Nu wordt alles goed.  Abdul Dschalil, voorzitter van de overgangsraad, riep op tot geduld, eerlijkheid, tolerantie en het vermijden van haat bij de wederopbouw van het geliefde Libië.  En hij verkondigde zijn visie op het nieuwe land: de sharia wordt de basis van de wetgeving – alle bestaande wetten, die in tegenspraak zijn met de sharia, worden geannuleerd. 

Zo zullen er nieuwe banken opgericht worden, die geen intresten meer mogen verlangen.

Als vrome moslim riep hij op niet meer in de lucht te schieten als blijk van vreugde – hij liet in het midden of andere doelwitten wel nog veroorloofd zijn.  Zij moeten "الله أكبر" (Allah Akbar) roepen, vindt hij.  Allah heeft immers over de revolutie gewaakt en hij dankte alle strijders, die tot de zege bijgedragen hebben en gestorven zijn: “Deze revolutie begon vredig en eiste slechts een minimum aan legitieme rechten, maar zij kreeg af te rekenen met geweld.”

Alle militairen en burgers, die meegestreden hebben, beloofde hij een rangbevordering.  En op een later tijdstip zou er nog een beloning volgen.  Dan volgde nog een dankwoord aan het Golfcoöperatief, aan de Arabische Liga, aan de EU en de Nato, die efficiënt en professioneel voor ondersteuning uit de lucht gezorgd hebben.

Binnen een maand moet er een nieuwe overgangsregering gevormd worden en binnen acht maanden moeten de eerste verkiezingen volgen.   Intussen worden de wapens ingezameld.

Het zal ons benieuwen hoe tolerantie en democratie te verenigen zijn met de sharia.

Floriaan Terbeke

Bron: Focus.de 

En nu de nieuwe Libische Brabançonne (met Engelse vertaling)

Duizenden Marokkanen zijn gisteren de straat opgegaan. Ze riepen op tot een boycot van de parlementsverkiezingen op 25 november. Die brengen volgens de demonstranten geen echte verandering.

Voor het parlementsgebouw in Rabat waren ongeveer 3000 mensen samengekomen. In de groots te stad van het land, Casablanca, gingen ongeveer 8000 mensen de straat op. Ook in steden als Fez en Tanger waren manifestaties.

'Het is duidelijk dat de verkiezingen dezelfde personen aan de macht brengen die de welvaart van het land al jaren plunderen en de toekomst van de Marokkanen gijzelen', zei activist Omar Radi.

De vervroegde parlementsverkiezingen waren in augustus uitgeschreven. Het nieuwe parlement moet onder meer een premier kiezen, die de plaats van koning Mohammed VI als hoofd van de regering overneemt. Ook de volksvertegenwoordiging zelf krijgt straks meer macht. Met die hervormingen wil Marokko opstanden als in Tunesië, Egypte en Libië voorkomen.

Bron en foto's : Trouw

De Duitse partij Die Linke heeft voor ophef gezorgd door te pleiten voor vrijgave van alle drugs. De leden hebben bij een stemming bepaald dat zelfs harddrugs zoals heroïne en cocaïne moeten worden gelegaliseerd.  De leden gingen daarmee veel verder dan een voorstel van de partijtop. Die wilde alleen legalisering van softdrugs bepleiten.

De extreemlinkse partij kreeg zondag volop kritiek van de sociaaldemocratische SPD en het christendemocratische CDU. ,,Absurd om alleen al te overwegen om alle drugs te legaliseren'', zei CDU'er Stephan Mayer.

http://www.depers.nl/opmerkelijk/605058/Duitse-partij-wil-alle-drugs-legaliseren.html

AAA +

Volgens diverse media overweegt de Europese Commissie een verbod op landenratings door de commerciële kredietbeoordelaars. Eerst dacht ik dat het een grap was. Maar Europa doet wel meer rare dingen sinds de financiële markten het vertrouwen in het continent aan het verliezen zijn 

Zo is er in een aantal landen een verbod op shortselling, en dat heeft niet kunnen voorkomen dat Dexia omviel. Ook is er recentelijk een verbod op naked CDS (kredietverzekeringen) afgesproken en ook dat verbod gaat niet voorkomen dat landen die de financiën uit de hand laten lopen hogere rentes moeten gaan betalen op hun schuld. Deze crisis is namelijk niet veroorzaakt door speculanten, maar door wanbeleid.

Kredietbeoordelaars het zwijgen opleggen, gaat ook niet helpen. Natuurlijk, beleggers wordt door de kredietbeoordelaars de stuipen op het lijf gejaagd doordat het ene land na de andere, en de ene bank na de andere een downgrade voor de kiezen krijgt. Natuurlijk, op de kredietbeoordelaars is een boel af te dingen. De grote drie zijn medeplichtig aan de kredietcrisis van 2008 en een onlangs verschenen rapport van de de Amerikaanse toezichthouder SEC toonde aan dat er behoorlijk veel mis was met de integriteit van die bedrijven.

Maar nu de kredietbeoordelaars eindelijk hun werk lijken te gaan doen, wil de EU een verbod. Schiet de boodschapper van het slechte nieuws maar neer ! Leg de vrije meningsuiting maar aan banden ! Uiteraard gaat ook deze maatregel, als hij al kan worden ingevoerd, contraproductief werken. Bij het ontbreken van een mening mogen institutionele beleggers niet eens in Europees staatspapier beleggen. Hoe willen de overheden zich dan financieren ? Daar is even niet over nagedacht.

Een tijdje geleden waren er plannen voor een 'Europese' kredietbeoordelaar. Die zou dan Europese landen naar Europese maatstaven gaan beoordelen. We weten al hoe geloofwaardig zo'n bureau zou zijn. Want als het aan de Europese politiek ligt, dan krijgt zelfs Griekenland de Triple A +status.

@ Beursduivel - Joost van Kuppeveld

Na de val van Dexia, door het wanbeleid van politiek benoemde bestuursraden, sleept de ook al politiek geleide Gemeentelijke Holding een schuldenberg van 1,6 miljard euro mee.  Volgens diverse berichten zouden de traditionele partijen een akkoord gesloten hebben om de Gemeentelijke Holding vrijwillig te vereffenen en de verliezen te verdelen over de belastingbetalers:  132 miljoen euro via de federale overheid en bijna 1 miljard euro via de Gewesten.

De stelling van voorzitter Francis Vermeiren (VLD) als zou een vrijwillige vereffening beter zijn dan een faillissement, is een leugen.  Ook bij een faillissement kan de curator de verkoop van activa uitstellen om een maximale opbrengst te hebben.  Het echte verschil is, dat bij een faillissement een curator wordt aangesteld, de rechtbank toezicht houdt en onderzocht wordt of de bestuurders geen zware fouten hebben gemaakt.  Dat is wat SP.a, VLD en CD&V ten koste van alles willen verhinderen : deze vrijwillige vereffening is dus een ontsnappingspoging.  

Hoe dan ook, kiezen tussen vereffening of faillissement is kiezen tussen de pest en de cholera, omdat in beide scenario’s de belastingbetaler verliest. Er moet  snel mogelijk een onderzoekscommissies worden opgericht, die de waarheid bovenhaalt en de verantwoordelijken opspoort.

Vlaanderen zou bovendien blijkbaar vrijwillig overgaan tot het uitbetalen van een ‘waarborg’ van 450 miljoen euro, die het aan de Gemeentelijke Holding gaf.  Voor Vlaams Belang is dat onaanvaardbaar:   Het is intussen duidelijk, dat de Gemeentelijke Holding fundamenteel verkeerde en misleidende informatie heeft verstrekt, door bv. opbrengsten van 13% voor te spiegelen.   De waarborg werd zonder twijfel mee verstrekt op basis van misleidende informatie van Dexia en/of Gemeentelijke Holding, en dus is de waarborg voor ons ongeldig. 

Bovendien blijkt de Gemeentelijke Holding constructies opgezet te hebben waarbij geld bij Dexia geleend werd om Dexia-aandelen  te kopen;  er moet eerst juridisch grondig uitgezocht worden of deze vestzak-broekzakoperaties geen illegale koersbeïnvloeding waren.    

Vlaams Belang noemt de voorgestelde waarborg-constructie dus ongeldig, verwerpt het zomaar weggooien van 450 miljoen euro in een bodemloze put, en stelt dat als de Vlaamse regering 450 miljoen euro gaat weggeven, dat men dan beter het enorme verlies van de eveneens misleide Vlaamse steden en gemeenten compenseert. De vraag  in de komende dagen zal zijn of ook N-VA dit alles in de Vlaamse regering zal kunnen blijven goedkeuren.

Gerolf Annemans en Filip Dewinter

Wij zijn beter dan zij. Wanneer alle andere argumenten, waarom we niet mogen terug vechten, opgebruikt zijn is dit het enige dat overblijft, in de achtergrond, en dat ons onze uitzonderlijke morele opvattingen gebruikt als de reden waarom we niet mogen vechten om ons te beschermen.

“Terug vechten ? Maar dan zouden we niet beter zijn dan zij ?” Als we waterboarden dan zijn we niet beter dan zij die onthoofden en verminken. Als we profileren dan zijn we niet beter dan de massa moordende jihadisten. Als we onze vriendelijke Pakistaanse en Saoedische bezoekers behandelen zoals zij honderd jaar geleden zouden behandeld zijn – dan zouden we schuldig zijn aan niet Amerikaans-zijn.

Maar maakt dat werkelijk het verschil uit tussen ons, dat wij iedereen gelijk behandelen zelfs wanneer ze ons de keel oversnijden, en vanaf het moment wanneer we afwijken van de normen van de Vereniging van Advocaten dan zijn we niet beter dan de Taliban of Al-Qaeda ? Komt onze uitzonderlijkheid voort uit onze wetten, dan, indien we onze wetten compromitteren, geven we het enige op dat waardevol is voor ons en blijft er niets over om nog voor te vechten—of zijn onze wetten het middel waarmee we onze individualiteit en nationale uitzonderlijkheid beschermen ?

Wij zijn beter dan zij, is het argument dat zo dikwijls gebruikt wordt door hen die niet geloven dat we beter zijn, en zelfs als ze het geloven, begrijpen ze niet waarom we beter zijn. De “Bill of Rights” (1) is niet volledig afgewerkt voortgesproten uit een barbaarse cultuur, hetzelfde geldt voor dezelfde vonnissen en uitspraken die zo dikwijls gebruikt worden door de voorstanders van een 10 percent verdedigingsplan (2).

Wij zijn niet beter dan zij omdat we burgerrechten garanderen aan onze vijanden : we zijn beter dan zij door Michelangelo, de micro-chip en universele opvoeding. We zijn beter dan zij door Shakespeare, de Space Shuttle en het World Trade Center. We zijn beter voor alle redenen rondom ons, voor wat we bereikt hebben, voor wat we voltooid hebben, voor de kennis die we hebben vergaard en voor de maatschappij die we hebben opgebouwd.

Onze wetten werden gemaakt om deze verworvenheden te beschermen, de bijzonderheid van het individu tegenover de regering en dat van de natie tegen interne en externe vijanden. De wetten bestaan niet op zichzelf alleen, maar zij maken deel uit van de cultuur van de natie die ze geschreven heeft en die ze toepast. Het zou mogelijk zijn om de Amerikaanse grondwet in te voeren in Indonesië, Libië of Pakistan maar het zou niets uithalen. Geen enkel document kan de rechten en vrijheden beschermen die niet door de cultuur gewaardeerd worden en geen enkele cultuur die daar geen waarde aan hecht, verdient die bescherming als die bescherming het cumulatief effect heeft om diezelfde rechten en vrijheden te vernietigen.

Vrijheid wordt niet alleen op het slagveld verdedigd, tegen de tijd dat de situatie zo slecht is, zal de schade moeilijk te beperken zijn. We verdedigen onze vrijheid alle dagen door de cultuur te verdedigen die vrijheid mogelijk maakt. Bescherming tegen externe vijanden wordt verzekerd door gewapend conflict, economische concurrentie en geografische ligging. Tegen de interne vijand is er de cultuurstrijd, de strijd van ideeën en van instellingen.

Wie we zijn, is te zien in de verbanden die onze cultuur bepalen en die verbanden bepalen wie we zijn. Als je het menselijk brein beïnvloedt zodat deze verbanden niet meer gestroomlijnd zijn dan wordt de identiteit versnipperd in stukjes van dingen die onverstaanbaar zijn. Hetzelfde is waar voor een cultuur : zonder verbanden gaat men feestdagen vieren zonder te weten waarvoor en vechten voor dingen die intuïtief wel juist aanvoelen maar niet meer passen in de nieuwe orde der dingen. Het is aan de cultuurstrijders om deze verbanden te herstellen zo dat de cultuur zichzelf weer begrijpt.

Verbanden bewaren geen informatie, zij bepalen prioriteiten door ons eraan te herinneren wat van wat afhangt. Ze herinneren ons eraan dat regeringen worden aangesteld om de wetten na te leven en wetten worden toegepast om de mensen te beschermen. Regeringen dienen de wet, maar de wetten dienen de bevolking. En de bevolking is geen onbepaalde massa, ze wordt niet bepaald door paspoorten en identiteitskaarten of door geboorteplaatsen : de bevolking is de houder van het vuur van haar cultuur. Dit is niet noodzakelijk een kwestie van geboorte, de grootste helden kunnen immigranten zijn en de grootste verraders kunnen deel uitmaken van de autochtone bevolking. Maar niemand die de vernietiging van de cultuur beoogt, zowel concreet als abstract, in het heden of in een onbepaalde toekomst, kan genieten van de bescherming van de wetten die bestaan om de vrijheid van het individu te beschermen in de integriteit van een vrije cultuur.

Hoe geraffineerder een cultuur wordt hoe minder zij bezig is met overleven. Er ontstaan luchtbel-elites in de overheidscentra en universiteiten waar filosofieën en ideeën echter lijken dan de werkelijkheid. Tegengestelde filosofieën proberen om de cultuur blijvend te beïnvloeden, te verminken met herzieningen (3) en sociale filosofieën die hun eigen ideaal centraal stellen van alle menselijk streven. Maar ideeën zijn onvruchtbaar (steriel) zonder een cultuur om ze te ontwikkelen. Dood de cultuur en de ideeën worden wezen die, als ze geluk hebben, onder een andere vorm door een andere cultuur worden geadopteerd.

Verdraagzaamheid en burgerrechten zijn waardeloos tenzij de landen en culturen waar ze verklaard worden ook verdedigd worden. Iedere vorm van verdraagzaamheid die leidt tot zelfvernietiging is niet alleen giftig voor de autochtone cultuur maar is ook letterlijk zelfvernietigend. Alle gezonde entiteiten, hetzij biologisch, organisatorisch of intellectueel bevatten de middelen voor hun eigen bestendiging en hun voortbestaan. Iedere entiteit die dit niet heeft is giftig en moet als dusdanig behandeld worden; een idee of code verdedigen, die het overleven van de cultuur waardoor het gedragen wordt, bedreigt staat gelijk met moord.

Bij een conflict worden twee vragen gesteld. Is de bedreiging reëel en is onze cultuur waard om voor te vechten. De laatste vraag wordt meestal gesteld door elites met een ideaal waartegen echte culturen nooit opgewassen zijn en door buitenstaanders die het allerminste geïnvesteerd hebben in de overleving van de cultuur.

De luchtbel-elites wantrouwen nationalisme en patriottisme want die draaien niet rond ideeën maar rond het gevoel van solidariteit van de mensen. De enige uitzondering die zij zullen aanvaarden, is de uitzonderlijkheid van idealen en als de natie hun idealen niet vertegenwoordigt, verdient de natie niet om te bestaan.

Tegenover zulke redenering is het belangrijk te weten dat we niet beter zijn dan onze vijanden omdat we idealen vertegenwoordigen maar omdat we naast idealen ook wolkenkrabbers, schilderijen, sterke microscopen, boeken, betere muizenvallen, filosofische systemen, zware wagens, muziek, theorieën, liefdadigheid en sandwiches gemaakt hebben. Wij zijn makers en vormers, bewegers en denkers, zieners en doeners. We reiken naar de sterren en vinden middelen om te vroeg geboren kindjes in leven te houden. We zijn niet perfect maar dynamisch en wij veranderen en zonder ons zou de wereld veel armer zijn.

Wat we ook doen om ons te beschermen tegen onze vijanden die verslaafd zijn aan een vijandige ideologie, waar ze ook geboren zijn, is volledig verantwoord door wat we bereikt hebben, ons verleden, ons heden en onze toekomst—en zelfs zonder al dat door ons recht op een individuele, nationale en culturele overleving.

We zijn niet beter dan zij door pacifisten te worden, maar door te vechten voor wat we hebben en wie we zijn. Als we niet opkomen voor onze landen, onze mensen en onze culturen dan zullen we geen morele hoogte bereiken maar de  moordputten vullen  met de slachtoffers van een duizendjarige terreur. Er bestaat geen morele verhevenheid door te weigeren tot het uiterste te strijden voor wat je waardevol acht. Enkel door te strijden voor onze individuele en nationale uitzonderlijkheid, kunnen we ons verheffen en de verklaring verantwoorden dat we beter zijn dan zij.

Foxy

(1) de eerste 10 amendementen van de Amerikaanse Grondwet of “Constitution”
(2) voorstanders van een zeer laag budget voor verdediging, wapens, manschappen enz.
(3) Revisionist verwijst meestal naar het Marxisme en Leninisme

“Better Than Them” kan men lezen door op dit bruggetje te klikken: http://sultanknish.blogspot.com/

Hebt u al eens nagedacht over de betekenis van "een passend geschenk?"

Ongeveer een kleine halve eeuw geleden verkochten we ons wegvervoerbedrijf Freddytrans p.v.b.a. aan de CMB (Compagnie Maritime Belge). Deze doopte haar nieuwe aanwinst om tot TRACTO N.V. Ik bleef nog een korte tijd als baas van de firma Tracto. In die tijd had men voor alles en nog wat vergunningen nodig in de sector van het wegvervoer. Aangezien ik nooit wat ook had gegeven aan ambtenaren of beroepspolitiekers om gunsten af te smeken, diende ik bij gebrek aan vergunningen om naar andere landen te rijden het grootste gedeelte van mijn opdrachten aan andere vervoerders, die wel vergunningen kregen van het toenmalige Ministerie van Verkeerswezen, toe te vertrouwen. 

Ik begreep dan ook niet hoe het mogelijk was dat korte tijd na de verkoop van Freddytrans het nieuwe TRACTO als het ware de vergunningen met pakken kreeg toegestuurd! Snel leerde ik in die tijd hoe een "corrupt" land werkt.

Een vriendelijk lid van de toenmalige CMB-directie , een zekere Monsieur Feyerick , maakte me dat toen duidelijk. In die tijd liet de CMB, met de regelmaat van een klok, ongeveer ieder jaar een vrachtschip te water bij de Boelwerf in Temse. Er werd dan telkens een Meter gekozen om het schip te dopen.

Traditiegetrouw was dat de echtgenote van de Minister van Verkeer en indien die reeds aan de beurt was geweest dan kwamen de echtgenotes van andere politieke zwaargewichten in aanmerking. De procedure was steeds ongeveer dezelfde. Het was Monsieur Feyerick die de uitverkoren dame bij haar thuis ging afhalen met de Cadillac van de Voorzitter met aan het stuur een chauffeur in uniform. Men reed dan naar Parijs waar rond de middag een tafeltje was besteld bij het driesterrenrestaurant Maxim's. Na de lunch wandelde men dan enkele meters naar de wereldberoemde juwelierszaak Van Cleef & Arpels op de Place Vendôme. 

Daar koos onze doopmeter dan een juweel uit een vooraf samengesteld assortiment. 

De ene dame koos voor een met diamanten bezette armband en een latere gelukkige misschien een halssnoer met een grote diamant of wat ook. Monsieur Feyerick bracht in de loop van de avond de gelukkige terug naar huis. Feyerick was een boeiend verteller en liet de aanwezige tafelgenoten regelmatig bulderen van het lachen wanneer hij pittige anekdotes vertelde die hij soms met die dames had meegemaakt. Van Feyerick vernamen we destijds dat het budget voor zo een juweel ongeveer de prijs was van een middelgrote nieuwe personenwagen.

Enkele weken na het uitstapje naar Parijs mocht de meter dan haar zware taak tijdens de doopplechtigheid aanvangen. Het beperkte zich tot het doorknippen van een koordje waardoor een champagnefles op de boeg van het schip werd gecatapulteerd en uiteenspatte. Bovendien werd van de meter ook verwacht dat ze de naam van het schip kon herinneren en deze Koninklijke of Prinselijke boot, via de microfoon, een behouden vaart toewenste. Zo verdiende men in die tijd de tegenwaarde van een personenwagen op enkele uren tijd. Bovendien mocht de meter opnieuw genieten van een schitterend diner waarbij ook meestal een dozijn journalisten aanwezig waren. Zo kon men dan in de kranten het verslag van de doopplechtigheid lezen en werd er telkens door de journalisten discreet vermeld dat tijdens het diner aan de meter een passend geschenk werd overhandigd.

CMB zorgde niet alleen voor bepaalde Ministers maar ook telkens voor de hoogste ambtenaar van het betreffende Ministerie. Die vernamen dan dat ze steeds konden beschikken over de "owners cabin" van de schepen die wekelijks naar Congo vertrokken. Ongeveer halfweg werd er dan gebunkerd op de Canarische eilanden en onze hoge ambtenaar met partner stapte daar dan meestal uit om na één of meerdere weken met een volgende boot terug richting Antwerpen te varen. Het was de taak van de Kapitein om ervoor te zorgen dat onze gast niets tekort kwam tijdens de reis in zijn mooie suite. Toen ik op een dag vernam dat de hoogste ambtenaar van het Ministerie van Verkeerswezen weer eens was vertrokken naar Teneriffe begreep ik duidelijk waarom al die vergunningen nu zo gemakkelijk werden toegestaan.

50 jaar later is er aan dat corrupte systeem nog niets veranderd. Ik kan nog steeds niet begrijpen dat sommige zaakvoerders van grote bedrijven en met de bedoeling een grote opdracht, een vergunning of bepaalde toelating te kunnen in de wacht slepen, zo dom zijn door een omslag met honderd- of tweehonderd duizend frank aan een beroepspolitieker of een hoge ambenaar toe te schuiven. 

Als ze gesnapt worden door Justitie en dat gebeurt nog regelmatig, dan hangen ze. Nochtans bestaat er een veel veiligere en even doeltreffende oplossing door gewoon die geviseerde beroepspolitieker of ambtenaar in zijn raad van bestuur op te nemen. Men kan deze gelukkige dan geen honderd of tweehonderdduizend frankskens toeschuiven maar één of twee miljoen en dit zonder het minste gevaar. Voor het huichelachtige Ministerie van Justitie gaat het dan plots niet meer over omkoperij maar over een treffende vergoeding. 

Zo worden er in ons land jaarlijks enkele honderden treffende vergoedingen en passende geschenken aan de beroepspolitiekers en hoge ambtenaren toegeschoven. In vele landen kan dit niet meer zo eenvoudig maar wij bevinden ons in dit land op dat gebied nog steeds op het niveau van de Afrikaanse bananenrepublieken.

Monsieur Feyerick maakte me ongeveer 50 jaar geleden reeds duidelijk hoe het systeem werkt. In 2011 blijkt er nog maar weinig of niets veranderd te zijn op dat gebied. Bah! Tienmaal Bah!

Men zegge het voort...

Freddy Van Gaever
 

Geachte redactie,

Het is me weer een weekje geweest : liegen en bedriegen om ter best. 

Dexia is uiteengespat als een vuurpijl en liet ons leugens en intriges in alle kleuren van de regenboog bewonderen. Totentrekkers allerlei, met meer of minder boter op hun hoofd, waren druk doende hun onwetendheid in gans dit verhaal geloofwaardig te laten overkomen. Zelfs Nonkel Kruk liep ijverig met een Mister Proper doek zijn imago op te poetsen. Hij, lopende premier zijnde, was NIET op de hoogte van de interne Dexia-keuken. Dan moest ook niet volgens de "wettellijke" regels. Dus onze Leferme weet van niks. "Voor mij van hetzelfde" sprak Luc Coene, blauwe gouverneur van de Nationale Bank en Dexia-toezichthouder. Niemand was op de hoogte. Straf hé !

Alleen als de boel in de fik staat wordt de overheid ingelicht en direct gevraagd om "pompier" te spelen met spuiten, pompen en water (lees: belastinggeld). 

Waarom niet dat ganse zootje poco-hufters vervangen door een groep chimpansees, als het toch zo eenvoudig is. Met een dagelijkse tros bananen en wat nootjes zijn we goedkoper af.  De epiloog van heel het geval is in elk geval zo klaar als een klontje. Er komt GEEN onderzoekscommisie om de echte verantwoordelijken uit de wind te zetten en Barbertje (you and me) zal de rekening betalen. De gemeenten zullen willens nillens hun opcentiemen moeten aanpassen om de nodige centjes binnen te krijgen want de Dexia vetpot is leeg.

Nonkel leugenaar zweerde op zijn communiezieltje dat de "de menschen niet het slachtoffer van de Dexia-maffia zullen zijn.
Neen, hij laat het afmelken over aan steden en gemeenten : 5300 euri per belg kost de Dexia grap, voor een gezin met 4 personen  21400 eurootjes. Zitten ze klaar in uw portemonnee of staan ze bij de bank op een rekening ?  Wees dan maar voorzichtig.

Nog zo een geval van onkunde stond in de kijker, maar werd angstvallig door de poco-media met de geluidsdemper
behandeld : het BHV vehikel.  

Blijkt nu dat de diensten van de wollige koster die het departement van just-is-just onder zijn hoede heeft, verkeerde cijfers aan de onderhandelaars hebben gegeven, waardoor we in dit dossier serieus in het kruis gepakt zijn.  De reden waarom de franstaligen zo blij verrast waren met de oplossing en deze met handen en voeten aanvaardden, is nu geweten. De Kortrijkse tjeef heeft reeds ootmoedig toegegeven dat zijn diensten dringend aan een herscholing rekenkunde toe zijn. Met de correcte cijfers zou het er heel anders uitgezien hebben, dixit De Clerck. Dit belooft in elk geval toekomstige ambras in de praatbarak. De oppositie heeft hier een open doelkans voor de voeten.

Maar dit alles wordt nog overschaduwd door de Griekse nachtmerrie.  Dit failliete land zou wel eens de nagel van de euro-doodskist kunnen zijn. Met man en macht wordt er nu gesleuteld om dit te vermijden. De eens zo geroemde en bewierookte Eurozone, de kolos die de weireld ging domineren, de schrik van de dollarlanden,  bevindt zich op de rand van de afgrond. De vrienden die er moesten bijkomen, bleken gewiekste oplichters te zijn.  De Grieken bezitten bij nader toezien buiten hun fèta kaas, Metaxa en de Kanonnen van Navarone niets dan "poef".

De vele jaren van sossencultuur laten nu het resultaat van graaien en grabbelen zien. De Zuiderse landen met hun "we zien morgen wel"-mentaliteit, gaan ons de das omdoen, wat
President Dweil of da joenk met zijn gespleten tronie ook mogen brallen. De Euro wordt de Zero! De burger de jojo.

Maar er is beterschap in het verschiet : Brussel koopt een pand om tafelschuimers in onder te brengen. Sander De Croo ruilt G. Van Hengel in voor Mr Q als raadgever.  Di Rupo gaat de accijns op alcohol, rookwaren en brandstoffen verhogen. De indignados veranderen van naam en worden desperados.  Perfesser Paul De Grauwe gaat naar Engeland tot spijt van de 0000. Roland Duchâtelet koopt een voetbalploeg in Hongarije (die centjes zijn al veilig). Ronald Janssen is ingetreden in het kosthuis van Leuven-Centraal (moet daar wel oppassen als hij in de douche de zeep opraapt!). Kadhafi is aangekomen bij de grote profeet in de maagdenhemel. Generaal Crembo verklaart de spelen  Libië voor gesloten. In Ohio worden tientallen leeuwen, beren en Bengaalse tijgers afgeknald nadat hun eigenaar ze liet ontsnappen (simpel opgelost)
O wat is het toch allemaal peis en vree om ons heen.

mvg - senior

Het OCMW van Brussel heeft een gebouw gekocht dat de komende maanden 300 tot 400 daklozen moet onderbrengen. Het gebouw bevindt zich recht tegenover de Financietoren aan de Koningsstraat 139. Vanaf 1 november moet het pand dan bewoonbaar zijn.

Afhankelijk van het verslag van de brandweer worden 300 of 400 bedden in het gebouw geplaatst voor nachtopvang. Het OCMW zou ook willen dat instellingen zoals het Federaal agentschap voor de opvang van asielzoekers (Fedasil) hun steentje bijdragen om de daklozenproblematiek in Brussel te verhelpen.

Vorig jaar werd voor noodopvangplaatsen uitgeweken naar tijdelijke panden in Etterbeek, Schaarbeek en Vorst. Nu heeft het OCMW van Brussel dus een eigen bouw, maar het zou niet de bedoeling zijn dat de noodopvang er permanent wordt.

Laten we hopen, dat deze accomodatie niet op de kortste keren zal ingenomen worden door asielzoekers. En dat de eigen sukkelaars terug de straat opvliegen.

Bron : Vandaag.be

Driewerf hoera voor de redactie !

Eindelijk een ingekorte reactie van die Jean, met zijn geroep en getier van alles af te schaffen. In Godsnaam, man ...

Jan Breydel (ingekort)

*****

Apen apen apen na
 
Ik heb juist een postje gehad waarin gezegd wordt dat de Euro-ambtenaren er ook wat van kennen:
1/4 van deze proletariërs aller landen verdienen meer dan 10 000 € / maand. Hellas en zijn alter ego aan de Vlaamse kust zijn dus geen uitzonderingen, het is trend begot.
Normen ? Wat is dat ? En voor wie is de boutade bestemd : " We zullen moeten besparen; het zal pijn doen ."
Ik weet het, jullie ook ? Ik ben bang dat den Dexia-truuk voor ons niet gaat lukken.
Caesar heeft ooit laten noteren: " Belgae fortissima sunt..."
Zij zijn in de graaikultuur niet meer alleen de "fortissima".

Daniël

*****

Verkiezingen 2012
 
De Romeinen wisten het al : brood en spelen
 
Zijn de gemeenteraadsverkiezingen in aantocht en meet men zich daarom nog snel een nieuw imago aan. Alhoewel, een nieuw imago? L'histoire se répète is iets wat geschiedenisleerkrachten hun leerlingen proberen uit te leggen. Na Caesar blijft het principe van brood en spelen toegepast. In de 21ste eeuw mag men nog steeds spreken van - een weliswaar gemoderniseerd - brood en spelen. De herstellingen links en rechts zijn politiek gedreven, punt ander lijn.

Een straatje hier, een straatje daar, een verbouwingske hier , een verbouwingske daar, een asfaltje ginder een asfaltje wat dichter, een belofte links, een belofte meer of minder : steeds zal men nog mensen vinden die het geloven.

Caesar wist het al toen hij de slogan lanceerde : als de nood het hoogst is geef het volk dan Brood en Spelen.

Wat de kiezer met gezond verstand reeds langer wist werd onlangs bevestigd door een studie van de Hogeschool Gent: dit gebeurt allemaal niet toevallig in het jaar voor de verkiezingen. Werken zijn het ultiem wapen bij verkiezingen.

Natuurlijk verdienen de bewoners van de straten waar men nu asfalt aan het gieten is deze straatvernieuwing (bv. de Steenveldstraat). Maar is het opportuun dit te doen juist voor de winter ? Wat als men te maken krijgt met een even strenge winter als in 2010 ? De hoeveelhied zout die men dan moet strooien zal dan zeker geen goed doen aan het nieuwe wegdek.

Eddy 

*****

@ Jean 

Graag had ik enige bedenking geplaatst bij uw post. Minstens 40 jaar volle arbeid stelt u voor .Zelf ben ik na slechts 38 jaar kunnen stoppen. Ik geef het u op een briefje man, dat was lang genoeg. Het systheem op zich is niet slecht, maar de misbruiken zijn dat wel. Aan uw veelvuldige posts te oordelen bent u reeds op een gezegende leeftijd en echt ik gun het u, maar denk eens aan die zware beroepen die echt geen kadoo's hebben gekregen.

Een vriend van mij heeft reeds 36 jaar  stront gekuist en er een rug aan overgehouden die kapot is, omdat hij in de zachte sector heeft gestaan  : de verzorging van mindervalieden.

En wat Griekenland betreft, wie heeft de Griekse tekorten bij de instap van het EU muntsystheem vervalst, denkt u ? Ik ga het hier niet vertellen, u vindt dat ook op google zelf, lees de eerste reakties van Merkel er maar eens op na.

U zou beter uw pijlen richten op de ware schuldigen van de crisis, die ten andere nog maar een begin is.

Stingray 

*****

Ushi !
 
Zij is onverbeterlijk!
Een mens kan nog eens hartelijk lachen in deze tijden ...

Christina

*****

Verdrietig? Boos? Neen ik ben razend.
 
We hebben geen leiders meer omdat het niet de bevolking is die hen kiest, niet de sterkste die zijn verdienste aan de samenleving heeft bewezen wordt gekozen en op een schild gedragen, het is de slappeling die alles gewillig herhaalt wat hem ingefluisterd wordt die op de troon gezet wordt. Je kunt moeilijk Van Rompuy en Di Rupo als sterke figuren bestempelen.
Achter de coulissen worden de spelletjes gespeeld, het onrealistisch casinospel wat je zo goed duidelijk maakt Ray, is eerder een piramidespel waar heel de bevolking slinks mee in verzeild geraakt is. We zitten in de eindfase van de zeepbel waarin alles wordt meegezogen dat nog niet in de val was gelopen. De huidige middenklasse, onze kinderen en kleinkinderen zullen er voor opdraaien. Het Dexia schandaal is het levend bewijs dat niets hen te veel is om de boel nog even draaiende te houden voordat de piramide in elkaar stort.
Het piramidespel is tot een kunst verheven in onze westerse wereld: een schema waarbij de beloften groter zijn dan de mogelijkheden. Het banksysteem zoals het zich in de afgelopen dertig jaar heeft ontwikkeld, is daar een voorbeeld van. Een groot spel gebaseerd op onhoudbare beloften.
En zoals we weten kan een piramidesysteem enkel maar werken als er aan de top nieuwe spelers bijkomen om de basis uit te betalen, er wordt geen meerwaarde geschapen voor de samenleving.
Het wordt ook duidelijker voor wie de laatste constructie van het piramidespel, namelijk Europa, winst oplevert. Onze spaarcenten en die van andere kleine landen worden naar de goktafels van de grote landen geloosd via constructies de georganiseerde misdaad waardig. Het failliete en op concordaat gezette Griekenland “mag” van de curators Frankrijk en Duitsland wapens kopen, en waar “mogen” ze dat, juist in Frankrijk en in Duitsland, dat betalen ze met het voorlopige laatste acht miljard monopolygeld van “Europa”.
Mei 68 heeft het piramidespel in gang gezet, dat kon want in een naoorlogse hoogconjunctuur, maar nu worden de schaarse gezonde reserves aangesproken: de pensioenfondsen en verzekeringsreserves. Dat is ronduit misdadig.
De minst ervaren groep zal het grootste slachtoffer zijn van dat westerse schuldenmonster, onze kinderen. Hun onbevlekte balans is nu al vergiftigd met schulden die tot hun oude dag reiken.
De Indignados zijn waarschijnlijk broedsels van deelnemers aan het piramidespel, zij wensen te leven zoals hun door het systeem geprivilegieerde ouders die hen als voorbeeld dienen, consumeren zonder te produceren.
En daar dienen de notarisklerken voor die ons als LEIDERS opgedrongen worden, om ons sussend naar de afgrond te LEIDEN.
Waar is dat guillotineke senior.

Stradi

*****

Payday nadert met rasse schreden.   

In Griekenland worden duizenden ambtenaren ontslagen als gevolg van wanbeleid. Hier is het geen haar beter want we hebben zelfs nog een grotere staatsschuld en ambtenaren teveel maar voor de EU-bende, de federale bende, de franskiljons en de Vlaamse bende graaiers is er niets aan de hand. I.p.v. drastisch te snijden in die nutteloze uitgaven en de overbodige instellingen te sluiten, en we hebben er nogal wat, dan zou veel ellende voorkomen kunnen worden.

Een belastingssysteem wat op iedereen gelijk wordt toegepast, lage inkomens lage belastingen en hoge inkomens hoge belastingen. Een pensioensysteem wat op iedereen gelijk wordt toegepast, afhankelijk van het inkomen, minstens 40 jaren bijdragen geleverd hebben en geplafonneerd op een bepaald bedrag, dergelijke maatregelen zouden al véél ellende voorkomen, maar ja, daar is politieke moed voor nodig en als een politieker iets niet heeft dan is het toch wel dàt. Zie je dat vlinderstrikske al PS’rs ergens buiten flikkeren? De graaicultuur is een vast gegeven bij het linkse zootje.

Jean (ingekort)

Zaterdagnamiddag tussen 15 en 17 uur was het verzamelen geblazen voor de Antwerpenaars (en alle geïnteresseerden) op de Groenplaats om zich solidair te verklaren met de anti-Wallstreet beweging uit Amerika en de Verontwaardigden uit Madrid, de Indignados. De Gazet van Janssens had enthousiaste oproepen geplaatst en de boomknuffelaars van Groen en Domino, de jongsocialisten, hadden hun massale aanwezigheid aangekondigd.  De zwaargesubsidieerde cameraploeg van de 0000 stond popelend te stralen. Was de brave Ann de Bie de reporterin van dienst, met een mooi leren jasje ? We hebben haar niet gezien.

Op Facebook, het sociale netwerk waar onbekenden vriendjes zijn met mekaar en vaak elkanders intieme roerselen leuk vinden (we kunnen het weten, want we zijn er ook) schreven 1152 enthousiastelingen zich in voor de bezetting van Antwerpen.  Alstublieft : Occupy Antwerp.  In het Engels, het is eens wat anders dan Frans, Duits of Arabisch.

De term is wellicht niet te best gekozen, want Antwerpen is al jaren bezet. Ditmaal niet door Spanjolen, Fransmannen, Oostenrijkers, of Duitsers maar door héél de wereld met gewapende en gesluierde  grote delegaties uit Marokko, Toerkije en andere islamitische Prachtlanden. Zaterdag was het de beurt aan de als idealisten afgeschilderde jongeren die het kapitalisme afzweren en als eerste stap in de goede richting de solidariteit arbeid-kapitaal verbroken hebben door niet meer te gaan werken en te leven van een staatsinkomen of van een door de staat betoelaagde job.

Gelijk hebben ze, de deze inactieve beroepsprotesteerders :  het geld van de staat komt uit de schatkist en die wordt bijgevuld door de actieven en dat zijn ofwel kruipers voor het kapitaal of zélf smeerlap-bazen. En als de schatkisten leeg zijn, wordt er geleend bij failliete banken of andere staten die op het randje van het bankroet leven. "Wij zijn tegen het systeem, maar we leven er van".

Ik weet niet of ik het allemaal juist uitleg, maar zo ongeveer zit het in mekaar. Het merkwaardige is, dat de Spaanse Verontwaardigden geen leiding hebben. Dat laat een geheimzinnige onbekende, die in een tent huist, weten. In een tent, zoals destijds een befaamde kolonel uit een woestijnland.  Er is ook geen programma dat de beweging een richting geeft, er heerst alleen Verontwaardiging om de misdadige misgrepen van de banken die tot de huidige crisis hebben geleid.

Wij zijn het er mee eens : de uitwassen van dit graaierige kapitalisme hebben de Westerse wereld opgezadeld met de totale uitputting van het systeem dat veel wegheeft van een beschaafd Piramidespel. De top is ettelijke malen langs de kassa gepasseerd, de basis heeft ingeschreven en betaald, vangt noppes,  maar dat volstaat niet : de basis moet blijven afdokken om de top in leven te houden.

Dat men tegen dergelijke schandalen protesteert, is nogal wiedes. Maar deze afschuwelijke uitwas van een verdorven kapitalisme, kan niet de aanleiding zijn om heel de zwik over boord te kieperen zonder een valabel alternatief. Het kapitalisme is een rechtstreeks gevolg van het economisch systeem dat in dit deel van de wereld, welvaart en sociale verworvenheden heeft geschapen die je nergens anders aantreft.  Dit gaan we nu even niet buiten kieperen omdat een aantal dwazeriken casinootje gespeeld hebben. 

Of hebben de verontwaardigden toch bedoelingen ?  Is er ergens een tent met misterieuze oplossingen ?  Ik denk het wel, ik vrees er zelfs voor.

Een aantal krokodillen van links liggen op de loer om het zaakje over te nemen en van de huidige crisis gebruik te maken om het kapitalisme (en tegelijk al wat rechts en conservatief is) een voetje te lichten en ons opnieuw de oren van de kop te zeuren over "de maakbare mens" en de vreugdes die een communistisch geïnspireerde  gemeenschap kunnen betekenen  voor de domme medemensch.

Dat dromerige socialisten en fanatieke milieudwergen in deze val trappen zal niemand verbazen. Heel wat jongeren, producten van de producten van de mei '68-ers, zijn de ideale volgelingen voor deze zoveelste grote misleiding.

Op de Antwerpse Groenplaats leek het een gewone drukke zaterdag met veel winkelende gezinnen, met de klassieke daklozen die van het lauwe zonnetje genoten en kleine groepjes nieuwsgierige onwetenden.  Dat was het dan, Occupy Antwerp.

Antwerpen moet niet hebben van dit soort import-verontwaardigingen. Wij hebben onze eigen rebelse overtuigingen en van bezettingen hebben wij onze buik vol.  Occupy Antwerp was een fiasco.  Een flop. Een drol van Janus. Letterlijk, een ongezien succes.

Ray

Rumbazanger en percussionist Edmundo Ros is op 100-jarige leeftijd gestorven. Dat meldt een Britse artiestenvereniging waar Ros lid van was. Edmundo Ros wordt beschouwd als een van de artiesten die de Europeanen de latinomuziek leerden kennen. Van zijn grootste hit, The Wedding Samba (1949) werden drie miljoen exemplaren verkocht. Edmundo Ros werd in 1910 geboren in Trinidad en Tobago, maar leefde later in Venezuela en in Groot-Brittannië. Het grootste deel van zijn carrière bracht hij in Londen door, waar hij tijdens en na de Tweede Wereldoorlog met zijn rumba-orkest furore maakte.

De bollebozen van de 0000 melden op hun onvolprezen kwaliteitswebstek : Ros werd op 7 december 1930 geboren in Trinidad en Tobago. Hij heeft in Venezuela, in Groot-Brittannië en in Spanje geleefd.

Juist ja, wie geboren is in 1930 is in 2011, honderd jaar. Klust Muyters soms bij op de week-endredactie van de 0000 ?

http://deredactie.be/cm/vrtnieuws/cultuur%2Ben%2Bmedia/muziek/111022EdmundoRos

 De tweede rit van de Ronde van Frankrijk 2012 van Wezet (Visé) naar Doornik zal langs de fameuze Chaussée Romaine van Braives verlopen. Veiligheid voor alles, moeten de organisatoren gedacht hebben toen ze deze beruchte realisatie van Waals vernuft uitkozen als traject. Of de renners het ook leuk zullen vinden, valt betwijfelen.

Elke week halen wij een video-fragment weg bij Savats Oranje Theehuis. Ditmaal is het de eerste beweging van Erich Korngolds Viool Concerto opus 35 door Hilary Hahn. Een werk uit 1945. Het volledige concerto kan u beluisteren bij Het oranje Theehuis.

De Noorse koninklijke garde. Neen, wij zijn geen militaristen, noch royalisten, maar dergelijk spektakel heeft wel iets. En indien u er niet van houdt, moet u niet kijken. Zo zijn wij nu eenmaal. Ook al weet iedereen dat niet.

Savat