TIENEN DRAAIT ROND Tienen - Tintelende stad -
Suikerstad -mijn stad -
08-02-2010
Hondenafschrikker
Britse postbodes krijgen 'hondenafschrikker'
In Groot-Brittannië worden elke week niet minder dan 92 postbodes aangevallen door een hond. Van het goede te veel, vonden ze bij de Royal Mail en daar wordt nu een mouw, of een broekspijp, aan gepast.
Vierduizend aanvallen De postbodes krijgen eerlang een toestelletje dat een geluid maakt dat honden moet afschrikken. Het postbedrijf heeft dat besloten nadat bleek dat vorig jaar bijna vijfduizend postbodes zijn aangevallen. Dat is een vijfde meer dan het jaar voordien.
Proef Op dit moment wordt het apparaat uitgetest door een groep postbodes. Als het goed blijkt te werken, krijgt ieder brievenbesteller een 'hondenafschrikker'. (eb)
Het openbaar vervoer wordt duurder. Zowel de NMBS als de vervoersmaatschappij De Lijn zal zijn tarieven verhogen.
Bij De Lijn zullen de losse tickets op de bus duurder worden. Ook de prijzen voor abonnementen stijgen. Een Buzzy Pazz, waarmee jongeren onbeperkt kunnen reizen, of een Omnipas, een gelijkaardig systeem voor volwassenen, zullen binnenkort 2,5 procent meer kosten.
Bij de NMBS worden de treintickets gemiddeld zo'n 0,57 procent duurder. Ook zijn er enkele wijzingen in het aanbod. Kinderen tot 12 jaar zullen voortaan zonder uurbeperking gratis kunnen reizen. De tickets 'Dag aan zee' en 'Dag aan de Ardennen' zullen verdwijnen. Ook de 50-procent-verminderingskaart zal niet langer te koop zijn.
Sms
De enige manier om de kosten te drukken is voor door de tickets te betalen per sms. Reizigers van De Lijn kunnen bijvoorbeeld een berichtje sturen met de boodschap "DL" naar 4884. Een bevestigings-sms geldt als betalingsbewijs.
Een ticket voor 1 uur per sms zal 1,45 euro kosten. Dat is 28 procent minder dan een ticket kopen bij de buschauffeur.
Tienen - RED houdt een training vootr artsen die 'op straat' ter hulp komen. De afkorting RED staat (in het Engels) voor redding en bevrijding van autobestuurders.
Op zaterdag 13 februari van 14 tot 17 u organiseert RED bij de aanvang van haar 13° seizoen een symposium. RED is een medisch team voor eerste hulp bij wedstrijden voor gemotoriseerde sporten. Zij hebben ondertussen in al die jaren een grote ervaring opgebouwd, eind vorig seizoen stond de teller op 677 wedstrijddagen.
Jan Beirnaert: 'Wij hadden gehoopt vijftig geïnteresseerden bijeen te vinden, maar voor het ogenblik staat de teller al aan 60 (en de inschrijvingen zijn nog niet beëindigd), de deelnemers komen uit alle hoeken van het Vlaamse land, vaak ook als vertegenwoordiger van een groep.'
'Wij hebben het symposium de toepasselijke titel “Op straat” gegeven want wij beperken ons niet alleen tot medische hulp bij gemotoriseerde sporten. Er zal worden ingegaan op wat een gespecialiseerde hulpverlener kan doen als hij (zij) medische hulp moet toepassen “op straat” los van een vertrouwde omgeving als het ziekenhuis.'
Sprekers: Jan Beirnaert, chirurg-urgentiearts Tienen
Hans Decoster,cardioloog-urgentiearts Tienen
Gunter De Win, urologie Leuven
Kevin Lathouwers, gso anesthesie Leuven
Johan Stuer,anesthesist (-intensivist), Tiense Spoedartsen
Namibië heeft de belangrijkste Travel Award van het Britse reismagazine 'Wanderlust' gewonnen, die van topbestemming 2010. Meer dan tweeduizend lezers van het magazine verkozen het jonge Afrikaanse land als hun favoriete vakantiebestemming. Volgens de stemmers kan je in dit land de beste reiservaringen opdoen ter wereld. Oman en Nieuw-Zeeland werden respectievelijk tweede en derde.
Namibië wordt jaar na jaar populairder bij toeristen omwille van de diversiteit aan prachtige en fotogenieke landschappen. Het land lijkt wel bezaaid met adembenemende duinen, onmetelijke woestijnen en indrukwekkende canyons. Ook het lijstje wilde dieren dat je er kan bewonderen in onder meer het Etosha nationaal park is praktisch eindeloos. Geen wonder dus dat Nambië uiteindelijk als grote winnaar uit de bus kwam.
Nieuwkomers Oman is een opvallende nieuwkomer in de top tien. De prachtige kustlijn en reusachtige woestijn in het binnenland vormen een paradijs voor avonturiers. Nieuw-zeeland is dan weer een vaste waarde in dit lijstje. Het prachtige land behoort al langer tot de droombestemming van vele globetrotters en lijkt de hoge verwachtingen steeds te kunnen inlossen. Ijsland kan de negende plaats bemachtigen. De economische crisis heeft ervoor gezorgd dat het land nu aantrekkelijker geprijsd is voor toeristen en dat laat zich eveneens voelen in de populariteit.
Het volledige overzicht van de top tien: 1. Namibië 2. Oman 3. Nieuw-Zeeland 4. Australië 5. Laos 6. Japan 7. Canada 8. Botswana 9. Ijsland 10. Nepal (hlnsydney/kve)
Borsten die energie opwekken, en je pacemaker, gsm of ipod van stroom kunnen voorzien: sciencefiction? Niet helemaal, want Amerikaanse wetenschappers aan de universiteit van Princeton hebben een siliconenimplantaat ontwikkeld dat energie opwekt zodra het lichaamsdeel waar het implantaat zich bevindt, beweegt.
Wie zich dus een borstvergroting laat aanmeten mét deze implantaat, kan eigen stroom opwekken door simpelweg te ademen, de wandelen of te bewegen.
Buigen maakt energie Het implantaat is simpelweg silicone waar een stof aan werd toegevoegd (piezo-electric lead zirconate titanate of piëzo-elektrisch loodzirkonaat titaan), die samen energie opwekken onder invloed van beweging. De chip is gemaakt van keramische nanostrikjes zo klein dat er 100 in één millimeter passen. Door het piëzo-elektrisch effect wordt stroom gemaakt zodra de strikjes gebogen worden. Het zou hoogst efficiënt zijn in het omzetten van mechanische energie in elektriciteit.
Pacemaker, gsm en iPod Volgens de makers kan de implantaat pacemakers, gsm's en andere elektrische apparaten van stroom voorzien. Als het in een schoen zou worden ingewerkt, zou het voldoende stroom opwekken om een mp3-speler tijdens het sporten van stroom te voorzien.
Wordt het tegen de longen geplaatst, dan kan ademen alleen de batterij van de pacemaker opladen. Om de batterij te vervangen moet nu nog een operatie worden uitgevoerd. Hoe de stroom tot in het op te laden apparaat geraakt, werd niet vermeld.
Schaal "De schoonheid ervan is dat het op schaal kan aangepast worden. Hoe beter we worden in het maken van dit soort chips, hoe groter ze kunnen worden en hoe meer energie ze kunnen opwekken", aldus postdoctoraal onderzoeker Yi Qi, die samen met zijn prof Michael McAlpine aan het project werkte. Een verslag van hun ontdekking wordt gedaan in het vakblad Nano Letters. (edp)
COSTA RICA & NICARAGUA: GRENSHOPPEN IN MIDDEN-AMERIKA — Zwoel en stoffig zijn ze allebei. En een boeiende natuur hebben ze ook gemeen. Maar los daarvan hebben Nicaragua en Costa Rica een volstrekt eigen kleur en temperament. De grensstreek tussen beide is de ideale plek om dat te ontdekken.
‘My friends, listen very carefully. Tomorrow we will travel to Nicaragua. I repeat: Nicaragua. My friends, that's a different world.' Onze lokale gids Marc trekt zijn donkerbruine voorhoofd in een bezorgde plooi terwijl hij ons toespreekt. Zorgvuldig kiest hij de stiltes aan tafel om zijn mededeling te doen; zijn blik staat op scherp. ‘Ik heb jullie paspoorten allemaal nu nodig. We zullen ze kopiëren zodat, áls jullie ze zouden verliezen, jullie geen problemen krijgen. Betaal morgen nergens met Visa, neem geen dure dingen mee op straat. My friends, we zullen een goeie vijftig jaar teruggaan in de tijd. Bereid je daar maar op voor.'
De groep journalisten aan tafel in het restaurant van de Buena Vista Lodge is er zowaar even stil van geworden. Al kan dat ook het gevolg zijn van de zwoele dagen die we al achter de rug hebben in Costa Rica. Boven ons draaien de ventilatoren overuren, buiten zijn de honderden mosquitoes alweer op zoek naar een verse prooi. En wij duiken nu maar beter zo snel mogelijk ons bed in, zo laat Marc verstaan, want om halfvijf 's morgens vertrekt de bus.
Viva la Revolución!
Een goeie zes uur later is het nog altijd even zwoel, als het verzamelde gezelschap midden in de nacht met kleine oogjes naar de bus komt gesjokt. Vanuit de lodge, die dicht bij Cañas Dulces ligt, in het uiterste noorden van Costa Rica, vatten we de reis naar de Nicaraguaanse grens aan. Terwijl de bus grommelt en over de putten in het slechte wegdek stuitert, zet gids Marc zijn beknopte introductie tot Nicaragua voort, met speciale aandacht voor de grensovergang. ‘My friends, we kunnen daar vlotjes doorrijden, we kunnen daar uren stilstaan. We kunnen zelfs er de nacht moeten doorbrengen. Je weet nooit wat er aan de grens gebeurt.'
Onze groep is te slaperig om verontrust te zijn. En er verandert maar weinig aan die gemoedstoestand als we, na een doortocht door de arme Costa Ricaanse provincie La Cruz, een kleine vier uur later de grens bereiken. Via het linkerrijvak dan wel, want aan de rechterzijde staat een schier eindeloze colonne vrachtwagens te wachten op grenscontrole. Drugs, wapens of andere verboden tuig: elke tientonner wordt hier grondig gecontroleerd. Niet zonder reden, zal Marc wat later aan de douanepost uitleggen, want: ‘Kijk, daar staat een wagen die in beslag is genomen omdat er drugs in zijn benzinetank zaten.'
Het is intussen negen uur 's morgens geworden en de grensformaliteiten leveren weinig spectaculaire avonturen op. Het ziet er allemaal wat sjofel uit, daar aan de overkant, maar voor de rest valt er, behalve wat taxfreeshops en ongeïnteresseerde douanebeambten, weinig te melden. Nicaragua binnenrijden voelt dat ook niet meteen bijzonder, al is het eerste wat we zien wel een verlaten legerbasis. Dat is even wennen, want buurland Costa Rica heeft al lang geen leger meer. ‘Sinds 1984 is Nicaragua democratisch, maar Daniel Ortega regeert het land als een dictator', vat Marc een kwarteeuw strubbelingen tussen sandinisten en contra's bondig samen.
Nicaragua heeft het in het verleden inderdaad niet makkelijk gehad. Burgeroorlogen, guerrilla en terreur hebben het land op zijn knieën gebracht. Een gemiddeld maandloon bedraagt er 130 dollar en dat is maar liefst vier keer minder dan in Costa Rica. Sinds 1984 zwaait Ortega hier de plak, hoewel hij in 1990 even het toneel moest verlaten voor onder meer Violeta Barrios de Chamorro, de eerste vrouwelijke president van het land, en later Arnoldo Alemán, haar opvolger. Maar in 2007 hees Ortega zich opnieuw in het zadel en dat merk je ook nu nog langs de weg. Borden met zijn beeltenis boven de kreet ‘Unida, Nicaragua triunfa!' markeren de toegang van steden en dorpen. Graffiti à la ‘Viva la Revolución!' zetten zijn boodschap kracht bij.
Granada in pastelpaars
Een onveiligheidsgevoel zullen we nooit hebben, op onze trip door het zuiden van Nicaragua, laat staan dat we vijftig jaar teruggaan in de tijd, maar het land is wel fundamenteel anders dan het vrij gezapige en relaxte Costa Rica. De mensen zijn er extraverter, het verkeer is er drukker, de kleuren zijn er feller, het leven is er intenser. Zeker in Granada, de derde stad van het land, na Léon en de hoofdstad Managua. Ooit was Granada zelfs nog de hoofdstad van Nicaragua, maar algauw werd het de twistappel tussen conservatieven en liberalen, en die laatsten verkozen León boven Granada. Uiteindelijk werd het hoofdstedelijke compromis dan maar Managua, op een uurtje van Granada.
Granada is een elegante stad die makkelijk te behappen valt. Het centrum is klein en knus, het centrale plein ‘Parque Central' de perfecte uitvalsbasis voor een wandeltocht of een ritje per paardenkoets — net iets comfortabeler bij het warme en zwoele weer. Maar het eerste wat je verplicht moet doen in Granada is mensen kijken. Vanaf het terras van Hotel Alhambra bijvoorbeeld, op de hoek van het centrale plein. Bestel een frisse Victoria — de Nicaraguaanse tegenhanger van de Imperial, het trotse Costa Ricaanse bier — en zie de stad er voorbijtrekken.
Vanuit Hotel Alambra heb je trouwens zicht op de okergele Catedral waar, toen wij er passeerden, een aangrijpende dankviering plaatsvond. De kathedraal is maar één voorbeeld van de prachtige Spaans-koloniale architectuur die de stad rijk is — een erfenisje van de conquistadores, die de stad in 1524 stichtten. Het is dan ook heerlijk ronddwalen door de kleurrijke straten. Statige woningen in pastelpaars, -groen, -rood en -geel wisselen mekaar af tot je uitkomt bij het oude treinstation, waar al geen trein meer voorbijkomt sinds 1994, maar dat wel de moeite loont om zijn rust en grandeur. Of bij het Antiguo Hospital San Juan de Dios, een vervallen ziekenhuis uit de 19de eeuw dat op restauratie wacht, maar nu al een perfect filmdecor zou kunnen zijn.
Granada wordt terecht een pareltje genoemd. Achter elke hoek, voorbij elke steeg doe je nieuwe ontdekkingen. Wanneer we 's avonds de stad uitrijden, flitsen we nog voorbij een indrukwekkende begraafplaats waar de grote bovengrondse graftombes het belang van de plek onderstrepen. ‘Hier liggen alle voormalige presidenten begraven', weet gids Marc. Zonde dat we dat nu pas beseffen. Intussen scheurt de bus verder, terwijl op de achtergrond La Concepción steeds duidelijker verrijst: de indrukwekkende vulkaan die boven Granada uittorent zal ons de hele rit achtervolgen.
Smoking gun
Wanneer het immense Lago de Nicaragua opduikt, naderen we opnieuw de grens met Costa Rica. Deze keer verloopt de overgang iets minder vlot — twee uur wachten door een defect computersysteem, plus een gevecht in regel tussen twee groepjes Nicaraguanen — maar daarna gaat het in rechte lijn richting hotel, dat aan de kust van de Golfo de Papagayo ligt, in de provincie Guanacaste.
Costa Rica bezoeken doe je niet alleen voor het lekkere weer en de fijne stranden, maar uiteraard ook voor zijn rijke fauna en flora. Geen wonder dus dat het ecotoerisme in al zijn vormen er hoogtij viert. Vanuit onze locatie in het noordoosten kun je makkelijk uitstappen maken naar diverse natuurparken, onder meer naar de nevelwouden van Monteverde en de beroemdste vulkaan van het eiland, de Arenal. Hoewel: ‘makkelijk' betekent wel soms urenlang over hobbelige wegen rijden. De afstanden zijn hier groot en de natuurparken worden, bewust of onbewust, niet altijd even toegankelijk gemaakt.
Desalniettemin staat de vulkaan Arenal met recht en rede op elk bezoekerslijstje. Deze slapende reus richtte in 1968 een heuse ravage aan, toen hij plots besloot uit te barsten. Drie dorpen werden van de kaart geveegd, tachtig mensen kwamen om, naast heel wat vee dat de lavastromen niet op tijd kon ontvluchten. Vandaag is de rust weergekeerd aan de voet van de vulkaan, al is hij sinds het bewuste jaar 1968 niet meer gestopt met roken en rommelen. Om hem in volle glorie te zien, moet je wel geluk hebben, want als het bewolkt is, verdwijnt de top. De dag dat wij er naartoe zigzagden, had het gelukkig net geregend en trokken de wolken weg. En daar dook hij plots op, als een smoking gun in de avondschemering. Indrukwekkend.
Even boeiend is de tocht ervan weg, richting Monteverde National Park. Via een zogenaamde jeep-boat-jeepsafari — al is minibus een betere omschrijving voor jeep — bereiken we de overkant van het Lago de Arenal, een meer dat wordt afgezoomd door een landschap dat zo weggeplukt lijkt uit de Ierse heuvels. Van daaruit gaat het via een onwaarschijnlijk lange en bijzonder slechte weg de mist en de bergen in.
Monteverde is dan ook een gebied dat bekendstaat om zijn nevelwouden, waarin je de kruinen van eeuwenoude bomen van wel heel dichtbij kunt bekijken door een systeem van hangbruggen. Het is eens een ander soort boswandeling, waarbij je ook nog fijne beestjes kunt ontdekken zoals daar zijn: de immer vingervlugge kolibrie. Hangbrugwandelingen zijn samen met zogenaamde canopy tours — met ziplijnen van boom tot boom zoeven — twee van de populairste activiteiten in de Costa Ricaanse natuur. En het moet gezegd: zo'n canopy tour is best een fijne ervaring.
Een vakantie midden in de natuur, afgewisseld met wat actie en wildlife en besloten met een fris Imperial-biertje op een exotisch strand: dat is wat Costa Rica in de aanbieding heeft, althans in het noorden. Naast de immer relaxte Tico's natuurlijk, zoals de Costa Ricanen genoemd worden. En de vele mosquitoes. Neem dus een flinke voorraad Deet mee, als u naar het land reist, en noem het op geheel Costa Ricaanse wijze ‘the Chanel of the rainforest' — en alles komt goed.
Het baggerwerk voor de Scheldeverdieping in Nederland gaat op 12 februari van start. Dat is ruim een halve maand vroeger dan gepland. De baggerwerken worden uitgevoerd door de Vlaamse baggercombinatie Deme-De Nul. Na de werkzaamheden kan de Antwerpse haven de grootste schepen ontvangen.
De Scheldeverdieping moet het mogelijk maken dat schepen met een diepgang tot 13,1 meter in alle omstandigheden rechtstreeks naar Antwerpen kunnen varen.
De baggerwerkzaamheden omvatten het wegwerken van een twaalftal drempels in de Westerschelde op Nederlands grondgebied. Vlaanderen betaalt de werkzaamheden. De kostprijs bedraagt 100 miljoen euro. Tegen midden 2011 zouden de werkzaamheden beëindigd moeten zijn. Op Vlaams grondgebied begonnen de werkzaamheden voor de Scheldeverdieping al eind 2007 en zijn ze volledig uitgevoerd. (belga/vsv)
Vergeet de auto, de fiets, de segway of de step. Als het van de NASA afhangt, vliegen we op termijn rond in ons persoonlijke toestel. De ruimtevaartorganisatie is volop bezig met de ontwikkeling van een vliegtuigje op maat van de gewone man, van u en ik dus.
Het conceptuele design van de 'Puffin' (papegaaiduiker) is van de hand van Mark D. Moore, een ingenieur bij de NASA. Het toestel zal een lengte hebben van 3,6 meter en een spanwijdte van 4,2 meter. Het vliegtuigje wordt aangedreven door elektrische motoren waardoor het relatief stil door de lucht zal vliegen en niet zo zwaar weegt (135 kg zonder piloot). Hierdoor zal de impact op het milieu miniem zijn.
Uiteraard bestaat de 'Puffin' voorlopig enkel in theorie. Het kan op termijn ingezet worden voor militaire missies maar het zou eveneens een optie kunnen zijn voor conventionele vluchten voor de man in de straat. Het woord file zal dan een andere betekenis krijgen. (hlnsydney/kve)
Hoe de moslims over ons Europeanen denken ...........
Vraaggesprek met de 25 jarige Algerijn mohammed Sabaoui, student sociologie aan de univ van Lille en tot Fransman genaturaliseerd .....
vraag : - moet de opkomst van de islam niet een zekere vrees wekken in Frankrijk en de rest van Europa ? antwoord : - zeker weten. Het islamistische rijk was ooit groter dan Rome en deed zijn invloed gelden over een groot gedeelte van de wereld.... zoals de profeet dat wenst.
vraag : - In Frankrijk is je godsdienst toch erkend en vertegenwoordigd. Er zijn méér dan 1500 moskeeen. antwoord : - neen, want jullie wetten stemmen niet overeen met die van de koran. Jullie leggen ons jullie wetten op, terwijl mohammedanen alléén door de charia geregeerd kunnen worden. Wij gaan ons dus inspannen om de macht te grijpen. In Roubaix bvb waar er een islamitische meerderheid is van ongeveer 60%. Bij de volgende gemeenteverkiezingen zullen wij onze mensen mobiliseren en de volgende burgemeester zal een mohammedaan zijn. Na eventuele onderhandelingen zullen wij Roubaix tot onafhankelijke mohammedaanse enclave uitroepen en de charia opleggen aan alle inwoners.
vraag : - Zullen alle islamieten daarmee akkoord gaan ? sommigen onder hen zijn zijn verregaand geintegreerd..... antwoord : - Jullie onderschatten de islamitische solidariteit, éénmaal arabier blijft men arabier zelfs als men geboren is uit het huwelijk van een arabier en een ongelovige. Uw vraag bewijst jullie naiviteit.....
vraag : - om terug te komen op Roubaix, wat gaan jullie doen met niet-mohammedanen ? antwoord : - De christelijke minderheid zal de status krijgen van dhimmis, dit betekent, zij zullen een aparte categorie vormen en hun vrijheid kunnen terugkopen door een speciale belasting. Er wordt gepoogd hen te bekeren.Duizende Fransen hebben dit over het hele land al gedaan. Met dit doel voor ogen worden er nu al aan de univ van Lille geloofsgroepen opgericht want God wil dit. Zij die weigeren dit te aanvaarden zullen behandeld worden zoals het hoort. Als wij de sterksten zijn is het omdat God dit wil. Wij hebben niet die dwang van de christelijke verplichting tot bijstand en bescherming aan de weduwen, wezen enzomeer. Integendeel, wij moeten hen verpletteren als zij vanwege hun ongeloof een obstakel zijn.
opmerking : - wat u zegt is verbijsterend..... antwoord : - Jullie vergeten jullie kruistochten, jullie kolomisaties. Jullie vergeten bovendien de enorme vruchtbaarheid van onze vrouwen, hetaantal zal jullie overweldigen. Eén slogan : financiert en voedt hen die jullie meester zullen worden. De 6 millioen arabieren in Frankrijk vormen een leger van minstens 3 millioen soldaten van God. We overkoepelen een grondgebied met een dicht netwerk en zelfs jullie eigen autoriteiten erkennen 1400 buitenwettelijke gebieden.....
vraag : - Waarom wachten jullie dan nog met handelen ? antwoord : - onze "vreedzame" missie op Europees niveau is nog niet ten einde. We willen in alle landen gelijktijdig handelen. Daar jullie voor ons een steeds grotere plaats voorzien zou het dom zijn om daarvan niet te profiteren. Wij zullen jullie "paard van Troje" zijn. Namens de rechten van de mens waarin jullie verstrikt geraakt zijn hebben jullie slechts jullie zelf gegijzeld.Mocht U in algerije of in saoudi-arabie bvb tegen mij spreken zoals ik nu momenteel doe tegenover U, dan wordt ik in het beste geval onmiddellijk gearresteerd. Jullie weten bij onze jongeren géén respect af te dwingen zodus waarom zouden zij bvb Frankrijk respecteren dat voor hen capituleert ? Men respecteert wat men vreest. Wanneer wij arabieren de macht zullen hebben zal de autobrandstichting stoppen, zullen de winkeldiefstallen stoppen, enz.....Zij weten dat een arabische leiding dit allemaal niet toelaat en zij weten dat de straffen meedogenloos zijn. Diefstal betekent nog altijd amputatie. Wij zullen overwinnen allah akbar.....j (bron “Tarzan”)
