Het drama van 's werelds meest succesvolle mosselxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Dit is het verhaal van Dreissena polymorpha, beter bekend als de driehoesmossel of zebramossel. In 1769 nog uitsluitend aanwezig in enkele meren in het zuidoosten van Rusland, vandaag een pest in de hele wereld. In de staten rond de Grote Meren in het noorden van de VS alleen al richt de zebramossel elk jaar voor 500 miljoen euro schade aan.
Muskusratten
Zebramosselen filteren al het chlorofyl en voedingsstoffen uit het water van meren, waardoor het leven voor andere dieren en planten quasi onmogelijk wordt. Behalve voor muskusratten, want die eten zebramosselen. En komen er dus massaal op af. Een plaag bovenop een plaag dus. Bovendien blokkeren zebramosselen wateraflopen, buizen en filters. Er zijn al stroompannes gebeurd omdat zebramosselen de waterinnamekanalen van elektriciteitscentrales hadden verstopt.
Via de Wolga Maar even terug naar het begin. In 1769 waren er alleen zebramosselen in de Oeralrivier en de Kaspische Zee. Via de Wolga, maakten ze een sprongetje naar de Don, die uitmondt in de Zwarte Zee. In 1794 doken ze op in Hongarije: de mosselen waren via de Zwarte Zee de Donau opgekomen. In 1824 werden de eerste zebramosselen gevonden in Londen, waarschijnlijk meegelift met een cargo. De mossel was overigens ook een opmars noordwaarts begonnen richting Baltische staten via rivieren en kanalen, die door de industriële revolutie in Europa steeds meer met elkaar in verbinding kwamen te staan. 1827: Rotterdam In 1834 bereikte Dreissena Schotland, in 1827 werd ze gevonden in Rotterdam. De tocht via het continent schoot ook aardig op. In 1893 dook de zebramossel zo op in de Elbe. In 1920 bereikte ze Zweden. Spanje was toen al lang gevallen. In 1973 werden zebramosselen uit het Gardameer gehaald. 1988: naar Amerika Maar de echte ravage begon pas in 1988. Toen kwamen zebramosselen via het ballastwater uit tanks van schepen die over het St. Lawrence-kanaal tussen de Atlantische Oceaan en de Grote Meren pendelen terecht in Lake St. Clair. Lake Superior, het Huronmeer, het Michiganmeer, het Eriemeer en het Ontariomeer volgden in no time. Van daar is de plaag zich over de hele VS en Canada beginnen verspreiden. Ze hebben ecosystemen verwoest in de Mississippi, de Hudsonbaai, Lake Simcoe en rivieren en meertjes tot Colorado, duizenden kilometers naar het westen en Arkansas in het zuiden. Ze richten jaarlijks voor miljarden schade aan. (mvl)
|
