Jos Ghysen, blogger van het jaar xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Jos Ghysen, blogger van het jaar

photo news

BLIKVANGER — 'We zijn in “De Week van de Senioren” maar wanneer ben je een senior? In mijn ogen is iemand van 70 net aan zijn puberteit voorbij.' (17/11) Toepasselijker kan deze oneliner niet zijn voor de auteur ervan. Radio-icoon Jos Ghysen heeft op zijn 83ste niet alleen de geneugten van het internet ontdekt. Hij heeft deze week zelfs de prijs voor het beste weblog gekregen van de gecombineerde lezers- en vakjury van het computermagazine Clickx.

Dat dezelfde lezers vier jaar geleden ook Seniorennet.be tot site van het jaar en dit jaar nog eens tot community van het jaar verkozen, zal wel iets vertellen over de gemiddelde leeftijd van de internetgebruiker, maar soit, dat mag voor Jos Ghysen de pret niet drukken. 'Ik was vooral verbaasd over de verkiezing', vertelt hij. 'De prijs voor de beste website ging naar Google. In vergelijking daarmee stelt mijn blog zeven keer niets voor. Alleen een beetje tekst, meer niet.'

Maar blijkbaar valt net die eenvoud in de smaak van de bezoekers van www.josghysen.be. Een paar keer per maand zet de stem van de legendarische radioprogramma's Het schurend scharniertje of Te bed of niet te bed een korte spitsvondigheid op het internet, à la 'Een échte luierik staat elke morgen om zes uur op. Dan kan hij veel langer genieten van het niksdoen' (26/11). Of 'Van mensen die nooit iets geven, krijg ik iets' (17/10).

Sinds hij uit de ether verdween, heeft Ghysen niet stilgezeten. 'Het zwarte gat na mijn pensioen heb ik nooit gekend. Ik heb het geluk gehad dat ik na mijn afscheid van de radio, op mijn vijfenzestigste, nog acht jaar televisie heb kunnen maken voor VTM, met Zondag Josdag. Maar ik heb radio of televisie nooit gemist. Ik was dan ook verrast dat de commerciële radiozender Q-Music me enkele jaren geleden vroeg om elke dag een oneliner te verzinnen voor na het ochtendnieuws van zeven uur. Blijkbaar vonden ze die combinatie van de oude Jos met de jongere luisteraars wel curieus. Ik vond het plezierig en de respons was naar men zegt enorm.'

De samenwerking met Q duurde een jaar. Ondertussen had Jos Ghysen van zijn jongste zoon geleerd hoe hij een blog kon maken. 'Technisch is het niet moeilijk om zo'n blog te schrijven. Ik ben de behoefte om me creatief uit te drukken, nog niet kwijt. Als ik inspiratie heb, zet ik iets op het net. Schiet me niets te binnen, dan laat ik het zo. Maar meestal reikt de actualiteit me wel een thema aan. Het ontslag van VRT-baas Wauters, bijvoorbeeld, enkele dagen voor Sinterklaas, wordt dan “Wie braaf is krijgt lekkers, wie stout is Van Roe” (4/12). Meer hoeft dat niet te zijn.'

Langere cursiefjes of boeken schrijft Ghysen niet meer. 'Maar ik speel nog altijd graag met zinnen en woorden. En ja, ik vind het nog altijd leuk om een publiek te hebben. Elke dag wandel ik naar de markt van Hasselt. En keer op keer word ik door verschillende mensen aangesproken. Het doet me plezier dat ik niet vergeten ben.'

Jos Ghysen werd gebeten door radio toen hij tijdens de oorlog naar de clandestiene Vlaamse uitzendingen uit Londen luisterde. Na de oorlog begon hij te werken als onderwijzer. Hij publiceerde in de jaren vijftig enkele boeken onder het pseudoniem André Roggen en bouwde vanaf 1954 zijn radioloopbaan uit bij Radio 2. 'Na de oorlog heb ik nooit meer zo fanatiek naar radio geluisterd als toen. Ik heb veel radio gemaakt, maar zelf ben nooit ik een grote luisteraar of televisiekijker geweest. Ook nu niet. Ik kijk naar nieuwsuitzendingen of een quiz als De slimste mens. Maar ik breng meer tijd door met boeken of achter de computer. Toch drie à vier uur per dag.'

Waarmee? 'Fotobewerking. Ik ben een verwoed fotograaf. En Google vind ik een wereldwonder. Ik heb nog de tijd meegemaakt dat het verboden was om naar de radio te luisteren. En nu gaat met een klik van de muis de hele wereld voor ons open.'

Aan de telefoon klinkt de stem van Jos Ghysen nog altijd even helder en krachtig. Hij vertelt dat hij eigenlijk niet goed begrijpt dat net zijn schrijfsels verkozen zijn tot beste weblog van het jaar. 'Ik ben het via een journalist te weten gekomen. Eerst wist ik niet waar hij het over had. Maar ik ben natuurlijk wel blij met de erkenning.' Een ingelijste oorkonde kreeg hij als prijs, en een piek in het aantal bezoekers. 'Het record is 12.900 hits per dag. Maar dat zal de nieuwsgierigheid zijn. Gewoonlijk heb ik tussen de 300 en maximaal duizend bezoekers per dag.'

Hij verklaart de populariteit van zijn blog door de beknoptheid ervan. 'Ze zijn rap gelezen. Mensen reageren, waarna er reactie op de reactie komt. Zo ontstaat een vorm van samenzijn op het internet. Mooi toch?'
Ghysen is nu 83, maar de geest is nog jong. 'Ik heb niet het gevoel een tachtiger te zijn. Maar ik besef dat ik voortaan de jaren aftel. Nog een paar jaar en ik ben vergeten, daar maak ik me geen illusies over. En erg vind ik dat niet, want er zijn nu genoeg anderen in de media die het werk voortzetten.'

Ook dit is een oneliner van Jos Ghysen. 'Een gelukkige mens is hij die kan zeggen: “Als ik vroeger geweten had wat ik nu weet, dan deed ik juist hetzelfde.” '  (Lieven Sioen)