Op deze 11de juli van het memorabele jaar 2011 zijn wij als Vlaams-nationalisten blij. Wij zijn blij omdat we het gevoel hebben gekregen dat het aloude spel van de grote Vlaamse partijen (om de Belgische machten verlegen als zij zijn) die steeds weer in rammelende of zelfs rampzalige compromissen duiken, dat dat aloude spel weg lijkt te zijn gedeemsterd. Wij zijn blij omdat België in de kreukels lijkt te liggen en het einde nakende lijkt. MAAR... Net als bij de JA MAAR's aan de Nota Di Rupo deze week, is er een dikke grote MAAR bij onze prille vreugde. Wij beseffen dat de weg nog lang zou kunnen worden als niet alle andere partijen dan de onze snel doorgroeien naar een volwassen Plan B naar Vlaams Belang-model.

De invloed van het Vlaams Belang is het afgelopen jaar altijd alomtegenwoordig geweest. Vorige week waren wij de eersten om te voorspellen dat de N-VA nee zou zeggen, moest zeggen ook, want wij kennen het dossier van het Vlaams-nationalisme door en door en wij weten ook hoe het mechanisme werkt. Wij van het Vlaams Belang waren de eersten om in een grondige afkraaknota de nota van Di Rupo niet alleen te ontmaskeren en van tafel te vegen, maar ook om de N-VA onder druk te zetten. Terwijl nagenoeg alle perscommentaren nog in bezopen bewoordingen de lof zongen van Di Rupo's staatsmanschap, en zich blijkbaar enkel afvroegen op welke wijze de N-VA "ja,maar" zou zeggen, waren wij al volop op oorlogspad, bestookten wij de collega's van de N-VA met onze afkraaknota en zetten wij hen het mes van een harde Vlaams Belang-oppositie op de keel, voor het geval zij mochten zijn ingegaan op die gevaarlijke uitnodiging van de PS. Wij maakten zelfs een tabel waar de nota Di Rupo werd vergeleken met de mooie voornemens van het Vlaams regeerakkoord en wij riepen luid "Weg met ja-maar. Niks te maren! Weg met Di Rupo!"

Voor Brussel en voor Brussel-Halle-Vilvoorde stond de muizenval volledig open en dreigde ze dicht te klappen op naÏeve Vlaamse hoofden. Onvermoeibaar en oneindig vasthoudend hebben onze medewerkers en parlementsleden dag en nacht doorgewerkt, zijn zij blijven hameren en hebben wij als Vlaams Belang op die manier de druk zo hoog als menselijk mogelijk gehouden. Het Vlaams Belang heeft zijn rol gespeeld en zal die blijven spelen. Want er is geen stijf been zonder die niet en nooit aflatende druk van het Vlaams Belang. Wij zijn de stok achter de deur. En het heeft geholpen zodat we uiteindelijk de N-VA ook hebben kunnen feliciteren.

Maar onze felicitaties aan de N-VA mogen vandaag echter ook gerust een "gefeliciteerd, MAAR" worden. De N-VA moet nu toch eindelijk beginnen inzien dat ze haar hovaardigheid en haar afwijzing van het Vlaams Belang-standpunt van de Vlaamse Onafhankelijkheid best zou afleggen. Haar strategie om België te hervormen is mislukt, haar participationisme ligt aan diggelen, al het onderhandelen heeft tot niets geleid en het zal voorwaar nooit meer tot iets leiden dat zelfs nog maar van verre lijkt op de visioenen over een nieuw confederaal België die de N-VA ons allemaal heeft voorgespiegeld. Het alternatief voor heel die mislukking is niet nog vérder onderhandelen of verkiezingen houden of wat dan ook, maar is simpelweg doen wat de Franstaligen van ons verwachten: het startschot geven voor de splitsing van het land en de creatie van twee nieuwe staten.

Onze Vlaams Belang-strategie naar Onafhankelijkheid is niet de weg naar de chaos, maar de weg naar de Ordelijk Opdeling van België, een volwaardig alternatief.

Het wordt tijd dat verantwoordelijke politici de Belgische chaos achter zich laten en nu doorzetten naar een Onafhankelijk Vlaanderen.

Er is nu door alle zogenaamde hervormers genoeg, om niet te zeggen veel te veel tijd verloren. Vlaanderen onafhankelijk, NU!

Gerolf Annemans

(dank aan Wim Peeters)

Deze video is een productie van Jan Marijnissen, de gewezen voorzitter van de Nederlandse Socialistische Partij, een equivalent van onze Vlaamse PvdA, her vroegere Amada.  Dit neemt niet weg dat we voor een groot stuk de analyse over de huidige EU en hoe zij tot stand kwam kunnen delen. Bovendien is de grafische verzorging origineel en knap bedacht.

Benny van de Kennedy's

Frankrijk heeft wapens geleverd aan Libische burgers die werden belegerd door de troepen van kolonel Moammar Gadhafi. Dat heeft een woordvoerder van het leger woensdag gezegd. Frankrijk is het eerste NAVO-land dat toegeeft Libische burgers van wapens te hebben voorzien.

De wapenleveranties vonden begin juni plaats in het westelijke Nafusa-gebergte. Burgers werden hier omsingeld door de eenheden van Kadafi, die bovendien weigerde een humanitaire corridor open te laten.

Nadat de Verenigde Naties waren ingelicht werd begonnen met het droppen van humanitaire hulp, zoals drinkwater, voedsel en medische hulpmiddelen. Toen de situatie verslechterde, werd overgestapt op het leveren van wapens. Deze werden met parachutes vanuit vliegtuigen gedropt. Het gaat om semi-automatische wapens, machinegeweren, granaatwerpers en munitie.

Het vliegverbod dat in maart boven Libië werd ingesteld voorziet in luchtaanvallen op vijandelijke stellingen, maar de vraag of de opstandelingen ook van wapens mogen worden voorzien vormt al langer voer voor discussie. De Italiaanse minister van buitenlandse zaken Franco Frattini ziet hier in ieder geval geen probleem in. Het is 'moreel gerechtvaardigd' dat het bondgenootschap de opstandelingen helpt, zei hij dit voorjaar nog.

In Londen maakte de Britse minister van buitenlandse zaken William Hague bekend dat de Libische oppositie geld heeft ontvangen om de salarissen van ambtenaren in de door opstandelingen ontzette gebieden te betalen. Hierbij moet gedacht worden aan leraren, straatvegers en ander dienstverlenend personeel. Vorige week ontving de oppositie de eerste betaling van zeventig miljoen euro.

Waarschuwing aan het Westen   

Beste Zuiderburen,

Mag ik even off-topic reageren ?
Het volgende artikel dient iedereen te lezen! Een ex-moslim waarschuwt het Westen!
http://www.artikel7.nu/?p=63329

(Met dank aan Joos voor de tip)

Zolang het kiesarrondissement B-H-V niet gesplitst is, kunnen er geen federale verkiezingen georganiseerd worden. Wat is het geheugen van de mensen toch kort!

Ter herinnering:

In 2007 konden eigenlijk al geen grondwettelijke federale verkiezingen meer georganiseerd worden, maar door een truc van de slimste van de klas om het parlement 4 weken voor de vervaldatum te ontbinden (waar tussen haakjes al die onnozelaars mee akkoord gingen!), kwamen die er op zondag 10 juni 2007 dan toch. - Voor de aangekondigde laatste keer...
De slimste van de klas verdween gelijk van het politieke toneel en in zijn plaats kwamen 5 minuten politieke moed.

Maar opnieuw werd het kiesarrondissement B-H-V niet gesplitst en de politieke meute organiseerde dan maar opnieuw ongrondwettige verkiezingen op zondag 13 juni 2010 (waar tussen haakjes al die onnozelaars opnieuw mee akkoord gingen!).

Nog eens een jaar later blijkt dat na reeds twee ongrondwettige verkiezingen er geen nieuwe federale regering meer gevormd kan worden. Voor elke leek lijkt dat volkomen logisch en vanzelfsprekend. Maar eloquente politici tonen zich daar hoogst verbaasd over en er wordt nu geopperd om dan maar voor de derde keer ongrondwettige verkiezingen te gaan organiseren... - Waarbij het die onnozelaars om geen enkel grondwettelijk motief te doen is, maar zowel bij voor- als tegenstanders alleen maar om puur electorale berekening!

Nochtans heeft een land, dat zichzelf democratisch noemt maar al tot twee keer toe geen geldige verkiezingen meer kon organiseren, doodeenvoudig opgehouden te bestaan. Het wordt zo stilletjes aan tijd dat iemand die onnozelaars daar eens op wijst.

11 juli lijkt me daarvoor een geschikte datum.

Bertie

 Een uniek en verhelderend document, dat verspreid dient te worden. (in onze voortvarendheid hadden wij de montage van Wim Peeters toegeschreven aan onze Turnhoutse vriend en gemeenteraadslid Wim Peeters. Met onze excuses aan beide heren.)

Zie bruggetje naar originele video :

http://vimeo.com/haviko/de-zes-mooiste-dorpen-van-vlaanderen

Momentum niet verloren laten gaan

Van meet af aan liet het Vlaams Belang geen onduidelijkheid bestaan over de waarde van de nota-Di Rupo voor Vlaanderen. Het werkstuk van de Franstalige kandidaat-premier was een gedrocht en schetste een voor Vlaanderen weinig rooskleurige toekomst. Zelfs een blinde kon zien dat de formateursnota mijlenver verwijderd was van de Octopusnota en de vijf resoluties van het Vlaams Parlement. Voor alle duidelijkheid: die resoluties hadden destijds weliswaar niet de splitsing van België voor ogen, maar legden niettemin enkele belangrijke eisen vast: onder meer financiële en fiscale autonomie, coherente bevoegdheidspakketten en de volledige overheveling van de personenbelasting.

Géén omwenteling

In geen geval kon het voorstel van Elio Di Rupo de vergelijking met die Vlaamse resoluties doorstaan. Een ‘Copernicaanse omwenteling’ en ‘systemische staatshervorming’ zaten er niet in. Meer dan terecht noemde de Leuvense politicoloog Bart Maddens de nota-Di Rupo “imbuvable” voor de Vlamingen. Ten bewijze: er is geen spoor meer van zelfs maar een begin van regionalisering van Justitie. De zes faciliteitengemeenten worden uitverkocht en Brussel kreeg een blanco cheque. De federale kieskring en de samenvallende verkiezingen zijn zonder meer een restauratie van het oude Belgique-à-papa. Nog veel fundamenteler is dat van échte fiscale autonomie en financiële verantwoordelijkheid eigenlijk geen sprake was.

Twee landen

Het was niet meer dan logisch dat de N-VA de nota afschoot. De lat lag nog lager dan in de nota-Vande Lanotte, die al een onvoldoende kreeg van CD&V en N-VA.

We zijn nu meer dan een jaar na de federale verkiezingen. Dat er nog geen akkoord is, is de logica zelve. De redenering dat de twee grote winnaars van de verkiezingen maar tot een akkoord moeten komen, gaat voorbij aan de loutere vaststelling dat die partijen de verkiezingen hebben gewonnen op basis van een compleet tegengesteld verkiezingsprogramma.

De nota-di Rupo bewees finaal dat men in dit land geen regering meer kan vormen die de weerspiegeling is van de verkiezingsuitslag in het Noorden en het Zuiden van het land.

België is geen land meer, maar bestaat uit twee landen.

Momentum niet verloren laten gaan

De huidige impasse biedt echter een momentum dat men aan Vlaamse kant niet verloren mag laten gaan. We bevinden ons in het Tsjechoslovakije van net voor de ontbinding: ook daar kwam men tot de conclusie dat het vormen van een federale regering onmogelijk was gelet op de niet te overbruggen kloof tussen de twee deelstaten. Men is daar – tot ieders tevredenheid – overgegaan tot de ordelijke opdeling.

De tijd en de geesten zijn ook hier rijp om aan de finale stap te beginnen: de stap naar de boedelscheiding. Laat dat onze 11 juli-boodschap aan de Vlaamse partijen zijn: overwin uw koudwatervrees, hou op met kostbare tijd te verspelen aan een staatshervorming die opnieuw de kiemen van een volgend conflict in zich dragen, en bereid in het Vlaams Parlement de boedelscheiding voor.

Bruno Valkeniers Voorzitter Vlaams Belang

De toespraak over de Arabische lente en het M-O-conflict van de Amerikaanse president Barack Obama werd – zoals verwacht – door de Republikeinen en de Israëliers uiterst kritisch ontvangen.  De reden is uiteraard dat Obama, als eerste VS-president in functie, zich expliciet uitsprak voor een twee-statenoplossing, gebaseerd op de grenzen van voor van 1967.

De Israëlische premier Netanjahu repliceerde dat Israël zulke grenzen niet kan verdedigen en wees ze van de hand.  De Republikeinen verweten Obama zelfs verraad.  De steen des aanstoots waren volgende woorden: “Wij geloven dat de grenzen tussen Israël en Palestina moeten samenvallen met de vóór-1967-toestand, evenals de beiderzijds aanvaarde grondruil.  De Palestijnen moeten het recht op een eigen regering hebben en beschikken over al de mogelijkheden in een onafhankelijke en samenhangende staat.”Concreet betekent dit dat Israël zich niet alleen uit de westelijke Jordaanoever dient terug te trekken, maar ook uit Oost-Jeruzalem.  Nederzettingen in de onmiddellijke nabijheid van de grens, zoals bv. Ma’ale Adumin, zullen deel uitmaken van Israël, maar de Palestijnen dienen elders daarvoor met een gelijkwaardig territorium gecompenseerd te worden.  Wil Israël tegemoet treden aan Obama’s eis van een “samenhangende” Palestijnse staat, dan zal Israël de nederzetting Ariel in het centrum van de westelijke Jordaanoever moeten teruggeven.  Nog nooit is een Amerikaanse president zó ver gegaan.

Dat Obama’s toespraak beide partijen dichter bij elkaar zal brengen is onwaarschijnlijk.  De betekenis én de explosiviteit, heeft een ander aspect:  de Palestijnse Autoriteit wil in september tijdens de algemene vergadering van de UNO-veiligheidsraad laten stemmen over de erkenning van Palestina als onafhankelijke staat.

Tot vandaag gold de Israëlisch-vriendelijke houding van de VS als een onwrikbaar gegeven.  Het Amerikaans veto volstaat om elke rechtsgeldig bindende resolutie binnen de UNO-veiligheidsraad te kelderen.  Stemmingen tijdens de algemene vergadering hebben slechts een adviserend karakter, zodoende beschikt niemand van de leden over een veto. Een “neen” van de VS voor een onafhankelijk Palestina is niet uitgesloten.  Evenwel ligt dit – na Obama’s uitspraak – zeer moeilijk, alhoewel Obama benadrukte dat “symbolische stappen om Israël in september binnen de UNO te isoleren, niet noodzakelijk een onafhankelijke staat als resultaat zullen hebben.”  Anderzijds zou een gesloten front pro erkenning van Palestina langs de ene kant,  met Israël en de VS aan de andere kant, meer dan een symbool betekenen.  Zuid-Amerikaanse landen als Brazilië en Argentinië hebben Palestina al erkend, evenals Rusland en China, twee permanente leden van de UNO-veiligheidsraad.  Zelfs twee Europese landen, Frankrijk en Groot-Brittanië, hebben intussen hun sympathie voor de Palestijnse plannen geuit.  Indien Israël zich niet snel met de problematiek bezig houdt, dan zal men een akkoord ernstig overwegen, dixit Britse premier Cameron en Franse president Sarkozy.

De Israëlische premier Netanjahu toonde zich ontgoocheld: “Washington begrijpt niet waarmee wij geconfronteerd worden.” Ontgoocheld omdat Obama tijdens zijn toespraak niet gereageerd had op de Palestijnse eis om miljoenen Palestijnen op te nemen in Israël: meestal gaat het om nakomelingen van diegenen die in 1948 en na de oorlogen verdreven of gevlucht waren.  De Republikeinen verwijten Obama de bijzondere relatie van de VS met Israël in gevaar te brengen en de Joodse staat onverdedigbaar te maken.

Arabische vertegenwoordigers, zoals de Egyptische UNO-afgevaardigde, hadden hogere verwachtingen en betreurden dat Obama geen concreet onderhandelingsvoorstel over een hervatting van de vredesbesprekingen medegedeeld had. Positief was dan wel weer dat Obama’s oplossing zich binnen de grenzen van vóór 1967 situeerde: dat kon ook rekenen op de goedkeuring van de Jordaanse buitenminister Nasser Dschadwdeh en de EU-commissaris Catherine Ashton. Obama gaf ook te kennen dat Israël moest inzien dat er geen vreedzame staat kan bestaan die zich baseert op een “voortdurende bezetting”.

Netanjahu had in zich in Washington wel al bereid verklaard tot een “royale” gebiedsteruggave aan de toekomstige Palestijnse staat.  Hij verklaarde voor het eerst dat “in het raam van een écht vredesakkoord, dat een einde moet maken aan het conflict, enkele nederzettingen buiten de Israëlische grenzen zullen liggen.” Maar hij voegde eraan toe dat de opdeling van Jeruzalem en de terugkeer van Palestijnse vluchtelingen onbespreekbaar zijn.  Jeruzalem moet de verenigde hoofdstad van Israël blijven.  De reactie van de Palestijnen liet niet op zich wachten: “Netanjahu’s verklaringen zullen ons niet tot vrede leiden, want hij maakt de vredesonderhandelingen nog moeilijker. De Palestijnen willen een eigen staat oprichten in de Gazastrook, op de westelijke Jordaanoever, met het Arabische Oost-Jeruzalem als hoofdstad.”

Voor Netanjahu is het duidelijk: een terugkeer naar de grenzen van vóór 1967 is uitgesloten, maar hij is het in principe eens met de oprichting van een zelfstandig en levensvatbaar Palestina.  Israël realiseert zich dat het in ruil voor vrede een deel van het Bijbelse vaderland moet teruggeven: “Israël zal zich royaal ten opzichte van de grootte van de Palestijnse staat tonen, maar tegelijkertijd onwrikbaar over het verloop van de grenzen.  Dat moet onderhandeld worden.”  Hij herhaalde tevens zijn positie, waarbij Israël bij de eis zal blijven het Jordaandal aan de Jordaanse grens voor lange tijd onder militaire controle te willen houden.  Abbas reageerde dan weer: “geen Israëlische aanwezigheid op Palestijnse bodem te zullen accepteren, vooral aan de Jordaan.”

Netanjahu mocht intussen spitsroeden lopen in eigen land: de oppositie noemt hem de “Palestijnse Herzl”.  Theodor Herzl geldt als de geestelijke vader en feitelijke stichter van de staat Israël.

Obama suste: zijn regering zou er alles aan doen om op een “creatieve manier” het conflict op te lossen.  Er zijn weliswaar verschillende meningen over de manier waarop de vrede moet bereikt worden, maar hij bevestigde dat de vriendschap en de wederkerige ondersteuning tussen Israël en de VS een vaststaand gegeven zijn en blijven.  De Republikeinen zijn hiermee allesbehalve overtuigd en verwijten hem Israël niet voldoende bij te staan.

Floriaan Terbeke

Bron: 20 Min.online

Schepen Catarina Segers : "Da kadert in de doelstellijnge veur de vierijnge zuu persuunlijk meugelijk te moake, op moate van 't koppel, zeg moar"

Vanaf volgende week vrijdag kunnen in het Gentse Stadhuis koppels huwen in het Gentse dialect. Dat heeft schepen van burgerzaken Catarina Segers (Open vld) bekendgemaakt op een persconferentie.  "Gent is een tolerante stad met respect voor ieders eigenheid", klonk het. "Zo wordt geregeld de wettekst met de Wederzijdse rechten en Plichten van beide echtenoten in het Frans, Duits of Engels hernomen. Voortaan zal, na het Nederlands, die tekst ook in het Gentsch hernomen kunnen worden."

Wat het gebruik van dialect in zaken van openbaar bestuur te maken heeft met "tolerantie" is een redenering die enkel kan ontspruiten aan het brein van Catarina de Simpele.  De bestuurstaal in Vlaanderen is Nederlands en het is de plicht van elke mandataris op om het even welk niveau, de Nederlandse taal zo correct mogelijk toe te passen en te promoveren.  De mensen die Gents of om het even welk dialect praten, begrijpen uiteraard de Nederlandse tekst die Catarina voorleest met haar sappig Gents accent. Laat dat volstaan en waarom er voor Nederlandsonkundigen vreemde talen moeten gebruikt worden, is ons een raadsel. Binnenkort Turks, Roemeens, Hottentots en West-Vlaams, de meest authentieke taal uit onze gewesten. Catarina zal nog veel moeten oefenen, alhoewel er nog weinig tijd rest, want eind 2012 is het wellicht afgelopen met de VLD in het Paarse college. Kan Catarina dan terug naar het "Cour Saint Georges" dat toch leeg staat ?  

Ray

Het is al maanden aan de gang, dat wij ons storen aan de uitspraken van politici van zowat alle partijen, die schaamteloos verklaren dat nieuwe verkiezingen niets zullen oplossen.  Hoe weten die dat ? Ze hebben er alleszins bizarre verklaringen voor :

- er zal niets veranderen, de uitslag zal dezelfde zijn (de meest gehoorde drogreden) ;

- het wordt een referendum over het voortbestaan van belgië (en dan ?);

- de politieke partijen hebben geen geld om campagne te voeren (dat is wel heel eerlijk) ;

- verkiezingen zijn een bedreiging voor de democratie (uitspraak van een gewezen eerste-minister) ;

en er zijn er nog heel wat varianten rond de afwijzing van het raadplegen van de stem van de burger.

Het lijkt wel alsof politici over zienersgaven beschikken, want in hun kristallen bol staat het geschreven : "niet doen !"

Uit de talrijke opiniepeilingen blijkt dat er bij de burgers ook een meerderheid  bestaat die verkiezingen afwijst. Wat is dit waard ? Velen praten de partij van hun voorkeur na, want laten we eerlijk wezen, de doorsnee-burger weet niet zoveel af van wat er reilt en zeilt in politieke sferen.

En u, beste Angeltjeslezer, bent u van oordeel dat nieuwe verkiezingen aangewezen zijn ? Het is maar een vraag. Omdat wij nu eenmaal erg nieuwsgierig zijn.

Zie POLL in de linkerkolom bovenaan.

Laten we vooral kalm blijven bij al de politieke commotie die het land B door mekaar schudt. De politieke polarisatie tussen Vlaanderen, Brussel en Wallonië is nog nooit zo uitgesproken geweest als nu. Bij de koningskwestie in 1949/1950 was de verdeeldheid tussen de gemeenschappen ook groot maar werd het bestaan van belgië minder bedreigd dan nu.  Ook de interne polarisatie in Vlaanderen, die altijd bestaan heeft, tekent zich scherp af : de Vlaamsgezinden met hun diverse schakeringen tegen de overwegend linksige belgicisten. Eigenlijk niets nieuws onder de zon, maar ditmaal wel fel afgelijnd.

Bij dit alles proberen de media de maatschappij op te delen in "goeden" en "slechten".   Momenteel behoren de slechten tot één kamp : dat van de NVA.  Alsof de grote aanhang van honderdduizenden Vlaams Belangers verdampt zou zijn.  

Eerst hebben de media, dankzij Woestijnvis en de 0000, van De Wever een icoon gemaakt, een grappige TV-flamingant.  De grap is echter zwaar uit de hand gelopen : de media-slimmeriken hebben eens te meer hun kijkers en luisteraars onderschat.  Bart nam stormenderhand Vlaanderen in en de blunderende regimezender weet niet hoe deze grove miscalculatie recht te zetten.  In 1996 omschreef de Britse thrillerauteur Frederick Forsyth de toestand van de openbare omroepen als volgt : "Alleen Engeland met zijn BBC, probeert nog objectief verslag te doen via de openbare netten. In alle andere landen van West- en Oost-Europa gebruiken de zittende regeringen de nationale zenders om hun eigen politiek te ondersteunen. Dat is al jaren zo".  Verbaast het iemand dat de openbare omroep van het land B bij de ondersteuning van het regime, naar beste belgische traditie, een grote flater begaan heeft, met De Wever te lanceren ?  Vol goede bedoelingen het regime steunen, de gevaarlijke Belangers uitstoten maar wel het pad effenen voor een nieuwe Heiland. Om het even overdreven te zeggen.

Uitgerekend in deze verwarrende periode, die met de dag hopelozer wordt voor de belgicisten en de vijanden van de Vlaamse identiteit, wordt iedere Vlaming die niets ziet in de nota van Di Rupo, omschreven als een aanhanger van Bart de Wever.  Dat soort veralgemeningen is eigen aan de kwaliteitsmedia. Zij behandelen hun klanten als onwetenden.

De Wever beleeft zijn gloriemoment maar laten we duidelijk zijn : in de mars naar Vlaamse ontvoogding, stapt vooraan al meer dan 30 jaar Vlaams Belang, nu nagetrippeld door NVA en als hekkensluiter een slenterende CD&V.

Wij zijn benieuwd hoe de NVA zich verder zal opstellen. Zal de partij van De Wever, na het afwijzen van de nota Di Rupo en versterkt door de steun van vele Vlamingen, nu ook de moed hebben om Vlaams Belang verder te volgen als wegbereider naar de Republiek Vlaanderen ?  En zal de CD&V inzien dat de weg naar een onafhankelijk Vlaanderen, de enige oplossing biedt voor "het geluk van de mensen" ?

Wij lopen mee in de voorhoede met de schildwachten van Vlaanderen, zij zijn de gidsen en bezitten een degelijk plan om belgië ordelijk te splitsen. Kom op, NVA en CD&V : probeer het eens met betrouwbare Vlamingen.

Ray

http://www.nieuwsblad.be/article/detail.aspx?articleid=DMF20110708_172

De resultaten van dergelijke bevragingen bieden een benaderende weergave van de realiteit, ze geven een richting aan. De vragen zijn ongenuanceerd en beperkt in hun keuzes. Dat blijkt ook uit de antwoorden, die mekaar tegenspreken.  Al de bevragingen die in vele media opduiken wijzen momenteel in de richting dat Vlaanderen niet langer bereid is te buigen voor de Franstalige arrogantie. Velen zien Bart de Wever als de verpersoonlijking van de Vlaamse onverzettelijkheid. Laten we niet vergeten dat er voor de NVA een grote voorhoede al jaren het pad effent voor een Vlaamse republiek.

Vrijdag werd aan ongeveer 200 pro-Palestijnse activisten geweigerd Israël binnen te reizen. Ze werden er al op de vliegvelden in hun desbetreffende landen aan gehinderd om in het vliegtuig naar Israël te stappen.

Op de zwarte lijst met een inreisverbod zouden de namen van 342 activisten staan. Israël had deze lijst aan internationale vliegtuigmaatschappijen doen toekomen met de eis deze personen niet te vervoeren. Zouden ze dit desondanks toch doen, dan zou de vliegtuigmaatschappij hen op eigen kosten terug moeten brengen.

Op het vliegveld van Genève werd het vanochtend aan ongeveer 30 activisten verboden in het vliegtuig te stappen naar Tel Aviv. Bij het inchecken op het vliegveld Genève-Cointrin kregen ze een brief in handen gedrukt, zei een van de activisten vrijdagmorgen tegen het persbureau sda.

In de brief deelde Easyjet mee, dat Israël hen het verbood binnen te reizen. Tien van de activisten waren Zwitsers, de rest Fransen.

Enkelen van hen probeerden aansluitend langs de veiligheidscontroles te komen. Het vliegveld besloot daarop om 06.00 uur op het vliegveld 45 minuten de controle stop te zetten, zoals een woordvoerder van het vliegveld bevestigde. Dit zou tot vertragingen in het vliegverkeer hebben geleid.

Ook in Brussel, Parijs en Berlijn

Ook in Brussel werden drie activisten eraan gehinderd om aan boord te gaan van een toestel van Swiss-Air naar Tel Aviv. Volgens informatie van een afgewezen passagier zou Swiss-Air een document hebben laten zien met informatie van de Israëlische regering om hen niet binnen te laten reizen in Israël.

Op het Parijse vliegveld Roissy-Charles-de Gaulle bezetten ongeveer 50 Gaza-activisten vrijdagmorgen het check-in-gebied in Terminal 1, nadat o.a. de Lufthansa geweigerd had hen naar Israël te transporteren. Een ander geval werd gemeld uit Berlijn.

Beschuldigingen van de hand gewezen

De deelnemers aan de actie “Welkom in Palestina” wilden volgens informatie van de organisatoren een week lang doorbrengen bij Palestijnse gezinnen op de Westelijke Jordaanoever (West Bank) en vluchtelingenkampen bezoeken. Israël echter denkt, dat de activisten aan demonstraties en protesten willen deelnemen.

Minister-president Benjamin Netanyahu van Israël wees de beschuldiging van de hand om bijna hysterisch op de komst van ongewapende pro-Palestijnse activisten te reageren. Ieder land zou het recht hebben om provocateurs te verbieden binnen te reizen, zei Netanyahu tegen het Israëlische dagblad “Jediot Achronot”. Israël zou provocaties en openlijke opstand willen voorkomen.

http://www.hetvrijevolk.com/index.php?pagina=13440

Op de luchthaven van tel-Aviv werden enkele pro-Gaza activisten opgepakt, terwijl zij Free Palestine" scandeerden.  Onder hen ook ekele Joodse manifestanten.