De Neanderthaler, die zo'n honderdduizend jaren geleden leefde, kookte zijn eten zoals de moderne mens. Dat blijkt uit een studie die gepubliceerd werd in het Amerikaanse Proceedings of the National Academy of Sciences. Tot nu toe werd aangenomen dat de Neanderthaler enkel vlees at, maar ook dat wordt door de studie tegengesproken. Opmerkelijk: de analyse werd uitgevoerd op basis van archeologisch materiaal afkomstig uit België en Irak.
De Neanderthaler leefde zowel in Europa als in het Midden-Oosten. Zo'n 30.000 jaar geleden raakte de soort uitgestorven, en over de reden daarvoor wordt nog steeds gedebatteerd.
Vlees Eén van de hypothesen is dat ze uitstierf omdat de Neanderthalers enkel vlees aten, en op een bepaald moment dus minder voedsel ter beschikking hadden toen de mammoeten minder talrijk werden. De homo sapiens zou beter in staat zijn geweest zich aan te passen aan zijn omgeving, door het eten van groenten, vis en zeevruchten, afhankelijk van zijn woonplaats.
Vuur Maar uit de studie, waarbij onder meer de fossiele tanden van Neanderthalers werden onderzocht, blijkt dat ze wel degelijk groenten aten. Ook werd hun voedsel gekookt, hetgeen veronderstelt dat ze vuur konden maken.
Hans-Peter Uerpmann van de Universiteit van Tübingen toont de werktuigen die in de Verenigde Arabische Emiraten werden gevonden..
De moderne mens, alias Homo sapiens, heeft blijkbaar al minstens 100.000 jaar geleden Afrika verlaten. Dat blijkt uit het jongste nummer van het vakblad Science. Die uitzwerming begon bijgevolg vroeger dan tot nu toe aangenomen
Al lang woedt een debat over het tijdstip waarop de moderne mens van het Afrikaanse continent is beginnen emigreren en uitzwermen. Maar allerhande sporen wijzen erop dat dit zowat 60.000 tot 70.000 jaar geleden is gebeurd.
Werktuigen Onderzoek op in de Verenigde Arabische Emiraten gevonden werktuigen leverde een ander beeld op, aldus onderzoekers onder leiding van Hans-Peter Uerpmann van de Universiteit van Tübingen. De werktuigen zouden teruggaan naar 100.000 of zelfs 125.000 jaar geleden.
Droge Rode Zee Meer nog, de moderne mens zou ook zijn gewandeld door wat nu de Rode Zee heet. In die tijd zou er droog land zijn geweest tussen Afrika en het Arabische schiereiland.
Cocaïneduif valt in armen van Colombiaanse politie
In de Colombiaanse stad Bucaramanga is een duif onderschept die cocaïne en basuco - de Colombiaanse variant van crack - vervoerde. Dat meldt het radiostation Caracol op gezag van de politie.
Te zwaar beladen De politie kreeg een tip en vond de duif op een van de muren die de gevangenis omringen. Het beest was te zwaar beladen om weg te kunnen vliegen. Op zijn rug zaten 40 gram cocaïne en 5 gram basuco.
De duif is overhandigd aan de milieupolitie. Wat er met de vogel gaat gebeuren, is niet bekend.
Postduiven gebruiken hun rechterneusgat om de weg naar huis te vinden. Dat schrijven Italiaanse onderzoekers in het wetenschappelijke tijdschrift Journal of Experimental Biology.
Uit eerder onderzoek bleek dat postduiven aan de hand van geuren een soort landkaart in hun hoofd maken. Die geurkaart gebruiken de vogels om hun route uit te stippelen of om te bepalen waar ze zijn. De Italiaanse onderzoekers denken nu dat het rechterneusgat van de duif noodzakelijk is voor het maken van die 'mentale landkaart'.
Neusgat afgesloten Voor het onderzoek werden duiven op een afstand van veertig kilometer van hun nest vrijgelaten. De duiven die geen gebruik konden maken van hun linker neusgat kwamen vlot thuis. Maar de dieren met een afgesloten rechter neusgat hadden het een stuk moeilijker: zij stopten vaker, namen omslachtigere routes en deden veel langer over hun reis.
Steeds beter Postduiven stammen af van rotsduiven, die ook goed zijn in het vinden van de weg terug naar huis. De postduif wordt zo gefokt dat de vogels steeds beter worden in hun speurwerk. Door de jaren heen zijn de vogels niet alleen gebruikt om boodschappen over te brengen, maar bijvoorbeeld ook om drugs te smokkelen. (anp/eb)
Politie verdacht van corruptie en privégebruik van helikopters
Het parket van Brussel voert een onderzoek naar corruptie bij de Dienst Luchtsteun van de federale politie. Zowat 30 speurders voerden donderdag een huiszoeking uit op de basis van Melsbroek. Dat berichten de kranten De Morgen en Gazet van Antwerpen vrijdag.
De speurders namen computers, archieven, de boekhouding en vliegboeken in beslag. Het gebruik van politiehelikopters voor privégebruik, het niet respecteren van procedures voor openbare aanbestedingen en het langs de kassa passeren bij het afsluiten van contracten met privébedrijven zijn slechts enkele van de aantijgingen tegen een aantal personeelsleden, vooral uit het commando.
Tijdens een urenlange huiszoeking donderdag werden alle aanwezige personeelsleden 'opgesloten' in de kantine. Minstens twee mannen werden onmiddellijk afgevoerd voor ondervraging. Onder hen de verantwoordelijke van de politiedienst, hoofdcommissaris Herman P., en burgerpersoneelslid Luc S. Die laatste combineert zijn werk bij de Dienst Luchtsteun met een functie van productverantwoordelijke bij een privébedrijf dat actief is in de helikopterbranche.
Wie getuige is van een hartstilstand en naar de 100 belt, krijgt via de telefoon precieze instructies om te beginnen met hartmassage, in afwachting van de komst van de ziekenwagen. Dat staat in de nieuwe richtlijnen voor reanimatie, die de Artsenkrant kon inkijken.
De nieuwe reanimatierichtlijnen voor België en Nederland worden volgende week op een congres in Leuven aan het brede artsenkorps voorgesteld. Voor de Artsenkrant zette dokter Barbara Vantroyen, voorzitter van de Belgische Reanimatieraad en medisch diensthoofd op de spoedafdeling van het Jessaziekenhuis in Hasselt, de belangrijkste nieuwigheden op een rij.
'Het herkennen van een hartstilstand is van groot belang, met het oog op zo weinig mogelijk tijdverlies', zo citeert het medische vakblad Vantroyen.
Hartmassage blijft primordiaal. De massagefrequentie ligt nu hoger dan voorheen: 100 tot 120 keer per minuut, waarbij de borstkas minstens vijf centimeter moet worden ingedrukt.
Voorlopig blijft beademing nog in de nieuwe richtlijn. In de toekomst kan daar volgens Artsenkrant verandering in komen. Onder artsen is een medische discussie aan de gang over deze kwestie.
De hongersnood in de wereld oplossen is een utopie, maar toch lijden veel meer mensen honger dan eigenlijk nodig is. Veel voedsel gaat naar het vee dat gekweekt moet worden om aan de behoeften van een kleine groep mensen te voldoen. En terwijl de wereldbevolking aan explosieve snelheid groeit, zal het aantal hongerigen de komende decennia alleen maar toenemen.
Rond de eeuwwisseling hadden een miljard mensen honger, terwijl MacDonald's dagelijks vijf nieuwe restaurants opende Om alle hongerigen op onze planeet te voeden is zeker twaalf miljoen ton graan nodig. Om twaalf miljoen ton graan te vrijwaren zal slechts tien procent van de Amerikaanse bevolking iets minder vlees moeten eten.
Henry Kissinger beloofde in 1974 dat er tegen 1984 geen honger in de wereld meer zal zijn. Tien jaar later was de situatie aanzienlijk verbeterd, maar het was ook het jaar waarin de wereld aan de vooravond van een voedselcrisis stond. Kissinger deed zijn uitspraak immers op een ogenblik dat er ongeveer vier miljard mensen op onze planeet rondliepen. Nog geen dertig jaar later waren dat er al zes miljard en op dit ogenblik staan we op het punt de kaap van de zeven miljard te halen.
Luxeproduct
Een grotere wereldbevolking betekent ook nood aan meer voedsel. Alleen is het niet zo eenvoudig als het klinkt. In vele arme landen is een groot deel van de bevolking welvarend geworden. Vlees is nog steeds het luxeproduct bij uitstek. Niet alleen zal er nooit genoeg voedsel zijn om alle monden te voeden, het beschikbare voedsel is ook nog eens ongelijk verdeeld. Rond de eeuwwisseling hadden een miljard mensen honger, terwijl MacDonald's dagelijks vijf nieuwe restaurants opende.
In principe zouden veel meer mensen voldoende voedsel hebben als we de graanproductie ten volle zouden kunnen benutten. Graan wordt echter ook gebruikt om vee te kweken en aangezien er steeds meer vee nodig is, groeit ook de vraag naar graan. Een groot aandeel van het graan komt in het veevoer terecht. De opmars van biobrandstoffen doet de vraag naar landbouwproducten nog meer toenemen.
China en VS
Minder vlees produceren is niet eenvoudig in een wereld waarin een pak nieuwe industrielanden de Amerikaanse smaak voor vlees te pakken krijgen. China was in de jaren 70 nog een belangrijk exportland van graan, maar intussen is het één van de grootste afkopers ter wereld geworden. Daardoor is ook de graanprijs gestegen.
De Verenigde Staten horen bij de grootste graanproducenten. Uit cijfers van enkele jaren geleden blijkt dat slechts twee procent van dat graan voedsel voor de bevolking werd, terwijl liefst 77 procent naar de veestapel ging. Statistieken uit dezelfde periode tonen hoe vier procent van de wereldbevolking in de VS leeft, terwijl 23 procent van het vlees op onze planeet door Amerikanen verbruikt wordt. Als de nieuwe industrielanden dezelfde weg volgen, zal het zelfs voor de vleesindustrie moeilijk worden om voldoende te produceren.
Utopie?
In de tweede helft van de twintigste eeuw werd vis als alternatief opgevoerd, maar ook dat blijkt slechts een tijdelijke succesformule. Zoals u vorig jaar al uitvoerig op Planet Watch kon lezen zijn we onze oceanen aan het leegvissen. Het mag duidelijk zijn: de hongersnood zullen we niet snel uit de wereld helpen. En de kloof tussen arm en rijk dreigt alleen maar toe te nemen. Landbouwgrond is nu al waardevol - zoals uit de tabel hieronder blijkt - en zal alleen maar kostbaarder worden.
Auteur John Robbins maakt in zijn boek 'The Food Revolution' wel een interessante bedenking. Om alle hongerigen op onze planeet te voeden is zeker twaalf miljoen ton graan nodig. Om twaalf miljoen ton graan te vrijwaren zou slechts tien procent van de Amerikaanse bevolking iets minder vlees moeten eten. Is het oplossen van de hongersnood dan misschien toch geen utopie?
Een gelegenheid als Valentijn kunnen fabrikanten van de zoete verleiding natuurlijk niet laten liggen. Bijgevolg richten ze volop hun chocoladen pijlen op het hart van geliefden.
Sierlijk met kant Neuhaus verpakt zijn zoete liefdesboodschappen met een sierlijk kantpatroon. Er zijn hartvormige doosjes met 6 of 19 hartvormige pralines (7 en 20 euro). In de kleine rode doos zitten rode (melk) en gouden (puur) Coeur Pralinés. De grote witte doos telt twee extra smaken: Coeur Craquant (praliné biscuitine) en de Coeur Tendre (moelleux met chocolade). Voor wie ook graag een blijvend aandenkentje schenkt, zijn er geschenktasjes, wit voor haar en rood voor hem, met naast 4 Coeur Pralines, een rode en een zwarte sleutelhanger (10 euro).
Zeg het met rozen Corné Port-Royal pakt uit met een speciale creatie: een rozenpraline. Onder een kleedje van fondantchocolade, opgesmukt met gesuikerde rozenblaadjes, schuilt een zachte ganache met een aroma van rozen. Om een verliefde chocaholic helemaal wild te krijgen, kan je een groot hart in fondant of melk laten vullen met een assortiment van de rozenpralines en hartjes met lopende karamelvulling. Voor de wat funkyer ingestelde lovers is er een fraaie chocoladelolly in hartvorm met aardbei.
Hartjeskwartet Leonidas voegt aan zijn klassieke hartjescollectie een vierde variant toe, in beperkte oplage. Het omhulsel is van witte chocolade met echte stukjes framboos en als je doorbijt, wacht je een smeuïge coulis van frambozen. De andere smaken zijn: puur, wit met pistache en melk met vanille (20,20 euro/kg). Een vuurrood hart van metaal als verpakking moet de romantische boodschap compleet maken (6,90 euro). De chocolatier denkt ook aan de meer koekjesgezinde geliefden met valentijnskoekjes met pure chocolade uit São Tomé, 72 % cacao, versierd met een hartjesmotief (20,20 euro/kg).
Harten in het kwadraat Hofleverancier Godiva verheft de liefde in het kwadraat met Duoharten die onder hun tweekleurige chocolademantel een dubbele vulling verbergen, een die naar fruit en een die naar noten smaakt. Keuze uit 5 variëteiten: aardbei/gianduja, aardbei/hazelnoot, appel/amandel, banaan/hazelnoot, framboos/pistache. Uit het schier eindeloze gamma ballotins en dozen pikken we nog het Ware Liefde-hart uit, gevuld met 11 chocoladehartjes: 4 puur, 4 melk, 3 wit (12 euro). Grote, verliefde kinderen smelten ongetwijfeld voor de Valentijnbeer. Op zijn rode truitje prijkt een wit hart en in zijn pootjes houdt hij een hartvormig doosje met 5 pralines (18 euro).
Het restaurant in het Lindenbos werd meer dan twintig jaar uitgebaat door Paul Collaer en Eli Celen. Ze gaan met pensioen.
LINDEN - Het bekende restaurant Bed van Napoleon staat te koop. De eigenaars gaan na meer dan twintig jaar met pensioen. Volgens de legende bracht Napoleon Bonaparte ooit de nacht door in de hoeve in Linden en heeft hij er zelfs een kind verwekt.
De Italiaanse premier, Silvio Berlusconi, schafte zich vorig jaar nog een bed aan waarin zijn grote held Napoleon Bonaparte ooit in zou hebben geslapen. 'Van onschatbare waarde', gaf Berlusconi aan.
Kind bij boerendochter
De Italiaanse premier krijgt binnenkort wellicht Hagelandse navolging want in Linden staat het bekende restaurant Bed van Napoleon te koop. Volgens de legende bracht Napoleon ook daar ooit de nacht door en verwekte hij er zelfs een kind bij een lokale boerendochter. Het bed staat er vandaag nog steeds.
Het restaurant in het Lindenbos wordt al meer dan twintig jaar uitgebaat door Paul Collaer en zijn vrouw Eli Celen. 'Maar we gaan met pensioen', zegt Paul. 'Eind vorig jaar hebben we besloten het restaurant te verkopen.'
Kazernes inspecteren
Het restaurant dankt zijn naam aan een legende.
We schrijven mei 1810. Napoleon Bonaparte brengt een bezoek aan onze streek en zakt samen met een prins en twee dragonders af naar Diest om er de kazernes te inspecteren. Op de terugreis naar Leuven komt het gezelschap in een lentestorm terecht en verdwalen ze in de bossen van Linden.
Na uren ronddwalen houden Napoleon en co halt aan een afgelegen boerderij. De boer en de boerin ruimen plaats voor de Franse keizer en brengen de nacht door in de stal, maar op Napoleons vraag blijft Eliane - de knappe 16-jarige boerendochter - in de woonkamer achter. Even later belandden de twee in het ouderlijke bed. Negen maanden later bevalt Eliane van een zoon, de zoon van de keizer.
De bewuste boerderij staat er vandaag nog steeds, het ijzeren bed waarin het kind verwerkt zou zijn, ook. Toen Paul en Eli het pand twintig jaar geleden kochten en omtoverden tot een restaurant, zagen ze het bed staan.
De twee zagen wel brood in het Napoleonverhaal en kregen de hulp van Yvan Van den Berghe, professor geschiedenis aan de KULeuven. Die speelde het spelletje maar wat graag mee en zette zijn handtekening onder het hele verhaal. Eentje dat tot vandaag nog steeds de menukaart van het restaurant siert.
IJzeren bed
'Maar', liet eigenaar Paul Collaer zich meermaals ontvallen, 'hoe mooi het verhaal ook is, het is niet waar. Het pand was vroeger eigendom van boswachter Jef Tiet. Hìj sliep in het bed, niet Eliane en al zeker niet Napoleon.'
Maar ook al is het hele verhaal te mooi om waar te zijn, toch ademt de hoeve in het Lindenbos Napoleon. Het ijzeren bed van Napoleon - of van Jef Tiet, zo u wil - heeft vandaag nog steeds een ereplaats in het restaurant. De meeste klanten eindigen hun maaltijd dan ook met een bezoekje aan het bed. En ook tijdens de maaltijd valt er niet onderuit te komen. Of wat dacht u van een aperitiefje van het bed, een Napoleon-biertje of een ijscoupe Napoleon?
Vraag is of de nieuwe eigenaars de Napoleon-traditie in ere zullen houden.
De provincie Vlaams-Brabant ondersteunt de aanleg van fietspaden
De provincie Vlaams-Brabant heeft het voorbije jaar verschillende gemeenten ondersteund bij de aanleg van nieuwe fietspaden. In 2010 werd er voor een totaalbedrag van ruim 2,4 miljoen euro provinciale subsidies gegeven. Een gedeelte ging naar Landen en Zoutleeuw.
In Landen ging er een som van 46.491 euro provinciale subsidies naar de Jonker Janlaan. Daarnaast ging er voor 334.957 euro subsidies naar de twee oude spoorwegroutes. Die werken moeten nog uitgevoerd worden.
In Zoutleeuw worden de provinciale subsidies voor de Budingenweg en de Terweidenstraat deel twee, geraamd op 229.404 euro.
Voor fietsroutes, gelegen op het bovenlokaal functioneel fietsroutenetwerk, bedragen de provinciale subsidies veertig procent van de kostprijs van de fietsinfrastructuur. Het Vlaamse gewest doet er nog een veertig procent subsidies bovenop. Op die manier krijgen de gemeenten tachtig procent subsidies uit het fietsfonds.
Hoewel de directies van Peugeot en Citroën de lippen stijf op elkaar houden, nemen de geruchten toe over de herlancering van Simca, het Franse automerk dat in 1980 ophield te bestaan.
Volgens het Duitse magazine Auto Bild zou de constructeursgroep PSA, waartoe Peugeot en Citroën behoren, plannen hebben om Simca als low budget-merk te lanceren naar het voorbeeld van het succesrijke Roemeense Dacia, een dochtermerk van Renault.
Simca zou voor PSA het middel zijn om de groei te bestendigen. Het eerste Simca-model zou een berline geïnspireerd op de Peugeot 408 kunnen zijn. De 408 wordt in China gebouwd.
De merknaam Simca is de afkorting van Société Industrielle de Mécanique et de Carrosserie Automobile. Het Franse automerk heeft een bewogen geschiedenis gekend. Opgericht in 1934 nam Simca in 1958 het legendarische en chique merk Talbot-Lago over maar in 1970 viel Simca volledig in de handen van het Amerikaanse Chrysler. Uit die tijd stamt onder andere de Simca Présidence, een grote cabriolet die als staatsiewagen voor president Charles de Gaulle dienst deed. Het nieuwe Chrysler France was geen lang leven beschoren want in 1978 nam PSA de constructeur over. De nieuwe eigenaar deed in 1980 een poging om Simca herop te starten maar met het merk Talbot. De Talbot Samba en Tagora kenden een matig succes.
De Peugeot 408 zou in Europa op de markt komen als Simca 1307. De modelnaam verwijst naar een vijfdeurs met een grote achterklep. De 1307 kreeg in 1976 de titel Auto van het Jaar.
GENK - De Genkenaar David Cardoso Loureiro is finalist geworden van de gereputeerde internationale wedstrijd Michelin Challenge Design. De Belg van Portugese afkomst ontwierp de Manta, een amfibievoertuig voor één persoon. De Manta is een driedimensionaal concept van een driewieler waarbij de wielen achteraan over een hoek van negentig graden draaien zodat ze in schoepenwielen veranderen. De wielen worden elektrisch aangedreven. 'De Manta is vrij eenvoudig en goedkoop te bouwen. Het is een perfect vervoermiddel voor mensen die dicht bij een meer wonen en probleemloos te water kunnen gaan', zegt de ontwerper die master in de electromechanica is. Hij leidt nu projecten met zonne-energie.
Cardoso Loureiro won ook al de tweede prijs van Design Contest 2006/2007 met zijn ontwerp Roadstar, een hardtop-cabrio.
Tarzan was door de jungle aan 't zwieren, tot hij zich plots misrekende en naast een liaan greep en meters naar beneden stortte. Toen hij zijn ogen terug opendeed stond er een gorilla naast hem in wit dokterspak. "Wat is er gebeurd?" vroeg hij aan de gorilla. De gorilla antwoordde: "Tarzan, je ligt in het ziekenhuis. Je bent van zeer grote hoogte naar beneden gevallen. En dat is nog niet alles... we hebben je rechterarm niet meer kunnen redden." Tarzan keek direct naar zijn rechterarm, maar die was er niet meer. De dokter sprak verder: "Spijtig genoeg hebben we je linkeroog ook niet meer kunnen redden..." Tarzan begon te zuchten. "En dat is ook nog niet alles" zei de dokter-gorilla, "je spellement ben je ook kwijt" "Godverdomme", riep tarzan toen hij naar beneden keek en zag dat daar ook al niets meer hing. "Maar we hebben een oplossing gevonden", zei de dokter. "We hebben als vervanging de arm van een aap, het oog van een havik en de slurf van een jonge olifant. En die gaan we op de juiste plaats hechten zodat alles terug werkt." Tarzan ondergaat met succes de operatie en revalideert goed. Na een tijdje moet hij terug op controle in het ziekenhuis. "En?" vraagt de dokter, "is alles goed?" "Ho", zegt tarzan, "die arm van die aap is fantastisch. Ik kan nu grijpen wat ik wil, ik grijp toch altijd juist. En die greep is zo vast dat ik bijna niet meer kan loslaten en dat oog van die havik..ik zie nu mijn lianen al van op 100 meter afstand zo scherp, dat ik er gewoon niet kan naast grijpen..." "en de rest?" vraagt de dokter. "Tja, dat was wel even serieus wennen" zegt tarzan. "Hoezo?" vraagt de dokter "Tarzan zegt: "elke 5 minuten steekt die slurf een pindanoot in mijn gat"
Videoclub Lavidac zet Poppentheater TIJL in de kijker
Met de nieuwste filmcreatie brengt videoclub Lavidac van Landen een eerbetoon aan Poppentheater TIJL uit Tienen. Dat gebeurde met de medewerking van Albert Vandersteen. Hij is de creatieve en artistieke leider en stichter van het poppentheatermuseum TIJL.
Lavidac werkte in samenwerking met Albert Vandersteen een filmdocument uit. De 85- jarige Albert en zijn echtgenote kregen onlangs in voorpremière een beeldig overzicht van ruim vijftig jaar cultureel erfgoed te zien.
Cyrille Peeters, regisseur van de film en voorzitter van Lavidac, noemt Albert een doortastend veelzijdig talent, de bezieler van het éénmanspoppentheater en de stichter van het poppentheatermuseum. Albert Vandersteen is ook de regisseur en schrijver van de operette Het zigeunermeisje. Albert vervaardigde handgemaakte poppen en de Tijlfiguur. Hij organiseerde ook folklorestoeten.
Voor de première van de film moet je in de loop van april naar poppentheater TIJL in het stadspark in Tienen. Je ziet er de poppen Tijl, Jan Klaassen, Woltje, enz .Deze beweegbare theaterpoppen worden terug tot leven gebracht in de film. Je krijgt een overzicht van vijftig jaar creativiteit door de bezieler Albert Vandersteen.
