De Hasseltse ex-burgemeester, ex SP-a partijvoorzitter, ex-Vlaams minister-voor-afbraak-van-woningen, ex-gouverneur van Limburg, ex-Vëtnamees Havenuitbreider, momenteel big boss van de restaurantcontroleur Gault Millaut,   Steve Stevaert heeft bij het Brusselse parket klacht ingediend tegen onbekenden.

Volgens een krant van De Persgroep wordt de ex-gouverneur van Limburg "in de amoureuze sfeer" afgeperst. Anonieme bronnen beweren dat een Marokkaanse vrouw "aanzienlijke sommen geld" heeft geëist.

Stevaert weigert voorlopig commentaar te geven. Wellicht dacht hij dat het gratis was. In multicrimineel Grotemensenland is niks gratis, mijnheer Stevaert. 

Bron : de media

De N-VA-voorzitter ontving donderdagavond mails met boodschappen zoals "ze moeten allemaal geliquideerd worden", "het zijn SS-ers" en "solidariteit Maingain". Bartje diende direct klacht in bij het Brusselse gerecht. Hij is naar het parket gestapt en heeft dringende maatregelen geëist.

Tot daar de schrikbarende artikelen in de media.

Het zou niet in ons hoofd opkomen een mail te sturen naar een politieke tegenstrever, wier ideologie ons niet aanstaat. Wij rekenen met hem/haar af met onze openbare stellingnames. Onze woorden zijn scherp, omdat het onrecht dat ons aangedaan wordt, schrijnend is.  Wij nemen verder de moeite niet om websteks van andersdenkenden te bezoeken : ieder zijn waarheid, zolang wij het maar bij het rechte eind hebben. Wij ontvangen bij Angeltjes regelmatig haat- en dreigmails, zoals u zich gemakkelijk kan voorstellen.  En dan ?  Het soort figuren dat zich met dergelijke haatgevoelens oplaadt, zijn jammere vergissingen van Moeder Natuur en dat op zich is al erg genoeg.

De reactie van Bartje is typisch voor zijne rancuneuze  Onsterfelijkheid. Iedereen die hem niet aanbidt of de nodige eer betoont, wil hij neersabelen.  Of kelen.  Hij duldt geen tegenspraak, zoals een verwend uk, hij is de onredelijkheid in persoon, geen SS-er zoals de domme francobelgen er zich van afmaken, maar veeleer een Bonaparte die zijn volk op stap neemt naar Waterloo.

 Wij kennen ettelijke politici van Vlaams Belang en van de Nederlandse PVV die al jàren en herhaaldelijk bedreigd worden en die daar niet lopen over te janken als verongelijke baasjes. De Wever is een zelfingenomen personage, dat enkel indruk maakt met zijn verbale vlugheid maar die voor de rest nog niets bereikt heeft voor Vlaanderen, noch voor zijn vaderstad Antwerpen.

Tenzij u onder de indruk bent van de fantastische verwezenlijkingen in de Vlaamse regering van de extra-parlementair Philippe Blunders en in de stad Antwerpen van het rommelige beleid van Janssens dat dapper gesteund wordt door Bartje, de dubbelzinnige coalitiegenoot.

Het wordt tijd dat de burger de grootspraak van Bartje doorheeft en de eetverslaafde een flinke periode op water en brood zet. Het zal hem goed doen. Evenals het rechtlijnige, politieke Vlaams-nationalisme.

Ray

Het is weer een allegaartje bij de Zevende Dag, gelukkig de laatste van het seizoen.

We gaan het bondig samenvatten ditmaal :

- een gesprek met alle partijen over de politieke toestand. Een partij ontbreekt.

- een schijnheilig gesprek over de SMS'jes van Nonkel Kruk, waarbij de 0000 zich vragen stelt nopens de relevantie van dergelijke publicaties. En ondertussen dapper en flink meehelpt aan de verspreiding van dit flair- en flutnieuws. Ales wat met aanhouderij en seks op de job te maken heeft, behoort tot de conciërge-interesse van de VRT, want bij hen is het schering en inslag.

Kameraden, gezellinnen, loge-gezelligaards : pakt uw koffers, neemt uw biezen, verdwijnt en voor ons moeten jullie niet terugkeren.  Jullie verbanning is een verbetering van onze levenskwaliteit. Doei ! Tot nooit meer.

Savat

In de gemeenteraad van Oostende interpelleerde Christian Verougstraete (Vlaams Belang) over de talrijke criminele feiten die zich de laatste weken in Oostende afgespeeld hebben. Ook het onveiligheidsgevoel van de inwoners van de Interbellumwijk kwam aan bod. Burgemeester Jean Vandecasteele (SP.A) verwees naar parket, gerecht en hogere overheden.

De stad Antwerpen dagvaardt de Belgische staat voor de uitspraak van de Raad van State in de zaak rond toneeltechnicus en ambtenaar Dirk Martens. Martens werd vijf jaar lang betaald, terwijl hij niet meer werkte. In 2005 werd hij daarvoor ontslagen. De Raad van State vernietigde dat ontslag van de week.

Volgens Antwerpen overschreed de Raad van State de redelijke termijn. De stad ziet geen reden waarom de uitspraak zes jaar op zich liet wachten.

Antwerpen moet van de Raad van State ruim vijf jaar achterstallig loon betalen en de ambtenaar opnieuw een baan geven. Schepen van Personeel Marc Van Peel (CD&V) noemde het arrest "absurd" en "wereldvreemd". De stad ging gerechtelijke stappen ondernemen en dagvaardt nu de Belgische staat.

En zo gaat het ping-pongspelletje van het naar mekaar toespelen van verantwoordelijkheden maar door.  Finaal is het natuurlijk steeds de burger die opdraait, want wie er nu ook betaalt, de stad of de staat, het is steeds belastinggeld. Bovendien is de stad wel heel hypocriet, om de Raad van State nalatigheid te verwijten. Hoe lang heeft het geduurd vooraleer de slimmeriken ontdekt hebben dat de theatertechnicus thuis met zijn vingers zat te draaien ?

Ray

Ter gelegenheid van de Vlaamse Havendag is Angeltjes vandaag gesloten.

 http://www.vlaamsehavendag.be/

In het VRT- radioprogramma “De Ochtend” zei Filip Dewinter vrijdag dat de vrijspraak van Geert Wilders “een overwinning voor de democratie en de vrije meningsuiting” is.

Volgens Dewinter zijn de muilkorfwetten “overbodig en nutteloos” en betekent de uitspraak van de Nederlandse rechtbank o.a dat “het debat over de islam overal in Europa moet kunnen gevoerd worden” : “De islam is immers veel meer dan een godsdienst, het is een ideologie. Net zoals het communisme en het nazisme is de islam een totalitaire veroveringsideologie. Over ideologieën moet een vrij en desnoods een hard debat kunnen gevoerd worden”.

Dewinter merkte ook op dat de “de vrijspraak van Wilders door de Nederlandse rechtbank een scherpe vingerwijzing is aan het adres van de Belgische justitie dat een politiek proces tegen het Vlaams Belang heeft gevoerd met als enige bedoeling het Vlaams Blok monddood te maken”.

Filip Dewinter dient een wetsvoorstel in om de wet op het racisme af te schaffen.

In de week dat niet alleen Geert Wilders, maar na 15 jaar bittere strijd ook het Vlaams Belang beiden werden gezuiverd van alle smet, heeft de N-VA symbolisch tweemaal een helder en duidelijk signaal afgeleverd dat zij niettemin het cordon sanitaire onverkort zal handhaven en dat zij zich zonder morren plooit naar alle directieven die de klassieke haatdragende partijen in dat verband aan de N-VA uitsturen.

Het lot van de zogeheten participationistische strategie: de macht gaat voor op de principes.

Geval nummer 1: de IJzeren Rijn.

De sympathieke N-VA-er en Kamerlid Luyckx uit Lommel had een voorstel van resolutie opgesteld waarmee hij samen met alle Limburgse partijen bij de regering de zaak van de IJzeren Rijn wilde bepleiten  Om zoveel mogelijk spoed en kracht te zetten achter de zaak, liet Luyckx niet alleen Van Velthoven (sp.a), maar ook Liesbeth van der Auwera (CD&V) en niemand minder dan Patrick Dewael mee tekenen alsmede Bert Schoofs van het Vlaams Belang...

"Naïef" diende Luyckx zijn voorstel in, maar van zodra het ding op de agenda verscheen, ontstond een grote zoemende paniek. Van Velthoven stapte op Dewael toe en begon in diens oor te fezelen. Daarop fezelde Dewael in het oor van Luyckx, die in het rond begon te kijken en verbaasd deed. Ook Liesbeth Van der Auwera uit Bree kreeg bezoek. Vervolgens wendden ze zich allen tot Jan Jambon. Die draaide wat ongemakkelijk op zijn stoel en nam toen Luyckx terzijde. Ikzelf zag het allemaal gebeuren en draaide mij naar Bert Schoofs om hem te zeggen : "Fasten seatbelts, het tsjevenspel gaat beginnen. "

Toen het voorstel ter bespreking kwam, werd het kort ingeleid, maar de bespreking werd vervolgens stilgelegd want "er was een probleem dat eerst moest onderzocht worden". Het kwam dus niet tot een stemming, de IJzeren Rijn is wel dringend, maar zo dringend dan toch ook weer niet. Wat juist het probleem was, bleek enkele dagen later toen de Kamer het volgend document begon rond te sturen:  Van Velthoven, Dewael en Van Der Auwera trokken hun handtekening in. Bleven over: N-VA en Schoofs. Reden : cordon sanitaire.

Vervolgens werd Luyckx door de drie haatdragende partijen kort en goed medegedeeld: wij gaan uw voorstel zelf ook indienen en gij krijgt drie dagen om dat mee te tekenen, want anders zal de N-VA geen deel hebben aan de glorie van de resolutie. Luyckx heeft dan onder druk van de chantage (en volgens sommigen ook onder druk van zijn partij, waar het "probleem" uitvoerig besproken en bediscussieerd was en in het voordeel van het cordon sanitaire beslecht) het voorstel van sp.a, VLD en CD&V dan toch maar braafjes getekend, hoewel het dezelfde tekst was als zijn eigen eerdere voorstel. Omdat het voorstel nu niet meer bezoedeld is door een Vlaams Belang-handtekening, gaat het om een "democratisch" voorstel deze keer.

Er zijn nu twee identieke resoluties. Een van Schoofs, "ondemocratisch". En een van Luyckx en de drie haatdragende partijen. Er komt nog wel een stukje vaudeville aanzetten, want omdat het voorstel van de overgebleven Schoofs uiteraard het eerste is, zal er eerst over moeten gestemd worden. Dat zal dus moeten weggestemd worden (al valt te verwachten dat de N-VA uit pure schaamte en om nog enigszins van de twee walletjes te blijven eten niet tegen het eigen voorstel zal stemmen). Het tweede voorstel zal dan worden goedgekeurd omdat daar de naam van Bert Schoofs niet op staat. Het Vlaams Belang mag dan kiezen. Mee ja stemmen of neen stemmen uit protest en dan (in de pers zonder weerwoord) het verwijt krijgen dat we tegen de IJzeren Rijn hebben gestemd.

Geval nummer 2: de wet op de mede-eigendom.

De inzet is een wetsvoorstel van Sarah Smeyers over de mede-eigendom. Om te vermijden dat brieven niet bij de syndicus aankomen, kiest de vereniging van mede-eigenaars van een appartemensblok voortaan haar woonplaats in de woonplaats of het kantoor van de syndicus. In de commissie Justitie was bij de aanvang van de bespreking op voorstel van Sarah Smeyers zelf, die trouwens ook voorzitster is van de Commissie Justitie een rapporteur aangeduid. Een rapporteur is iemand die wordt aangeduid om namens de commissie het verslag van de bespreking te presenteren in de plenaire vergadering. De aangeduide rapporteur was... Bert Schoofs, over alle partijgrenzen heen een gerespecteerde jurist en - net als Smeyers zelf - lid van de commissie Justitie. Van zodra het eerste stuk papier verschijnt waarop de naam van Bert Schoofs als rapporteur prijkt, ontstaat een grote paniek. Gelijkaardige taferelen als die met de IJzeren Rijn doen zich voor en Sarah Smeyers wordt (vermoedelijk opnieuw via Jan Jambon) onder druk gezet. Zij heeft het koninkrijk aan het wankelen alsmede de democratie in gevaar gebracht en dat wordt haar en de rest van de N-VA onomwonden duidelijk gemaakt.

Ook over deze zaak wordt er binnen de N-VA een grondig robbertje gebakkeleid, maar ook hier is het de "regime"-kant van de N-VA die het haalt. Sarah Smeyers - die als N-VA-er van het eerste uur voor het overige wellicht te goeder trouw is, maar vermoedelijk niet opkan tegen de nieuw bijgekomen Siegfried Brackes van haar wereld - krijgt de opdracht om de "fout" recht te zetten. Wat dan volgt, is een staaltje ambtenaren-tsjeverij van de eerste orde. Bij de eerstvolgende commissiezitting wordt van een korte plaspauze van Bert Schoofs gebruik gemaakt om de commissie zogezegd "unaniem" te laten besluiten dat Bert Schoofs wordt vervangen door een kamerlid van de cdH van Milquet. Deze veredelde Tipp-Ex truc van Smeyers leidt dan uiteindelijk tot het vandaag gepubliceerde agenda-voorstel voor de plenaire vergadering van 7 juli waar Schoofs totaal verdwenen is.

Conclusie

Voor het uitvoeren van deze beide zuiveringsoperaties heeft de N-VA dingen moeten doen die nog nooit zijn voorgekomen in de parlementaire geschiedenis. We beweren niet dat de handtekening van Bert of zijn rapporteurschap belangrijke dingen zijn, maar het zijn symbolisch belangrijke dingen, temeer daar zij het gevolg zijn van een overleg en een beslissing binnen de Kamerfractie van de N-VA waar dan toch een aantal topmensen van de N-VA rechtstreeks bij betrokken zijn.

Er kan dus geen twijfel over bestaan dat de N-VA wetens en willens besloten heeft om het cordon sanitaire - het gedrocht op basis waarvan dit kinderachtig gedrag wordt verantwoord - onverkort (ook) toe te passen en zelfs geen poging te ondernemen om haar macht te gebruiken teneinde het ter discussie te stellen. Al was het maar - zoals gezegd - symbolisch, in de week van de dubbele vrijspraak van Wilders en Vlaams Belang.

Ik weet dat De Wever zich er altijd met een - van hem ook in andere zaken welbekende - cirkelredenering van af heeft gemaakt. Met een gespleten tong zegt hij dat de N-VA tegen het cordon sanitaire is, maar dat hij het de eigen schuld vindt van het Vlaams Belang. In feite is wat de N-VA doet een goed voorbeeld van het: luister naar mijn woorden en kijk niet naar mijn daden.

Heel deze zaak natuurlijk is een van de vele prijzen die de N-VA moet betalen voor de salonfähigkeit. Het cordon sanitaire en al wat daar mee samenhangt, is een inkomticket voor het koninklijk paleis en al wat daar mee samenhangt. Zolang de N-VA wil proberen om het Belgische regime te "hervormen", moet ze bereid zijn om de kinderspelletjes van dat regime mee te spelen en te plooien naar de directieven.

Als mandataris van het Vlaams Belang is het mijn plicht om mijn woede te onderdrukken, hoezeer ook de onrechtvaardigheden van dit ondemocratische land mij tot sporadische flarden van een verminderd begrip voor het nut van de weg van de parlementaire oppositie inspireren. Ik breng hulde aan de talloze trouwe en rechtlijnige mandatarissen van het Vlaams Belang, die diezelfde woede delen, maar die tezamen met ons de compromisloze idealen blijven uitdragen, omdat het onze plicht is te spreken waar anderen zwijgen en omdat het onze plicht is onze idealen ongeschonden te bewaren in plaats van ze in te ruilen voor de gedachte dat men - als hervormer - in de salons en de paleizen iets zou kunnen bereiken dat nog maar in de verste verte er op gelijkt.

De N-VA moet maar doen wat ze niet kan laten. Ze zet zich aan de kant van de haatdragende partijen. Wel bekome het haar. Wie bij de hond slaapt, krijgt zijn luizen.

Gerolf Annemans

    Vandaag 24 juni 2011  is het 5 jaar geleden dat de treinbestuurder Guido de Moor, geboren op 22 juli 1951, vermoord werd tijdens een busrit in Antwerpen, na een woordenwisseling met 6 allochtone, agressieve lafaards.

Op zaterdag 24 juni 2006 nam Demoor, een 54-jarige Thalys- en Beneluxtreinbestuurder op weg naar zijn werk, de bus. Tijdens de rit vond hij dat zes jongeren achterin te veel lawaai maakten. Hij sprak hen erop aan, één van hen verontschuldigde zich, maar de tieners kregen de slappe lach en Demoor wond zich hierdoor op. Er ontstond een handgemeen en de Marokkanen en één Spanjaard vlogen de zich opboeiende Guido de Moor aan, tot deze plots in mekaar zakte. De vechtersbaasjes die aan de noodrem getrokken hadden, vluchtten uit de bus, nadat een van hen de bewusteloze Guido de Moor nog een trap had verkocht. Bij de aankomst van de bus op het Astridplein, bleek De Moor overleden te zijn.

Over de gebeurtenissen en of het een kwestie van moord of doodslag betrof ontstond meteen een hele discussie. De linxe media kozen de zijde van de 6 vreemdelingen. In het communistenblaadje Humo schreef het journalistiek crapuul Douglas de Coninck een schandstuk naar aanleiding van een bezoek dat hij gebracht had bij de weduwe van Guido de Moor. De rioolrat De Coninck insinueerde dat De Moor een soort rechtse nazi-bewonderaar was. Dit was totaal uit de lucht gegrepen. 

Vijf van de zes verdachte jongeren werden op 26 juni 2006 opgepakt in huizen en appartementen in de Veldstraat, de Pothoekstraat en de Nikkelstraat. Dit gebeurde door agenten van de Speciale Interventie Eenheid (SIE) van de federale politie, want de Marokkaanse buurt weigerde "hun" jongens uit te leveren. Een dag later werd de zesde nietsnut opgepakt. Twee exemplaren kwamen zich spontaan aangeven op het politiekantoor. Het ging om drie minderjarigen van 16 jaar en drie meerderjarigen van 18, 20 en 22 jaar oud. Vijf onder hen hebben de Belgische nationaliteit en één heeft de Spaanse nationaliteit. Drie van hen waren reeds bekend bij het parket. De volledige identiteit van de daders werd niet gepubliceerd in de Belgische media. Wel zijn via andere media delen van de identiteiten gepubliceerd.

Op 1 juli 2006 werd een reconstructie van de feiten gehouden. Op basis van deze reconstructie werden op 3 juli twee meerderjarige daders (de 22-jarige Mohamed A. en de 20-jarige Abdeslam Taif) onder strikte voorwaarden vrijgelaten: ze mogen enkel naar buiten om te gaan werken en mogen niet praten met de pers. De identiteit van drie andere daders is Khalid Aissati, Redouan Siti en Abdel(malid) Bouazza (23 september 1989). De laatste is lid van de thaiboksclub van wereldkampioene Daniella Somers en vocht er in de klasse N en is ondertussen al actief in de B klasse.

Hoewel het slachtoffer stierf aan een hersenbloeding, werden de daders voor "opzettelijke slagen en verwondingen die ongewild de dood tot gevolg hadden" vervolgd. Justitie onderzoekt een oorzakelijk verband tussen de aangebrachte verwondingen en het overlijden.

De aanslag op Guido de Moor leidde tot felle reacties, onder andere omdat het nog maar een goede maand geleden was dat er, eveneens in Antwerpen, twee mensen werden doodgeschoten met racistische motieven door de 18-jarige scholier Hans Van Themsche. Ook de mp3-moord in het centraal station van Brussel lag nog vers in het geheugen.

De familie Demoor stelde zich burgerlijke partij en nam advocaat Jef Vermassen aan voor de verdediging. Guido Demoor liet een vrouw en twee kinderen na.

Redouan Siti, de dader die de fatale schop toebracht, werd op 28 juni 2006 door de correctionele rechtbank van Antwerpen tot twee jaar cel en een geldboete aan de burgerlijke partijen veroordeeld. Het Openbaar Ministerie had 5 jaar gevraagd maar de rechtbank voerde verzachtende omstandigheden aan, omdat er sprake zou zijn van uitlokking. De familie Demoor en haar advocaat Jef Vermassen verwierpen deze verschoningsgrond.

Ray (met dank aan Rudolf)

Bron : Wikipedia en de media

GRIMBERGEN - Gisteren besliste gouverneur Lodewijk De Witte van Vlaamsbrabant om de collegebeslissingen van de gemeente Grimbergen van 20 september 2010 en van 22 maart 2011 in verband met het Potaardeveld te schorsen wegens belangenvermenging. De lokale afdeling van het Vlaams Belang had op 15 april klacht neergelegd bij de gouverneur, omdat dit gebied van 6 hectare, dat in het gemeentelijk structuurplan grotendeels was ingevuld als parkgebied, volgens het schepencollege op één hectare na toch volgebouwd kon worden.

"Omdat rechtstreekse familieleden van schepen Schelfhout in dit gebied belangrijke stukken grond had liggen, was hier naar ons oordeel bovendien sprake van belangenvermenging", verduidelijkt Bart Laeremans (Vlaams Belang).

"De gouverneur heeft de klacht grondig onderzocht en vastgesteld dat ook de schepen zelf, in september als mede-eigenaar en in maart als vruchtgebruiker, een persoonlijk belang had bij de beslissingen van het schepencollege. Omwille van dit 'verboden belang' werden de beide beslissingen geschorst. Het schepencollege heeft nu zestig dagen om de beslissingen in te trekken of deze te wijzigen", gaat Laeremans verder.

Uitgerekend schepen Schelfthout is bevoegd is voor ruimtelijke ordening en bijgevolg heel nauw betrokken bij dit dossier en de voorbereiding ervan. Hij werd, volgens het Vlaams belang, bovendien door het college gemandateerd om hierover overleg te plegen met de hogere overheid. Blijkbaar was niemand van het schepencollege hier op de hoogte van.

Bart Laeremans : "Vermits de schepen hier gewerkt heeft voor het eigen belang in plaats van het algemeen belang, kan hij onmogelijk nog langer functioneren zonder het college en het hele Grimbergse gemeentebestuur in opspraak te brengen. Het Vlaams Belang eist dan ook zijn onmiddellijke ontslag. We hebben de kwestie bij hoogdringendheid geagendeerd op de gemeenteraadszitting van donderdagavond 23 juni. Vanzelfsprekend eisen we tevens dat de twee beslissingen zelf door het college integraal worden ingetrokken, omwille van deze belangenvermenging en wegens manifeste strijdigheid met het gemeentelijk structuurplan."

Burgemeester Marleen Mertens (Cd&V/NVA) :"Op de eerstkomende vergadering van het college van burgemeester en schepenen zal dit schrijven van de provinciegouverneur voorgelegd worden en zullen de argumenten tot schorsing onderzocht worden. Aangezien de collegebeslissing slechts een advies aan de Vlaamse Regering inhoudt, zal ik als burgemeester aan het college voorstellen om de voornoemde beslissingen van 20 september 2010 en van 22 maart 2011 in te trekken. De provinciegouverneur zal hiervan in kennis gesteld worden."

Verschillende schepenen hebben reeds laten weten vooraf niet op de hoogte geweest te zijn van de betrokkenheid van schepen Schelfthout.

@ Het Nieuwsblad

Wij hebben die Bracke altijd een onbetrouwbaar figuur gevonden, een gluiperd die je schijnheilig toelacht en die als je je omdraait je een duw in de rug geeft.

's Mans onverhoedse overstap van de socialisten naar de halve nationalisten van de NVA was een carrièrewending die veel stof deed opwaaien.  De ontdekkingen achteraf over het mollenwerk dat de 0000-journalist verrichtte voor de SP-a (zogenaamd anoniem maar iedereen moest natuurlijk wel weten, dat de ijdeltuit reclameteksten schreef voor de rode broeders) kwam hard aan maar de gladde gluiperd gebruikt dergelijke onthullingen om zichzelf te verheffen tot de gewezen zondaar die plots het licht heeft gezien. Niet te verwonderen voor een kerel met een katholieke opvoeding die zich later bij de komedianten van de Loge aansluit. Intrigeren, valsspelen, waarheden met leugens vervlechten en leugens doorrijgen met stukjes waarheid : je doet het uit liefde voor jezelf.

Zo, we hebben weer een nieuwe vriend bijgewonnen.

Bracke heeft een brief gekregen van een alleenstaande moeder met studerende kinderen die in de zomer een vakantiejob willen uitoefenen, zo lezen we op zijn blog.  Daarvoor moet de moeder naar het gemeentehuis met haar belastingaanslag, zodat de kinderen met prioriteit in aanmerking komen voor een job. De vrouw vindt dit vernederend en ze gebruikt daarvoor de forse uitdrukking "ik val nog liever dood".  En den Bracke kan mevrouw helemaal begrijpen, hij schrijft :  "Ze legt - wat zijn gewone mensen toch ongelooflijk slim !- de vinger op de wonde.  Aan de burgemeester laten zien hoe arm zij is en hoe zij moet knokken voor haar gezin."

Wat er zo slim is aan de reactie van de vrouw, snappen wij niet direct, zoals wij evenmin onder de indruk zijn van het herhaalde gebruik van de krachtterm, "ik val nog liever dood". Maar goed, den Bracke is onder de indruk, want ook hij voelt zich al geruime tijd niet meer thuis bij de zogeheten linkerzijde. "Ik heb ethische bezwaren" roept hij uit. "Wat mij het meeste stoort is het onderliggende maatschappijbeeld. Dat heeft een te hoog Charles Woeste-gehalte. De 19de-eeuwse katholieke politicus uit Aalst (tegenstander van Daens) deelde drank en saucissen uit aan wie hem gepaste eerbied kwam betonen. En net als in de film krijgt ook wie nog niet mag gaan stemmen al een saucisson."

Den Bracke draait er zijn graaihandje niet voor om,  door de bezwaren en de precaire situatie van deze vrouw aan te grijpen, om zichzelf weer eens wit te wassen en de sossen, voor wie hij jaren op de barricades heeft gestaan, de mantel uit te vegen. Over een platte opportunist gesproken, den Bracke staat model. "Ik val nog liever dood" dan in dit soort Loge-carnavalfiguren mijn vertrouwen te stellen.

Ray

De recherche-afdeling van de Antwerpse politie werd door de razendknappe leiding van het duo John Wayne Slaapmans en Clint Eastwood Baalmans hervormd tot een kleuterklas met als hoofdvak "schrijven en stilzitten".

Met 250 medewerkers is de Antwerpse recherche de grootste van het land B en tevens de minst gemotiveerde, dankzij de ingrepen van John Wayne en zijn speelmaatje Clint Eastwood.

De Antwerpse recherche werd meegezogen in het dossier rond de zaalvoetbalploeg Forcom. Twee speurders waren erbij betrokken. Comité P deed op vraag van korpschef Clint Eastwood en de moedige John Wayne een doorlichting van de afdeling. Acht speurders werden overgeplaatst. Comité P stelde vast dat binnen de recherche nogal los werd omgesprongen met diensturen en -wagens. Dus werd de baas van de afdeling vervangen door een nieuwe, een gardevil die in de eerste plaats een trouwe ambtenaar is. Een papieren man die ook wel eens in de billen wil knijpen van knap geüniformeerde madammen, wordt gefluisterd.  Bij eerdere interne ruzies binnen het korps rolden al koppen. De personeelsdirecteur van de politie werd in maart ontslagen na een conflict met de adjunct-korpschef Serge Muyters, een broer van minister Philippe Blunders.

Gazet van Antwerpen weet te melden, dat de gewelddadige diefstallen met 12% procent zijn gestegen. Begin juni werd een inbreker vrijgelaten omdat het dossier niet in orde was. Om maar een voorbeeldje te noemen. De cel gauwdiefstallen die prima presteerde werd afgeschaft. De boeven zitten klaar om Antwerpen terug binnen te vallen.

Met de rellen op de Turnhoutsebaan in Borgerhout, de straatterreur in Deurne- Noord, de gedoogpolitiek op Kiel en in Hoboken, zitten we prima met een gedemotiveerd en verdeeld politiekorps, dat niet optreedt in functie van de beveiliging van de burgers. Maar wel als de verlengarm van de politieke carrières van de officieren en de dictaten van het onbenul John Wayne. Uit een doorlichting van het korps bleek trouwens dat de motivatie en de tevredenheid bij de Antwerpse agenten bij de laagste in Europa zat. Dat verslag werd uiteraard nooit in de openbaarheid gebracht. Anders had u dat vernomen via de Morgen, de Standaard en de VRT.

Het wordt meer dan tijd dat zowel Slaapmans als Baalmans bedankt worden voor hun onkundige diensten. Oktober 2012 komt naderbij.

Ray

Wij hebben bij Angeltjes van dag 1 af onze diepe afkeer uitgesproken voor de deelname van het schandland B aan de militaire moordpartijen in Libië.  De stammen aldaar moeten hun eigen oorlog voeren en daar heeft de NAVO of welk individueel Westers land niets mee te maken. 

De zogenaamde revoluties in de Arabische Prachtlanden worden openlijk gevoerd onder de vlag van "democratie" en worden daarom aangemoedigd door Europese dwerg-dictators zoals Sarkozy, Cameron en ons eigen christen-democratisch trio Leterme, De Crem en Vanacke : alle drie de vleesgeworden hypocrisie. In werkelijkheid zijn deze revoluties verborgen pogingen van islamisten om meer greep te krijgen op het beleid.

Russia Today is een russische nieuwszender, vergelijkbaar met CNN of Fox News, die in het Libische conflict nauwelijks partij kiest maar als niet-Westersgebonden redactie de NAVO-standpunten niet ophemelt.  Een verademing voor al wie de reclame en propaganda van nulliteit-televisiezenders beu is, de Onvlaamse, Overbodige Openbare Omroep op kop. Gisteravond 23 juni : hoofditem, 10 minuten zendtijd over de aankoop van een Waalse voetbalclub door een Vlaamse, liberale kapitalist.  Op het allerlaatst met een grimmige gelaatsuitdrukking, 1 minuut over de vrijspraak van Geert Wilders.

Terug naar Libië : de wreedheden van Kadaffi worden geëvenaard door die van de rebellen, die gesteund worden door de NAVO.  Honderden, wellicht duizenden burgers langs beide zijden worden genadeloos uitgemoord of levenslang verminkt. Aan deze slachtpartijen neemt het land B ijverig deel. U zal zich herinneren dat veldmaarschalk De Crem na de onbegrijpelijke beslissing van het belgische parlement, in La libre Belgique, doodleuk vertelde (met medewerking van Tjeven Vanackere) dat de NAVO-operatie voor het land B een unieke gelegenheid was om het blazoen op te poetsen. 

En de volksvertegenwoordiging zweeg en blijft zwijgen op een enkele uitzondering na. De parlementairen roeren vooral hun grote smoelen, als gedweeë slachtoffers kunnen aangepakt worden : vieze pastoors (en die verdienen weliswaar een geseling maar dan lopen de kamerleden te wriemelen als bijen in een verhitte korf, dat is materie die zij beheersen : viespeukerij), rokers, nog zo'n troep gewillige verslaafden die nauwelijks weerwerk verlenen en natuurlijk  de individualisten van de horeca, die moeten verder uitgezogen en gepest worden door de overheid. Last but not least : de volledige kudde van belgische belastingbetalers die ondermeer moeten opdraaien voor een zo rimpelloos mogelijk leven van honderdduizenden vreemdelingen die onze maatschappij komen verrijken.

Wat erg eigenlijk, dat een mens tevreden moet zijn met informatie uit Rusland. 

Ray

"In een democratie mogen er harde woorden vallen, zelfs scheldwoorden. Vanuit alle partijen, ook vanuit de N-VA, zijn er bij momenten al zeer harde woorden gevallen. Maar het criminaliseren van een politiek tegenstrever – en dan nog door hem te verbinden aan één van de ergste misdaden uit de geschiedenis – is een brug te ver. Het zou goed zijn als alle democratische partijen dit duidelijk zouden stellen,"

De Standaard

Antwerpen-Linkeroever, gedeeltelijk luchtzicht

Linkeroever is het Antwerpse stadsdeel (postnummer 2050) op de linkeroever van de Schelde. Vroeger behoorde het tot Zwijndrecht, maar op 19 maart 1923 werd het bij Antwerpen gevoegd en maakt sinds de oprichting van de districten in 1983 deel uit van het district Antwerpen. Linkeroever telt circa 15.000 inwoners. Historisch behoorde Linkeroever tot het Waasland, maar zowel landschappelijk als sociologisch staat het vandaag los ervan. Vroeger kende men het gebied ook onder de naam Borgerweertpolder

De wijk Linkeroever ontstond op de plaats van het oude Sint-Annadorp en het fort Vlaams Hoofd (beide aan het huidige Frederik van Eedenplein gelegen). In het begin van de twintigste eeuw was Sint-Annadorp een populair oord van vertier (mosselrestaurants, danscafés en casino's). De Sint-Annekesveerboot zorgde voor een regelmatige verbinding tussen de beide oevers.

Sint Annastrand nu vanuit de lucht gezien

In de jaren '30 ontstond aan het noordelijk gelegen Scheldestrand een drukke recreatie en werden vele vakantiehuisjes gebouwd. Er kwamen cafés en restaurants, een zwembad en er werd een molen uit Limburg overgebracht. De recreatie bleef maar de vakantiehuisjes werden vanaf het einde van de jaren '60 onteigend en afgebroken. De gronden van Linkeroever behoorden toe aan de Intercommunale Imalso en het ganse gebied dat u ziet op de foto's hierboven werd aangelegd met opgespoten gronden. Het gebied van Sint-Annastrand was een concessie die beheerd werd door een privé persoon, de heer Drabs die zelf een riante ville bewoonde aan de Wandeldijk op zijn strand, An's Hoeve,  die nu nog uitgebaat wordt als horecabedrijf.  Op Sint Annastrand werd de genaamde Uitbreiding 54 bestaande uit honderden fraaie en minder mooie bungalows afgebroken in de periode dat op rechteroever de Polderdorpen Berendrecht, Zandvliet, Wilmarsdonk, Lillo onteigend werden en moesten verdwijnen voor de havenuitbreiding. Waarom ook de huizen van Sint Annastrand moesten wijken is tot op de dag van vandaag een misterie.

De Wandeldijk naast de Schelde

Vroeger reed tussen dit strand en het veer aan het dorp van Sint-Anneke een tramverbinding, de zogenaamde Sint-Anna-Expres. Vanaf het veer reed de tram ook langs het voormalige treinstation Antwerpen-West en zo verder naar Hamme in Oost-Vlaanderen. Deze tramlijn bleef in gebruik tot het begin van de jaren zestig.

In 1929 werd de Intercommunale Maatschappij van de Linker-Scheldeoever (Imalso) opgericht. Deze begon met de systematische ophoging van het hele gebied en de afbraak van de bestaande bebouwing. Er kwamen nieuwe straten en verbindingswegen, waarbij men zich onder andere liet inspireren door de architect Le Corbusier die een urbanisatieplan had ingediend. Men bouwde villa's en in het begin van de jaren '50 ontstonden de eerste wijken met sociale woningbouw. De laatste huizen van het oude Sint-Anneke kwamen door de voortdurende grondophoging op een lager niveau (de Put) en verdwenen rond 1955. Enkel de oude Sint-Annakerk bleef bewaard tot ook zij op haar beurt in 1969 gesloopt werd en plaatsmaakte voor een moderne kerk. Het kerkje Onze-Lieve-Vrouw-ter-Schelde dat aan de noordelijk gelegen 'plage' gelegen was, werd op 9 maart 2000 door een brand getroffen en afgebroken. Enkel het voorportaal bleef behouden en wordt als Mariakapel gebruikt.

Het Sint Annabos werd aangelegd in de jaren '50 op de vlakte die na WO II ingenomen werd door het Amerikaanse Leger als recreatie-verblijfplaats voor de militairen. Het kamp was bekend als Top Hat en in het bos zijn nog verschillende restanten te zien van dit kampement.  Omwille van de Oosterweelverbinding zal deze groene long gerooid worden.

Einde jaren vijftig werden de eerste flatgebouwen opgetrokken. De zogenaamde Amelinckxflatgebouwen (naar de aannemer, die later failliet ging) werden in de jaren zestig in snel tempo gebouwd. Begin jaren zeventig verrees de wijk Europark (met onder meer een 25 verdiepingen hoog flatgebouw, gekend als de 'Chicagobuilding', waar heel de wereld thuis is, behalve de echte Antwerpenaren en waar al wat niet deugt tot het dagelijkse leven behoort), de moderne Sint-Lucaskerk en openbare bibliotheek.

De talrijke sociale flatgebouwen op Linkeroever, werden eerst ingenomen door de bewoners van dr oude stadskern nabij de Grote Markt en het Schipperskwartier, dat afgebroken en gerenoveerd werd.  De meeste van deze flatgebouwen zijn nu ingenomen door aangestrande vreemdelingen. Linkeroever huisvest ook vele asielzoekers én het is de wijk waar Gerolf Annemans al jaren geniet van een perfect uitzicht op de rede van Antwerpen.

Zoals gezegd werden de meeste straten, lanen en pleintjes  aangelegd na de Tweede Wereldoorlog en het is de verdienste van wijlen burgemeester Lode Craeybeckx dat vele vooraanstaande Vlaamse en enkele Nederlandse auteurs, ongeacht hun strekking, hun naam gaven aan de nieuwe lanen. Evenals een aantal Middelnederlandse werken. En uiteraard werden bestaande namen van het Vlaams Hoofd behouden.  Op het Frederik van Eedenplein volgden in de jaren '60 van vorige eeuw de bewoners hun literaire burgemeester door hun flatgebouwen de aangepaste namen te geven van Windekind, de kleine Johannes, Walden, e.a.

Een stukje van het Amerikaanse kamp Top Hat waar nu het Sint -Annabos voorlopig nog bestaat.

Helaas is er vandaag ook ander nieuws te melden van deze eens zo rustige en groene wijk van het district Antwerpen. De criminaliteit. Wij citeren uit het VB-krantje "Linkeroever vooruit" dat door de dynamische voorzitter Nick de Wilde wordt samengesteld. Het is allemaal bruut nieuws, maar let u even op de namen van de straten.

- 2 jan : brute gewapende overval op de GB-Express aan de Blancefloerlaan.

- 5 jan : 87-jarige dame van handtas beroofd op de Gloriantlaan.

- 5 jan : poging tot handtasdiefstal bij 86-jarige dame, nabij het Europark. Dader werd overmeesterd door getuige.

- 10 jan : inbraak in het dienstencentrum Halewijnlaan.

- 13 jan : inbraak basisschool De Dobbelsteen, Emile Verhaerenlaan.

- 14 jan : dame overvallen en beroofd bij het verlaten van de Lidl, Blancefloerlaan.

- 18 jan : oudere dame beroofd door 2 boefjes op een wandelpad aan de Gloriantlaan.

19 jan : handtasdiefstal van 77-jarige dame nabij de Gloriantlaan. Daders werden opgepakt (2 Maroks en 2 Bosniërs). Bij een huiszoeking vond men wapens en aanwzijingen van andere misdrijven.

12 feb : tweede inbraak bij krantenkiosk aan de Beatrijslaan.

15 feb : inbraak café New Avenue op de Blancefloerlaan.

19 feb : inbraak bij restaurant Scheldezicht op de Beatrijslaan.

20 feb : inbraak jeugdcentrum Kids op de Gloriantlaan.

22 feb : inbraak taveerne Leo's Place - Beatrijslaan.

26 feb : inbraak cultureel centrum Ter Schelde Fromentinstraat.

5 mrt : inbraak clubhuis ATB Natuurvrienden op de Noordscheldeweg.

19 mrt : 24-jarige overvalt een 78-jarige dame en berooft haar van haar handtas op de Blancefloerlaan.

14 apr  : inbraak bij een prive-firma in de Hanegraefstraat.

16 apr : inbraak Taveerne Lodge op de Wandeldijk.

20 apr : inbraak met vandalisme bij Club Cabane op Jachthavenweg.

29 apr : dame beroofd van halsketting in de Emile Verhaerlaan.

4 mei : inbraak zelclub VVW aan Galgenweellaan.

Ray

In de huidige poco-toestand mogen groepen geestelijk minderbedeelde maghreb-onbenullen zich de meester voelen in Antwerpen. Zij vernielen naar willekeur, ontregelen het stadsleven en bedreigen politie en burgers met de dood. Politie noch burgers mogen zich serieus verweren, het huidige stadsbestuur en de politieoverheid kruipen op hun buik voor een bende gangstertjes.

Wat Antwerpen nu nodig heeft zijn politiekers die alle soorten multi-kulsubsidies en dito vzw'kens afschaffen, de straathoekwerkers, pleintoezichters en alle soorten aanverwant onbenul de laan uitsturen. De vrijgekomen gelden kunnen dan geïnvesteerd worden in het politiekorps, dat kan uitgebouwd en uitgebreid worden en men moet het zijn gang laten gaan tegen het multicrimineel tuig, zoals de wet het voorziet. 

Wes Hardin

Tijdens de provincieraad van woensdag 22 juni '11 kwam een diepe kloof aan het licht tussen de coalitiepartners van de “tripartite” die de provincie Oost-Vlaanderen bestuurt.

OpenVLD enerzijds en CD&V en SP.a anderzijds, stonden met getrokken messen tegenover elkaar. De inzet van het conflict was niet politiek, ethisch, communautair of ideologisch. Het ging om een veelgevoeliger punt : geld. Volgens de nieuwe regelgeving moeten de provincies een zorgvuldig onderscheid maken tussen de toelagen voor de fractiewerking enerzijds en die voor de politieke partijen anderzijds.

Binnen de meerderheid bestond een brede consensus over een verdeling waarbij slechts 10% naar de fracties zou gaan en de overige 90% naar de algemene werking van de partijen in de provincie. Open VLD hield echter vast aan een minimum van 25% voor de fracties. De goede verstandhouding binnen de coalitie was al enige tijd zoek. Vooral tussen Open VLD en CD&V waren de spanningen zo hoog opgelopen, dat er klaarblijkelijk geen ruimte meer was voor een compromis.

Voor het Vlaams Belang was die verdeeldheid binnen de coalitie een gouden kans : het VB leverde een wisselmeerderheid, waardoor Open VLD haar “verdelingsplan” van de toelagen kon doordrukken, tegen de zin van de andere coalitiepartners in. Open VLD kan nu het geld verdelen volgens haar plan, maar het Vlaams Belang heeft de coalitie verdeeld.

Iedereen vraagt zich af wat de politieke gevolgen hiervan zullen zijn. Is daarmee het cordon sanitaire doorbroken? Eigenlijk niet. Maar er is zeker wel een taboe doorbroken.

De mogelijkheid van een wisselmeerderheid hangt voortaan als een zwaard van Damocles boven de coalitie. Het samenhouden van de meerderheid zal niet meer zo vanzelfsprekend zijn als vroeger.

Persmededeling 

Bonjour lieve vrienden,

Vandaag proberen we eens iets nieuws bij Wurlitzerdromen.  Er zijn liedjes die voor ieder van ons eigen herinneringen oproepen, die geen nadere uitleg nodig hebben.  Het keuzenummer van vandaag is er zo eentje.  

Het zangtalent van het duo is niet om over naar huis te schrijven.  Maar daar ging het ook niet om.  Het ging om de suggestieve boodschap die erin verpakt zat.  

Jane Mallory Birkin, een Britse actrice die wel wat huid durfde te tonen, en toenmalige echtgenoot Serge Gainsbourg, notoire vrouwenversierder, namen samen een plaatje op.  Ik kan het met de beste wil van de wereld geen lied noemen.  En toch…  Belle en het Beest… De rest zit in jullie verbeelding of herinnering.

Dus, we gaan interactief.  Wie schrijft bij dit lied de meest beklijvende tekst?  Wie durft?  Alle inzendingen zullen door de neutrale, democratisch verkozen jury van de Angeltjesredactie grondig bekeken en beoordeeld worden.  De winnaar krijgt, samen met een waardebon van een Wurlitzerkeuzelied, de ongewassen jarretels van Jane toegestuurd.

Zet ‘m op!

Lolita