de nota, oprecht moet geloven dat de onderhandelingen kunnen slagen. Ik geloof dat niet, met de beste wil van de wereld."
CD&V wil voort onderhandelen op basis van de nota van formateur Elio Di Rupo (PS). Dat heeft voorzitter Wouter Beke gezegd. Maar, klinkt het, "zonder de N-VA heeft het geen zin". Even na de reactie van Beke zei de N-VA "neen" op de nota-Di Rupo.
"Voor ons is het van esssentieel belang dat de 2 partijen die vorig jaar de verkiezingen hebben gewonnen, de PS en de N-VA, rond de tafel zitten. Als dat niet het geval is, dan is een essentiele voorwaarde niet vervuld", aldus Beke aan de verzamelde pers op de stoep van het partijhoofdkwartier.
"Wij willen een communautair akkoord en dat kan er alleen komen via onderhandelingen. Maar zonder de N-VA zijn die zonder voorwerp", zo besluit Beke, die benadrukt dat Elio Di Rupo zelf eerder ook al zei dat de N-VA betrokken moet zijn bij de onderhandelingen.
Zoals reeds eerder gemeld heeft Vlaams Belang hoofdzakelijk omwille het communautaie luik de nota Di Rupo eveneens van tafel geveegd.
Daarmee hebben 56 Vlaamse volksvertegenwoordigers op de 88 in het federale parlement neen gezegd tegen de voorstellen van de Franstalige socialist Di Rupo ; dit is 64%.
De 62 Franstalige parlementairen hebben ja gezegd.
Een duidelijk beeld van de tweespalt die het land B verdeelt.
Ray
Oef !
Oef !
Ra,ra, ra : welke religie is bezig de vrede uit te dragen ?
We geven een hint : deze explosieve foto werd genomen op 2 juli 2011 in Thailand. Uit de juiste antwoorden trekt de schuldige hand van een onzer medewerkers de winnaar, die een enkele reis verdient (naar keuze) : Lourdes, Mekka of Scherpenheuvel.
In onze brievenbus : wij hebben te veel en wij betalen nog niet genoeg
Dat zal het zijn denk ik. We hebben nog een paar centjes teveel. Een paar, maar och kom, een paar te veel is niet een paar te weinig hé? Al dat zuur verdiende en opgespaarde geld zal bijna niets meer opbrengen voor de spaarder. Integendeel hij moet worden gestraft voor de zonden van een ander. Dat is niet eerlijk, dat vind ik ook.
Er zal worden geklaagd en gezaagd maar men zal, zoals altijd, gedwee afstaan. We zijn het toch zo gewoon, al jaren, wat zeg ik? Al een paar eeuwen. We weten schijnbaar niet meer hoe het voelt om de leiding te nemen en profiteurs een halt toe te roepen.
Om alle Vlamingen eensgezind te maken en voor zichzelf op te komen is een toverspreuk nodig denk ik. Moest er een medicijn voor bestaan ik zou het met plezier helpen uitdelen.
Hoe de situatie zich zal verderzetten kan ik niet voorspellen maar ik vermoed wel dat het dezelfde richting uitgaat zoals het altijd al is gegaan. Ik blijf hopen maar ik geloof er niet in. Het merendeel van de Vlamingen wil volgens mij niet onafhankelijk zijn. Het zijn getemde leeuwen met weinig of geen tanden die springen als de Belgische/Waalse zweep knalt. Hun fierheid werd hen al lang als een schande aangewreven en het schuldgevoel was hen heel vlot op te dringen want de Vlaming is ook gekend voor zijn medeleven met de sukkelaar.
Ik wil nu ook niet alle schuld bij de Vlamingen leggen want de tegenstander is een macht die op vele eeuwen ervaring kan steunen en die zonder moeite een rad voor de ogen kan draaien net zoals de beste verkoper die een minderwaardig product aanprijst en verkoopt als topklasse.
En dan het totaal buiten spel laten zetten van de enige partij die het wel allemaal door heeft en die probeert om te waarschuwen voor de wolfijzers en schietgeweren, dat is verbijsterend!
Uit de film "The usual suspects" van 1995 komt het volgende: "The best trick the devil ever pulled was convincing the world he didn't exist." De beste truk ooit van de duivel was de wereld ervan te overtuigen dat hij niet bestond. Is dat nu niet precies hoe men de Vlamingen steeds weer om de tuin leidt? Natuurlijk met de hulp van zogenaamde Vlaamse politici.
WORDT WAKKER VLAMINGEN !
Foxy
Filip Dewinter geïnterviewd in NVA-Jongerenmagazine *Den Borluut*
gepubliceerd op 05 juli 2011 om 09:11
De trouwe lezer van ons magazine weet dat we iedere keer ons blad opsmukken met een interview. Deze maand haalden we Filip Dewinter van het Vlaams Belang voor de haast legendarisch geworden recorder van onze secretaris. Uw hoofdredacteur vergezeld met secretaris Gregory Deseck gingen naar het machtige bolwerk van het Vlaams Belang, Antwerpen. Of toch niet zo? De kans dat Bart De Wever burgemeester wordt in de achtertuin van het VB is reëel! Hoe staat Filip Dewinter tegenover de N-VA en waar liggen de verschillen tussen beide politieke partijen? Is het Vlaams Belang dan de enige echte Vlaamse Leeuw of slechts een schim van de Vlaamse strijd voor ontvoogding? Wij vroegen het aan de meest controversiële politicus in het afgelopen decennia.
Waarom bent u begonnen met uw politieke loopbaan?
Ik ben als jonge gast vooral in de politiek gestapt op basis van emotie. Politiek, dat is toch vooral engagement op basis van overtuiging en emotie. Schaarbeek -de lokettenkwestie-Nols, Voeren-Happart - begin jaren ’80 was Voeren dagelijks in de actualiteit – het was een beetje mei ’68 van mijn generatie.
En concreet dan? Wat was uw eerste vereniging?
Ik heb op mijn 16 jaar de Vlaamse scholierengroep (VSAG) opgericht.
Had u toen al een duidelijk beeld over uw politieke stroming?
Neen, natuurlijk niet… dat is onmogelijk op 16 jaar! We waren wel overtuigd Vlaamsgezind.
Heeft het leven in Antwerpen uw politieke denkbeeld veranderd? Zonder twijfel: zeer zeker! Ik kom uit Brugge, een provinciestad met een rijk, historisch verleden maar zonder grootstedelijke problemen. Wijken met vreemdelingen, gettovorming, criminaliteit, overlast, sluikstort… dat was mij toen nog onbekend. Toen ik hier aankwam, was ik reeds Vlaams-nationalist maar dat uitte zich vooral op het communautaire vlak, de strijd voor Vlaamse onafhankelijkheid… Hier in Antwerpen voer ik al jaren dezelfde strijd: maar op andere barricades, opkomen voor onze culturele identiteit, de strijd tegen multiculturalisme en de immigratie-invasie.
Waarom eigenlijk die keuze voor Antwerpen om te studeren? Goh… vrij simpel eigenlijk. Mijn tante woonde hier dus ik kon gemakkelijk op kot in Antwerpen. Maar inderdaad, andere elementen speelden ook mee. Het hart van de Vlaamse beweging klopt hier in Antwerpen. En ik moet toegeven, mijn lief, (mijn echtgenote al sinds meer dan 25 jaar) woonde in Antwerpen. Het was natuurlijk een kans om volop politiek actief te zijn. Ikzelf, echter, was iets te actief! Vandaar dat ik mijn studies politiek en sociale wetenschappen niet heb afgewerkt. Spijtig genoeg. Maar we hebben ons herpakt. Mijn journalistiekstudie heb ik wel met vrucht beëindigd.
U sprak over de vreemdelingenproblematiek in Antwerpen. Voelde u zich bedreigd?
Neen, dat mag ik niet zeggen, dat zou onjuist zijn. Wij waren jonge gasten. Zo snel waren we niet bang. We wisten wel van aanpakken.
Is er veel veranderd sinds die tijd?
Dat staat als een paal boven water. De witte vlucht houdt aan, heel wat vreemdelingen nemen de plaats van de vertrekkende Vlamingen in. In Antwerpen-Noord kom je in een soort Marokkaanse Kashba, een hele andere wereld terecht. De inktvlek breidt zich snel uit. De laatste Vlamingen zijn die wijken nu aan het verlaten. Er komen geen nieuwe, jonge, Vlamingen meer bij. Het is een duidelijke uitdaging voor het komende decennia in alle grote, Europese steden. Een bijkomend probleem is ook dat veel mensen niet weg kunnen. Ze hebben maar één kleine eigendom, waar ze een heel leven voor gewerkt hebben, als ze er al één hebben. Dat wordt steeds minder waard en aan wie moeten ze dat verkopen? … Aan allochtonen. Met dat beetje geld kunnen ze onmogelijk ergens anders iets kopen. Een vicieuze cirkel dus…
U was lid van het NSV?
De stap als student naar de NSV was vanzelfsprekend. Ideologisch was het NSV een organisatie waarvan de ideeën dicht aanleunen bij die van het Vlaams Belang. De beweging (NSV, TAK, Voorpost, Were Di, VVB, VMO) was toen heel wat groter dan het toenmalige Vlaams Blok.In principe zat iedereen in de beweging, en als het verkiezingen waren, dan speelden we even partijmilitant.
Het Vlaams Blok heeft vijftien jaar nodig gehad om door te breken.
Het Vlaams Blok was helemaal geen succes vanaf de eerste minuut. De NSV, als onafhankelijke vereniging, was toen het kader van het Vlaams Blok. De militanten, de plakkers; die kwamen van de NSV, Voorpost, Were Di…De NSV is nog steeds een doorn in het oog van het establishment, van links, van de burgerlijke student… Ik voelde me thuis bij de NSV: tegendraads, niet politiek correct, rebels…
We zijn al 300 dagen aan het onderhandelen. Kunnen Bart De Wever, Elio Di Rupo en Wouter Beke eruit geraken?
Neen, helemaal niet. Het is symptomatisch. Het toont aan dat binnen het Belgische kader niets nog mogelijk is. Hoe langer deze situatie duurt, hoe meer dit de ogen opent van veel mensen die zelf geen Vlaams-nationalist zijn. Men stelt vast dat het probleem België is. Bart De Wever zou zijn verantwoordelijkheid moeten durven nemen. Ik besef ook wel dat De Wever morgen niet de Vlaamse Republiek kan uitroepen… maar wat hij wel kan doen is naar de onderhandelingstafel trekken en tegen de Waalse partijen zeggen: “de Octopusnota is te nemen of te laten en wil je dat niet… ja dan rest ons geen andere keuze, dan is de breuk onafwendbaar”. Hij moet durven de Vlaamse onafhankelijkheid als stok achter de deur te gebruiken.
U beseft toch ook wel dat de N-VA dan een meerderheid van haar kiezers zou verliezen? Waarom zou ze zichzelf in de voet schieten?
Ja, mijne heren, je moet ook eens iets durven doen uit overtuiging, hé. Indien de Ierse republikeinen zo hadden geredeneerd dan was Ierland nooit onafhankelijk geworden. Het moment van de waarheid is bijna daar. Ik heb dat ook al tegen Bart gezegd. “Ge moet opletten dat het momentum niet voorbij gaat.” Als dit nog een tijd duurt, dan zou de tegenbeweging wel eens op gang kunnen komen. Een neo-unitaire tegenbeweging. Ik ben bang dat de mensen het communautaire gehakketak beu zullen worden. Ik hoop dus dat De Wever het momentum niet mist. We zijn bijna op dat moment gekomen waar iedereen zegt: “Ja splitsen, allé het moet dan maar!”; net zoals in Tsjecho-Slowakije. Daar waren ook veel mensen initieel tegen de splitsing, maar nu zijn ze er wel allemaal tevreden mee. Dat is dan ook de strategie van Di Rupo en co. Het zodanig lang laten duren, tot iedereen het beu is. “Nous sommes demandeurs de rien.”
Maar denkt u niet -in plaats van die tegenkrachten-dat het lange aanslepen nog meer mensen zal overtuigen dat een unitair land met Wallonië en Vlaanderen bijeen niet werkt en dus nog meer op Vlaams nationalistische partijen te stemmen?
Ik hoop dat ten zeerste.
Hoe ziet u de toekomst voor uw eigen partij?
We hebben een tijd de hoop, misschien wel de illusie gekoesterd dat wij een grote Vlaamse en rechtse beleidspartij konden worden waar we alles en iedereen electoraal in konden verzamelen. We voelen ons echter beter in ons vel als zweeppartij. Een oppositiepartij die de speerpunten van ons programma in de verf zet en de rest opjaagt. Overigens, mocht er geen VB zijn, dan zou de verleiding bij bv. de N-VA veel groter zijn om het op een akkoordje te gooien. Het VB is een stok achter de deur. Niemand zit te wachten op een gematigd Vlaams Belang.
Hoe gaat dat met het Vlaams Belang in de straat? Wat zegt u tegen mensen die een paarpunten van uw programma goed vinden, maar bij andere een sterk vraagteken zetten.
Ik hoor vaak “De migratiestop. Ok, daar zijn we mee akkoord maar die Vlaamse onafhankelijkheid, dat hoeft niet voor ons.” Wel dan zeg ik tegen die mensen: het is alles of niks. Ben je niet voor die Vlaamse onafhankelijkheid dan moet je maar op een andere partij stemmen. Je moet de kiezers niet altijd naar de mond praten. Je moet ze ook durven leiden en enthousiasmeren rond thema’s die minder gemakkelijk zijn.
De kiezers van het Vlaams Belang worden meestal met een scheef oog bekeken. Om welke mensen gaat dat dan eigenlijk?
Meestal gaat het-naast een harde Vlaams-nationalistische kern om mensen die niet altijd politiek geïnteresseerd zijn. Het gaat dan om foert-stemmers, die tegen de immigratie-invasie zijn en kampen met een groot onveiligheidsgevoel. Je moet die kiezer bij de les houden, hem bij de hand nemen en hem tonen hoe we aan die standpunten komen, hoe dat gelinkt is aan de andere standpunten. Dat is mijn plicht, mijn taak ook als politicus. Wij hebben gedurende vele jaren in soms moeilijke omstandigheden het pad geëffend voor partijen als de N-VA en LDD. Nu zijn de mensen ‘klaar’ om te stemmen op de N-VA, zij staan nu open daarvoor. Het taboe van het Vlaams nationalisme, dat hebben wij doorbroken. Daar plukt de N-VA nu de vruchten van. Het succes van de N-VA zou niet zo groot zijn mocht er nooit een VB geweest zijn. Één van onze grootste verwezenlijkingen is onder andere dat we massa’s socialistische kiezers de weg naar het Vlaamsnationalisme getoond hebben.
U sprak over een rechtse beleidspartij. Moet je dan niet hier en daar de scherpe kantjes wegvijlen?
Wel, dat is het hem juist hé. Een aantal jaren geleden hadden wij het monopolie op rechts, er was nog geen NVA; LDD bestond evenmin. Er was enkel het VB tot aan die gerechtelijke veroordeling. Wie rechts stemde, kwam enkel bij ons uit. Maar goed, er was het cordon … We hebben geprobeerd de lat wat lager te leggen, de scherpe hoeken af te ronden en te verruimen teneindenaar aanleiding van de gemeenteraadsverkiezingen het cordon te doorbreken.
Maar dat is niet gelukt …
Dat is niet gelukt, neen. We hebben kapers op de kust gekend. Die veroordeling van de VZW’s van het Vlaams Blok heeft het cordon enkel maar versterkt. Bovendien was er toen ook de zaak Hans van Temse. Dat had toen ook een zeer negatief effect voor het VB, de media hebben ons dat -ten onrechte- in de schoenen geschoven.
Vond u dat er een verband was tussen het record voor het VB (24%) en de veroordeling van de VZW’s van het Vlaams Blok?
Natuurlijk, die 24% hebben we niet enkel gehaald door ons politiek talent hé (lacht). Zoals dat meestal het geval is, was dat een samenvallen van omstandigheden. Er was dan ook het vreemdelingenstemrecht waar de VLD gecapituleerd heeft. Beide gecombineerd zorgden voor een historisch record voor het Vlaams Blok.
Het Vlaams Blok kampt met veel interne problemen. Veel geruzie over en weer. Onlangs weer die Belfortgroep Je moet daar ook realistisch in zijn. Het VB is geen partij als een ander en wordt ook niet gelijkwaardig behandeld door de media. Als er bij ons iets fout loopt wordt het lang en breed uitgesmeerd. Normaal zwijgt men ons dood, er is niet alleen een cordon sanitaire maar ook mediatique. Daar weet Siegfried Bracke ALLES van (lacht).
Maar goed, u kunt toch niet ontkennen dat er heel wat problemen zijn binnen het VB …
Mensen bij ons hebben ook ambities hé: deelnemen aan het bestuur is er één van. Gedurende een aantal jaren was alles ok, het bevalt hen, succes na succes. Bij de eerste electorale nederlaag komen de verwijten. Dat zijn de cordon sanitaire slachtoffers, collateral damage van het cordon noem ik dat. Er zijn bij ons ook wel wat mensen die na al die jaren eens willen deelnemen aan het beleid want dan kunnen ze hun groot talent beter ontwikkelen dan in de oppositie (ironisch). Als dat niet lukt dan worden ze wrevelig, gefrustreerd, … en ze verwijten de partij van alles en nog wat.
Bart de Wever verwijt u dat u helemaal dat cordon niet wil breken. Het levert u veel stemmen op. Wat geeft u dan als repliek op wat De Wever u verwijt?
Vandaag kan ik mij natuurlijk permitteren om te zeggen: Ok goed, ik sta zogezegd te roepen aan de zijlijn, maar wat heb jij nu verwezenlijkt in 11 maanden tijd? Ik geef hem heel wat respijt. Maar goed de tijd dringt hé. Soms kan je als oppositie meer bereiken dan door in de regering te stappen. Dat wordt vandaag bewezen. Ik verwijt hem niet dat het niet lukt hoor, hij houdt het been stijf en dat apprecieer ik. Ik verwijt hem alleen dat hij niet inziet dat hij een foute strategie kiest! Kiezen dus voor Vlaamse onafhankelijkheid als stok achter de deur.
Siegfried Bracke zei in ons vorige magazine “Als openbare omroep gingen wij het VB gaan bestrijden. Dat was de foute keuze. Op het moment dat we ze lieten gaan, was het over and out”
Men heeft inderdaad het geweer van schouder veranderd in de media. Nu zwijgt men ons selectief dood. Het doel blijft hetzelfde: vernietig het VB. Nu komen we alleen aan bod als het over negatief Vlaams Belang-nieuws gaat. Maar inderdaad, ik heb daar nog over gesproken met Siegfried. Hij worstelde wel met het cordon mediatique, net zoals andere topjournalisten bij de VRT wiens naam ik niet zal noemen. Hij heeft zijn invloed aangewend om daar verandering in te brengen maar is van een kale reis terug gekomen…
Siegfried Bracke struikelde vooral omtrent het volgende: Het eigen volk eerst principeof de universele verklaring van de rechten van de mens. U koos het eerste… Die uitspraak van mij wordt te pas en te onpas misbruikt. Een stok om de hond te slaan. Het recht op culturele eigenheid en identiteit is voor mij ook een belangrijk thema en dat staat niet in de universele verklaring. Dan stelt men mij in die TV studio’s zo’n stomme quizvraag zonder nuance. Dan moet je kiezen het één of het ander. Ik zal mijn eigen partijstandpunt natuurlijk nooit afvallen, en zeker niet voor de camera’s.
Nog een laatste vraagje over de burgemeesterstrijd in Antwerpen. U ging uw steun verbinden aan Bart de Wever?
Als wij niet de grootste partij zijn en dat zou de NVA blijken te zijn, dan ben ik zijn man als coalitiepartner of via gedoogsteun zoals Wilders in Nederland. Bart moet maar eens kleur bekennen:wil hij het cordon doorbreken, wil hij een ommekeer in Antwerpen met ons of wil hij meer van hetzelfde met de socialisten? Men duwt de Antwerpenaar in een tweestrijd Jansens-De Wever maar hallo!!! wij zijn er ook nog. Het tweegevecht Janssens-Dewever is een schijngevecht. Tot nader order maakt N-VA overigens deel uit van de coalitie van Janssens. Stap dan eerst uit de coalitie!
Bedankt voor dit interview, wat mag ik u nog wensen?
Een onafhankelijk Vlaanderen en een veiliger Antwerpen.
Vreugde = zingen = vreugde
(met dank aan Stradi)
De schildwachten van Vlaanderen
De "vaderlandse" pers dwingt de openbare opinie zo veel mogelijk in de richting om al wie niet ingaat op de uitnodiging van Elio di Rupo af te schrijven als een onverantwoord politicus. De "vaderlandse" pers kust het kleed, de voeten en als het nodig is veel meer, om het belgische vermolmde regime overeind te houden. Er wordt gefleemd, vals gespeeld, gesmeekt, gedreigd om de gedurfde en vernieuwende visie op het land B niet te laten schieten. Compromissen ? Maar ja, dat is nu eenmaal eigen aan politiek. Na + 180 jaar de Vlaamse peer geweest te zijn, is het onverantwoord hier een eind aan te maken.
De nota Di Rupo, een unieke kans ! De media drukken zich dezer dagen net als handelaars en winkeliers uit in soldentermen. Het regime is er voor uw goed, de Franstaligen doen formidabele toegevingen, Elio di Rupo begaat dwaasheden voor uw geluk, etc.
Een enkele kritische noot wordt verdrongen door de talrijke oproepen van "eminenten" of "bevoorrechte getuigen" om druk op de ketel te zetten : Elio wil een regering tegen 15 augustus, dus het zal slikken worden of stikken voor de dames en heren die uit zijn op de postjes.
Het is hier al in verschillende artikels uiteengezet dat de plannen van de PS neerkomen op een versteviging van de Franstalige overheersing in Brussel, Vlaams Brabant en gans het noodlottige land B. Aan de financiële transfers wordt natuurlijk niet geraakt, integendeel. De luttele Vlaamse verworvenheden in Brussel worden verder afgebouwd en uitgehold en de maffia-organisatie van de 19 gemeentes en het Gewest blijft stevig in het zadel. Als tegemoetkoming voor deze kaakslag aan Vlaanderen ontvangt Brussel jaarlijks 460 miljoen euri. Il faut le faire.
We stoppen met onze jeremiade. Er is één politieke partij die uitgebreid uitlegt wat er aan de hand is en waarom Vlaamse partijen deze nota nooit kunnen aanvaarden. De standpunten van die partij worden niet vermeld in de media, want zij verstoren de euforie. M
Uitgerekend op een moment dat Vlaanderen nood heeft aan politieke weerbaarheid en eenheid, rekenen wij eens te meer op de schildwachten van Vlaanderen.
