TIENEN DRAAIT ROND Tienen - Tintelende stad -
Suikerstad -mijn stad -
17-04-2010
Melkweg
Melkweg herbergt wellicht duizenden beschavingen
De kans dat buitenaards leven bestaat moet wellicht nog veel hoger ingeschat worden dan nu het geval is. Een nieuwe onderzoekstechniek toont aan dat tenminste 3,5 procent van de op onze zon gelijkende sterren in de Melkweg rotsachtige planeten hebben zoals de aarde.
De Melkweg alleen al telt honderden miljarden sterren, waarvan de helft gelijkt op de zon. Het cijfer van 3,5 procent zonachtige sterren met vaste planeten in de Melkweg is bovendien een zeer voorzichtige raming, het werkelijke aantal ligt wellicht een stuk hoger.
Vandaag wordt volgens het magazine Science op een astronomisch congres van de Royal Astronomical Society in Glasgow de methode voorgesteld die onvermijdelijk tot deze conclusie leidt.
Witte dwergen
Onderzoekers hebben het spectrum van zogenaamde witte dwergen geanalyseerd. Witte dwergen zijn sterren in het laatste stadium van hun bestaan. Voordien hebben ze in hun expanderende fase als rode reuzen alles opgeslokt wat er in een baan omheen cirkelde. Een zonachtige ster bereikt als rode reus een diameter van 200 keer die van onze zon in haar huidige toestand.
(Foto: Impressie van een in 2007 ontdekte "Superaarde" op 20 lichtjaren in het sterrenbeeld Weegschaal. De ster is Gliese 581, de planeet zou water kunnen herbergen en leefbare temperaturen kennen, namelijk van rond het vriespunt tot 40 graden Celsius)
Chemische handtekening
Van de 146 onderzochte witte dwergen moeten er 109 planeten in vaste vorm hebben gehad. Het spectrum van het licht van de witte dwergen - hun chemische handtekening bij manier van spreken - verraadt de aanwezigheid van zware elementen zoal calcium in hun ijle atmosfeer.
En zware elementen rond een ster kunnen enkel afkomstig zijn van een rotsachtige planeet. De meeste witte dwergen hebben dus als rode reus rotsachtige planeten opgeslokt.
Gasballen
De tot dusver gehanteerde technieken (kleine bewegingen van een ster door de zwaartekracht van haar planeten, of afbuiging van het licht bij de passage van een planeet) hebben ook al het bestaan van zogenaamde exoplaneten - planeten buiten het zonnestelsel - aangetoond. Maar tot dusver waren enkel een paar honderd gasachtige reuzen zoals Jupiter en een handvol grote rotsachtige planeten bekend.
Nieuwe wereld
Deze nieuwe benadering opent een heel nieuwe wereld. Het Heelal heeft op een of ander ogenblik minstens ongeveer een miljard aardachtige planeten gekend. Een fractie daarvan kan ook echt op de aarde lijken, met de aanwezigheid van water en een leefbare afstand tot de ster.
Volgens astronoom Jonathan Fortney van de University of California tonen de nieuwe gegevens aan dat planeetvorming rond een ster "de normale gang van zaken is". (
Op 13 april 1860 wordt in de Langestraat te Oostende geboren James Sidney Edouard Ensor. Moeder is Marie Haegheman, die tijdens de vakantie de in Brussel geboren Brit James Frédéric heeft leren kennen. Ze trouwden in mei en elf maanden later kwam James ter wereld.
Een merkwaardige jongen die lof en onderscheidingen kreeg toen zijn artistieke vuur smeulend was, en ontgoocheld en verbitterd mokte toen hij zijn meesterwerken schilderde zoals "Oestereetster" en "De intrede van Christus in Brussel" in 1889. In 1954 schreef Alfred Barr, de eerste directeur van het Museum of Modern Art in New York, dat Ensor in 1887 wellicht de meest baanbrekende levende kunstenaar was.
Het magische jaar 1880
Op zijn dertiende zat James op het strand of in de duinen kleine "vergezichten" te schilderen op karton, paneel en soms op doek. Na een korte passage in de academie van Oostende vertrok hij voor een intense opleiding naar Brussel. Hij was toen zeventien.
De academie van Brussel werd een ontgoocheling. Ensor schreef: Voor mijn landschapsstudies had ik de open lucht opgezocht en ik vermoedde al dat het licht erg belangrijk was. Die nieuwe experimenten vielen bij de leraren niet in goede aarde. In 1880 hield Ensor zijn opleiding aan de academie voor bekeken. Vanaf dat jaar tot aan zowat de eeuwwisseling zou hij zijn beste werken presenteren. Op de foto links staat het werk "De dame in het zwart" uit 1881.
Op de academie leerde Ensor de zes jaar oudere Oostendenaar Willy Finch (1854-1930) kennen. Die bracht hem in contact met één van de beste marineschilders uit die tijd: Louis Artan de Saint-Martin (1837-1890). Wellicht ook via Willy Finch leerde Ensor Guillaume Vogels (1836-1896) kennen, die het lijkt wel een magisch getal in 1880 furore maakte in de avant-gardewereld van Brussel.
En door wie werd Vogels beïnvloed? Precies: door Louis Artan en door de impressionist Periclès Pantazis (1849-1884). Pantazis werkte in het decoratiebedrijf Peinture et Décoration van Vogels. Beiden kozen na enkele jaren voor het wankele bestaan als kunstenaars.
In 1883 wordt in Brussel Les XX ( les vingts ) opgericht. Mecenas, jurist en vooral kunstliefhebber Octave Maus was de grote bezieler van de groep die tegen het academisme en voor de vernieuwing in de kunst ging. Ensor heeft een jaar daarvoor als 22-jarige zijn bekende schilderij "Oestereetster" gemaakt
Op bezoek bij Ensor Het waren uitgerekend de academische professoren die Ensor het leven zuur hadden gemaakt, dus hij was een graag gezien lid bij Les XX. En er was nog een andere reden: zowel in Antwerpen als in Brussel werd het doek "Oestereetser" geweigerd. Ensor beschouwde het als één van zijn meesterwerken. Niemand wilde het. Zelfs in 1908 kwam het in de Luikse gemeenteraad tot een bitsige discussie over de mogelijke aankoop van het werk. Het was njet. En één van de argumenten was dat Ensor de glazen en flessen zo slecht had geschilderd (lees: het perspectief klopt niet ) dat ze van tafel konden donderen, maar zo merkte een pientere criticaster op: de fles is niet ontkurkt dus zal de vrouw niet vallen voor de verlokkingen van koning alcohol.
Pas in 1927 kocht het Koninklijk Museum voor Schone Kunsten in Antwerpen het doek aan. Voor "Bij Ensor op bezoek" hangt het nu prominent in de blauwe kamer.
In goed gezelschap
Terug naar dat illustere jaar 1880. Ensor en de 24 jaar oudere Vogels pootten hun schildersezel neer in Oostende. Ze schilderden de zee, strand, duinen, de stad... Ensor bewonderde Guillaume Vogels die sinds 1876 regelmatig aan de kust aan het werk was. Ensor had zijn "Rue sous la neige" (ondergesneeuwde straat ) uit 1878 goed bestudeerd. Twee jaar later schilderde Ensor "La rue de Flandre" (Vlaanderenstraat in Oostende).
De gelijkenissen zijn frappant: beide werken hebben dezelfde spreiding van het licht waardoor het schilderij groter oogt zodat de Vlaanderenstraat majestueus over het doek uitwaaiert. Daarnaast zijn de contouren van de woningen perfect waarneembaar. Zowel Vogels als Ensor werkten met grote vlakken schaduw en licht, zij voelden precies de tinten en de kleuren aan. Niet voor niets werd Ensor de West-Vlaamse Manet genoemd, naar de Franse impressionist.
En in 1884 schreef een criticus: Vogels en Ensor zijn op zoek naar het licht of veeleer een nieuwe manier om het licht te zien binnen de context van de kleuren. Vandaag heel gewoon, 120 jaar geleden niet.
Vogels schilderde nat-in-nat. Hij mengde kleur na kleur op het doek zelf soms met krachtige soms met soepele borstelbewegingen en hij gebruikte ook het paletmes om dikke strepen verf aan te brengen of te trekken.
Die techniek heeft Ensor zo goed als zeker van Guillaume Vogels geleerd. Ensor begreep ook snel de kracht van de grijze kleur in al zijn tinten, een specialiteit van Vogels. Op de tentoonstelling in Mu.ZEE hangt er één werk van Guillaume Vogels: "La rue Sainte-Cathérine", olie op doek uit 1890.
Ensor reisde met Vogels naar Nederland en twee maal naar Londen, waar zij in bewondering stonden voor William Turner (1775-1851), een absolute (romantische) meester van het licht.
Kenden Ensor en Vogels succes bij de verzamelaars dan geraakten zij bij Les XX vanaf 1887 geïsoleerd. Ensor verzette zich tegen het pointillisme, een vorm van neo-impressionisme waarbij het beeld wordt gevormd door onvermengde verfstippen naast elkaar te plaatsen ( te vergelijken met een pixel in de digitale fotografie ). De vermenging van de punten vindt uiteindelijk plaats op het netvlies van het oog. Het pointillisme maakte school bij enkele belangrijke leden van Les XX.
Een jaar daarvoor in 1886 had er zich nog een ernstig incident voorgedaan bij Les XX. Ter vervanging van twee leden had bezieler Maus de kandidatuur van de Britse James McNeill Whistler (1834-1903) - die in datzelfde jaar werd verkozen tot voorzitter van de Society of British Artists- voorgesteld. Vandaag behoort het werk van Whistler tot de wereldklasse.
Ensor was niet mals voor hem: "Waarom Whistler aanvaarden? Zijn schilderijen ruiken naar schimmel en muffe achterkamertjes. Hij is al beroemd genoeg. Wat voor nieuws kan hij ons nog leren."
Maar Ensor heeft nooit een goeie neus voor nieuw talent gehad. Schilders die hij destijds aanbeval, zijn nu slechts een komma of niets in de kunstgeschiedenis, en namen die hij bestreed zoals Knopff en Alfred Stevens behoren tot het collectieve kunstgeheugen.
Het einde
In 1889 is het meesterwerk van Ensor af: "De intrede van Christus in Brussel in 1889". Ensor begint aan zijn periode waarin de dood het thema is. Emile Verhaeren die een bescheiden monografie aan Ensor heeft gewijd merkte voorzichtig op dat de meester uit Oostende een beetje vermoeid is, ter plaatse blijft trappelen, wacht op een nieuwe elan.
De jaren nadien wordt James Ensor gefêteerd: koninklijk bezoek, internationale erkenning, de titel van baron e tutti quanti. En het atelier? Tja, nu en dan, eerder heel zelden dan zelden.
Op 19 november 1949 overlijdt Ensor in het Heilig-Hartziekenhuis van Oostende (foto). "Pietje de dood" zoals hij werd genoemd in de badplaats, is niet meer. De man met de zeis is langs geweest. Zijn dood is wereldnieuws
De Italiaanse schrijver Curzio Malaparte: Ik kom thuis en zet de radio aan: James Ensor is zopas overleden.( ) Een groot kunstenaar is een vader voor al wie van kunst houdt. ( ) Het aantal grote figuren in dit gekwetste en ontaarde Europa vermindert elke dag: en zie, alweer een groot mens heeft ons voorgoed verlaten. Nog enkele jaren verder en wij zullen helaas leven in een Europa dat met idioten bevolkt, overbevolkt is."
En Xavier Tricot, auteur van de oeuvrecatalogus, verzuchtte bij de opening van de boeiende en fraai gebrachte tentoonstelling "Bij Ensor op bezoek": "Als ik sterf, zit Ensor nog op mijn schouder."
En Ensor zelf? Die zou uitgeroepen hebben: "Leve de zee!", "Leve, gij Oostende!"
In Kroatië spreekt een 13-jarig meisje vloeiend Duits na een 24 uur lange coma. Haar moedertaal kent Sandra Ralic uit Knin niet meer, schrijft The Telegraph. Het meisje was onlangs op school begonnen met Duitse lessen, en daarnaast keek ze Duitse tv en las ze Duitse boeken. Volgens haar ouders sprak ze de taal echter lang niet vloeiend.
Raadsel
De artsen staan voor een raadsel. "We weten niet hoe een brein reageert op een dergelijk trauma", zegt ziekenhuisdirecteur Dujomir Marasovic. "We hebben natuurlijk wel enkele theorieën, maar kunnen momenteel niet al te veel zeggen om de privacy van de patiënte te respecteren."
Mirakel
"In vroegere tijden zou dit een mirakel genoemd worden," zegt psychiater Mijo Milas. "Wij verkiezen te denken dat er een logische verklaring moet zijn, die we gewoon nog niet hebben gevonden." (sam)
De schade die een Chinees vrachtschip toebracht aan het Great Barrier Reef bij Australië, is dan toch groter dan eerst gedacht. Door het slepen over het rif beschadigde de cargo een gebied van 3 kilometer lang en tot 250 meter breed.
Het Chinese vrachtschip, dat kolen vervoerde, was van de normale scheepvaartroutes afgeweken en gestrand op het beschermde koraalrif, het grootste ter wereld (foto boven: archieffoto). Het schip lekte ook 3 ton olie, en kon gisteren pas na tien dagen vlotgetrokken worden.
Eerst klonk het dat de schade nog meeviel, maar nu het schip weg is, kunnen onderzoekers zich een beter beeld vormen van de toegebrachte schade.
De Great Barrier Reef Marine Park Authority denkt dat het 20 jaar kan duren vooraleer de schade hersteld is. Wetenschapper David Wachenfield had het over "de grootste schade die hij ooit zag" aan het rif. Het onderwaterleven op het rif is op sommige plaatsen, waar het 230 meter lange schip over de bodem schuurde, helemaal vernield.
Schadelijke verfresten
Wetenschappers zijn ook bezorgd over de chemische samenstelling van de verf die op het schip is gebruikt en die werd afgeschraapt door het schuren. Duikers hebben immers vastgesteld dat sporen van de verf in de wijde omgeving van het rif te vinden zijn. Scheepsrompen worden beschermd met een speciale verf met stoffen die net verhinderen dat er zich geen schelpen of andere dingen op zouden vastzetten, en alle leven in de kiem smoren. De kwaliteit van het Barrier Reef, dat 2.000 km lang is en deel uitmaakt van de zeven wereldwonderen, gaat ook structureel achteruit door de vervuiling. De laatste 40 jaar ging ongeveer de helft van de begroeiing op het koraal verloren.
Tepels. Je hebt er in alle maten, kleuren en gradaties van prontheid. Die van Pamela Anderson (42) zijn, het zal niemand verbazen, van het bijzonder pronte soort en steken maar wat graag als konijnen hun neus door de draad. Maar priemende tepels in prime time, dat kan niet op de Amerikaanse televisie en dus moet Pamela voor 'Dancing with the Stars' haar toevlucht nemen tot tepelstickers.
"Mijn tepels breken er toch door" De showbazen hebben haar opgedragen de 'pasties' te dragen zodat haar tepels zich gedeisd houden. "Bij elke repetitie komen ze er mee aanzetten, maar ik hou niet van die dingen. Ze hinderen me en mijn tepels breken er toch door. In godsnaam, het zijn maar tepels", verklaarde Pam bij radiomaker Ryan Seacrest.
Janet Jackson Pamela beseft dat de drastische maatregel genomen wordt omdat de waakhond van tv-netwerk ABC als de dood is voor een vestimentair ongelukje à la Janet Jackson. "Ik moet hen de hele tijd geruststellen: 'Nee, er gaat niets uitvallen. Nee, er zal niets door mijn kleren steken'. Maar de outfits die ze me doen dragen zijn veel minder gewaagd dan die van de professionele dansers". (bang/lb)
Tobias Leenaert verklaart hoe de intensieve veeteelt de antibiotica-resistentie in de hand werkt. Hij is directeur van de vzw EVA, dat pleit voor een Ethisch Vegetarisch Alternatief (www.vegetarisme.be). Experts waarschuwden afgelopen weekend op een Weens congres voor de opmars van een nieuwe superbacterie, die resistent blijkt voor de bekende antibiotica en nu al voorkomt in meer dan 80 procent van het Nederlandse kippenvlees (DM 12/4). Volgens Leenaert is de intensieve veeteelt, die de resistentie in de hand werkt, een tijdbom voor volksgezondheid en milieu. "Maar hoe lang gaan we doen alsof er niks aan de hand is?"
De Wereldgezondheidsorganisatie waarschuwde dertig jaar geleden al voor de gevolgen van het grootschalige gebruik van antibiotica voor veedieren. Hoe lang kunnen economische belangen het laatste woord krijgen? De intensieve veeteelt is een tijdbom, zowel voor volksgezondheid als milieu
De nieuwe publieke vijand nummer een heet esbl. Het is een gevaarlijke, zogenaamde superbacterie, die ondertussen al bijna resistent is tegen zelfs de zwaarste antibiotica. Experts in Wenen trokken gisteren aan de alarmbel. Mag het gezegd dat er - voor de zoveelste keer - heel sterke aanwijzingen zijn dat ook dit gezondheidsgevaar voortkomt uit - de intensieve veeteelt?
In Nederland blijkt bijna 90 procent van het geteste kippenvlees besmet met de esbl-bacterie. Of de ziekteverwekker zelf afkomstig is uit de veeteelt staat nog niet vast. Wat wel duidelijk is, is dat de intensieve veeteelt de antibiotica-resistentie bij mensen enorm in de hand werkt. In veebedrijven zitten soms tot duizenden (varkens) of tienduizenden (kippen) dieren op elkaar gepakt, waardoor de kans op overdracht van ziekteverwekkers veel groter wordt en de mogelijke gevolgen enorm zijn. De enige manier om dieren in dergelijke omstandigheden gezond te houden (hen te laten leven tot ze slachtrijp zijn, zeg maar) is om ze vol te pompen met geneesmiddelen. De veehouder probeert het risico op het opduiken en verspreiden van ziekten te beperken door het preventief en therapeutisch gebruik van antibiotica. En zo ontstaat een wapenwedloop tussen geneesmiddelen en ziekteverwekkers. Daarvan is de esbl-bacterie slechts de meest recente beroemdheid: ook het H1N1 virus dat de Mexicaanse griep veroorzaakt - eerst varkensgriep genoemd - zou ook ontstaan zijn in de intensieve veeteelt. Gelatenheid Een reportage over de bacterie op het vtm-nieuws is typisch voor de gelatenheid waarmee vaak gereageerd wordt op dergelijke potentiële nachtmerries: nadat bericht wordt dat we de bacterie ook via de voeding kunnen opdoen (ook in België is besmet kippenvlees aangetroffen) krijgen we het advies van een expert. Jan Verhaegen, microbioloog UZ Leuven, stelt ons gerust: "gewoon het kippenvlees goed verwarmen". De reporter voegt er nog aan toe dat, willen we resistentie niet in de hand werken, dokters niet te vlug antibiotica mogen voorschrijven en patiënten er niet bij het minste kwaaltje mogen om vragen. En daarmee is de kous af. Geen woord over antibioticagebruik in de veeteelt. Alles is in orde, het vlees is weer veilig.
Nochtans zit precies daar het probleem. Antibioticarestanten blijven na de slacht van het dier in zeer lage hoeveelheden aanwezig in het vlees. Mensen nemen deze residu"s op, kippenbout per kippenbout, biefstuk per biefstuk. Op deze manier verliezen de antibiotica hun effectiviteit en ontstaat er resistentie. Bijzonder zorgwekkend is dat ook dierlijke mest antibioticaresidu's en bacteriën kan bevatten, die uiteindelijk worden aangetroffen in bemeste groenten en fruit.
Kan de veeteelt zonder antibiotica? Een ziekte die opduikt bij een paar dieren kan, zonder ingrijpen, in een mum van tijd een hele stal infecteren. Antibioticagebruik werd reeds teruggedrongen in de veeteelt: groeibevorderende antibiotica zijn niet langer toegelaten, maar er wordt nog steeds volop gebruik gemaakt van antibiotica voor preventieve en therapeutische doeleinden. Verdere beperkingen zijn immers niet evident: die zouden de productie van vlees duurder en economisch meer risicovol maken. De veehouderij schuift het probleem (deels terecht) af op de consument: die is niet bereid veel te betalen voor zijn vlees, en wil het elke dag op tafel. Per Belg wordt zo'n 100 kilogram vlees per jaar geconsumeerd. En diezelfde Belgen geven nog slechts 15 procent van hun maandbudget uit aan voedsel.
Welke alternatieven en oplossingen zijn er? We kunnen er ons verschillende indenken, maar er is één oplossing die niet alleen dit probleem maar ook een schare andere problemen ingrijpend kan beperken of zelfs kan elimineren: minder vlees eten. Dat betekent een lager aanbod en een minder intensieve veeteelt. Dat betekent minder CO2-uitstoot, een efficiënter voedselproductiesysteem, minder dierlijke vetten en dus minder hart- en vaatziekten, meer voedselveiligheid en minder dierenleed. We zijn enorm gebaat met minder vlees, maar uitgerekend deze heel simpele en doenbare stap is voor velen vooralsnog een brug te ver. Elke dag vlees op het bord lijkt voor de gemiddelde Belg een verworven recht of een noodzaak.
De vraag rijst dan: wat moet er gebeuren eer iemand actie onderneemt? De Wereldgezondheidsorganisatie waarschuwde dertig jaar geleden al voor de gevolgen van het grootschalige gebruik van antibiotica voor vee. Hoe lang kunnen economische belangen het laatste woord krijgen? De intensieve veeteelt is een absolute tijdbom, zowel voor de volksgezondheid als voor het milieu. Hoe kan een systeem dat erop gericht is zoveel mogelijk geld te genereren door zoveel mogelijk dieren zo vlug mogelijk zo vet mogelijk te maken met zo weinig mogelijk kosten, ooit iets goeds opbrengen?
Laat ons niet met de vinger wijzen. De intensieve veeteelt is een uitwas. Ze is niemands fout, maar we moeten ervan af.
Luchtvaartmaatschappij Ryanair gaat voor de zomermaanden een extra dertiende vliegtuig stationeren op de luchthaven van Charleroi. Het toestel moet dienen om de frequentie op een aantal bestemmingen te verhogen. Ryanair onderhandelt ook met de luchthaven van Oostendeover nieuwe routes.
"De capaciteit op de luchthaven van Charleroi is sterk gestegen", legt Stephen McNamara, woordvoerder van Ryanair, uit. "We zouden het vliegtuig dan ook graag langer in Charleroi huisvesten, maar daarvoor is het wachten op extra plaats." Een extra vliegtuig levert direct zo'n 150 banen op. Ryanair creëerde de voorbije jaren naar schatting 4.300 banen in Charleroi.
Het dertiende toestel zal worden gebruikt om de frequentie op enkele zonbestemmingen (Agadir, Cagliari, Fez, Figari, Gran Canaria, Ibiza, Marrakesh, Nador, Pau, Tangiers, Tenerife, Sevilla en Zadar) op te trekken met één tot twee extra vluchten per week. "De boekingen voor de zomer lopen goed, vandaar dat we extra capaciteit toevoegen", aldus McNamara. Precieze cijfers kon hij niet kwijt. "Het is moeilijk vergelijken met de zomer van 2009. We lanceren dit jaar negen extra bestemmingen vanop Charleroi. In 2009 vervoerden we zo'n 3,8 miljoen passagiers, dit jaar zouden dat er 4,1 miljoen moeten zijn".
Topman Micheal O'Leary zegt dat hij met 62 luchthavens in Europa onderhandelt over nieuwe routes voor Ryanair. Daar is ook Oostende bij. "Een eerder voorstel is afgewezen, maar de deur om te praten is niet gesloten", dixit McNamara. Maar hij wees erop dat een komst voor de zomer moeilijk wordt. "Er zijn 6 à 8 weken nodig om boekingen te kunnen doen". (belga/sps)
Brits koppel vergeet in Dover schoonmoeder op parking bij trip met ferry naar Frankrijk
Wat voor een Britse schoonmoeder een leuke daguitstap naar Frankrijk moest worden, is uitgedraaid op een regelrechte nachtmerrie. Haar schoonzoon en haar dochter reden eerst met haar zo'n 500 km in de auto van de Merseyside naar Dover, maar bij het inschepen richting Calais liep het helemaal fout. Het koppel vergat domweg de schoonmoeder mee te nemen, toen ze te voet op de boot stapten. De 70-plusser bleef achter in de auto op de parking en werd pas na zes uur 'bevrijd'.
Pas onderweg op de ferry besefte het koppel de enorme blunder. Ze belden in allerijl naar de politie in Dover. Die troffen de verwarde vrouw nog altijd op de achterbank van de auto aan. Ze had daar zes volle uren in ongeloof gezeten. Toen haar dochter en haar man terug in Dover aankwamen, werden ze (niet onterecht deze keer) stevig de levieten gelezen door de arme bejaarde vrouw. (hlnsydney/kh)
TIENEN - Vrijdag 23 april is het Wereldboekendag. Ook in de Tiense stadsbibliotheek zal deze dag niet onopgemerkt voorbijgaan. Wie een roos schenkt aan de bibliotheek, maakt kans op een reis naar Barcelona.
De Wereldboekendag valt niet toevallig op 23 april. Op die dag stierven in 1616 drie grote auteurs: William Shakespeare, Miguel de Cervantes en Inca Garcilaso de la Vega. Voor de Unesco vormde dat een mooie aanleiding om die dag tot Wereldboekendag uit te roepen. Maar er is meer. De Catalanen vieren elk jaar op 23 april het feest van Sint-Joris, waarbij de mannen aan de vrouwen een roos schenken en de vrouwen aan de mannen een boek. Op die dag worden er in Catalonië maar liefst 4 miljoen rozen geschonken en 400.000 boeken.
De provincie VlaamsBrabant neemt ter gelegenheid van Wereldboekendag een aantal initiatieven. Wie op 23 en 24 april een rode roos schenkt aan de Tiense stadsbibliotheek, maakt kans op een reis naar Barcelona om er in 2011 de Wereldboekendag te beleven. Bovendien worden er onder de gulle schenkers e-readers met enkele e-books verloot. De Tiense bibliotheek doet er nog een schepje bovenop en verloot drie bonnenboekjes Beleef Tienen onder haar deelnemers.
"Het is de bedoeling dat de bibliotheekgebruikers met een roos hun dankbaarheid over het werk van het bibliotheekpersoneel uitdrukken. De bibliotheek met de best gevulde vaas is voor een jaar 'Wereldboekenbib' van onze provincie. Ik hoop dat zoveel mogelijk Vlaams-Brabanders met een roos in de hand naar de plaatselijke bibliotheek trekken om het personeel een hart onder de riem te steken", aldus Elke Zelderloo, gedeputeerde voor cultuur.(Vandersmissen)
Wommersomnaar Wouter Klewais vertoeft momenteel in het Zweedse Göteborg, waar hij gisteren in een laboratorium een eerste praktische proef aflegde in de Europese Olympiade voor Wetenschappen. Vrijdag kent hij het resultaat.
Wommersomnaar Wouter Klewais vertoeft momenteel in het Zweedse Göteborg, waar hij gisteren in een laboratorium een eerste praktische proef aflegde in de Europese Olympiade voor Wetenschappen. Vrijdag kent hij het resultaat.
Aan de Olympiade nemen drie Vlaamse en drie Waalse scholieren deel. De zestienjarige Wouter zit in Tienen in het vijfde jaar Wetenschappen-Wiskunde van het atheneum. 'Hij is altijd sterk geïnteresseerd geweest in fysica, chemie en biologie', vertelt zijn moeder Patricia Ingels. 'Hij nam deel aan de nationale wedstrijd en won met ruime voorsprong de theoretische voorronde. Praktische proeven vonden vervolgens plaats in de labo's van de universiteiten van Leuven en Brussel.'
Welke proeven Wouter in Göteborg moet afleggen, is vooraf niet geweten. Om deelname aan de Olympiade af te dwingen, deed hij een proef voor het bepalen van het citroengehalte van een stof met toepassing van jodometrie. Dat is een methode om na te gaan hoeveel jodium vrij- of samenkomt bij een chemische reactie. Het spreekt vanzelf dat de ganse schoolgemeenschap van het Tiense atheneum reikhalzend uitkijkt naar wat Wouter in Göteborg presteert. (BE)
Vreemde wezens leven rond diepste onderzeese vulkaan
Diep in de Caraïbische Zee heeft een robot een bezoek gebracht aan de diepste onderzeese vulkaan ter wereld. Uit de krater komt superheet water dat rijk is aan mineralen.
De zogenaamde 'black smokers' spuwen water naar boven dat verzadigd is met mineralen. Daardoor krijgt het water een donkere kleur. De kraters zitten ongeveer 5 kilometer diep in de Cayman Trough. Tot nu toe lagen de diepste vulkanen op een diepte van ongeveer 4 kilometer.
Andere wereld "Het leek wel of we de bodem van een andere wereld aan het verkennen waren", zegt geoloog Bramley Murton van het National Oceanography Centre (NOC) in Southampton. Hij bestuurde het onderwatervoertuig dat de vulkaan filmde. Er liggen nog meer onderzeese vulkanen in de buurt. Het is als het ware een soort bergketen die in het midden van de oceaan rond de Aarde trekt.
Vreemde wezens Grote stukken van de Aarde bewegen onder water waardoor er scheuren ontstaan. Daaruit kan lava tevoorschijn komen. De eerste krater werd in 1977 ontdekt nabij de kust van Ecuador. Je zou denken dat er geen leven mogelijk is nabij deze extreem hete vulkanen. Toch leven er vreemde wezens die in staat zijn de hitte te weerstaan.
Ook de druk is er anders dan normaal, liefst 500 keer zwaarder dan een normale atmosferische druk. Voor de wezens die er leven moet het volgens de onderzoekers lijken alsof er een grote familiewagen op hen drukt.
Buitenaards leven
Het onderzoek naar het leven in extreme onderzeese omstandigheden kan informatie opleveren over hoe leven mogelijk kan zijn op planeten waarop we dat niet meteen zouden verwachten. En het kan ons tevens veel leren over hoe het leven op onze eigen planeet ontstaan is. (gb)
Antwerpse diamant van 603 karaat schittert in Sjanghai
De Antwerpse diamantsector wil indruk maken op de Chinezen tijdens de Wereldtentoonstelling in Sjanghai. Daarom stuurt hij een reeks exclusieve stenen naar het Belgische paviljoen. In een speciale diamantcorner zullen tientallen kleine en grote diamanten te zien en te koop zijn, net als een overzicht van 250 jaar Belgisch juweelontwerp. De absolute topper wordt de Lesotho Promise. Aan de hand van die gigantische steen van 603 karaat wil de diamantsector vertellen hoe een ruwe diamant bewerkt wordt tot een juweel. De Lesotho Promise is in Antwerpen geslepen en verwerkt tot een halsketting van 26 kleine en grote diamanten. Het gaat om de grootste ruwe diamant die in de 21ste eeuw bovengehaald werd. Hij werd voor 12,36 miljoen dollar verkocht. In Sjanghai zullen replica's van de ruwe diamant en de ketting worden getoond, moet Georges Brys van de Hoge Raad voor Diamant (HRD) toegeven. 'Het is onbetaalbaar om de echte naar de Wereldtentoonstelling te krijgen
"Regering heeft aanzuigeffect gecreëerd bij asielaanvragers"
"De regering blijft vaag als het gaat om de situatie van asielaanvragers." Dat heeft voormalig directeur van Fedasil Bob Pleysier vandaag gezegd op La Première.
Volgens Pleysier volgt die "onduidelijkheid" uit het feit dat elke negatieve beslissing alsnog een positief antwoord zou opleveren. "Veel politici zijn naar de kerken getrokken en gaven velen daarmee de hoop dat ze geregulariseerd zouden worden. Dat zorgt voor een aantrekkingskracht", merkt Pleysier op.
"Situatie is eigen aan België" Voorts benadrukt hij dat het aantal asielaanvragers eind 2009 sterk gestegen is, terwijl het aantal conflicten in de wereld niet toenam. De website van Fedasil toont immers aan dat het maandelijks aantal asielaanvragen steeg van 1.314 in januari tot 1.663 in juli, 1.853 in oktober en 2.023 in december 2009. In totaal werden er vorig jaar 17.186 aanvragen geregistreerd, zo'n 5.000 meer dan in 2008. "Deze situatie is eigen aan België, we hebben een aanzuigeffect gecreëerd', stelt Bob Pleysier vast.
Volgens Pleysier moet men het openen van nieuwe centra vermijden, maar moet men wel de ontwikkeling van lokale opvanginitiatieven bevorderen. "Wanneer elke gemeente 10 plaatsen beschikbaar stelt, bijvoorbeeld een huis of twee appartementen, zal het probleem van minister Courard opgelost zijn", merkt hij op.
Eén minister
De voormalige directeur van Fedasil pleit er ook voor dat de Dienst Vreemdelingenzaken en Fedasil onder voogdij worden geplaatst van slechts één minister. (belga/ypu)
