Deze vrouw loopt de wereld rond voor de strijd tegen borstkanker. Via verschillende sites kan ze haar strijd voortzetten.Dus,neem haar mee naar jouw site om haar daar verder te laten lopen.... xxx thnks!Graag stel ik je twee ontzettende lieve dames voor die onovertreffelijk met de ziekte omgaan ...neem ook eens een kijkje op hun blog ...waar echte vriendschap waarlijk troef staat !! http://anita-angele.skynetblogs.be
Onze Leonberger Dolcé (zachte) is een echte dier/ en mensenvriend ... hij was kind aan huis ... !Met veel pijn in t hart is hij zachtjes van ons heen gegaan ...
Op foto Dolce met Wim (zoon),2 dagen voor hij heen ging !!
Illona een 20 jarige Trackener merrie heeft last van doorgezakte kogels (pezen ) aan voorbenen
Getse , een 3 jarig ruin paardje . Eigenaars kunnen hem niet bereiken , en moet tevens nog ... zadelmak !
Lezing : hondentraining , Pfiiiieeeet training , werken met chakra's en magnetisme
Enkele Foto's van het ooh zo prachtig Polen
Dierenopvoedster & Magnetiseur.
** Dierenopvoedster Miryam ! **
**Magnetisme voor alle dieren**
Probleemgedrag paard,hond & pijnverlichting voor uw geliefde huisdier
01-04-2011
Verkeer en veiligheid te paard ...
Verkeer en veiligheid te paard ... (Volgens Belgische Wetgeving)
Ruiters zijn weggebruikers net zoals voetgangers, fietsers en autobestuurders. Zij hebben rechten en plichten. Die staan geschreven in het verkeersreglement. Hoe oud moet je zijn en wat moet je kunnen om je te paard op straat te begeven? Wat is je plaats op de weg? Hoe moeten andere weggebruikers zich tegenover jou gedragen? Hoe zit het met aangespannen voertuigen? Verplichte lectuur voor iedereen die ervan droomt met zijn viervoeter(s) op wandeling te gaan op de openbare weg.
Wanneer geldt het verkeersreglement ? Het verkeersreglement is van toepassing op ruiters die zich op de openbare weg begeven. Een openbare weg is elke weg die door voor het verkeer openstaat.
Dit betekent dat ook aardewegen of paden - bijvoorbeeld in een bos, veld of park - openbare wegen zijn als er verkeer toegelaten is. Is de toegang echter beperkt, dan vervalt het openbaar karakter.
Zo zal een weg die bijvoorbeeld naar een manege of een oefenterrein leidt en voorbehouden is voor leden van de club of de deelnemers aan een oefenterrein, niet als een openbare weg wordt beschouwd. dit privé-karakter kan nog worden versterkt door verbodsvoorschriften, afsluitingen, hekken, enz.
Gelden er dan geen regels op privé-wegen? Je moet rekening houden met het voorzichtigheidsprincipe. Zie erop toe dat jij zowel het paard voorbereid zijn op allerlei omstandigheden die je kan tegenkomen onderweg ... een grasmachine... plassen water , onweer , motto , brug ... opschrikkende dieren ... hier in het filmpke word je wel duidelijk wat er kan gebeuren ... op een ... zoals gewoonlijk rustige alledaagse wandeling met je geliefde viervoeter ... ! ! Vergeet evenwel het liedje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken hé ...
Dit wil zeggen dat je ook hier regels moet respecteren die analoog zijn aan het verkeersreglement: voorrang (van rechts), manoeuvres, beheersing van de snelheid, enz. Tot slot is ook het begrip openbare plaats voor ruiters van belang. Het gaat niet alleen om de openbare weg, maar ook om terreinen die voor het grote publiek of voor een zeker aantal personen toegankelijk zijn. Zo zijn overtredingen op het vlak van vluchtmisdrijf, dronkenschap en drugsgebruik zowel strafbaar op de openbare weg als op openbare terreinen.
De Marwari is afkomstig uit de landen rond Afghanistan, het ras zou ontstaan zijn toen een aantal arabische paarden schipbreuk leed en aanspoelde op de stranden en zich daar voortplantten met de inheemse Aziatische pony's. Het ras is nauw verwant aan de Akhal-Teke en de Kathiawari.
De Marwari is altijd een oorlogspaard geweest. Het is gefokt door de koninklijke families en de krijgers van India om te dienen als rijpaard. Het paard stond zo hoog aangeschreven dat 'gewone' mensen ze niet mochten berijden, dit was voorgehouden aan twee hoge 'kastes': de Rajput (heersers) en de Kshatriyas (strijders).
Het ras was bijna uitgestorven tijdens de Britse overheersing van India en de periode van democratisering die daarop volgde, maar in 1995 is de Indeginious Horse Society of India opgericht die het ras van de ondergang probeert te redden, er is onder andere een standaard voor het ras opgesteld en met succes: de fokkerij is op gang gekomen en recent zijn er zelfs paarden geëxporteerd.
Een normale Marwari is ongeveer 1.50 meter hoog en is een zeer elegante verschijning. Het ras is sterk pezig en meestal goed gespierd. Ze hebben lange benen en zeer harde hoeven. Hierdoor hoeven ze alleen in zeer rostachtige gebieden ijzers te dragen. De Marwari heeft vaak een aangeboren tölt die in Azie revaal wordt genoemd. Deze gang word door meerdere Aziatische rassen vertoond. De vacht van een Marwari is, zoals bij alle woestijnpaarden, fijn en zijdeachtig. De kleuren lopen uiteen van bruin, vos, isabel tot bont, alle kleuren zijn toegestaan.
De oren zijn ook zeer bijzonder. De oren lopen namelijk van boven in een krulletje naar elkaar toe. Er wordt bij de Marwari veel belang gehecht aan de werveling van het haar op het lichaam. Het haar heeft dan ook een zeer mooie structuur.
De Marwari is gefokt om in de oorlog zijn ruiter zoveel mogelijk te helpen. Zijn karakter is hierop aangepast, het is een intelligent paard dat trots maar trouw is en de wil heeft om te winnen. Het is een hard paard dat makkelijk oud kan worden met een zeer groot uithoudingsvermogen dat zich makkelijk aanpast aan veranderende omstandigheden.
Hoe prachtig en ellegant ze wel zijn zie je in het hieropvolgend filmpke ... ff het cultuur van ginds opsnuiven ... Vergeet evenwel het muziekje bovenaan het logje niet uit te zetten voor je dit aanklikt ... knipoogje !!
De Marwari werd gebruikt als rijpaard van de adel en strijders in diverse oorlogen. Door de vlakke tölt die het dier heeft kan het makkelijk lange afstanden in de woestijn afleggen. Op dit moment zijn er nog weinig Marwari-paarden over. Volgens de Indeginious Horse Society heeft de Marwari het in zich om te excellereren in elke moderne ruitersport. In India zelf worden de paarden vooral gebruikt voor officiële gelegenheden en shows.
Paardentractie .. Een wei slepen , een rijbaan vlakken of hout uitslepen ...
Paardentractie ....Een wei slepen , een rijbaan vlakken of hout uitslepen ..
Er is geen grens aan wat we een paard kunnen leren, er is alleen een grens aan onze intelligentie om het hem uit te leggen. Uitspraak. Het trekdier komt terug in het straatbeeld en op de akkers. Onze kinderen zullen elkaar straks niet meer aftroeven wie de meeste automerken (her-)kent, maar wie de meeste paardenrassen kent !!
Het duurt niet lang meer of we krijgen te maken met een enorm tekort aan goede instructeurs en opleidingsmogelijkheden voor al die mensen die met paarden willen leren werkenWe moeten oppassen dat we als BD boeren niet opnieuw het imago van geitenwollensokken-club over onszelf afroepen.
Voor veel mensen is het werken met paarden toch iets uit grootmoeders tijd. Mét de herintroductie van het werkpaard moeten we meteen onderstrepen hoe modern, schoon en efficiënt dat eigenlijk is
Ziehier een prachtig stukje ambacht uit deze tijd ... geen sporen van tractoren , geen diepe putten met staand water ... wat kan het toch prachtig zijn !!knipoogje ... Vergeet het muziekje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens dat aan te klikken hé
Het evenement Pferdestark is dit jaar meer dan ooit het trefpunt voor de paardentractie geïnteresseerde. Er wordt meer moderne paardgetrokken apparatuur gedemonstreerd dan ooit tevoren en ook het bezoekersaantal overtrof dat van de eerdere edities.
De Nederlandse liefhebbers hebben het evenement ook vast op de agenda staan, meer en meer krijgt Pferdestark dan ook het karakter van een reünie.
Of je nou hobbyist bent of prof., als je denkt dat paardentractie iets voor jou is, moet je er niet langer over blijven dromen, maar gewoon beginnen. Een wei slepen of rijbaan vlakken, mest rijden of hout uitslepen; er zijn legio toepassingen te bedenken die met weinig kosten zijn op te starten. Investeren kan later altijd nog
Werken met paarden is een aparte ervaring. Je staat met je snufferd bovenop het ploegwerk, alle zintuigen worden geprikkeld. Moderne paardentractie combineert de oeroude energievorm spierkracht met moderne technieken. Werken met paardentractie is leuk, goed voor lichaam een geest en vooral goed voor het milieu. Kiezen voor moderne paardentractie is geen stap terug in de tijd, maar is juist een forse stap vooruit!
Dikke paarden presteren minder goed, het uithoudingsvermogen is geringer en in ernstige gevallen kan overgewicht leiden tot hoefbevangenheid. Overgewicht is dus niet wenselijk. Afvallen dus! Maar dan wel verantwoord want te snel afvallen, kan leiden tot hyperlipemie (bloedvervetting).
Maar hoe nu verantwoord afvallen? Als regel geldt dat een paard niet meer dan 1% van zijn streefgewicht mag afvallen per week. Dit komt voor een paard van 600 kg lichaamsgewicht dat 60 kilo te zwaar is op ca. 5 kg per week. Om dit te realiseren zou je minder eten kunnen geven maar om dan 5 kg kwijt te raken zou dit paard maar enkele uurtjes in de weide mogen en de rest van de dag niets meer mag eten.
Dat is niet praktisch en bovendien loop je veel risico op ondeugden en een verstoord maag-darmkanaal.Beter is een combinatie van minder eten en meer bewegen! Als je paard krachtvoer krijgt zul je dit moeten verminderen met ca 2 kg per dag bij een training van ca. 1 uur per dag. Voer je in deze situatie minder dan 0,5 kg per dag dan is het raadzaam om Summerfit koek bij te geven voor de noodzakelijke vitaminen en mineralen.
In de zomerperiode is het vaak lastiger om de pondjes eraf te houden als je paard volop in de weide staat. Er wordt in veel gevallen ook vrijwel geen krachtvoer meer gegeven. Je zult dan wederom een uur per dag moeten trainen en de weidegang tot maximaal 10 uur per dag beperken.
Een paard mag niet meer dan 1 procent van zijn streefgewicht afvallen per week. Dit komt voor een paard met een lichaamsgewicht van 600 kilo dat 60 kilo te zwaar is, neer op ongeveer 5 kilo per week. Intervaltraining is een methode om je paard meer conditie te laten krijgen. Is je paard te dik? Laat hem dan niet te snel afvallen, want dat kan leiden tot hyperleamie (bloedvervetting). Longeren mag ongeveer 30 minuten duren en begint altijd met een natuurlijke houding.
Geef je paard meer afwisseling in de training: dus vaker buitenrijden, longeren (met enkele of dubbele longe), los bewegen in de baan met balkjes, intervaltraining of maak eens een sprongetje. ... Ziehier een prachtig stukje aan dressuur, gebracht door de welbekende groep " Apassionata , o.a piaff , spaanse pas enz . meer .....Vergeet evenwel het liedje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken ... !!
Overgewicht kan bij paarden leiden tot insulineresistentie en dat kan hoefbevangenheid geven. Ideale producten voor dikke paarden zijn Nature's Best muesli enSummer Fit koeken
De Camargue ...liefdevol de witte paarden der zee genoemd ... !
De Camargue .... liefdevol de witte paarden der zee genoemd ... !
De Camargue is een van oudsher inheems ras in de Rhõnedelta van Zuid-Frankrijk. Aangenomen wordt dat de Camargue-pony afstamt van een voorhistorisch paardenras. Ook heeft de Camargue een flinke scheut Oosters bloed dat voornamelijk afkomstig is van de Berber.
Ze leven van wat ze in de rietvelden aan eetbaars bij elkaar kunnen schrapen. De geïsoleerde ligging van de Camargue zorgde ervoor dat de wilde kudde witte paarden (manades) niet beïnvloed werd door inmengingen van buitenaf.
Het gebied waarin de Camargue-pony's leven bestaat hoofdzakelijk uit moerasland en is uiterst onherbergzaam. De pony's leven in kudden van 40 tot 50 dieren in een half wilde staat.De ruige omgeving heeft het ras uiterst taai gemaakt.De getemde pony's worden gebruikt bij het hoeden van de zwarte stieren van de Camargue.
Ziehier een prachtig mooi filmpje ... Lorenzo the french flying man ... hiiii ... hij werkt enkel met Camargue paarden ... echt de moeite om te zien ... euh hum ... knipoogje ... Vergeet evenwel het liedje bovenaan het log niet uit te zetten hé ... voor je dit aanklikt ... ! !
De rijdieren van de veehoeders worden liefdevol "de witte paarden der zee" genoemd.De camargue-pony heeft een vrij lang en lomp hoofd met grove trekken. Duidelijk blijkt hieruit de verwantschap met het prehistorische paard.
De hals is kort en gaat over in een rechte steile schouder. De kleur is altijd schimmel. Hij heeft een weelderige staart en manen.
De stap is levendig, draven doet hij zelden en die is dan zeer stroef. De galop is soepel. De camargue-pony heeft een groot uithoudingsvermogen en kan zeer oud worden. De hoogte ligt tussen de 1.33 en 1.43 cm.
De Menorcaanse paarden zijn temperamentvol, hoogmoedig heel erg gehoorzaam en bijna niet te beledigen...
De Menorcaanse paarden zijn temperamentvol, hoogmoedig heel erg gehoorzaam en bijna niet te beledigen...
Oorsprong De Menorquin komt van het eiland Menorca, de Balearen, in Spanje.
De (ras)naam De officiële naam van het ras is Pura Raza Menorquina (Zuiver Menorcaans Ras) P.R.M. afgekort. In Spanje spreekt men echter van een Menorca (paard), hoewel Menorquín ook gebruikt wordt in het vasteland van Spanje. Deze laatste naam, Menorquín, is ook de meest gebruikte in het buitenland (Frankrijk, Duitsland, Italië etc.)
De Menorcaanse paarden zijn barokke paarden met een rank en majestueus silhouet. De Pura Raza Menorquina heeft door zijn karakter eigenschappen en zijn natuurlijke bouw een aangeboren aanleg voor de verzameling. De gangen van de Menorca paarden zijn verheven, vloeiend en bieden een zeer comfortabele zit voor de ruiter. Ze zijn met groot gemak te verzamelen en bieden door hun elastische bewegingen een zeer comfortabele draf en galop, waarbij de ruiter ontspannen aan het werk kan. Daardoor is de opleiding van de Menorquin in de oefeningen van de klassieke rijkunst een logische stap.
De manier van werken en opleiden van de Menorca's is gebaseerd op c.q. afgeleid van de klassieke principes van de dressuur. De Menorca paarden worden in Menorca bijna altijd voor de ¨Doma Menorquina¨ (Menorcaanse dressuur) opgeleid, deze vertoont heel veel overeenkomsten met de Hoge School Dressuur, waarbij het typische kenmerk van de Menorquín, eigenlijk zijn ¨benchmark¨, ¨es Bot¨ is, oftewel het steigeren en lopen op de achterbenen. Dit is een belangrijk onderdeel van de heel erg geliefde en populaire dorpsfeesten in Menorca.
Zie hier een prachtige intro van hun kunnen , vanwaar ze afkomstig zijn en zeker niet te vergeten hun ¨benchmark¨, ¨es Bot¨ , oftewel het steigeren en lopen op de achterbenen... . Vergeet evenwel het muziekje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken ... !!
De Menorca's lopen niet alleen op twee benen, maar ze zijn ook heel erg geschikt voor Engelse dressuur, aangespannen rijden en ze zijn bijzonder geschikt voor de traditionele Menorcaanse feesten. Tevens zijn ze betrouwbare partners voor de recreatie ruiter. De buitenritten door ruw terrein, ook mede door het comfortabele Menorcaanse zadel, worden een ware belevenis.
Het karakter van de Menorca paarden is heel erg nobel, warmbloedig, sober en rustiek. Ze zijn moedig, resistent, wendbaar en energiek en daarom inzetbaar in verschillende disciplines. De Menorquin is zeer intelligent, werklustig en leergierig en toont heel goede aanleg voor verzameling. Onder het zadel zijn ze zeer serieus en geconcentreerd, ook als meerdere hengsten tegelijkertijd gereden worden. De Menorcaanse paarden zijn temperamentvol en hoogmoedig, niettemin zijn ze heel erg gehoorzaam en bijna niet te beledigen. Zijn karakter en eigenschappen, maken dat het werk met een Menorquin, altijd een genot en lonend is voor zowel paard en ruiter.
Curlypaarden ... paardenallergie ? ziehier het Allroundpaard voor heel de Familie...
Curlypaarden ... paardenallergie ?
ziehier het Allroundpaard voor heel de Familie... !!
Mensen met een allergie voor paarden kunnen opnieuw adem halen: er zijn geschikte paarden voor hen. Paarden met duurzaam golvend haar maken een droom voor paardenfans die allergisch zijn waar. Een studie uit de universiteit van Aachen zegt hierover: Curlypaarden zijn verschillend.
Ze zien er uit zoals paarden met golvend haar. Ze zijn één van de meest robuuste natuurlijke rassen de Amerikaanse Curlypaarden. Het enige paard met een gekruld vel. Hun ander vel ten opzichte van andere paarden is te wijten aan de levensomstandigheden waar ze oorspronkelijk vandaan komen, nl. extreme koude streken in het westen van Amerika.
Krieger (Sioux ) had al een grote bewondering voorde ongewone paarden omwillen van hun moed, hun gedrevenheid en doorzettingsvermogen.
Al enige jaren schatten een handvol insiders deze Amerikaanse paarden hoog in die niets verschillen van andere paarden behalve dan hun vacht.
Of is er toch een onderscheid? Eigenlijk meer van belang, en vooral dan voor mensen met een allergie voor paardenhaar. ( of beter: voor de huidallergie van dieren, want de allergie komt niet van het haar zelf). Iemand met een allergie kan perfect een Curlypaard benaderen, strelen en berijden, en dit zonder te hoeven niezen, hoesten, huiduitslag of zefls een aanval van astma.
Dit is natuurlijk eentroost en comfort voor hen die hun droom al afgeschreven hadden;zodat deze zich zelfs nu een paard kunnen aanschaffen en berijden zonder medicatie te moeten nemen.
Ziehier een prachtige docu filmpje van Curly's , let wel in de zomer hebben zij bijna een gewone gladde vacht , alleen manen, staart en oren verraden dat het Curly's zijn ... Vergeet eerst het liedje bovenaan het logje niet uit te zetten hé ... knipoogje
Er zijn ook Curlypaarden zonder gekrulde vacht. Na dat allergische personen in de USA en Duitsland vaststelden dat er geen neveneffecten waren zoals huiduitslag en dergelijke, begonnen Prof. F. Jugert en Dr. Anne Spieker van de universiteit van Aachen in Maart 2000 een onderzoek, meer bepaald naar de allergisch afgevende proteïnen, welke aanwezig zijn in de huidschubben van deze paarden. Er werden huidschubben onderzocht en vergeleken met 10 verschillende paardenrassen, ondermeer dus bij het Curlypaard.
Tegelijkertijd werd ook het bloed onderzocht van 50 mensen met allergie voor paarden.Na onderzoek was de conclusie van Prof. Jugert dat Curlypaarden niet alleen minder van deze genenen proteïnen hebben in hun schubben, maar dat ze ook nog kwalitatief anders zijn samengesteld.
De Curlys worden bij alle takken van paardensport gebruikt. De paarden zijn heel handzaam en intelligent. Paarden van dit ras rennen niet weg als ze schrikken, maar ze gaan naar de plek des onheils om te kijken waar ze van geschrokken zijn.De bijzondere vacht van deze paarden is hypo-allergeen, waardoor Curlys gekocht worden door mensen die allergisch zijn voor andere paarden, maar niet voor de Curly.
De Fell pony ... exact een kopie van het elegante Friese paard ... ......
De Fell pony ... exact een kopie van het elegante Friese paard ...
De Fell Pony is een van oorsprong Engels ras en is tegenwoordig helaas ook een zeldzaam ras. Het zijn pony's die hard van constitutie zijn, en goede ponyeigenschappen tonen met de onmiskenbare verschijnselen van hardheid die zo speciaal is voor bergpony's.
Tegelijkertijd hebben ze een levendige, alerte verschijning. De Fell Pony is een ideale rij- en menpony. Fell Ponies zijn behoorlijk sterk voor hun afmeting en kunnen ook behoorlijk eigenwijs en koppig zijn. Door zijn karakter is de Fell Pony een veelzijdige gezinspony.
Fell pony t Fries paard
Hij heeft de kracht om volwassenen te kunnen dragen, maar is ook niet te groot voor kinderen, alhoewel ze gauw te sterk zijn voor te kleine/onervaren ruitertjes. Ondanks hun onverstoorbaarheid barsten ze van de energie.
Men denkt dat de Fell Pony is ontstaan door kruisingen van paarden van het vasteland, zoals de imposante Friese paarden, met de oorspronkelijke heuvelponies in Engeland, zoals de Keltische pony en de nu uitgestorven Schotse Galloway pony.
De Frieze paarden werden door veroverende Romeinse legers naar Engeland vervoerd om met hun kracht te helpen met de bouw van de zogenaamde Hadrian's muur in het jaar 120 na Christus. Door het kruisen van de oorspronkelijke taaie ponies met de sterke Friese paarden kreeg de Fell Pony het beste van twee werelden mee.
De Fell heeft zich vervolgens door de eeuwen heen succesvol aangepast aan de veranderende omstandigheden zonder daarbij de typerende raskarakteristieken en het bijbehorende karakter te verliezen.De veelzijdige, aardige, bereidwillige en makkelijke Fell Pony heeft veel moeten doen om te kunnen overleven door de eeuwen heen.
Ziehier wat een prachtige gangen zij hebben .... moeten zeker niet onder doen voor het zeer imposante en elegante Friese paard. Vergeet evenwel het muziekje bovenaan t logje niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken ... ! !
Hij heeft zich ontwikkeld en aangepast aan de heersende tijden, maar zijn verschijning is weinig veranderd sinds de na-Romeinse tijden.
De huidige Fell is een ideale rij- en menpony, met de kracht om volwassenen te kunnen dragen, maar ook niet te groot voor ervaren kinderen. Fells zijn onvermoeibaar in het dragen van hun berijders
De Murgese ....het zwarte barokke paard uit Italie ...
De Murgese ... het zwarte barokke paard uit Italië
Het Murgese ras is zeker vijfhonderd jaar oud en is afkomstig uit Italie, van oorsprong uit de vlakte van Orfano en de heuvels bij Gravina. Bergachtig gebied. Eind 15e, begin 16e eeuw hield de gouverneur van de haven van Monopoli, een aantal Murgese hengsten en enkele honderden fokmerries om paarden voor de cavalerie te fokken.
Het ras stierf echter uit en de moderne versie ontsond pas weer rond 1920. De Murgese is eigenlijk een licht trekpaard, maar hij kan ook bereden worden. Kruisingen tussen Murgese merries en vol- of warmbloedhengsten levert betere rijdieren op.
Het is geen Andalusier maar een verwante ervan, net als de Lusitano. De Murgese is een Italiaans ras en nog vrij onbekend. Zover als mijn informatie rijkt, stamt de Murgese van nu af van de andalusier. Vroeger in de tijd dat de Spanjaarden regeerden over Italie hadden zij hun andalusiers gekruist met de paarden in Italie.
Tijdens de vroege oorlog stierf het ras bijna uit. Omdat ze veel vlees leverden vanwege hun postuur werden ze dus voor de slacht gebruikt in de tijden van hongersnood. Totdat men er achter kwam dat het ras toch wel te mooi was, vooral de zwarte vacht, om voor de slacht te gebruiken. Men is toen het ras gaan fokken voor het leger.
Er lopen nu ongeveer zo'n 2000 Murgeses (geregistreerde) rond op de wereld. En dat loopt dus langzaam op. Het heeft eigenlijk dezelfde geschiedenis als de Fries. Die zijn ook bijna uitgestorven geweest en door het ras terug te fokken lopen er nu weer zat rond. Dus met de Murgese zal het ook wel goed komen.
Doordat er verschillende rassen gebruikt zijn om het ras weer terug te krijgen en te verbeteren zie je soms nog wel eens afwijkingen onderling in de bouw van het ras. Als je naar het oudere type kijkt dan zie je meer een grovere bouw, lichte ramshoofd (trekpaardtype) maar bij de andalusiers kom je ook het ramshoofd tegen. De Murgeses van nu zijn meer allround paarden.
Een gefokt Iberisch rijpaard met barokke eigenschappen en uiterlijk. Vergelijkbaar als het ontstaan van de Lusitano in Portugal. Ze hebben allemaal dezelfde roots. Zo zit in de Fries ook Andalusisch bloed verweven. Ze zijn heel braaf, zeer leergierig en werkwillig. In het hierop volgend filmpje een prachtige intro van deze gitzwarte allround barokke paard .... overtuig jezelf ....Vergeet evenwel het muziekje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens dit te bekijken é ......
Daarnaast voor alle doeleinden te gebruiken. Een heel veelzijdig paard en nog mooi zwart ook.
De Turkoman ... zijn unieke kenmerk is zijn metaalglans ...
De Turkoman ... zijn unieke kenmerk is zijn metaalglans ...
Benamingen voor de Turkoman veranderden vaak door de eeuwen heen. Naast Bactrisch, Nisaia, Scythisch en Parthisch, werd het paard door Westerlingen sinds de opkomst van het Osmaanse Rijk vaak Turk genoemd, wanneer hij uit bepaalde regios in Perzië kwam zelfs Arab.
In de twaalfde eeuw werden Turken en Turkmenen reeds over één kam geschoren . Turkoman stond voor Turk-achtig en voor de meeste Westerlingen betekende dit dat het om een en dezelfde soort ging: de mensen waren allemaal Turks, zo ook de paarden. Turkomans werden dicht bij mensen gehouden. Merries en veulens liepen in kleine kudden op de woestijnvlakte. Hengsten werden aan een touw naast of zelfs in de nomadentent vastgebonden en bouwden een sterke band op met hun meester.
Vaststaat, dat de Turkoman over het algemeen een paard is dat hoog op de benen stond met een recht profiel en zeer dunne beharing. Bont was niet gewenst en de meeste paarden waren valkkleurig, bruin of schimmel. De metaalglans was een uniek kenmerk van de Turkomans en was onderdeel van hun overlevingsmechanismen voor de woestijn, omdat het zonlicht op een andere wijze gebroken werd op hun vacht dan bij andere paardenrassen.Wat men bedoeld met metaalglans kan je hier perfect zien in t filmpje let wel .... dit is geen Turkoman maar een Akhal -Teke !! Vergeet wel even het liedje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken é ...
Volgens de Turkoman nomaden betekende dit dat de paarden daardoor minder snel oververhit raakten.
Westerse avonturiers beschreven met name hun uithoudingsvermogen, hun hazewindhondachtige uiterlijk en hun fijne beharing. Over het karakter van de Turkoman kan men kort zijn. Turkomans zijn gevoelige eenmanspaarden die slecht reageren op een harde aanpak. Wanneer men het vertrouwen van een Turkoman had, ging het paard door het vuur voor zijn meester. Deze kenmerken zijn terug te vinden in de tegenwoordige takken.
De Turkoman werd tevens in onderlinge races ingezet om het paard in topconditie te houden voor rooftochten. Hier een prachtige compilatie van geboorte tot ...
Het belang van zijn snelheid was niet alleen evident voor de mannelijke krijgers, maar ook voor de vrouwen.
Bruiden werden doorgaans weggegeven aan de man wiens Turkoman paard de hare het snelst zou inhalen, de bruid had hierin haar eigen paard in de hand zodat zij zoveel mogelijk de man van haar keuze kon helpen in de race
De Britse kapitein van de Royal Light Infantry Rollo Burslem beschreef dat de gegadigden zich ongewapend verzamelden op de beste paarden die ze tot hun beschikking hadden, terwijl de bruid omringd door haar familie op de rug van de beste Turkoman hengst van haar stam, wachtte tot haar vader het startsein gaf Het hebben van een uitstekend paard was dus niet alleen van levensbelang in hun rooftochten en onderlinge vetes maar tevens in het bemachtigen van een goede levenspartner.
Lijnpaard....trekschuit ... snikjong... één van de voorlopers van het modern openbare vervoer ...
Een trekschuit is een historisch schip met een roefje, dat door een paard of door menselijke kracht vanaf de wal wordt voortgetrokken. De trekschuit werd vooral gebruikt voor vervoer van passagiers.
De trekschuit is een Nederlandse uitvinding uit de Gouden Eeuw. Hij is één van de voorlopers van modern openbaar vervoer geweest: de schuit voer volgens dienstregeling en nam iedereen mee die bereid was om het vastgelegde bedrag te betalen.
Het schip wordt getrokken door de snikjong ook genaamd jagertje. Dit trekken wordt jagen genoemd. Het pad waarlangs de jager loopt heet jaagpad. Dit jagen ging zeer langzaam, vaak niet sneller dan 2 à 3 km per uur.
Bij armoedige schippers die zich geen paard konden veroorloven, werd de snik door mensen getrokken, vaak de vrouw of de kinderen van de schipper.
Vooral toen de snik concurrentie kreeg van ander vormen vrachtvervoer, aan het begin van de 20e eeuw, gebeurde dit meer en meer.
Zie hier een prachtig mooi filmpje ... heerlijk genietend van de natuur , de vogeltjes , een aangenaam muziekje op de achtergrond .... en dan ... een opstakel , een tunnel zonder jaagpad , wat nu .... ?? Vergeet het liedje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken é ...
Groninger snikken werden gebruikt voor vee-, vracht-, en reizigersvervoer.
In de 17e en 18e eeuw waren er in Holland, Friesland en Groningen veel verbindingen die met trekschuiten werden onderhouden. Tot de komst van de spoorwegen in de 19e eeuw was de trekschuit de meest comfortabele en regelmatige wijze van transport tussen de steden en dorpen die met trekvaarten waren verbonden.
Lijnpaarden aan de lijn gekoppeld,waar het zware schip aan drijft; druipend van het zweet dat droppelt langs hun lenden, oud verstijfd. Willig trekkend aan de stangen Gaan twee ruinen, bruin gehaard, Hunne stille slentergangen,Één van stap, langs heen de vaart.
De "Morab" een"kruising tussen een Arabier " en "Morgan".
De "Morab" een"kruising tussen een Arabier " en "Morgan".
De Morab was altijd al meer een paard dat gebruikt werd om andere paarden te verbeteren, dan dat hij zelf als apart ras gefokt werd. De laatste jaren komt hier verandering in. Fokkers beginnen de goede bewegingen en de schoonheid van dit paard te ontdekken.Het fokken van de Morab is echter nog steeds het werk van de enkele enthousiaste fanaat.
De Morab komt voor in alle kleuren; witte aftekeningen op hoofd en benen zijn toegestaan.Het heeft de gangen en houding met de achterbenen achter het lichaam van de Morgan wanneer het stilstaat en het expressieve hoofd en temperament van de Arabier. Hier een knap staaltje aan éénheid tussen mens en dier !! Let wel dit is een Arabier paardje ... vergeet wel het muziekje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken é
De Morab is een gespierd paard, met een lange een schuinliggende schouderpartij en een diepe borst.De rug is betrekkelijk kort en sterk. Het ras ontstond in de 19e eeuw in Amerika en kwam voort uit kruisingen tussen een Volbloed Arabier en een Morgan.De naam "Morab" is dan ook een kruising tussen "Arabier" en "Morgan".
Voor 1930 werden deze kruisingsprodukten toegelaten in stamboeken van beide rassen.Het bekendste product uit deze combinatie was wellicht Golddust (1854), destijds beroemd vanwege zijn snelheid als draver. De Amerikaanse Burgeroorlog heeft de verdere ontwikkeling van de Morab even in de weg gestaan, maar toen de excentrieke miljonair William Randolph Hearst zich ging interesseren voor de kruising, won het ras aan reputatie. Vanaf toen werd ook pas de naam Morab gebruikt.
De PASO FINO een van de meest opwindende en comfortabele paardenrassen ter wereld...
De PASO FINO een van de meest opwindende en comfortabele paardenrassen ter wereld...
Graag laat ik je kennis maken met een van de meest opwindende en comfortabele paardenrassen ter wereld, de PASO FINO. Het grote verschil tussen een PASO FINO en andere paarden is zijn "GAIT" ... !
Ik geef nooit vlug mijn persoonlijke mening over iets ...maar is zelfs voor mij de eerste keer dat ik kennis mocht maken met deze toch uitzondelijke pas , de " GAIT " ...en zet dan ook dadelijk een filmpje ter beschikking ... pfffff ... daar gaan we ... vergeet eerst het liedjebovenaan het logje niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken ... knipoogje !
Naast de stap, draf en galop heeft de PASO FINO nog een uiterst comfortabele karakteristieke viertakts laterale gang. Wanneer een Paso Fino "GAIT", ontstaat er een schommelvrije zone, juist daar waar het zadel ligt.
Dit heeft als gevolg dat je totaal stil zit, zonder hiervoor moeite te doen. Voor de paardenkenners ... dit is geen tölt ... k zou de twee eens samen moeten zetten ..de " GAIT is een vezamelde pas ..hoe meer verzameld ...des te meer punten men kan scoren !!!
Een PASO FINO is in vele opzichten, een ideaal familiepaard. Het is een trouw, atletisch, sierlijk en elegant paard. Verder heeft de PASO FINO een zeer vriendelijk karakter.
Het is dan ook een intelligent, aanhankelijk en gemakkelijk te houden paard.... ziehier een prachtig staaltje van longeren .... heerlijk om zien en aangenaam naar voor gebracht op een sfeervol muziekje ...
De PASO FINO houdt van mensen. Het ras komt in alle kleuren voor. De schofthoogte ligt normaal tussen 147 cm en 156 cm.
De Paso Fino is een paard voor alle seizoenen, klimaten en doeleinden. Het unieke comfort opent een wereld voor alle ruiters. ... zijn er nog woorden voor nodig ... !
Daverende RUITERVOORSTELLING:Aan trekpaarden nu de EER .....
Daverende RUITERVOORSTELLING :Aan trekpaarden nu de EER ... ! !
Deze eer gaat uit naar het paardenras de Percheron en de Normandische Cob, Het zijn voorstellingen die in een prachtige scéne gezet zijn door "de Boerderij van het Trekpaard " in Normandië. Uitgebluste paarden ...te oud .. voor niks nog nuttig ..., bedreigd en te vaak vergeten door de wereld: zij zijn uitgeschreven ... in Normandië is niks minder waar ... na zovele jaren van zwaar werk ten dienste van de mens. Hier herleven zij ... en ontplooien de hele waaier van hun talenten dank zij passievolle handen van hen die hun opnieuw een mooie levensadem hebben kunnen geven.
Bewijs dat zelfs indien zwaar, een paard in staat is schoonheid, feeëriek en droom ten toon te spreiden. In 1989 gecreeërd door Jean Dinard, Hij heeft de Boerderij van het Trekpaard als doelstelling tentoongesteld aan het publiek om aan te tonen dat ook trekpaarden andere capaciteiten hebben dan de zeer droevige verhalen die men kent bij einde loopbaan, en dus hier het terug opnemen van een glansperiode op een scène van ruitervoorstellingen.
Je kan er ondermeer genieten van De Hongaarse post, de wedloop met karren, dressuur, voltige en het span met verschillende paarden. Deze ruiterboerderij nodigt u uit om het trekpaard te ontdekken zoals u het nog nooit had gezien. Tijdens de zomer zult u ze kunnen terugvinden bij vertegenwoordigingen in het typische kader van de boerderij Michaudière. Dus een zeer mooie etappe die op weg naar een prachtige vakantie leid!
Michaudière, is een typische boerderij van het Normandische landschap gelegen te midden van een zeer mooie boomgaard van perenbomen, werd thevens in 1984 door Jean Dinard aangegekocht.Ziehier waar het om gaat ... fenomenaal ...een daverende bulderende voorstelling ... met prachtige briesende dravende muziek ... gewoon een must om zien ... geniet ervan ... vergeet evenwel het liedje bovenaan het logje niet uit te zetten ...alvorens dit aan te klikken hé ...! !
Zelfs een ezel heeft er zijn gade gevonden ... en doet zo als gewoonlijk zijn eigen willetje ... euh hmm ... ! ! Meer info http://www.chevaldetrait.com/neder.html
De gebouwen die volkomen verwaarloosd waren sinds meer dan veertig jaar werden met traditionele materialen en technieken hersteld.
Jean Dinard heeft er in 1989 de Boerderij van het Trekpaard opgericht, rond een idee : bewijzen dat de ruitervoorstelling het mogelijk kon maken en bekendheid te geven om nieuwe afzetmogelijkheden aan de rassen van bedreigde trekpaarden.
Zestien jaar later, hadden meer dan 350.000 toeschouwers al dit moois mogen aanschouwen. Het is vandaag één van de belangrijkste toeristische attracties van Normandië, niet alleen door het spektakel en zijn architecturale ambities maar eveneens door de kwaliteit van zijn ontvangst.
De eeuw van het Zwarte Goud , steenkool en paarden ..
De eeuw van het Zwarte Goud ... steenkool en paarden ....
Werken in de Limburgse ondergrond betekende niet alleen hard labeur voor de mijnwerkers. Ook zwoegende trekpaarden lieten hun deel van het zweet daar. Niet alleen trokken de paarden ondergronds kolenwagens, er waren er ook bovengronds.
Die werden dan onder meer ingeschakeld in het houtpark. Verder waren ernog dieren die kolen naar de woningen van de mijnwerkers moesten brengen of waarmee vuilnis opgehaald werd. Allemaal droegen ze een grote bel, een klongel genaamd, zodat je ze al van ver hoorde aankomen.
Het was geen sinecure omde paarden in de donkere liftkooi te krijgen. De dieren werden erg schuw door het lawaai en de duisternis.Daarom werd er altijd een zak over het hoofd getrokken. Beneden werd niet altijd even vakkundig met de dieren omgesprongen. Soms werd er flink ruw met de dieren omgegaan en liepen ze kwetsuren op. Er was ook een verschil tussen luie en werklustige paarden. Wat zeer dikwijls gebeurde, was dat de mijnwerkers de goede,werklustige paarden verschillende posten na elkaar lieten werken. Maar na een tijdje waren die dieren natuurlijk helemaal bekaf ... !
Voor de putpaarden was er ook .een speciale uitrusting. Zo was het hoofdstel voorzien van een soort helm, een leren kussen dat tussen de oren van het paard lag. Die leren lap moest het paardenhoofd beschermen in de lage mijngangen . Een paard kan zich immers niet bukken Ziehier een filmpke van de tijd van toen " 1969 " deze welsh pony had het geluk nog buiten te komen na het werk .. , vergeet evenwel het muziekje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken ...
Hoewel het trekpaard voor zeer veel doeleinden werd gebruikt, werd hij uiteindelijk toch verdrongen door de opkomst van de explosiemotor.
Hierdoor moest er een nieuwe bestemming voor dit ras worden gevonden. Deze was de omvorming tot vleespaard. Zo werd het gedrongen krachtige trekpaard, omgevormd tot een groot, log en zwaar ras .
Als bezoeker zijn het de kleine, simpele details, die de meeste indruk maken. Zoals het leren tuig, waarin de paarden loodrecht naar beneden werden gelaten, om daar in de donkere gangen de rest van hun zwoegend bestaan door te brengen. De dieren kwamen nooit meer bovengronds ! Het gaas, dat losrakende stenen en kleine instortingen moest opvangen. Ronduit huiveringwekkend is ook de uiteenzetting over hoe de stutten werden weggetrokken, wanneer een steenkoolader was uitgeput of een gang moest werden verlegd. De koelbloedigheid van de mannen die dit specialistische werk deden, 500 meter onder de grond, terwijl vlak achter hen de gangen zich donderend sloten.
Overal moet lawaai geweest zijn. Van de machines. Van de steenkoolwagons, die later niet meer door paarden maar door kleine locomotieven werden getrokken, en waarvan er nog een paar staan. Van de continue draaiende liften.Ziehier een prachtig mooie en ontroerende intro van de welbekende serie " Pit Pony ..." zeker de moeite om eens te zien ....
Tussen 1815 en 1820 werd in Luik een zeer belangrijke vernieuwing doorgevoerd: vervoer door paarden. Het paard werd ingesnoerd in een tuig onder de liftkooi en vervolgens neergelaten in de schacht. Het bracht zijn hele verdere leven in de mijn door....
Pas in de loop van de 20ste eeuw deden de mijnlocomotieven hun intrede.
Veel liefs ... voor één keer ... met een knipoog naar de vooruitgang ... Miryam
De Lippizaner ...beter bekend van de Spaanse rijschool....
De Lippizaner ... bekend van de Spaanse rijschool
De Lippizaner is beroemd geworden door de Spaanse rijschool in Wenen. In 1580 begon aartshertog Karel van Oostenrijk met het fokken met 33 dieren, die hij uit Spanje had laten overkomen. Later werd Duits bloed toegevoegd. Het ras is vernoemd naar de stoeterij in Lippica, waar de dieren tot 1918 waren ondergebracht.
De opleiding tot hogeschoolpaard duurt ongeveer zeven jaar. Van sommige Lippizaners is bekend dat ze tot op een leeftijd van twintig jaar en ouder prestaties van een heel hoog niveau kunnen leveren.
Vooral de veerkrachtige draf met veel actie maakt dit paard zo geschikt voor de hogere rijkunst.
Ziehier een prachtig intro filmpje wat men zoal kan verwachten in de rijkunst van de Spaanse Rijschool ... geniet van de soepele bewegingen van deze parelwitte paarden ... Vergeet evenwel het muziekje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken ... ! !
Haflingers komen van oorsprong uit Zuid-Tirol en omdat ze qua ras vrij sober zijn, werden ze veelal gebruikt als trek- en lastpaarden in de bergen. Ze worden daar ook vaak ingezet voor de arrenslee .
De haflinger bestaat alleen in voskleur met lichte staart en manen. Het is een werklustige pony met veel kracht, uithoudingsvermogen, intelligentie en vaak 'koel in de kop'.
Een haflinger is sober in onderhoud, dat wil zeggen, ze kunnen winter en zomer buiten blijven en hebben minder voer nodig dan een pony die 'hoog in het bloed staat'.
Door het toevoegen van Arabisch bloed heeft de haflinger adellijke kenmerken gekregen. In 1961 is de eerste haflinger naar Nederland gebracht, waarna het ras zich heeft bewezen als zeer veelzijdig.
Tegenwoordig vind je de haflinger terug onder het zadel (zowel dressuur- als westernrijden, aangespannen, vrijheidsdressuur, e.d.) Kortom, de haflinger is een pony die op veel onderdelen binnen de paardensport ingezet kan worden.
Ziehier een super mooi filmpje met ongelooflijk mooie proef in een menwedstrijd...ghiiiiiii de kijklustigen worden aangenaam getrakteert op een ritmisch mooi parcour met een steenvast blooperke ... hmmm ... voor alle duidelijkheid geen Haflingers in deze film maar euh ... Belgische trekpaarden ,vergeet eerst het liedje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken ... enjoy it ...smile !!
De Pinto .... paarden met een gevlekte vacht ... !
De Pinto stamt af van de paarden met gevlekte vacht die NoordAmerikaanse indianen ontvreemdden bij de conquistadores. Zijn naam heeft hij te danken aan een Spaans woord, 'pintado', wat 'geverfd' betekent.Een Pinto karakteriseert zich beter aan de hand van zijn kleur en niet zozeer door zijn bouw.
Gewoonlijk is het een stevig gebouwd, krachtig paard dat gedurende lange tijd inspanningen kan leveren. De vacht van de Pinto kan worden onderverdeeld in twee groepen: de 'overo' (witte vlekken op een gekleurde ondergrond) en de 'tobiano' (wit met vlekken in verschillende kleuren, behalve zwart).
De Pinto werd nog niet zolang geleden erkend als ras en dan nog maar alleen in de Verenigde Staten. Dit spectaculaire paard heeft soepele, losse gangen en gewoonlijk is het bijzonder comfortabel.
Het bezit een korte, dunne staart. Wellicht ontstond die door selectief fokken om niet te blijven hangen aan de struiken en doornen van de ongerepte vlakten in de VS.
Ziehier een voorstelling van een prachtige pinto wat te koop wordt aangeboden nbsp;... Vergeet evenwel het liedje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken ...
Brindle Paarden zijn zeer zeldzaam maar een bijzonder prachtig verschijnsel.....
Brindle Paarden ... zijn zeer zeldzaam maar een bijzonder prachtig verschijnsel... ! !
Brindle paarden zijn eigenlijk geen erkend ras omdat het een zeer zeldzaam en bijzonder verschijnsel is dat eigenlijk bij alle rassen voorkomt. Het paard heeft over zijn gehele lichaam strepen en stippen zitten. Vaak worden daardoor Brindle-paarden verward met de Appaloossa, dit is echter niet hetzelfde. Over de gehele wereld zijn er ongeveer 20 à 30 Brindle-paarden en ook in Nederland bevinden zich twee exemplaren.
Ook de Brindle heeft weer eigen kleuren zoals bruin, wit, grijs en zwart. Maar ze komen allemaal overeen met de bijzondere streeppatronen die zich over het gehele lichaam bevinden, daardoor is elke Brindle erg uniek. De brindle kan ontstaan uit twee gewone paarden. Door een genetische afwijking ontstaat de speciale vachtkleur. Het patroon is een soort zebrapatroon wat bestaat uit allemaal kleine stipjes die strepen vormen. Deze vacht is heel erg zeldzaam.
Doordat het Brindle-patroon bij elk dier voorkomt is het dus ook dat je honden, zebra´s, ezels en paarden met het Brindle-patroon ziet lopen. Maar bij paarden blijft het toch een uniek verschijnsel en zeker als er een paard wordt geboren dat maar liefst 5 erkende bonte kleuren over zijn lichaam heeft, met daarin nog eens het prachtige bonte Brindle-patroon. Er wordt geprobeerd om te fokken met de brindle's, maar het blijkt dat uit een kruising van twee brindle's toch een normaal' paard kan komen. Hieruit blijkt dan dat de afwijking niet dominant wordt vererfd. Het is dus wel mogelijk om een brindle veulentje uit twee brindle's te krijgen, maar de kans is vrij klein.
Ik wil je even niet onthouden van een Filmpje , maar op moment zijn helaas geen filmpjes van Brindle paarden beschikbaar , heb hier dan wel een prachtig voorbeeld van een Brindle hond ,nml van een Brindle Deense Dog ! Vergeet evenwel het liedje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken !!!
Wat ook kan voorkomen is dat uit de kruising met een gewoon paard en een brindle weer een brindle veulen komt. Ook deze kans is vrij klein. Daardoor is het fokken van brindle heel erg duur en kost het heel veel tijd.
Er zijn mensen die het fokken met deze paarden toch erg graag willen proberen. Sinds 1998 bestaat er dan ook een stamboek, namelijk het Brindle and Striped Equine International. Hiermee wordt geprobeerd om brindle eigenaren bij elkaar te brengen.
De Aegidienberger is een relatief nieuw ras, welke ontwikkeld is in 1981
De Aegidienberger is een relatief nieuw ras, welke ontwikkeld is in 1981
Het nieuwe ras De Aegidienberger is een relatief nieuw ras, welke ontwikkeld is in 1981. Het is een paardenras dat wordt gefokt uit een combinatie van IJslanders en Peruaanse Paso's. Het uiteindelijke fokdoel is een trotse en elegante natuurtölter met het karakter van een IJslander
Momenteel zijn er in Duitsland zo'n 650 tot 700 Aegidienbergers te vinden, ook in Nederland lopen er enkele tientallen rond. Geschiedenis : In 1981 is de Aegidienberger ontwikkeld door Dhr. Walter Feldmann Sr., in samenwerking met de Universiteit van Bonn. Hiervoor hebben beide partijen gebruik gemaakt van twee schitterende paardenrassen: de IJslander en de Peruaanse Paso. Dit alles met het doel om alle goede eigenschappen van twee rassen te combineren in een geheel nieuw paardenras; de tegenwoordige Aegidienberger. De Aegidienberger heeft zijn naam te danken aan gestüt Aegidienberg.
Pas sinds 1997 is het een erkend töltend ras. Exterieur :Het is de bedoeling dat de Aegidienberger robuustheid, töltsnelheid, trots en karakter van de IJslander met de grootte, adelheid en de töltaanleg van de Peruaanse Paso combineert. Dit is een verhouding van 62,5 % IJslanderbloed, en de overige 37.5 % Pasobloed.
Karakter Vriendelijkheid, intelligentie en een goed temperament staan op de eerste plaats bij de Aegidienberger. Maar ook werklust, voorwaartse drang en een natuurlijke mogelijkheid om te kunnen verzamelen worden tijdens de fok zeer belangrijk gevonden.Agressieve en flegmatieke paarden worden uitgesloten van het zeer strenge fokprogramma. Dit om het ras alleen maar meer te verbeteren, en ervoor te zorgen dat dit ras zijn zachte karakter en vriendelijkheid blijft behouden. Ondanks dat de IJslander het meeste bloed-inbreng heeft in dit ras, komt het vaak voor dat de Aegidienberger het sensibele karakter van de Peruaanse Paso heeft geërfd.
Gebruik : De Aegidienberger wordt met name gebruikt voor de recreatie om lekker te tölten. In Duitsland worden ze ook gebruikt voor gangenwedstrijden. Deze wedstrijden worden helaas nog niet georganiseerd in Nederland.Hier een prachtig staaltje van hun uitzonderlijke gangen , let wel ... in t filmpje komen enkel Ijslanders voor ....Vergeet evenwel het liedje bovenaan 't logje niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken ...
Gangen : De Aegidienberger is een natuurtölter. De tölt is genetisch gefixeerd en moet bij jonge paarden al natuurlijk zichtbaar zijn aan de hand. Stap en tölt zijn voor dit ras de belangrijkste gangen, het paard moet in staat zijn om vanuit stap een vloeiende overgang te kunnen maken naar een zeer zuivere, lichte, viertakt tölt.
