Leven onder een regenboog Alle foto's op dit blog zijn door mij gemaakt. Indien je een foto wenst, gelieve een seintje te geven... De kleuren rond de foto's fungeren als de kleuren van de regenboog
15-09-2011
Wilde Hoppebellen
Wilde hop wordt zelden voor het brouwen van bier gebruikt, daar zijn commerciëel interessantere soorten voor, die elk een typische smaak geven. Als klimplant is het wel een goede schuilplaats voor allerlei beestjes, vandaar dat deze mooie plant in een natuurlijke tuin op zijn plaats is. De bovengrondse delen van de hoppeplant sterven af in de herfst. Wees vooral voorzichtig met hoppeplanten: bij aanraking van de stengels (staan vol kleine weerhaakjes) kan de huid geïrriteerd worden en roodheid veroorzaken Mannelijke exemplaren van de hoppeplant zal je niet snel vinden, want omwille van de commerciële hoppeteelt worden ze bestreden: eenmaal het stuifmeel via de wind op vrouwelijke bloemen terecht komt, wordt de smaak te bitter (de lupuline, de smaakgevende en bewarende stof wordt omgezet) en is de oogst vanuit commercieel oogpunt mislukt.
Door de volle maan en de slierten wolken was er een feëeriek nachtelijk schouwspel te zien.Terwijl de wolken naar het noorden schoven kwam de maan telkens piepen tussen massa's donkere plekjes en helverlichte wolkenrandjes. Zo'n mooie entourage rond de maan had ik nog nooit gezien ...
Een wandeling in het domein Grotenhout, aan de rand van Turnhout, was een waar genoegen. Er was een grote variatie in het landschap: Vijvers, weiden, bossen en dreven volgden elkaar op. Ook waren er door het regenweer van de laatste dagen al heel wat paddenstoelen te vinden. De bijtjes, hommels, libellen en vlinders fladderden om je oren en deden zich te goed aan de nectar van Koninginnenkruid! Een warm zonnetje maakte alles nog aangenamer en we klikten er weer op los...
Nog een beetje en de zonnebloemen geven er zeker en vast de brui aan want augustus loopt al ten einde. Op een hoekje in mijn wijk staan ze alle jaren, zo ook nu weer. Bedankt aan degene die ze daar telkens weer zaait en grootbrengt
Deze foto nam ik vorige donderdag in het domein Grotenhout te Turnhout. Ik zag de tekening van de vlinder pas goed toen hij op mijn computerscherm verscheen. De bloem is het Leverkruid, de naam van het insect is Rozenblaadje, het is wel degelijk een nachtvlinder.
Zoals elk jaar werd er te Edegem weer gedanst op wereldritme. Op moederdag werd er een mis opgedragen in de basiliek en nadien trokken de groepen al dansend en grappend door de straten. Na de middag traden een achttal groepen op in de festivalhal "Den Willecom". Kleurige rokken en witte onderrokken zwierden en honderden voeten raakten weer de vloer in allerlei ritmes. De kleine Mateo, nog géén twee, lokte alle blikken door zijn tamtamspel en leuke bokkesprongen. Zijn Rwandese mama, papa en zusjes dansten vrolijk en met trots op hetzelfde podium. Gedurende de gehele festivalweek werden de prachtige kostuums van de mensen uit Mexico, China, Oekraïne, Martinique, Ierland, Polen, Japan en Iran bewonderd. De vendelzwaaiers van Lichtaart waren zoals altijd ook present en toonden hun kunsten met hun wervelende vlaggen.
De laatste twee wandelingen leverden heel wat foto's van insecten op. Het zonnetje scheen dan ook uitbundig en vlindertjes, bijen, libellen en kevertjes kwamen zich heerlijk warmen aan haar stralen. Het was misschien ook wel mijn geluksdag die laatste keer want zelfs libellen en vlindertjes bleven lang genoeg zitten om een goede foto te maken.
Het 36ste Werelddansfestival ging gisteren van start in Edegem
Edegem werd weer voor een tiental dagen de thuis voor honderden mensen van dansgroepen uit Mexico, China, Georgië en Martinique. En gelijk werden ook wij een beetje wereldburger! De dansvoorstelling voor de pers was kort maar wervelend en daarom niet makkelijk te fotograferen voor amateurs, ook de achtergrond en de belichting zaten zeker niet mee. We deden onze uiterste best en ziehier al enkele behoorlijke resultaten
Dunster, een middeleeuws stadje in Devon, Groot-Brittanië
Aan alle mooie reisjes komt ook een einde... Langs Exmoor National Park reden we richting Dover. Maar niet zonder het kleine stadje Dunster te bezoeken! Dit middeleeuwse plaatsje bezat op het marktplein nog een authentieke kiosk waar eeuwen geleden de slaven verkocht werden. Vele verschillende typische huisjes lagen langs de straatjes, door groen en bloemen omgeven... Het speciale kerkje met de afgeplatte toren bezat zelfs een kleuterspeelhoekje. Goed gezien niet? De Bed and Breakfasts waren talrijk en er was ook een heus Oldtimer-museum!
See you England !!!
Groene weiden vlak naast de Oceaan
Hoge schoorstenen bijna op alle huizen te zien ...
Zó schilderachtig vind je ze nergens anders!
Altijd geslaagd!
De kiosk op het marktplein van Dunster
Het middeleeuws binnenwerk van de kiosk
B&B 's over heel Cornwall (en ver daarbuiten)
Kerk in Dunster
Kleuterhoekje in de kerk
Zeer speciaal huis met mooie tuin
Goedlachse suppoost van het Car Museum
Duizende snuisterijen die allemaal te maken hebben met oldtimers
Schuimende golven, kolkend tegen de ruwe rotsen of aanrollend op kleine godverlaten strandjes! Wolkenformaties die boven het geweld drijven van een eeuwigdurend schouwspel met bruisende liederen van water en wind, en meeuwen die vechten tegen de komst van miljarden zilte druppels
Het schilderachtige dorpje Clovelly ligt aan de Atlantische Oceaan, op de grens van Cornwall en Devon. Het is eigendom van één familie die de huisjes onderhoudt met de oorspronkelijke materialen en ze dan verhuurt. Het dorpje kan alleen te voet bezichtigd worden. Een steil cobblestone-straatje bezaaid met witte huisjes leidt naar het kleine haventje. Onderweg kan je een klein vissersmuseum bezoeken en talrijke souvenirwinkeltjes . De terugweg kan met een landrover die beneden achter één van de twee hotels vertrekt zodra de plaatsen bezet zijn.
Lanhydrock House, één van de mooiste landdomeinen van Groot Brittanië
Lanhydrock house is een bijzonder groot en mooi landhuis dat aan de familie Robartes toebehoorde. Het is in de loop der eeuwen vele malen van eigenaar (bewoners) gewisseld. Later is het in de prachtige Victoriaanse stijl van de Robartes teruggebracht door een Trustfonds in Engeland. In de prachtig onderhouden tuin is het fijn vertoeven. Het hele huis bestaat uit 49 kamers en zijn bijna allen te bezichtigen. Het bezoek duurt 2 uur lang en is erg interessant!
De familie kreeg 9 kinderen en het huis bevatte dan ook een hele vleugel waar kinderkamers, nursery-rooms en zelfs een klein klaslokaal waren ondergebracht. Er was ook een kerk, ter ere van de heilige Hydrock, ingebouwd.
Jachttrofeeën en een hoop lederen koffers wezen erop dat er veel gereisd werd....
Lynmouth was een klein kuststadje waar we de steile "Cliff Railway" namen naar Lynton. Het weer wilde niet mee die dag zodat de wandeling naar "Valley of the rocks" maar door enkele van ons ten einde werd gelopen. We konden daarentegen genieten van knusse, warme thee- en eethuisjes...
Zicht op het strandje van Lynmouth vanuit de "Cliff Railway"
Bloeiende bloemen overal, zelfs aan de straatmuren
Lege straatjes, wellicht vanwege het slechte weer !
Een originele manier om koopwaar te presenteren...
Nog nooit leidde zo'n mooi steegje naar het toilet...
In Cornwall bestaat er een tegenhanger van de Mont Saint Michel in Bretagne/Frankrijk: "St Michael's Mount", gelegen dichtbij Penzance en Marazion! In het slot bovenop de berg woont nog steeds de familie St Aubin. Je kan er per motorbootje, maar tijdens laagtij ook te voet geraken over een cobblestone-paadje. Wij deden de beide...
Hoogtij aan het strand van Marazion
Zicht op Marazion vanuit de haven van het eilandje
Begin van de wandeling naar het kasteel van de familie St Aubin
Als aasgieren zitten ze te wachten, gek op de restjes van de tafels van het restaurantje
Newquay, waar we voor 4 dagen verbleven, lag er zeer netjes bij. Ons hotel stond op een zeer romantische plaats en een stadsbezoek begon bij de Milleniumsteen vlakbij de zee. Het restaurant van de bekende Jamie Oliver was niet ver daarvandaan. Er was een verscheidenheid aan woningen. Zelfs op een hoge rots in zee bouwde men een groot huis. Een brug verbond het met het vasteland en een trap van misschien wel tweehonderd treden leidde naar een klein privéstrand...
Deze straat deed me een beetje aan San Francisco denken
Aan de stand van de zon kon men hier het uur aflezen als men op de juiste maand ging staan
Het was onderdaad rond tien uur!
De omgeving straalde kleur en rust uit
Hotel Victoria: Hier kookt(e) James Oliver
De heerlijk blauwe zee, zo dichtbij!
Hier woon je pas ongestoord...
"Honi soit qui mal y pense", excentriek huis met franse tekst in het wapenschild
Vergezicht nabij het terras van hotel "California", kan het mooier?
Polperro, een cornish stadje met een italiaanse naam
Polperro ligt zoals zovele cornishe stadjes afgesloten van de oceaan door een muur maar met aan de zijkant een doorgang naar volle zee. Bij hoogtij ligt het binnenhaventje onderwater en kunnen de bootjes uitvaren... Een korte wandeling leidde ons naar een mooi uitzichtpunt boven de zee. In het stadje was het druk en de kleine winkeltjes deden goede zaken. Zoals overal hingen er kleurrijke bloemen in "baskets" en bakken. De restaurantjes waren zeer authentiek en serveerden vooral vis. Overal is ook altijd "fish and chips" te krijgen Een langharige poes wachtte rustig haar beurt af aan een oude engelse telefooncel,die zéker wel nog in gebruik was gezien de moderne mogelijkheden ...
Dit liefdadigheidsprojekt kenden we al van docu's op TV maar het zicht bovenop was onaards. Het leek of enorme UFO's geland waren in een groot groen woud van struiken, bomen en planten. Eens in de koepels stonden we versteld van de exotische weelde. Het was er ontzettend warm en alles stond droog, een fris bad was welkom geweest voor vele gewassen. Dit moest wel even wachten tot de bezoekers verdwenen waren. Elke bioom was er vertegenwoordigd, de plantengroei althans... Het regenwoud, het mediterrane, de afrikaanse tropen, de aziatische jungle kregen hier hun eigen plek... Leuk waren ook de kunstwerken uit hout, de junglehutjes en het bamboehuis. Ik stond versteld hoe lekker het sap van een baobabvrucht smaakte ! Vele exotische schoonheden passeerden hier de revue, als we zelf bleven rondwandelen wel te verstaan... Het leek inderdaad veel op de " Tuin van Eden"
Nabij het pittoreske stadje St Ives ligt het "landeinde" van Engeland. Het was een ruig landschap maar het weer was mooi en de blauwe lucht maakte van de anders zo donkere zee een azuurblauwe! Jammer genoeg was het voor twee mensen van onze groep hier ook het einde van de reis...
Paarse Buddleja of Vlinderstruik in volle bloei
Rotsformatie in zee ten Zuiden van Land's End
Ruig en groots, het westelijkste puntje van Engeland
Een mooie maar enigszins gevaarlijke wandeling ligt bovenop de rotsen
Een eenzame, verkleumde meeuw schuilt op een windstil plekje
Monument voor de soldaten van St Ives gesneuveld in de twee wereldoorlogen.
St Ives , een kunstenaarsstadje een twintigtal kilometers ten noorden van Land's End
Een bloemenzee in tuinen, aan ramen, deuren, muren en op daken
Souvenir- en artisanale winkeltjes alom...
Vissersbootjes gelegen aan een klein zandstrand met kabbelende golfjes
De tuin strekte zich uit in een smalle vallei, met de zee grenzend aan de onderste plantenrij... Beschut door hoge kliffen groeiden er vele tropische planten in open lucht en daar het in Cornwall bijna nooit vriest gedijen ze daar fantastisch! De allereerste eigenaar was een zeiler die zijn boot aanlegde op zijn privéstrand. Om telkens op een aangename manier de weg naar zijn veel hoger gelegen huis af te leggen, bouwde hij deze tuin, die langs weerszijden omzoomd was door alle kleuren Hydrangea's...
Overzicht vanuit het midden van de valleituin
Aeonium Arboreum of "Black Rose"
Zeer helder water voor deze Kois
De bladeren van deze Gunnera Manicata leken op gigantische rabarberbladeren
Zijn bloeiwijze zag er zeer speciaal uit
Reuzenvarens, ongezien in andere delen van Groot Brittanië
De Callistemon of Lampenpoetser heet in Engeland Bottlebrush
Een woud van reuzenvarens, heel lommerrijk
Hydrangeas of Hortensiastruiken, aanwezig in grote getale
Vijver overwoekerd door waterlelies
Romnea Culteri een papaverachtige bloem met een hart van ontelbare gele meeldraden.
Ik ben Suzy, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Sunny.
Ik ben een vrouw en woon in Edegem (België) en mijn beroep is gepensioneerde kleuterjuf.
Ik ben geboren op 20/02/1946 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Reizen, fotograferen, handwerken, lezen en kleinkindjes knuffelen ;-) .
Er zijn tal van interesses in mijn leven,maar ik verheug mij het meest als ik op reis ga,dan kan ik genieten van al het mooie en vreemde in de wereld en "last but not least" mijn foto's bewerken zodat ik ze kan tonen aan iedereen die hier langs komt
oktober 2007 Rondreis Peru
Juni 2008 Bezoek aan het Groo
thertogdom Luxemburg
Februari 2009 Twee dagen Eifelen, Duitsland
April 2009 Bollenstreek, Noord Holland
mei 2009 Rondreis Westen van de USA
1-2-3 juni Amelandreisje, Waddenzee
Ik ben Suzy, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Sunny.
