Vlaamse voetbalvrouwen: Elke Clijsters xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Elke Clijsters (25) is getrouwd met Anderlechtverdediger Jelle Van Damme (26) en moeder van Cruz Leo (6 maanden). Net als haar zus Kim speelde ze jarenlang toptennis, waaraan in 2004 een einde kwam na een rugblessure. Sinds haar studies modeontwerp koestert de Limburgse plannen voor een eigen sportkledinglijn.
Geen voetballer hé, daar kom je niet mee thuis, zei mijn papa toen ik voor het eerst liet vallen dat ik met Jelle aan het chatten was. Hij kende natuurlijk als geen ander de verhalen over sommige spelers in het buitenland. Maar het was al te laat want ik was al verkocht, gewoon door met Jelle te babbelen via de webcam. Op dat moment had ik hem nog niet eens ontmoet. We hebben maanden zitten te chatten vooraleer we voor de eerste keer hebben afgesproken. Jelle heeft een paar keer moeten aandringen, maar natuurlijk had ik al volop kriebels. Anders had ik nooit toegezegd voor dat eerste afspraakje. Op het tennistoernooi in het Sportpaleis in Antwerpen hebben Jelle en papa mekaar voor de eerste keer ontmoet. Het klikte dadelijk. Ik weet nog dat papa zei: Je hebt er een goeie uitgekozen, dus het maakte allang niet meer uit dat het een voetballer was.
Doordat mijn vader voetballer was, kende ik dat leven al en kijk ik er anders tegenaan. Voetbal is Jelle zijn werk, hij moet er elke dag naartoe, maar voor de rest interesseert het me niet dat hij op tv komt. Ik ben zoals elke vrouw: moet mijn eten te lang op het vuur staan, dan word ik ambetant. Ik kan dat niet ophemelen zoals veel mensen. Ik heb het geluk dat ik altijd in dat wereldje heb gezeten en dat ik Jelle kan zien als Jelle zelf, niet als dé Jelle Van Damme. Wellicht komt dat ook door de hele situatie met Kim. Zij is wereldwijd bekend, maar dat blijft mijn zus. Met haar maak ik ruzie, terwijl zoveel mensen haar op een voetstuk plaatsen.
 |
Voetjes op de grond, zei papa altijd. Vandaar ook dat wij de media niet opzoeken. Als ik naar een wedstrijd ga kijken, sta ik de volgende dag in de krant, want de pers heeft mij altijd in de tribune gezien. Maar ik vraag daar niet om. De meeste spelers krijgen geen vragen over hun vrouw, terwijl de pers wel in mij geïnteresseerd is. Ik begrijp dat en ik ben ook fier op de verdiensten van Kim en papa, maar voor het overige blijf ik heel nuchter. Weet je, voetballer of niet, thuis leid je toch een gewoon leven. Bekendheid is het echte leven niet.
Door Jelles populariteit en het feit dat hij bij de Clijstersfamilie hoort, hebben we veel bekijks. Jelle kan zich daar soms aan ergeren, maar ik let er niet meer op, want ook dat maak ik al zo lang mee. Ik herinner me nog dat Kim heel bekend begon te worden toen ik veertien, vijftien jaar was. Toen had ik het er wel moeilijk mee dat iedereen ons aanstaarde en aansprak. Maar na een paar jaar was ik het gewoon. Als ik nu met haar ga winkelen, trek ik me er niets meer van aan.
Ik bekijk mezelf niet als voetballersvrouw. Niemand trouwens. Mensen zien mij eerder als zus van dan als vrouw van. Ah, gij zijt de zus van ons vedette, krijg ik dan te horen. Zus van, dochter van, vrouw van: thuis ben ik gewoon mezelf. Op dat vlak sta ik sterk ik mijn schoenen. Ik hoef niet per se in de belangstelling te staan, wat niet wil zeggen dat ik geen eigen leven heb. Op dit moment wijd ik me volledig aan Cruz, maar zodra hij wat groter is, wil ik werk maken van een eigen sportkledinglijn.
Ik kijk er ook naar uit om samen met Cruz naar Anderlecht te gaan kijken. Dat doe ik dan ook om Jelle te steunen, want eigenlijk hou ik niet van voetbal, net zoals veel vrouwen wellicht. Ik ben ook altijd meer met tennis bezig geweest, dus kijk ik veel liever naar een tennismatch. Al een geluk dus dat Jelle tegenslagen op het veld niet meeneemt naar huis. Als ze verliezen, is hij even slechtgezind, maar thuis schudt hij dat vrij snel van zich af. Ik zal Jelle nooit tegenhouden in zijn ambities, maar dat wil niet zeggen dat ik hem zomaar overal volg. Krijgt hij een aanbieding voor Groot-Brittannië of Frankrijk, dan ga ik dadelijk met hem mee. Maar Rusland of Qatar? Wat ga ik in godsnaam doen met een klein kind ergens ver weg waar ik niemand ken terwijl mijn man constant weg is op training? Neen, dan zal Jelle het even moeten stellen zonder mij, want ik wil dat Cruz opgroeit dicht bij familie en vrienden. Maar eigenlijk hoop ik dat hij nog lang bij Anderlecht mag voetballen, het is een fijne club.
Het kan haast niet anders, met mijn papa en Jelle, dat ook Cruz later gaat voetballen. Al mag hij ook tennissen. (lacht) Neen, ik denk dat Jelle liever zal hebben dat hij gaat voetballen. Het maakt eigenlijk allemaal niet uit, als hij maar gezond en gelukkig is.
|
