We kregen deze video doorgestuurd door een van onze Vlaams-Brusselse vrienden met de volgende mededeling : "Doe moeie zeiker iens noe zeen tes de moeite weit". Na enig gemopper onzerzijds, kwamen we tot de volgende vertaling : "Daar moet je zeker eens naar kijken, het is de moeite waard"

Uit platte opportuniteitsredenen nemen wij afstand van een aantal verklaringen van de geïnterviewde Marollien, ook al heeft hij gelijk.  De waarheid mag al lang niet meer de waarheid zijn. En de stem van het volk wordt gesmoord, zoals het hoort in een geleide democratie waar stelen, liegen, bedriegen en de macht misbruiken de voornaamste kenmerken zijn van vele politici.

Ray

politiekers

vlaamse klotenpolitiekers
van het vlaamse klootjesvolk
onbekwame regeerverziekers
jullie leven op een wolk

een wolk van het antivlaamse toen
een wolk van absurditeiten
die jullie ooit nog eens de das omdoen
omdat jullie het onmogelijke bepleiten

ons volk kan veel verdragen
zelfs jarenlang verraad
maar ooit zullen jullie vragen
waarom die galg daar staat

dan zullen jullie weten
dat jullie te ver zijn gegaan
dat jullie hebben vergeten
waar jullie wieg heeft gestaan 

johan v.d.b.

http://blog.seniorennet.be/johan1944/

Zie de Standaard

(Eeklo, 09.11.1805 - Gent, 19.03.1847)

Vlaams jurist, flamingant en dichter, geboren als Charles Louis (zijn Nederlandse voornamen kwamen pas na zijn dood in gebruik). Hij was de vader van schrijfster Clara Cogen-Ledeganck en de grootvader van schilderes-schrijfster Anna De Weert-Cogen, beiden ook opgenomen in het Lexicon Literair Gent.

In 1835 werd hij doctor in de rechten aan de Gentse universiteit. Beroepshalve had hij een zeer actieve en wisselende loopbaan. Vanaf 1836 was hij vrederechter voor het kanton Zomergem. In 1837 werd hij provincieraadslid van Oost-Vlaanderen en in 1842 werd hij benoemd tot provinciaal inspecteur voor het Lager Onderwijs. Zijn zware taak in laatstgenoemde functie bestond er in de in 1842 aangenomen wet op het Lager Onderwijs te doen toepassen in Oost-Vlaanderen.

Samen met o.m. Jan Frans Willems, Prudens van Duyse, Ferdinand Snellaert en Philip Blommaert behoorde hij tot de voormannen van de Vlaamse Beweging. Zijn gedicht Vrede, geschreven in 1839 naar aanleiding van de internationale bekrachting van de Belgische Onafhankelijkheid door de grootmachten (in het zgn. “Verdrag van Londen”), veroorzaakte enige polemiek. Sommige voorvechters van de Vlaamse Beweging verweten hem een gebrek aan strijdvaardigheid tegen de Vlaamsvijandige politiek van de Belgische staat. Toen hij in 1841 zorgde voor de eerste Nederlandse vertaling van het Burgerlijk Wetboek (de zogenaamde “Code civil”), werd dat wél gunstig onthaald.

Hij was de belangrijkste dichter van de opkomende Romantiek (van 1830 tot ca 1850) in Vlaanderen. Zijn poëzie werd voor het eerst gebundeld in Bloemen mijner lente (1839). In hetzelfde jaar schreef hij het ook nu nog lezenswaardige elegische gedicht, het weemoedige Het graf mijner moeder.

Met de publicatie van De boekweit (1843) brak hij door als eerste natuurlyricus in Vlaanderen, lang voor Gezelle zijn beste natuurverzen schreef. Thans is hij nog altijd bekend als de schrijver van het “dichterlijk evangelie van de Vlaamse Beweging”, De drie zustersteden (1846), een ode aan de voornaamste Vlaamse historische steden, Gent, Antwerpen en Brugge.

K.L. Ledeganck en Gent

Ledeganck woonde in Eeklo, Oudenaarde en Zomergem vooraleer hij in 1842 met zijn gezin verhuisde naar de Gentse Holstraat en daarna, in 1845, naar de Capucijnenstraat (nu: Sint-Kristoffelstraat, tussen de Brabantdam en de Keizer Karelstraat).

Als dichter werkte hij mee aan talrijke Gentse tijdschriften, de Belgische Muzenalmanak, het Nederduitsch letterkundig jaerboekje, het Kunst- en letterblad en de Bydragen der gazette van Gend voor letteren, kunsten en wetenschappen. Hij was ook lid van het Gentse genootschap De tael is gansch het volk, dat opkwam voor de rechten van het Nederlands en Vlaanderen in België. Vanuit die achtergrond hield hij in de provincieraad op 17 juli 1840 de eerste toespraak sedert lange tijd in het Nederlands. Hij stelde daarin voor, als algemene regel Nederlands te spreken in de provincieraad en “taalfaciliteiten” te voorzien voor Franstaligen. 

Gent in zijn werk

Ledeganck liet zijn latere romantische verheerlijking van Gent reeds doorklinken in het bekroonde gedicht Zegeprael van ’s lands onafhankelijkheid : lotsbestemming des vaderlands (1834). Toen noemde hij Gent een “weidsche stad met majesteit”. Kort voor zijn dood in 1847 schreef hij nog een loflied op Gent met de beginregels: “Wie kent die stad, waar alles nog van Vlaenderens grootheid spreekt?”

Ook de historische figuur Willem Wenemaer (van 1321 tot 1325 burgemeester van Gent; in 1323 stichter van het Wenemaershospitaal aan het Sint-Veerleplein; kapitein van de Gentenaars in hun strijd tegen de Bruggelingen) werd geroemd in een gedicht.
Gent kwam eveneens in beeld in Ledegancks middeleeuwse fictie, meer bepaald in Het burgslot van Zomergem (1840), het epische gedicht met gruwelijke afloop: het vrouwelijke hoofdpersonage Clara ontwaakt in het Gentse winterverblijf van de wreedaardige Koenraad van Raepsburg.

Mevrouw Karel Lodewijk Ledeganck, een aantal jaren na het overlijden van haar echtgenoot.

Belangrijkste Gentse literaire werken

De zinnelooze (1841): religieus gedicht opgedragen aan de vermaarde Gentse professor Jozef Guislain, de vernieuwer van de psychiatrische gezondheidszorg in de negentiende eeuw. Hij creëerde het eerste echte “gesticht” (het huidige Dr. Guislaininstituut) waarin geestesgestoorden op een humane manier behandeld werden. Ledeganck, die het gesticht bezocht, laat in het gedicht een zuster die met veel inzet en naastenliefde in het godshuis werkt, het relaas doen van een dramatische gebeurtenis met een krankzinnige.

Aan Gent (1846): eerste gedicht van de trilogie De drie zustersteden, waarin Ledeganck enerzijds het verval van Gent betreurt (“Gij zijt niet meer,/ gelijk weleer,/ de trotse wereldstad”) maar anderzijds de stad krachtig oproept nooit het verleden en vooral nimmer de taal te verloochenen. In drieëntwintig strofen schildert hij de roemrijke Gentse geschiedenis: van de strijd tussen de gilden en de Fransgezinde graaf van Vlaanderen over Keizer Karel tot de vereniging met Nederland van 1815 tot 1830. Hij heeft ook aandacht voor de bloeiende industrie (“honderd vuurkolommen”), de bouwkunst, de wetenschap en de rechtspraak in Gent. Ten slotte bevat het gedicht ook de onsterfelijke versregels:

 “Geen rijker kroon
Dan eigen schoon!”  

Blijvende waardering in Gent 

In 1845, twee jaar voor zijn overlijden, werd hem, vooral voor zijn literaire verdiensten, de eretitel van geaggregeerde van de Gentse universiteit toegekend.

Nadat hij in 1847 eerst werd begraven op het nu verdwenen Dampoortkerkhof in de Wasstraat (Sint-Amandsberg), werd zijn stoffelijk overschot het jaar daarop overgebracht naar het Campo Santo (Park B, kelder 1, tegen de zijmuur van de kapel) in dezelfde gemeente. In 1849 werd daar, onder grote belangstelling, een praalgraf met gedenkteken onthuld (later werd nog een stenen plaat aangebracht met de woorden “Den Zanger der drie Zustersteden”). Aan de Vlaamse Kaai werd op het einde van de 19de eeuw een “villa” gebouwd die, hem ter ere, “Villa K.L. Ledeganck” werd genoemd. Ze was versierd met een borstbeeld en met het opschrift “Blijf steeds uw’ Vlaamschen oorsprong waard. /  Wees Vlaamsch van hart en Vlaamsch van aard / Wees Vlaamsch in uwe spraak en Vlaamsch in uwe zeden. / De drie Zustersteden, 1846”. De villa werd afgebroken in het begin van de jaren ’70 van de 20ste eeuw.

Naar aanleiding van de honderdste verjaardag van zijn overlijden werd in 1947 in Gent een grootse Ledeganckhulde georganiseerd met een tentoonstelling (georganiseerd door de universiteit) in de toenmalige Stadsbibliotheek aan de Ottogracht. Het provinciebestuur van Oost-Vlaanderen organiseerde een academische zitting in de universiteitsaula (Volderstraat), waar o.m. Ledegancks betekenis als letterkundige belicht werd.

In 1971 was Ledegancks begraafplaats op Campo Santo het startpunt van een groots opgezette familiebijeenkomst van de Ledeganckstam. Eveneens op Campo Santo herdachten de steden Gent en Eeklo in 1997 gezamenlijk de honderdvijftigste verjaardag van Ledegancks overlijden.

De stad Gent eerde de dichter met een naar hem genoemde straat, de Karel Lodewijk Ledeganckstraat (in de omgeving van het Museum van Schone Kunsten en het S.M.A.K.). In de Sint-Kristoffelstraat werd aan zijn laatste woning een herdenkingsplaat aangebracht die ondertussen vervangen is door het opschrift “Hier schreef Ledeganck / zijne drie zustersteden / april mei juni 1846 / en stierf hij in maart 1847.”

Joël Neyt
http://www.literair.gent.be/html/lexicondetail.asp?ID=5&AID=404&l=L

Een van de zeldzame foto's van Ledeganck met gezin, echtgenote Virginie Maria de Hoon, zoon Herman, Casimir en de pasgeboren Clara. Circa één jaar voor de dood van de dichter.

Uit de 3 Zustersteden : 

Over Gent

Savat

Grafmonument tegen de kapel van Campo Santo

 PS : Wij houdens ons aanbevolen voor aanvullende commentaren bij de afbeeldingen die wij weggehaald hebben bij het AMVC

Het wordt inderdaad tijd dat de Amerikanen Afghanistan gaan verlaten  

Nu de Palestijnse gebieden het VN-lidmaatschap hebben aangevraagd, loopt de spanning op. Jim Hasenaar (51) woont aan de Israëlische kant van de scheidslijn. Maar hij maakt zich nog geen zorgen. 'Als ze ons huis willen raken, moeten ze die raket haast recht omhoog schieten.'

Jim, zijn Israëlische echtgenote en hun drie zoons wonen letterlijk op een steenworp van de beroemde en beruchte 'muur', of beter gezegd: het hek. Tot aan de horizon slingert het gevaarte over de heuvels, de grens met de Westelijke Jordaanoever markerend.

Groene lijn
De Israëlische zijde van de zogeheten 'groene lijn' laat over het algemeen keurig afgebouwde woningen zien, terwijl de Palestijnse zijde een meer rommelige indruk geeft. Aan die kant komt Jim niet veel, geeft hij toe. 'Eigenlijk alleen als ik naar vrienden ga die daar wonen. Joodse kolonisten.'

Het hek heeft de onderlinge verstandhouding niet bepaald verbeterd. 'Je komt gewoon nooit meer bij je buren.' Maar de afscheiding werkt wel, zegt hij. In een stadje verderop zaten terroristen. 'Het hek heeft ervoor gezorgd dat ze Israël niet meer in kunnen.'

Westbank weggeven
Volgens Jim komen de inwoners van Tel Aviv en andere plaatsen die wat verder van de scheidslijn liggen, nooit op de Westbank. 'Daarom zeg ik: geef de Westoever aan de Arabieren.' Veel Israëli's denken er net zo over, denkt hij.

'Maar het probleem is dat de Palestijnen dan waarschijnlijk nog meer willen. En nóg meer. Aan de andere kant nemen de Joden ook waar ze denken recht op te hebben. De twee partijen zijn aan elkaar gewaagd. Maar er moet een oplossing komen.'

Grote liefde
Jim ontmoette zijn grote liefde Yahel begin jaren negentig in Zuid-Afrika, waar hij werkte. Hij volgde de seculiere Israëlische in 1992 naar het heilige land en bouwde uiteindelijk stukje bij beetje hun prachtige woning op 'het platteland van Tel Aviv'.

Als niet-Jood en nieuwkomer was het voor de Nederlander niet altijd makkelijk om volledig geaccepteerd te raken bij zijn nieuwe landgenoten, zegt hij. Inmiddels is zijn zoon Ron bijna achttien. En dus moet hij binnenkort in dienst: drie jaar lang, net als alle Israëlische mannen én vrouwen.

Verenigde Naties
Daardoor is het in theorie mogelijk dat Ron vanaf november langs de afscheiding patrouilleert. Even speelde hij met de gedachte om naar Nederland uit te wijken. Maar een gesprek met zijn vader bracht hem op andere gedachten. 'In dit land doe je je plicht, daarna kun je doen waar je zin in hebt', zegt Jim.

Voor de veiligheid van zijn zoon maakt het niet veel uit of de VN voor Palestijns lidmaatschap stemt. 'De grenzen worden toch nooit opengegooid. Er wordt wel gezegd dat we raketaanvallen kunnen verwachten. Maar ons dorp ligt zo dichtbij dat je recht omhoog moet schieten. Dat is gevaarlijk voor die jongens zelf.'

Wortel schieten
Terug naar Nederland is in elk geval geen optie. 'We hebben hier onze toekomst opgebouwd. Ik hou van mijn vrouw en zij wil niet naar Nederland. Ik ben hier wortel gaan schieten, dan kun je me toch niet zomaar uit de grond trekken en overplanten?'

En het leven in Israël heeft wel degelijk voordelen, zegt Jim. 'Als ik mijn huis wil verbouwen kan dat hier zonder allerlei gedoe met vergunningen. Zeker in deze streek denkt het ministerie: ach, ze hebben het al zo zwaar, daar vlakbij de Westbank. Laat ze maar. Nou, dat is juist wat ik wil.'

http://www.rnw.nl/nederlands/article/niet-bang-voor-palestijnse-raketten

 Eens het feit van Kadaffi's abrupte overlijden op donderdag 12 october verwerkt is, zal in Libië verder gegaan worden met dezelfde machtsstrijd : bloedwraak uitgevoerd door loyalisten.  Volgens DEBKAfiles militaire bronnen zijn er meer en meer aanwijzingen dat een speciale NATO eenheid - waarvan de nationaliteit niet bekend is - Muammar Kaddafi gelokaliseerd en gevangen genomen heeft in de omgeving van Sirte, hem in beide benen geschoten en overgedragen heeft aan een Misrata militie. De NATO kan nu zijn missie in Libië beëindigen.

 (Het zou in alle geval kunnen kloppen met buitenlandse berichten van de laatste maanden die zeiden dat al het werk in Libië gedaan werd door speciale NATO grondtroepen met NATO luchtsteun. Nadat dan alles opgekuist was, kwamen de rebellen op het terrein).

Bron : http://debka.com/#

Wes Hardin

Weten deze frisse figuren meer ?  Neen, zeker.  Is het geen tijd om dergelijke misselijke kerels uit de maatschappij te bannen ? 

 San Francisco na de aardbeving van 1906 - Het verhaal van een Nederlander in Israël - Wie was de Vlaamse dichter Karel Lodewijk Ledeganck met originele afbeeldingen - En een hedendaags dichter Johan V.d.B met een rechtdoor kijk op onze huidige politiekers - Leuke taalweetjes - En veel meer.

Naar aanleiding van de Europese top van dit weekend vond donderdag 20 oktober in de Kamer een briefing met premier Leterme plaats.

Philip Claeys vroeg welk perspectief de eerste minister voor Griekenland ziet.  Het is immers duidelijk dat een zeer groot deel van de Grieken niet wil meespelen in het Europese verhaal van besparingen en begrotingsdiscipline. Het is bovendien de vraag of de besparingen een heropleving van de Griekse economie op middellange termijn mogelijk maken. De grote sociale onrust zal niet zomaar ongedaan gemaakt worden door een meerderheid in het Griekse parlement.

Hoe langer er gewacht wordt met een begeleide (onafwendbare) exit van Griekenland uit de eurozone, hoe groter en duurder de problemen worden. Het is schokkend te moeten horen van de premier dat hij weigert zelfs nog maar te denken aan die Griekse exit, die overigens ook in het belang van de Grieken zelf is. De Europese integratie is blijkbaar eenrichtingsverkeer, maar als het zo verder gaat krijgen we eenrichtingsverkeer in een doodlopende straat.

De Europese Unie wordt stilaan een structurele transferunie naar Belgisch model, en dat is geen aantrekkelijk vooruitzicht voor de Vlamingen en alle andere nettobetalers in de EU. Het Vlaams Belang verzet zich dus tegen de invoering van gemeenschappelijke Europese obligaties, de zgn. eurobonds. Deze eurobonds zullen de meeste noordelijke landen van de eurozone opzadelen met een hogere rente op de terugbetaling van hun schulden, terwijl de zuidelijke landen opnieuw in de verleidelijke hangmatpositie dreigen terecht te komen die juist aan de oorsprong lag van de huidige crisis. Bovendien leiden eurobonds tot een Europese overheidsschuld bovenop de overheidsschuld van de lidstaten.

In plaats van de vlucht vooruit richting Europese superstaat, pleit het Vlaams Belang voor een strengere toepassing van de spelregels binnen de eurozone, waarbij elke lidstaat zijn verantwoordelijkheid moet nemen.

"Wanneer tegen u een levenslange straf wordt uitgesproken, wil de maatschappij u niet meer in haar midden ter bescherming van de maatschappij. Wij erkennen dat ook uw kinderen slachtoffers zijn van wat er gebeurd is. Zij lopen het risico om verder te leven met een bepaald stigma. U en uw partner moeten de verantwoordelijkheid opnemen opdat ze op een normale manier verder door het leven kunnen gaan" richtte assisenvoorzitter Michel Jordens zich nog tot Janssen, die zijn straf met opgeheven hoofd maar zonder tranen zijn straf aanhoorde. Janssen moet ook opdraaien voor de proceskosten, die 278.000 euro bedragen.

Wij zeggen zoiets niet : het staat in de Gazet. Alleen weten we niet meer welke . Iemand ?

Aanpassing 11.45 uur

Beste Ray,

Uk denk dat het uit 'Journaal' van Mark Grammens komt.
Groetjes, 

Roeland van Walleghem

Als ik Pieter De Crem heette, zou ik vanaf nu mijn kinderen niet meer onder ogen durven komen: onder zijn goedkeurend oog werd een weerloze man zonder enige vorm van proces vernederd, gemarteld en afgeslacht, enkel en alleen om te voorkomen dat tijdens een proces de stinkende potjes van de Franse en Belgische bankwereld, van Total en Shell en die Amerikaanse neger, zouden opengaan.

Elveebee

Het is niet mijn gewoonte om veel woorden te verspillen aan overlopers, zwerfkaters en zeteldieven in het poco wereldje.

Ditmaal maak ik een uitzondering voor de de deejay uit Wilrijk die enkele jaren geleden als een dief in de nacht de deur van het V.B. achter zich sloot om gauw mede op de staart te springen van de LDD komeet in wording. Bij V.B. kon de voormalige praatjesmaker  zich niet ontplooien en werden zijn vernieuwings-spinsels (terecht) koel ontvangen.

Deze "bleu" dacht dat hij de wijsheid in petto had en wou deze
verkocht krijgen, hoogmoed noemt men zoiets. Soit. Bij LDD werd hij als een held ontvangen en was hij (in den beginne) niet aan de zijde van zijn boezemvriend Jean-Marie weg te slaan. De generaal en zijn eerste luitenant schouder aan schouder.  De LDD komeet schitterde als een verstraler van 15.000 watt.

Maar o wee,blijkbaar zat er toch niet genoeg brandstof in de tank want het hele geval kwam bij de vorige verkiezingen in sneltempo terug in de dampkring en verbrandde bijna in zijn totaliteit.  

Met de komende verkiezingen in 2012 voor ogen begint Streepmans aan een chronische natte bilnaad te lijden want zijn jobke en maandelijkse centjes komen in groot gevaar, of beter gezegd : hij wéét dat zijn rijk bij LDD uit is.  De zwerfkater is wat chagrijnig geworden en zijn vroegere dikke vriend Jean-Marie is nu de kop van jut. Het hoe en waarom staat in de media breed uitgesmeerd,daar heeft de zeteldief voor gezorgd. 

Wat nu Verstrepen ? Overlopen naar een andere partij ? Naar welke?
Zeker niet bij Vlaams Belang, dat zou al te mooi zijn.  Misschien eens proberen bij de SP.a, daar is alle afval welkom.

mvg - senior

U weet het, wij hebben een zwak voor de Brit Nigel Farage van de UKIP. Met zijn beroep als financieel expert en adviseur is hij een van de best geplaatsten in politiek Europa om de huidige crisis te begrijpen en te beoordelen. Een bondige vrije vertaling en samenvatting.

Er wordt niet nagedacht over een mogelijk plan B, dat wil zeggen : wat valt er te doen als Griekenland of Portugal (of om het even welk land) in staking van betaling verkeert en dus bankroet is. Er is geen plan B nodig, houden Barroso en Van Rompuy vol, want dat scenario zal zich nooit voltrekken.  Dit is compleet onverantwoord en het zijn wij, de Euro-sceptici die met het beleggen van een symposium over deze crisis en het zoeken naar mogelijke oplossingen, de rol van goede Europeanen op ons nemen.  De echte leiders van Europa zijn Duitsland en Frankrijk, de kleine landen lopen erbij en niemand is echt geïntereesseerd in wat zij te vertellen hebben.  Mevrouw Merkel is vast overtuigd van de noodzaak van een sterk Europa, maar in eigen land wordt zij tegengewerkt en is zij geconfronteerd met problemen die niet Europees kunnen opgelost worden.

Besluiteloosheid, wankelmoedigheid regeren deze Europese constructie, waarin solidariteit een ridicuul synoniem is voor het verwerven van meer politieke macht en het uitschakelen van de democratie. Kijk naar mijn goede vriend, Herman van Rompuy, de niet-verkozen president van Europa. De mensen in Europa hebben niet naar dit soort project gevraagd : samenwerking is nodig maar wij blijven Britten, Denen, Nederlanders, enz.

"Hier komt geen Vlaamse technieker binnen!" Dit kreeg verwarmingsinstallateur Filip Berden uit Alken donderdag aan de telefoon te horen toen hij een afspraak regelde met een koppel uit het Waalse Wellin. Het was de spreekwoordelijke druppel na een reeks minder aangename ervaringen bij Waalse klanten.

"En dan kreeg ik als uitleg dat het de schuld is van Bart De Wever. Wat heb ik met Bart De Wever te maken? Ik doe niet aan politiek. Ik ben een technieker", zegt Filip Berden. Hij is boos, en ook ontgoocheld. "Ik dacht dat België een land is. Maar in Wallonië word ik racistisch behandeld. Ik doe moeite om met alles in orde te zijn, ik probeer zo goed mogelijk Frans te spreken, ik doe mijn schoenen uit bij moslims... Luminus heeft me zelfs uitgeroepen tot meest efficiënte en klantvriendelijke technieker."

Filip Berden helpt Luminus en Electrabel in het weekend geregeld uit de nood, als ze te weinig techniekers hebben. "Dan zit ik geregeld in Wallonië. De laatste tijd is het er minder aangenaam werken. Steeds meer Walen stellen zich op als onze meerdere, of ze laten me eerst met de Franse taal worstelen en dan gaan ze doodleuk verder in het Nederlands. Zaterdag heb ik een afspraak in Luik. Ik ga niet. Ik laat me niet meer belachelijk maken."

De technieker uit Alken vermoedt zelfs dat de Waalse overheid de Vlaamse ondernemers bewust tegenwerkt. "Ik ben zelfstandig keurder van mazouttonnen. Ik heb alle opleidingen, diploma's en zelfs mijn blanco strafregister overgemaakt aan de Waalse overheid en nog altijd mag ik geen keuringsattesten afleveren. Anderhalf jaar ben ik daar al mee bezig."

Bron : Vandaag.be

Aan de vooravond van 11 juli 2011 heeft een groep Vlaamsnationalisten in het Vlaams Parlement de stichtingsacte ondertekend van de Vlaamse Solidaire Vakbond (VSV).  Rob Verreycken, Guy D'Haeseleer, Jurgen Ceder, Philip Claeys, Linda Vissers, Peter Logghe, Bert Deckers, Alain Quataert, Luc Vermeulen, Guy Dirckx, Wim De Winter en Nele Jansegers gaven het startschot.
 
De aanleiding daarvoor is het historische resultaat van de verkiezingen van 2010. Voor het eerst heeft toen in Vlaanderen geen meerderheid meer gestemd voor de drie traditionele families CD&V, VLD en SP.a.
 
Maar er is de voorbije decennia niets veranderd als het gaat over de vakbonden die met die drie families verbonden zijn. ACV, ABVV en ACLVB misbruiken hun monopolie-voorrechten voor hun eigen profijt en voor een oubollig anti-Vlaams belgicisme dat tegen de belangen van de Vlaamse werknemers ingaat.
 
Dat kan zo niet langer. Daarom dit nieuwe initiatief: een nieuwe Vlaamse onafhankelijke vakbond, los van de drie traditionele zuilen, los van de drie traditionele partijen, los van de drie monopolievakbonden. De VSV heeft de steun en sympathie van Vlaams Belang, maar het is niet de vakbond van het VB: we hopen dat velen die onze Vlaamsnationale overtuiging delen gaan meewerken. 
 
Werk mee!
 
De VSV is een vakbond in oprichting en vraagt daarom geen lidgeld, maar is wel op zoek naar sympathisanten.
 
Als sympathisant staat u achter ons doel en meldt u zich door:
- aan te sluiten bij onze Facebookpagina;
- een mail 'inschrijven' te sturen naar info@vlaamsevakbond.be;
- in te schrijven met uw mailadres in het vakje rechts bovenaan onze website:
 
www.vlaamsesolidairevakbond.org
 
Het is tijd voor échte syndicale vrijheid in Vlaanderen!
  
Werken in de bouw zonder vakbond: dat kan!
 
Wie in de bouwsector werkt krijgt het vaak te horen: ' Je kan niet zonder een vakbond om alle uitkeringen te krijgen.' En dus sluiten de meeste bouwvakkers zich aan bij ABVV, ACV en ACLVB omdat ze denken dat dat moet... Wij van de VSV vinden dat toetreden tot een vakbond echt vrij moet zijn, en je moet dus weten dat je in de Bouw een vakbond hoegenaamd niet nodig hebt. Wie zelf een beetje zijn eigen administratie doet, kan alle uitkeringen perfect krijgen zonder vakbond - en nog goedkoper ook, want je hoeft geen lidgeld meer te betalen aan een vakbond. Raadpleeg onze webstek.  

Vlaamse Solidaire Vakbond (VSV)

Twintig minuten weidde het Propagandajournaal van de 0000 op 20 oktober 2011 aan de moord op de Libische dictator, Kadaffi.  Er werd niet gesproken over "de moord", wel over de dood, alhoewel de getoonde beelden en de commentaar van een behoorlijk Engels sprekende rebel er geen twijfel over lieten bestaan, dat Kadaffi werd afgemaakt.

U gaat ons niet verdenken van enige sympathie voor deze gekke man, die weliswaar met goede bedoelingen zijn militair-politieke carrière gestart was, maar die alras niet opgewassen bleek tegen zowel de problemen van zijn woestijnland, als tegen de verleidingen eigen aan de macht.  Wij hebben van in den beginne van de onlusten (februari 2011) duidelijk gezegd, dat de stammen in Libië hun twisten onder mekaar moesten moesten uitvechten en toen de NAVO, met in de voorlinie het prutsland B, een heuse oorlog ontketende,  hebben wij dit ondubbelzinnig veroordeeld : omdat wij daar niets te zoeken hebben en omdat het bewust doden van mensen ons altijd doet gruwen.

Het was verbazend te horen hoe de politiek-correcte misleiders van de 0000 geen woord van afkeuring lieten blijken over de wijze waarop Kadaffi publiek terechtgesteld is geworden.  Een Midden-Oosten experte wees er op, dat het velen goed zal uitkomen, dat er geen duur, ingewikkeld en ellenlang proces zal gevoerd worden : het zou een aantal Westerse leiders in verlegenheid kunnen brengen.  Dat is ongetijfeld juist. Ze zegde net niet : "opgeruimd staat netjes" toen er beelden verschenen van Guynokkio die samen met de kierewiet Kadaffi op een podiumpje stond om de Brabançonne of zoiets te aanhoren. Guynokkio moest Kadaffi in de juiste richting draaien naar de fanfare toe, zoals Don Quichotte aan Sancho Pancha moet wijzen waar de molens staan.

Voor het oorlogszuchtige, christendemocratische belgische trio : Leterme, De Crem en Vanackere zal het even wennen worden. Gedaan met bombardementen en heldhafige verklaringen.  Hoeveel levens deze drie politici-van-mijn-voeten op hun geweten hebben, zullen we vermoedelijk nooit weten.  Hopelijk houdt Sint Pieter zijn afrekenstaat goed bij.

Hebt u de nieuwe Libische machthebbers op de persconferentie waar de moord op Kadaffi medegedeeld werd, gezamenlijk luid horen roepen "Allahoe akhbar" ?  Veelbelovend voor de toekomst, niet.

Ray