TIENEN DRAAIT ROND Tienen - Tintelende stad -
Suikerstad -mijn stad -
22-10-2010
Park van Beervelde
Het domein Park van Beervelde
Het domein "Park van Beervelde", dichtbij Gent, ligt in het hart van een streek die bekend is om zijn tuinbouw. Het 25ha grote kasteelpark werd in 1873 ontworpen en aangelegd in Engelse landschapsstijl. De bedoeling van de opdrachtgevers, de Graven de Kerchove de Denterghem, was het park als uitstalraam te laten fungeren voor de toen nog prille Gentse sierteelt. Ook vandaag, 135 jaar later, is de familie de Kerchove de Denterghem nog steeds nauw betrokken bij de promotie van de Gentse sierteelt.
Graaf André is de huidige voorzitter van de vzw die de Gentse Floraliën organiseert. Graaf Renaud beheert het Park van Beervelde en organiseert er half mei en half oktober de internationaal befaamde Tuindagen van Beervelde.
Het domein staat ook bekend om de muurschilderingen die schilder Roger Raveel er in de kelders van de villa aanbracht. De sombere ruimten werden meteen omgetoverd tot een driedimensionaal kunstwerk waarin realiteit en fictie elkaar ontmoeten.
Het Park van Beervelde, een boeiende combinatie van natuur en cultuur Het Park van Beervelde is meer dan alleen het kader waar zich twee keer per jaar de Tuindagen van Beervelde afspelen. Het is bovendien een van de mooiste landschapsparken van België en is op elk moment van het jaar een bezoek waard.
Het park werd in 1873, het romantische tijdperk, aangelegd in Engelse landschapsstijl. De basisidee is het op een relatief kleine oppervlakte (in Beervelde: 25ha) bijeenbrengen van de elementen die men in een ideaal natuurlijk landschap zou willen zien: romantische vergezichten, glooiende weiden, de illusie van een opening in een groot bos, kronkelende paadjes, grillige waterpartijen, bruggetjes, sprookjesachtige gebouwen...
De regel van het spel is "Het is aangelegd maar het moet er natuurlijk uitzien".
De oorspronkelijke aanleg en het huidige onderhoud in Beervelde beantwoorden perfect aan deze visie.
In contrast met het landschap van de streek dat plat en rechtlijnig is, vindt men in het park een geïdealiseerd landschap. In de verte, zonder echt ver te zijn, ziet men een eiland temidden van een meer dat gevoed wordt door een rivier die zich kronkelend een weg zoekt tussen golvende graslanden.
Dezelfde spelregel "Het is aangelegd maar het moet er natuurlijk uitzien" wordt ook in het beboste gedeelte toegepast. Het werk dat verricht wordt moet onzichtbaar blijven. De Engelsen gebruiken daarvoor de naam woodland gardening. Door intense, maar voor de bezoeker onzichtbare ingrepen, houdt men ook daar een grote variatie aan biotopen in stand. Deze verscheidenheid treft men nergens op zo een kleine plaats spontaan in de natuur aan. Het resultaat van deze inspanningen levert niet alleen gepaste biotopen voor een grote diversiteit aan planten en dieren, maar ook een esthetisch bijzonder aangename plaats. Hier kan de bezoeker de verschillende sferen proeven die een bos te bieden heeft en dit zonder te ver te moeten lopen. Dit deel van het Park is het interresantst tijdens de bloei van de stinsenplanten (narcissen en veel bosplanten) in april en de azalea's in mei. Het merendeel van deze azalea's behoort tot de -historisch belangrijke- groep van de harde Gentse azalea's (hardy Ghent genoemd in Engeland, pontica hybriden in Nederland).
Drie gebouwen trekken de aandacht.
1) De villa
De villa werd gebouwd op de plaats waar vroeger het kasteel stond. In 1947 werd het kasteel (70 jaar na zijn constructie) gesloopt omdat het als weinig comfortabel beschouwd werd. Op de funderingen werd een eengezinswoning gebouwd die misschien in verhouding met de site is, maar intussen (60 jaar later) ook weinig comfortabel blijkt te zijn. In 1966 maakten Roger Raveel, Elias, Lucassen en Raoul De Keyser van de centrale gang die door de kelders loopt, een driedimensionaal kunstwerk waar de realiteit (de bezoekers bijvoorbeeld) en de schilderkunst onopgemerkt in elkaar overgaan. Vandaag vraagt men zich af of dit (nu afbrokkelende) werk beschouwd moet worden als een tijdelijke "installatie" of iets dat dient gerestaureerd te worden.
2) Het koetshuis
Het kasteelachtige koetshuis is een sfeervol geheel van gebouwen met Tudorstijlkenmerken rond een charmante binnenkoer. Men ziet waar vroeger de paarden en de koetsen stonden en waar destijds ook koeien werden gehouden.
3) Het paviljoen achter de vijver
Veel bezoekers vragen zich af wat de functie van dit paviljoen is. Hoewel er documenten bestaan die bewijzen dat deze constructie ooit als poolhouse werd gebruikt, werd het gebouw waarschijnlijk enkel bedoeld als eyecatcher in het gecreëerde landschap.
Een blik Foto's kunnen zoveel beter dan woorden vertellen hoe het Park van Beervelde, op een bepaald moment van het jaar eruit ziet. Kies hier rechts een maand, klik, en uw zal zien wat het park u te bieden heeft.
Een uitdaging Het is een ware/echte uitdaging een erfenis uit vervlogen tijden draaiend te houden. Het onderhoud is duur en 'onderhouden for the sake of onderhouden is een beetje zinloos. Openstellen voor het publiek is iets wat de 'buitenwereld' verwacht, maar iets dat niet alleen investeringen maar nog meer onderhoudskosten mee brengt.
Een betere 'showgrond' dan het park van Beervelde kan men voor de tuindagen niet vinden. Door die Tuindagen krijgen alle de inspanningen die nodig zijn om het monument in stand te houden een betekenis. Beter nog: Deze Tuindagen zijn een financiële ondersteuning voor de onderhoudskosten.
Voorwaarden Vanaf minimum 15 personen kunnen geleide wandelingen worden georganiseerd. Een geleid bezoek aan het park (5) duurt ongeveer één uur en komt neer op een leerrijke en gezonde wandeling in een droomnatuur. U kunt ook de muurschilderingen van Roger Raveel in de kelder van de villa bezichtigen (5).
Voor alle bijkomende inlichtingen: +32(0)9 356 81 82 of info@parkvanbeervelde.be
Meer over de geschiedenis van het park en de familie de Kerchove de Denterghem. Een lyrische wandeling doorheen het park door Erlend Hamerlijnck.
Nieuwe toeristische borden langs Vlaamse snelwegen
De bruine borden langs de Vlaamse snelwegen die de toeristische troeven van een stad of streek aangeven, behoren binnenkort tot het verleden. Het Agentschap Wegen en Verkeer (AWV) en Toerisme Vlaanderen zijn overeengekomen om nieuwe borden te plaatsen. Dat antwoordde Vlaams minister van Binnenlands Bestuur Geert Bourgeois (N-VA) op een schriftelijke vraag van Vlaams parlementslid Mieke Vogels (Groen!).
"De vervanging komt niets te vroeg. De toeristische informatieborden in Vlaanderen zijn zodanig verouderd dat ze de toerist eerder afschrikken dan aanzetten tot een bezoek", meent Vogels.
"Zo zie je op het toeristisch informatiebord dat Antwerpen aankondigt op dit moment gewoon drie witte zeshoeken. Als je de afbeeldingen op de huidige borden nog kan zien, blijken ze weinig verrassend: een druiventros in Overijse, het Ros Beiaard in Dendermonde of een professor in toga en een bierketel in Leuven", aldus de groene politica.
Wallonië
Vogels meent dat Vlaanderen beter een voorbeeld neemt aan de Waalse buren. "Daar staan langs de autosnelweg sinds een paar jaar mooie grote foto's met een poëtisch onderschrift. De grotten van Han en Remouchamps worden aangekondigd als een 'Voyage au ventre de la terre'".
Minister Bourgeois liet weten dat er in november al een oproep voor een ontwerp werd gelanceerd. Eind augustus dienden de geselecteerde kandidaten een vormelijk concept in. Na de gunning worden de nieuwe borden samen met de steden en regio's concreet uitgewerkt. Wanneer de nieuwe borden er precies zullen zijn, is nog niet bekend.
De Brugse binnenstad integraal beschermen als erfgoed is geen goed idee en is bovendien onwerkbaar. Het klopt ook niet dat de UNESCO zo'n integrale bescherming eist. De VN-organisatie dreigt er ook helemaal niet mee om de Brugse binnenstad de status van werelderfgoed te ontnemen. Dat heeft Vlaams minister Geert Bourgeois (N-VA, bevoegd voor Onroerend Erfgoed), gezegd in het Vlaams parlement.
Na een bezoek aan Brugge in het voorjaar van 2010 leverde de UNESCO aan kritisch rapport af over de erfgoedtoestand in Brugge. Zo zou de stad zou zelfs haar statuut van werelderfgoed, verkregen in 2000, dreigen te verliezen als bijvoorbeeld de binnenstad niet integraal zou beschermd worden als 'stadsgezicht'.
Maar volgens minister Bourgeois zijn de aanbevelingen uit het UNESCO-rapport door velen verkeerd geïnterpreteerd. Zo dreigt de UNESCO er volgens hem nergens in haar rapport mee Brugge de status van werelderfgoed te ontnemen. Er wordt ook niet geëist dat alle UNESCO-aanbevelingen tegen 1 februari 2012 moeten omgezet zijn. Tegen dan moet er enkel een eerste keer gerapporteerd worden over de vooruitgang.
Onderzoek
Voorts klopt het ook niet dat de organisatie expliciet eist de Brugse binnenstad integraal als stadsgezicht te beschermen. "Er wordt enkel gevraagd om dat te onderzoeken", aldus minister Bourgeois. Zo'n integrale bescherming van de Brugse binnenstad, een gebied van 430 hectare en 11.500 panden, is volgens Bourgeois ook geen goed idee.
"We willen geen stolp over de binnenstad plaatsen. Zo'n integrale bescherming zou de stedelijke dynamiek fnuiken. Het zou de binnenstad ook onder curatele plaatsen van de Vlaamse overheid omdat er voor elk vergunningsdossier een bindend Vlaams advies zou nodig zijn", aldus Bourgeois. Een integrale bescherming zou ook een pak geld kosten en zou de deur openzetten voor procedurele nachtmerries (bv. groot risico op vernietigingen door de Raad van State).
Bourgeois wil wel werk maken van de gerichte bescherming van delen van Brugge. Zo zouden in de toekomst de Brugse Reien, de vesten en bepaalde markten en pleinen kunnen beschermd worden als zogenaamd 'stedelijk landschap'. Dat instrument wil Bourgeois inschrijven in zijn nieuw decreet rond Onroerend Erfgoed
Toeristische sector aan kust realiseert meer omzet in zomer
Tijdens de jongste zomervakantie hebben de toeristische bedrijven aan de kust 2 procent meer omzet gerealiseerd of circa 12 miljoen euro in totaal. Dat heeft Westtoer berekend.
De vakantieparken en de verhuurbedrijven kenden met respectievelijk 7 en 6 procent meer overnachtingen de sterkste groei. De hotelbezetting daalde licht. Het aantal dagtoeristen bleef gelijk. Het aantal boekingen binnen de verhuursector steeg in vergelijking met de zomer 2009 met 4 procent. De tendens van de dalende verblijfsduur lijkt afgeremd. De gemiddelde verblijfsduur steeg van 11,9 nachten vorig jaar naar 12,1 nachten dit jaar. Opvallend is volgens Westtoer ook de toename van verhuur aan toeristen uit de buurlanden.
Het aantal dagtoeristen lag in 2010 even hoog als tijdens het topjaar 2009, maar dit jaar scoorde de zonnige en warme julimaand het best. Vorig jaar kende augustus het betere weer en dus de meeste bezoekers.
Ook de hotel- en campingbezetting volgt de zon. De hotelbezetting in juli steeg tot 77 procent. Er werden die maand 3 procent meer overnachtingen genoteerd. In augustus daalde het aantal overnachtingen met 6 procent. Bij de campings lag het aantal overnachtingen in juli 4 procent hoger, in augustus 12 procent lager.
In Antwerpen-Centraal start vandaag de montage van vier nieuwe lichtarmaturen in de stationshal. Ze vervangen de harde halogeenspots die tijdens de renovatiewerkzaamheden werden opgehangen en onderstrepen het monumentale karakter van de stationshal en de koepel. Tegen het weekend moet de klus geklaard zijn. De montagewerken, die tot het weekend zullen duren, veroorzaken minimale hinder voor de reiziger. De loketten en uitgangen blijven beschikbaar.
Tijdens de werkzaamheden in Antwerpen-Centraal werden in de stationshal onder het werkplatform voor de renovatie van de koepel krachtige halogeenspots gehangen om de stationshal dag en nacht voldoende te verlichten. Na afloop van de renovatie, in september 2009, ontwierp de NMBS-Holding nieuwe verlichtingsarmaturen voor deze monumentale ruimte. Inspiratie werd gehaald uit enkele schaarse afbeeldingen van de oorspronkelijke gasverlichtingslampen die de architect Louis Delascencerie in 1905 liet ophangen.
Monumentale karakter
In overleg met Monumentenzorg werd een ontwerp gemaakt dat het monumentale karakter van de hal en de koepel luister bijzet. De verlichting hangt op nagenoeg dezelfde plaats als de oorspronkelijke lampen. De neutrale grijskleurkeuze van de armaturen sluit aan bij de stenen steunberen van de hal. De slanke verlichtingszuilen worden bevestigd op de vier steunpilaren van de hal en nodigen zo uit om de hoge koepel van de stationshal te bewonderen.
De nieuwe verlichting brengt niet alleen sfeer, het lager vermogen zorgt eveneens voor meer rendement en een lagere energiefactuur.
Piloot terwijl motor van vliegtuig ontploft: "Het is hier eventjes druk"
Een piloot van de Australische luchtvaartmaatschappij Qantas bleef wel heel kalm toen een van de motoren van zijn vliegtuig kort na het opstijgen ontplofte. "We hebben het hier eventjes druk", liet hij aan de passagiers weten.
De 212 passagiers van een Boeing 747-400, die maandag van San Francisco naar Sydney vloog, raakten in paniek toen ze een luide explosie hoorden en zagen hoe een van de vier Rolls Royce-motoren van het toestel vuur vatte. Een van de inzittenden maakte beelden van het incident.
De piloot van de Qantas-vlucht trachtte de reizigers te sussen: "Normaal gezien doen we dit natuurlijk via een simulator, maar: we zijn getraind op dit soort situaties", klonk het door de intercom. Vervolgens zette het vliegtuig opnieuw koers naar San Francisco, terwijl de ontploffing een groot gat had geslagen in het omhulsel van de motor.
Een passagier legde vast hoe een motor vuur vatte.
Onderzoek
Ondertussen bleef de kapitein van het toestel, duidelijk geoefend in de kunst van het understatement, zijn passagiers kalmeren. "Dames en heren, zoals u zich kan voorstellen hebben we het eventjes druk in de cockpit", vertelde hij. "We komen later terug met meer informatie."
De kalmte van de piloot bleek geen bravoure te zijn. De man slaagde erin om het gehavende vliegtuig veilig aan de grond te zetten. Niemand raakte gewond. Qantas onderzoekt nu samen met Amerikaanse en Australische luchtvaartverantwoordelijken hoe de explosie kon plaatsvinden.
Man in volle vlucht: "Ik maak mezelf van kant en jullie zullen sterven"
"Ik maak mezelf van kant en jullie zullen allemaal sterven", schreeuwde een man tijdens een vlucht van Melbourne naar Hongkong van de Australische maatschappij Qantas. De crew slaagde er gelukkig in om de geweldadige passagier te overmeesteren en in bedwang te houden tot het vliegtuig veilig kon landen in Hongkong.
Het drama speelde zich af enkele uren nadat het toestel was opgestegen. Net voor middernacht plaatselijke tijd begon een passagier luidop een gebed te prevelen en werd dan plots zeer agressief. De man dreigde er onder meer mee om de deur van het vliegtuig te openen want dat zou "Gods wil" zijn. Hij wilde zichzelf en de andere passagiers de dood injagen.
Enkele stewards konden hem vrij snel overmeesteren en de agressieveling kreeg onmiddellijk handboeien om. Geboeid moest hij plaatsnemen op de eerste rij in economy class tussen enkele stewards in. De politie van Hongkong nam de man onmiddellijk na de landing mee voor verhoor. Een woordvoerder van Qantas bevestigde de feiten en prees de crew voor het uiterst professionele optreden.
Engeland verliest gemiddeld om de twee weken één soort. Dat stelt de universiteit op basis van een nieuwe studie. Tot nu werden enkel vogels en dieren bestudeerd, maar de onderzoekers gingen een stapje verder en onderzochten bijvoorbeeld ook minder bekende mossen.
De voorbije twee eeuwen ging in Engeland vijf procent van de 60.000 soorten verloren. Aan dat tempo zou het land ieder jaar 26 soorten verliezen. Groot-Brittannië doet het als geheel zelfs nog slechter, met 40 soorten per jaar, ofwel bijna één per week.
Uit het onderzoek blijkt ook dat vogels een goede indicator zijn op het vlak van uitsterving. Studies naar vogels in moeilijk bereikbare gebieden kunnen ons dus veel leren over de bedreiging voor andere soorten.
Veel oude en belangrijke habitats in Groot-Brittannië worden bedreigd door menselijke activiteiten. Zelfs met inspanningen om sommige soorten te redden, zullen onze overzeese buren nog jarenlang soorten blijven verliezen
Jennifer Aniston mag dan 41 zijn, ze is wel de meest begeerde vrijgezel ter wereld. Dat blijkt uit een rondvraag van het Amerikaanse magazine Vanity Fair.
Aniston haalde het met 29 procent van de stemmen. Hally Berry en Elin Nordgren, de ex van Tiger Woods, vervolledigen de top drie.
De 88-jarige Betty White, bekend van 'Golden Girls', eindigde verrassend op een vierde stek, Lady Gaga werd vijfde in de lijst.
De Gentse binnenstad vanop het water ontdekken, kan nu ook via een sportief-romantische avondrondvaart in een Canadese kano, mét bubbels en hapjes. De kanovaart kost 35 euro voor twee personen, een supplement van 15 euro zorgt voor een romantische upgrade met echte champagne en gerookte zalm of oesters.
Eurostar wil binnenkort naar Genève en Amsterdam sporen
Reizigers zullen op termijn ook de Eurostar naar Genève en Amsterdam kunnen nemen. Die ambitieuze plannen kaderen in de uitbreiding van het Europese hogesnelheidstraject.
Eurostar, de hogesnelheidstrein die Brussel en Parijs sinds 1994 met het Verenigd Koninkrijk verbindt, wil nu graag een aantal steden toevoegen aan de service zoals Genève en Amsterdam.
Het bedrijf investeert vanaf volgend jaar 820 miljoen euro in zijn treinenpark. De bestaande treinen krijgen een revisie en nieuw design en er worden nieuwe, snellere treinen aangekocht. De nieuwe treinen zijn in staat om op de verschillende Europese spoornetwerken te rijden, wat niet onbelangrijk is met de ambitieuze expansie in het achterhoofd.
Bob Pleysier voorspelt de gevolgen van strak Nederlands asiel- en migratiebeleid. Pleysier is voormalig directeur-generaal van Fedasil, het Federaal agentschap voor de opvang van asielzoekers. De verharding in onze buurlanden op het vlak van asiel en migratie vertaalt zich binnen Europa onmiddellijk in migratieverschuivingen. Het amechtige België zal dat geweten hebben, voorspelt Bob Pleysier.
De volgende Belgische regering zal, na de voorbije drie jaren, geen andere keuze hebben dan het Nederlandse model te kopiëren
Asielopvang zit in ons land dieper dan ooit in het slop. Ondanks een capaciteit van zo'n 20.000 opvangplaatsen moet Fedasil 1.000 asielzoekers in goedkope hotels dumpen en zijn er nog zo'n 5.000 mensen dakloos wegens geen plaats. Elke dag komen er daar nog zo'n 50 bij. Bovendien veroordelen rechtbanken Fedasil dagelijks tot aanzienlijke dwangsommen, wegens het niet opvangen van asielzoekers, het ontzeggen van onderwijs aan kinderen en het niet correct begeleiden van alleenstaande minderjarigen. Drie jaar non-beleid en een wazige regularisatieprocedure hebben het opvangbeleid laten verbrokkelen en de opvangwet komt als een boemerang terug in het gezicht van de overheden.
En de politiek? vraagt u... Die kijkt naar de stoet van koning en lakeien, informateurs, preformateurs en bemiddelaars en wacht op witte rook. Melchior Wathelet (cdH), nog steeds staatssecretaris voor Asiel en Migratiebeleid, verliest zich in het gezelschapsspel dat preformatie heet. Philippe Courard (PS), staatssecretaris bevoegd voor Asielopvang, laat met grote daadkracht bijkomende budgetten en militaire kazernes goedkeuren door de ministerraad maar is dan onmachtig om die middelen te gebruiken en een dam op te werpen tegen de voortschrijdende crisis.
Fedasil hangt in de touwen na drie jaar vechten tegen de bierkaai en veel van de nog beschikbare energie gaat verloren in interne strijd om hogere kaderfuncties en zitjes in het directiecomité. Ook de Dienst Vreemdelingenzaken heeft zijn strijd opgegeven en wacht gelaten op de komst van een nieuwe minister. Het Commissariaat voor de Vluchtelingen zag zijn prachtige inspanning om de historische achterstand van 42.000 dossiers terug te brengen tot minder dan 5.000 verloren gaan. Sinds de komst van Wathelet op Migratie steeg die achterstand opnieuw naar 10.650.
Intussen voeren onze buurlanden wel een actief (anti-)migratiebeleid. Duitsland en Frankrijk rollen de spierballen en zijn begonnen aan de uitwijzing van (vooral) Romamensen. En Nederland ontwaakt onder Wilders I, een nieuwe regering die een strak asiel- en migratiebeleid hoog in het vaandel voert.
Er was een tijd dat Nederland in Europa het gidsland was. Nederland was founding father van Europees overleg en stichtte (met België en Tsjechië) het European Network for Asylum Reception Organisations. Nederland was open en tolerant en ontplooide met grote vaardigheid de opvang. Nederland trok met zijn zilvervloot naar de nieuwe grenslanden (Turkije, Malta, Servië,...) om genereus (zij het met vooral Europees geld) zijn knowhow te delen. Nederland verwerkte toen met bekwame spoed dubbel zoveel asielaanvragen als België. Via COA (Centraal Orgaan voor de opvang van Asielzoekers) organiseerde het een modelopvangsysteem. Als eerste land werkte het een 'opvang op maat' uit voor minderjarigen. In het topjaar 2001 had COA niet minder dan 84.000 opvangplaatsen (België had er toen 15.000) en de planning om die opvang uit te breiden naar 108.000 lag ter tafel. COA noemde zich "het snelst groeiende bedrijf van Nederland".
Polderefficiëntie Maar toen kwam Rita Verdonck op Justitie. Opgetrokken uit staalplaat en met de oogopslag van een Siciliaanse godfather verplichtte zij COA de opvangcapaciteit, tegen de stroom in, af te bouwen tot 20.000. En dat gebeurde met polderefficiëntie: op vijf jaar tijd schrapte COA drie kwart van zijn opvang. Ook de buitenwereld schrok zodanig van deze catenaccio dat de instroom terugviel tot een historisch dieptepunt van 5.300 asielaanvragen in Nederland.
Toen moest ijzeren Rita vertrekken en kwam het Nederlandse asielbeleid onder twee Turks-Nederlandse zussen: Nebahat Albayrak (PVDA) op Justitie en haar zus Nurten (VVD) als Algemeen Directeur van COA. De situatie stabiliseerde en de cijfers gingen weer licht stijgen. Rechts Nederland zette zich opnieuw schrap. Wilders werd bij de jongste verkiezingen het nieuwe ijkpunt. In Nederland lijkt gedoogbeleid nu niet meer van toepassing op illegalen, maar wel op rechtse populisten en brutale voetballers. Johan Cruijff is weg als rolmodel bij onze noorderburen, ruige mandekkers als Nigel de Jong en Mark Van Bommel zijn nu het handelsmerk.
De verharding in onze buurlanden vertaalt zich binnen Europa onmiddellijk in migratieverschuivingen. Het amechtige België zal dat geweten hebben. De instroomcijfers stijgen en zullen dat in de komende maanden blijven doen. De media focusten onmiddellijk op de stijgende instroom van Romamensen uit Balkanstaten.
En België heeft geen antwoord klaar. De impasse van de regeringsvorming verhindert enig nieuw migratiebeleid. Het oude was al lek geslagen door de nog steeds lopende regularisatie.
Wie durft een prognose maken over het Belgische asiel- en migratiebeleid van morgen? Wint de nuchtere zakelijkheid van de Vlamingen met het ranzige randje etnocentrisme van de N-VA of het ruimhartige terre d'accueil-model van PS/cdH weliswaar op kosten van de federale overheid?
Mijn prognose: de volgende Belgische regering zal, na de voorbije drie jaren, geen andere keuze hebben dan het Nederlandse model te kopiëren. We krijgen een (Vlaamse) ijzeren minister van Migratie, die het aantal asielaanvragen zal terugdringen, manu militari zal repatriëren, procedures zal versnellen en gezinshereniging zal inperken.
En zo zal, tegen beter weten in, Nederland opnieuw ons gidsland zijn.
In een nieuw vakantieoord op de Malediven zal alleen blond personeel mogen werken. Een Litouwse organisatie van blonde vrouwen wil zo laten zien dat blonde vrouwen ambitieus zijn en niet dom.
Olialia, de organisatie in kwestie, wil de vooroordelen over blonde vrouwen de wereld uit helpen. Olialia is actief binnen 75 verschillende werkvelden, van de voedingsindustrie tot de computersoftware. "De vrouwen die bij ons werken zijn allemaal erg slim en hebben een diploma", vertelde Giedre Pukiene, directeur van Olialia, aan de BBC.
Zelfs de piloten die de vakantiegangers naar het nieuwe resort moeten brengen, zullen blond zijn. De plannen lokken wel heel wat protest uit. Niet-blonde vrouwen worden gediscrimineerd, klinkt het, en haarkleur mag geen criterium zijn om iemand al dan niet aan te nemen.
Bovendien bestaat er ook een lokale Maldivische wet die bepaalt dat minstens de helft van het personeel op vakantieoorden uit de Malediven zelf moet komen. Veel blonde inwoners zijn er op de eilandengroep echter niet te vinden. Als Olialia deze problemen van de baan krijgt, kan het vakantieoord in 2015 de deuren openen.
