Keust nòò men ooër
Door Zander van de Mouspik
As zoe e békke slèchter wéër és, lét ich s achtenouns al ne ki mieër no den télevîeze. Zoe was ter in de waik n schoeën koers te zien. Sé, do kan ne mins zén hét an ophoale. Ge kreegt schoeën zichte te zien, al ne kie¨îet ver te lache, màà gélle moete touwgéëve dà de koereurs de leste waike tàch serjius hun bést gedon hèmme ver e békke spanning oep den télevîeze te krége.
Koers és ieën zaak, màà oep andere memènte loëte se àch ons polettîkers zien. Sé, gelèk as déé minse bé mekandere koenne klappe, do stot mé verstand vantééd bé stil. Ich vîng het altééd hieël schoeën dà ge déé zoale van ons parlement zoe vuil laige stouwle zîet stoën. Wit gélle wouws dà kom? Gélle wir het, neuwè, awèl ich nitte. Mé gedacht zitte déé minse in vanalle vergairunge, woed à se vanalles douwn dà houwd és ver ons. Màà soit. Ich perbair dat allemoël e békke te vollege, màà onder ons gezaid, tés ni altééd gemakkelék. Afei, ich hu¨de daizen achtenounw zaie dà se in ons parlement pouker spaile. Dàs wéal iet nîef. Ich houp mar ieën zaak en dat és dà ze dà ni bé ons sènte douwn. En dan kwamp do ieën vertélle dà do tonieël gespèld wed. Komaide. Hèmme se do dan ni annester te douwn, de wabbese. Wit ge wà, ich zòò dee manne oep watter en broeëd zette en niks anders géëve vuir dà se n nîef regairing hàne. t Zòò dan rap gedon zén bé n komaide.
|