Belgische politici met travestieten

Schiet u maar

Prinses Astrid mee aansprakelijk voor Waalse schulden? ©Trends

11/12/2007 11:00

http://www.trends.be/nl/economie/mensen/4-239-46001/prinses-astrid-mee-aansprakelijk-voor-waalse-schulden-.html

Kan de gewezen voorzitter van het Rode Kruis België, prinses Astrid, haar burgerrechtelijke aansprakelijkheid ontlopen als er lijken uit de kast vallen bij de Franstalige poot van de ngo?

Een vertrouweling van Laken zegt deze week in Trends: "Ze vreest het faillissement, dus dat is een issue. Haar ontslag heeft overigens te maken met het feit dat ze misschien niet herbenoemd zou worden als voorzitter van de koepel. Daar is een dubbele taalmeerderheid voor nodig en een Vlaams veto was niet uitgesloten."

Het koninklijk paleis ontkent dat en stelt dat de prinses concludeerde dat het Rode Kruis te lang talmde met de interne reorganisatie en financiële transparantie. De woordvoerder: "Het klopt dat de prinses vragen stelde over de wettelijkheid van de financiële transacties en geen eensluidend antwoord kreeg. U trekt de conclusies die u wil."

15 miljoen schulden

Rode Kruis Vlaanderen boekt 127,5 miljoen omzet. De Franstalige zusterorganisatie is de helft kleiner. Philippe Vandekerckhove, directeur-generaal van het Rode Kruis-Vlaanderen: "Er bestaat weliswaar een Vlaamse en Franstalige poot met een aparte boekhouding, maar juridisch zijn we een instelling. De schulden van de Waalse zusterorganisatie bedragen volgens mij maximum 15 miljoen euro. We werken aan een oplossing. Ik denk dus dat het risico op een failliet klein is en de aansprakelijkheid van prinses Astrid niet in het gedrang komt."

Hij reageert verbijsterd op persberichten als zou de prinses de organisatie hebben 'gedumpt'. "Het betreft de niet-verlenging van haar mandaat als voorzitter", reageert Vandekerckhove. "Normaal gezien stemde de nationale raad daarover op 15 december. De prinses haalde in het verleden stalinistische scores bij de herbenoeming. Dat zou deze keer waarschijnlijk niet gebeurd zijn." (T)

(H.B.)

Wie onderstaand stuk  schrijft, vlijmscherp maar ook met warmte en caritas heeft onze sympathie voor zeer lang verworven.

Dank u, Rik van Cauwelaert en neem het niet kwalijk dat we het hier overnemen, iedereen weet dat het om Knack gaat. Niet altijd maar opnieuw meer en meer het meest prestigieuze Vlaamse magazine.

De armoede achter de formatie © Knack

http://www.knack.be/blog/opinie/71-63-2935/de-armoede-achter-de-formatie.html

Het vorige week uitgezonden RTBF-programma Questions à la Une , waarin de mislukte formatiepogingen van Yves Leterme werden belicht, was een pijnlijk werkstuk. Niet zozeer omdat de zogenaamde enquête journalistiek ondermaats bleek - want dat was ze óók. Wel omdat na enkele minuten al de dwaze zelfgenoegzaamheid, het cynisme en vooral de onbekwaamheid van de hoofdrolspelers in de politieke reality-tv letterlijk van het scherm dropen.

Om die mediocriteit te verbergen, trokken de onderhandelaars zich wekenlang terug, nu eens in het arcadische Hertoginnedal, dan weer in de salons van het parlement.

In Hertoginnedal lieten de politici en hun hofhouding de meest exquise gerechten uit de keukens van sterrenchefs aanrukken. Tijdens de urendurende vergaderingen in de salons van het Paleis der Natie werden de duurste wijnen uit de kelders van de Kamer van Volksvertegenwoordigers aangebroken.

Zou iemand zich het restaurant herinneren waar Achille Van Acker zijn plannen voor de sociale zekerheid uittekende? Een van die andere belangrijke naoorlogse politieke akkoorden, het Schoolpact, werd bij Gaston Eyskens thuis bedisseld en ondertekend op de tafel van de beste kamer. De oude Eyskens veroorloofde zich geen andere buitenissigheid dan af en toe een slok uit het heupflesje met whisky en een hapje van de reep chocolade die zijn vrouw elke ochtend in zijn overjas stopte.

De nieuwe, door Paars geïnspireerde politieke klasse heeft de politiek geprivatiseerd, maar haar kostennota's stuurt ze naar de overheid.

De staat is voor deze politici niet langer de bezorger van het algemeen belang. Veeleer tonen ze zich de beschermers van het privébelang. 'Belastingverlaging', 'notionele interestaftrek' zijn de nieuwe ordewoorden. De gezondheidszorg, de pensioenen of de veiligheid zijn geen uitdrukkingen meer van solidariteit. Het zijn nu diensten die op de markt beschikbaar zijn. Wie niet kan betalen, zal minder krijgen.

Stilaan bereikt de Belgische staat de ondergrens van de minimumservice. Maar met de verdamping van het algemeen belang en de solidariteit, verdampt allengs ook de staat en blijft er alleen nog een politieke kaste over die zichzelf in stand tracht te houden en steeds meer in een virtuele wereld vertoeft.

In die virtuele wereld volstaan de vergaderruimten van de partijen - nochtans vorstelijk gefinancierd door de overheid - niet langer om formatiegesprekken te voeren. Daarvoor moeten de salons van een van de duurste hotels van Brussel een nachtlang worden afgehuurd.

Op nauwelijks vijfhonderd meter van het hotel waar de onderhandelaars over hun carrièreplanning gebogen zaten, in de buurt van het station Kapellekerk, liggen de zwervers, bedelaars, dolaards en andere uitgeslotenen elke nacht in rijen onder hun kartonnen dozen. Want de stedelijke opvangcentra zitten het jaar door eivol.

En dat is de zichtbare kant van de armoede.

Door de stijgende energieprijzen - à propos, die zouden door de Europese liberalisering toch dálen? - en de almaar duurdere voedingsproducten stijgt ook de verdoken armoede.

Anderhalf miljoen Belgen, of het aantal inwoners van Brussel-Halle-Vilvoorde, leven onder de armoedegrens.

Volgens de Vlaamse Reguleringsinstantie voor de Elektriciteits- en Gasmarkt is het aantal mensen dat de elektriciteitsrekening niet meer kan betalen het voorbije jaar met de helft gestegen.

Voedselbanken deelden hier het afgelopen jaar 9 miljoen ton voedsel uit aan minderbedeelden, armen en alleenstaanden. Onder hen tal van gepensioneerden, van wie één op de acht in armoede leeft. Onze pensioenen behoren tot de laagste in Europa en werken verarming in de hand. Dat geldt ook voor de stijgende gezondheidsfactuur die als bijkomend gevolg heeft dat tal van gezinnen zich de meest noodzakelijke gezondheidszorg moeten ontzeggen.

Terwijl de nieuwe politieke generatie zich opsluit in kastelen en salons, trekken elke dag, elke avond talloze vrijwilligers de steden in om hun minder fortuinlijke medeburgers bij te staan en in het beste geval opnieuw op de been te helpen. Zodoende wassen ze de schande op het blazoen van de staat een heel klein beetje weg.

Voor deze armoedebestrijders en hun organisaties zijn solidariteit en algemeen belang geen loze woorden. Daarom heeft deze redactie die vrijwilligers verkozen tot mensen van het jaar 2007. Dat is het minste wat we kunnen doen om hen te eren.

De collega's van Focus kozen Stubrupresentator Peter Van de Veire en de Weekend -redactie koos Suzanne Van Well, 'de oma van Luna', als hun mensen van het voorbije jaar.

Rik Van Cauwelaert

 

Niettegenstaande het slechts geruchten zijn die de ronde doen, wordt er serieus rekening gehouden in partijpolitieke kringen dat de heer Verhofstadt (ook wel eens schertsend vergeleken met Pinokkio) eerste-minister zou worden in een regering waarin Yves Leterme (ook wel eens schertsend Deferme genoemd) vice-premier zou zijn voor financiën en staatshervorming.  Welke partijen er verder zouden deelnemen is nog niet geweten evenmin als  de namen van andere ministers., maar het zullen er genoeg zijn om iedereen te vriend te houden.  De Vlamingen hebben al laten weten dat ze zich koest zullen houden en hard zullen blijven werken om de solidariteit in stand te houden. 

Over het beleid is er wel een akkoord  : het zal zoals steeds scheef aan mekaar hangen van compromissen die mekaar tegenspreken.

De Heer Bart de Wever van de NV-A liet onmiddellijk weten, dat hij van bij de aanvang van de onderhandelingen naar deze formule gestreefd had en dat hij klaar zit om mede te werken.  Gelijk wat, gelijk hoe, hij zal er bij zijn : het vaderland roept, de vorst wenkt en er zullen nog vele gelegenheden komen om excuses aan te bieden.

Savat

De doorgaans goed ingelichte redactie van de fijne krant Le Matin (de Morgen voor de domoren) is steeds goed geïnformeerd over de interne keuken van het Belang van Vlaanderen.  Op de eerste rij naast Bruno Valkeniers zat trouwens zondag de voltallige redactie (2 man en een twijfelgeval) hartelijk mee te schudden van het lachen toen Annemans Prinses Astrid nabootste.

Het zal denkelijk daar zijn, dat ze opgevangen hebben dat het zware, zeer zware ruzie is in het straatje : iedereen wil voorzitter worden en wat doe je in zo'n geval ?  De bevriende pers inlichten, in casu Le Matin.  Frank Vanhecke, Filip Dewinter en Gerolf Annemans ieder op stap met een dik dossier over mekaar, verschillende enveloppes (met inhoud - wink-wink) en vandaar het huidige prachtartikel.  De redactie van Le Matin heeft aangeraden om het democratische model van voorzittersverkieizngen van de SP-a te volgen : de vorige duidt de nieuwe aan en iedereen zegt ja.

De lezers van die krant zijn trouwe consumenten : na een halve dag staan er al 4 reacties en het is van Tararaboem : raschischten, faschisten, exssstreem-rechtsen, nazisten, poot in de lucht, enfin geniet even mee :

Basra in Irak,  al van gehoord, beste lezers, allercharmantste lezeressen ?  Ook de politiek-correcten en de spionnen weten waar Basra ligt ?  U kan er overheen vliegen met Google maar aangezien wij enkel een vogelkop hebben en geen vleugels blijven wij thuis en stellen we ons tevreden met postkaarten en onze levendige fantasie.  Het verhaal van Sinbad de Zeeman speelt zich af in Basra wat voor de rest van 0 komma 0 belang is, zowel Sinbad als Basra.



























De scheve Toren van Pisa heeft een bijhuis in Basra


Deze lieflijke omgeving die door het sprookje gelinkt wordt aan 1001 Nachten  is inmiddels voor vele vrouwen synoniem van 1001 angsten en nachtmerries.  Extremistische groepen (VRT, luister even, dàt zijn extremisten) rijden rond in auto's met geblindeerde ruiten om vrouwen die zich niet kleden en voordoen volgens de strikte islamitische regels op een onmenselijke manier aan te pakken.  Schmink, losse haren, stukje wuft tekstiel ?  De heren zullen het even in orde brengen : instappen en verdwijnen.  Vaak voor goed, uiteraard na de nodige diensten bewezen te hebben.

Dit zijn ijzingwekkende feiten die thans boven water komen.  Heerlijke beschaving, fijne cultuur, warme godsdienst. Dit jaar zijn een veertigtal vrouwen geliquideerd in een stad van circa anderhalf milioen inwoners.

http://www.examiner.com/a-1095332~Vigilantes_Kill_40_Women_in_Iraq_s_South.html

Polen loopt al enige tijd leeg en West-Europa loopt vol, het is een presentatie in het groot en in het echt van communicerende vaten, uit de les natuurkunde uit de oude tijd toen Napoleon (de èchte) Pyramides liet bouwen in Egypte om Rommel met Montgomery katje-in-de-zandbak te laten spelen.  Bart De Wever zal er ons op wijzen, wat niet historisch klopt in voorgaande zin. Bart is geschiedkundige en in zijn vrije tijd onderhandelaar.

Polen loopt leeg maar het zijn niet de  leeglopers   die verdwijnen,  want ze werken hard, ze worden gewaardeerd en ze hebben een gezonde afdronk.  Begin van dit jaar zouden er circa 1 miljoen Polski de plas hebben overgestoken naar Groot-Brittannië, volgens het onvolprezen en steeds goed geïnformeerde stijlvolle weekblad Knack, de intellectuele trots in menige dokters- en tandartsen wachtzaal en de financiële rots in de branding van ex-CD-verkopers van de Morgen die nu niet meer op de markten moeten staan leuren maar hun matige producten slijten aan de immer gulle Heren Rik (Dn & VC).

Ook in Nederland zwenken de Polen af sedert de grenzen van de EU voor hen geopend zijn.  Het zijn er echter zo velen dat er een probleem van huisvesting ontstaat. Hoe men dat oplost in den Haag kan u lezen bij het gebruikmaken van deze brug : http://www.elsevier.nl/nieuws/nederland/artikel/asp/artnr/183133/index.html

"Stop ze in een wooncontainer." 

Wij weten natuurlijk weer eens niet hoe het gesteld is in eigen land met de toevloed van Polen. Het spontaan meedelen van cijfers door Biza is uiteraard een taboe : zwijgen en het hoofd afwenden is de beste tactiek om niets vast te stellen.  Bovendien zijn Polen geen opdringerige gasten die hun zich per se willen manifesteren. Behalve als ze zestien zijn een MP3 speler willen of de ruiten van de synagoog inkloppen.  Polen of Roemeense inwijkelingen, dat schijnt niet met mekaar te accorderen, is het niet ?

Mocht Filip Dewinter of Gerolf Annemans hier bij ons zeggen "Stop ze in een container", dan kwam Kathleen Cools hen eigehandig opknopen, bijgestaan door Lieven Verstraeten : "'t Is tegen onze principes maar we doen het graag".

Savat.

met pat jansens aan 't bestuur
wordt het veilig op den duur
af en toe een 'incident'
maar daar raak je aan gewend

vooraleer uw zaak te sluiten
toch nog even kijken buiten
of daar niet een paar kornuiten
staan te loeren op uw duiten

doe uw deur maar goed op slot
laat den hond 's nachts uit zijn kot
pak u nog nen groten druppel     
aan uw bed een baseball-knuppel

maar je zal, zegt luc lamien
het met eigen ogen ogen zien
dat het na een jaar of tien
er heel anders uit zal zien.

dan staan alle deuren open
mag je bij moh binnen lopen
laat hij zich misschien wel dopen
kan je bij hem hespen kopen

maar voorlopig is het wachten
heb je af en toe toch klachten
hou dan steeds in uw gedachten
dat de sossen 't beste betrachten

Jos

Dit is een grote schande, een oneer, een aanslag op de menselijkheid, wij zitten vol van schaamte en morgen als we buitenkomen, zullen wij knielen voor elke vreemdeling die ons pad kruist en vergiffenis zullen we smeken en een kuske geven om te laten zien hoe goed dat we het menen.

Pardon ?  Waar we het over hebben ?  Wel, over die schandalige reportage op de televisie in het nieuws.  Hebt u het niet gezien ?  In Anderlecht. Tegen Brussel, waar vroeger Nols de Vlamingen liet aframmelen en nu  veehandelaars het vlees van hun koeien mals kloppen voor deze geslacht worden.  Een zeer fijne stad. U weet weer van niets  ?

In Anderlecht leeft een rijke stinker in een sjiek huis met veel begerenswaardige artikelen,vlakscherm-tv,  porseleinen servies, persoonlijke compjoeter, lampadères met franjes gelijk in een bordeel, sofa's met dekens om bordeelmadammen te ontvangen, héél gedistingeerd interieur, veel rose lampjes.  Zet die louche stinkende smeerlap van een eigenaar toch wel een mini-cameraatje met de lens gedraaid naar de inkomdeur zodat alles wat beweegt, gefilmd wordt.  Er komen op zeker moment twee verdwaalde jongeren binnengestapt, zich van geen kwaad bewust uiteraard  en zich afvragend waar ze zijn, vermoedelijk verdoold, en in paniek lenen ze de televies  en nog wat andere kleinigheden, er staat genoeg.  Zo gezegd, zo meegepakt. 

Als later als mijnheer de rijke smeerlap thuiskomt, ziet hij direct wat er gebeurd is en hij zet de film met de verdwaalde jongens die zijn appartement binnentraden op internet !  Alsof het ordinaire misdadigers waren, zo maar te kijk voor heel de wereld.  Een van die onschuldige jongens is al opgepakt door de gestapo en als de zaak voorkomt (wat wij niet hopen) dan zal de advocaat terecht bepleiten dat de preivesie van die jongens geschonden is en hun toekomst naar de vaantjes.  Vrijspraak ! Gegarandeerd !   En een dikke schadevergoeding wegens smaad en gebrek aan respect.  En die rijke kan van dan af wat anders verwachten in zijn kot.

Uw trouw misdaadverslaggever
Douglas de Keizer

Hier zijn ze weer !  In Knack verschijnt een artikel van een Pierre Mertens (68, dat is zijn leeftijd, dus als ze volgende keer bij hem aanbellen, is het misschien wel mijnheer Alzheimer) onder de veelbetekende titel : "Misselijkmakend nationalisme".  Daarover heeft Mertens in Le Monde, de zelfbenoemde kwaliteitskrant die eigenlijk hetzelfde schrijft als Libération maar dan zonder foto's, zitten zeveren.

Die Mertens is géén Fransman maar een Beulemans-Brusselaar, die iets doet/deed aan de Université Libre en tevens artikeltjes pleegt voor Le Soir.  Die man hààt Vlamingen en vindt van zichzelf dat hij enorme bijdragen levert tot de mensheid om zijn zielige mening  rond te bazuinen in diverse geschriften die alle druipen van chagrijn. 

Het is zoals we al maanden zeggen : Bart de Wever zit in de fascistenzak met het Vlaams Belang en nu ook met Jean-Marie.  Niettegenstaande diens felle liefdesverklaring aan het land B in de Franstalige pers.

De belgische ijzeren weg, die geleid wordt door de meest partijdig denkbare creaturen van het land, heeft intussen een reputatie opgebouwd op het vlak van service, waar geen enkel onbeschaafd land kan aan tippen.  De trein tussen Turnhout en Brussel, een afstand van pakweg 80 kilometer, kunt ge dankzij onze NMBS afleggen in een zevental uren.  Voor de nieuwe dienstregeling.  Nu zijn er er wat probleempjes opgetreden maar als u rond de middag op het werk moet verschijnen in Brussel kan u het best vertrekken om 23 uur van de vorige dag.  Thermoskoffie en belegde broodjes meebrengen : op de trein wachten is ook reizen !   

Dit is een van de andere oplossingen om alles vlotter te laten verlopen van morgen af (FOTO)

Juffrouw Ellen

Rudy De Leeuw of Rudy De Haas? © Frans Crols (Trends)

http://www.trends.be/nl/blog/blog.jsp?siteID=80&blogartID=331§ionID=25&RMG_CURRENT_PAGE_71_25=2&mwebtag=BLOG/en%20contra

Is solidariteit een groot goed? Ja, solidariteit is een groot goed. Is van het ogenblik dat het woord solidariteit valt, de discussie gesloten? Neen, van het ogenblik dat het woord solidariteit valt, is de discussie niet gesloten. Waarom? Omdat het woord solidariteit in België een valse, verwijtende bijklank heeft voor een meerderheid van de Belgen, die al anderhalve eeuw meer dan solidair is met een minderheid van Belgen, die daarover veel te weinig weet en die in deze toestand van er veel te weinig over te weten versterkt wordt door mensen en machten die denken dat ze met het bezwerende codewoord het gesprek stoppen. Dat pakt niet omdat ondanks anderhalve eeuw solidariteit de gevolgen van die solidariteit uitblijven en de solidariteit dus verzinkt in een bodemloze put.

Men neme Rudy De Leeuw, hoofd van ABVV-FGTB. Op de manier van een volkstribuun uit het syndicalisme à la papa draaide hij vorige week op een militantenvergadering in Brussel het woord solidariteit om tot een scheldwoord tegen de Vlamingen die een doorzichtige, moderne, confederale of onafhankelijke staat willen. Van Rudy De Leeuw mag men omwille van zijn functie, verantwoordelijkheid en intelligentie verwachten dat hij weet wat er met de solidariteit tussen noord en zuid gebeurt sinds de jaren vijftig van de vorige eeuw en wat gebeurde tussen 1830 en het interbellum. Juul Hannes heeft in een rustig en fraai essay (Roularta Books 2007), dat Rudy De Leeuw op een avond kan lezen, aangetoond dat vanaf het begin van België de geldstroom van noord naar zuid bestond en op dreef bleef door een perfide fiscale mechaniek: onroerend goed werd overbelast in vergelijking met roerend goed en het onroerend goed stond in meerderheid in Vlaanderen. Op de kop twee jaar geleden publiceerde de denkgroep In De Warande een manifest voor een zelfstandig Vlaanderen - en dus ook een zelfstandig Wallonië - met onweerlegbare berekeningen over de tien miljard euro die jaar in jaar uit vloeien van noord naar zuid. Deze Vlaamse centen drogeren de Waalse en Brusselse politici, ambtenaren, vakbondsleden en ondernemers. Ze hebben een negatief effect voor de zelfredzaamheid van Wallonië en Brussel.

Zijn de transferstudies van Juul Hannes en de denkgroep uitingen van centennationalisme en egoïsme? Neen, zij zijn de bakens voor een beter, doorzichtiger en moderner beleid. Binnen België als het kan, buiten België als het moet. Een van de knapste kunstrevoluties rond de voorlaatste eeuwwende droeg een politieke naam: de Wiener Sezession. Ze bloeide aan het einde van de negentiende eeuw en was een beweging van architecten, schilders en componisten om komaf te maken met het geconstipeerde, stoffige, zeurderige Oude Wenen en zijn acade- misme. Josef Hoffman, Gustav Klimt, Oskar Kokoschka, Alfred Kubin, Egon Schiele, Arnold Schoenberg, Alban Berg braken met de traditie en bereikten de allerhoogste toppen van de artisticiteit. Een secessie is soms noodzakelijk om een beter huis te construeren dan de bouwval waarin men leeft.

De confederalisten en de secessonisten van Vlaanderen willen eveneens breken met de traditie en een betere samenleving scheppen. Een samenleving waarin bijvoorbeeld syndicale privileges worden herbekeken en eventueel geschrapt. In Vlaanderen is een debat over minimale dienstverlening bij stakingen in het openbaar vervoer geen dovemansgesprek en komt er een redelijke oplossing uit de bus. Niet in België. In Vlaanderen is rechtspersoonlijkheid voor de vakbonden bespreekbaar. Niet in België. In Vlaanderen is de opening van ministeries voor interimarbeid haalbaar. Niet in België. In Vlaanderen is een evolutie naar een vlaktaks - een van de troeven van de ex-USSR-staat Rusland - mogelijk. Niet in België. In Vlaanderen wordt een schoolcheque een mogelijkheid voor een ommekeer in de verhouding tussen ouders en scholen, en voor de financiering van het onderwijs. Niet in België. Enzovoort. België is een rem op welzijnsschepping in een wereld die evolueert tegen een topsnelheid.

Rudy De Leeuw, en zijn christelijke evenknieën, hebben een diepe afkeer en angst van deze debatten. Liever verschuilen zij zich achter het kretologische begrip solidariteit. Het heeft even weinig waarde in hun mond als de woorden 'vrede' en 'internationale broederschap' in wijlen de Sovjet-unie. De Belgische vakbonden zijn vandaag vehikels voor de macht van ideologische ouden van dagen. Trouwens, een solidaire bijkomstigheid: Rudy De Leeuw zal, als hij ooit afwijkt van de Franstalige standpunten en nukken, zoals zijn voorgangers Mia Devits en Herwig Jorissen ondervinden wat saamhorigheid over de gemeenschapsgrens betekent. Ze werden allebei gedumpt door de Franstalige syndicalisten. Alleen een haas houdt het vol met het FGTB.

Frans Crols (de auteur is directeur van trends.)

Zonder identiteit maar toch gelijkend

 met dank aan www.defrut.be
 waar veel meer leuk nieuws te vinden is

"Sire, willen wij het even voor u regelen ? Pakt u terwijl uw koffers en de vrienden zullen dat varkentje voor u wassen, rose en staartkrullend zoals u het nog nooit zag."

Vorige week maandag stond die kerel met zijn schonkig, schuddend lichaam en zijn verdietige kop met een barmhartige grimas moedig te verkondigen, dat er ditmaal een echtige en techtige groooote staatshervorming moest komen en dat hij het zou in orde brengen met ook enkele van zijn vrienden. En het zou rap gefikst zijn, bijna even rap dan de Fixkes nummer één in de Top-Tien staan.

Het bleef even stil, toen barstte er applaus los en alle belgen-van-de-eenheid begaven zich gerust te bed.  Eerst was er sprake van een noodregering, dan van een regering met hulp- en verlengstukken, toen kwam Leterme voorbijgefietst met in zijn triporteur zijn vissend  vriendje, die wuifde met een belgisch vlaggetje en riep dat hij altijd eenn tripartiet had gewild.  De CD&V-lijder keep sip bij die woorden en bedacht dat het in Rwanda ook niet alles was tussen de Hutsi's en de Tutsi's.  Maar de hoop in de harten van de onderdanen bleef overeind gedueende de ganse voorbije week.  Ruzietje in het zuiden onder mekaar, in het noorden zei men "Van het westelijk front geen nieuws, is goed nieuws".

En vandaag maandag is die man die alles in de kortste keren ging oplossen middels een kleine staatsgreep, weg van bij de koning en we zullen misschien weer een nieuw fantastisch verhaal opgedist krijgen straks. Het schijnt dat men bezig is met een regering met een tweederdemeerderheid.  Ze kunnen nog geen 35% bijeenbrengen waar zouden ze 67% halen ?

Wij kunnen niet meer doen, dan ons aanbod herhalen : "Sire, in het belang van iedereen : u mag opstappen, vergeet uw spaarboekje niet en de Franstalige ex-landgenoten zullen u op de hoogte houden".  La Belle Chique is geschiedenis.  Doei !

Ray

Ook al zijn hier lezers die fan zijn van Yves Leterme en anderen die Bart De Wever op hun schouders tillen (ja, ik weet het) daarom gaan wij  onze huik niet naar de wind hangen en een potje meehuilen, verontschuldigingen inroepen en allerlei contradictorische prietpraat goedpraten.

Mocht u er nog aan twijfelen of tegen beter weten in blijven hopen, op inkeer van Angeltjes hoeft u niet te rekenen : na 182 dagen is de rose toekomst van Leterme hopelijk van de baan.  En daar zijn wij best blij om. Inclusief de boy-scoutachtige pogingen van De Wever om 's nachts terwijl iedereen slaapt enkele  belgische vlaggen in brand te steken. Wat wij van die man onthouden, zijn zijn voortdurende excuses voor alles en nog wat en zijn grote bereidheid om overal mee aan te schuiven.  Wie na 182 dagen al zijn principes over boord gekieperd heeft en toch geen regering weet te vormen, kan het niet.

Wie al eens op de Franstalige blogs leest (wat wij maar sedert kort doen), schrikt van de enorme vijandigheid ten overstaan van Leterme en zijn Sancho Panza die hét symbool zijn voor Vlaanderen, onze taal en onze cultuur.

Met de laatste uitschuiver over de RTBF (waarvan wij vonden dat best eens mocht gezegd worden dat de nieuwsdienst een keure vooringenomen partijcreaturen bevat) heeft Leterme waarschijnlijk zijn politieke ambities helemaal gekelderd.  Ook de CD&V zou nu bereid zijn de man met 800.000 stemmen te laten vallen tegen een hoge prijs natuurlijk ! * Tjeven blijven tjeven blijven tjeven blijven tjeven.

Wij voelen ons niet geraakt door al de pikante en kwetsende uitlatingen die in het franstalige land B opklinken omtrent de zogenaamde misstappen van een lid van onze gemeenschap, de gewezen minister-president.  Wij beamen de commentaren niet, wij hebben onze eigen redenen om hem af te wijzen : zijn totaal gebrek aan ervaring om met mensen om te gaan, zijn angst voor sociaal contact, zijn jammere minderwaardigheidscomplex wegen zwaarder dan zijn mogelijk bestuurlijke kwaliteiten. Hij durft geen leiding geven, hij laat zich te vlug intimideren en bovendien verdampen zijn principes als gletsjers in Oostenrijk.  Kunnen we mekaar hier op vinden ? Of moeten wij per se mee in zee op zoek naar een dikke vis terwijl een grote mossel het schip bestuurt ?

Herinnert u zich nog de televisiebeelden uit de periode mei/juni : Leterme en zijn ouders aan tafel ?  De sfeer die te snijden was, de stugge, onvriendelijke vader en zoon die mekaar aankeken als in De Vlasschaard van Streuvels ?  Die scène verklaarde veel, ondermeer ook het kinderachtige argument dat Leterme opvist als hij zich verdedigt vandaag over zijn RTBF uitlating : "'t Sin d'and'ren  die dit zeggen". 

Ja, Yves.

Savat

* Le Standard-on-line vandaag :
CD&V is eventueel van plan om Yves Leterme als premier 'op te offeren', als de prijs hoog genoeg is

Laten we nog eens controversieel zijn en iets schrijven over onze joodse medemensen.  Het oudste document dat aantoont dat er in Antwerpen Joden woonden dateert van 1261, het bevatte weliswaar de vraag om ze te verjagen (wat later verschillende keren echt gebeurde), maar het is niet voor niets dat Antwerpen het Jeruzalem van Europa genoemd werd/wordt. 

Ray

Benno Barnard verafschuwt de arts die de juiste diagnose stelt.  Benno kènt de oorzaak van de ziekte waaraan zijn maatschappijn zal ten onder gaan maar omdat hij de diagnosticerende artsen (Dewinter in Vlaanderen en Wilders in Nederland) niet kan luchten omdat zijn vriendenclub hem anders zou uitstoten, laat hij betijen.

Hij is zo dommig-eerlijk en met zichzelf  intellectueel ingenomen, Benno, dat hij de eigen enggeestigheid niet beseft.  Dat zijn ze onze intellegentsia, onze cultuurmolenaars, onze schuine schaatsers op het wakke ijs van een dooiende beschaving.  Knack biedt Benno de kans zijn huiver te uiten en ons de mogelijkheid een streep op de muur te trekken : alweer een bekeerling op komst. 

Her artikel werd ons overgemaakt door een betrouwbare tandarts, die het kreeg van een ambitieuze magistraat, maar het stond eigenlijk in dit gazetje :   http://www.knack.be/index.jsp  Ooit van gehoord ?

PS : Benno Barnard is de Nederlander die destijds rel schopte door Gezelle te omschrijven als een over het paard getilde provincialist.  Half Vlaanderen kwam toen in opstand.  Barnard heeft een tijdje in Engeland gewoond en is nu terug in Antwerpen.  Waar hij veel studiemateriaal zal vinden.

(met dank aan de collega's van http://www.defrut.be/ )

Het Afrikaanse monument van democratie en goed beleid,  Robert Mugabe (83 jaar) van Zimbabwe  heeft namens de Afrikaanse Unie deelgenomen in Lissabon aan een overleg met de Europese Unie.

De Britten, die normaal bewusteloos vallen van bewondering bij elke gekleurde medemens die hun pad kruist, wilden in dit geval niet aan één tafel met de Zimbabwaanse dictator.  Je ziet dus waartoe de diplomatie van de EU in staat is : tot niet veel.  De EU is een onmachtig maar rijk continent : een lekkere prooi die met gulle vanzelfsprekendheid het touw aanbiedt waarmee het opgeknoopt zal worden.
http://www.elsevier.nl/opinie/weblog/asp/artnr/182737/index.html

Mugabe die in het vroegere Rhodesië de zwarte macht vestigde na de blanke Ian Smith, is inmiddels uitgegroeid tot een sinistere maar realistische parodie op een steenrijke neger.  Zijn land zinkt weg in armoede, corruptie en misdaad en het is weer eens de gewone man die zelfs geen bonen meer heeft om te vreten. 

Het is een irreeël gegeven maar dit jaar bedraagt de inflatie  op jaarbasis 7982% in het schitterende Zimbabwe. Loopt u  ter controle  over deze brug : http://www.rbz.co.zw/   Dat afschuwelijke inflatiecijfer levert evident   onbetaalbare bankintresten   op die elke economische activiteit verlammen.   Maar het verhindert de president niet om 125 gloednieuwe Mercessen 250E te bestellen voor zijn vrienden en voor zichzelf nog een apart beveiligd model.

Afrika had beslist dat uitgerekend deze despoot het continent zou vertegenwoordigen om te komen "tot een betere economische samenwerking".  Samenwerking ?  Hoeveel moeten we sturen ?

Ray