Het is hoegenaamd geen mooie deugd, maar ik had toch wel wat leedvermaak toen ik vernam dat uitgerekend de Mortierbrigade wegvluchtte uit de Molenbeekse Maritiemwijk. Deze linkse bedenkers van talrijke anti-Vlaams Belangcampagnes hadden zich enkele jaren geleden met veel tamtam in deze gevaarlijke wijk gevestigd omdat ze zo hielden van de smeltkroes en “omdat het er toch zoveel beter ging.”  Maar ze hebben tot hun scha en schande moeten ondervinden dat hun multiculturele paradijs niets anders is dan een nachtmerrie.

Leedvermaak ook met de verschrikte Vlaamse journalisten, die zich  door de Molenbeekse burgemeester op zijn persconferentie lieten uitschelden voor “Faschos”. Roepend en heftig gesticulerend vaarde de man uit naar de “haatcampagne” in de “presse flamande”  (De Morgen) “Hoe durven ze hem en zijn gemeente vernietigen? Wij hebben een model dat sommigen stoort, want hier wonen veel culturen samen, van Oost-Europese fascisten tot moslims. Dat is  het model van de toekomst voor heel Europa, of we dat nu willen of niet. In die zin zie ik Molenbeek dan ook als een laboratorium voor heel Europa.” (De Standaard)  Het is duidelijk dat Moureaux veranderd is in een wereldvreemde gek, die steeds meer gelijkenissen begint te vertonen met die andere gek aan de overkant van de Middellandse Zee, Moammar Khadaffi. De 72-jarige PS-geront, die zich onlangs zou bekeerd hebben tot de islam naar aanleiding van zijn huwelijk met een 35-jarige Marokkaanse schone, is overigens vast van plan zich volgend jaar opnieuw te laten verkiezen …

Brusselse Metropool

Een klein beetje leedvermaak heb ik ook met de N-VA’ers, die door Maingain verrot worden gescholden en zelfs beschuldigd worden van negationisme. Net zoals ze altijd gedaan hebben bij ons. Het is de typische francofone tactiek. Het FDF heeft zich hiermee moedwillig buitenspel gezet en de N-VA-achterban mag dus op zijn tellen gaan passen. In tegenstelling met hetgeen nogal wat journalisten beweren, is de kans op een politiek akkoord nu veel groter geworden. Ik hou bijgevolg mijn hart vast, want alles wijst erop dat de rekening zal betaald worden in Brussel (taalwetgeving en tweetalige lijsten) én in Vlaams-Brabant. CD&V-voorzitter Beke had tijdens zijn bemiddelingsronde reeds een wetsvoorstel voorbereid waarbij aan de Brusselse Metropool (inclusief Halle-Vilvoorde!) een wettelijk statuut zou gegeven worden. Op die manier dreigt de situatie in Vlaams-Brabant nog veel erger te worden dan ze vandaag al is.

Zal de N-VA daarmee instemmen? En waarom weigert die partij nog altijd mee te werken aan een plan-B, waarbij de onafhankelijkheid als stok achter de deur wordt gehanteerd, net zoals de PS-kopstukken dat doen? Men doet precies het tegenovergestelde. Het is wat aan de aandacht ontsnapt, maar op een jongerendebat begin deze week verklaarde Kamerlid Bert Wollants  namens Jong-N-VA (voor de camera van het late VRT-journaal) dat België in 2030 zeker nog zal bestaan. Het land moet immers ‘geleidelijk’ hervormd worden. “De splitsing van het land wordt NIET op de agenda geplaatst.” Blijkbaar staat die eis enkel in het N-VA-programma om kiezers te lokken…

Senator Bart Laeremans

Jef van Hoof met zijn hartsvriendin Magda de Groodt in 1928

Gisteren hebben wij een muziekfragment op Angeltjes laten horen uit de Eerste Symfonische suite van Jef van Hoof, de componist van menig Vlaams strijdlied zoals Groeninge.  Jef was een musicus, dirigent, componist én een straffe Antwerpenaar die geen ruwe taal schuwde. Hij was evenmin bang van vrouwelijk schoon, wie kan het hem kwalijk nemen. Hij werd zowel na de Grote Oorlog van '14-'18 veroordeeld door de belgische staat, als na de Tweede Wereldoorlog, want hij had het ambt aanvaard als directeur van het Vlaams Muziekconservatorium in zijn vaderstad.

Ik herinner mij uit mijn jeugdjaren Jef van Hoof op de televisie gezien te hebben, tijdens een live-uitzending (er waren er geen andere in de jaren '50) die gepresenteerd werd door de populaire Paula Semer. Door een of andere wending in het gesprek, kwam het op de kleur van Jef van Hoofs haren neer en direct zei hij : "Mijn eigen haar is nog zwart, er zijn zelfs mensen die beweren dat ik helemaal ne zwarte ben ..."

Wij ontvingen van Jan de Moor uit Gent een typische en persoonlijke anekdote die Jan meegemaakt heeft met Jef Van Hoof :

De 3 koekoekburgemeesters hebben een kip veroverd (rechts)

Een nieuw stuk in het Echt Antwaarps Theater door de gekende blijspelauteur "Pat de Neus" : *Huisarrest is geen Pest* :  Lachen, gieren, brullen 

Een aantal Marokkaanse jongeren (wellicht zijn er ook nog andere nationaliteiten bij betrokken, de auteur wil niemand culpabiliseren)  krijgen, nadat zij het beest hebben uitgehangen op de Turnhoutsebaan huisarrest van een boze burgemeester. Ze mogen hun huisje niet uitkomen, maar ze mogen wel op reis gaan, als zij dit vijf dagen vooraf aankondigen.

Jef van Hoof (Antwerpen, 8 mei 1886 - 24 april 1959), met als volledige naam Josephus Bonifacius Emilius Michaël Van Hoof, was een Vlaams laat-romantisch componist.

Jef van Hoof van Hoof was de zoon van de koster-organist van de Sint-Michielskerk in Antwerpen, Frans Van Hoof. Hij studeerde aan het Koninklijk Conservatorium van Antwerpen of Vlaamsche Muziekschool, onder de leiding van Jozef Huybrechts, Paul Gilson en August De Boeck (harmonie), Jozef Callaerts en Arthur De Hovre (orgel), Jozef Bossiers (piano) en Lodewijk Mortelmans (contrapunt en fuga). Hij onderging ook de invloed van Peter Benoit.

Vanaf 1903 liet hij zich als componist kennen en in 1906 componeerde hij zijn eerste Vlaamse strijdliederen. In 1909 schreef hij het lied Groeninge op tekst van Guido Gezelle en behaalde er de Prijs van het Algemeen Nederlands Verbond (ANV) mee. In 1911 behaalde hij de Tweede Romeprijs met de cantate Tycho Brahé. Hij werd een grote aanhanger van de Vlaamse muziekbeweging in het kielzog van Peter Benoit. Zijn muziekactiviteiten waren vanaf die tijd sterk verbonden met Vlaamsgezinde organisaties zoals het ANV, het Vlaamsch Nationaal Verbond (VNV) en de Groeningerwacht, die hij mee oprichtte en waarvan hij het mannenkoor dirigeerde. Hij was ook medestichter van het Genootschap van Vlaamse Componisten (1922), van de Vlaamse Concerten (1926) en van de Nationale Vlaamse Fanfare (1930).

In 1916 componeerde hij op tekst van Nico Gunzburg het koorwerk Oproep dat werd uitgevoerd bij de opening van de door de Duitse bezetter georganiseerde Nederlandstalige universiteit Gent. Wegens zijn activistische sympathieën werd hij na de oorlog tot acht maanden cel veroordeeld.

Na 1920 bleef hij verder actief in Vlaams-nationalistische organisaties, zoals het Vlaams Nationaal Verbond. Hij trad op als dirigent bij IJzerbedevaarten en Guldensporenvieringen en componeerde verder strijdliederen voor deze gelegenheden. In 1933 was hij medeoprichter van het Vlaams Nationaal Zangfeest dat hij tot in 1936 leidde.

In 1916 volgde Van Hoof zijn vader op als titularis van het orgel in de Sint-Michielskerk. Na zijn veroordeling gaf hij privélessen en organiseerde concerten waarbij hij als pianist optrad. In 1924 werd hij leraar harmonie en compositie aan de Mechelse Beiaardschool en in 1936 werd hij leraar aan het Koninklijk Conservatorium in Antwerpen.

Begin 1942 werd hij benoemd tot directeur van dit Conservatorium, in opvolging van Flor Alpaerts. Zijn tegenkandidaat was Lodewijk De Vocht, maar Van Hoof haalde het omdat hij door belangrijke figuren uit de collaboratie, zoals Cyriel Verschaeve, gesteund werd. Het was onvermijdelijk dat hij na de Bevrijding werd afgezet en werd veroordeeld tot één jaar gevangenisstraf.

Hij trad nog een paar maal op als dirigent, onder meer op de Dag van het Vlaamse Lied in 1953 en op de Vlaamse dag van de Wereldtentoonstelling in 1958.

Hieonder een van de zeldzame opnames van Van Hoofs Eerste Symfonie door het BRT-orkest onder leiding van Alexander Rahbari, die als Iraans dirigent (en toondichter) meer waardering had voor Vlaamse componisten dan veel van de eigen springertjes.

Savat

Bron : Wikipedia

Zoals we met zijn allen NIET gezien hebben in het journaal van de 0000, is de euro dood en begraven. Zij het niet letterlijk, maar de eurosceptici van Nigel Farage organiseerden een nepbegrafenis  in Brussel op 24 juni.  Niet dat wij ons daarop verheugen, maar wij worden door de media eenzijdig overdonderd met argumenten om Griekenland tegen beter weten in binnen de eurozone te behouden. Pogingen van Barroso en Van Rompuy om Griekenland er bovenop te helpen, zijn daden van wanhopigen die de realiteit niet onder ogen willen/durven zien. Als volgende week het Griekse parlement instemt met de strenge bezuinigingsmaatregelen, zal dit stuiten op een heftige weerstand bij de bevolking. De reddingsoperaties van vorig jaar hebben niets opgeleverd ; wat men momenteel bekokstooft, zal evenmin een redding betekenen en Nigel Farage maakt nu reeds een afspraak voor volgend jaar om de Griekse bankroete staat opnieuw overeind te houden. Allemaal bijzonder onleuke mededelingen, waar onze Vlaamse kwaliteitsmedia, trouw aan het regime en de elite, over zwijgen. Het is veel leuker om over de amoureuze escapades van Leterme of Stevaert te roddelen en de gemoederen op te hitsen met de tweekamp Maingain-De Wever.

Ray

De Hasseltse ex-burgemeester, ex SP-a partijvoorzitter, ex-Vlaams minister-voor-afbraak-van-woningen, ex-gouverneur van Limburg, ex-Vëtnamees Havenuitbreider, momenteel big boss van de restaurantcontroleur Gault Millaut,   Steve Stevaert heeft bij het Brusselse parket klacht ingediend tegen onbekenden.

Volgens een krant van De Persgroep wordt de ex-gouverneur van Limburg "in de amoureuze sfeer" afgeperst. Anonieme bronnen beweren dat een Marokkaanse vrouw "aanzienlijke sommen geld" heeft geëist.

Stevaert weigert voorlopig commentaar te geven. Wellicht dacht hij dat het gratis was. In multicrimineel Grotemensenland is niks gratis, mijnheer Stevaert. 

Bron : de media

De N-VA-voorzitter ontving donderdagavond mails met boodschappen zoals "ze moeten allemaal geliquideerd worden", "het zijn SS-ers" en "solidariteit Maingain". Bartje diende direct klacht in bij het Brusselse gerecht. Hij is naar het parket gestapt en heeft dringende maatregelen geëist.

Tot daar de schrikbarende artikelen in de media.

Het zou niet in ons hoofd opkomen een mail te sturen naar een politieke tegenstrever, wier ideologie ons niet aanstaat. Wij rekenen met hem/haar af met onze openbare stellingnames. Onze woorden zijn scherp, omdat het onrecht dat ons aangedaan wordt, schrijnend is.  Wij nemen verder de moeite niet om websteks van andersdenkenden te bezoeken : ieder zijn waarheid, zolang wij het maar bij het rechte eind hebben. Wij ontvangen bij Angeltjes regelmatig haat- en dreigmails, zoals u zich gemakkelijk kan voorstellen.  En dan ?  Het soort figuren dat zich met dergelijke haatgevoelens oplaadt, zijn jammere vergissingen van Moeder Natuur en dat op zich is al erg genoeg.

De reactie van Bartje is typisch voor zijne rancuneuze  Onsterfelijkheid. Iedereen die hem niet aanbidt of de nodige eer betoont, wil hij neersabelen.  Of kelen.  Hij duldt geen tegenspraak, zoals een verwend uk, hij is de onredelijkheid in persoon, geen SS-er zoals de domme francobelgen er zich van afmaken, maar veeleer een Bonaparte die zijn volk op stap neemt naar Waterloo.

 Wij kennen ettelijke politici van Vlaams Belang en van de Nederlandse PVV die al jàren en herhaaldelijk bedreigd worden en die daar niet lopen over te janken als verongelijke baasjes. De Wever is een zelfingenomen personage, dat enkel indruk maakt met zijn verbale vlugheid maar die voor de rest nog niets bereikt heeft voor Vlaanderen, noch voor zijn vaderstad Antwerpen.

Tenzij u onder de indruk bent van de fantastische verwezenlijkingen in de Vlaamse regering van de extra-parlementair Philippe Blunders en in de stad Antwerpen van het rommelige beleid van Janssens dat dapper gesteund wordt door Bartje, de dubbelzinnige coalitiegenoot.

Het wordt tijd dat de burger de grootspraak van Bartje doorheeft en de eetverslaafde een flinke periode op water en brood zet. Het zal hem goed doen. Evenals het rechtlijnige, politieke Vlaams-nationalisme.

Ray

Het is weer een allegaartje bij de Zevende Dag, gelukkig de laatste van het seizoen.

We gaan het bondig samenvatten ditmaal :

- een gesprek met alle partijen over de politieke toestand. Een partij ontbreekt.

- een schijnheilig gesprek over de SMS'jes van Nonkel Kruk, waarbij de 0000 zich vragen stelt nopens de relevantie van dergelijke publicaties. En ondertussen dapper en flink meehelpt aan de verspreiding van dit flair- en flutnieuws. Ales wat met aanhouderij en seks op de job te maken heeft, behoort tot de conciërge-interesse van de VRT, want bij hen is het schering en inslag.

Kameraden, gezellinnen, loge-gezelligaards : pakt uw koffers, neemt uw biezen, verdwijnt en voor ons moeten jullie niet terugkeren.  Jullie verbanning is een verbetering van onze levenskwaliteit. Doei ! Tot nooit meer.

Savat

In de gemeenteraad van Oostende interpelleerde Christian Verougstraete (Vlaams Belang) over de talrijke criminele feiten die zich de laatste weken in Oostende afgespeeld hebben. Ook het onveiligheidsgevoel van de inwoners van de Interbellumwijk kwam aan bod. Burgemeester Jean Vandecasteele (SP.A) verwees naar parket, gerecht en hogere overheden.

De stad Antwerpen dagvaardt de Belgische staat voor de uitspraak van de Raad van State in de zaak rond toneeltechnicus en ambtenaar Dirk Martens. Martens werd vijf jaar lang betaald, terwijl hij niet meer werkte. In 2005 werd hij daarvoor ontslagen. De Raad van State vernietigde dat ontslag van de week.

Volgens Antwerpen overschreed de Raad van State de redelijke termijn. De stad ziet geen reden waarom de uitspraak zes jaar op zich liet wachten.

Antwerpen moet van de Raad van State ruim vijf jaar achterstallig loon betalen en de ambtenaar opnieuw een baan geven. Schepen van Personeel Marc Van Peel (CD&V) noemde het arrest "absurd" en "wereldvreemd". De stad ging gerechtelijke stappen ondernemen en dagvaardt nu de Belgische staat.

En zo gaat het ping-pongspelletje van het naar mekaar toespelen van verantwoordelijkheden maar door.  Finaal is het natuurlijk steeds de burger die opdraait, want wie er nu ook betaalt, de stad of de staat, het is steeds belastinggeld. Bovendien is de stad wel heel hypocriet, om de Raad van State nalatigheid te verwijten. Hoe lang heeft het geduurd vooraleer de slimmeriken ontdekt hebben dat de theatertechnicus thuis met zijn vingers zat te draaien ?

Ray

Ter gelegenheid van de Vlaamse Havendag is Angeltjes vandaag gesloten.

 http://www.vlaamsehavendag.be/

In het VRT- radioprogramma “De Ochtend” zei Filip Dewinter vrijdag dat de vrijspraak van Geert Wilders “een overwinning voor de democratie en de vrije meningsuiting” is.

Volgens Dewinter zijn de muilkorfwetten “overbodig en nutteloos” en betekent de uitspraak van de Nederlandse rechtbank o.a dat “het debat over de islam overal in Europa moet kunnen gevoerd worden” : “De islam is immers veel meer dan een godsdienst, het is een ideologie. Net zoals het communisme en het nazisme is de islam een totalitaire veroveringsideologie. Over ideologieën moet een vrij en desnoods een hard debat kunnen gevoerd worden”.

Dewinter merkte ook op dat de “de vrijspraak van Wilders door de Nederlandse rechtbank een scherpe vingerwijzing is aan het adres van de Belgische justitie dat een politiek proces tegen het Vlaams Belang heeft gevoerd met als enige bedoeling het Vlaams Blok monddood te maken”.

Filip Dewinter dient een wetsvoorstel in om de wet op het racisme af te schaffen.

In de week dat niet alleen Geert Wilders, maar na 15 jaar bittere strijd ook het Vlaams Belang beiden werden gezuiverd van alle smet, heeft de N-VA symbolisch tweemaal een helder en duidelijk signaal afgeleverd dat zij niettemin het cordon sanitaire onverkort zal handhaven en dat zij zich zonder morren plooit naar alle directieven die de klassieke haatdragende partijen in dat verband aan de N-VA uitsturen.

Het lot van de zogeheten participationistische strategie: de macht gaat voor op de principes.

Geval nummer 1: de IJzeren Rijn.

De sympathieke N-VA-er en Kamerlid Luyckx uit Lommel had een voorstel van resolutie opgesteld waarmee hij samen met alle Limburgse partijen bij de regering de zaak van de IJzeren Rijn wilde bepleiten  Om zoveel mogelijk spoed en kracht te zetten achter de zaak, liet Luyckx niet alleen Van Velthoven (sp.a), maar ook Liesbeth van der Auwera (CD&V) en niemand minder dan Patrick Dewael mee tekenen alsmede Bert Schoofs van het Vlaams Belang...

"Naïef" diende Luyckx zijn voorstel in, maar van zodra het ding op de agenda verscheen, ontstond een grote zoemende paniek. Van Velthoven stapte op Dewael toe en begon in diens oor te fezelen. Daarop fezelde Dewael in het oor van Luyckx, die in het rond begon te kijken en verbaasd deed. Ook Liesbeth Van der Auwera uit Bree kreeg bezoek. Vervolgens wendden ze zich allen tot Jan Jambon. Die draaide wat ongemakkelijk op zijn stoel en nam toen Luyckx terzijde. Ikzelf zag het allemaal gebeuren en draaide mij naar Bert Schoofs om hem te zeggen : "Fasten seatbelts, het tsjevenspel gaat beginnen. "

Toen het voorstel ter bespreking kwam, werd het kort ingeleid, maar de bespreking werd vervolgens stilgelegd want "er was een probleem dat eerst moest onderzocht worden". Het kwam dus niet tot een stemming, de IJzeren Rijn is wel dringend, maar zo dringend dan toch ook weer niet. Wat juist het probleem was, bleek enkele dagen later toen de Kamer het volgend document begon rond te sturen:  Van Velthoven, Dewael en Van Der Auwera trokken hun handtekening in. Bleven over: N-VA en Schoofs. Reden : cordon sanitaire.

Vervolgens werd Luyckx door de drie haatdragende partijen kort en goed medegedeeld: wij gaan uw voorstel zelf ook indienen en gij krijgt drie dagen om dat mee te tekenen, want anders zal de N-VA geen deel hebben aan de glorie van de resolutie. Luyckx heeft dan onder druk van de chantage (en volgens sommigen ook onder druk van zijn partij, waar het "probleem" uitvoerig besproken en bediscussieerd was en in het voordeel van het cordon sanitaire beslecht) het voorstel van sp.a, VLD en CD&V dan toch maar braafjes getekend, hoewel het dezelfde tekst was als zijn eigen eerdere voorstel. Omdat het voorstel nu niet meer bezoedeld is door een Vlaams Belang-handtekening, gaat het om een "democratisch" voorstel deze keer.

Er zijn nu twee identieke resoluties. Een van Schoofs, "ondemocratisch". En een van Luyckx en de drie haatdragende partijen. Er komt nog wel een stukje vaudeville aanzetten, want omdat het voorstel van de overgebleven Schoofs uiteraard het eerste is, zal er eerst over moeten gestemd worden. Dat zal dus moeten weggestemd worden (al valt te verwachten dat de N-VA uit pure schaamte en om nog enigszins van de twee walletjes te blijven eten niet tegen het eigen voorstel zal stemmen). Het tweede voorstel zal dan worden goedgekeurd omdat daar de naam van Bert Schoofs niet op staat. Het Vlaams Belang mag dan kiezen. Mee ja stemmen of neen stemmen uit protest en dan (in de pers zonder weerwoord) het verwijt krijgen dat we tegen de IJzeren Rijn hebben gestemd.

Geval nummer 2: de wet op de mede-eigendom.

De inzet is een wetsvoorstel van Sarah Smeyers over de mede-eigendom. Om te vermijden dat brieven niet bij de syndicus aankomen, kiest de vereniging van mede-eigenaars van een appartemensblok voortaan haar woonplaats in de woonplaats of het kantoor van de syndicus. In de commissie Justitie was bij de aanvang van de bespreking op voorstel van Sarah Smeyers zelf, die trouwens ook voorzitster is van de Commissie Justitie een rapporteur aangeduid. Een rapporteur is iemand die wordt aangeduid om namens de commissie het verslag van de bespreking te presenteren in de plenaire vergadering. De aangeduide rapporteur was... Bert Schoofs, over alle partijgrenzen heen een gerespecteerde jurist en - net als Smeyers zelf - lid van de commissie Justitie. Van zodra het eerste stuk papier verschijnt waarop de naam van Bert Schoofs als rapporteur prijkt, ontstaat een grote paniek. Gelijkaardige taferelen als die met de IJzeren Rijn doen zich voor en Sarah Smeyers wordt (vermoedelijk opnieuw via Jan Jambon) onder druk gezet. Zij heeft het koninkrijk aan het wankelen alsmede de democratie in gevaar gebracht en dat wordt haar en de rest van de N-VA onomwonden duidelijk gemaakt.

Ook over deze zaak wordt er binnen de N-VA een grondig robbertje gebakkeleid, maar ook hier is het de "regime"-kant van de N-VA die het haalt. Sarah Smeyers - die als N-VA-er van het eerste uur voor het overige wellicht te goeder trouw is, maar vermoedelijk niet opkan tegen de nieuw bijgekomen Siegfried Brackes van haar wereld - krijgt de opdracht om de "fout" recht te zetten. Wat dan volgt, is een staaltje ambtenaren-tsjeverij van de eerste orde. Bij de eerstvolgende commissiezitting wordt van een korte plaspauze van Bert Schoofs gebruik gemaakt om de commissie zogezegd "unaniem" te laten besluiten dat Bert Schoofs wordt vervangen door een kamerlid van de cdH van Milquet. Deze veredelde Tipp-Ex truc van Smeyers leidt dan uiteindelijk tot het vandaag gepubliceerde agenda-voorstel voor de plenaire vergadering van 7 juli waar Schoofs totaal verdwenen is.

Conclusie

Voor het uitvoeren van deze beide zuiveringsoperaties heeft de N-VA dingen moeten doen die nog nooit zijn voorgekomen in de parlementaire geschiedenis. We beweren niet dat de handtekening van Bert of zijn rapporteurschap belangrijke dingen zijn, maar het zijn symbolisch belangrijke dingen, temeer daar zij het gevolg zijn van een overleg en een beslissing binnen de Kamerfractie van de N-VA waar dan toch een aantal topmensen van de N-VA rechtstreeks bij betrokken zijn.

Er kan dus geen twijfel over bestaan dat de N-VA wetens en willens besloten heeft om het cordon sanitaire - het gedrocht op basis waarvan dit kinderachtig gedrag wordt verantwoord - onverkort (ook) toe te passen en zelfs geen poging te ondernemen om haar macht te gebruiken teneinde het ter discussie te stellen. Al was het maar - zoals gezegd - symbolisch, in de week van de dubbele vrijspraak van Wilders en Vlaams Belang.

Ik weet dat De Wever zich er altijd met een - van hem ook in andere zaken welbekende - cirkelredenering van af heeft gemaakt. Met een gespleten tong zegt hij dat de N-VA tegen het cordon sanitaire is, maar dat hij het de eigen schuld vindt van het Vlaams Belang. In feite is wat de N-VA doet een goed voorbeeld van het: luister naar mijn woorden en kijk niet naar mijn daden.

Heel deze zaak natuurlijk is een van de vele prijzen die de N-VA moet betalen voor de salonfähigkeit. Het cordon sanitaire en al wat daar mee samenhangt, is een inkomticket voor het koninklijk paleis en al wat daar mee samenhangt. Zolang de N-VA wil proberen om het Belgische regime te "hervormen", moet ze bereid zijn om de kinderspelletjes van dat regime mee te spelen en te plooien naar de directieven.

Als mandataris van het Vlaams Belang is het mijn plicht om mijn woede te onderdrukken, hoezeer ook de onrechtvaardigheden van dit ondemocratische land mij tot sporadische flarden van een verminderd begrip voor het nut van de weg van de parlementaire oppositie inspireren. Ik breng hulde aan de talloze trouwe en rechtlijnige mandatarissen van het Vlaams Belang, die diezelfde woede delen, maar die tezamen met ons de compromisloze idealen blijven uitdragen, omdat het onze plicht is te spreken waar anderen zwijgen en omdat het onze plicht is onze idealen ongeschonden te bewaren in plaats van ze in te ruilen voor de gedachte dat men - als hervormer - in de salons en de paleizen iets zou kunnen bereiken dat nog maar in de verste verte er op gelijkt.

De N-VA moet maar doen wat ze niet kan laten. Ze zet zich aan de kant van de haatdragende partijen. Wel bekome het haar. Wie bij de hond slaapt, krijgt zijn luizen.

Gerolf Annemans

    Vandaag 24 juni 2011  is het 5 jaar geleden dat de treinbestuurder Guido de Moor, geboren op 22 juli 1951, vermoord werd tijdens een busrit in Antwerpen, na een woordenwisseling met 6 allochtone, agressieve lafaards.

Op zaterdag 24 juni 2006 nam Demoor, een 54-jarige Thalys- en Beneluxtreinbestuurder op weg naar zijn werk, de bus. Tijdens de rit vond hij dat zes jongeren achterin te veel lawaai maakten. Hij sprak hen erop aan, één van hen verontschuldigde zich, maar de tieners kregen de slappe lach en Demoor wond zich hierdoor op. Er ontstond een handgemeen en de Marokkanen en één Spanjaard vlogen de zich opboeiende Guido de Moor aan, tot deze plots in mekaar zakte. De vechtersbaasjes die aan de noodrem getrokken hadden, vluchtten uit de bus, nadat een van hen de bewusteloze Guido de Moor nog een trap had verkocht. Bij de aankomst van de bus op het Astridplein, bleek De Moor overleden te zijn.

Over de gebeurtenissen en of het een kwestie van moord of doodslag betrof ontstond meteen een hele discussie. De linxe media kozen de zijde van de 6 vreemdelingen. In het communistenblaadje Humo schreef het journalistiek crapuul Douglas de Coninck een schandstuk naar aanleiding van een bezoek dat hij gebracht had bij de weduwe van Guido de Moor. De rioolrat De Coninck insinueerde dat De Moor een soort rechtse nazi-bewonderaar was. Dit was totaal uit de lucht gegrepen. 

Vijf van de zes verdachte jongeren werden op 26 juni 2006 opgepakt in huizen en appartementen in de Veldstraat, de Pothoekstraat en de Nikkelstraat. Dit gebeurde door agenten van de Speciale Interventie Eenheid (SIE) van de federale politie, want de Marokkaanse buurt weigerde "hun" jongens uit te leveren. Een dag later werd de zesde nietsnut opgepakt. Twee exemplaren kwamen zich spontaan aangeven op het politiekantoor. Het ging om drie minderjarigen van 16 jaar en drie meerderjarigen van 18, 20 en 22 jaar oud. Vijf onder hen hebben de Belgische nationaliteit en één heeft de Spaanse nationaliteit. Drie van hen waren reeds bekend bij het parket. De volledige identiteit van de daders werd niet gepubliceerd in de Belgische media. Wel zijn via andere media delen van de identiteiten gepubliceerd.

Op 1 juli 2006 werd een reconstructie van de feiten gehouden. Op basis van deze reconstructie werden op 3 juli twee meerderjarige daders (de 22-jarige Mohamed A. en de 20-jarige Abdeslam Taif) onder strikte voorwaarden vrijgelaten: ze mogen enkel naar buiten om te gaan werken en mogen niet praten met de pers. De identiteit van drie andere daders is Khalid Aissati, Redouan Siti en Abdel(malid) Bouazza (23 september 1989). De laatste is lid van de thaiboksclub van wereldkampioene Daniella Somers en vocht er in de klasse N en is ondertussen al actief in de B klasse.

Hoewel het slachtoffer stierf aan een hersenbloeding, werden de daders voor "opzettelijke slagen en verwondingen die ongewild de dood tot gevolg hadden" vervolgd. Justitie onderzoekt een oorzakelijk verband tussen de aangebrachte verwondingen en het overlijden.

De aanslag op Guido de Moor leidde tot felle reacties, onder andere omdat het nog maar een goede maand geleden was dat er, eveneens in Antwerpen, twee mensen werden doodgeschoten met racistische motieven door de 18-jarige scholier Hans Van Themsche. Ook de mp3-moord in het centraal station van Brussel lag nog vers in het geheugen.

De familie Demoor stelde zich burgerlijke partij en nam advocaat Jef Vermassen aan voor de verdediging. Guido Demoor liet een vrouw en twee kinderen na.

Redouan Siti, de dader die de fatale schop toebracht, werd op 28 juni 2006 door de correctionele rechtbank van Antwerpen tot twee jaar cel en een geldboete aan de burgerlijke partijen veroordeeld. Het Openbaar Ministerie had 5 jaar gevraagd maar de rechtbank voerde verzachtende omstandigheden aan, omdat er sprake zou zijn van uitlokking. De familie Demoor en haar advocaat Jef Vermassen verwierpen deze verschoningsgrond.

Ray (met dank aan Rudolf)

Bron : Wikipedia en de media

GRIMBERGEN - Gisteren besliste gouverneur Lodewijk De Witte van Vlaamsbrabant om de collegebeslissingen van de gemeente Grimbergen van 20 september 2010 en van 22 maart 2011 in verband met het Potaardeveld te schorsen wegens belangenvermenging. De lokale afdeling van het Vlaams Belang had op 15 april klacht neergelegd bij de gouverneur, omdat dit gebied van 6 hectare, dat in het gemeentelijk structuurplan grotendeels was ingevuld als parkgebied, volgens het schepencollege op één hectare na toch volgebouwd kon worden.

"Omdat rechtstreekse familieleden van schepen Schelfhout in dit gebied belangrijke stukken grond had liggen, was hier naar ons oordeel bovendien sprake van belangenvermenging", verduidelijkt Bart Laeremans (Vlaams Belang).

"De gouverneur heeft de klacht grondig onderzocht en vastgesteld dat ook de schepen zelf, in september als mede-eigenaar en in maart als vruchtgebruiker, een persoonlijk belang had bij de beslissingen van het schepencollege. Omwille van dit 'verboden belang' werden de beide beslissingen geschorst. Het schepencollege heeft nu zestig dagen om de beslissingen in te trekken of deze te wijzigen", gaat Laeremans verder.

Uitgerekend schepen Schelfthout is bevoegd is voor ruimtelijke ordening en bijgevolg heel nauw betrokken bij dit dossier en de voorbereiding ervan. Hij werd, volgens het Vlaams belang, bovendien door het college gemandateerd om hierover overleg te plegen met de hogere overheid. Blijkbaar was niemand van het schepencollege hier op de hoogte van.

Bart Laeremans : "Vermits de schepen hier gewerkt heeft voor het eigen belang in plaats van het algemeen belang, kan hij onmogelijk nog langer functioneren zonder het college en het hele Grimbergse gemeentebestuur in opspraak te brengen. Het Vlaams Belang eist dan ook zijn onmiddellijke ontslag. We hebben de kwestie bij hoogdringendheid geagendeerd op de gemeenteraadszitting van donderdagavond 23 juni. Vanzelfsprekend eisen we tevens dat de twee beslissingen zelf door het college integraal worden ingetrokken, omwille van deze belangenvermenging en wegens manifeste strijdigheid met het gemeentelijk structuurplan."

Burgemeester Marleen Mertens (Cd&V/NVA) :"Op de eerstkomende vergadering van het college van burgemeester en schepenen zal dit schrijven van de provinciegouverneur voorgelegd worden en zullen de argumenten tot schorsing onderzocht worden. Aangezien de collegebeslissing slechts een advies aan de Vlaamse Regering inhoudt, zal ik als burgemeester aan het college voorstellen om de voornoemde beslissingen van 20 september 2010 en van 22 maart 2011 in te trekken. De provinciegouverneur zal hiervan in kennis gesteld worden."

Verschillende schepenen hebben reeds laten weten vooraf niet op de hoogte geweest te zijn van de betrokkenheid van schepen Schelfthout.

@ Het Nieuwsblad

Wij hebben die Bracke altijd een onbetrouwbaar figuur gevonden, een gluiperd die je schijnheilig toelacht en die als je je omdraait je een duw in de rug geeft.

's Mans onverhoedse overstap van de socialisten naar de halve nationalisten van de NVA was een carrièrewending die veel stof deed opwaaien.  De ontdekkingen achteraf over het mollenwerk dat de 0000-journalist verrichtte voor de SP-a (zogenaamd anoniem maar iedereen moest natuurlijk wel weten, dat de ijdeltuit reclameteksten schreef voor de rode broeders) kwam hard aan maar de gladde gluiperd gebruikt dergelijke onthullingen om zichzelf te verheffen tot de gewezen zondaar die plots het licht heeft gezien. Niet te verwonderen voor een kerel met een katholieke opvoeding die zich later bij de komedianten van de Loge aansluit. Intrigeren, valsspelen, waarheden met leugens vervlechten en leugens doorrijgen met stukjes waarheid : je doet het uit liefde voor jezelf.

Zo, we hebben weer een nieuwe vriend bijgewonnen.

Bracke heeft een brief gekregen van een alleenstaande moeder met studerende kinderen die in de zomer een vakantiejob willen uitoefenen, zo lezen we op zijn blog.  Daarvoor moet de moeder naar het gemeentehuis met haar belastingaanslag, zodat de kinderen met prioriteit in aanmerking komen voor een job. De vrouw vindt dit vernederend en ze gebruikt daarvoor de forse uitdrukking "ik val nog liever dood".  En den Bracke kan mevrouw helemaal begrijpen, hij schrijft :  "Ze legt - wat zijn gewone mensen toch ongelooflijk slim !- de vinger op de wonde.  Aan de burgemeester laten zien hoe arm zij is en hoe zij moet knokken voor haar gezin."

Wat er zo slim is aan de reactie van de vrouw, snappen wij niet direct, zoals wij evenmin onder de indruk zijn van het herhaalde gebruik van de krachtterm, "ik val nog liever dood". Maar goed, den Bracke is onder de indruk, want ook hij voelt zich al geruime tijd niet meer thuis bij de zogeheten linkerzijde. "Ik heb ethische bezwaren" roept hij uit. "Wat mij het meeste stoort is het onderliggende maatschappijbeeld. Dat heeft een te hoog Charles Woeste-gehalte. De 19de-eeuwse katholieke politicus uit Aalst (tegenstander van Daens) deelde drank en saucissen uit aan wie hem gepaste eerbied kwam betonen. En net als in de film krijgt ook wie nog niet mag gaan stemmen al een saucisson."

Den Bracke draait er zijn graaihandje niet voor om,  door de bezwaren en de precaire situatie van deze vrouw aan te grijpen, om zichzelf weer eens wit te wassen en de sossen, voor wie hij jaren op de barricades heeft gestaan, de mantel uit te vegen. Over een platte opportunist gesproken, den Bracke staat model. "Ik val nog liever dood" dan in dit soort Loge-carnavalfiguren mijn vertrouwen te stellen.

Ray