Opmars van de gekweekte visxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Er wordt steeds meer gekweekte vis geconsumeerd. Sommige experts verwachten dat kweekvis dit jaar de in het wild gevangen vis inhaalt. Aquacultuur, of viskweek, lijkt zo dus een belangrijke rol te gaan spelen in de wereldwijde voedselvoorziening. De kweek heeft echter ook negatieve gevolgen voor het milieu en er wordt aan gewerkt om die zoveel mogelijk te beperken.
Zalmkwekerijen hebben grote hoeveelheden wilde vis nodig om de kweekvis te voeden. Het zalmafval, evenals de antibiotica en de toevoegingen om het vlees roze te maken, lekken vaak in het milieu
In de afgelopen decennia is de aanvoer van 'wilde' vis gestagneerd en bij sommige soorten zelfs afgenomen. De vraag naar vis en schaaldieren stijgt echter nog steeds en daarmee dus ook de productie van kweekvis. De Voedsel- en Landbouworganisatie (FAO) van de Verenigde Naties voorspelt dat, als gevolg van de bevolkingsgroei, in 2030 jaarlijks 27 miljoen ton extra kweekvis nodig is om de huidige consumptie per hoofd van de bevolking te handhaven.
Milieuproblemen
Aquacultuur is de snelstgroeiende sector in de voedselindustrie, maar net die snelle groei brengt ook milieuproblemen met zich mee. "De groei speelt zich vooral af in ontwikkelingslanden. Soms ligt de nadruk daar meer op uitbreiding en technologieontwikkeling dan op natuurbeheer en duurzaamheid", zegt Jose Villalon, directeur Aquacultuur van het Wereldnatuurfonds (WWF) in de Verenigde Staten.
Kleurstoffen voor roze zalm
De negatieve impact van de viskwekerij is goed gedocumenteerd. Zalmkwekerijen, waarbij vis vaak in kooien in de oceaan wordt gehouden, hebben grote hoeveelheden wilde vis als voedsel voor de kweekvis nodig. Het zalmafval, evenals antibiotica en toevoegingen om het vlees roze te maken, lekken vaak in het milieu. Als de kweekzalmen ontsnappen, kunnen ze ziekten verspreiden onder wilde zalm.
Andere soorten kunnen op meer duurzame wijze worden gehouden, maar garnalenkwekerijen hebben soms impact op de omgeving omdat er mangroven verwijderd moeten worden om de bedrijven op te zetten. Dit is vooral het geval in de visserijgebieden in Zuid-Oost Azië en Chili.
Mosselen en oesters
Hoe duurzaam de kweek is, kan sterk variëren per vissoort en de gebruikte kweekmethode. "Als we spreken over kweekvis, gaat het over alle soorten, inclusief weekdieren zoals mosselen en oesters. Die laatste twee zijn veel milieuvriendelijker dan zalm in open kooien", zegt Andrea Kavanagh, manager van de aquacultuurcampagne van de Pew Environmental Group.
Momenteel lijkt de groei van de industrie de ontwikkeling van milieuvriendelijker methoden echter voor te blijven. Toch is er hoop dat deze kloof gedicht zal worden.
Nieuwe standaarden
Villalon, die zich al 26 jaar bezighoudt met de garnalenkwekerij, wijst op een aantal technische ontwikkelingen in de afgelopen decennia. Hoewel nog steeds een derde van de gevangen wilde vis wordt gebruikt voor voer en visolie voor kweekvis, is de hoeveelheid benodigde vis om een pond zalm te kweken, in de afgelopen jaren gehalveerd. Soortgelijke ontwikkelingen doen zich voor in de garnalenkwekerij, zegt hij.
Kavanagh zegt dat er in de staat Washington nu zalmsoorten gekweekt worden in gesloten systemen. "Ik hoop dat er een duurzamere methode komt om zalm te kweken en het lijkt er ook op dat gaat gebeuren. We moeten wel. De huidige methoden zijn op den duur niet houdbaar."
|
