Deze vrouw loopt de wereld rond voor de strijd tegen borstkanker. Via verschillende sites kan ze haar strijd voortzetten.Dus,neem haar mee naar jouw site om haar daar verder te laten lopen.... xxx thnks!Graag stel ik je twee ontzettende lieve dames voor die onovertreffelijk met de ziekte omgaan ...neem ook eens een kijkje op hun blog ...waar echte vriendschap waarlijk troef staat !! http://anita-angele.skynetblogs.be
Onze Leonberger Dolcé (zachte) is een echte dier/ en mensenvriend ... hij was kind aan huis ... !Met veel pijn in t hart is hij zachtjes van ons heen gegaan ...
Op foto Dolce met Wim (zoon),2 dagen voor hij heen ging !!
Illona een 20 jarige Trackener merrie heeft last van doorgezakte kogels (pezen ) aan voorbenen
Getse , een 3 jarig ruin paardje . Eigenaars kunnen hem niet bereiken , en moet tevens nog ... zadelmak !
Lezing : hondentraining , Pfiiiieeeet training , werken met chakra's en magnetisme
Enkele Foto's van het ooh zo prachtig Polen
Dierenopvoedster & Magnetiseur.
** Dierenopvoedster Miryam ! **
**Magnetisme voor alle dieren**
Probleemgedrag paard,hond & pijnverlichting voor uw geliefde huisdier
10-11-2010
De Hackney... word ook wel de 'ballerina's van de concoursvelden' genoemd.
De Hackney... word ook wel de ballerinas van de concoursvelden genoemd.
De Hackney is een paard/pony dat iedereen wel kent van de rijtuigenconcoursen, ze worden dan ook wel de ballerinas van de concoursvelden genoemd. De Hackney komt oorspronkelijk uit Engeland.
Hij dankt zijn naam aan het Middel-Engelse woord Hakene dat damespaard betekent en weer is afgeleid van het Franse woord Hacquenee dat klein paard betekent. Die naam werd gebruikt om de rijpaarden van de oorlogspaarden en zwaardere types te onderscheiden.
Hackney is ook een district in het graafschap Groot Londen, maar het paardenras heeft zijn naam niet aan dit graafschap te danken. In een artikel van het Fokregelement staat dat de Hackney aan de volgende rastypische eigenschappen moet voldoen: een harmonieus en evenredig gebouwd dier met een edel hoofd, intelligente ogen, een niet te korte hals met een sterke rug, eindigend in een sterk, maar niet te zeer afhangend, kruis.
Het dier heeft bovendien een krachtige schuine schouder, is lang geribd, heeft sterke benen en voeten, een goed ontwikkelde bovenarm en een goede bodemstand. Vlotte, vierkante, elegante en verheven gangen zijn zeer gewenst. Hier een prachtige mooie voorstelling van hun gangen ...! Vergeet het muziekje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens dit te bekijken ...
Hackneys komen in verschillende maten voor, vandaar dat er in het stamboek onderscheid wordt gemaakt tussen Hackney grote maat en Hackney kleine maat.
De Hackney wordt vooral gebruikt bij het aangespannen rijden. De meeste Hackneys worden gebruikt voor het rijden van concoursen , ze hebben dan ook de bijnaam Ballerinas van de concoursvelden gekregen, dankzij hun sierlijke en verheven gangen. Het kenmerk van de Hackneyfokker is zijn trouw aan het ras, dat temperament paart aan verheven en elegante gangen. De belangstelling voor de Hackney neemt thans weer toe, hetgeen niet verwonderlijk is, want in het aangespannen rijden neemt de Hackney een aparte plaats in.
Steeds meer mensen gaan het aangespannen rijden zowel in wedstrijden als voor recreatie beoefenen. Ziehier een prachtig mooi introductie van het aangespannen rijden ... ditmaal is het aan de pony's ! !
Terecht zal een Hackney daarbij een goede partner zijn, vanwege de fraaie beweging en het goede uithoudingsvermogen. De Hackney is een temperamentvol en vooral werklustig paard.
De Sint Bernard stamt af van de Romeinse Molosser en is genoemd naar het klooster Sint Bernard in de Zwitserse Alpen, waar hij gekweekt werd en wordt. De monniken hadden destijds onder andere de taak om reizigers die in de sneeuw verdwaald waren, of onder een lawine bedolven waren, te zoeken of te redden.
Deze honden konden lawines voelen aankomen en zich goed oriënteren in de sneeuw. Oorspronkelijk waren de honden kortharig, later werden andere rassen ingekruisd (onder andere de New Foundlander) en toen ontstonden ook langharige St-bernards.
De kortharige variant was beter geschikt om in de sneeuw te werken omdat sneeuw en ijs zich minder gemakkelijk in de vacht kan vastzetten.
Deze St Bernard in t volgend Filmpje kennen jullie heel zeker wel ... nml " Beethoven "... zie hier een prachtige trailer ... vergeet eerst het liedje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken ... een guardian knipoogje ... ! !
Men schat dat de afgelopen 250 jaar zeker 2000 mensen gered zijn door een St-Bernard. De bekendste St-Bernard is Barry die tussen 1800 en 1810 zeker 40 mensenlevens gered zou hebben. De St-Bernard is sterk, maar vriendelijk. Tevens is het ras slim en gemakkelijk af te richten.
Aard : kalm - vriendelijk-betrouwbaar -dol op kinderen -gemakkelijk af te richten-en intelligent deze zijn enkele van de kwaliteiten van de St-Bernard, hij werd wereldberoemd als reddingshond( Barry ), maar hij werd ook als trekhond ingezet, nog steeds wordt hij als lawinehond gebruikt; hoewel ze tegenwoordig als familiehond worden gehouden.
De St-Bernard is dan ook een trouwe, vriendelijke en evenwichtige hond, die voorzichtig is en niet vaak blaft. Hij is leergierig en aanhankelijk, maar soms ook wat opdringerig (doch niet in een slechte zin). Hij is lief voor kinderen, hoewel hij te zwaar is om met kleine kinderen te kunnen spelen. De omgang met andere honden en huisdieren geeft doorgaans geen problemen.
Het knippen van nagels bij katten ... ( deel 1 ) .
Het knippen van nagels bij katten ... ( deel 1 )
Katten houden ervan om hun nagels te scherpen. Dit doen ze instinctief, bij voorkeur aan mooie meubels en mandwerk. Katten kennen de waarde van uw spulletjes niet. Gelukkig willen ze ook wel een krabpaal / plank of sisal / kokosdeurmat gebruiken.
Zo raken ze wat losse nagelschede's kwijt. Maar dat ze daarmee hun nagels zelf mooi kort zouden houden, is een fabeltje, wel mooi scherp! Zeker als de poes met haar nageltjes in het tapijt blijft hangen, is het gewenst de nageltjes te knippen. Katten die veel buiten komen, slijten hun nagels op een natuurlijke manier af, zodat die niet extreem lang worden.
Binnen - katten kunnen echt last krijgen van lange nagels. Bovendien zijn die binnenshuis overbodig. Zij hoeven bijvoorbeeld niet in een boom te kunnen klimmen om aan een agressieve hond te ontkomen. Bij oude katten gebeurt het ook niet zelden dat een duimnageltje sterk gekromd in het vlees van het pootje groeit. Bovendien scheuren nagels dikwijls af, als ze ergens in blijven hangen, erg pijnlijk !
Waarmee ?
Bij de dierenarts of speciaalzaak hebben ze een uitgebreid assortiment nagelknippers. Ik heb zelf ook een guillotinemodel aangeschaft, maar kan er niet mee omgaan. Ik gebruik een gewoon tangetje, zoals ik voor mijn eigen nagels ook gebruik, een nailclipper, maar niet zo'n hele kleine ! De tang moet in ieder geval goed scherp zijn, dus geen afgedankte teennagel - tang. Als de tang niet scherp is, plet en splijt hij de nagels terwijl ze geknipt worden. Je verricht hiermee onnodige schade aan de nagels
Hoe te knippen ?
Zorg altijd voor goede verlichting. Als je het eng vindt om het alleen te doen, kan het handig zijn als er iemand wil helpen de kat vast te houden. In het begin een of twee nagels per keer, later verder ... Zo went de kat eraan zonder dat de " knipcessie " te lang duurt. Vasthouden kan o.a. gebeuren door de kat op tafel te zetten, zijn nekvel stevig vast te grijpen en haar / hem iets omhoog te trekken, zodat haar voorpootjes net los van tafel komen.
Als je een kat stevig bij haar nekvel pakt, ontspant ze automatisch. Je kunt daar handig gebruik van maken door dan snel een pootje te pakken (als je rechtshandig bent), de klauwtjes tussen je linker duim en wijsvinger, om de beurt vast te pakken, er zacht op te drukken, zodat het nageltje tevoorschijn komt, en knippen maar! Een zware, volwassen poes mag je nooit optillen aan haar nekvel. Ze moet met haar achterpoten op tafel kunnen blijven steunen. Misschien dat je een andere manier wel prettiger vindt. Uiteindelijk heeft iedereen zijn eigen manier van vasthouden en knippen. De kat zal eraan wennen.
Voordat je dit de eerste keer doet, verdient het aanbeveling, bijvoorbeeld tijdens het knuffelen met de kat, te oefenen hoe je het pootje vast moet pakken om de nageltjes te voorschijn te toveren. Als een poes haar pootje wordt vastgepakt, trekt zij dit meestal in een reflex terug. Als je het opnieuw pakt, laat ze meestal toch wel toe dat er even aan haar pootjes gefrummeld wordt. Zo begint de kat, zowel als het baasje aan het ritueel van nageltjes knippen, te wennen.Hier een knap filmpke van hoet het eventueel zou moeten .... vergeet evenwel het liedje bovenaan het logje niet uit te zetten voor je dit aanklikt é ....
De Lusitano - een barokpaard ... zijn kenmerken..!
Lusitanos zijn echte barokpaarden, dwz. stonden bijzonder tijdens de barok in de belangstelling, met name vanwege hun houding en gangen, die pasten bij de overdaad die het barokke tijdperk kenmerkten.
In Portugal worden de merries met hun veulens in grote kuddes gehouden, die praktisch het hele jaar buiten lopen en grote graslanden ter beschikking hebben. Veel stoeterijen bevinden zich aan de oevers van de Taag (Tejo), waar het gras in de zomer niet al te dor wordt. Desalniettemin is de begroeiing vrij schraal en wordt gras met allerlei kruiden en houtachtige planten afgewisseld.
De paarden moeten echt hun kostje bij elkaar scharrelen en krijgen zo geen kans overvoerd te raken. Ook een teveel aan eiwit komt hier niet voor. Dit kan problematisch zijn voor paarden die direkt vanuit Portugal naar Nederland gehaald worden; het eiwit- en energierijke voedsel hier kan problemen zoals koliek veroorzaken.
De belangrijkste kernmerken Gezegd moet worden dat Lusitano's rechthoekspaarden zijn. Dit houdt in, dat het lichaam van boeg tot staart en van schoft tot de grond een rechthoekige (en geen vierkante) vorm heeft. Door de relatief lange benen van de Lusitano ligt hij dichter bij een vierkantspaard dan bijvoorbeeld de Lipizzaner.
Ziehier een fenomonaal tafereel ... gedanst op een Sirtakie ... hmm .. je zou zo ... hiii ... meedansen ...Hopa ...hopa ... hiii ! ! Voor de kijklustigen onder jullie vergeet het muziekje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens dit te bekijken hé ... Hopaaaaa ..!
De Lusitano is al eeuwenlang gefokt als rijpaard, met nadruk op wendbaarheid (met name voor stierenvechten en oorlogen) en comfortabele gangen. Hierdoor zijn zowel de gangen als het temperament zeer aangenaam.
Doorzitten in draf is een "must" bij deze paarden, in alle gangen verzamelt zelfs het jongste paard al automatisch. Verzamelde gangen zoals piaffe en passage zijn heel makkelijk aan te leren - wat als nadeel heeft, dat veel ruiters niet kunnen wachten tot het paard er geestelijk en lichamelijk aan toe is.
Een 4-jarige die te koop wordt aangeboden met als aanprijzingen "kent piaffe, passage en spaanse pas" moet u dan ook enigszins wantrouwend bekijken. Wel is het zo, dat het ene paard sneller aanwijzingen geeft, dat het klaar is voor bepaalde zwaardere oefeningen dan het andere.
Hengsten houden is met deze paarden een stuk minder problematisch dan bij veel andere rassen. Doordat de hengsten tot en met hun 3e levensjaar in grote kuddes lopen, zijn ze heel sociaal. Verder zijn de Lusitano's altijd al geselecteerd op karakter; een paard wat zich niet kan concentreren bij het werk (zoals stierenvechten - waar fouten dodelijk kunnen aflopen!) wordt uitgeselecteerd.
Hierdoor laten ook hengsten zich niet snel uit hun concentratie brengen. Dit Filmpje gaat enkel en alleen maar van hoe groot de capaciteiten zijn in het paard zijn bewegingen zijn souplesse en vooral de ... enorme wendbaarheid die de Lusitano bezit ... let wel ... het is een arena gebeuren ...die netjes in zijn rang blijft ( weet dat men in Portugal nooit een stier dood ! ! )
Feit blijft wel, dat ook deze paarden het best zo sociaal mogelijk moeten worden gehouden - dus niet de rest van hun leven afgezonderd in een box doorbrengen.
Een Rhodesian Ridgeback heeft een uitstekende zesde zintuig voor gevaar !!.....
Een Rhodesian Ridgeback heeft een uitstekende zesde zintuig voor gevaar !!
"Deze Zuid-Afrikaanse hond ontleent zijn naam aan de streep van haren op de rug (ridge of pronk) die juist verkeerd zijn geïmplanteerd, vandaar zijn bijnaam "pronkrug".
Zijn voorouders zouden honden zijn die destijds door de Hottentotten gebruikt werden en die gekruist werden met honden geïmporteerd door de eerste kolonialen komend uit Europa in de 17e eeuw; en meer bepaald mastino's, doggen en bloedhonden.
Hij werd door de boeren in Zuid-Afrika ontwikkeld, en zijn standaard werd in 1922 vastgelegd in ex-Rhodesia. Zuid-Afrikaanse jagers gebruikten de ridgeback om grof wild op te jagen en terug te vinden, maar ook voor de leeuwenjacht."
"Vergeleken met andere hondenrassen kan het karakter van de Ridgeback het best worden omschreven als excentriek. De volwassen Ridgeback is onafhankelijk, straalt rust uit en kan gereserveerd zijn tegenover vreemden. Ook laat hij een bepaalde vorm van arrogantie en zelfverzekerdheid zien.
Een Rhodesian Ridgeback is een bijzonder hondenras voor wat betreft de inprenting. Hij heeft namelijk een zeer goed associatievermogen en neemt dan ook alle positieve maar vooral de negatieve indrukken, die zijn omgeving hem bieden, in zich op. Deze indrukken zijn van beslissende invloed op zijn gedrag gedurende de rest van zijn leven.
Zijn eigen wil, vastberadenheid en gevoel voor eigenwaarde maken dat de Rhodesian Ridgeback niet tot onderworpenheid gedwongen kan worden. De houding van deze hond is niet die van een slaaf maar van een partner en de Rhodesian Ridgeback dient als zodanig behandeld te worden. De enige manier om een Ridgeback goed te laten functioneren en om respect van hem te krijgen is gebaseerd op wederzijds vertrouwen en een goede training.
Als huisgenoot en vriend demonstreert de Ridgeback een bijzondere trouw en toewijding aan zijn huisgenoten en zoekt een individu uit die hij als van hem beschouwt. Vaak wordt er gezegd dat "U" een hond bezit, uw Ridgeback ziet dat anders; "hij" bezit U. Om deze reden is een Ridgeback een uitstekende bodyguard en waakhond. Hij beschouwt namelijk uw eigendom als het zijne.
Van nature een luilak, zal hij geen onnodige energie verspillen om zijn doel te bereiken. Hij zal vaak tevreden zijn als hij zijn tijd kan gebruiken met dutten. Dit mag gezien worden als het tegenovergestelde op de omschrijving van de energieke en dynamische hond waarvoor de Rhodesian Ridgeback vaak doorgaat. Voor de beweging en de conditie van de volwassen Ridgeback zijn lange wandelingen noodzakelijk.Hier een prachtige Duitstalige docu van deze toch wel uitzonderlijk biezonder mooie ras ... vergeet evenwel het liedje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken é
Van oorsprong is de Rhodesian Ridgeback een jachthond met een grote presentatie en aanwezigheid. Hij heeft een uitstekende "neus".
Specialisten spreken dit ras toch enigsinds tegen , daar ze het over de " pronkrug hebben , zij beschrijven dit eerder aan aangeboren afwijking nml Spina bifida of "open rug" is een aangeboren afwijking die het gevolg is van een ontwikkelingsstoornis van ruggenmerg en wervelkolom. Meestal is de afwijking ter hoogte van de lendenwervels (lumbaal) gelegen, soms ter hoogte van het heiligbeen (sacraal) of de borstwervels (thoracaal). Fokkers beweren het tegendeel Ziehier een pro en contra van specialisten en fokkers ... !!
De Ridgeback heeft een zesde zintuig voor gevaar en staat open voor indrukken uit zijn omgeving, zoals men dat vaker kan vinden bij wilde dieren. Wellicht is dit het gevolg van de strenge selectie die de jagers op groot wild vroeger doorvoerden. Deze eigenschappen zijn in de erfmassa van de Rhodesian Ridgeback verankerd.
Hij is intelligent en toegewijd zonder dat hij zijn aanhankelijkheid verbergt. De Ridgeback laat zijn toewijding zien bij het werken met zijn eigenaar en het beschermen van zijn eigendom. Kortom een hond die voor eenieder, die eerlijk met hem omgaat, een trouwe en toegenegen huisgenoot is die in extreme omstandigheden tot buitengewone prestaties bereid en in staat is."
Egyptische Mau , zelfverzekerde katten, intelligent en heel sociaal
Egyptische Mau zelfverzekerde katten, intelligent en heel sociaal
Egyptische Mau, betekend Egyptische Kat, de voorouders van dit ras werden beschermd en vereerd dat zie je aan de afbeeldingen in tempels. De Egyptische Mau lijkende katten stonden al sedert 1400 voor Christus op papyrusrollen en tempelwanden.
Ze zijn mede van het oudste ras op de wereld. Ze leefden in nederzettingen op de oevers van de Nijl. Het moderne ras Egyptische Mau werd oorspronkelijk gefokt op basis van Egytische huiskatten. In de jaren vijftig van de vorige eeuw nam de oorspronkelijke fokster het ras mee naar Noord-Amerika waar ze later erkend werden als een raskat. De kat is in europa nog steeds zeldzaam.
De Egyptische Mau is een middelgrote, gespierde en kleurrijke kat. Hij heeft een heel sierlijke verschijning en hebben een zwart lijntje rond hun ogen die eigen zijn van deze kat. Ze hebben een gevlekt tabby patroon en zijn in drie verschillende kleuren, brons, zwart/zilver en smoke.
De brons en zwart/zilver hebben ook de duidelijkste vlekken (spotjes). Tot de leeftijd van 1,5 jaar mogen ze nog amberkleurige ogen hebben, als ze volwassen zijn hebben ze kruisbes groene ogen.
Karakter
Het zijn heel zelfverzekerde katten, intelligent en heel sociaal. Erg aanhankelijk en mensgericht en zijn tot op hoge leeftijd nog erg speels.Hier een korte intro hoe deze toch biezondere intelligente kat hun weekje doorbrengt .... met een knipoogje naar lekker luieren ... !! Vergeet evenwel het liedje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken .... !!
Curlypaarden ... paardenallergie ? ziehier het Allroundpaard voor heel de Familie...
Curlypaarden ... paardenallergie ?
ziehier het Allroundpaard voor heel de Familie... !!
Mensen met een allergie voor paarden kunnen opnieuw adem halen: er zijn geschikte paarden voor hen. Paarden met duurzaam golvend haar maken een droom voor paardenfans die allergisch zijn waar. Een studie uit de universiteit van Aachen zegt hierover: Curlypaarden zijn verschillend.
Ze zien er uit zoals paarden met golvend haar. Ze zijn één van de meest robuuste natuurlijke rassen de Amerikaanse Curlypaarden. Het enige paard met een gekruld vel. Hun ander vel ten opzichte van andere paarden is te wijten aan de levensomstandigheden waar ze oorspronkelijk vandaan komen, nl. extreme koude streken in het westen van Amerika.
Krieger (Sioux ) had al een grote bewondering voorde ongewone paarden omwillen van hun moed, hun gedrevenheid en doorzettingsvermogen.
Al enige jaren schatten een handvol insiders deze Amerikaanse paarden hoog in die niets verschillen van andere paarden behalve dan hun vacht.
Of is er toch een onderscheid? Eigenlijk meer van belang, en vooral dan voor mensen met een allergie voor paardenhaar. ( of beter: voor de huidallergie van dieren, want de allergie komt niet van het haar zelf). Iemand met een allergie kan perfect een Curlypaard benaderen, strelen en berijden, en dit zonder te hoeven niezen, hoesten, huiduitslag of zefls een aanval van astma.
Dit is natuurlijk eentroost en comfort voor hen die hun droom al afgeschreven hadden;zodat deze zich zelfs nu een paard kunnen aanschaffen en berijden zonder medicatie te moeten nemen.
Ziehier een prachtige docu filmpje van Curly's , let wel in de zomer hebben zij bijna een gewone gladde vacht , alleen manen, staart en oren verraden dat het Curly's zijn ... Vergeet eerst het liedje bovenaan het logje niet uit te zetten hé ... knipoogje
Er zijn ook Curlypaarden zonder gekrulde vacht. Na dat allergische personen in de USA en Duitsland vaststelden dat er geen neveneffecten waren zoals huiduitslag en dergelijke, begonnen Prof. F. Jugert en Dr. Anne Spieker van de universiteit van Aachen in Maart 2000 een onderzoek, meer bepaald naar de allergisch afgevende proteïnen, welke aanwezig zijn in de huidschubben van deze paarden. Er werden huidschubben onderzocht en vergeleken met 10 verschillende paardenrassen, ondermeer dus bij het Curlypaard.
Tegelijkertijd werd ook het bloed onderzocht van 50 mensen met allergie voor paarden.Na onderzoek was de conclusie van Prof. Jugert dat Curlypaarden niet alleen minder van deze genenen proteïnen hebben in hun schubben, maar dat ze ook nog kwalitatief anders zijn samengesteld.
De Curlys worden bij alle takken van paardensport gebruikt. De paarden zijn heel handzaam en intelligent. Paarden van dit ras rennen niet weg als ze schrikken, maar ze gaan naar de plek des onheils om te kijken waar ze van geschrokken zijn.De bijzondere vacht van deze paarden is hypo-allergeen, waardoor Curlys gekocht worden door mensen die allergisch zijn voor andere paarden, maar niet voor de Curly.
De Southrussian Ovcharka ... twee honden in één !...
De Southrussian Ovcharka ... twee honden in één ...
De Southrussian Ovcharka of Zuidrussische Ovcharka is een van de vele grote, langharige, witte berghonden. We vinden ze in vele landen en in verschillende types. Ze komen wat betreft hun historische gebruikswaarden overeen en hebben allemaal de min of meer uitgesproken neiging datgene wat ze als het hunne beschouwen, te verdedigen en te beschermen. Die taak voeren ze zelfstandig uit. En dat houdt in dat ze de eigenschap hebben zich eigenzinnig te gedragen.
Veel eigenaren zijn trots op hun imposante machtige hond, het veilige gevoel dat de hond geeft. En daaraan inherent de miskende potentiële gevaarlijke instincten die dit soort honden kunnen bezitten en die soms niet of te laat onderkend worden door hun eigenaren, uit onervarenheid en ongeloof bij waarschuwingen van mensen die het weten kunnen.
Zonder het in banen leiden van de eigenschappen van dit soort honden kunnen vervelende situaties ontstaan. Want hoe goed gefokt op karakter en hoe goed gesocialiseerd ook, hoe hoog de bijtdrempel ook mag zijn, in de aard van de Zuidrus ligt altijd het instinct tot verdedigen. Een eigenaar moet zijn hond goed kennen om in te kunnen schatten in welke situatie en via welke trigger-mechanismen dit naar voren komt. Daarom moeten mensen die een Zuidrus willen houden zich realiseren dat zij daarvoor aan bepaalde eisen dienen te voldoen: overwicht, ervaring en inzicht in de aard van
Een belangrijk kenmerk van Zuidrussen is dat ze als het ware twee honden in een zijn, ze tonen twee gezichten naar de wereld. Dit komt omdat ze de wereld in tweeën delen: mijn roedel en niet mijn roedel. Zuidrussen zijn waakzame, onafhankelijke, intelligentie, koppige, dominante en loyale honden
Onafhankelijk en koppig Zuidrussen hebben weinig will to please: ze willen hun baas wel gezelschap houden maar doen niet alles wat er van ze gevraagd wordt. Het ras is geselecteerd op zijn onafhankelijke waak, verdedigende en hoedende eigenschappen. Het was hun taak om een seizoen lang zonder menselijke hulp te overleven bij de kudde en de orde te handhaven als de schapen water moesten drinken. De honden zorgden ervoor dat de schapen in kleine groepen water dronken; als de hele kudde in een keer naar de bron toe ging zou deze vernietigd kunnen worden.
Zie hier hoe prachtig deze wolbalen wel zijn ... een prachtige voorstelling in de ring , nadien een heerlijke stoeipartij in de sneeuw ....Vergeet wel eerst het liedje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken é ... !!
De Zuidrus combineert hierdoor een aantal unieke eigenschappen in zijn wezen, namelijk een waak- en een hoedersinstinct.Zuidrussen zijn gewend om zelfstandig te werken. Ze zullen niet slaafs de bevelen van de baas opvolgen, maar zullen dit taxeren: is het zinvol, levert het me wat op?
Cymrics (langharige versie Manx )zijn geweldige jagers en halen graag kattenkwaad uit.
Cymrics (Manx) zijn geweldige jagers en halen graag kattenkwaad uit.
Niemand weet waar de Manx oorspronkelijk vandaan komt. Misschien hebben de Vikingen deze staartloze kat naar het eiland Man in de Ierse Zee gebracht. Feit is, dat het een van de oudste Europese landrassen is. Hoe het gen voor langhaar in het ras is gefokt, is niet bekend.
Kortharige versie ( de Manx )
De langharige versie heeft de fraaie naam Cymric (uit Wales), hoewel hij niet uit Wales afkomstig is. Cymrics worden staartloos genoemd, maar ze zijn er evenals de Manx in drie versies: Rumpy, Stumpy en Longie. Rumpy is volkomen staartloos; Stumpy is kortstaart tot drie cm en Longie is een staart van bijna normale lengte.
Het is een kat die zich nogal op een persoon richt. Ze zijn niet onaardig tegen anderen, maar preferen toch die ene. Het zijn geweldige jagers en klimmen graag in bomen en halen kattenkwaad uit. Ook zijn er die apporteren leuk vinden. Het zijn rustige, nogal gereserveerde katten die uitstekend gezelschap zijn speciaal voor mensen die alleen wonen.De Cymric kat is een rustige, gemoedelijke huisgenoot.
Ziehier een prachtige docu over dit toch ogenschijnlijk wonderbare kat ... ze huppelen net zoals een konijntje ..... vergeet evenwel het muziekje bovenaan het logje niet uit te zetten ... voor je dit aanklikt ... ! !
Speels en prettig aanwezig zonder opdringerig te zijn. Meestal kiest de Cymric één baasje uit dat helemaal "zijn/haar mens" wordt. Visite bekijkt de Cymric het liefst vanaf een afstand, totdat blijkt dat het "goed volk" is. Ze blijven tot op hoge leeftijd speels en actief.
Een Cymric kan goed springen en klimmen en ze bekijken hun domein graag vanuit een strategische plek op een hoge kast of vensterbank. De poezen zijn erg goede moeders voor hun kittens; nestjes bestaan meestal uit vier kittens, maar zes stuks is geen uitzondering. Kittens grootbrengen is een groepsgebeuren, moeder, vader en verdere familie zorgen voor de kleintjes en ravotten graag met ze
Er is een plaats zo ongelooflijk mooi ...die Regenboog brug heet. Als je lichtpuntje je metgezel waar je zoveel van houdt heengaat..., dan gaat je lichtpuntje naar die Regenboog brug. Daar zijn uitgestrekte weiden en oh zo ...prachtige heuvels ... ! waar ze met elkaar kunnen rennen en spelen.
Maar dan komt de dag dat er eentje plotseling stopt met spelen en in de verte tuurt... jheetje ...is dit mijn baasje ...? Zijn ogen beginnen te stralen, hij begint te trillen van opwinding.... En plotseling verlaat hij de groep, rent over het heerlijke groene gras, sneller en ... sneller.
Hij heeft " je" gezien ... eindelijk ...en als jij en je lieveling elkaar treffen,houden jullie elkaar stevig vast, bij deze intense vreugdevolle hereniging.
Om echt ...nooit ... nee nooit meer ,uit elkaar te gaan. De vrolijke kusjes overstelpen je gezicht, jou liefdevolle knuffjes zijn intenser dan ooit en je kijkt weer in die trouwe ogen, die je zolang hebt moeten missen maar die altijd ... in je hart zijn gebleven.
Ja ...eindelijk weer samen ...op een ongelooflijke mooie plaats ....een plaats waar je kan en mag dromen , het heet de Brug der Regenbogen ... ! !
In alle stilte en met een liefdevolle knipoog gedenken wij vandaag ook onze trouwste viervoeterkes ... die dag en nacht aan onze zijde stonden ,met vreugde pijn en verdriet ! Ziehier een ongelooflijk mooi en aangrijpend emotionele film ... met prachtige tekst en ooh zo intens liefdevolle plaatjes ...
Veel liefs ... een vriendelijke stille groet ... Miryam
De Achal Tekkiner komt vooral in goudkleur, zilverkleur en bronskleur voor !...
De Achal Tekkiner komt vooral in goudkleur, zilverkleur en bronskleur voor
De foto's van de Achal Tekké zijn voor alle duidelijkheid niet bewerkt. ! ! Het zijn dan ook geen echte kleuren , maar de vacht of haren van de Achal Tekké zijn "hol" waardoor er licht heen schijnt en hij dan deze prachtige glim krijgt!
De Achal Tekkiner alias de Achal Tekké komt oorspronkelijk uit Rusland. Het is een typisch nomadenpaard, hij staat er om bekend dat hij lange perioden zonder water en voedsel kan zonder dat hij er minder om presteert.
Het uithoudingsvermogen van dit mooie dier is ongekend enorme hitte trotseert hij moeiteloos. Hij valt ook onder de oudste raspaarden, 1000 voor Christus kwam de Achal Teké al voor in het Aziatische deel van Rusland.
Uiterlijke kenmerken Dit dier heeft een recht profiel met een iets te lange rug, hij heeft een hoge schoft en schuine schouders. De hals maakt bijna een rechte hoek met het lichaam. Het hoofd is lang en rank, en het profiel is kaarsrecht.
Hij heeft vrij wijde neusgaten en mooie grote ogen. De enigszins lange oren staan iets verder uit elkaar dan bij andere rassen en ogen sierlijk. De mondlijn komt boven de schofthoogte uit, dit is kenmerkend voor het ras. De benen zijn lang en hebben lichte maar stevige botten.
De zijdeachtige staart is kort met een lage inplant. De manen zijn over het algemeen redelijk kort. Ziehier een heerlijk glanzend stoeipartij ... knipoogje ... een Achal en een Haflingerpaardje ... Vergeet het liedje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken hé ... !
De Achal Tekkiner komt voor in goudkleur, zilverkleur en lichtbruin. Schimmelkleurig komt zelden voor.
Veelal heeft hij witte aftekeningen op het hoofd en benen. Door zijn enorme uithoudingsvermogen is de Achal Tekkiner bij uitstek geschikt als renpaard. Maar als rijpaard is de Achal Tekkiner ook zeer geschikt. Ziehier een prachtig zilver getinte Achal ... t eerste stukje van t filmpke is nogal onduidelijk , maar ... t loont zeker de moeite ... !!
De Achal Tekkiner is niet geschikt voor beginnende paardenliefhebbers, het is geen gemakkelijk paard. Hij heeft een sterke eigen wil en is behoorlijk temperamentvol; een consequente hand is absoluut noodzakelijk.
De Picardische Herdershond of Berger Picard deed in de negentiende eeuw zijn intrede in Frankrijk. Deze vrij grote herders werden door de Kelten meegenomen.
Deze hond is een afstammeling van de oude Herdershonden uit de Middeleeuwen zoals die op schilderijen werden afgebeeld.
De honden zijn verwant aan de Briards en de Beauceron en werden samen met deze honden in 1863 voor het eerst tentoongesteld. In 1925 werd de standaard opgesteld en werd dit ras officieel erkend. Door het ras te gebruiken voor de fok van de Bouvier des Flandres, verdween het ras als zodanig. Pas aan het einde van de tweede wereldoorlog zijn de liefhebbers van het ras weer begonnen met de fok en is het aan hen te danken dat dit ras praktisch uit het niets weer ontstond. Zijn werkterrein bevindt zich tegenwoordig in de regio Pais-de-Calais. Frankrijk is niet al te dichtbevolkt met deze herders en buiten Frankrijk zijn er zeer weinig exemplaren.
IDEALE RASKENMERKEN Deze ruwe, norse herder heeft een natuurlijk en rustiek uiterlijk. Hij is één van de grootste herders, heeft een lange rug en goede benen. De Picard heeft een schofthoogte van 60 tot 65 cm voor reuen; teven zijn 55 tot 60 cm en het gewicht 23 tot 31 kg. Het hoofd is enigszins smal en de oren, die klein moeten zijn, worden rechtop gedragen en hebben een brede basis. De staart wordt in actie hoog gedragen. De ruwe, verwarde vacht is een belangrijk kenmerk van de hond.
.
Het is een stugge, halflange vacht die ruw moet aanvoelen, met een dichte ondervacht. De vachtkleuren zijn grijs ( zwartgrijs, blauwgrijs, roodgrijs ), licht of donker fauve, of een mengeling van deze kleuren. Een kleine witte aftekening op de voorborst en/of op de tenen is toegestaan. Er komen ook witte exemplaren voor.
Ziehier een exellent prachtige slide van de Berger Picard met zijn specifieke uitstekende eigenschappen , zowel als veedrijver , sport en spel , bewaking en het gezellig omgaan met mens en dier ... veel kijkgenot ! Vergeet evenwel het liedje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken é ... !!
Ondanks zijn strijdlustige aard kan de Picard een fijne huis- en familiebewaker zijn. Hij is zeer zelfbewust maar ook zeer aanhankelijk.... Deze hond is zachtaardig voor eigen mensen, maar gereserveerd tegenover vreemden.
Hij is intelligent, waakzaam en onvermoeibaar, aanhankelijk en lief voor kinderen. Het is een hond die veel beweging nodig heeft, want het is nog steeds een echte werkhond.
e Bombay ..treffende gelijkenis met de zwarte panter ...
De Bombay ... treffende gelijkenis met de zwarte panter !
Herkomst: Amerika De Bombay is in de jaren vijftig in amerika onstaan door de kruising van een American-shorthair met een Burmees... de vacht kenmerkt zich door zijn diepzwarte kleur.
De Bombay is vernoemt naar de stad Bombay (India) om zijn treffende gelijkenis met de zwarte panter die daar leeft. De Bombay is een zeer sociale kat die gek is op mensen en ondanks zijn gelijkenis met de zwarte panter er betrekkelijk weinig moeite mee heeft altijd binnen te zijn.
Ziehier een prachtig mooi filmpje van twee kittens die zich naar hartelust uitleven ... schattig om zien met een super leuk achtergrond muziekje ... ! Vergeet evenwel het liedje bovenaan het logje niet uit te zetten , alvorens dit aan te klikken ... !!
Buiten de verenigde staten komt de Bombay nog nauwelijks voor ( is in Engeland nog niet eens erkend)maar vermoedelijk zal dit gezien zijn pracht niet lang meer duren.
Kenmerken : Kop: Rond met een bol gezicht dat driehoeksvormig uitloopt in een goed ontwikkelde snuit Ogen:Rond, wijd uiteenstaand goud tot koper kleurig Oren: breed aan de basis met een afgeronde top iets naar voren gericht
Lichaam: gespierd, maar tegelijkertijd lenig, middelgroot formaat. Staart: een staart van gemiddelde lengte. Vacht: De vacht moet kort en glad aanliggend zijn. Kleur:De kleur is glanzend diepzwart .
De Shetlandpony .. sterker dan een trekpaard ?.....
De Shetlandpony ... sterker dan een trekpaard ?
De Shetlandpony komt van oorsprong van de Shetland eilanden, ten noorden van Schotland. Op deze eilanden heerst een klimaat van koude, wind en regen.
Het voedselaanbod is klein en kent weinig variatie. De Shetlandpony heeft zich aan dit strenge klimaat weten aan te passen door een weelderige staart en manenpartij en een bijzonder dikke vacht in de winter te krijgen.
De pony's bleven door het beperkte voedselaanbod klein van stuk en zijn taai, sober en sterk.Op de Shetland eilanden werkte de pony voornamelijk als lastdier. (o.a. hooi en turf transport) Later werd deze kleine pony veel ingezet in de kolenmijnen maar gelukkig komt dat nu niet meer voor.
De Shetlandpony kwam in de dertiger jaren naar Europa en vervulde voornamelijk een rol als trekdier. Ziehier een prachtige compilatie alom , van behendigheid tot ... Voor de kijklustigen onder jullie vergeet evenwel het liedje bovenaan het logje niet uit te zetten hé ... !
De pony nam destijds ook de taken van de, toen nog bestaande, trekhonden over. Op kleine landbouw- en fruitteeltbedrijven verrichte hij veel werkzaamheden. Het is bekend dat een Shetlandpony, in verhouding tot zijn maat en gewicht, sterker is dan een groot trekpaard. De Shetlander is zelfs, toen de grotere rijpony's nog niet zo bekend waren, vrij veel ingezet als kinderrijpony.
Het gebruik van de kleine Shetlanders is bijzonder veelzijdig te noemen! Behalve als 'speelpony' voor de kinderen (laat kinderen nooit zonder toezicht met het dier sollen!),
wordt de Shet gebruikt als rijpony, in 1-, 2- en 4 span bij het aangespannen rijden, zowel recreatief als in wedstrijdverband en vaak in de vrijheidsdressuur!Er worden soms demonstraties gegeven die er niet om liegen en die de Shetlandpony toch een heel ander aanzicht geven!
Westies zijn levendig, vrolijk, speels en barsten van het zelfvertrouwen !...
Westies zijn levendig, vrolijk, speels en barsten van het zelfvertrouwen... !
Geschiedenis van het ras : In de negentiende eeuw kwamen in Schotland meerdere soorten laagbenige, ruwharige terriers voor. Robuust,niet kleinzerig en uitstekende bestrijders van schadelijke dieren. Soms werden er witte pups geboren, die meestal om het leven werden gebracht omdat men van mening was dat hun jachteigenschappen niet zo goed waren als die van hun gekleurde broertjes en zusjes.
Op het eiland Skye kwamen echter al sinds het begin van de achttiende eeuw geheel witte terrierstammen voor, daar er fokkers waren die zich inzetten voor deze witte terriervariëteit. Het is echter door kolonel Malcolm uit Poltalloch in Schotland die aan het begin van de twintigste eeuw zijn honden tentoon begon te stellen dat de witte terrier bekend werd. Zijn honden en langharige, witte variëteit, die Rosneath Terrier werd genoemd, legden de basis voor de hedendaagse 'Westie'.
Algemene omschrijving Westies zijn levendig, vrolijk, speels en barsten van het zelfvertrouwen. Ze zijn niet snel ergens van onder de indruk, en alert op alles wat er om hen heen gebeurd. Ze laten hun stem horen als ze onraad bespeuren. Excessief blaffen kan bij goede opvoeding worden voorkomen. Ze zijn trouw aan hun eigenaar en diens gezinsleden, en beslist aanhankelijk, maar tevens eigenwijs en zelfstandig.
Hun slimheid en vindingrijkheid moet niet worden onderschat; hun aanwezigheid geeft zonder meer leven in de brouwerij. Ziehier het prachtig super lief filmpje ... met twee Westies in de hoofdrol ... hiii ... op een aangenaam muziekdeuntje naar voor gebracht ... hmm ... Vergeet evenwel eerst het liedje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken hé ... !
Hoewel alert zijn ze niet argwanend t.o.v. vreemden. Het ras kan het goed vinden met kinderen, zeker als deze de leeftijd hebben waarop ze met de hond kunnen spelen en ravotten. De omgang met andere honden is redelijk tot goed, al kunnen reuen het soms niet altijd laten om een sexe-genoot uit te dagen.
Het jachtinstinct is sterk ontwikkeld, wat inhoudt dat een harmonieuze omgang met kleine huisdieren niet vanzelfsprekend is. Een goede socialisatie kan echter een wereld van verschil maken. Deze hond heeft een doortastende baas nodig die hem beslist consequent moet opvoeden, en die zich niet om de tuin laat leiden. Blijft duidelijke leiding achterwege dan zoekt de hond zijn eigen (vaak ongewenste) bezigheden.
Westies ravotten en graven graag. Ze hebben een meer dan gemiddelde bewegingsbehoefte en zijn graag buiten. Een Westie die als huishond gehouden wordt zal eens per kwartaal getrimd en geknipt moeten worden. Buiten de trimbeurten moet de vacht ongeveer tweemaal per week worden doorgeborsteld met een slickerborstel. De beharing is dusdanig van structuur dat vuil en modder zich -na opdroging- vrij eenvoudig uit laten borstelen. Honden van dit ras zijn gezinshonden bij uitstek, mits het gezin sportief is ingesteld.
De Manx ...een aanhankelijke kat die enorme rust uitstraalt ... !
De Manx is een eeuwenoud, op een natuurlijke manier tot stand gekomen ras dat vandaag de dag nog steeds op het Isle of Man in zijn funktie als muizenvanger en geliefd huisdier door de boerenbevolking gehouden wordt.
De wortels van het ras liggen op het Britse Isle of Man dat in de Ierse Zee ligt. Naar alle waarschijnlijkheid is daar ongeveer vier eeuwen geleden een spontane mutatie opgetreden die resulteerde in de geboorte van een staartloze kitten.
Deze kitten groeide op en heeft zich kunnen voortplanten, zodat er langzaam maar zeker steeds meer staartloze katten op het eiland geboren werden.Ondanks het vaak deels tot compleet ontbreken van de staart hebben de katten geen moeite bij het houden van hun evenwicht of lopen en springen. Ze kunnen met alle gemak over een smalle schutting lopen of in bomen klimmen.
Gezien de geisoleerde ligging van het eiland waren er op den duur meer staartloze katten dat katten met een staart. Het bestaan van deze katten bleef niet onopgemerkt. Melding van import werden reeds in 1830 gemaakt, en op kattententoonstellingen in de Verenigde Staten en op het Europese vasteland werden omstreeks 1890 al Manxen uitgebracht.
Het ras heeft op het Isle of Man nog steeds een officieel beschermde status. In de rest van de wereld wordt deze kat als een curiositeit beschouwd. Ziehier een prachtige docu over dit toch ogenschijnlijk wonderbare kat ... voor de kijklustige onder jullie vergeet het muziekje in bovenaan het logje niet uit te zetten hé ... voor je dit aanklikt ... ! !
Manxen stralen een bepaalde rust uit. Het zijn over het algemeen aanhankelijke katten die het met andere katten en honden, maar ook met mensen en kinderen, goed kunnen vinden.
Al hebben sommigen de neiging zich aan een bepaalde persoon binnen het gezin in het bijzonder te hechten. Manxen zijn ondanks hun rustige en evenwichtige karakter bijzonder speels en blijven dit tot op hoge leeftijd. Manxen zijn relatief gezonde katten die met een goede verzorging een hoge leeftijd kunnen bereiken.De Manx is een aanhankelijke kat die het goed kan vinden met andere katten, honden en ook met mensen en kinderen. Ze zijn enorm speels waardoor u de nodige speeltjes moet voorzien.
Het Rode Leger kreeg de opdracht om een hond te fokken ....De Zwarte Russische Terrier
Het Rode Leger kreeg de opdracht om een hond te fokken ....De Zwarte Russische Terrier
De Zwarte Russische Terrier is een van de nieuwere rashonden in de wereld. Het Sovjetrussische Ministerie van Landbouw erkende de Tchiorny Terriër in 1981 als nieuw Russisch ras. In 1984 volgde de erkenning van de FCI ( Federation Cynologique International). Sindsdien maakt deze geweldige hond steeds meer vrienden over de gehele wereld
Het Rode Leger kreeg de opdracht om een hond te fokken, die breed inzetbaar was voor veel militaire doeleinden. Juist deze militaire doeleinden zijn er debet aan, dat er zo weinig van deze hond bekend is. Het fokprogramma van de nieuwe hond is dan ook gebaseerd op honden, welke waren buitgemaakt op de Duitse Leger ten tijde van de oorlog.
Het is dan ook niet zo verwonderlijk, dat enkele Duitse rassen aan de basis staan voor de Zwarte Rus. Dit zijn o.a. de Riesenschnauzer en de Rottweiler. Ook de Airedale Terrier en de New Foundlander zijn naast andere honden ook voorouders van de Zwarte Russische Terrier. Het nieuwe ras moest groot en sterk genoeg zijn, om zware lasten tekunnen verplaatsen. Ontzag inboezemen. Bestand zijn tegen de enorme klimatologische en topografische verscheidenheid van de toenmalige Sovjet-Unie. Het Rode Leger had een allrounder nodig; een hond die alle gewenste eigenschappen in een groot, sterk en gezond lichaam herbergde.
De hondenspecialisten van de Rode Ster Kennels maakten creëerden een hond met alle gevraagde eigenschappen. Hij moest zowel de hitte van het zuiden als de ijzige koude van het noorden kunnen doorstaan. Hij moest groot zijn, maar ook atletisch en wendbaar. Ziehier een prachtige voorstelling van de black russian terrier ... geheel gepast met een Russia melodieke ... Ka-lin kaka linn ... knipoogje ... Vergeet het muziekje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens je dit aanklikt é hé ... ... ! !
Zeer waakzaam, zonder in het wilde weg om zich heen te gaan bijten. Bovendien moest hij snel af te richten zijn. De Rode Honden mannen begonnen met een prototype, waaraan de Riesenschnauzer, de Rottweiler en de Airedale Terriër hun bijdrage leverden. De Airedale gaf zijn uithoudingsvermogen, gehoorzaamheid en zijn temperament; de Rottweiler zijn stevige bouw en fysieke kracht. Van de Riesenschnauzer kreeg hij zijn grootte en felheid.
Karakter Door gericht te fokken en een strenge selectie op de fokdieren toe te passen ontwikkelde de eerste kruisingsproducten tot de geweldig mooie en stoere hond van nu. De Zwarte Russische Terriër is zeer evenwichtig van karakter, uiterst betrouwbaar en zeer intelligent. Hij heeft door zijn langdurig gebruik in het Rode Leger, zijn enorme arbeidsgeschiktheid en betrouwbaarheid bewezen. Zijn stabiel karakter en zijn goede en snelle opmerkingsgave maakt hem voor meer als alleen bewakingsdoeleinden geschikt.
Doordat hij al zijn zintuigen zo goed gebruikt, en hij zo sensibel is, is hij een zeer bruikbare hond in alle hondensporten. Bij uitstek is hij een zeer bekwame verdediger van erf en goed, daar hij een zeer specifiek gevoel voor goed en kwaad heeft De Zwarte Russische Terriër is dol op wandelen en zeer actief, zomer en winter. Hij zwemt graag. Hij wil graag actief beziggehouden worden.
In huis is hij duidelijk aanwezig, zonder druk of zenuwachtig te zijn. Hij is erg waaks, zonder overmatig veel geblaf; hij is een echte melder. Hij heeft, zoals de Engelsen dat zo mooi zeggen, een enorme Will to please, wat hem tot een onovertroffen sporthond maakt.
De Suffolk Punch is een innemend paard met heel eigen kenmerken ...
De Suffolk Punch is een innemend paard met heel eigen kenmerken ...
De Suffolk Punch is een innemend paard met heel eigen kenmerken. Hij is het oudste zware ras van Groot-Brittannië en word ergens beschreven als 'een soort Engels paard, met korste benen en een doep lichaam, een korte, dikke kerel'- en dat klopt precies. Zijn oorsprong is onduidelijk, maar William Candem schrijft in zijn in 1586 gepubliceerde Britannia dat het ras van 80 jaar bestaat.
Het is sober, vroegrijp, met een lange levensduur, en heeft op vele Europese en Russische zware paardenrassen zijn stempel gedrukt. Het is ook naar de VS uitgevoerd en zelfs naar Pakistan, waar het werd gebruikt om cavaleriepaarden en muildieren te fokken.
Elke Suffolk Punch gaat terug op één enkele hengst, het paard Thomas Crisp uit Ufford, stamboeknummer 404, dat in 1768 geboren werd. Deze hengst werd gebruikt in de omgeving van Woodbridgem Saxmundham en Framlingham, nog steeds een centrum van de fokkerij van Suffolk Punches. Hij had korte benen, een diep lichaam, was een helderrode vos met een schofthoogte van 1,57m en had een beter hoofd dan zijn tijdgenoten. Crisp prees hem aan als 'in staat om goede koetspaarden voort te brengen'. Alle Suffolk Punches zijn vossen. De in 1877 opgerichte Suffolk Horse Society erkent zeven tinten, die van bleke, bijna meel-achtige kleur naar een donkere, haast bruine tint gaan. De meest voorkomende tint is helderrood.
Het uithoudingsvermogen en de trekkracht van de Suffolk Punch zijn enorm, maar hij heeft minder voer nodig dan andere, soortgelijke rassen. Vroeger werkten paarden acht uur per dag en kregen dan twee keer te eten. De Suffolk Punch hoefde maar één keer per dag gevoert te worden .
Hij dankt zijn bestaan aan een enkel paard, maar een groot deel van zijn verdere ontwikkeling slechts aan een man, Herman Biddell, de eerste secretaris van de Suffolk Horse Society. Hij stelde het eerste stamboek op, The Suffolk Horse History and Stud Book, dat in 1880 werd gepubliceerd. Het bevat een geschiedenis van het ras, van de landbouwmethode in het graafschap, een register van 1230 hengsten en 1120 merries, lijsten van kampioenen en een rasstandaard die nu nog steeds gebruikt word.
Ziehier een prachtig filmpje gebracht op een ritmisch aangenaam muziekje ... let wel , zowel in country cross , jumping en dressuur is dit één en dezelfde paard een kruising van Suffolk en Hannoveraan ...vergeet evenwel het liedje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken hé ... knipoogje ! !
Op jaarmarkten in Suffolk werd zijn kracht getest door een paard aan een boomstam vast te maken. Zelfs als het paard de stam niet in beweging kreeg, slaagde het toch voor de test als het op zijn knieën ging liggen. Deze trekhouding werd kenmerkend voor het ras. Een andere test betrof achteruit lopen, iets wat hij voor het werk in de stad moest kunnen. De uitzonderljike trekkracht van de Suffolk Punch word vooral veroorzaakt door zijn diepe schouders, een kenmerk dat door de vroegere fokkers met zorg is ontwikkeld en ideaal is voor zwaar trekwerk.De moderne Suffolk Punch is groter dan zijn voorouders en 1,65/1,70m hoog. Zijn bewegingen zijn opvallend: de stap is krachtig met veel veerkracht en de draf is vrij vlak en heeft een soort cadans die bij andere zware rassen niet voorkomt.
Ondanks dat het een groot paard is, is de Suffolk sober, hij heeft weinig voer nodig, is vroegrijp en kan een hoge leeftijd bereiken. Suffolks kunnen met twee jaar al licht werk verrichten en op driejarige leeftijd kunnen ze volop aan het werk.Hier een prachtige docu met niemand minder dan Martin Goymour, president of the Suffolk Horse ! Hij hoopt dat de Suffolk Horse verder zijn intrede wereldwijd zal waarmaken daar het paard met uitsterven is bedreigd ... op dit moment zijn er wereldwijd zo een 460 Suffolks geregistreerd !!!
Verder kunnen ze wel dertig jaar oud worden en op hun twintigste nog werken en veulens krijgen.
De oorsprong van de Tonkanees ligt mogelijk vele jaren terug toen de Siamezen vanuit de oosterse in de westerse wereld geïntroduceerd werden. Men denkt dat sommige van de chocolate Siamezen van toen in werkelijkheid Tonkanezen waren. Zeker is in ieder geval dat in 1930 dr. Joseph Thompson in Amerika in het bezit kwam van een kat uit de Oriënt met een Tonkanees kleurpatroon, genaamd Wong Mau.
Hij was zo geïnteresseerd in deze kleur en dit vachtpatroon dat hij met een aantal ervaren fokkers een fokprogramma opzette. Als partner werd gekozen voor de Siamees die in die tijd qua bouw het ras het meest benaderde. Uit deze kruising kwamen Siamezen en Tonkanezen. Kruiste men de Tonkanezen onderling dan ontstonden behalve Siamezen en Tonkanezen nog een ander type effen gekleurde katten met geen blauwe maar goudgroene ogen.
Voor diegene die ff niet genoeg hebben van deze toch prachtige metgezel de Tonkanees hier een prachtige chocolate Tonkanees ... Vergeet evenwel het liedje bovenaan het logje niet uit te zetten é ... !!
Hieruit is later de Burmees ontwikkeld. De Tonkanezen waren robuuste katten die aanvankelijk onder de naam Golden Siamese door het leven gingen. Helaas sloeg het ras niet erg aan. Het zou tot in de jaren zestig duren voor het ras enige populariteit begon te krijgen. Voor de ontwikkeling van het ras maakte men gebruik van kruisingen tussen Siamezen en Burmezen. De naam werd in die periode gewijzigd in Tonkanees. Het ras werd rond 1974 erkend.
Dit is een actieve en alerte kat die veel ruimte nodig heeft. Hij is erg beweeglijk en nieuwsgierig en daardoor geneigd weg te lopen. Hij heeft daarom bij voorkeur een afgezette tuin nodig. Het is een zeer sociale en zachtaardige kat, die niet graag alleen is. U kunt dan ook beter geen Tonkanees als enig huisdier nemen. Neem er twee of zorg voor gezelschap in de vorm van een andere kat of hond.
De kangal is groot, indrukwekkend en uitzonderlijk moedig...
De kangal is groot, indrukwekkend en uitzonderlijk moedig ...
De kangal is groot, indrukwekkend en uitzonderlijk! Bewaker van kudden en mensen sinds eeuwen. Hij is enorm waaks, buitengewoon snel en wendbaar. In zijn afmetingen en kracht komen zijn Mastiff voorouders tot uiting. Turkse herders vertrouwen hem met een gerust hart hun geiten en schapen toe. Traditioneel leeft hij in weinig bevolkte streken.
Eens was hij een jager en gladiator tegelijkertijd, hij versloeg groot wild, waaronder ook leeuwen. De kangal is zeer gesteld op de mensen die hij kent maar, vreemden benadert hij met een zeker wantrouwen. Pups vragen zeer veel aandacht en moeten bijzonder goed worden gesocialiseerd. Het is een hond met een sterke eigen wil en veel behoefte aan ruimte en beweging.
Schouderhoogte: reuen 70 tot 90 cm en bij teven 65 tot 85 cm Kilo: reuen 40 tot 100 kilo en bij teven 37 tot 70 kilo
Vacht: De vacht bestaat uit kort, glanzend, aanliggend dekhaar, dat rond de kraag en op de staart wat langer is. De meest gewenste kleur is effen roomkleurig tot fawn met een zwart masker en zwarte oren.
Verzorging: De kangal heeft relatief weinig vachtverzorging nodig dan andere honden. In de ruiperiode gebruikt u een kam met een dubbele rij metalen tanden om de dode en losse onderharen te verwijderen. Aard: Evenwichtig, moedig, hard voor zichzelf, gereserveerd ten opzichte van vreemden, soms eigenzinnig en dominant, redelijk zelfstandig, zeer waaks.
Opvoeding: De kangal is geen hond voor beginners. Hij heeft een baas nodig die van nature een zeker overwicht uitstraalt. De beste resultaten bereikt u met een besliste, consequente en liefdevolle opvoeding. Hier een korte overzicht van deze "giant " ... in een prachtige slide weergegeven ... Vergeet evenwel het liedje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken ....
Bij de kangal is het erg belangrijk de opvoeding al heel vroeg te beginnen, omdat eenmaal volwassen exemplaren te sterk en te groot geworden zijn om nog gecorrigeerd te kunnen worden.
Beweging: De kangal heeft redelijk veel beweging nodig. Als ze vrij kunnen bewegen in een grote omheinde tuin, kunnen ze zelf hun lichaamsbeweging bepalen. De kangal hoort niet thuis op een etagewoning.