TIENEN DRAAIT ROND Tienen - Tintelende stad -
Suikerstad -mijn stad -
22-05-2010
één miljoen giraffen
Verzamel eens één miljoen giraffen
Wedden dat je geen miljoen giraffen kunt verzamelen tegen 2011? Die uitdaging legde ene Jørgen in juni vorig jaar voor aan zijn vriend Ola Helland, een 25-jarige man uit Stavanger, het zuidwesten van Noorwegen.
Hij nam de weddenschap aan om te bewijzen dat dankzij het internet alles mogelijk is. En hij lijkt in zijn missie te zullen slagen, want Ola verzamelde gisteravond al 807.932 giraffen op zijn website onemilliongiraffes.com. In 234 dagen zoekt hij nog 192.068 dieren.
Meedoen? De enige regel is dat de giraffe niet met de computer getekend mag worden. Je mag de tekening inscannen of fotograferen, maar je mag ook borduren, vouwen of op glas schilderen. Want hoewel de Noor de mogelijkheden van het internet wil aantonen, vindt hij dat mensen best wat minder voor hun computer mogen zitten. De meeste inzendingen komen uit Duitsland en het Verenigd Koninkrijk, maar ook uit België werden er al 4.364 giraffen ingestuurd. 'Iedereen kan een giraf tekenen,' zegt Ola. 'En wie het niet kan, zal minstens even moeten lachen tijdens zijn poging.'
TIENEN - Het programma van Suikerrock 2010 is bijna rond. Met de toevoeging van de Britse Stereo MCs, Milk Inc, Sweet Coffee, Stijn en dj's Regi en TLP is de line-up voor donderdag 29 juli en vrijdag 30 juli compleet. Eerder werd al het volledige zondagprogramma bekendgemaakt.
Donderdag 29 juli belooft een funky party te worden met onze Vlaamse Prince Stijn, de populaire Britse hip-hop/acid jazz band Stereo MCs en de koning van de funk/acid jazz Jamiroquai. De urban top dj TLP breit hier nog een hete afterparty aan.
Vrijdag 30 juli heeft een indrukwekkende soul en pop line-up met de Belgische soulparel Sweet Coffee, Milk Inc met hun spectaculaire live show en het exclusieve optreden van superster Seal. Ook vrijdag wordt er voor een knallende afterparty gezorgd door niemand minder dan dj Regi. "Waar zijn die handjes?"
Vrijdag 30 juli Sweet Coffee Milk Inc. Live Seal (dj) Regi
Zaterdag 31 juli: nog aan te vullen
Zondag 1 augustus Andes Raymond Van het Groenewoud De Kreuners Clouseau Golden Earring The Australian Pink Floyd Show
Daarnaast is er ook de Suikerrock Kick-Off, de aparte concertavond op dinsdag 20 juli op de Grote Markt van Tienen. Vanaf 19 uur treden achtereenvolgens op:
Ray Manzarek and Robby Krieger of The Doors John Fogerty ZZ Top
Op woensdag 26 mei is het namiddagprogramma (15u30, herhaling 17u) onder andere gewijd aan het eerste Tiense Schlagerfestival.
Op zaterdag 29 mei wordt in Tienen voor de eerste keer een Schlagerfestival georganiseerd. Met optredens van Lisa Del Bo, Luc Steeno, Mieke, Patrick en Carina, en Garry Hagger. Zangeres Mieke komt ons alvast opwarmen op Studio ROB. (R. Billen)
Rode krabben lopen marathon van vijf dagen voor paring
Als het kriebelt, moeten krabben lopen. Soms zelfs tot vijf dagen lang. Wetenschappers zijn al lang geïnteresseerd in de rode krabben van Christmas Island in de Indische Oceaan. De dieren lopen een marathon van vijf dagen naar de plaats waar ze paren.
Tijdens het droge seizoen liggen de rode krabben van Christmas Island doorgaans rustig in hun hol. Maar als het begint te regenen, voelen ze plots de drang om te paren. Ook biologisch verandert er iets in hun spieren waardoor de krabben aan een marathon van meerdere dagen kunnen beginnen, meldt de Daily Mail.
Twaalf uur Normaal beperkt de lichaamsbeweging van de krabben zich tot een tiental minuten per dag. Maar op weg naar de paring lopen de krabben soms twaalf uur per dag. De slappe poten van de krab worden net voor het paringsseizoen plots veel sterker. De evolutie gebeurt op slechts enkele weken tijd.
Opstoppingen
De krabben beschikken over verschillende soorten spiervezels die ze kunnen aanpassen naargelang van wat hun spieren moeten doen. Op Christmas Island leven ongeveer 120 miljoen rode krabben. Jaarlijks maken ze een grote trektocht naar hun kweekplaats nabij de kust. Hun migratie veroorzaakt zelfs verkeersopstoppingen op het eiland. (gb)
De 36-jarige schoonheid klopt met de titel van de mooiste vrouw van de wereld supermodel Claudia Schiffer en de 49-jarige actrice Kristin Scott Thomas. Mode-experte Sally Allen stelde de lijst samen.
Natuurlijke schoonheid
Sally bestudeerde een jaar lang persmateriaal uit modebladen en kranten om de lijst samen te stellen. Ook de 64-jarige actrice Helen Mirren en de 75-jarige Sophia Loren staan in de top 10 . "De lijst bestaat uit vrouwen die vaak spontaan en onverwacht poseren, toch zien ze er altijd goed uit. Sommige van hen zijn zelfs betrapt zonder make-up, met een slecht kapsel en in niet-flatterende poses, maar hun natuurlijke schoonheid bleef doorkomen. Penelope Cruz is een waardige winnaar, ze was een prachtig meisje toen ze haar carrière op haar zestiende begon. Cruz groeide uit tot een beeldschone vrouw en een schitterende actrice."
Leeftijd
De jongste vrouw was de 34-jarige Charlize Theron, Sally nam veel oudere schoonheden op omdat ze gelooft dat vrouwen mooier worden met de jaren. "Het verschil tussen een mooie vrouw en een schoonheid is dat het eerste tijdelijk is, het tweede blijft eeuwig duren. Vrouwen als Beyonce en Cheryl Cole zijn sexy en mooi, maar echte schoonheid komt van binnenuit, het vereist rijpheid. De dagen dat vrouwen afgeschreven zijn op hun veertigste zijn al lang voorbij. "
Top tien van de mooiste vrouwen van de wereld: 1. Penelope Cruz 2. Claudia Schiffer 3. Kristin Scott Thomas 4. Koningin Rania van Jordanië 5. Catherine Deneuve 6. Helen Mirren 7. Charlize Theron 8. Kate Beckinsale 9. Natascha McElhone 10. Sophia Loren (bang/ep
Belgen boeken cruise met zeppelin voor 16.499 euro
Eind juni gaan de eerste vier Belgen op cruise met een zeppelin. De verkoop van de tickets begon gisteren. 's Avonds waren al vier van de tien kaartjes de deur uit. Nochtans kost de reis 16.499 euro, voor amper acht dagen. Drankjes niet inbegrepen.
De Zeppelin vliegt van de Bodensee in Zuid-Duitsland over Luxemburg en België naar Rotterdam. Dagelijks wordt een vijftal uren gevlogen, waarna de cruisereizigers een verblijf in een luxehotel wacht, zegt woordvoerder Baptiste Van Outryve van Pegase, het luxemerk van de Thomas Cookgroep
Landing in Grimbergen
De reis gebeurt met een Zeppelin NT, een 75 meter lange nieuwe zeppelin, die gebouwd wordt in de Duitse Zeppelinfabrieken. Van het toestel zijn er maar drie gemaakt: één vliegt in Europa, één in Amerika en één in Azië. Het Europese toestel blijft normaal in de buurt van de Bodensee, maar het Nederlandse Zeppelinbedrijf Aerwin organiseert er in juni een cruise mee, waarvan de verkoop gisteren begon. 'Twee jaar geleden heb ik al eens een cruise georganiseerd met die zeppelin voor een internationaal gezelschap. Op het einde kregen die mensen tranen in de ogen van ontroering', zegt zaakvoerder Erwin Krijger. 'Toen landden we ook op het vliegveld van Grimbergen, waar we op 25 juni opnieuw neerstrijken.'
Onvergetelijke ervaring
Volgens Krijger is de reis een onvergetelijke ervaring, vandaar dat mensen er zoveel geld voor willen ophoesten. 'Op het platteland vliegen we op zo'n 150 meter hoogte, maar in de stad moeten we naar 300. Dit gebeurt zachtjes, zonder schokken. De passagiers horen enkel een zacht bromgeluid van zo'n 60-70 decibel. Het toestel haalt zo'n 120 km per uur, maar vliegt in de praktijk zo'n 60 tot 70 km per uur, waardoor je ruim de tijd hebt om rond te kijken, en zelfs probleemloos een raampje kan openen om een foto te maken.'
De zeppelins van tegenwoordig stijgen niet met een zucht, zoals in het bekende kinderliedje, maar heel geleidelijk. 'Ze wegen net iets meer dan de lucht. De motoren trekken hem wel steil omhoog.'
In de tien meter lange gondel van de zeppelin is plaats voor tien personen, plus twee piloten en twee stewards.
Bovendien is er een toilet en achteraan een soort van panoramadek vanwaar je ook naar beneden kan kijken.
De reis heeft één risico: het weer. Met windkracht 5 of meer mag niet gevlogen worden, de wolken moeten minstens 400 meter hoog zitten en onweer is helemaal uit den boze. Aswolken van vulkanen zijn dan weer geen probleem: het toestel vliegt daar veilig onder.
Gent bekroont een Hoegaardier als vrijwilliger van de Sport.
De stad Gent reikte de 'Trofee van de vrijwilliger in de sport' uit. Het is een initiatief van de Sportadviesraad Gent. Jaarlijks worden alle Gentse sportclubs uitgenodigd om kandidaturen in te sturen. Er waren vier lauraten waaronder Joseph Brosteaux, van de Royal Ghent Swimming Club.
Hij was de oudste laureaat dit jaar: vandaag wordt hij 78. Hij is afkomstig uit Hoegaarden en belandde via de Belgische strijdkrachten in Duitsland. En daar begon zijn carrière als vrijwilliger met de oprichting van een zwemclub voor kinderen van daar gestationeerde soldaten. Tot 1980 was hij in Duitsland actief als vrijwilliger in de zwemsport, onder andere als trainer en redder, later ook als official. Begin de jaren 80 zette hij zijn vrijwilligerswerk verder in het Gentse. Eerst nog vijftien jaar voor White Star Deinze maar sinds 1995 voor de Royal Ghent Swimming Club. Zelf begon hij pas aan competitiewemmen op vijftigjarige leeftijd, met succes. Dat bewijzen de Belgische titels die hij nog veroverde én de titel van Sportman van het jaar van de stad Deinze in 1994.'
HOEGAARDEN - Een boer en een loonwerker mogen in agrarisch gebied geen varkensstal en machineloods bouwen. Ze botsen op verzet en de goedkeuring wordt geweigerd.
Een vergunning krijgen, is niet vanzelfsprekend. Twee voorbeelden doen zich voor in Hoegaarden, een gemeente die voor negentig procent uit agrarisch gebied bestaat. Ronny Beullekens mag in Meldert geen varkensstal bouwen, omdat hij daarmee het open landschap schendt. Loonwerker Koen Hendrix kijkt om dezelfde reden aan tegen een weigering voor een machineloods en ook omdat de last voor de buurt groot is. Officieel luidt het dat een familiaal landbouwbedrijf zich wel in zijn geheel mag verplaatsen van een woonzone naar agrarisch gebied, maar niet gedeeltelijk.
Actiecomités
In beide gevallen haalden actiecomités hun slag thuis. De Landbouwraad van Hoegaarden trok van leer tegen de weigeringen. Als bouwen niet meer mag in een agrarische zone, waar dan nog wel?' vraagt voorzitter Marc Marchal zich af. Er stellen zich ernstige problemen. Hoegaarden was eertijds één groot landbouwdorp met veel boerderijen. Dan kwamen de woonwijken en plots mag niets meer. Als het zo voortgaat, zitten we binnenkort zonder boeren. De ene keer staat ons bedrijf te dicht bij de huizen, de andere keer schenden we het landschap of veroorzaken we ongemak. Nagenoeg elke aanvraag voor uitbreiding eindigt op een geldverslindende procedureslag. Ze zeggen wel dat ze niet tegen ons zijn, maar ze blijven ons koeioneren. Ze beweren ook dat er alternatieve locaties bestaan voor vestigingen, maar dat ze dan ook maar eens zeggen waar.'
De Boerenbond uit zijn verontwaardiging over de gang van zaken. De burger wordt misleid met leugenachtig fotomateriaal', aldus een reactie. Jonge boeren worden geslachtofferd aan verregaande onverdraagzaamheid op het platteland.'
Actiegroepen vroegen het gemeentebestuur te kiezen voor het landschap en de woonkwaliteit en niet voor storende stallen en loodsen. De bouw van de loods is verworpen omdat de aanvraag in strijd was met het gewestplan', meent Luc Minten. Hij bevond zich te dicht bij woonzone en woonuitbreidingsgebied, schond het residentiële karakter van de buurt en zou het panoramisch uitzicht op de kerk verstoren.'
Ruil overwegen
Wel gaf het schepencollege geen negatief advies over de aanvragen. Het legde Beullekens en Hendrix wel strenge bouwvoorwaarden op, maar toch volgde een weigering. Onze taak is te trachten tot een consensus te komen tussen boeren en andere inwoners', aldus schepen van Ruimtelijke Ordening Fred Francart (CD&V). Niet eenvoudig. Dat ondervonden we. Mogelijk kunnen boeren voor een uitbreiding mekaar onderling helpen met ruiling van gronden. Het is nu duidelijk: agrarisch gebied betekent niet dat er een landbouwbedrijf mag komen.'
Burgemeester Jean-Pierre Taverniers (CD&V) verwondert zich over de regels. Ik zie het niet meer zitten. In een agrarische zone bouwen voor landbouwdoeleinden kan niet, in de woonzone mag het niet. Waar moet de boer dan naartoe?'
Jammer dat het zo'n vaart loopt', aldus schepen van Leefmilieu Marleen Lefevre (CD&V). Hoegaarden kende de jongste jaren een flinke aangroei van inwoners door inwijking. Mogelijk missen zij enige voeling met de landbouw.' De Milieuadviesraad sprak zich niet uit over de bouwaanvragen. Dat zijn aangelegenheden voor klasse1. Onze adviesbevoegdheid reikt niet verder dan klasse2', besluit voorzitter Karel van Roy. (Achiel Baeken)
WERCHTER/TIENEN - Walter Kestens en Herman Schueremans scharen zich achter de noodkreet van de Federatie van Muziekfestivals in Vlaanderen. Ook Rock Werchter en Suikerrock lijden onder de steeds toenemende regels.
Van de bijna driehonderd festivals in ons land zijn Rock Werchter, met 250.000 muziekliefhebbers, en Suikerrock in Tienen, met vorig jaar 125.000 bezoekers, respectievelijk het grootste weide- en het grootste stadsfestival. Dat de organisatoren van die festivals zich achter de open brief van de Federatie van Muziekfestivals in Vlaanderen scharen, hoeft dan ook niet echt te verbazen. 'De toenemende regels voor arbeidsreglementering, btw, voedselinspectie, geluidsnormen, alcohol- en tabaksgebruik, de milieunormen en het aantal controles dat jaarlijks wordt uitgevoerd, creëren een negatief klimaat', klinkt het in de open brief.
Suikerrock-organisator Walter Kestens stoort zich vooral aan de regelgeving rond de vrijwilligers. 'Die wordt maar te pas en te onpas veranderd. Maar wat iedereen lijkt te vergeten is dat een festival zoals Suikerrock, maar eigenlijk ook alle andere, staat en valt met de inzet van vrijwilligers. In ons geval gaat het om vijf- à zeshonderd mensen die zich dagenlang inzetten', zegt hij. 'Ook zou ik als festivalorganisator moeten controleren of er geen bier geschonken wordt aan jongeren onder de zestien. Maar ik mag hen anderzijds wel niet op hun leeftijd controleren. Op den duur maak je zo de organisatie van festivals onmogelijk.'
Kestens wijst op de impact van festivals. 'Niet alleen op sociaal en cultureel vlak, maar ook op economisch vlak. De festivals zijn nu eenmaal iets waar we in Vlaanderen echt goed in zijn, maar de regelgeving dreigt dat allemaal teniet te doen. Voor alle duidelijkheid: we pleiten er niet voor om buiten de wet gesteld te worden, maar iets meer flexibiliteit bij de overheden zou zeker geen kwaad kunnen.'
Dirk Claes, de burgemeester van Rotselaar (CD&V), treedt het standpunt van de festivalorganisatoren bij. Hij vindt zelfs dat het festival in zijn achtertuin nog meer dan andere wordt geconfronteerd met de nieuwe regels omdat Rock Werchter nu eenmaal het grootste festival in de Benelux is. 'Hierdoor worden we vaak als eerste met nieuwe regels geconfronteerd. Pas later worden ze dan algemeen ingevoerd', meent hij. 'Maar toch maak ik me sterk dat in Werchter de regels strikt worden nageleefd. We bekijken de jaarlijks veranderende regels als een uitdaging om het verloop van de festivals keer op keer te verbeteren en proberen zelf zo veel mogelijk in te spelen op nieuwe tendensen. Het is alleen erg jammer dat de overheden zo weinig rekening houden met die opgebouwde ervaring.' Claes pleit voor heldere, eenvormige regels, maar de overheid moet eerst overleggen met de organisatoren. 'Alleen op die manier krijg je een wetgeving die ook effectief in de praktijk haalbaar is.' (Stef Teken)
TIENEN/DIEST/LEUVEN - In Tienen is niet iedereen gelijk voor de parkeerwet, beweren sommige inwoners. De parkeerwachters zouden bepaalde handelaars bevoordelen en gewone' foutparkeerders te snel op de bon zwieren.
Foutparkeerders worden in veel steden niet meer op de bon gezwierd door de politie, maar door parkeerwachters van privéfirma's. Slechts nieuws voor de niet-betalende parkeerders, want voltijdse controleurs schrijven uiteraard een pak meer retributies uit dan agenten die slechts sporadisch op foutparkeren controleerden. Maar in Tienen stellen heel wat inwoners zich vragen bij de onpartijdigheid van de parkeerwachters. Niet iedereen is gelijk voor de parkeerwet', klinkt het.
Zo rijzen er klachten dat handelaars en personeel van de parkeerfirma ongestoord fout mogen parkeren. Bestuurders die amper enkele minuutjes halt houden, vinden al gauw een boete achter hun ruitenwisser. Ongehoord', klinkt het in Tienen. Ofwel betaalt iedereen, ofwel schaffen we die controles beter af. Ze verlopen toch niet reglementair.' Er verschenen foto's van fout parkerende vrachtwagens. Een burger beroept zich op het gelijkheidsbeginsel en weigert te betalen.
Toch schrikken ze bij Apcoa - het bedrijf dat instaat voor de parkeercontroles - van die beschuldigingen. Dat is het eerste wat ik daarvan hoor', zegt manager Luc Verduyckt. Zo'n dingen kunnen uiteraard niet door de beugel. Wie betrapt wordt op het bevoordelen van bepaalde personen, wordt zonder pardon ontslagen. Maar het zou me verbazen dat dit echt gebeurt. Onze parkeerwachters doen niet altijd dezelfde ronde, waardoor ze onmogelijk kunnen weten welke handelaars zich waar parkeren. En dat anderen dan weer ongemeen snel een boete achter de ruitenwisser vinden, lijkt me ook sterk. Onze parkeerwachters hebben er geen enkele baat bij om veel boetes uit te schrijven. Het is niet zo dat ze een procentje krijgen per boete.'
Niet alleen in Tienen liggen de parkeerwachters onder vuur. Ook in Diest regent het klachten sinds de parkeerwachters van firma Vinci Park het overnamen van de lokale politie. Een verandering die zich fors laat voelen in de portemonnee van de niet-betalende parkeerder, want de controles zijn gevoelig verscherpt. Gerechtvaardigd', vindt de modale Diestenaar. Al zijn de parkeerwachters van Vinci volgens velen wel iets té ijverig. Ik parkeerde me op de Grote Markt en ging netjes een ticketje kopen aan de automaat', zegt een Diestenaar. Maar toen ik het ticket in mijn wagen wilde leggen, zat er al een boete achter de ruitenwisser.'
Volgens het Diestse stadsbestuur is dat onmogelijk, omdat de parkeerwachters de opdracht hebben gekregen om eerst aan de automaat te gaan kijken en dan pas de geparkeerde wagens te controleren. In principe kan het dus niet dat iemand een boete krijgt terwijl hij een ticket gaan kopen is.
Ook in Leuven, waar het volgende week precies een jaar geleden is dat de parkeerwachters van bewakingsfirma SAT hun intrede deden, is niet iedereen tevreden over de aanpak van de controleurs. Getuige daarvan Facebookgroepen als Nee aan het nieuwe parkeerbeleid in Leuven!' en Fuck parkeerwachters'. (Bosschaerts)
In de vliegwereld is een kort geheugen belangrijk. Maar dat wil niet zeggen dat we het gevaar van vliegen mogen bagatelliseren.
Er wordt weer gevlogen. Dat het vliegverkeer boven Europa dagenlang was lamgelegd door een 'vulkaanwolk' lijken de meesten alweer vergeten te zijn.
Op 20 april moest ik naar Berlijn. Vliegen ging dus niet. De trein dan maar. Dat duurt langer, maar de reis is veel geriefelijker. De ICE naar Keulen was Brussel-Noord nog niet uit of hij stopte alweer.
Vanwege een persoonlijk ongeval, werd er omgeroepen. Nou, dan weet je voldoende. Een uur later konden we onze reis voortzetten.
Toen ik een week later terugreisde, vloog alles weer. Maar toen ik wilde inchecken, bleek ik niet op de passagierslijst te staan. Had het er misschien mee te maken dat ik op de heenreis geen gebruik had gemaakt van mijn ticket? Inderdaad. Als je met zo'n goedkoop ticket reist en geen gebruik maakt van de heenreis vervalt het hele ticket.
Maar het ging niet, betoogde ik. Er waren geen vliegtuigen. Het meisje achter de incheckbalie keek me niet-begrijpend aan. Uiteindelijk begon er iets bij haar te dagen.
Langzaam boog ze zich naar mij en - bijna fluisterend - zei ze: 'Was het misschien vanwege de vulkaanwolk?' Toen ik instemmend knikte, voelde ik me opeens heel erg oud. Kom pappie, vertel nog eens over de vulkaanwolk...
In de vliegwereld is een kort geheugen belangrijk. Ik heb wel eens gehoord dat als er ergens een straaljager neerstort, de andere piloten binnen een paar uur de lucht in moeten. Anders zouden ze maar gaan piekeren over de gevaren van het vliegen en dat kan verlammend werken.
De vliegwereld heeft een volkomen andere opvatting over gevaar. Toen de overheden het vliegverbod afkondigden, vonden de meeste piloten dat maar flauwekul. Er waren een paar testvluchten gemaakt en er was niets gebeurd. Volgens hen was het luchtruim dus veilig. Staatssecretaris voor Mobiliteit Etienne Schouppe sprak dat tegen. Dat er tijdens die proefvluchten niets gebeurd was, betekende geenszins dat het niet gevaarlijk was.
In Berlijn logeerde ik in Pension Funk in de Fasanenstraße. Het pension beslaat een verdieping van een appartementsgebouw. In de jaren dertig van de vorige eeuw was het rechtergedeelte de woning van Asta Nielsen. Die Asta was een Deense die furore maakte als actrice in Duitse stomme films. Het linkerappartement behoorde toe aan de bekende jachtvlieger Ernst Udet. Of ik die kende, vroeg de receptionist.
Nu, kennen was te veel gezegd. Een paar dagen eerder had ik bij zijn graf op het Invalidenkerkhof gestaan. Ik was daar omdat ik een ander graf wilde bezoeken, dat van de pilote Marga von Etzdorf, de hoofdpersoon van de roman Halfschaduw van Uwe Timm. Die roman speelt zich op dat kerkhof af. Het is een soldatenkerkhof, opgericht door Frederik de Grote. Hier liggen de Duitse en de Pruisische geschiedenis begraven, in elk geval de militaire. Verspreid in het gras liggen de resten van de graven van Pruisische en Duitse generaals, admiraals, kolonels en nazikopstukken. En vliegeniers dus. Ten tijde van de Koude Oorlog lag het kerkhof in de zogenaamde 'Todesstreifen', het levensgevaarlijke gebied langs de Berlijnse Muur.
Het graf van Von Etzdorf bestaat uit een brok graniet met de tekst: 'Der Flug ist das Leben wert.' Vliegen is het leven waard.
Na een mislukte landing in Syrië pleegde ze op 28 mei 1933 zelfmoord. Uit schaamte, wordt gesuggereerd. Of was er meer aan de hand? Omdat ze geen geld had voor een nieuw vliegtuig had ze een duivelspact met de nazi's gesloten. Rijksmaarschalk Göring stelde haar een nieuw vliegtuig ter beschikking. Maar dan moest ze wel wapens smokkelen naar Syrië. Dat druiste tegen haar overtuigingen in, maar een nieuw vliegtuig... Vliegen is het leven waard, nietwaar?
Ernst Udet is ook door zelfmoord aan zijn einde gekomen. Deze playboy-piloot en luchtacrobaat had het tot Generaloberst van de Luftwaffe gebracht. Udet, die geen overtuigde nazi was, verzocht in 1941 uit zijn functie ontheven te worden. Göring weigerde. Hij was bang dat het ontslag het moreel van de troepen zou ondermijnen. Udet trok zijn conclusie. Hij ging naar zijn woning in de Fasanenstraße en schoot zich - 'verbitterd over zijn bruine spitsbroeders' - een kogel door het hoofd.
Rare jongens, die vliegers. Hoe zit het trouwens met de piloten die het gevaar van de vulkaanwolk bagatelliseerden? Natuurlijk, vliegen is het leven waard... Of zat er ook druk van de luchtvaartsector achter? Stel dat er werkelijk een ongeluk gebeurd was? Was vliegen dan werkelijk het leven waard geweest? 'Ik denk eerder van niet', lezen we bij Uwe Timm.
Wat boeken ons vertellen over de wereld van vandaag. (Zadelhoff)
