Leven onder een regenboog Alle foto's op dit blog zijn door mij gemaakt. Indien je een foto wenst, gelieve een seintje te geven... De kleuren rond de foto's fungeren als de kleuren van de regenboog
21-12-2012
Zalige Feestdagen en een hoopvol 2013
Geef niets dan liefde deze dagen Achteraf zal je je dit niet beklagen Kies voor vrede en voor vreugd' Want lachen doet zo hemels deugd
Maak elke dag een tikkeltje bijzonder Ontdek in de kleinste dingen een wonder Stap boordevol vertrouwen in 't nieuwe jaar Want dat zijn 365 dagen om te houden van elkaar
"Het Eilandje" dat eigenlijk geen eilandje is vindt men in het noorden van Antwerpen. Heel lang geleden was dit moerassig gebied omringd door vlieten en sloten, nu liggen de Schelde, de oude haven en de dokken rondom de prestigieuse woonomgeving. Als een bodyguard staat het "Loodswezen" bij het begin op wacht. Het is er goed toeven op een mooie dag. Café's, bistro's en knusse restaurantjes liggen rondom. Hoge, dure flatgebouwen herbergen menige VIP's. Knappe yachten en zelfs enkele restaurant-, hotel- en feestboten liggen aan de kademuur. Er is een groene tuin op het water waar allerlei groenten in potten worden gekweekt. Het MAS vormt het kloppend hart van "Het Eilandje". Men mag er ten allentijde tot 22uur 's avonds op om de koekestad ook vanuit de lucht te kunnen bewonderen
Het Loodswezen
De groene tuin op het water van het Willemdok
Eigenaardig kippenhok
Zonder woorden
Selder, rode kolen en ajuin groeien er in potten
Het kloppende hart
Het laatst werkende en bemande lichtschip van West-Europa
Zicht op de brug over het Willem- en Bonapartedok
De Yachthaven van het Bonapartedok
Moderne gebouwen met loften en luxueuse appartementen rijzen meer en meer op
De Sint-Laurentiuskerk van Hove met op de voorgrond het "Sprookjeshuisje"
Hove is vermoedelijk afkomstig uit het Germaans en heeft de betekenis pachthoeve, hoeve of boerenerf.
Geschiedenis
Bij spoorwegwerken in 1835, 1872 en 1873 werden in Hove brandurnen uit de vroege ijzertijd gevonden. In 1988 vond men aan de Holleweg een kobaltblauwe, vijfribbige glazen armband uit de late ijzertijd.
Vóór 1200 bestond hier een leen- en laathof Frythout, dit is Vrijhout, genaamd naar het vroegere bos. In 1370 gaf Laureys Volcaert, leenman van de hertog van Brabant, de grote tienden in leen aan de kerk van Hove. Daardoor werd het na 1370 soms verkeerdelijk laathof Sint Laureys genoemd. Omstreeks 1200 scheurde Hove zich af van Kontich en vormde met Boechout een schepenbank. Toen de hertog van Brabant in 1356 de oorlog tegen de graaf van Vlaanderen verloor, moest hij zijn rechten en gebied over Hove afstaan. In 1406 kwamen Hove en Boechout weer in handen van één man, hertog van Brabant, Antoon van Bourgondië. Jarenlang bleven de twee dorpen deel uitmaken van het hertogelijke domein. Hove telde in 1437 maar 47 haarden of 250 inwoners.
Om zijn oorlogen te financieren gaf Filips II in 1558 het dorp in pand aan de Heer van Cantincrode, de latere kardinaal Granvelle. Hove bleef deel uitmaken van Cantincrode, ook toen dit in 1570 een graafschap werd. In 1583 verwoesten de Spanjaarden bijna het hele dorp; het ontvolkte. In de Franse bezettingstijd bestuurde een "maire" Hove : eerst Martinus Schroyens, later Albert van der Haeghen. Onder het Koninkrijk der Nederlanden (1815-1830) werd Van der Haeghen de eerste burgemeester. Hove was een landbouwdorp. De opening van de spoorlijn Mechelen-Antwerpen in 1836 en de stopplaats in 1888 brachten een goede verbinding met de stad Antwerpen tot stand.
Omstreeks 1900 kwamen heel wat rijke stedelingen zich hier op een buitenverblijf vestigen. Na de Tweede Wereldoorlog ontstonden villawijken in de omgeving van de kastelen Weyninckhoven, Rattennest en Cappenberg.(Wickipedia)
De huidige gemeente Hove telt momenteel ongeveer 8200 inwoners
Het Steen, het oudste gebouw van Antwerpen, werd gebouwd tussen 1200 en 1225 en werd destijds Antwerpse burcht genoemd. Binnen de Burcht bevonden zich belangrijke instellingen zoals de vierschaar(de voormalige rechtbank), de Sint Walburgiskerk, het Reuzenhuis, het Steen, de Werf en de Vismarkt. Rond 1520, ten tijde van Karel V, werd de burcht grondig verbouwd en noemde men het voortaan "'s-Heeren Steen". In 1549 schonk Karel V het gebouw aan de stad, die het tot 1828 in eigendom had. Van 1303 tot 1823 werd het gebouw als gevangenis gebruikt, daarna diende het als tehuis voor invalide soldaten. Nadat de overheid het gebouw in 1827 had opgeëist, werd het een jaar later aan een houtzager verkocht. In 1842 kocht de stad het gebouw echter weer terug. Een groot deel van de burcht werd in de jaren 1880 afgebroken toen men de kades rechttrok en de Schelde verbreedde. Het overgebleven gebouw werd hierna simpelweg "Het Steen" genoemd. Toch werd meteen ook in 1889-1890 een nieuwe vleugel gebouwd en ook andere delen van het gebouw verbouwd. Volgens Antwerpse folklore woonden de reuzen Druon Antigoon en Lange Wapper vroeger in Het Steen. Sinds 1963 staat er van de laatste dan ook een door Albert Poels ontworpen standbeeld aan de ingang van het Steen.
Het beviel goed! Leuven is een aangename, mooie maar ook drukke stad. Het bruist er van het leven en voortdurend moet je oppassen voor fietsers die de hele stad overspoelen. Er zijn talloze mooie gebouwen maar het mooiste is toch het stadhuis dat net een kantwerk is in steen. Enorm veel restaurantjes, allemaal zeer schappelijk van prijs, maar even zoveel cafeetjes en bistro's. Een bloemenwinkel sprong wel zeer in het oog, zowel buiten als binnen zag het er prachtig uit. Het grote Centraal station, waar momenteel veel werken aan de gang zijn was moeilijk te fotograferen. De Dijle liep doormidden de stad en toonde, door heel lage waterstand vele fietswrakken op de bodem...
In de herfst is een wandeling in 't fort altijd meegenomen, vooral daar men hier niet op zijn buik moet gaan liggen om paddenstoelen te kunnen fotograferen. De hoge, met bomen gevulde omwallingen liggen aan de binnenkant van het wandelpad. Op de wandelweg liggen enkele nog bestaande delen van de gebouwen die ietwat griezelig overkomen. Het pad is bij droog weer goed begaanbaar en loopt bijna constant langs de waterpartij van het fort. Een mooie speeltuin laat de kinderen de kans om eens goed uit te razen!
Enkele jaren geleden kreeg ik een groen-witte Hostaplant en zette hem in een grote pot op mijn terras. Hij stond de hele zomer heel breed en groen te pronken maar elke herfst vergeelt hij en drogen de bladeren. Dan is het weer lang afwachten tot hij weer begint te schieten...
Een wereld van rood en wit...De waarheid over Vliegenzwammen
De vliegenzwam (Amanita muscaria) is de overbekende paddenstoel met de rode of
oranje hoed met witte stippen. Hij groeit gewoonlijk onder berken en naaldbomen
op donkere en beschutte plekjes in het bos en komt ook voor op wat
zanderige grond. Hij behoort tot de familie van de Amanita en binnen deze
familie huizen de mooiste, maar ook de meest giftige paddenstoelen die er
bestaan. De vliegenzwam heeft echter ten onrechte de naam extreem giftig te
zijn. Die giftigheid wisselt nogal en dat is uiteraard afhankelijk van de
vindplaats en de natuurlijke omstandigheden van klimaat en bodem. Een
intoxicatie door de vliegenzwam heeft vrijwel nooit een dodelijke afloop.
De overlevering stelt dat er vroeger stukjes van de hoed in een
schotel melk werden gebruikt om op die manier de vliegen te vergiftigen.
Vermoedelijk heeft de vliegenzwam hieraan zijn naam ontleend. Maar heeft iemand
er wel eens over nagedacht dat het woord vliegen in de vliegenzwam niet alleen
te maken kan hebben met de insecten, maar dat het mogelijk ook te maken kan
hebben met het vliegen , het trippen naar een andere werkelijkheid zoals de
sjamanen dat soms doen?
De hallucinogene eigenschappen van de vliegenzwam zijn al sinds
onheugelijke tijden bekend. De sjamanen van Siberië maakten gebruik van de
vliegenzwam om in een trance te komen waardoor ze in ondermeer contact konden
treden met de wereld van de geesten van hun voorouders.
De effecten van de inname van vliegenzwam kunnen behoorlijk variëren.
Als er een te hoog gehalte aan muscarine aanwezig is kun je misselijk worden,
gaan zweten en je speekselklieren kunnen overuren gaan maken. Maar de meer
gewenste effecten zoals euforie, verhoogde stemming, hallucinaties en een
verbeterd uithoudingsvermogen, worden opgewekt door de muscimol. Soms is er de
neiging om te gaan zingen en dansen.
Maar je moet wel weten dat deze zogenaamde psychedelische ervaring
zowel hemel als hel kan zijn. Met de ene sessie kun je het ultieme geluk
ervaren, terwijl je de volgende sessie door de vreselijkste angsten kan worden
overvallen. En waarschijnlijk is het deze onvoorspelbaarheid geweest die deze
paddestoel zoveel ontzag en mysterie heeft opgeleverd.
De vliegenzwam wordt gewoonlijk gegeten, maar soms proberen mensen ze
te roken, hetgeen niet effectief is gebleken. De werkzame stoffen concentreren
zich in de hoed, waarvan je de huid dient af te stropen. Je kunt hem ook koken,
al zul je dan een behoorlijke hoeveelheid van die thee of soep moeten drinken
om de gewenste effecten te verkrijgen. Gedroogde paddestoelen verminderen snel
in effectiviteit.
De meest giftige stof, de muscarine verdwijnt uit de paddestoel
wanneer deze wordt gedroogd. Hierdoor is het beslist aan te bevelen om de
vliegenzwam te drogen voordat je hem gaat gebruiken. De vliegenzwam, die laat in
het seizoen geplukt wordt bevat gemiddeld tien maal zoveel muscimol en
iboteenzuur als eentje die in het voorjaar wordt geplukt.
De vliegenzwam valt niet onder de bepalingen van de Opiumwet en mag
dus zonder wettelijke problemen gebruikt worden. Soms hoor je wel eens dat de
vliegenzwam een beschermde paddenstoel is, maar dat is niet waar. Er bestaan in België en Nederland geen beschermde paddenstoelen.
Paddenstoelenpaardenbloemendag in de Liereman te Oud-Turnhout.
In ons deel van de wereld regelen de seizoenen de natuur! De herfst is al bijna half maar vele bomen zijn nog groen, sommige verkleuren toch al mooi. De bodem in "De Liereman" lijkt wel bedekt met een paddenstoelenlaag, hier en daar woekeren zwammen op dood hout. Een enkel bloempje probeert nog te overleven bij de dunne zonnestraaltjes maar zal weldra door te grote nachtelijke koude overvallen worden. Na een lange periode van kilte en soms ook vorst herpakt de natuur zich ieder jaar weer moeiteloos. In de donkere winter wachten we dan telkens hoopvol op het frisse groen van de lente. Maar voorlopig is het nog genieten van de mooie kleuren van de herfst zodat we niet van de ene dag op de andere in een donker dal terecht komen...
Midden in de Parochie van Miserie ligt de pittoreske Sint-Andrieskerk. De kerk heeft niet de allure van een Sint-Paulus- of een Sint-Carolus Borromeuskerk, maar in het hart van de echte Antwerpenaar heeft ze toch een streepje voor. Augustijnermonniken richtten de kerk in 1529 op in laatgotische stijl, maar ze werd algauw als parochiekerk in gebruik genomen. Tijdens de Beeldenstorm en de Franse Revolutie kreeg Sint-Andries het zwaar te verduren. In 1755 stortte de bouwvallige toren in en kwam er een barokke versie in de plaats. Tussen 1970 en 1975 werd de kerk grondig gerestaureerd. De bekende Vlaamse romancier Hendrik Conscience, was een vaste kerkganger van Sint-Andries. Dé blikvanger in de Sint-Andrieskerk is ongetwijfeld de wondermooie preekstoel uit 1821, die de Wonderbare Visvangst voorstelt. Nog een leuk weetje: het eeuwenoude Madonnabeeld van de broederschap van Bijstand en Victorie in de kerk kreeg in 2001 een nieuwe outfit van de internationaal bekende Vlaamse modeontwerpster Ann Demeulemeester.
Je ziet ze al van op een afstand staan. Zo'n grote Hibiscusbloemen verwacht je eerder in de tropen... Zeker 15 cm doorsnee!!! Hun kopjes kunnen zich bijna niet recht houden. Hopelijk gaat het nog niet te vlug vriezen...
Het was jaren geleden dat ik er nog binnen was geweest.Wat was het veranderd. Op drie verdiepingen liepen treinen binnen en buiten. Echt een internationaal station waar verbinding kon gelegd worden met grote steden als Londen, Parijs, Berlijn... Het moderne aspekt van kleuren en lijnen was op gepaste manier geïntegreerd in het oude gebouw in Art Nouveau stijl. Wat opviel was ook dat het er krakend proper was, heel wat anders dan sommige metrostations in deze zelfde stad! Het was me een waar genoegen rond te dwalen in de nét niet te drukke maar aangename bedrijvigheid van een modern station... Ja, de trein is altijd een beetje reizen, al behoren luxetreinreizen wel tot de duurste tegenwoordig.
Het kerkje van Gestel is voorzeker het mooiste en meest romantische kleine kerkje in Vlaanderen. Toen we een wandeling in het mooie Neteland wilden maken hielden we een stop bij het kerkje. Op dat ogenblik kwam er een pasgehuwd bruidspaar met gevolg naar buiten. Aan bloemen, cadeau'tjes, rijst en glunderende gezichten ontbrak het niet. Voor dit kerkje, dat zeer gegeerd is voor trouwerijen, is dit echter de gewoonste zaak van de wereld... Voor het bruidspaar denkelijk niet, aan hun overgelukkige gezichten te zien!
I MAS there, naar de MAS-kes gaan, The MAS-terpiece!
In Antwerpen fantaseren ze er heel graag op los. Zoveel verdiepingen, zovele slogans over het MAS. Je kan ze allemaal terugvinden in de Giftshop aan de overkant. Ons bezoekje was reuzegezellig en misschien nog wel eens over te doen in de toekomst. De omgeving en de bouwstijl leent zich formidabel goed voor speciale effecten, voor onverwachte opnamen vanuit een apart oogpunt. Adobe Photoshop heeft hiervoor de juiste "tools" in huis, kijk maar...
De Chihuahua is één van de oudste hondenrassen. Er zijn voldoende bewijzen gevonden om aan te nemen dat de Chihuahua zijn oorsprong vindt in Mexico. Chihuahua's staan bekend als de kleinste hondjes ter wereld. Dat betekent niet dat hun karakter klein is. In tegendeel! Ze zijn temperamentvol, speels, slim, nieuwsgierig van aard en zeer waaks. Bovendien zijn ze zeer aanhankelijk, echte knuffelaars! Chihuahua's bestaan in kortharige en langharige variant. De Chihuahua kan goed tegen de warmte en zal daarom een warm plekje in huis zoeken.
Met moederdag wordt telkenjare het laatste optreden van het Werelddansfestival gehouden. Na een kerkdienst in de Basiliek lopen de groepen al zingend en dansend door ons dorp. De nieuwaangelegde markt was een ideale plaats om een toemaatje te geven aan de Edegemnaars en andere trouwe fans. Hier dan nog een mooi aantal foto's van de namiddagvoorstelling die uitliep tot 9 uur 's avonds. Dolenthousiaste Zulu's, vrolijke Brazilianen en vinnige Turken voerden hun dansjes ten top. Ook de Indiërs, de knappe Bolivianen en de fiere Canadezen waren van de partij. Als eersten mochten onze vendelzwaaiers van Hoogstraten aanrukken, ze deden dat met veel plezier!!!
Het WERELDDANSFESTIVAL is aan zijn 37ste editie begonnen...
Ja, dat het festival weer losgebarsten is zullen we geweten hebben. De vier groepen die dansten op de persvoorstelling, wervelden, sprongen en vlogen zowat over de vloer van het podium. Zoveel energie en enthousiasme was zelden gezien. Er waren dansgroepen uit Bolivia, Kwazulu Natal in Zuid-Afrika, Canada en India die hun beste beentjes kwamen voorzetten! En aan beentjes ontbrak het niet, ook niet aan lachende gezichten en kleurrijke kleding. Het was moeilijk om met een eerder klein toestel haarscherpe foto's te maken in de donkere zaal van "Den Willecom" maar ik heb het toch geprobeerd. Dit zijn er al enkele van de betere...
Het kasteel van Horst, eigenlijk een waterburcht, wordt op dit moment volledig gerestaureerd. Ons Vlaams erfgoed moet in stand gehouden worden daar is iedereen het over eens. We hebben, door een bezoekje te brengen, ons steentje hieraan al bijgedragen. We maakten ook nog een wandeling langs de vijver en door wegeltjes omzoomd met zomerbloeiers. Een fijne uitstap was het alleszins!
Met Hof ter Linde is Edegem weer een wandelpark rijker
Ook al dient er nog veel te gebeuren in de tuin van het voormalige "Kasteel van de barones", toch biedt dit domein al een mooie wandeling aan de inwoners van Edegem. Voor al wie niet tegengehouden wordt door een slijkerig paadje of een zompige onderbodem rond de vijvers is het een paradijsje, een énig stukje natuur midden in het dorp! In de omgeving liggen enkele dreven en akkers die voor het landelijk uitzicht van onze mooie gemeente zorgen. Wanneer het park verbonden wordt met Fort V zal het toch een wandelparcours van een aantal kilometers geven. Dan kan men voorgoed het oude, vuile park van de gemeente opdoeken of het tot een rozentuin, een ontmoetingsplaats of een kinderboerderijtje ombouwen, dat zou dan nog een pluspunt zijn voor onze kinderen en een fijne uitstap bieden aan de kleuter-en lagere scholen. Het zijn maar suggesties...
De mooiste beelden van de FLORIADE te Venlo, Holland
We waren er twee dagen op bezoek en schoten het ene plaatje na het andere. Gezeten in een comfortabele gondel werden we 1.1 kilometer boven bomen en pleinen, gebouwen en bezoekers gevoerd. Vanuit de lucht konden we het geheel goed overzien. Een ritje in de kabelbaan biedt een indrukwekkend uitzicht op blikvangers als de Villa Flora, Innovatoren en de Theaterheuvel. Het was een fijne belevenis! Al wandelend verwonderden we ons over prachtige planten die we soms nog nooit gezien hadden, over de mooie creaties en geweldig grote bloemstukken en arrangementen, aanplantingen en architecturale verwezenlijkingen. We genoten van het kleurrijke geheel en lieten ons informeren over de verschillende bomen, de natuur en het milieu, de verschillende gewassen en inheemse planten van vele landen en naties. De Floriade is wereldbekend en trekt dan ook bezoekers uit alle continenten. Een bezoek aan de Floriade in Venlo brengt je een heel stuk dichter bij de natuur want in dit unieke evenement draait alles om de natuur en wat hiermee te maken heeft. Een aanrader!!!
Welkom op de Floreade
Decoratief element bij de ingang
Overal prachtige ingezaaide bermen
Een indrukwekkende inkomhal
Je wandelt de Floriade binnen tussen de groene bladeren...
"The boots of the hunter" gemaakt door Pii
Paviljoen van de Nederlandse tuinbouw met spectaculaire film over deze sector
Geen Hollands evenement zonder koe...
Hierbinnen kon men een duizelingwekkend lichtspel ervaren op een glazen bodem.
Aan kunst en creativiteit ontbrak het zeker niet in de "Villa Flora!
"Blooming Holland" toont de innovaties in de bloemsierteelt.
Zonnepanelen in de vorm van een kunstmatige boom.
We zijn in het jaar van de "Draak" volgens de chinese kalender.
Voor een halve euro spuwde hij vuur...
Betoverend mooi, het paviljoen van Sri Lanka!
Originele presentatie van Chrysanten.
Boeiend klank- en lichtspel...
Vele kleintjes maken een "zeer" grote compositie.
In de jungle groeien de Bromelia's écht op de bomen.
Echte kunstenaars zijn het, de mensen die dit maken! Natuurlijk is dit géén zand van onze Noordzeekust maar rivierzand dat tegen een druppel en ook wel een bui'tje kan. Waarom men zo kort na elkaar weer het thema " Sprookjeswereld " had gekozen, weet ik niet. Wat ik wel weet is dat ook de stripverhalen niet vergeten werden. Van Suske en Wiske tot de figuren van Jommeke en Kiekeboe waren te bewonderen. Een waar festijn voor de kinderen die elk figuurtje wisten te benoemen. De foto's geven niet de goede kleur weer daar er binnen telkens met flash moest gefotografeerd worden.
Verleden zondag besloten we het kasteel d'Ursel te gaan bekijken. Dit was eigendom van de brusselse adellijke familie d'Ursel die er 's zomers naartoe kwam en er vrienden ontving. De bedienden kwamen ook mee en iedereen vierde er de zomervakantie. Binnen was er nog maar weinig te zien van originele meubelen of authenticiteiten. Het was eerder kaal met lange teksten aan de muur die de levensloop van deze familie uiteenzette. Het gebouw bevatte een wirwar van kleine kamers en gangetjes, trapjes en overlopen. Beneden was een muzikaal evenement voor viool en piano aan de gang. Dit gaf alles toch wat meer luister. Ook was er een gezin verkleed in andaloesische klederdracht op het domein. Het leverde een prachtig plaatje van een "samengesteld" gezin op.
Heel groot was het er niet maar wel de moeite om er eens een wandelingetje te maken. Er stonden enorme bomen met daartussen een grote waterburcht. Een eindje verder nog een grotere vijver half bedekt met waterlelies. Waterjuffers en Libellen hadden er hun domein van gemaakt. Een lange oprijlaan met mooie boomsoorten deden ons uitgeleide. Weer enkele uurtjes genoten van de rustige natuur...
Elk land heeft wel een plaatsje waar zijn oude tradities in ere gehouden worden en voor de komende generaties gespaard van slijtage en vervaging. In Bokrijk werken hieraan ook mensen mee die een dagje op de boerderij of de bakkerij komen werken. Ze zijn in de gepaste klederdracht en spreken in de taal van die tijd. Ook de onderwerpen zijn aangepast en dat leidt soms tot hilarische situaties en toestanden met de bezoekers. Je wordt ondergedompeld in een ver verleden, de tijd van onze groot- en overgrootouders. Het eenvoudige boerenleven spreekt het meest tot de verbeelding ook al worden er niet meer echt varkens geslacht of kippen onthoofd. Zover gaan ze niet in het goedbedoelde toneelspel van de jaren voor en rond de eeuwwisseling.
"The sixties" te Bokrijk wekte heel wat nostalgie bij zestigers en zeventigers op. Enthousiast neurieden ze mee en wiegden ongemerkt met hun heupen op de muziek van de Juke-box. Ze smolten bijna bij het bekijken van al die voorwerpen en situaties uit "hun" jonge tijd, wat is dat alweer lang geleden...
Uren heb ik gesleten op die rood-gele bussen
Rotanmeubelen waren toen erg "in", de zwart-wit TVkreeg een ereplaats in de woonkamer
Platenspelers allerhande, glanzende houten TV's, bandopnemers...we kenden het allemaal nog!
De typische houten caféstoel uit die tijd
Ons equivalent van de huidige discotheken...
En wie herinnert zich deze spaarkas niet meer? Toen kon men nog en werd er nog gespaard!
Het ultieme liefdesnestje voor de flower-powerfiguren!
Bokrijk is nog altijd geliefd als bestemming voor een schoolreisje. Dat hebben we weer eens zelf kunnen ondervinden. Ik verplaatste "ons" eventjes in de "tijd" en op de "foto" toen we zelf nog ontelbare uitstapjes maakten naar de Antwerpse Zoo, Planckendael en kinderboerderijen! Een beetje heimwee naar die drukke tijd blijft toch steeds bestaan!
Waar je ook wandelt rond deze tijd van het jaar, overal bloeit wat! In't paars, in't geel, in't roze en in' t wit, langs wegen en paadjes, tussen het lover en naast de spoorweg, de zomerbloeiers brengen kleur en geur in de natuur. Minuscuul klein of groot en dik, elke bloem heeft een eigen charme én een eigen naam, zoals deze exemplaren die ik fotografeerde in het Openluchtmuseum van Bokrijk...
Vier verschillende soorten Akeleien, alle even fragiel
Witte en gele Lis of Iris
Grote witte bloesem, misschien van de mispelboom
Klein en fijn met veel vertakkingen en grote groene bladeren
Op ontdekkingstocht in de Kesselse Heide. Dit natuurgebied is een ware oase in een drukke agglomeratie. Kleine natuurwondertjes liggen er zo voor het grijpen of beter gezegd om te fotograferen. Er waren ontzettend veel rupsjes, als dat allemaal vlindertjes worden krijgen we een kleine invasie van witjes, blauwtjes, geeltjes of zandoogjes enz...
Edegem ging gebukt onder zware omleidingen en verkeersproblemen vóór het nieuwe gemeentehuis, de nieuwe "markt" en de nieuwe italiaanse taverne "Cipriani" konden worden geopend. Op 12 mei was het dan zo ver. Vóór het klank en lichtspel werd een nieuw edegems bier voorgesteld dat de burgermeester als eerste mocht proeven. Daarbij werden de omstaanders volgespoten met wit schuim uit een reuzefles "Zonneblusser" Rondom tienen werd het duister genoeg om aan een mooi dansspektakel te beginnen, er volgde nog een prachtig lichtspel op de gevel van het oude gemeentehuis en tot slot volgde het mooiste vuurwerk dat ik hier in jaren gezien had! Proficiat aan de organisatoren van ons toch relatief kleine dorp. De Edegemnaren waren met honderden aanwezig op deze koude meiavond en lieten het niet aan hun hartje komen...
De "Zonneblusser" het nieuw edegems bier
Veel schuim tot groot jolijt van kinderen en papa's
Oud gemeentehuis met aangebouwde taverne "Cipriani"
Acrobatentoeren aan de gevel van ons oudste gemeentehuis
In 't rood, in't blauw, altijd even mooi
Als Mary Poppins door de lucht vliegen...
Dansgroepen uit héél Edegem maakten het tot een groot succes
Bovenop het eerste verdiep van het nieuwe gemeentehuis...
Het mooiste was het "boeket" maar dat heb ik spijtig genoeg niet in mijn lens kunnen vangen
In Jut (Koningshooikt) niet ver uit het centrum, liggen als het geregend heeft moerasachtige plassen. Er komen veel wandelaars, zo ook vandaag. We vonden er een weelde aan voorjaarsbloeiers in het frisse groen. Vlindertjes dwarrelden voorbij en bleven soms even zitten. De plassen zijn een paradijs voor watervogels, ze leven er in harmonie maar niet altijd in vrede...
Meer kan niet vermits alle knoppen nu openstaan. Een goede verzorging zal maken dat ik er nog lang plezier van heb. Beetje bij beetje komt mijn terrasje in bloei te staan, alleen de zon laat het nog wat afweten ...
In de turkse antieke stad Aspendos is het best bewaarde romeinse amphitheater in Klein-Azië te bezichtigen. We konden het onmogelijk links laten liggen, want we waren dan ook zó dicht in de buurt... Het telt ruim 15.000 zitplaatsen, heeft een prima akoestiek en wordt 's zomers nog steeds gebruikt om voorstellingen te geven. De grootsheid is er te voelen, zeker bovenaan, waar de open zuilengalerij het gewelf vormt van een stralendblauwe hemel. De trappen lijken makkelijk te beklimmen al valt dit lelijk tegen vanwege de onregelmatige grootte van de stenen. Er zijn dan ook "treden" bij van een halve meter hoog en de afdaling is daardoor nog moeilijker.
Als je de velden of bergen aan de zuidkust van Turkije intrekt kan je in maart al genieten van vele voorjaarsbloeiers, bij ons in België duurt dat wel even langer!
Het gezegde "Iets bekijken met een arendsoog" betekent dat je iets tot in de kleinste détails bekijkt, wantrouwig, langdurig en met een kennersblik, zoals een echte arend dit doet met zijn prooi.
Eens je een paar honderd meter voorbij de brede kustbaan, de hoge appartementsblokken en de kleine riviertjes gewandeld was, kwam je onmiddellijk tussen de échte turkse mensenterecht, ze zijn vriendelijk en gastvrij. De groene landbouwgronden en ontelbare serres, gevuld met alle soorten sla, tomaten, aardbeien en andere lekkernijen maar ook met anjers in alle tinten rood, lagen niet ver uit elkaar. Het geurend citrusfruit en de bloesems aan de bomen liet vermoeden dat de lente hier al een tijdje in het land was. Van het machogedrag van turkse plattelandsjongens en van vele dieren in het groen en op het beton van de bevloeïingskanalen wisten de meeste toeristen in het grote luxehotel niet écht iets af... Zo konden we ongestoord genieten van dit alles, geen enkele andere toerist tegenkomend...
Al is de stad de laatste decennia enorm uitgedeind, toch blijft de oude stad nog altijd haar charme behouden! We kuierden er meer dan eens rond, herkenden veel maar vonden ook telkens wat nieuws om onze fotolust op bot te vieren
Unieke ontmoetingen, schilderachtige plekjes en speciale effecten volgden elkaar dan ook in snel tempo op.
De Hadrianuspoort
Ruïne van oude christelijke kerk
Oudste moskee van Antalya
Binnenzicht moskee
Gezellig samen wol oprollen
Alle kruiden van de wereld
In vol ornaat en mét accordeon
Prachtig beschilderde eieren
Schoenpoetsers zijn een deel van het straatbeeld
Standbeeld Atatürk
De oude stadstoren
Dancing in the street!
Kunstwerk in de fontein
Gezellig babbeltje boven de zee
Sinaasappels en granaatappels worden hier vers geperst
Elk jaar wachtte ik met spanning af of mijn orchideeën eindelijk nieuwe bloemen zouden krijgen. Na ettelijke jaren is het dan toch gelukt... En mooi dat ze zijn, ik sta er nog elke dag voor in bewondering. Nu maar hopen dat ze 't weer niet voor jaren opgeven hierna ...
Vanavond om tien over acht kwam de zon nog even piepen onder de zware bewolking en zorgde voor een heel laag, maar zó mooi licht op de bomen in de verte... dat ik wel onmiddellijk mijn camera moest nemen! Na twee minuten was de kleur veel minder fel maar had ik toch enkele mooie shots.
Side was méér dan de moeite waard, we genoten van de stad, de overblijfselen van de grieks-romeinse tijd en het prachtige weer. Een schitterende blauwe hemel overkoepelde dit alles en het prille groen van de lente maakte dit plaatsje onweerstaanbaar mooi!
Ons bezoek aan de site liep wel wat uit, want na het bewandelen en bewonderen van de oude stad en het museum ter plaatse, namen we het openbaar vervoer terug naar Lara. Dit hield in dat we niet meer, maar ook niet minder, dan 4 grote of kleine busstations moesten aandoen en meerdere uren wachten! Na een lange dag bekeken we tevreden de prachtige foto's, een schat voor eeuwig...
Momenteel loopt in Tongeren een tentoonstelling over de opgegraven stad " Sagalassos" in Zuid-Turkije. Ze wordt "Sagalassos, City of dreams" genoemd.
In werkelijkheid is deze site in één woord adembenemend en liefhebbers zullen zeker wegdromen bij al deze vergane pracht! Wij hebben er alleszins van genoten, ook al moesten we soms nog even door de sneeuw waden, want het was nog vroeg lente hier. Professor Marc Waelkens en zijn studenten verrichtten op deze mooie locatie al veel werk en mogen daarom bogen op internationale bekendheid. We zijn als medebelgen terecht trots op deze enorme prestatie.
Mijn mooiste foto's krijgen hier dan ook een ereplaats. Genieten maar!!!
Op de weg tussen Konya en Aksaray kregen we de gelegenheid om een goedbewaarde "Keravanserai" te bezoeken. Deze onderkomens lagen op de duizenden kilometerslange "Zijderoute" en werden ter bescherming van kooplieden en hun dieren elke 42 kilometer gebouwd (dagreis per kameel). Er waren allerlei voorzieningen zoals een keuken, slaapplaatsen voor dieren en mensen, waterputten enz... 's Nachts werd alles afgesloten, want ook toen al waren er benden rovers en dieven die hun graantje van de grote rijkdom wilden meepikken... Het leverde enkele mooie foto's op van het geheel en ook van de versieringen die aangebracht werden op poorten en gevels. Het gaf ook een beeld van de monumentale architectuur in die lang vervlogen tijd.
Cappadocië heeft een uniek landschap, honderdduizenden jaren geleden gevormd door erosie, aardbevingen en vulkaanuitbarstingen. We waren er op rondreis in de vroege lente, vandaar dat er hier en daar nog wat sneeuw lag. Dit gaf aan het sprookjesachtige decor nog een extra dimensie. Wij mochten deze wondere wereld van dichtbij aanschouwen en kregen er maar geen genoeg van. Kijk van op afstand mee naar reuzenpaddenstoelen, rotswoningen en stenen panorama's. Beleef de heel eigen sfeer van de omgeving van Göreme, Derinkuyu, Zelve, Kaymakli, Ürgüp, PaŞabaǧ en Avanos.
Sinds 2004 zijn er nu al 7 digitale jaartjes gepasseerd. Ik maakte in 2004 enkele grote reizen, namelijk in maart naar Bali en in oktober naar Zuid-Afrika. 2005 bleef rustig, maar 2006 leverde een weekje rondreizen langs de keizerlijke steden in Marokko op en ook een verblijf van 5 weken in Spanje/San Pedro del Pinatar. In het volgende jaar trok ik in juni voor een citytrip naar Praag en in de nazomer voor 17 dagen naar Peru! 2008 bleef ik in eigen land en de kriebels kwamen weer in het voorjaar 2009! Een rondreis in het Westen van de U.S.A. was een droom die werkelijkheid werd. Maar ongelukkig genoeg volgden in 2009 maanden van thuis rusten en weer op krachten komen na enkele serieuze lichamelijke letsels. Het was pas in 2011 dat ik het waagde om weer op reis te gaan eerst voor een weekje naar Turkije en in de zomer naar Engeland . Dit jaar werd afgesloten met een fantastische reis naar India en nu, 2012, kijken we weer uit naar een rondreisje in Cappadocië/Antalya. Wie weet wat volgt nog na dit avontuur in het land van de buikdanseressen....
Ziek zijn is voor kindjes vertroeteld worden, speciale hapjes toegestopt krijgen en lekker lui een filmpje van Disney kijken in de zetel. Maar eens een beetje beter worden er nog meer eisen gesteld. Mijn kleindochter wou graag koekjes maken en prompt was ze in de weer met bloem, suiker en boter. Een eitje hier een snuifje zout daar...Waarom zout oma? In één twee drie zag ze eruit als de bakker himself en stond met de nieuwe digitale kookwekker in de hand om de baktijd in te stellen, ze kende sapristie alle cijfers al! Wat sta ik soms toch te zien....Maar ja, ze gaat volgend jaar al naar 't eerste leerjaar, gedaan met grote zus spelen in de kleuterschool, haar broertje zal zich alleen moeten redden vanaf september, niet dat hij daar problemen mee zal hebben, integendeel..... Carnaval op school moeten missen is toch héél héél erg, vooral omdat het mooie kleedje uit India al klaar hing om mee uit te pakken. Volgend jaar beter!!!
Liefde is zichzelf vergeten om de ander gelukkig te maken
Liefde is een gevoel dat zweeft en een aangename rilling geeft
Als je eens wist
Betty Coenen
Als je eens wist wat ik voel als je naar me lacht Als je eens wist hoe gelukkig ik ben als je met me praat Je bent zo speciaal Zo helemaal anders dan ik Ik vind het fijn om naar jou te luisteren Ik vind je lief en voel me goed bij jou Als je eens wist dat ik sinds een paar jaren en dagen van je ben gaan houden Zou je dan vertellen dat jij dat ook doet?
Momenteel zullen de bossen en velden van Averegten er wit en koud bijliggen maar toen ik deze foto's nam was het er aangenaam zonnig en zeker 20 graden warmer.
Marieke en Pallieter (?) genieten van een ritje te paard in het Neteland
Melkkitten zoals in mijn jonge tijd...toen Stanske nog café hield en haar man Gust de koeien molk en zijn akkers bemestte.
Op de kinderboerderij genoten de duiven van een vrije namiddag
Bomen met ondiepe wortels worden logischerwijze veel vlugger geveld door een storm.
More then a hundredthousend of people (reported the newspapers) visited on fridaynight the Lightfestival in Ghent, Flanders . My friend and me were frozen but delighted about our pictures as we came home. Good we went on friday because on saturday and sunday they expected the double!
Zoals zovele anderen maakten ze zich klaar ....
Wie ooit in Gent was vergeet nooit meer de schilderachtige Graslei
Een sprookje op het oude postgebouw...
De Sint Baafskathedraal waakt zelfs 's nachts over de stad
Op de brede toren van het Gravensteen werden ontwerpen van gentenaars geprojekteerd
Herinnering aan Maurice Maeterlinck, de enige Belgische winnaar van de Nobelliteratuurprijs
Hier is een échte lichtkunstenaar aan het werk geweest!
Duizenden ledlichtjes brengen het grootste spektakel van het Lichtfestival
Voorbode van Carnaval?
De overkant van de Graslei met weerspiegeling in de Leie
Mijn allerliefste Romy je wordt vandaag één jaar En zoals jij, op heel de wereld zijn er zeker maar een paar In een jaar werd je van baby opeens toch al een hele meid Die nu en dan, op uur en tijd om eten en om aandacht schreit Je krullekop, je lieve snuitje maakt van jou een heel klein guitje Dat zich nooit of nooit verveelt en overal alle harten steelt Ik hoop dat je nog heel veel jaren mijn kleine poppetje zal zijn Dat we samen je kleine zorgen klaren Dan wordt ons leven een festijn
Dat koeien heilig zijn in India weten we allemaal, maar ook andere dieren zoals tijgers, slangen en olifanten worden aanbeden. Op het platteland zijn koeien, buffels en dromedarissen gedomesticeerd en moeten ze meehelpen op de akkers. In de steden dwalen oude koeien rond op zoek naar een hapje eten tussen het vuilnis. In het Nationaal park van Ranthambore spotten we veel wild maar spijtig genoeg géén tijgers. In de rattentempel in Bikaner mochten we binnen zij het dan op kousenvoeten, die sokken werden door velen direkt na gebruik prompt in de vuilbak gedropt. In de Indiase cultuur is de eerbied voor dieren ingebouwd, er wordt dan ook géén kwaad berokkend aan ook maar het kleinste dier. Dit ook weer door de religie in verband met de eigen reïncarnatie.
Koeien zijn meestal gedomesticeerd in India, oud en niet meer renderend slenteren ze in de steden rond, krijgen hier en daar wat eten en... blijven er tot aan hun natuurlijke dood
Dromedarissen worden ingezet in de Tharwoestijn als vervoer voor toeristen en op het land ook als trekdier
Deze puppies genieten van hun middagslaapje in het "winterzonnetje"
Varkens brengen hun jongen soms op straat groot. Het aantal biggen is beduidend kleiner dan bij ons
Aardeekhoorns dagen overal op, ze zijn schattig om te zien en helemaal niet schuw
Aalscholvers zijn talrijk te vinden bij waterplassen en rivieren in India en ook overal ter wereld
Langoerapen zwerven in heel India rond, ze zijn zeer nieuwsgierig en poseren graag voor de camera
Kraanvogels zijn trekvogels die van over de Himalaya komen overwinteren in India
De groene halsbandparkiet leeft in India in het wild
Een dwergooruil knijpt zijn oogjes dicht, slaapwel mijnheer de uil!
Deze Axisherten grazen in roedel in het Natonale Park van Ranthambore
Nee, nee, niet "spiegeltje spiegeltje" maar "visje, visje, waar ben jij"
Een jong Sambarhertje snoept van het groen en de grote witte zilverreiger houdt vissen en kikkers in 't oog
De stompe neuzen moeraskrokodillen liggen zich op de rotsen te verwarmen... wat ze meermaals moeten doen want het is 's morgens en 's avonds vrij koud
Ooievaars of reigers...?
De naam van deze prachtige vlinder vond ik niet in mijn vlinderencyclopedie...
En ook deze mooie, bijna tamme vogel in het Nationaal Park kan ik geen naam meegeven. Hij was prachtig met zijn oranje buik en zijn lange staartveren!
Al was het in december volop "winter" in Noord INDIA, tóch bloeide er vele bloemen, sommige wel héél speciale. Natuurlijk was alles heel droog daar het géén regenseizoen was. Rajasthan is voornamelijk een woestijnstreek, maar in het zuidelijk gedeelte kwamen we in vele tuinen en Nationale parken toch een tropische plantengroei tegen. Geniet er mee van op deze pagina...
De Poinsettia of Euphorbia pulcherrima is afkomstig uit Mexico, wij noemen ze meestal Kerstster
De Acacia maakt een breed bladerdak en kan heel goed tegen de droogte
De Frangipaniboom of Plumeria Acutifolia heeft het hele jaar door fraaie bloemen
Rijkbloeiende witte Bougainvillea in de tuin van een paleis
De Banyantree in het Nationale Park van Ranthambore, INDIA
De Ixora van de Rubiaceae-familie, bestaat in vele kleuren in de Zuid-Oost Aziatische tuinen
Dubbele Bougainvillea in purperroze
De Selosia of Hanekam
De Pauwenbloem of Caesalpinia pulcherrima is soms geel maar meestal rood-oranje
De Kittelbloem of Clitoria ternata, magische plant van de eerste orde!
De Aloë Vera groeit in droge, stenige grond, van Afrika tot China
Deze mandarijnen zijn zeer lekker, wij kregen ze in het hotel wel in mooiere vormen en altijd oranje.
De Kroonbloem of Calotropis gigantea groeit in Rajasthan overal in de bermen en is zeer giftig
Prachtige witte Frangipanibloemen
De meeste groenten zijn op de markt te koop
Frangipanibloemen zijn niet alleen wit maar soms ook roze-oranjeachtig
Dit leken verkleurde bladeren maar vormden de bloem van een ongekende plant
Vandaag en morgen zijn het de "Hamamelisdagen" in het Arboretum te Kalmthout. Deze bloeiden weliswaar meer dan 6 weken te vroeg evenals meerdere andere voorjaarsbloeiers. Zelfs de madeliefjes lieten zich al voorzichtig zien. Laat ons hopen op een voortzetting van deze zachte winter want dan zullen we nog dubbel zo lang van deze bloemen kunnen genieten.
Jaipur wordt ook wel de roze stad genoemd vanwege de vele gebouwen die uit roze zandsteen opgetrokken zijn. We bezochten er een echt bolwerk uit de Moghol tijd: het Amber Fort, met een harmonieuze mengeling van Hindoe- en Moslimkunst. De toegang gebeurt per olifant of per jeep. In de namiddag was er een korte stop aan het Paleis der winden, dat in feite niets anders is dan een rijkversierde façade waarachter de haremvrouwen vanuit een aantal loggia's zicht hadden op het leven in de stad. We brachten ook een bezoek aan het Astronomisch en Astrologisch Observatorium van Jantar Mantar
De imposante ingang van het Amber Fort
We kwamen toe per olifant!
Spiegeltjes worden vaak verwerkt in decoraties
Zicht op de binnenkoer van het fort
Het paleis der winden
Let op de raampjes waarachter de blauwe lucht te zien is
Voorbehouden voor de haremvrouwen
Ik verstond niet veel van de astronomische uitleg maar...
vond de vormen van de meetinstrumenten wel heel mooi
Overzicht van het A.A.O van Jantar Mantar in Jaipur
Het reusachtige Meharangarh Fort te JODHPUR, INDIA
Om dit indrukwekkende fort te bezoeken hadden we wel enkele uurtjes nodig. Het was een doolhof van fijnversierde gangen en zalen. Het overheerst vanop een rots de stad Jodhpur, die ook de blauwe stad genoemd wordt. Het is onmogelijk om alle mooie dingen in dit fort weer te geven, hier een overzicht.
De stad Jaisalmer is omgeven met een 5 kilometer lange muur waarop 99 gigantische halve ronde torens gebouwd zijn. Hierbinnen bevinden zich paleizen en tempels, haveli's en ook een reuzegrote citadel. De Jaïntempel die we bezochten was niet heel groot maar oneindig mooi gebeeldhouwd.
De kaste van de sudra's en ook de outcasts in INDIA
Men krijgt de indruk dat mensen in India niet hard werken, maar niets is minder waar. Uiteenlopend en soms heel zwaar werk wordt gelaten door de laagste kaste uitgevoerd. Bepaalde ambachten konden we van dichtbij volgen, andere van verderaf. Laten we eens kijken hoe deze vriendelijke,donkere mensen de kost verdienen.
Straatleurders duwen overvolle karren door het drukke verkeer en niet altijd met een "lichte" vracht
Tientallen waterkruiken voor de marktverkoop
Indiase landbouwers versieren zelfs hun traktors om de goden gunstig te stemmen over de volgende oogst
Groentenverkoopsters prijzen hun waren aan op de markt
De "TATA" truckchauffeurs zijn met duizenden!
Bezembindsters aan het werk
Zware handenarbeid in de steengroeves van Rajasthan
Deze riksjachauffeur had wel een héél mooie dame te vervoeren
Sari's, sjaals, tulbanden, rokken en andere kledingstukken worden tot 's avonds laat verkocht in de kleine winkeltjes
Dromedaris- en kamelendrijvers met hun dieren vindt men in de Tharwoestijn om de toeristen naar de zandduinen te brengen.
Bij de kapper...
Instant herstelling !!!
Tapijten weven is hard werken in een vermoeiende houding
Wie nog nooit in India is geweest, heeft zich er wellicht via docu's en films al een beeld van gemaakt, zo ook ik. Wie er dan eindelijk de moed voor heeft het met eigen ogen te gaan aanschouwen krijgt tóch nog een cultuurshock. Bedelaars, kleine kinderen alleen op de dool, dode dieren langs de weg, vuilnis en andere onhygiënische toestanden, zulke schrijnende taferelen kom je tegen op elke weg...in elke stad of dorp. Door het kastenstelsel en de religie kan en zal dit nooit veranderen: het is onuitroeibaar en zal maken dat India nooit of nooit een échte democratie wordt!
Bedelend in de straten van een stadje onderweg van Bikaner naar Jaisalmer
Oude Sikhmannen vragen om een bijdrage
Koeien eten veel plastiek zakken, hun vierdelige maag verteert deze echter niet en ze sterven er dan ook aan...
Zigeunerfamilie poseert gewillig voor enkele roepies
Zijn ogen spreken boekdelen...
Vader,moeder en broertje kijken toe terwijl hun dochtertje en zus op de koord "danst" voor geld.
Oude vrouw zit 's morgens op de straat te wachten op een goedgevige naaste
Mystiek, romantiek, fascinatie en fantasie komt men overal tegen in het Indiase leven. Moeders die kinderen meenemen naar de tempel om allerlei gunsten over hen af te smeken bij de goden, tot in détails uitgewerkte zuilen en plafonds waar niet gering de houdingen uit de Kamasutra aan bod komen, het dagelijkse leven doorweven met gewoontes en handelingen die de godsdiensten meebrengen enz... Elke dag was een verwondering over zoveel indoctrinatie...
Moeder smeekt gunsten af over kindje
Moslims of Hindoes, wie zal het zeggen
Kleintje bewerkt met köhl
Het fundament van het Sikhisme is, dat God in ons aller hart verblijft en door iedereen gerealiseerd kan worden.
Moslims en Hindoes leven meestal vredig naast elkaar in India
Op hun mooist uitgedost voor het bezoek aan de tempel
Zij zat daar zó mooi te poseren...
Ze stonden ons bij elk hotel op te wachten in specifieke klederdracht
Afgeladen vol, eerder regel dan uitzondering
Versierde auto voor huwelijk
Ontzettend mooi gedetailleerde plafondschildering
Elke deur of poort bezit een eigen vorm en tekening
Onderdeel van een marmeren godenbeeld
Met goud versierde fresco op een arcade
Zitplaats Maharadja in het Junagarhfort in Bikaner
Hier konden haremvrouwen zich verschuilen en toch het leven beneden volgen
Ik ben Suzy, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Sunny.
Ik ben een vrouw en woon in Edegem (België) en mijn beroep is gepensioneerde kleuterjuf.
Ik ben geboren op 20/02/1946 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Reizen, fotograferen, handwerken, lezen en kleinkindjes knuffelen ;-) .
Er zijn tal van interesses in mijn leven,maar ik verheug mij het meest als ik op reis ga,dan kan ik genieten van al het mooie en vreemde in de wereld en "last but not least" mijn foto's bewerken zodat ik ze kan tonen aan iedereen die hier langs komt
oktober 2007 Rondreis Peru
Juni 2008 Bezoek aan het Groo
thertogdom Luxemburg
Februari 2009 Twee dagen Eifelen, Duitsland
April 2009 Bollenstreek, Noord Holland
mei 2009 Rondreis Westen van de USA
1-2-3 juni Amelandreisje, Waddenzee
Ik ben Suzy, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Sunny.
