Deze vrouw loopt de wereld rond voor de strijd tegen borstkanker. Via verschillende sites kan ze haar strijd voortzetten.Dus,neem haar mee naar jouw site om haar daar verder te laten lopen.... xxx thnks!Graag stel ik je twee ontzettende lieve dames voor die onovertreffelijk met de ziekte omgaan ...neem ook eens een kijkje op hun blog ...waar echte vriendschap waarlijk troef staat !! http://anita-angele.skynetblogs.be
Onze Leonberger Dolcé (zachte) is een echte dier/ en mensenvriend ... hij was kind aan huis ... !Met veel pijn in t hart is hij zachtjes van ons heen gegaan ...
Op foto Dolce met Wim (zoon),2 dagen voor hij heen ging !!
Illona een 20 jarige Trackener merrie heeft last van doorgezakte kogels (pezen ) aan voorbenen
Getse , een 3 jarig ruin paardje . Eigenaars kunnen hem niet bereiken , en moet tevens nog ... zadelmak !
Lezing : hondentraining , Pfiiiieeeet training , werken met chakra's en magnetisme
Enkele Foto's van het ooh zo prachtig Polen
Dierenopvoedster & Magnetiseur.
** Dierenopvoedster Miryam ! **
**Magnetisme voor alle dieren**
Probleemgedrag paard,hond & pijnverlichting voor uw geliefde huisdier
23-09-2010
Het Crioulo paard ... het paard van de Spaanse conquistadores uit de 16e... ! !
Het Crioulo paard ... het paard van de Spaanse conquistadores uit de 16e... ! !
Geschiedenis De paarden van de Spaanse conquistadores uit de 16e . Deze Spaanse conquistadores namen rijpaarden mee naar Zuid-Amerika, waaronder vele mooie exemplaren. Maar een groot aantal hiervan is toen der tijd ontsnapt. Vele paarden wisten op de enorme pompas van Zuid-Amerika te overleven, dit was een wrede en onbenaderbare plek. Van deze paarden stamt de Crioulo af. De Crioulo is nog steeds door heel Zuid-Amerika te vinden maar voornamelijk in Peru en Argentinië. Men gebruikte de Criollo voor vele doeleinden, onder ander als pony voor de Gaucho (de Argentijnse cowboy) en als cavaleriepaard.
Het oorspronkelijk bloed van de Crioulo is Andalusisch, Berbers en Arabisch, en het dankt zijn kleine maat aan 300 jaar strenge natuurlijke selectie. Het ras is verfijnt door gevolg van het klimaat, van de temperatuur en de kwaliteit van de weilanden. Ook of ze in de heuvels of in de laagvlakte zijn gefokt, en van de particuliere selectieve fokkerij, geënt op de plaatselijke smaak.
Gebruiksmogelijkheden De Crioulo wordt door de Gaucho's gebruikt om vee mee te drijven. De Gaucho gebruikt zijn paard niet alleen om op te rijden maar slaapt ook op zijn paard. Verder is het een goede rijpony die grote afstanden kan afleggen.
Bijzonderheden Zuid-Amerika produceert een van de hardste paarden ter wereld, het kleine warmbloedpaard de Crioulo, rijpaard van de Gaucho's op de grote veeranches in het centrale deel van het continent. Het komt, met kleine variaties in type en stokmaat, in heel Zuid-Amerika voor als de Crioulo en Anglo-Argentino van Argentinië en Uruguay; de Crioulo van Brazilië; de Costeno en Morochuco van Peru; de Caballo Chileno van Chili en de Llanero van Venezuela.Ziehier een super leuk filmke ... heel grappig en gepast op muziek naar voor gebracht ... kei toff datte ... hiiiii ... Voor de kijklustigen onder jullie ... vergeet het liedje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens je dit aanklikt hé ... Enjoy it ... hiii ... ! !
Met name in Argentinië is men erg trots op het uithoudingsvermogen van dit paard en organiseert men verrichtingsproeven om hun uithoudingsvermogen en weerstand te testen, wat dan weer invloed heeft op de keuze bij de fokkerij.
Jaarlijks organiseren de fokkers een 15 dagen durende rit waarbij het paard een afstand van ruim 700 kilometer moet afleggen, een gewicht van 110 kg dragend, met niets anders te eten of te drinken dan wat men onderweg tegen komt. Zonder de Crioulo zou de Gaucho nergens zijn: deze ruiter zit altijd in het zadel, weer of geen weer. Zijn Recado een soort zadel, gebruikt hij zowel om te rijden als om op te slapen. Er wordt wel gezegd dat, wanneer men een gaucho zijn paard afneemt, men hem zijn benen afneemt.
De Schotse Deerhound is een vriendelijke heer met elegante manieren ...
De Schotse Deerhound is een vriendelijke heer, met elegante manieren en beschaafde affectie. Er wordt beweerd dat alle Deerhounds onder het sterrenbeeld Tweelingen worden geboren omdat ze een dubbele persoonlijkheid bezitten, die ze succes geeft tijdens de ruwe jacht en liefde in een warm huis .
Vanwege hun omvang hebben zij veel ruimte nodig en dat schrikt veel mensen af. Het is een slimme, trouwe kameraad met een zacht en liefdevol karakter.
Hij vertoeft graag tussen de mensen. De Deerhound is een zeer oud ras, dat reeds bezongen wordt in gedichten uit de 3de eeuw. De Scottish Deerhound leefde al in Keltische tijden in Schotland.De ontwikkeling van het Schotse ras volgde die van zijn Engelse tegenhanger : de Greyhound. Schotten en Picten, de oorspronkelijke bewoners van de Highlands, voerden zelfs oorlogen om deze windhond. Hij is ideaal gebouwd voor de jacht.
Hij is sneller dan het hert en heeft voldoende gewicht om prooien van meer dan 100 kg neer te halen. De hond was lange tijd de exclusieve eigendom van de Schotse adel. Door sociale veranderingen en overbejaging door gebruik van het geweer, kwam het ras tot verval
Zie hier een aangenaam kennismaking met deze prachtige Giant ...Vergeet evenwel eerst het liedje bovenaan het logje niet uit te zetten vooraleer je dit aanklikt é ... !!
Vroeg in de 19de eeuw werd het ras echter door Archibald en Duncan McNeill, de latere lord Colonsay, in ere hersteld. In Schotland, het land van herkomst, dragen nog vele plaatsen in de bergen namen van omgekomen honden.
Voor de echte liefhebbers van de Schotse Deerhound , ziehier een prachtig mooie slide ... zij worden aangenaam getrakteerd op een eigen liedje van deze toch uitzonderlijk hoogbegaafde hond !
Als huishond is de Deerhound goedgemanierd en trouw; hij heeft wel veel ruimte nodig en moet veel bewegen. Hou echter rekening met zijn felheid en jachtpassie wanneer je de hond laat rennen ! De Deerhound van vandaag wordt maar door een beperkt aantal mensen gehouden.
Al vele honderden , zoniet duizenden jaren, leven katten en honden al samen met de mens. En vooral de kat is bekend als de beste jagers . Alle katten beschikken als ze geboren worden over het jachtinstinkt om op muizen of vogels te jagen.
Echter als ze niet in een omgeving opgroeien waar muizen of vogels zijn dan leren ze dit af. Katten zijn trouwens te trainen in het jagen op muizen. Katers zijn trouwens even goed jagers als poezen. Dit in tegenstelling tot wat vaak beweerd wordt.
Ziehier een knap staaltje aan filmtechiek , een kitten met muisje ... voor de twijfelaars die het filmpke niet willen/durven zien omwille dat het een echte opname is , verklap ik ff " dat het om een speelgoed muisje gaat ..." prachtige beelden " ... knipoogje !!
Vergeet evenwel het liedje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens dit te bekijken é
Het is wel goed om te realiseren dat katten in onze maatschappij dusdanig goed gevoerd worden dat meestal de slachtoffers niet verorberd wordt.
Hierdoor worden de slachtoffers vaak niet direct gedood maar als speelobject gebruikt dat vaak ook nog bij de baas wordt aangeboden. Wist je dat ...De kat trouwens sporen uit zet in huis en in de tuin waar muizen door afgeschrikt worden. Dit maakt alvast de kans op muizen een stuk minder.
Verkeer en veiligheid te paard ... (Volgens Belgische Wetgeving)
Ruiters zijn weggebruikers net zoals voetgangers, fietsers en autobestuurders. Zij hebben rechten en plichten. Die staan geschreven in het verkeersreglement. Hoe oud moet je zijn en wat moet je kunnen om je te paard op straat te begeven? Wat is je plaats op de weg? Hoe moeten andere weggebruikers zich tegenover jou gedragen? Hoe zit het met aangespannen voertuigen? Verplichte lectuur voor iedereen die ervan droomt met zijn viervoeter(s) op wandeling te gaan op de openbare weg.
Wanneer geldt het verkeersreglement ? Het verkeersreglement is van toepassing op ruiters die zich op de openbare weg begeven. Een openbare weg is elke weg die door voor het verkeer openstaat.
Dit betekent dat ook aardewegen of paden - bijvoorbeeld in een bos, veld of park - openbare wegen zijn als er verkeer toegelaten is. Is de toegang echter beperkt, dan vervalt het openbaar karakter.
Zo zal een weg die bijvoorbeeld naar een manege of een oefenterrein leidt en voorbehouden is voor leden van de club of de deelnemers aan een oefenterrein, niet als een openbare weg wordt beschouwd. dit privé-karakter kan nog worden versterkt door verbodsvoorschriften, afsluitingen, hekken, enz.
Gelden er dan geen regels op privé-wegen? Je moet rekening houden met het voorzichtigheidsprincipe. Zie erop toe dat jij zowel het paard voorbereid zijn op allerlei omstandigheden die je kan tegenkomen onderweg ... een grasmachine... plassen water , onweer , motto , brug ... opschrikkende dieren ... hier in het filmpke word je wel duidelijk wat er kan gebeuren ... op een ... zoals gewoonlijk rustige alledaagse wandeling met je geliefde viervoeter ... ! ! Vergeet evenwel het liedje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken hé ...
Dit wil zeggen dat je ook hier regels moet respecteren die analoog zijn aan het verkeersreglement: voorrang (van rechts), manoeuvres, beheersing van de snelheid, enz. Tot slot is ook het begrip openbare plaats voor ruiters van belang. Het gaat niet alleen om de openbare weg, maar ook om terreinen die voor het grote publiek of voor een zeker aantal personen toegankelijk zijn. Zo zijn overtredingen op het vlak van vluchtmisdrijf, dronkenschap en drugsgebruik zowel strafbaar op de openbare weg als op openbare terreinen.
De Coton de Tuléar ...voelt katoenachtig aan ... en word bestempeld als de clown onder de honden .....
De Coton de Tuléar ...voelt katoenachtig aan ... en word bestempeld als de clown onder de honden...
De Coton de Tuléar is een kleine witte gezelschapshond.Hij valt dan ook in groep 9, de groep gezelschapshonden. Hij dankt zijn moeilijke naam die je uitspreekt als kooton de tuleeaar aan de structuur van zijn vacht, die katoenachtig moet aanvoelen en aan de plaats waar hij vandaan komt nml. het plaatsje Tuléar op het eiland Madagascar.
De vacht van de Coton is halflang tot lang.Wit van kleur, met mogelijk hier en daar een zweem van champagne kleur of lichtgrijs tot donkergrijs mn. aan de oren. Het behoeft weinig verzorging als we het hebben over trimwerk, wel moet hij regelmatig geborsteld worden.
Vele noemen hem de clown onder de honden, een naam die hij zeker eer aan doet, zowel qua uiterlijk als qua karakter. Ghiiiiiii ... amaai ... hier een super grappig filmpke van deze " clown" ... hiii ..... Vergeet evenwel het liedje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken hé ... ! !
De coton heeft een vrolijk en open karaktertje.Is leergierig maar behoeft wel een consequente opvoeding.De Coton is ook waaks, als er onraad in de buurt is zal hij dan ook zeker van zich laten horen.
Enkele rassen die genoemd worden als mogelijk voorouders van onze Cotons zijn de Bichon, het Vlinderhondje (vanwege de kleurtjes) en de Bedlington terrier vanwege de welving die de Coton in de rug heeft.
Toen in 1966 enkele mensen in Madagascar de Madagaskische kennelclub oprichtte vroegen ze ook onmiddellijk erkenning aan bij de FCI voor hun plaatselijke rasje de Coton de Tuléar. Die erkenning volgde in 1970 en in 71 is de eerste rasstandaard gepubliceerd, de laatste standaard dateert van 2000 en Madagascar heeft niet langer de rasstandaard in handen, deze ligt nu in Frankrijk.
Het is een spreekwoordelijke vanzelfsprekendheid dat vallende katten altijd op hun pootjes terecht komen....
Het is een spreekwoordelijke vanzelfsprekendheid dat vallende katten altijd op hun pootjes terecht komen.
De kat heeft een automatische volgorde van bewegingen ontwikkeld om zeker te zijn van een veilige landing.
Als katten vallen strekken ze eerst het lichaam, te beginnen bij de kop Met de voorpoten vlakbij de kop en de achterpoten recht omhoog buigen ze hun lichaam en draaien de voorkant een halve slag, zodat het lichaam naar de grond gericht is Dan strekken ze de voorpoten omlaag en draaien ze de achterpoten opzij, waarna tenslotte het achterlijf meedraait De staart kan dienen om een te ver doordraaien te corrigeren. De kat komt neer op alle 4 de poten tegelijk, de rug gebogen om de schok zo goed mogelijk te dempen Het is echter niet zo dat de kat altijd op de pootjes terecht komt, alhoewel het wel vaak zal lukken.
Het is een spreekwoordelijke vanzelfsprekendheid dat vallende katten altijd op hun pootjes terecht komen. Dankzij het pionierswerk van een Franse fotograaf rond 1900 werd echter duidelijk welke handelingen een kat achtereenvolgens, tijdens zijn val, dient te verrichten om op zijn pootjes terecht te komen. Die fotoserie (maar ook de hedendaagse versie liet niet alleen zien dat de fotografie de wetenschappelijke waarneming aanzienlijk kon verrijken, maar ontketende ook een discussie over dit markante verschijnsel tussen fysici.
Het gaat hierbij om de mechanica van deformeerbare lichamen, dit in tegenstelling tot die van de starre lichamen: zoals bakstenen, tollen e.d., waarmee de meeste lezers vertrouwd zullen zijn. In algemene zin beschouwen we een dynamisch systeem waarbij het centrale object zelf controle heeft over een aantal parameters die de beweging beïnvloeden; daarmee hoort het probleem ook thuis in de regeltheorie.
Tot zover deze theoretisch beschrijving van de heroriëntatie van een deformeerbaar lichaam in de ruimte. De oplossingen geven een mogelijke strategie voor een kat om zich om te draaien tijdens zijn val.
Wanneer wij nu, als rechtgeaarde empiristen, de val van een echte kat bestuderen, blijkt dat ons model tekort schiet. Het blijkt dat de kat intensief gebruik maakt van zijn staart, en ook een lichte ``twist'' uitvoert.Zie hier hoe duidelijk het wel is hoe een kat haar staart gebruikt bij een oneindig diepe val ... de " twist" zit erin ... de kat roteert met haar staart ... mooi om zien in slow motion ... hoe ze uiteindelijk op haar pootjes terecht komt ....vergeet evenwel het liedje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken ...
Deze bevindingen vragen om een uitbreiding van ons model, hoewel we op grond van het model wel verwachten dat een echte kat zonder staart ook op zijn pootjes terecht zal komen.
Ook verwachten we dat voor een uitgebreid model de vezelstructuur van de configuratieruimte, en daarmee de analogie met een kijktheorie, zal blijven bestaan. Er moeten dus nog de nodige katten uit boom gekeken worden... euh hum !
De Pinto .... paarden met een gevlekte vacht ... !
De Pinto stamt af van de paarden met gevlekte vacht die NoordAmerikaanse indianen ontvreemdden bij de conquistadores. Zijn naam heeft hij te danken aan een Spaans woord, 'pintado', wat 'geverfd' betekent.Een Pinto karakteriseert zich beter aan de hand van zijn kleur en niet zozeer door zijn bouw.
Gewoonlijk is het een stevig gebouwd, krachtig paard dat gedurende lange tijd inspanningen kan leveren. De vacht van de Pinto kan worden onderverdeeld in twee groepen: de 'overo' (witte vlekken op een gekleurde ondergrond) en de 'tobiano' (wit met vlekken in verschillende kleuren, behalve zwart).
De Pinto werd nog niet zolang geleden erkend als ras en dan nog maar alleen in de Verenigde Staten. Dit spectaculaire paard heeft soepele, losse gangen en gewoonlijk is het bijzonder comfortabel.
Het bezit een korte, dunne staart. Wellicht ontstond die door selectief fokken om niet te blijven hangen aan de struiken en doornen van de ongerepte vlakten in de VS.
Ziehier een voorstelling van een prachtige pinto wat te koop wordt aangeboden nbsp;... Vergeet evenwel het liedje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken ...
De Kaukasisiche Ovcharka ,een waak- en verdedigingshond,trouwe onomkoopbare bewaker.....
De Kaukasisiche Ovcharka ,een waak- en verdedigingshond,trouwe onomkoopbare bewaker!
De Kaukasisiche Ovcharka is van de drie variëteiten binnen de Ovcharka: de grootste en meest massieve. Het woord Ovcharka betekent in het Russisch herdershond. Deze vorm van herdershond is echter geen hoeder maar een waak- en verdedigingshond. Het ontstaan van de Kaukasische Ovcharka ligt waarschijnlijk in Tibet. En vanuit Tibet zijn de honden met nomaden naar hun tegenwoordige land van herkomst -Rusland- vervoerd.
In Rusland hebben deze honden hun ware aard kunnen ontwikkelen en wel als hoeder en bewaker van de kudden. De kudden moesten beschermd worden tegen wolven, beren en mensen die de kudde schade wilden toebrengen. De hond moest dit samen met andere honden doen, zonder inmenging van de herder, want de herder bracht zijn kudde en de honden naar de weide en liet de honden gedurende ongeveer een half jaar met de kudde alleen. Om de kudde tegen gevaren te beschermen moesten de honden bovenal moedig en betrouwbaar zijn en in staat zijn zichzelf en de kudde in leven te houden... m.a.w , ze zochten zelf naar het broodnodig voedsel om er aldaar te kunnen overleven...
Gezien de economische situatie van Rusland in het verleden en op dit moment, is het onderhoud van een dergelijke grote hond erg kostbaar. Heden ten dage zijn liefhebbers van dit ras bezig om het ras weer te laten floreren. Momenteel zijn er ongeveer een 200-tal honden van dit ras in Nederland te vinden.
Deze hond leeft al sinds de prehistorie met de mens samen. Volgens de Russen heeft het ras zich zo'n 2000 jaar geleden ontwikkeld, met Tibetaanse Honden als oorsprong. Toen deze honden de nomaden vergezelden op hun tochten, bleven zij achter in het bergachtige gebied rond de Kaukasus. Deze Kaukasische Herdershond beschermt het vee tegen rovers, zoals wolven, beren en onbekende personen. Deze hond leeft tamelijk geïsoleerd onder harde omstandigheden.
Daarom is hij van nature oersterk en gezond en hij kan een leeftijd halen van twaalf jaar. Hij is echter ook zeer wantrouwig en handelt op eigen initiatief.
Een juiste begeleiding, veel ervaring en een optimale socialisatie zijn beslist noodzakelijk. Deze honden zijn de ruimte gewend en zijn zeer zelfstandig. Ze zijn weinig geschikt voor onze druk bevolkte contreien. Voor bekenden is hij vriendelijk en beschermend... maar heel wantrouwig tegenover vreemden
Het algemeen kenmerk is beslist de grootte : het is een zéér grote hond. Schouderhoogte : reuen minstens 65 cm ( voorkeur 69 tot 85 cm ) en teven minstens 62 cm ( voorkeur 65 tot 75 cm Een gewicht van 46 tot 65,5 kg
De karakteristieke Ovcharka is ondernemend, heeft een sterke wil en is moedig. Hij kan woeste en onhandelbare trekken vertonen, tenzij hij goed wordt afgericht.Ziehier twee prachtige Giants al spelend in de sneeuw .... Vergeet evenwel eerst het liedje bovenaan het logje niet uit te zetten !!
Sommige Duitse liefhebbers gebruiken de hond als bewaker en afschrikker. Hij is evenwichtig, gelijkmatig van temperament, maar heeft een eigen wil en is wantrouwig tegenover vreemden. Hij kan wel goed het verschil inschatten tussen goed en kwaad.
Een schildpadkat ...tortie "of " ... tortoiseshell ..
Een schildpadkat ...tortie "of " ... tortoiseshell ..
Een kat met enkel ros en zwart heet een "schildpadkat" of "tortie", een afkorting van het Engelse "tortoiseshell" (schildpaddenschild), waar de vacht van deze katten op zou lijken. Soms wordt de term "lapjeskat" ook wel gebruikt voor deze tweekleurige katten. Zwartschildpad en blauwcrème komen, met of zonder wit, veel voor bij rasloze katten, maar ook bij raskatten zie je deze kleurcombinatie vaak.Schildpadkatten zijn bijna altijd vrouwelijk; ze hebben immers twee X-chromosomen nodig. Toch komen er sporadisch schildpadkaters voor; een onderzoek wees uit dat één op de 3000 geboorten een schildpadkater oplevert.
Kleuren bij katers Katers kunnen hun Y chromosoom dat hun tot kater maakt uiteraard alleen maar van hun vader krijgen; de kleur van pa heeft dan ook geen enkele invloed op de kleur van zijn zonen want zijn Y chromosoom is leeg qua kleur. Daaruit vloeit voort dat katers altijd de kleur krijgen van hun moeder. Is moeder rood, dan zijn haar zoons ook rood. Is moeder zwart, dan worden haar zoons ook zwart. Is moeder een schildpad (een beter woord voor lapjeskat) dan heeft zij dus een X chromosoom voor zwart en een X chromosoom voor rood. Ze kan dan ook zowel zwarte als rode zonen voortbrengen.
Kleuren van poezen Hoe is het gesteld met de dames? De kleur van hun vader heeft wél invloed op hun vachtkleur. Poezen hebben immers twee kleurendragende X chromosomen; één kregen ze van hun moeder en de andere van de vader. Beide X chromosomen bevatten informatie voor vachtkleur, dus de informatie rood of zwart. Is de moederpoes rood en de vader ook, dan zijn de kitten eveneens rood. Is moederpoes zwart en de vader ook, dan zijn alle kittens zwart. Maar wat gebeurt er als de moederpoes zwart is en de vader rood? Dan krijgen de dochters van hun moeder een X chromosoom voor zwart en van pa een X chromosoom voor rood. Beide basiskleuren tonen zich dan in de dochter; ze is zwart en rood, ofwel een schildpad !
En wat nu als de moeder een schildpad is en de vader rood? Dan kan het X chromosoom van de moederpoes zowel de informatie rood als zwart bevatten en pa geeft enkel het X chromosoom voor rood. Uit deze combinatie kun je dan ook schildpadkleurige dochters krijgen als rode dochters. Nog een voorbeeldje; moeder is een schildpad en vader is zwart; de dochters kunnen dan schildpad zijn, of zwart. Hier een prachtig voorbeeldje van een nest met een schildpad moeder ... gelieve eerst het liedje bovenaan het logje uit te doen alvorens dit aan te klikken !!
Een schildpadkater, dat kan dus niet?! Een schildpadkater kan dus eigenlijk niet. Want dat zou betekenen dat hij twee X chromosomen draagt, net zoals een poes, maar zijn genetische code is XY het is een mannetje. Hij kan dus maar één kleur hebben; zwart of rood.
Ik heb de twee diertjes effe samen gezet , beiden dus, zowel een schildpad als een kat ... en t grappige daaraan is , dat de kat in dit geval het wel op een loopje zet na enige pogingen duidelijk te maken dat ze met rust gelaten wil worden ghiiiiii ...
Het Drum Horse ...is een ras met een lange geschiedenis .....
Het Drum Horse ... is een ras met een lange geschiedenis
De Drum Horse in Nederland is een relatief nieuw begrip onder de paardenrassen terwijl de naam al eeuwen lang bekend is, vooral in Groot-Brittannië. Er gaat dan ook een lange historie aan vooraf.
De naam Drum Horse is in Engeland ontstaan en gebruikt voor paarden die in staat waren een ruiter plus 2 zilveren kettledrums te kunnen dragen tijdens bepaalde ceremoniële gebeurtenissen.
Belangrijk dus was dat het grote sterke paarden waren met een rustig karakter. Ruiter met drums woog zeker rond de 140 kilo ,bovendien moesten zij hun handen vrij hebben om op de drum te slaan, dus een kalm karakter was een must.
Het Drum horse is een zwaarder rijpaard, waarbij de bloedlijnen van de Shire, Clydesdale, het Friese Paard en de Gypsy Cob worden gebruikt. Het ideale Drum Horse moet het zware beendergestel en overvloedige beharing hebben van bijvoorbeeld de Drum Horses die tegenwoordig in gebruik zijn bij de cavalerie van het Britse Koningshuis.
Daarnaast moeten zij de wendbaarheid, beweging en soepelheid bezitten die nodig zijn om uit te blinken in verschillende rij- en mendisciplines. Minimale hoogte: 1.62. De meeste Drum Horses zijn echter veel groter!
Om enige idee te hebben wat voor trillingen zo een paard moet opvangen ... denkend aan t gewicht van de Ketlledrums kun je hier zien in dit toch ritmisch daverend Filmpje ... vergeet evenwel het liedje bovenaan het logje niet uit te zetten voor aleer je dit aanklikt .... !!
Een Drum Horse mag iedere kleur bezitten, zowel effen, platenbont of Appaloosa gevlekt. Een mooi voorbeeld van een Drum Horse is de hengst Galway Warrior, hoogte 1.75. Hij was in eigendom van de koningin van Engeland, als dekhengst voor het fokken van Drum Horse.
Zoals met vele trends, was ook deze er 'plots'.... 'De puggle' .....
Zoals met vele trends, was ook deze er plots.... De puggle ...
Zoals met vele trends, was ook deze er plots. De ene dag had niemand van een puggle gehoord, de volgende dag waren er overal honden met geplooide voorhoofden en floppy oren.
Wallace Havens - een hondenfokker uit Wisconsin - had deze trend al lang voorspeld. Begin jaren negentig had hij een beagle teefje en een mannelijke mopshond (pug genaamd in het Engels) en besloot hen te kruisen. Het resultaat was een eerste nest met puggles , met lichaampjes als beagles, en de kenmerkende bolle ogen van een mops.
Hij was ook de eerste om het ras te registreren bij de American Canine Hybrid Club, een vereninging onstaan om hybride rassen te registeren en benoemen. Puggles worden vandaag tegen $1,000 tot $1.300 verkocht in de winkel.
Puggles
werden pas een hit toen Sylvester Stallone er in 2005 eentje kocht. Al snel volgde James Gandolfini (Tony Soprano). In november verschenen de honden in de ochtend shows op televisie. Het ras is razend populair. De ACHC ziet het aantal nesten enkel toenemen. 20% van de hybride nesten die maandelijks geregistreerd worden zijn puggles.Intussen zijn de Puggles in alle kleuren te verkrijgen , zowel effen , bont als brendle !!
Het aantal soorten hybride rassen neemt ook snel toe: op vandaag zijn er 400 hybriden geregistreerd bij de ACHC, met inbegrip van de affenpoo (kruising Affenpinscher en Poedel, de rat-a-pap (Amerikaanse Terrier en Vlinderhondje) , de bordoodle (Border Collie en Poede) en de jack-a-bee (Beagle met Jack Russell Terrier). Ziehier een prachtige bonte Puggle .... Vergeet evenwel het liedje bovenaan t logje niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken é ...
De populariteit van de rassen heeft volgens de ACHC vooral te maken met de wens naar iets nieuws. Maar er zijn ook voordelen bij hybride rassen. Kruisingen met Poedels leveren bijvoorbeeld vaak hypoallergene honden. Bovendien wordt er aangenomen dat kruisingen gezonder zijn dan pure rashonden.
De Nebelung ... een karakteristieke en elegante kat ...
De Nebelung ... een karakteristieke en elegante kat ... ! !
De Nebelung is een karakteristieke en elegante kat, die met zijn mysterieuze verschijning zo uit een sprookje lijkt te komen. De naam Nebelung (duits voor mistwezen) past perfect bij deze kat met zijn nevelkleurige vacht.
Herkomst De Amerikaanse basis van de Nebelung is gelegd door Siegfried (1984) en Brunhilde (1985). Elsa, de moeder van zowel Siegfried als Brunhilde, was een zwarte kortharige huiskat waarvan de vader op een zwarte angora leek. Zij werd gedekt door een kater die overeenkomsten vertoonde met een Blauwe Rus. Uit dit nest werden zes kittens geboren, waarvan een met halflanghaar, Siegfried (zie hieronder). Siegfried was een bijzondere kat, hij bezat de kenmerkende eigenschappen van een Blauwe Rus, echter gecombineerd met halflanghaar.
Vijf maanden later wierp Elsa nog een nest van dezelfde vader. Hieruit werden zeven kittens geboren. Twee van deze kittens hadden halflanghaar waarvan de ene zwart en het andere poesje blauw was gekleurd (Brunhilde ) .
Brunhilde had zijdezacht haar dat lichter was dan dat van Siegfried. Cora Cobb was zo onder de indruk van deze kittens dat ze vond dat dit een eventueel begin van een nieuw ras zou kunnen zijn.
Karakter De Nebelung is een vrolijke, speelse, aanhankelijke en intelligente kat. Ondanks dat het een actieve kat is, kan hij prima binnen leven. De Nebelung is erg gericht op zijn baasje (personeel) en terughoudend tegenover vreemden. Het is wel een kat die graag gezelschap heeft van de mens of van een soortgenoot. Zie hier een supper lief en schattig fimpje ...Vergeet even wel het liedje bovenaan het logje niet uit te zetten voor je dit aanklikt hé ... ! !
De ras standaard van de Nebelung is gelijk aan die van een Blauwe Rus, maar met één verschil haarlengte.
De Menorcaanse paarden zijn temperamentvol, hoogmoedig heel erg gehoorzaam en bijna niet te beledigen...
De Menorcaanse paarden zijn temperamentvol, hoogmoedig heel erg gehoorzaam en bijna niet te beledigen...
Oorsprong De Menorquin komt van het eiland Menorca, de Balearen, in Spanje.
De (ras)naam De officiële naam van het ras is Pura Raza Menorquina (Zuiver Menorcaans Ras) P.R.M. afgekort. In Spanje spreekt men echter van een Menorca (paard), hoewel Menorquín ook gebruikt wordt in het vasteland van Spanje. Deze laatste naam, Menorquín, is ook de meest gebruikte in het buitenland (Frankrijk, Duitsland, Italië etc.)
De Menorcaanse paarden zijn barokke paarden met een rank en majestueus silhouet. De Pura Raza Menorquina heeft door zijn karakter eigenschappen en zijn natuurlijke bouw een aangeboren aanleg voor de verzameling. De gangen van de Menorca paarden zijn verheven, vloeiend en bieden een zeer comfortabele zit voor de ruiter. Ze zijn met groot gemak te verzamelen en bieden door hun elastische bewegingen een zeer comfortabele draf en galop, waarbij de ruiter ontspannen aan het werk kan. Daardoor is de opleiding van de Menorquin in de oefeningen van de klassieke rijkunst een logische stap.
De manier van werken en opleiden van de Menorca's is gebaseerd op c.q. afgeleid van de klassieke principes van de dressuur. De Menorca paarden worden in Menorca bijna altijd voor de ¨Doma Menorquina¨ (Menorcaanse dressuur) opgeleid, deze vertoont heel veel overeenkomsten met de Hoge School Dressuur, waarbij het typische kenmerk van de Menorquín, eigenlijk zijn ¨benchmark¨, ¨es Bot¨ is, oftewel het steigeren en lopen op de achterbenen. Dit is een belangrijk onderdeel van de heel erg geliefde en populaire dorpsfeesten in Menorca.
Zie hier een prachtige intro van hun kunnen , vanwaar ze afkomstig zijn en zeker niet te vergeten hun ¨benchmark¨, ¨es Bot¨ , oftewel het steigeren en lopen op de achterbenen... . Vergeet evenwel het muziekje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken ... !!
De Menorca's lopen niet alleen op twee benen, maar ze zijn ook heel erg geschikt voor Engelse dressuur, aangespannen rijden en ze zijn bijzonder geschikt voor de traditionele Menorcaanse feesten. Tevens zijn ze betrouwbare partners voor de recreatie ruiter. De buitenritten door ruw terrein, ook mede door het comfortabele Menorcaanse zadel, worden een ware belevenis.
Het karakter van de Menorca paarden is heel erg nobel, warmbloedig, sober en rustiek. Ze zijn moedig, resistent, wendbaar en energiek en daarom inzetbaar in verschillende disciplines. De Menorquin is zeer intelligent, werklustig en leergierig en toont heel goede aanleg voor verzameling. Onder het zadel zijn ze zeer serieus en geconcentreerd, ook als meerdere hengsten tegelijkertijd gereden worden. De Menorcaanse paarden zijn temperamentvol en hoogmoedig, niettemin zijn ze heel erg gehoorzaam en bijna niet te beledigen. Zijn karakter en eigenschappen, maken dat het werk met een Menorquin, altijd een genot en lonend is voor zowel paard en ruiter.
Er zijn verschillende theoriën over de intelligentie van honden. De meerderheid van eigenaars zal beweren dat zijn hond intelligent is: ze kunnen talrijke verhalen vertellen om dit aan te tonen. Buiten deze verhalen over hoe de hond in staat was zijn baasje te slim af te zijn, toont de hond ook zijn intelligentie in de taken waarvoor hij oorspronkelijk gekweekt was.
De Border Collie bijvoorbeeld is relatief eenvoudig aan te leren hoe hij een kudde schapen onder bedwang moet houden, maar wanneer je hem vraagt om een vos op te sporen zal hij wellicht schromelijk tekort schieten. De jachthond daarentegen die zonder probleem de vos weet te localiseren zal zonder twijfel een idioot lijken wanneer hij geconfronteerd word met schapen. Motivatie is een groot gedeelte verantwoordelijk voor intelligentie. Zo was er een hondeneigenaar die zijn hond wou laten testen omdat hij dacht dat het dier een leerstoornis had na een discussie met een vriend. Zijn labrador bleef dom voor de deur zitten tot iemand deze opendeed terwijl de andere hond zijn snuit en poten gebruikte om de deur te openen. Het kwam helemaal niet in de eigenaar op dat de hond helemaal niet zo dringend naar buiten wou en slim genoeg was om te wachten tot iemand de deur open deed in plaats van energie te verspillen.
Een andere persoon met een Border Collie dacht dat haar hond dom was omdat hij minder snel leerde apporteren dan haar andere Borders. Eens de trainingsmethode werd aangepast aan het specifieke karakter van de hond (anders dan de doorsnee Border) apporteerde hij als geen ander.
We mogen de intelligentie van de hond niet afmeten tegen menselijke standaarden. Elke hond bezit nml zijn eigen unieke talent. Ziehier een prachtig samengesteld filmpke van drijvende Borders ...! !...Vergeet evenwel het muziekje bovenaan het logje niet uit zetten ... alvorens deze te bekijken .. ! !
De Sokoke is een actieve en levendige kat .In tegenstelling tot hun soortgenoten zijn het bovendien goede zwemmers.
Op een dag in 1978 vonden Jeni Slater en haar man David, Britten die in Kenia woonden, een vreemde kat in hun tuin. Dit bleek een Khadzonzo te zijn. Khadzonzo's zijn wilde katten, die al jaren in het Sokokewoud in Kenia leefden. Het diertje bleek jongen te zogen en het echtpaar besloot een katertje en een poesje uit het nest zelf te houden.
Gloria Moldrup, een vriendin van het echtpaar, besloot uiteindelijk 2 kittens naar Denemarken te brengen. Daar zette ze, samen met enkele andere fokkers, een fokprogramma op.In 1983 werden deze katten "Afrikaanse Korthaar" genoemd.
In 1992 werd het ras voor het eerst officieel erkend in Denemarken. Later volgden er nog meer landen.In 1993 werd het ras erkend door de F.I.Fe. Op internationaal niveau kreeg het de naam "Sokoke" mee.De Sokoke is een actieve en levendige kat. In tegenstelling tot hun soortgenoten zijn het bovendien goede zwemmers. Ook klimmen en klauteren kunnen zij als de beste.
Hij is sociaal met soortgenoten en honden en heeft een zacht en vriendelijk karakter. Dit maakt de Sokoke tot een fijne gezel. Hij kan zich aanpassen in een appartement, maar heeft wel voldoende ruimte nodig. Hoe goed ze wel met andere dieren omgaan kun je in dit prachtig filmpje zien ... let wel ... in het hieropvolgend filmpje is enkel een Bengaalse huiskat te zien ... vergeet evenwel het liedje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken ... !!
De ogen van de Sokoke zijn groot en enigzins amandelvormig. Net als de oren staan ook deze matig uit elkaar en lichtelijk schuin geplaatst richting de neus.De vacht van de Sokoke is kort en glanzend, maar niet zijdeachtig. Ze hebben niet of weinig ondervacht. Een wekelijkse borstelbeurt zal al voldoende moeten zijn.De erkende vachtkleur is brown tabby blotched (classic tabby, marbled tabby).De staartpunt is altijd zwart.
De Murgese ...het zwarte barokke paard uit Italië ....
De Murgese ... het zwarte barokke paard uit Italië
Het Murgese ras is zeker vijfhonderd jaar oud en is afkomstig uit Italie, van oorsprong uit de vlakte van Orfano en de heuvels bij Gravina. Bergachtig gebied. Eind 15e, begin 16e eeuw hield de gouverneur van de haven van Monopoli, een aantal Murgese hengsten en enkele honderden fokmerries om paarden voor de cavalerie te fokken.
Het ras stierf echter uit en de moderne versie ontsond pas weer rond 1920. De Murgese is eigenlijk een licht trekpaard, maar hij kan ook bereden worden. Kruisingen tussen Murgese merries en vol- of warmbloedhengsten levert betere rijdieren op.
Het is geen Andalusier maar een verwante ervan, net als de Lusitano. De Murgese is een Italiaans ras en nog vrij onbekend. Zover als mijn informatie rijkt, stamt de Murgese van nu af van de andalusier. Vroeger in de tijd dat de Spanjaarden regeerden over Italie hadden zij hun andalusiers gekruist met de paarden in Italie.
Tijdens de vroege oorlog stierf het ras bijna uit. Omdat ze veel vlees leverden vanwege hun postuur werden ze dus voor de slacht gebruikt in de tijden van hongersnood. Totdat men er achter kwam dat het ras toch wel te mooi was, vooral de zwarte vacht, om voor de slacht te gebruiken. Men is toen het ras gaan fokken voor het leger.
Er lopen nu ongeveer zo'n 2000 Murgeses (geregistreerde) rond op de wereld. En dat loopt dus langzaam op. Het heeft eigenlijk dezelfde geschiedenis als de Fries. Die zijn ook bijna uitgestorven geweest en door het ras terug te fokken lopen er nu weer zat rond. Dus met de Murgese zal het ook wel goed komen.
Doordat er verschillende rassen gebruikt zijn om het ras weer terug te krijgen en te verbeteren zie je soms nog wel eens afwijkingen onderling in de bouw van het ras. Als je naar het oudere type kijkt dan zie je meer een grovere bouw, lichte ramshoofd (trekpaardtype) maar bij de andalusiers kom je ook het ramshoofd tegen. De Murgeses van nu zijn meer allround paarden.
Een gefokt Iberisch rijpaard met barokke eigenschappen en uiterlijk. Vergelijkbaar als het ontstaan van de Lusitano in Portugal. Ze hebben allemaal dezelfde roots. Zo zit in de Fries ook Andalusisch bloed verweven. Ze zijn heel braaf, zeer leergierig en werkwillig. In het hierop volgend filmpje een prachtige intro van deze gitzwarte allround barokke paard .... overtuig jezelf ....Vergeet evenwel het muziekje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens dit te bekijken é ......
Daarnaast voor alle doeleinden te gebruiken. Een heel veelzijdig paard en nog mooi zwart ook.
De Do-Khyi (aangebonden hond) of De Tibetaanse mastiff...
De Do-Khyi (aangebonden hond) of De Tibetaanse mastiff
Geschiedenis De Tibetaanse mastiff of Do-Khyi (aangebonden hond) stamt uit de Himalaya en wordt soms als een van de oudste hondenrassen van het oosten vernoemd. Een wetenschappelijk bewijs door mitochondriaal DNS onderzoek is nog niet uitgevoerd. Omdat Tibet tot de annexatie in 1959 door China een niet vaak bezochte plaats was, is te vermoeden, dat de Tibetaanse mastiff zonder verdere invloeden kon ontwikkelen.
Het vermoeden dat de Tibetaanse mastiff de voorouder van alle dogachtige honden is, was reeds rond 1900 door de kynologen omstreden en heeft men tot vandaag niet door gentechnische onderzoeken kunnen bewijzen.
De Tibetaanse mastiff is een grote, niet overgrote, zeer krachtige hond. Hij komt in de kleuren zwart, goud, blauw, blauw met tan en zwart met tan voor. Een kleine witte aftekening ter hoogte van de borst en de tenen zijn toegestaan. De vacht is van grote densiteit. De ondervacht is extreem sterk en de bovenvacht is vast en samen met de ondervacht tegen elk weer bestand. Het haar rond de kop en nek vormt vooral bij reuen manen. De hond verhaart eenmaal per jaar in het voorjaar en de teven zijn eenmaal per jaar loops, doorgaans in de herfst. Het is een ras dat zich zeer langzaam ontwikkelt: teven zijn rond het derde jaar lichamelijk en geestelijk volgroeid en reuen doen daar nog een tot twee jaar langer over.
De hond vertoont een bijna kwadratische bouw met functionele hoeken tussen voor- en achterbenen en een krachtige nek. De staart wordt gekruld over de rug gedragen. De kop van de volwassen hond is zwaar en breed. De oren zijn klein tot middelgroot en hangen zijwaarts langs de kop.
De minimum schofthoogte voor teven is 61 cm en voor reuen 66 cm en het gewicht is doorgaans tussen de 45 en de 70 kg. Zie hier een prachtige voorstelling van de Tibetaanse Mastiff ... aangenaam naar voor gebracht op een fluisterend melodietje ... Vergeet evenwel het liedje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken é
Karakter Tolerant naar kinderen, zeer gesteld op zijn eigen mensen, maar laat zijn genegenheid niet al te uitbundig blijken. Onverschillig en terughoudend naar vreemden. Excellente niet agressieve waak- en gezinshond. Niet voor beginners: hij is wel gehoorzaam, maar alleen wanneer het hem uitkomt. Eigenwijs, koppig en wil altijd het laatste woord hebben. Kan blafferig zijn als hij buiten wordt gehouden.
Geen kennelhond, heeft contact met zijn mensen nodig. Reuen zijn dominant naar andere reuen maar zijn geen ruziezoekers.Ghiiiiiii ... zie hier een prachtig filmpje van een puppy ... Mr Sandman ... letterlijk en figuurlijk ... toff om zien ...
De honden zijn tot op hoge leeftijd speels. Kunnen prima met andere honden worden gehouden. Opvallend kenmerk is de vrijwel geurloze vacht.
De oorsprong van de Kurilen Stompstaartkat ligt in de Kurileneilanden. Dit is van oorsprong een Japanse eilandengroep maar sinds 1875 in bezit van Rusland. De Kurilen Stompstaartkat kom je buiten de Kurileneilanden zo goed als niet tegen, en is daarom een zeldzaamheid
De Kurilen Stompstaartkat is waarschijnlijk ontstaan uit verschillende Japanse Bobtails. In Rusland zijn een aantal katten liefhebbers die de Kurilen Stompstaartkat een warm hart toedragen en er voor gezorgd hebben dat er een stamboomregistratie is opgezet. Helaas kom je de Kurilen Stompstaartkat buiten Rusland/Japan sporadisch tegen
Ziehier een prachtig mooi filmpje van 2 Kurilens die het uitzonderlijk goed met elkaar kunnen vinden ... Vergeet evenwel het liedje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken é ...!!
Het lichaam van de Kurilen Stompstaartkat is gespierd. De Kurilen Stompstaartkat maakt een forse en gedrongen indruk. De voorpoten van de Kurilen Stompstaartkat zijn korter dan de achterpoten. Het meest opvallende aan de Kurilen Stompstaartkat is zijn korte staart met een vreemde knik.
De vacht is halflang, heeft weinig ondervacht en voelt zijdeachtig aan. De Kurilen Stompstaartkat heeft rond de kraag, buik en flanken een langere en vollere vacht. De staart heeft een mooie pluim. Tussen de tenen heeft de Kurilen Stompstaartkat mooie haar borsteltjes
Het karakter van de Kurilen Stompstaartkat is vriendelijk en aanhankelijk. De Kurilen Stompstaartkat heeft een groot aanpassingsvermogen. Ze vinden het heerlijk om geknuffeld te worden maar zullen zich niet al te veel opdringen. In de omgang met andere huisdieren is de Kurilen Stompstaartkat bijzonder goed.Japanse Bobtail Wilt u graag op de bank zitten met uw kat, dan is de Japanse Bobtail echt iets voor u! De Bobtail is een speelse kat die het erg leuk vindt om speeltjes te apporteren en zelfs het meerijden in de auto vindt deze kat geweldig. Er wordt van dit ras zelfs gezegd dat het kan zingen, omdat ze hele bijzondere toonsoorten kunnen produceren.
Het Roan paard ... is net zoals de Brindle en Birdcatcher Spots paard een kleurvacht die in alle rassen terug te vinden is ...
Het Roan paard ... is net zoals de Brindle en Birdcatcher Spots paard een kleurvacht die in alle rassen terug te vinden is
Paarden vertonen een uiteenlopende reeks van vachtkleuren en onderscheidende merktekens Een gespecialiseerde woordenschat is geëvolueerd om ze te beschrijven Kleur is een van de eerste dingen die opvalt bij een paard .
Vaak is een paard voor het eerst beschreven door de kleur van de vacht in plaats van ras of geslacht Zo is de Roan een vachtkleur gevonden bij , vooral paarden, runderen en honden Het is algemeen omschreven als een gelijkmatig mengsel van witte en gepigmenteerde haren die niet van of vervagen als het dier op hogere leeftijden.
Er zijn een verscheidenheid van genetische aandoeningen welke kleuren produceren de beschreven als "Roan" in verschillende soorten "De Roan gen is ook een Modifier. Het brengt allemaal witte haren over het hele lichaam heen. Behalve het hoofd en de onderbenen wordt de kleur van het paard gemengd met witte haren. De Roan wordt geboren als een normaal veulen, nadat de eerste veulenharen eraf gaan kun je pas zien of het een Roan wordt.
Roan is een dominante gen, dat wil zeggen dat het niet verstopt kan zitten en dat er altijd 1 Roan ouder nodig is om een Roan veulen te krijgen. De Roan gen kan over alle andere kleuren heen, dus je kan een Sorrel-Roan hebben (ook wel Red-Roan genoemd, maar ook bijvoorbeeld een Palomino-Roan! De zwarte paarden met de Roan gen heten meestal Blue Roans omdat ze blauw lijken.
Ziehier een prachtig voorbeeldje van een dansend " Blue Roan " Quarter horse... Vergeet evenwel het liedje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken ....
Soms lijkt een Roan op een schimmel, of een schimmel op een Roan, het grootste verschil is dat de Schimmel (gray) elk jaar weer witter wordt. Een Roan veranderd wel van winter tot zomer vacht, maar blijft zijn hele leven ongeveer hetzelfde. En, belangrijk, een Roan houdt altijd een donker hoofd. Een Gray wordt juist vrij snel wit op zijn hoofd."
Het Zwijgerhondje ..beter gekend als het Kooikerhondje ...
Het Zwijgerhondje ... beter gekend als het Kooikerhondje ...
Geschiedenis Kooikerhondjes behoren tot een oud, Nederlands ras. Op schilderijen van 17e eeuwse meesters o.a. Jan Steen zijn vaak spioenachtige hondjes te zien die veel lijken op het huidige kooikerhondje. Het ras werd vroeger ook wel het Willem de Zwijgerhondje genoemd, naar een beroemd verhaal, beschreven door geschiedschrijver Pieter Hooft. Hij maakt in zijn boek 'Nederlandsche Historiën' melding van een hondje, welke het leven van Prins Willem van Oranje gered zou hebben toen deze in 1572 in zijn legertent bij Hermigny door het gekrab van dit hondje gewekt werd en zodoende tijdig kon ontsnappen aan de Spaanse overvallers.
Kooikerhondjes werden oorspronkelijk gefokt voor het werk in de eendenkooi, maar met de afname van het aantal eendenkooien, begin twintigste eeuw, dreigde ook het kooikerhondje te verdwijnen. Het is de verdienste van mevrouw M.C.S. Baronesse van Hardenbroek van Ammerstol dat dit oud Nederlandse ras niet uitstierf.
Karakter Het kooikerhondje is een lief, vrolijk en pittig hondje, attent en intelligent, dat in hoge mate bereid is om voor de baas te werken. Hij is goed waaks, maar slaat alleen aan als er reden voor is. Het kooikerhondje is gevoelig voor lawaai en harde woorden. Hij is geen allemansvriend en is aanvankelijk terughoudend tegenover vreemden, kinderen en andere honden.
Afhankelijk van het temperament zal hij vluchten of grauwen als hij zich onzeker voelt. Heeft hij iemand geaccepteerd dan is er een vriendschap voor het leven gesloten.
Van huis uit is het kooikerhondje een werkhondje: assistent van de kooibaas, bewaker van huis en erf, verdelger van muizen, mollen en ratten.
Dat houdt in dat hij veel beweging nodig heeft. Een hond die te veel thuis zit en niet verder komt dan de eigen tuin, al is die nog zo groot, wordt geestelijk en lichamelijk tekort gedaan. De eigenaar moet de intelligentie van het hondje, zijn opmerkzaamheid, zijn werklust en de sterke band met de baas uitbuiten, door veel met de hond bezig te zijn.Zie hier een prachtig mooi filmpje van hun alledaagse bezigheden ,hoe actief ze wel kunnen zijn ... vergeet eerst het liedje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken ... !!
Hoewel er tegenwoordig nog steeds kooikerhondjes zijn die in de eendenkooi hun werk verrichten, zullen de meeste hondjes daar niet aan toe komen.
In vorm van spel, cursussen op gebied van gedrag, gehoorzaamheid en behendigheid, speuren en zoeken zal 'plaatsvervangend' werk gezocht moeten worden. Samen iets ondernemen met de baas is zijn lust en leven.
van honden
