Een begijnhof was een wereld op zich. Dit kwam doordat deze hoven aan de stadsrand gelegen waren en ook ommuurd waren. Begijnen waren godvruchtige vrouwen, wonend in aparte woningen maar verenigd in een gemeenschap. Ze waren aan een mystieke regel onderworpen, maar vormden geen kloosterorde. Wel droegen ze specifieke kleding, kwamen weinig buiten hun muren en betaalden belastingen, omdat ze niet onderworpen waren aan de gelofte van armoede. Verder onderwierpen ze zich aan het gezag van hun oversten, de zogenaamde regentessen of grootjuffrouwen. Wat ze bezaten, behielden ze zolang ze leefden.
Aan de hand van een brief uit november 1202 van Geldolf van Ryckel, abt van de Sint-Geertruiabdij te Leuven, zou men kunnen zeggen dat dit begijnhof al voor 1202 bestond. Vermoedelijk werd het begijnhof eerder rond 1240 gesticht is. Zeker is dat al in 1245 de bouwwerken aan hun kerk startten. In 1250 zegende een hulpbisschop deze in aanbouw zijnde kerk in. Door verscheidene schenkingen vergrootten de begijnen gaandeweg hun domein. Enkele oude bronnen zeggen dat de gemeenschap al snel groeide naar 300 begijnen. In 1754 bestond het Begijnhof uit 57 huizen, naast het gemeenschappelijk Convent, de Infirmerie en het Contoir. Opvallend was dat vele van de begijnen van goede afkomst waren. Het aantal begijnen slonk echter zienderogen.
Tijdens de Franse revolutie werd het begijnhof afgeschaft en kwamen de goederen in handen van de Commissie der Burgerlijke Godshuizen. In 1823 waren er nog slechts 27 begijntjes overgebleven. Sommigen gaven onderwijs aan arme meisjes. Het laatste begijntje, Anne Catherine Kestens, stierf op de gezegende leeftijd van 79 jaar, op 19 maart 1866. Bij bombardementen in 1944 werden de meeste huisjes van het begijnhof vernield.
Bogaardenklooster
De bogaarden of beggaarden waren de mannelijke tegenhangers van de begijnen. Qua organisatie hadden zij veel overeenkomsten met de begijnen. Het was een groep vrome mannen, die men oorspronkelijk "beguini" en vanaf circa 1250 "beghardi" ging noemen. Zij leefden net als hun vrouwelijke tegenhangers in afzonderlijke woningen, die gegroepeerd waren rond een centraal kerkgebouw. Hoewel zij hetzelfde habijt droegen en mekaar onderling steunden door het organiseren van een aantal centrale voorzieningen, zoals ziekenverpleging en dodenbegraving, waren ze oorspronkelijk aan geen enkele orderegel verbonden. De bogaarden waren economisch vooral actief in de textielindustrie, die in deze periode in alle Brabantse steden een hoge bloei kende. Ze mochten een groot gedeelte van hun winsten voor eigen rekening bewaren, waardoor zij een vrij onafhankelijk bestaan kenden. In de 13de en de 14de eeuw vielen ze, net als hun vrouwelijke tegenhangers, ten prooi aan een reeks vervolgingen op beschuldiging van ketterij. Daarna evolueerde de lekengemeenschap steeds meer naar een echte kloostergemeenschap met geestelijken en broeders.
Om hun samenlevingsvorm enigszins te regulariseren namen de meeste bogaardenhuizen in de eerste helft van de 14de eeuw de regel van de reguliere derde orde Sint-Franciscus aan. Omdat de lakenindustrie toen ook over haar hoogtepunt heen was, onderwierpen de Tiense bogaarden zich aan het kapittel van Zepperen, waar zich het moederklooster bevond.
Tijdens de verwoesting van Tienen in 1635 gingen de oorspronkelijke gebouwen volledig in vlammen op, waarbij ook het kloosterarchief verloren ging. Men ging snel met de wederopbouw van start en er werd ook aan bezitsuitbreiding gedaan, zodat de goederen van het klooster zich in de loop van de 17de eeuw uitstrekten tot aan de achterzijde van de woningen van het huidige Torsinplein. Ten tijde van de Franse revolutie werd het klooster opgeheven en herbestemd tot een gendarmeriekazerne. In de loop van de 19de eeuw werd het vroegere klooster in kleine loten verkocht en omgevormd tot particuliere woningen.
Het huidige gebouw dateert uit de 18de eeuw. Het kwam op de plaats van andere oudere kloosterdependances. De voorgevel, bestaande uit vijf vensters en een deur, wordt bekroond met een driehoekig fronton met laadvenster. Op de zolderverdieping bevond zich een graanschuur. Het gelijkvloers bestond uit een ontvangstruimte en de gemeenschappelijke vertrekken van de kloosterlingen. Op de verdieping lagen de slaapvertrekken van de prior en andere hogere geestelijken. De gevels werden opgetrokken in bruinrode baksteen en zijn voorzien van hoekkettingen en raamomlijstingen uit witte Gobertangesteen. Ook de sokkel van de voorgevel en de dakrand met steigergaten zijn vervaardigd in kalkzandsteen.
Cellebroederskapel en -klooster
In de huidige Kapucijnenstraat bevond zich het kleine klooster van de Lollarden. Dit klooster werd rond 1300 door twee Brusselse broeders opgericht. Deze Lollarden hielden zich toen vooral bezig met ziekenverzorging en het begraven van doden. ("lollen" betekent in het Middelnederlands "prevelen"). Vanaf 1441 werden ze Cellebroeders genoemd. Deze naam is afkomstig van het Latijnse cella wat kamertje betekent, waarin de broeders zelf woonden of waar ze de zieken en krankzinnigen verzorgden. Op het einde van de 16de eeuw had de stad veel te lijden onder oorlogsgeweld en besmettelijke ziekten. De Tiense bevolking werd op het einde van deze eeuw met een derde verminderd. Tot overmaat van ramp vielen vijandelijke troepen in 1589 de stad binnen waarbij het klooster vernield werd.
In de 17de eeuw schonk de stad de kloosterorde een nieuwe woonplaats in de Veldbornstraat op voorwaarde dat de broeders hun diensten aan de gemeenschap zouden voortzetten. Nieuwe gebouwen werden opgericht en in de 18de eeuw uitgebreid. Zo verrees in 1773 de kapel in Lodewijk XVI-stijl. Ook dit klooster werd niet gespaard tijdens de Franse overheersing. De broeders moesten vluchten en konden pas vijf jaar later terugkeren naar hun geplunderd klooster.
De Cellebroeders kochten de huizen van Ponsaert, Ark van Noë en de Renesse aan. Toch was al het leed nog niet geleden. Op 30 juli 1930 ontstond er een brand in de gebouwen langs de kant de Renesse, waardoor men in 1931 een nieuw gebouw diende op te trekken.
Klooster van de Annuntiaten
Het oorspronkelijk vierkant grondplan werd tamelijk goed bewaard. De twee vleugels werden grondig gerestaureerd. Het klooster is volledig in traditionele bak- en zandsteenstijl opgetrokken. De twee gerestaureerde gevels langs de oostkant rusten op een onderbouw in kwartsiet met afschuining in kalkzandsteen. De vensteromlijstingen van de verlaagde kruisvensters werden grotendeels vernieuwd en de kruiskozijnen werden verwijderd. Centraal in het gebouw is een eenvoudige vernieuwde rondboogdeur ingewerkt. Speklagen accentueren de horizontale geledingen van het klooster. De steigergaten zijn in de zandstenen kroonlijst ingewerkt. Tegenwoordig is hier het OCMW van de stad Tienen gevestigd.
Kabbeekklooster
Het poortgebouw, gelegen aan de Gilainstraat, was de hoofdtoegang tot het Kabbeekklooster. De twee vleugels op het L-vormig grondplan zijn de enige 17de-eeuwse restanten in traditionele stijl van het oorspronkelijke Augustinessenklooster van Kabbeek. Een vleugel, op een dakkapel gedateerd 1657, en haaks op de kapel geplaatst, bestaat uit twee bouwlagen en dertien traveeën. De kruisvensters met uitspringende tussendorpels hebben een wigvormig ontlastingssysteem. In het dak zijn drie, als klokgevels uitgewerkte dakkapellen aangebracht.
De bakstenen kapel van zes traveeën afgesloten door een vijfzijdige absis, heeft aan de buitenkant schaars aangewende speklagen. De gewelven op steekboogribben steunen op consoles van renaissancistische inspiratie. Onder de rondboogvensters, die verzonken liggen in het metselwerk, loopt een uitspringende druiplijst. Langs de zuidzijde geeft een barokke deur toegang tot de kapel. De kapel is gedateerd op een gevelsteen in de absis en op de barokke poort.
Het geheel werd later eigendom van de Grauwzusters. In de jaren twintig werden de gebouwen gerestaureerd. Nu maken zij deel uit van het aanpalende ziekenhuis Campus Mariëndal.
Abdijhoeve 'Maagdendaal', Oplinter
De vierkantshoeve uit de 17de- 18de eeuw fungeerde als kloosterboerderij en maakte deel uit van de cisterciënzerinnenabdij van Maagdendaal, gesticht rond 1215. De bewaarde elementen dateren uit de 17de en 18de eeuw. Van de abdij bleef eveneens de barokke toegangspoort met onleesbaar opschrift en datering (1661) bewaard.
Billinghouthoeve, Breisem
De vierkanthoeve uit de 18de eeuw heeft een indrukwekkende schuur. De hoeve behoorde tot aan de Franse Revolutie toe aan de Abdij van Kornelismunster bij Aken en was gekend onder de naam Hof ter Bonbroeck.
Wie in de provincie Antwerpen of Brabant woont, heeft een kans op de acht dat hij of zij een Viking als voorouder heeft. Bijna een op de drie is met elkaar verwant. Dat blijkt uit een grootschalig genetisch onderzoek.
Voor een grootschalig project van Familiekunde Vlaanderen en het Centrum voor Menselijke Erfelijkheid (KU Leuven) werden vorig jaar DNA-stalen afgenomen van 477 mannen uit Antwerpen, Vlaams-Brabant, Waals-Brabant en het Nederlandse Noord-Brabant. Het doel was de oorsprong van de bevolking van het historische hertogdom Brabant na te gaan.
Die blijkt nu zeer divers te zijn. Bijna 61 procent stamt af van de prehistorische cro-magnonmens en ruim 12 procent van Noormannen en Vikingen, soms met een omweg via Centraal-Europa. Ongeveer 4 procent is verwant met Romeinen, Grieken en Feniciërs.
Bijkomend resultaat voor stamboomzoekers: ongeveer 30 procent van de deelnemers blijkt min of meer met elkaar verwant. Dat betekent niet dat die mensen dezelfde achternaam delen, wel dat hun Y-chromosomen wijzen op een gemeenschappelijke voorvader.
Na het onderzoek in het oud-hertogdom Brabant - dat deze week met de uitgave van een boek is afgesloten - wordt het werkveld uitgebreid naar heel België, Frans-Vlaanderen en Luxemburg.
Nudisten kunnen binnenkort terecht op een eigen cruise. De onderneming eWaterways, die gespecialiseerd is in rivier- en zeecruises, start in augustus 2011 met zo'n tocht.
Het naturistenschip, dat over een bar, een zonnedek en een restaurant beschikt, vaart langs de Kroatische kustlijn, zo schrijft de Daily Telegraph op zijn website. Enkele hoogtepunten van de tocht zijn een bezoek aan Rab, dat door reisagenten vaak omschreven wordt als "het eiland van liefde", en een trip naar Zadar. eWaterways maakt zich sterk dat het de eerste maatschappij is die nudistencruises aanbiedt in de Adriatische zee.
Dineren met kleren aan
"Naturistenvakanties zijn populair en Kroatië beschikt over heel wat nudistenstranden, dus het is een perfecte combinatie", verklaarde een woordvoerster van de maatschappij. Zwemmen en zonnebaden gebeurt naakt, maar voor het avondeten dienen de gasten wel in hun kleren te schieten, luidt het nog.
De maatschappij hoopt heel wat reizigers van verschillende nationaliteiten aan te trekken, maar verwacht vooral Duitsers, want "zij zijn erg bezig met naturisme".
In Noorwegen is een vestiging ontdekt die zo'n 5.500 jaar bedolven lag onder een dikke laag aarde. Wetenschappers maakten na de vondst vergelijkingen met het Italiaanse Pompeii, al verdween de Noorse nederzetting destijds door geheel andere oorzaken.
Het verhaal van Pompeii, een Romeinse stad nabij Napels, is bekend: de stad werd kort na het begin van onze jaartelling, in 79 na Christus, bedolven onder de lava nadat de nabijgelegen vulkaan Vesuvius uitbarstte. Pas ruim 1.500 jaren later, in 1599, werd de grotendeels intact gebleven stad opnieuw ontdekt.
In Noorwegen zit men nu met een gelijkaardige geschiedenis. Archeologen ontdekten in het zuiden van het land een nederzetting die eeuwenlang verborgen is gebleven. Wellicht lagen overstromingen en zand destijds aan de basis van het verdwijnen van de plaats. De Noorse plek zou overigens nog een pak ouder zijn dan Pompeii, en ruim 5.500 jaren onder een zandlaag van bijna een meter dik hebben gelegen.
Pompeii bleef grotendeels intact nadat het ruim 1.500 jaar onder lava lag.
Opgravingen Tot nu toe werd al een schat aan geschiedkundig materiaal opgedolven. Onderzekers brachten onder meer pijlpunten, stenen structuren en vaartuigjes aan de oppervlakte. Het onderzoek wijst erop dat de nederzetting bedolven raakte tijdens een catastrofe, en dat ze niet geleidelijk in de loop der jaren werd verlaten.
Hoe de zandlaag bovenop de vestiging tot stand kwam, blijft momenteel een mysterie. Mogelijk werd de site plots overspoeld en met zand bedolven toen een rivier uit de regio buiten haar oevers trad. "Met de gegevens die we nu tot onze beschikking hebben, ziet het ernaar uit dat het relatief snel is gegaan", zegt een archeoloog die meewerkt aan het onderzoek. "De nederzetting ligt bovenop een kleilaag, waarin onder meer hout goed bewaard blijft. De kans is groot dat we hier nog belangrijke ontdekkingen doen."
Het Russische leger heeft een inventieve manier gevonden om de vijand én Google Earth te misleiden en tegelijk fortuinen te besparen: opblaasbaar wapentuig. De tanks, gevechtsvliegtuigen en raketinstallaties zien er vanuit de lucht net echt uit en zijn uit materiaal vervaardigd dat ook radars misleidt.
De opblaasinstallaties zijn bovendien honderd keer goedkoper dan het echte materiaal, zodat Moskou fortuinen spaart door zijn eigen wapens... op te blazen
Bulgaarse fiscus jaagt met helikopter op luxegoederen
Om erachter te komen wat sommige belastingbetalers werkelijk bezitten, hanteert de Bulgaarse belastingdienst een nieuw wapen: de helikopter. Op die manier wordt vanuit de lucht gespeurd naar luxe-eigendommen die niet werden aangegeven.
Een twintigtal weelderige residenties werd op die manier ontdekt in de buurt van Varna, in het oosten, waaronder een huis met een oppervlakte van 2.000 vierkante meter aan de rand van een kunstmatig meer. Dat zei de woordvoerder van de fiscale diensten, Rossen Batchvarov.
De luchtcontroles die sinds een tiental dagen plaatsvinden, zijn nodig om te ontdekken wat er schuilgaat achter de hekken van bepaalde eigendommen. Sommigen behoren toe aan ambtenaren en politici, preciseerde Batchvarov.
Camouflagenetten
De directeur van de belastingdienst, Krassimir Stefanov, zei dat sommige van "de paleizen" niet officieel in gebruik werden genomen om hun eigenaars het betalen van belastingen te besparen. Een andere veelvoorkomende praktijk is het pand registreren op naam van een bedrijf, zodat de baas er kan gaan wonen met zijn gezin. Ook de energiekosten zijn dan voor de rekening van het bedrijf.
Sommige beelden van de vluchten boven de luxebuurten van Sofia en Plovdiv, in het zuiden, werden uitgezonden op televisie. Aangezien de belastingambtenaren er nu mee dreigen ook over andere grote steden en meren te vliegen, hebben sommige eigenaars hun huizen met grote camouflagenetten bedekt.
De bietencampagne draait weer op volle toeren. Zoals elk jaar geeft de dienst toerisme aan de individuele bezoeker de gelegenheid om het productieproces van de Tiense suiker van nabij te volgen. Deze Zoete dag wordt georganiseerd op donderdag 11 november 10.
Van biet tot suikerklontje
Alle aspecten van het verwerkingsproces komen aan bod. We vertrekken om 09.45 uur aan de Streekshop, Grote Markt 6 in Tienen voor een wandeling onder begeleiding van een stadsgids naar de Tiense Suikerraffinaderij. De rondleiding in de raffinaderij, onder begeleiding van de suikergidsen, start om 11.00 uur.
Ontdekkingstocht door het Suikermuseum
Na een vrij middagmaal kan je vanaf 15.00 uur in het Suikermuseum kennismaken met de wondere wereld van suiker en de minder gekende facetten van die onontbeerlijke natuurlijke zoetigheid. Bezocht je dit interactieve museum al eens of zijn je benen moe van het trappen lopen in de fabriek? Geen nood, het toegangsticket voor het Suikermuseum blijft geldig en is niet op naam!
Het programma kan ook in omgekeerde volgorde worden gevolgd. In dit geval bezoeken we eerst het Suikermuseum om 10.15 uur. Na het vrije middagmaal start de wandeling aan de Streekshop naar de Tiense Suikerraffinaderij om 14.00 uur. De rondleiding in de raffinaderij start dan om 15.00 uur.
Deelnemen kan vanaf 6 jaar (kinderen moeten steeds begeleid worden door een volwassene) en kost 6 euro per persoon (alles inbegrepen, met uitzondering van het middagmaal). Inschrijven is verplicht en kan in de Streekshop, Grote Markt 6 in Tienen, tel 016 80 57 38 (elke dag, behalve op maandag, van 10.00 tot 17.00 uur).
De socialistische spoorbond ACOD steekt met een opmerkelijke affichecampagne de draak met de treinvertragingen. De affiche wordt enkel verspreid in de kleedkamers, bureaus en koffieruimtes van de NMBS.
Op de affiche prijkt een meisje in zwarte, kanten slip. De tekst luidt: 'Sinds mijn man met de trein gaat werken, heeft mijn minnaar meer tijd voor mij'.
Aanleiding voor de campagne is een onderzoek naar de treinvertragingen dat vorige week uitlekte. Daaruit zou blijken dat vooral het personeel de oorzaak is van de vertragingen.
ACOD-topman Jos Digneffe zegt in Het Laatste Nieuws dat het personeel vorige week wilde stakingen overwoog. De vakbond is echter beducht voor dergelijke onsympathieke acties en lanceerde de affiches als alternatief.
Het ACOD hoopt op die manier de woede bij het NMBS-personeel te ontmijnen. Maar tegelijkertijd waarschuwt de vakbond wel dat er een heleboel dossiers op de onderhandelingstafels liggen waarvoor dringend een oplossing nodig is.
De NMBS wil voorlopig niet reageren op de campagne.
Een nobel initiatief, daar zijn we wel voor te vinden. Zeker als dat betekent dat enkele sexy meiden op een kalender gaan prijken. Bedoeling van deze charmante stunt is om geld in te zamelen voor gewonde soldaten. Initiatiefneemster van dienst is de Britse barmeid Tilli Lambert, wiens vriendje naar Afghanistan gestuurd werd. Al snel vond ze andere vrouwen en vriendinnen van militairen bereid om ook voor de lens te poseren: de leger-WAG's waren geboren. Al het geld dat ingezameld wordt, zal rechtstreeks naar de welzijnsorganisatie 'Help for Heroes' gaan.
"Veel plezier aan beleefd" "Het was voor ons allemaal de eerste keer dat we een kalender maakten. We hebben er veel plezier aan beleefd en het is voor een goed doel. De kalender ziet er goed uit en ik hoop dat veel mensen een exemplaar zullen kopen", aldus Tilly. Ondanks de plezante tijd beseft ze maar al te goed de ernst van de situatie. "Het idee ontstond pas echt toen een vriend van mijn vriend zwaargewond raakte in Afghanistan. Pas dan besef je echt het gevaar. Hun verhaal komt niet in de pers, maar ze verdienen net zo goed een (financieel) duwtje in de rug." Voor de geïnteresseerden: een kalender kost 8,99 pond oftewel 10 euro
Fruit, groenten en melk in plaats van snoep, chips en cola
HOEGAARDEN - Landelijke Kinderopvang lanceert een actie voor gezonde voeding in de buitenschoolse kinderopvang in De Polder (Hoegaarden) en op achttien andere plaatsen.
Na de scholen nemen nu ook de kinderopvangers (IBO's en onthaalmoeders) van het platteland deel aan de campagnes. Monique Swinnen, gedeputeerde: 'Mensen denken dat kinderen op het platteland dicht bij de boerderij staan. Niets is minder waar. Ze weten er weinig van als kinderen in de stad. We gaan de kinderopvang gebruiken ter kennismaking. Er komen een fruitdag, zuiveldag, granendag, groentedag... De tussendoortjes worden dus: groenten, fruit, graankoeken, melk... in plaats van chips, snoep en cola. Dat is gezonder, duurzaam en seizoensgebonden.'
De levering van de tussendoortjes verloopt via Hartenboer, leveranciers zijn streekproducenten zoals De Brabander in Kersbeek-Miskom en Vanhellemont in Meensel-Kiezegem. Om het allemaal echt te maken worden hoevebezoeken ingelast, bv. naar In de Zon in Vissenaken. Deelnemende locaties zijn Rillaar, Gelrode, Assent, Molenbeek, Wersbeek, Korbeek-Lo, Roosbeek, Diest, Geetbets, Glabbeek, Hoegaarden, Holsbeek, Kortenaken, Neerwinden, Walshoutem, Lubbeek, Scherpenheuvel, Tielt-Winge, Zoutleeuw.
In Hoegaarden werd het programma voorgesteld in De Polder, waar nu tweehonderd kinderen worden opgevangen. De lokalen zijn pas uitgebreid en nog in verbouwing. Op de foto: Monique Swinnen, Godelieve Hardiquest, Marleen Lefevre en medewerkers van de kinderopvang en Leader (EU-steun). Het kindje vraagt 'Ik wil nog wat van dat wit'. Bedoeld: bloemkool.(R. Billen)
Anne-Marie Vandermeeren en Philippe Warnants kregen de kans om een tweede verblijf te creëren in Knokke toen ze er een appartement erfden. De Hasselaren turnden het woonappartement van Philippes grootmoeder met de hulp van architect Wim Dhoore om tot een modern staaltje architectuur.
Het appartement dateert van 1964, weet Philippe Warnants. Mijn grootmoeder woonde hier en ook ik heb roots in Knokke. Omdat hij zo graag naar de zee kwam, erfde Philippe het appartement. Knokke was misschien niet onze eerste keuze als locatie voor een tweede verblijf, vertelt Anne-Marie Vandermeeren, maar we zagen wel dat dit een uitstekende kans was. De twee zijn naast stadsmensen immers grote zeeliefhebbers. Restte nog de vraag wat ze met het appartement zouden gaan doen. Het appartement was nog in de staat van toen. Er was een grote schoorsteenmantel, er stond een oude secretaire, het stond vol zetels en het lag vol tapijtjes. Een beetje het cliché van bij oma, zeg maar. Er werd uiteindelijk besloten om te renoveren. Al snel werd duidelijk dat best van voor af aan zou worden begonnen. Het werd dus tabula rasa.
Hoewel het appartement heel modern is geworden, zijn er een aantal echos naar vroeger te vinden. Het valse plafond is verwijderd en het originele plafond, met hier en daar een putje en bultje, is wit gespoten. Ook de glasdallen in de badkamer zijn bewaard. Verder staat hier en daar nog een object van de grootmoeder, zoals een koperen kruikje en een beeldje van een Knoks vrouwtje.
We wilden ook een sfeer creëren die bij de zee past, zonder daarom alle clichés boven te halen, aldus Philippe. Geen boten, touw en blauw dus, maar subtiele verwijzingen. De vloer, gemaakt uit hars met kleine marmersteentjes, heeft bijvoorbeeld een zandkleur. De vloer is overal hetzelfde, zorgt dus voor eenheid, en is heel makkelijk te onderhouden. We wilden hier rust en een uitgepuurde stijl. Ons huis in Hasselt is nogal kleurrijk en divers, hier mocht het wat ingetogener. Een consequente stijl is belangrijk voor Anne-Marie en Philippe: Het appartement is ruimtelijk en vormt echt een geheel, en het past ook in het grotere gebouw. We vonden het belangrijk dat de stijl hier binnen niet al te hard afstak tegen die van het appartementsgebouw. Onze vloer en die in de gemeenschappelijke gang passen bijvoorbeeld samen.
Plek voor het hele gezin Architect Wim Dhoore kreeg zowat carte blanche, weliswaar met aanwijzingen hier en daar. De wensen van Anne-Marie en Philippe waren dezelfde als die van de meeste mensen: licht, luchtig, eenvoudig te onderhouden. Het resultaat is echter wel heel bijzonder geworden: het appartement is opgevat als een grote ruimte, met onderverdelingen. De keuken aan de ene kant van de leefruimte is een weerspiegeling van de werkruimte/logeerkamer aan de andere kant. Een dwarse gang achterin het appartement geeft toegang tot drie slaapkamers. In totaal zijn er dus vier slaapruimtes. Sobere witte ingemaakte kasten zorgen in alle plekken voor bergruimte en verbergen ook de radiatoren. Wit en parelwit een lichte zandkleur vormen overal de hoofdtonen.
De keuken was een aantal jaar geleden al verbouwd, maar de stijl paste niet bij wat de architect deze keer in gedachten had. De keuken is dan ook volledig vernieuwd, met behoud van de elektrische toestellen. De gootsteen en het werkblad zijn in kunststof, een fijnere versie van de vloer met marmersteentjes. De leefruimte is licht en sober, met een lage kastwand, waarop een televisie en kussens komen. Een klein terrasje biedt toch wat buitenruimte. Een verticale gashaard brengt sfeer. Bovendien geeft die erg veel en erg snel warmte, aangenaam om aan te steken als we hier de vrijdagavond arriveren, vindt Philippe. De logeerplek, met sofabed, kan met een uitschuifbaar paneel worden afgesloten en beschikt over een kleine badkamer met douche en wasbak. We hebben drie kinderen, vertelt Anne-Marie, die kunnen hier nu alle drie tegelijk logeren als ze willen. De logeerplek kan ook worden ingericht als werkruimte.
Nog twee slaapkamers liggen aan de ene kant van de gang naast elkaar, met ertussenin een gedeelde badkamer, opnieuw met douche en wastafel. Aan de andere kant van de gang ligt de slaapkamer van Anne-Marie en Philippe zelf. Ook zij hebben een eigen badkamer, het enige zwarte exemplaar in het appartement en de enige badkamer met een bad. Alle slaapkamers kunnen worden verlicht door een streepje ledlichtjes aan de gordijnrail. De gordijnen kunnen zodanig worden toegetrokken dat ze de volledige wand omvatten, wat voor een warm gevoel zorgt. We wilden een huiselijke sfeer die toch niet kneuterig is, zegt Anne-Marie nog.
Lamp is koning Wat nog opvalt aan het appartement is de smaakvolle inrichting. Dingen inrichten is zon beetje onze passie, lacht Anne-Marie. De drie koperkleurige lampen van ontwerper Tom Dixon zijn dé sterren van de leefruimte. Ik had die lampen eens gezien in Nederland en ik wilde die hier absoluut hebben, vertelt Anne-Marie. Onze architect wist dus dat de inrichting moest beginnen met de lampen. De lampen hangen boven een tafel en vlinderstoelen van Fritz Hansen. Ook de grote sofa moest een prominente plaats krijgen in het interieur. De verbouwingen waren een heel werk, maar het koppel houdt er goede herinneringen aan over: Mijn broer was onze aannemer, aldus Anne-Marie. En ook de samenwerking met de architect is heel aangenaam verlopen. Bovendien zijn in een tweede woonst niet meer alle mogelijke woonfuncties noodzakelijk, wat de druk wat van de ketel haalt. Het koppel is heel tevreden met het resultaat en zal zo vaak mogelijk richting Knokke trekken. Al zullen we onze weekendjes zorgvuldig moeten inplannen, met onze drukke agendas.
Filmfestival Gent draagt festivalcafé op aan Jacques Tati
Het 37e Internationaal Filmfestival van Gent pakt dit jaar uit met een origineel concept voor het festivalcafé. De trendy bar Avenue L ruilt de komende twee weken zijn thuisbasis voor de glazen dôme aan Kinepolis Gent. Initiatiefnemers Bart Meyskens en Frédéric De Smet runnen er van 12 tot 24 oktober Bar Tati, het officiële festivalcafé.
Avenue L verlaat voor twee weken de middeleeuwse kelder van het NH Hotel aan het Belfort om filmfans op een originele manier te verwelkomen in Bar Tati. Bar Tati verrast filmliefhebbers met een breed aanbod van lekkers van s morgens tot s nachts. Je kan er terecht voor een heerlijk ontbijt met croissants en cappuccino maar even goed voor een snelle lunch met dagverse broodjes belegd met de fijnste ingrediënten.
Pik je liever een film mee in de namiddag, dan kan je achteraf gezellig napraten bij afternoon tea met taartjes van Julies House. Later op de avond schotelt Bar Tati tapas voor met gepaste wijnen en bubbels.
Naast de uitgebreide kaart, loont het even zeer de moeite om er langs te lopen voor het stijlvolle interieur. De inrichting werd verzorgd door Frederic Rozier, organisator van Designmarkt Gent en Designmarkt Knokke. Voor de designobjecten deed hij beroep op gerenommeerde designwinkels zoals Design7.be, ArtBrokerDesign.com en DesignandtheCity.be. Alle meubels en interieuraccessoires zijn bovendien te koop.
Het gezellige café wordt s avonds opgeluisterd met muziek van bekende deejays en muzikanten. Op de affiche prijken klinkende namen zoals Hermanos Inglesos, Select DJs (Studio Brussel), Fredo & Thang en Ultravid. Ook enkele beroemde regisseurs en acteurs zouden er de komende dagen binnenspringen om de festivalbar van leuke songs te voorzien.
"Kwallen in Noordzee kunnen kusttoerisme bedreigen"
De kwallenpopulatie in de Noordzee neemt alsmaar toe. Als we nu niet ingrijpen, worden deze beesten straks een probleem voor het kusttoerisme. Dat zegt marinebioloog en woordvoerder van het Vlaams Instituut voor de Zee, Jan Seys, in de Coreliokranten.
Vandaag start Eurocean 2010, een Europese conferentie over de Europese zeeën, waarbij ons land voor het eerst de organisator is. Jan Seys zal er de 'verkwalling' van de Noordzee aankaarten.
Vier soorten De marinebioloog baseert zich voor zijn stelling op een oud Brits onderzoeksinstrument: een rol waaraan alle kleine onderwaterorganismen blijven plakken. "Uit de statistieken van alles wat die rollen binnenbrachten, blijkt overduidelijk dat onze Noordzee aan het verkwallen is. Onmogelijk te zeggen hoeveel kwallen er nu in onze zee zitten, maar dat het er steeds meer zijn, is duidelijk", luidt het.
Het gaat vooral om vier soorten kwallen: de oorkwal (ongevaarlijk voor de mens), de kompaskwal (gevaarlijk voor de mens), de blauwe kwal, die lang voor het toeristische seizoen in de Noordzee komt, en de zeepaddestoel, die pas helemaal op het einde van de zomer in het water komt.
Oorzaken De toename moet worden toegeschreven aan de overbevissing, de klimaatwijziging en de toename van nitraten en fosfaten in het zeewater. Seys pleit als remedie voor een duurzaam visbeleid.
.jpg.h380.jpg.568.jpg)
