Angeltjes
07-07-2011
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Jobs

 

Cartoon

 


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.DSK krijgt geen vlotte toegang

 

 

Op elke deur past maar één sleutel

 


06-07-2011
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.In onze brievenbus : Lorre, de slavendrijver
Klik op de afbeelding om de link te volgen

Waarde redactie,

Gisteren las ik in de media een opmerkelijk stukje over de Lorre en zijn personeel. Het blijkt dat de prinselijke graaier het niet zo nauw neemt met zijn personeel, in zoverrre zelfs dat er op de binnenlandse markt geen kandidaten meer te vinden zijn die de grillen van de Lorre wil ondergaan.

De sukkelaars worden niet alleen slecht betaald, ze moeten gratis of voor een habbekrats overuren kloppen en steeds beschikbaar zijn. De Lorre krijgt met moeite nog overzees personeel te pakken, want na enkele weken bollen ze het af. Dit en nog veel meer wordt door zijn huidige Fillipijnse chauffeur èn manusje van alles uit de doeken gedaan. De man in kwestie zou graag willen vertrekken maar de Lorre heeft zijn papieren en paspoort in zijn bezit.

De enkele andere allochtonen die nog in dienst zijn,  worden afgedreigd met uitzetting als zij de monsigneur niet genoeg terwille  zijn. Ook zou de Lorre de laatste tijd tekenen van paraoîa vertonen en momenten van agressie  kennen.
Deze geldwolf en sjacherraar is tot alles in staat....ook in de rol van slavendrijver... zoals zijn betovergrootvader, Leopold II

mvg - senior
 


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Niet "Ja, maar" maar "Nee, nooit". Weg ermee. Niks te maren! (Gerolf Annemans

 

Hierbij op een rijtje en enkel vanuit de invalshoeken Brussel/BHV/Wallobrux, al de redenen waarom de nota Di Rupo een gevaarlijk ding is en door al wie een beetje Vlaamsgezind is moet afgewezen worden. Niet "Ja, maar" maar "Nee, nooit". Weg ermee. Niks te maren!

1. Op federaal niveau

BHV wordt meteen weer ingevoerd via de oprichting van een federale kieskring: de Franstalige kopstukken zullen in de toekomst blijven campagne voeren in Vlaams-Brabant en meteen ook in heel Vlaanderen. Affiches en pamfletten van Di Rupo en Maingain zullen overal opduiken, tot aan de Vlaamse kust. Het probleem BHV en het francofone imperialisme worden uitgesmeerd over het gehele land.

2. Inzake de faciliteitengemeenten

1. De kieskring wordt niet volledig gesplitst: de zes faciliteitengemeenten gaan voortaan onderdeel uitmaken van zowel de Brusselse als de Vlaams-Brabantse kieskring. Het gaat niet om inschrijvingsrecht, zoals we dat kennen in Voeren en Komen: de kiezers moeten zich niet eens verplaatsen als ze voor Brusselse lijsten willen stemmen. Het spreekt vanzelf dat de Franstalige partijen uit Brussel hun campagnes zeer zwaar zullen toespitsen op deze gemeenten, waardoor de Zes meer dan ooit een twistgebied zullen zijn en zich in de praktijk zullen gedragen als Brusselse gemeenten. Het gaat hier om een grote stap in de richting van de annexatie van deze gemeenten.

2. De faciliteitengemeenten worden vreemd genoeg ook weggerukt uit hun Vlaamse kieskanton en samengebracht in een kunstmatig kanton dat uitsluitend uit faciliteitengemeenten zal bestaan. Objectief gezien bestaat daar geen enkele reden voor, maar het is duidelijk dat men de resultaten van deze gemeenten apart wil tellen om de gestage neergang van de Vlaams-Brabantse lijsten in de verf te kunnen zetten. Heel symbolisch wordt corridorgemeente Sint-Genesius-Rode tot kantonhoofdplaats uitgeroepen.

3. De taalwetgeving wordt in de faciliteitengemeenten helemaal aangepast in de door de Franstalige partijen gewenste zin: de faciliteiten worden drastisch uitgebreid. Door een wijziging aan de taalwet in bestuurszaken zal nu expliciet worden bepaald dat zij, eenmaal aangevraagd, zes jaar lang al hun documenten in het Frans kunnen krijgen.[zie onderaan column voor voetnoot] Hiermee wordt de omzendbrief Peeters, die bepaalt dat dit elke keer opnieuw moet gebeuren, in de prullenmand gegooid. Sterker nog: er worden bestanden aangelegd van Franstalige en Nederlandstalige inwoners, hetgeen neerkomt op een talentelling. Dit was tot op vandaag absoluut verboden. Precies omwille van de negatie van dit verbod, heeft de Vlaamse regering terecht geweigerd de drie burgemeesters te benoemen. Hun incivisme wordt nu over de gehele lijn beloond.

4. Het rechterlijk toezicht op de voorrechten van de Franstaligen in de 6 randgemeenten wordt voortaan exclusief toevertrouwd aan het Grondwettelijk Hof voor alle aspecten die betrekking hebben op de faciliteitenregeling in deze gemeenten. De (Nederlandstalige kamers van de) Raad van State, die een aantal voor de Vlaamse stellingen over de faciliteiten gunstige arresten hebben uitgevaardigd (o.m. over de omzendbrief-Peeters), wordt hiermee uitgeschakeld. In de plaats daarvan wordt dit nu aan het oordeel overgelaten van een tweetalig hof, waarvan de leden overigens politiek benoemd zijn. Het wordt de Franstaligen daarbij zeer gemakkelijk gemaakt doordat een rechtstreeks beroep mogelijk is en doordat ook prejudiciële vragen mogelijk worden.

5.Inzake de niet-benoeming van de balorige Franstalige burgemeesters wordt eveneens de Vlaamse bevoegdheid ter zake ondergraven door ook hier het tweetalige en politiek samengestelde Grondwettelijk Hof als beslissende beroepsinstantie aan te duiden. De eentalige Nederlandstalige kamers van de Raad van State worden hier dus eveneens uitgeschakeld. Franstalige kandidaat-burgemeesters daarentegen die wegens manifeste schending van de taalwetgeving niet benoemd worden, kunnen al na de volgende gemeenteraadsverkiezingen, als gezuiverd van hun zonden, een nieuw burgemeestersambt ambiëren, wat een strenge bestraffing van dit vergrijp onmogelijk maakt.

3. Inzake de rest van Halle-Vilvoorde

1. Er wordt een ‘Grootstedelijke Gemeenschap' opgericht, die bevoegdheden zal hebben inzake werkgelegenheid, economie, openbare werken, mobiliteit, ruimtelijke ordening en milieu. Het "overleg" wordt zelfs bepaald dwingend als het over de mobiliteit rond Brussel gaat: Vlaanderen kan niet meer autonoom beslissen over de op- en afritten van de Ring.

Deze nieuwe ‘Gemeenschap' wordt in het leven geroepen bij bijzondere wet. Dat wordt dus een instelling, met niet alleen vertegenwoordigers van de drie gewesten en de twee provincies, maar ook desgewenst van een 35-tal gemeenten buiten Brussel, voornamelijk uit Vlaams-Brabant en in veel mindere mate uit Waals-Brabant. Ook gemeenten zonder faciliteiten zullen vrij kunnen toetreden tot deze grootstedelijke gemeenschap, zonder dat Vlaanderen dat kan verhinderen. Dit komt neer op de realisatie van de stoutste dromen van de Franstaligen: Groot-Brussel! De olievlek van een steeds verder uitdijende Brusselse agglomeratie is weer helemaal terug.

Zelfs al komt dit niet neer op een formele uitbreiding van het gewest, toch zullen steeds meer mensen binnen dit gebied zich identificeren met de "grootstad" en niet langer met Vlaanderen of Vlaams-Brabant. Meteen wordt ook de weg geopend voor nieuwe bemoeienissen van het Brusselse én Waalse gewest in Vlaamse aangelegenheden op het grondgebied van Vlaanderen. De belangrijkste drijfveer achter de strijd voor de splitsing van BHV was nochtans het stopzetten van deze bemoeienissen. Dit wordt helemaal ongedaan gemaakt. Bijzonder kwetsend is bovendien dat men onomwonden spreekt over spreekt over een ‘gemeenschap': wordt hiermee een aanzet gegeven van een indeling van het land in vier gemeenschappen, met name de Vlaamse, de Franstalige, de Duitstalige en de Brusselse?

2. Tegelijk pleit Di Rupo voor de ratificatie van het Minderhedenverdrag. Hiermee zouden de faciliteiten niet alleen fors worden uitgebreid, bovendien zouden ze uitgesmeerd worden over heel Vlaams-Brabant en zelfs heel Vlaanderen. In heel Vlaanderen zou men bijvoorbeeld de oprichting van Franstalige scholen kunnen eisen en een meertalig onthaal in de gemeentehuizen. De klok zou hiermee meer dan een halve eeuw worden teruggedraaid.


3. De splitsing van het gerechtelijk arrondissement verloopt NIET volgens het model-Vandenberghe en dat van de balie (een Vlaamse rechtbank voor BHV, een Franstalige rechtbank voor het tweetalige Brussel) maar neigt met de voorgestelde ontdubbeling van de rechtbank sterk in de richting van "le dédoublement linguistique", die in het wetsvoorstel Maingain wordt voorgesteld. Als we tussen de regels lezen, is het de duidelijk de bedoeling om de Franstalige rechtbanken van Brussel nog meer dan vandaag bevoegd te maken voor Halle-Vilvoorde. Franstalige inwoners van Vlaams-Brabant krijgen bovendien extra waarborgen doordat er voor hen een speciaal rechtstreeks beroepsrecht bij een tweetalige kamer van het Hof van Cassatie in het leven wordt geroepen, hetgeen kan leiden tot een sluipende uitbreiding van de francofone rechten. Ook dit zou dus een achteruitgang betekenen in plaats van een vooruitgang.

Het Vlaams Belang is geen voorstander van zulke asymmetrische splitsing van het Brussels gerecht en heeft in december 2010 een uitgebreid wetsvoorstel ingediend voor een integrale splitsing van zowel de rechtbank als het Hof van Beroep, met garanties voor de Vlamingen in Brussel. Enkel via deze weg is het immers mogelijk om een eigen Vlaamse Justitie uit te bouwen. De voorgestelde regeling van Di Rupo hypothekeert een latere splitsing van Justitie.

4. Inzake Brussel

1. De Brusselse Vlamingen betalen een uiterst zware prijs: zij worden politiek goeddeels geliquideerd in Brussel, zeker voor de Kamerverkiezingen. Er komt immers geen lijstverbinding met de lijsten uit Vlaams-Brabant, zoals voorzien was in de Vlaamse splitsingsvoorstellen. In de nota Di Rupo staat bovendien uitdrukkelijk dat zij zich onderling niet mogen verbinden. Er komt dus geen een poolvorming voor de Vlaamse stemmen zoals bij de Brusselse gewestverkiezingen noch een gewaarborgde vertegenwoordiging. Bovendien wordt het aantal Franstalige stemmen kunstmatig en fors opgedreven door de faciliteitenregeling. De kiesdrempel van 5% zonder poolvorming betekent dat een stem voor een Vlaamse partij per definitie een verloren stem is, want alle Vlaamse partijen in Brussel vallen onder deze drempel. Waar men op electoraal vlak de Franstaligen in de faciliteitengemeenten tot en met verwent, worden de Vlamingen in hun eigen hoofdstad helemaal miskend. Di Rupo stelt overigens onomwonden dat de kans reëel is dat "geen enkele Nederlandstalige partij nog een rechtstreeks verkozen vertegenwoordiger heeft uit de nieuwe kieskring Brussel-Hoofdstad", reden waarom het systeem van gecoöpteerde parlementsleden blijft bestaan.

Gevolg zal zijn dat de Vlamingen in de toekomst aangezet zullen worden met een eenheidslijst op te komen, maar in het verleden is steeds gebleken dat dit electoraal niet loont. Veel waarschijnlijker is dat er voor de Kamer met tweetalige lijsten zal gewerkt worden in Brussel, waarbij de Vlamingen, net zoals met de unitaire partijen in BHV tot de jaren '70, afhankelijk zullen zijn van de welwillendheid van de Franstaligen.

2. Door de toelating van tweetalige lijsten voor de gewestraadsverkiezingen, wordt de door de francofonen gewenste richting duidelijk aangegeven. De fundamentele tweedeling van Brussel, met twee volwaardige en gelijkwaardige gemeenschappen, dreigt hiermee doorbroken te worden. Als de Vlaamse politici zich hiertoe laten verleiden, onderwerpen zij zich helemaal aan de francofone dominantie. Het zullen immers de Franstalige partijen zijn die zullen beslissen welke Vlamingen parlementslid en minister mogen worden en welke niet. Het laatste beetje autonomie waarover de Vlamingen in Brussel beschikken, komt hiermee op de helling te staan. Opnieuw zullen we geconfronteerd worden met het fenomeen van de zogeheten "Flamands de Service", naar het voorbeeld van Stefan Ector, die in Sint-Lambrechts-Woluwe de lijst van Maingain is gaan versterken.

3. Belangrijke verworvenheden op taalvlak worden stevig teruggeschroefd, waardoor de tweetaligheid van Brussel meer dan ooit op de helling komt te staan. De Franstalige politieke agenda wordt voor een groot stuk uitgevoerd, zonder dat ook maar aan één enkele Vlaamse verzuchting op dat vlak wordt tegemoetgekomen.

- Op lokaal vlak (met inbegrip van de OCMW's en de openbare ziekenhuizen) wordt de tweetaligheid van de dienst via tweetalige personeelsleden afgeschaft en vervangen door de tweetaligheid van de dienst met eentalige personeelsleden. Hiertoe moeten taalkaders worden opgesteld. Hiermee wordt de jarenlange en grondige sabotage van de toepassing van de taalwetgeving door de Franstalige gemeentebesturen beloond. Dit zal niet alleen gepaard gaan met een verdere achteruitgang van de tweetalige dienstverlening, maar gaan met een aanzienlijk banenverlies voor de Vlamingen in de Brusselse besturen. Momenteel is minimum 25% van de banen aan de Vlamingen bij wet toegewezen; door de invoering van taalkaders wordt dit afgestemd op het werkvolume, zij het dat een (onduidelijk) correctiemechanisme wordt ingevoerd;

- Een deel van de betrekkingen zullen buiten de taalkaders en wellicht buiten elke taalregeling worden geplaatst, waardoor de deur wagenwijd open wordt gezet voor een omzeiling van de tweetaligheid van de dienstverlening;

- Er wordt de mogelijkheid voorzien om eentalige gemeentelijke diensten te creëren, zonder dat er garanties zijn dat deze diensten ook voor de Brusselse Vlamingen zullen worden opgericht;

- De taalexamens zullen minder streng worden doordat ze enkel nog afgestemd zullen worden op de aard van de functie, ook voor wat de politieagenten betreft.

4. Brussel wordt in heel sterke mate verder uitgebouwd tot een volwaardig derde gewest en dus uit Vlaanderen verder weggesneden. Dit staat volkomen in tegenstelling tot de Vlaamse visie op het Belgische federalisme, met name twee deelstaten en een bijzonder, hoofdstedelijk statuut voor Brussel, waar twee gemeenschappen kunnen leven en samenwerken.

- Brussel krijgt constitutieve autonomie, één van de weinige elementen waarmee het tot op heden verschilde van de twee andere gewesten en wordt daardoor meer op het niveau van de andere gewesten verheven. Hierdoor kan de positie van de Vlamingen in Brussel op termijn verder verzwakt worden;

- Het Brusselse gewest krijgt er extra bevoegdheden bij in het kader van de institutionele hervorming. Het gaat niet alleen om de extra gewestbevoegdheden die ook de andere gewesten krijgen, daarnaast worden belangrijke gemeenschapsbevoegdheden zoals de bevoegdheid inzake kindergeld, gehandicapten- en bejaardenzorg en jeugdbescherming geparkeerd bij de gemeenschappelijke gemeenschapscommissie, wat uiteraard een gewestinstelling is. Voor deze intrinsieke gemeenschapsbevoegdheden wordt de band tussen Vlaanderen en de Brusselse Vlamingen doorgeknipt;

- Ook worden er een aantal gemeenschapsbevoegdheden, zoals toerisme en beroepsopleidingen omgezet naar gewestbevoegdheden, waardoor Vlaanderen in Brussel op deze domeinen niets meer te zeggen heeft. Brussel krijgt ook bevoegdheden inzake sport;

- De Brusselse minister-president wordt verantwoordelijk voor de coördinatie van het veiligheidsbeleid in het gewest en voor het opstellen van een globaal regionaal veiligheidsplan. Het gaat hier om federale taken, die elders worden uitgevoerd door of onder toezicht van de minister van Binnenlandse Zaken (via de gouverneur). Brussel wordt op dit terrein dus machtiger dan het Vlaamse en Waalse gewest. Deze operatie heeft overigens niets te maken met een fusie van de zones of een overheveling van lokale bevoegdheden naar een eengemaakte zone, zoals de Vlamingen al zolang vragen. Aan de bevoegdheden van de burgemeesters wordt niet geraakt;

- De functie van gouverneur wordt afgeschaft en diens bevoegdheden grotendeels naar een ambtenaar van het Brussels gewest overgeheveld, benoemd door de Brusselse minister-president. Wie de belangrijke functie van de vicegouverneur op taalgebied overneemt, is volkomen onduidelijk. Toevallig werd dit vergeten.

5. Bovenop al deze compensaties krijgen de Franstalige partijen hun lang verhoopte cheque voor Brussel van maar liefst 461 miljoen euro per jaar. Gelet op de belastingopbrengsten vandaag en de extra lasten die vooral de Vlamingen zullen treffen, is het overduidelijk wie dit buitensporig cadeau zal moeten ophoesten. Een deel van deze som zal trouwens rechtstreeks door Vlaanderen moeten betaald worden als "compensatie" voor de pendelaars. Het gaat overduidelijk om een blanco cheque: de jaarlijkse geldsom wordt niet gekoppeld aan voorwaarden, laat staan aan een versterking van het hoofdstedelijk karakter van Brussel of aan de zo noodzakelijke interne hervormingen binnen Brussel.

Kortom: Brussel wordt minder tweetalig en de electorale kracht van de Vlamingen wordt gebroken. Dit is Wallo-Brux in de praktijk: Brussel wordt een francofone stad, waar de Vlamingen blij mogen zijn dat ze er als minderheid geduld worden. Bovendien krijgt Brussel een belangrijke claim op de zes faciliteitengemeenten en zelfs op "zijn" hinterland. Kortom, de Vlamingen in Vlaams-Brabant en in Brussel zijn meer dan ooit het kind van de rekening. Wie hier durft spreken van een propere splitsing, bedriegt de bevolking.

Conclusie: Dat de N-VA dit niet kan aanvaarden (en alleen voor -de zoveelste- show wel nog gaat doen alsof ze onderhandelt maar dit nooit kan ernstig nemen) lijdt geen twijfel. Dat is dus niet de vraag.  De vraag is of de CD&V op basis hiervan ernstig gaat praten.


[voetnoot] De formulering van het voorstel in de Nederlandstalige tekst op p. 24 is onduidelijk en is bovendien niet dezelfde als in de Franstalige tekst. In de Nederlandse tekst is er sprake van "officiële certificaten, verklaringen en toestemmingen", in de Franstalige tekst gaat het over "convocations, correspondances et documents administratifs" en "voor de rest blijven de artikels 23 tot 31 [van de taalwet in bestuurszaken] ongewijzigd". In de taalwet in bestuurszaken is er enerzijds sprake van "betrekkingen met particulieren" en anderzijds "uitgereikte getuigschriften, verklaringen, machtigingen en vergunningen". Het is evenwel duidelijk dat in hoofde van de Franstaligen de faciliteiten op beide vlakken worden bedoeld.

Gerolf Annemans


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.In onze brievenbus : hyena's
Klik op de afbeelding om de link te volgen

Wat is het toch dat "jongeren" in bende aanzet om zich te gedragen als een bende hyena's (een vergelijking met een roedel wolven is te vleiend) die een weerloze prooi figuurlijk (en soms ook letterlijk) in stukken scheurt?

De zachte en halfzachte sancties die de westerse rechtspraak in dergelijke gevallen meestal oplegt hebben totaal geen afschrikkende werking op deze losgeslagen criminelen in bende. Ik zie maar een mogelijke oplossing: schuldig bevonden boefjes terugsturen naar het land van herkomst (of naar dat van hun ouders als zij toevallig de belgische nationaliteit zouden hebben). Misschien vallen zij daar dan onder de sharia-rechtspraak, maar dat is dan brute pech en eigen schuld dikke bult.

Indien deze kampbeulen in wording toevallig van de bleu-blanc-belge variëteit zouden zijn, dan zou een (nog uit te vinden) vorm van dwangarbeid moeten opgelegd worden. En als ook dat niet zou werken, dan zou een herinvoering van de doodstraf in overweging dienen te worden genomen.

Natuurlijk zullen de linkse en centristische "gutmenschen" moord en brand gaan schreeuwen en vlammende preken gaan houden over de terugkeer van het barbarendom in het Avondland. Maar wat is er nu bezig? Keren wij niet regelrecht terug naar het barbarendom als diefstal, moord en verkrachting zo goed als ongestraft blijven?

Als het duidelijk wordt (en dat is ondertussen wel zo) dat onze traditionele rechtspraak en ontmande politie machteloos staan tegenover deze vloedgolf van banditisme en redeloos geweld dan moet er wel uitgekeken worden naar niet traditionele bestraffingsmogelijkheden .

Regus Patoff


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Portugal volgens Moody's : af te raden

 

De Amerikaanse kredietbeoordelaar Moody's heeft de kredietwaardigheid van Portugal verlaagd tot rommelstatus. Op de schaal van kredietwaardigheid zakt Portugal in één keer 4 trapjes: van B-a-a-1 naar B-a-2,

De status B-a-2 voor Portugal betekent dat Moody's investeringen in Portugees staatspapier als speculatieve beleggingen beschouwt. Het ratingbureau acht de kans namelijk groot dat Portugal meer Europees geld zal nodig hebben vooraleer het land zelf weer kan lenen op de internationale markt.
 
AP Portugal krijgt al een eerste financieel steunpakket van 78 miljard euro van de Europese Unie en het Internationaal Monetair Fonds (IMF) op voorwaarde dat het land strenge besparingen doorvoert. Maar Moody's twijfelt eraan of het land de besparingsdoelstellingen wel zal halen en denkt dat er dus een tweede steunpakket zal nodig zijn.

Het ratingbureau sluit ook niet uit dat er nog verdere ratingverlagingen zullen komen. Moody's is wel het eerste en enige ratingbureau dat Portugal zo laag beoordeelt. Standard & Poor's en Fitch verlagen de status van het land (voorlopig) niet.

Volgens de Portugese regering heeft het ratingsbureau geen rekening gehouden met de uitslag van de recente verkiezingen waarbij de regering een ruime meerderheid haalde. De regering oordeelt dat het dankzij deze gunstige uitslag een stevig draagvlak heeft om de nodige besparingen door te voeren.

Euro zakt op de beurzen
Na het nieuws over de verlaging van Portugal door Moody's is de euro op de Aziatische markten gezakt. Volgens analist Pascal Paepen zal de kredietverlaging de onrust over de euro en de eurozone weer doen toenemen, net als de onrust over de Europese banken.

"De kredietverlaging van Moody's is nog eens een herinnering dat de crisis in de eurozone nog niet voorbij is nu er een oplossing is voor Griekenland", zegt Paepen. "De banken praten nu over een vrijwillige tegemoetkoming om Griekenland, maar Moody's zegt nu dat Portugal het volgende slachtoffer zal zijn. Vandaag is er een test want het land wil op drie maanden tijd papier ophalen, dus een kortlopend krediet. We zullen zien dat de intrest op die lening hoger zal zijn dan bij de vorige veiling."

Moody'sS&PFitchKwaliteit
Lange termijn Korte termijn Lange termijn Korte termijn Lange termijn Korte termijn  
Aaa P-1 AAA A-1+ AAA A1+ Uitzonderlijke kwaliteit (prime)
Aa1 AA+ AA+ Uitstekende kwaliteit (high grade)
Aa2 AA AA
Aa3 AA- AA-
A1 A+ A-1 A+ A1 Goede kwaliteit (upper medium grade)
M2 A A
A3 P-2 A- A-2 A- A2
Baa1 BBB+ BBB+ Aanvaardbare kwaliteit (lower medium grade)
Baa2 P-3 BBB A-3 BBB A3
Baa3 BBB- BBB-
Ba1 Not Prime BB+ B BB+ B Labiel (non investmentgrade speculative)
Ba2 BB BB
Ba3 BB- BB-
B1 B+ B+ Zwak (highly speculative)
B2 B B
B3 B- B-
Caa CCC+ C CCC C Zeer zwak (substential risks)
Ca CCC Zeer zwak (extremely speculative)
C CCC- Intrestbetalingen zijn gestaakt (in default with little prospect for discovery)
/ D / DDD / Alle betalingen zijn gestaakt (in default)


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Denemarken controleert zijn grenzen

 

Tegen de wil in van de EU-elite controleert Denemarken sedert gisteren zijn grenzen met Duitsland en Zweden. De grensposten zijn opnieuw bemand.  De symboliek van deze actie is wellicht groter dan de effectieve uitkomst maar het is een duidelijk signaal.  Hoe is dit allemaal zo ver kunnen komen, dat Europa zich overgeeft aan een verpletterende invasie op bevel van een stelletje niet verkozen ambtenaren ?   


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Meer en meer gaan wij de weg op van een verradersmaatschappij

 

De overheid zet officieel en bewust een verklikkerslijn op om Horecazaken waar gerookt wordt, er bij te lappen.  Tegelijk worden duizenden cafés e.d. bezocht door controleurs op zoek naar criminele rokers.  De criminaliteit bevindt zich niet, zoals u het dacht,  bij de tienduizenden kleine en grote gangstertjes die onze samenleving onleefbaar maken, neen, dat is multicriminele verrijking, beste lezers en andere rebellen, de échte criminelen zijn de sigarettenrokers. Hebben jullie het beet ?  Capisce ?

Onze overheid ziet de jacht op stiekeme caférokers als een van haar hoofdopdrachten.  Het land zinkt weliswaar weg in onbestuurbaarheid, niets functioneert naar behoren, we zitten tot over onze oren in de schulden maar die putten worden gedempt door de belastingen te verhogen. Geen probleem.  Tegelijk schenken we aan de Griekse bedriegers enkele belgische miljarden die we nooit zullen terugzien : we doen dit niet uit liefdadigheid, wel om ons doffe belgisch blazoen op te poetsen. En als ultieme rechtvaardiging van onze stoerheid, jagen we op caférokers "met alle middelen" en installeren we geruisloos een maatschappij waar verraad en verklikking, het beste in de mens oproepen. De invloed van de islam op onze regeerders is goed merkbaar.

Let wel, vele medeburgers vinden dit normaal. Zij worden suf geïndoctrineerd van in de kleuterschool tot na hun pensioen als de heer Alzheimer de zaken overneemt. In het verzet gaan vergt moed en een onwrikbare overtuiging.

Het verklikken en spioneren wordt door de Onvlaamse Overbodige Openbare Omroep bovendien ingelepeld als een gangbaar, wat zeg ik, een eerbaar systeem om de burgers in de pas te houden.  Op stap gaan met verborgen camera's en microfoons levert niet alleen leuke televisie op, het is een waarschuwing voor al wie lak heeft aan de betutteling door een overheid die elke zin voor democratische nuance verloren heeft.  De gluurdersinstincten van de kijkers worden geprikkeld en tegelijk wordt hen voorgehouden dat de verborgen camera en microfoon de wapens zijn van de onontbeerlijke regimepolitie.

Uiteraard wordt de promotie van deze verradersmaatschappij toegejuicht door de meest ondemocratische instelling die het land kent, het Spionnencentrum, alias het CGKR. Uitlokking, spionage, valse truken : kijk en luister naar de woordvoerder van deze instelling, die regelmatig te zien is bij de 0000,  en u begrijpt wie er in uw hoofd rondspookt en uw vrije gedachten wil beheersen.

Het Minderhedenforum, de koepelorganisatie van etnisch-culturele minderheden, meldt dinsdag dat de vastgoedsector 'mystery clients' moet inzetten in de strijd tegen discriminatie. 'Mystery Clients' zijn potentiële klanten die undercover een immokantoor bezoeken of bellen en eventuele discriminatie in kaart brengen.

Het was de uitzendsector die startte met de inzet van mystery clients. Het Minderhedenforum vindt dat de vastgoedsector nu moet volgen. Een vastgoedmakelaar kreeg onlangs een waarschuwing van zijn beroepsvereniging, het Beroepsinstituut voor Vastgoedmakelaars (BIV), nadat hij wegens discriminatie door de correctionele rechtbank veroordeeld werd. De makelaar weigerde op instructie van de eigenaar en na protest van de buren een appartement te verhuren aan een Belg van Marokkaanse origine.

Het is voor het eerst dat de beroepsvereniging zich daarover uitspreekt. Het Minderhedenforum vindt die tuchtprocedure van het BIV echter niet geloofwaardig. Naast ernstige tuchtmaatregelen vraagt de koepelorganisatie ook gerichte maatregelen om discriminatie te voorkomen. "Nultolerantie tegen discriminatie moet de norm zijn", klinkt het.

Wij zeggen het anders en duidelijk : Wij laten onze maatschappij niet infiltreren door lieden die verraad en spionage propageren als de normale gang van zaken. Zeker niet als de zogenaamd gediscrimineerden een ideologie aankleven die onderwerping, onverdraagzaamheid en wreedheid als trotse cultuurkenmerken uitdragen. De pot op met jullie laffe streken en verraad. 

Ray


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.HEMA : anti-reclame

  

 Over misplaatste humor gesproken.


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Koopjes

 

Cartoon

 


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Een verbijsterende video : *ik ben een Marokkaan* en nog veel meer ook

 

Waarschuwing : dit zijn geen prettige beelden.

Decor : Kortrijk 

 


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Oorlog op het tekenbord - II

 

De oplossing van het conflict ligt in de vorming van twee staten: waar Palestina begint en Israël ophoudt - daarover zijn de meningen verdeeld. 

 

 

De territoriale ontwikkeling van Israël (wit) en de Palestijnse gebieden (oranje). 1. Palestina vóór 1948; 2. UNO-plan van 1947; 3. vóór 1967; 4. huidige situatie.

Er zijn ontelbare grenzen in Israël: historische, zoals die van het UNO-verdelingsplan van 1947, wapenstilstandssituaties uit de verschillende oorlogen, erkende staatsgrenzen met Jordanië en Egypte.  De meeste explosiviteit vindt men echter in de zogenaamde vóór-1967-grens, die de staat Israël officieus scheidt van de bezette westelijke Jordaanoever.  Zowel de Palestijnse autoriteit, de Amerikaanse president Obama als de meerderheid van de internationale staten beschouwen deze als de basis van een toekomstige twee-statenoplossing.  De huidige Israëlische regering onder leiding van Benjamin Netanjahu wijst deze als “militair onverdedigbaar” af.
 
De omschrijving “vóór-1967-grens” verwijst naar de zesdaagse oorlog van 1967, waarbij Israël Oost-Jeruzalem, de westelijke Jordaanoever en de Gazastrook (plus de Golanhoogte en het Sinaï-schiereiland) veroverde.  In het tijdperk voorafgaand aan deze oorlog, met de grenscorrecties als gevolg, was de grens dezelfde als de wapenstilstandslijn uit de eerste oorlog in het Nabije Oosten van 1949.  En omdat deze lijn tijdens de onderhandelingen tussen Israël en de Arabieren met groene inkt op de kaart gemarkeerd werden, wordt deze grens ook de “groene lijn” genoemd.
 
Bezette of controversiële gebieden?
 
In de regio ten westen van de Jordaan wonen 1.5 tot 2.3 miljoen Palestijnen.  Dat Israël dit gebied niet zomaar aan hen wil afstaan, heeft verschillende redenen.  Sinds de bezetting van 1967 zijn er daar ongeveer een half miljoen Joden bijgekomen.  Die nederzettingen wil Israël in het kader van een vredesakkoord grotendeels bij het eigen territorium inlijven en de Palestijnen elders met grond schadeloos stellen.
 
De UNO heeft in verschillende resoluties duidelijk gemaakt dat grondgebieduitbreiding, zelfs bij een verdedigingsoorlog, wettelijk niet toelaatbaar is.  Bezette gebieden te bevolken is in tegenspraak met de 4de Conventie van Genève.  Israël verdedigt het standpunt dat de westelijke Jordaanoever het laatst binnen de Ottomaanse Rijk (tot 1923) bij een soevereine staat hoorde en dat sindsdien het eigenlijk aan niemand toekwam.  Daarom kan Israël er aanspraak op maken want het gaat – volgens Israël – om “controversiële” en niet om “bezette” gebieden.
 
Hiermee samenhangend verwijst Israël naar de tekst van de beroemde UNO-resolutie 242 uit 1967, die letterlijk de terugtocht “uit bezette gebieden” eist en niet uit “dé bezette gebieden” met de interpretatie dat het zich slechts uit een deel der in 1967 veroverde gebieden moet terugtrekken.  De Palestijnen hebben daar een andere mening over.
 
Israël heeft nood aan een strategische basis
 
Netanjahu’s weigering de vóór-1967-grenzen te accepteren berust erop dat Israël aan zijn oostelijke grens met de regio van de westelijke Jordaanoever slechts beschikt over een breedte van 20 km of minder: te weinig om een verrassingsaanval op het dichtbevolkte Tel Aviv te kunnen afweren.  Met de verovering van de westelijke Jordaanoever kreeg Israël een buffer, of “een strategische  basis” volgens militaire begrippen.
 
Mauro Mantovani van de ETH Militaire Academie (Zurich) verklaarde dat dit in de eerste plaats voor een tegenstander van buitenuit geldt, die in staat is een “expansieve aanvalsoperatie”  uit te voeren.  De Palestijnen komen – nog steeds volgens Mantovani – slechts in beperkte mate hiervoor in aanmerking, want zij gaan ermee akkoord hun gebied te demilitariseren.  En dan blijven er slechts de terroristische aanslagen…
 
Juist voor de rechts-nationale kringen, die momenteel in de regering zetelen, is buiten het militaire aspect ook de religieus-historische betekenis van westelijke Jordaanoever niet te onderschatten.  Zoals Netanjahu het Amerikaanse Congres mededeelde, beschouwt hij Israël vanzelfsprekend niet als “vreemde bezettingsmacht”: “Geen enkele verdraaiïng van de geschiedenis kan de 4000 jaar oude banden tussen het Joodse volk en het Joodse land ontkennen.  Mocht Israël zich ooit gedeeltelijk uit de westelijke Jordaanoever terugtrekken, dan zal dit als gebaar van goede wil gebeuren.”
 
Twee mislukte pogingen
 
Zowel Israël als de Palestijnen hebben kaartenspecialisten, die bij de vredesonderhandelingen hun posities op papier moeten zetten:  de Palestijnen wat ze willen bereiken, de Israëli’s wat ze willen opgeven.  Een vergelijk werd er tot op heden niet gevonden.
 
Een ernstige poging werd in 2000 ondernomen door de toenmalige regeringsleider (en huidige minister van landsverdediging) Ehud Barak.  Hij bood de toenmalige Palestijnse president Jasser Arafat 94% van de westelijke Jordaanoever (met uitzondering van Jeruzalem) en het verlaten van 63 nederzettingen.  Israël zou slechts deze in de onmiddellijke nabijheid van de grens en Kiryat Arba bij Hebron als enclave behouden en de Palestijnen in ruil een procent van de Negevwoestijn afstaan.  Arafat weigerde.  Het is onwaarschijnlijk dat de Palestijnen ooit een beter aanbod zullen krijgen.
 
In 2008 verlangde regeringschef Ehud Olmert van de Palestijnse president Mahmud Abbas 6.5% van de westelijke Jordaanoever voor de Joodse nederzettingen en was zelfs bereid tot 5.9% te gaan.  Abbas bood 1.9% en toonde zich bereid de Amerikaanse bemiddeling voor het verschil te aanvaarden.  Olmert drong aan op zijn handtekening, maar Abbas twijfelde.  Enkele dagen later moest Olmert wegens corruptiebeschuldigingen aftreden.
 
Netanjahu laat niet in zijn kaarten kijken
 
Hoeveel land Netanjahu aan de Palestijnen wil afstaan is niet bekend.  Uit zijn toespraak van dinsdag kwam slechts tot uiting dat het voor hem persoonlijk “pijnlijk” zal zijn.  Een permanente herinnering wat dat concreet zou kunnen inhouden, is de 759 km lange versperring tussen Israël en de regio ten westen van de Jordaan.  Die wijkt duidelijk af van de vóór-1967-grens en vervormt de Palestijnse gebieden in een lapjesdeken.
Floriaan Terbeke
(wordt vervolgd)
Bron: 20 Min.online

 

 

 


05-07-2011
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Vlaams-Nederlandse handelsmissies hebben wel degelijk zin

 

Terwijl politiek belgië juicht om de dooie mus die de Franstaligen Vlaanderen aanbieden als een dikke patrijs, werd vandaag door de Nederlandse premier, Mark Rutte en de Vlaamse minister-president Kris Peeters, overeengekomen dat de twee landen meer gezamenlijk zullen optreden bij buitenlandse  handelsmissies.

"Gezamenlijke handelsmissies van Vlaanderen en Nederland hebben wel degelijk zin”, reageert professor Eddy Van de Voorde, die maritieme economie doceert aan de Universiteit Antwerpen.

“Zo kunnen de Vlaamse en Nederlandse havens de westelijke aanlooproutes in Europa verdedigen. Of we die Nederlanders wel kunnen vertrouwen? Neen. Maar wees gerust: zij vertrouwen ons evenmin. Maar gemeenschappelijke belangen hebben we wel.”
De gezamenlijke handelsmissies van de Lage Landen kwamen aan bod tijdens overleg tussen Vlaamse minister-president Kris Peeters en de Nederlandse premier Mark Rutte, ondermeer over de Scheldeverdieping en de zeesluis in Terneuzen.

“De idee van de gemeenschappelijke havenmissies past perfect in het verlengde van Flanders Port Area”, legt Van de Voorde uit. De professor is zelf de geestelijke vader van de idee dat Vlaamse havens in het buitenland als een maritiem cluster naar buiten treden. “Uiteraard blijven de Vlaamse havens concurrent van elkaar. Maar we mogen elkaars vliegen niet afvangen ten koste van elkaar, want uiteindelijk verliest Vlaanderen als regio op het einde van de rit. Ook Antwerpen en Rotterdam zullen bikkelhard over trafieken strijden. Maar soms is een krachtenbundeling aangewezen.”

De econoom wijst erop dat er vandaag een enorme druk komt uit de (overigens zwaar met EU-gelden gesponsorde) Zuid-Europese havens. “Rederijen leggen de havens uit de Noordzee, de Middellandse Zee en de Baltische Zee naast elkaar”, weet hij. “Rotterdam en Antwerpen hebben er dan belang bij om erop te wijzen dat hun positie logistiek en economisch beter te verdedigen is. Eenmaal een rederij die beslissing neemt, is het dan weer aan de individuele havens om elke container afzonderlijk binnen te halen.”

Dat Nederland zich in zo’n proces goed kan verkopen, staat buiten kijf. Van de Voorde: “De Nederlandse commerciële machine draait als geen andere. Maar vergeet niet dat zij een groot nadeel hebben. Binnen de maritieme zone in West-Europa ligt Rotterdam eigenlijk in de periferie, terwijl Antwerpen logistiek gezien centraal in het binnenland ligt. Ook de Nederlanders weten dat. Net daarom staan ze even wantrouwig tegenover de Vlaams-Nederlandse samenwerking als sommige Vlaamse havenbonzen.”

http://trends.rnews.be/nl/economie/nieuws/beleid/haveneconoom-eddy-van-de-voorde-vlaams-nederlandse-handelsmissies-hebben-wel-degelijk-zin/article-1195054626588.htm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.60-jarige manr kapotgetrapt door kickboksende reljeugd in Amstelveen

 

De dader van een schokkende mishandeling afgelopen weekend in Amstelveen is gisteren aangehouden op het politiebureau. Hij probeerde daar nota bene zelf aangifte van mishandeling te doen, maar werd herkend door buurtbewoners die een verklaring kwamen afleggen.

De buurtbewoners hadden meegemaakt hoe in Amstelveen  zaterdagavond een 60-jarige man ernstig gewond raakte. Hij werd door jongeren die een buurtfeest kwamen verstoren tegen de grond geslagen, waarna ze op hem in bleven schoppen.

Klappen
De echtgenote van de man vertelde aan de Amsterdamse zender  AT5 dat aan het einde van het buurtfeestje een groep van zo'n zes jongeren langs kwam, die bier eisten en slingers kapot trokken. Het slachtoffer probeerde nog met de groep te praten, maar werd direct tegen de grond geslagen. De jongeren trapten daarna de op de grond gevallen man meerdere malen tegen het hoofd.

Ziekenhuis
'Hij is totaal kapotgetrapt. Er staan zelfs voetafdrukken op z'n hoofd', vertelt de vrouw tegen AT5. De man ligt met ernstige verwondingen aan hoofd, armen en ribben in het ziekenhuis.

De reljongeren regelden via de telefoon nog meer relschoppers. Vervolgens werden ook andere feestgangers aangevallen. 'Er zaten waarschijnlijk een paar kickboksers bij want er werd professioneel getrapt en gestoten. Vooral op hoofden, iedereen is op zijn hoofd geraakt.'

Toen de politie arriveerde sloeg de groep op de vlucht, maar de politie kon uiteindelijk vier jongeren oppakken. De jongen die de eerste klap uitdeelde werd dus op het bureau aangehouden.

@ Algemeen Dagblad


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Lierse moskee : ze komt er.

 

De bouw van een moskee met minaret en een cultureel centrum aan de wijk Donk in Lier komt een stuk dichterbij. Na het Liers stadsbestuur heeft nu ook de dienst Ruimte en Onroerend Erfgoed in Antwerpen het dossier positief beoordeeld.

De bouw van de moskee en het cultureel centrum is omstreden. Er zijn 53 bezwaarschriften ingediend tegen de bouwaanvraag.

Een eerste aanvraag werd door het stadsbestuur afgewezen omdat het project te grootschalig was. Een tweede, aangepaste bouwaanvraag kreeg wel groen licht. Het stadsbestuur van Lier kan nu heel snel de bouwvergunning uitreiken.

Het stadsbestuur van Lier wil de aanhangers van de godsdienst avn de vrede zeker niet mishagen.  Wat de eigen bevolking denkt, en zeker die van de wijk Donk, is onbelangrijk.

 


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Erger dan Egmont

 

Neen, het wordt geen feestje dit jaar op 11 juli. Na meer dan een jaar politieke impasse heeft de berg een muis gebaard.

Dat Vlaamse kranten de onderhandelingsnota van Di Rupo unisono toejuichen als ‘radicaal’, ‘gedurfd’, ‘evenwichtig’, ‘vernieuwend’ en ‘ambitieus’, zegt wellicht meer over de betrokken journalisten dan over de bewuste nota. Ter attentie van al wie aan die superlatieven nog niet genoeg zou hebben, wordt er nog bij verteld: ‘iets beters komt er niet’, ‘meer zat er niet in’, ‘iedereen zal water in de wijn moeten doen’… Een Belgisch compromis, met andere woorden. In de traditie van alle voorgaande Belgische staatshervormingen: een beetje meer bevoegdheden en een beetje meer geld voor de gemeenschappen. De illusie van fiscale autonomie en dat alles afgekocht met nieuwe Vlaamse toegevingen. Sommigen zullen dit wel als een ‘grote staatshervorming’ door de Vlaamse strot willen duwen, maar met de beloofde ‘Copernicaanse omwenteling’ heeft dit niets te maken.

Als we het sociaaleconomische luik even buiten beschouwing laten - daar komen we later nog op terug -, kunnen we alleen maar vaststellen dat onze sombere voorspellingen over de institutionele hervormingen dreigen uit te komen. Herinnert u zich de stoere beloftes van N-VA en CD&V nog? ‘Over de splitsing van BHV gaan we niet meer onderhandelen. Dat moet nu maar eens gebeuren.’ Of ‘we gaan daar geen prijs voor betalen.’ Maar de prijzen die geëist worden, zijn extreem zwaar.

Di Rupo gaat nog véél verder dan de al rekbare voorstellen van Dehaene, De Wever - ja, ook hij -, Vande Lanotte en Beke. De kieskring Brussel-Halle-Vilvoorde zou gesplitst worden, maar die splitsing wordt grotendeels ongedaan gemaakt door de invoering van een federale kieskring, waardoor het probleem BHV wordt uitgesmeerd over het hele land. Daarbovenop maken de faciliteitengemeeenten deel uit van de Brusselse kieskring voor de Franstalige stemmen, zodat de situatie voor de Vlamingen in Brussel nog penibeler wordt. De Brusselse Vlamingen worden aan hun lot overgelaten. Bovendien wordt de verplichte tweetaligheid voor de lokale Brusselse ambtenaren (met inbegrip van politie en ziekenhuizen!) afgeschaft. De fameuze omzendbrief-Peeters wordt in de prullenmand gegooid. Franstalige burgemeesters die de taalwetten in Vlaanderen manifest overtreden, kunnen zich voortaan wenden tot het Grondwettelijk Hof om hun benoeming af te dwingen.

Er wordt een ‘grootstedelijke gemeenschap’ gevormd, waartoe alle gemeenten rond Brussel kunnen toetreden. Groot-Brussel, de natte droom van de Franstalige politici, wordt daarmee realiteit. Dit is veel, veel erger dan het beruchte Egmontpact! En alsof dat allemaal nog niet genoeg is, krijgt Brussel straks nog eens 461 miljoen euro extra, per jaar welteverstaan. Opgehoest door de Vlamingen. Geen prijs? Evenwichtig? Een beetje water bij de wijn? Of een zuur en onverteerbaar brouwsel? Als je het ons vraagt eerder dat laatste. Dit is geen ‘evenwichtig’ werkstuk, maar een lepe wisseltruc.

De nota van Di Rupo is in hetzelfde bedje ziek als alle voorgaande staatshervormingen. Ze zijn stuk voor stuk uitgedacht en uitgetekend om het bouwvallige België te redden, niét om Vlaanderen te geven wat het nodig heeft en waar het recht op heeft. En het zijn alweer de Vlamingen die mogen betalen. Als de N-VA dit aanvaardbaar vindt als vertrekbasis, dan doet ze precies het tegenovergestelde van hetgeen ze aan haar kiezers heeft beloofd.

Bruno Valkeniers


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.In onze brievenbus : een tevreden bouwer
Klik op de afbeelding om de link te volgen

Ik had een bouwvergunning aangevraagd, voor de bouw van een nieuw huis.  Het zou 40 meter breed en 100 meter diep worden Ik had 9 torens en torentjes van verschillende hoogte gepland. Ook rondom ramen over het hele gebouw. Het zou pastelgroen van kleur worden.  Buiten wilde ik een luid "entertainment sound systeem" laten aanleggen.   Er was een parkeerplaats voor 200 auto's naast het gebouw gepland.

De gemeente weigerde de bouwvergunning. Ze vroegen of ik wel goed bij mijn hoofd was.   Ik heb de aanvraag opnieuw ingediend. Maar deze keer heb ik het woord "huis', veranderd in "Moskee".  

Maandag beginnen ze met de bouw.

Roland, een tevreden bouwer


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Di Rupo tast de grenzen van het belgische compromis af

 

Wat kunnen Vlaamse Republikeinen verwachten van een poging om een belgische regering op te zetten, als meer dan een jaar na de verkiezingen alle partijen, behalve die ene Vlaams-nationalistische, niet konden, durfden of wilden een overeenkomst te maken ?

Wij verwachtten niets en wij zijn evenmin verbaasd over het werkstuk van Elio di Rupo.  Mochten wij goedgelovige belgicisten zijn, die aan verlatingsangst lijden, dan konden we ons wellicht terugvinden in de voorlopige commentaren van de diverse opiniemakers. Mevrouw Van Impe van het Nieuwsblad (en medebewoonster in Villa Politica) is aangenaam verrast door de voorstellen die een degelijke basis tot onderhandelen bieden. Dat is de algemene teneur bij de Vlaamse kranten met als uitschieter, Luc Van der Kelen van Het Laatste Nieuws die zegt : "Iets beters komt er niet". Ziezo, dat is tenminste duidelijk.

Al de overige Bartjes, Erikjes (niet de oprichter van Angeltjes), Yvekes of Paultjes tappen uit een zelfde vaatje : dit is de redding van het verscheurde land, met wat amendementen links en rechts kan de gehavende driekleur terug wapperen over het geünificeerde land, dat zelfs één gedeeltelijke federale kieskring zal worden. Een federale kieskring,  de tricolore droom van alle Franstaligen en belgicisten, de aanzet tot een zoveelste verfransing van Vlaanderen . Hopelijk de no-pasaran voor elke gematigde tot overtuigde Vlaming.

Naar de "duiding" van de onvlaamse redactie van de 0000 zijn we niet nieuwsgierig.  Wanhopig zal men zich vastklampen aan de nota Di Rupo als aan de klassieke strohalm. En dreigen maar dat dit de laatste kans is en dat er zoveel goeds in zit.  De kakkewieten van de VRT en hun duiding, dankzij grof misbruik van onze Vlaamse subsidies, zouden spreekverbod moeten krijgen, tenzij zij zich eindelijk zouden houden aan een neutrale berichtgeving.

Een van de treurnissen van dit land is dat de media voor zeker 90% in handen zijn van linksige figuren die zich vastklampen aan het belgische model (monarchie inbegrepen) en elke poging naar meer Vlaamse zelfstandigheid angstig afwijzen.  Het verdriet van belgië, of zo u wil, de paradox van het land B, is dat de progressieven de conservatieve belangen door dik en dun verdedigen.

Het compromis is en blijft het hoogst na te streven goed uit naam van vorst en vaderland.  Zolang het land B overeind blijft, zal dit ten koste van de welvaart van Vlaanderen zijn. Niet alleen de welvaart, ook het geestelijke welzijn.

Di Rupo heeft met 30 medewerkers gedurende 6 weken gewroet aan zijn voorstel. Volgens La libre Belgique zou er veel in terug te vinden zijn van de nota van CD&V-voorzitter Wouter Beke, wat het voor deze partij moeilijker zou maken zich te verzetten tegen Di Rupo.  De NVA, och arme De Wever, hult zich in groot stilzwijgen en zou liefst van al samen met CD&V en Open-VLD reageren.  De NVA heeft er van in den beginne graag bijgehoord en haar eerste plaats als grootste partij van het land welwillend afgestaan aan de Waalse socialisten. Die strategie van zich steeds te verschuilen achter om het even wie, brengt hen vandaag voor een zoveelste dilemma : zich verder kapot onderhandelen, of de logische weg inslaan van een ordelijke opdeling van het land. Op communautair vlak zitten er onoverbrugbare toegevingen in de nota Di Rupo. Is dat ook de mening van de latinisten van de NVA ?

Als het politieke geklungel verder blijft duren, is dit het gevolg van het voortdurend aftasten van de grenzen van het compromis.  Het zoveelste belgische vergelijk brengt ons (hopelijk) steeds dichter bij de splitsing van belgië en dat is waar we onvermijdelijk op af moeten stevenen : de Vlaamse Republiek. De Vlaamse Republiek of Di Rupo ? Voor ons een duidelijke keuze.

Ray


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Eerste reactie Vlaams Belang op nota Di Rupo : Staatshervorming blijft zootje

 

VLAMINGEN IN BRUSSEL EN RAND : KIND VAN DE REKENING

Staatshervorming blijft zootje 

Onafgezien van een grondiger analyse van de nota van formateur di Rupo, kan het Vlaams Belang nu al volgende reactie geven, zeker inzake de elementen B-H-V/Brussel en de staatshervorming.

 ° Inzake Brussel-Halle-Vilvoorde wordt de kieskring weliswaar gesplitst, maar ten koste van onaanvaardbare toegevingen van Vlaamse kant:

 - de Zes worden nu meer dan ooit Brusselse gemeenten, vermits ze deel zullen uitmaken van de Brusselse kieskring. Bovendien wordt de apparentering tussen Vlaams-Brabantse en Vlaams-Brusselse lijsten onmogelijk gemaakt, waardoor de Brusselse Vlamingen afgesneden worden van hun hinterland.

- de omzendbrief-Peeters over de toepassing van de faciliteiten, die door de Raad van State na een jarenlange procedure werd gevalideerd, wordt voorgoed in de vuilbak gekieperd.

- de bevoegdheid van de Vlaamse overheid inzake de benoeming van de burgemeesters wordt uitgehold. De uitbreiding van de bevoegdheden van het Grondwettelijk Hof, is in deze alweer een bijkomende garantie voor de Franstaligen.

- als klap op de vuurpijl krijgen de Franstaligen bovendien hun  “grootstedelijke gemeenschap” waartoe alle gemeenten van de Rand vrij kunnen toetreden. Daarmee is een Groot-Brussel een feit.

 

° Inzake Brussel:

-          tweetalige lijsten betekenen het einde van de gegarandeerde vertegenwoordiging van de Brusselse Vlamingen.

-          er wordt een blanco-cheque aan Brussel uitgedeeld met een jaarlijkse dotatie van 461miljoen euro tegen 2015.

-          de taalwetgeving voor lokale besturen, die nooit werd toegepast, wordt als beloning daarvan totaal onderuit gehaald.

Kortom, de Vlamingen in de Rand en Brussel zijn het kind van de rekening, terwijl het hele Vlaams Parlement in talloze resoluties gesteld heeft dat voor de splitsing van B-H-V geen enkele prijs diende betaald te worden.

 ° Inzake de staatshervorming en de financiering stelt het Vlaams Belang vast dat de voorstellen van di Rupo nog steeds mijlenver af liggen van de resoluties van het Vlaams parlement. De fiscale autonomie blijft beperkt tot een verruiming van het stelsel van de opcentiemen, terwijl de gemeenschappen worden gefinancierd “volgens de behoeften”. Dit heeft niets meer te maken met de volledige overheveling van de personenbelasting. Het vermaledijde consumptiefederalisme blijft dus nog steeds overeind. Ook de bevoegdheidsverdeling blijft versnipperd.

Eveneens onverteerbaar is de creatie van een federale kieskring en van samenvallende verkiezingen, waardoor het Vlaamse beleidsniveau volledig ondergeschikt gemaakt wordt aan het Belgische niveau.

Voor het Vlaams Belang is de conclusie duidelijk: als dit de basis moet worden van de onderhandelingen; dan zijn de Vlamingen nu al geschoren. Het blijft een bric-à-brac-verhaal inzake staatshervorming. Er komt geen zicht op echte fiscale autonomie, maar wel op een versterking van het Belgisch bestuursniveau. En als toppunt krijgen we een zware overwinning van het francofone imperialisme in ons kerngebied. Het Vlaams Belang kan zich moeilijk voorstellen dat de Vlaamse partijen dit nog maar overwegen als onderhandelingsbasis.

BrunoValkeniers &                                                                                          

Joris Van Hauthem 


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De Hugenoten

  

Fragment uit De Hugenoten van Meyerbeer.

 




Golfbrekers

Verbonden maar niet aan banden. 

KLIK HIER OM NAAR GOLFBREKERS TE GAAN


Foto

Deze blog leeft van de liefde, de wind en veel enthousiasme. U kan onze werking steunen via 

 banknr 610-5790800-88 

 IBAN BE56 6105 7908 0088 

 BIC DEUT BE BE




Archief Freddy Van Gaever : hier klikken


Opera, Belcanto - Operette en populair klassieke muziek
  • Hier klikken

  • Stuur ons uw reactie



    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!