Neva Masquerade
hebben een hypo-allergeen vacht  .... !! 

 

Een leuk weetje bij de Neva Masquerade is het feit dat deze katten een hypo-allergeen vacht hebben, wat zover bekend is enkel bij het Siberische ras voorkomt.
 
                                                    

De "Newskaja Maskaradnaja" komt uit Rusland en werd daar pas in 1978 erkend De eerste Neva Masquerade kwam pas naar Europa 12 jaar later .

 

Neva Masquerade is geen apart ras, maar een kleurslag van de Siberische kat met een eigen naam, fokkers in Rusland hebben hem deze naam gegeven wat betekend "Maskerkat van de Neva" dit omdat deze katten voor het eerst gezien werden bij de rivier de Neva die van St. Peterburg tot diep in het koude noorden loopt. Ziehier een vertederend lieve slide van deze toch uitzonderlijk mooie ras ... alleen al het fluisterend liedje is  euhhh ... knipoogje Vergeet het liedje in linkerkolom niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken hé ... ! ... knipoogje ...enjoy it  ! !

Dit ras heeft zich op natuurlijke wijze ontwikkeld zonder toedoen van de mens.

 
 
De Neva Masquerade is een vrij grote, goed gespierde halflangharige kat met korte poten en een naar verhouding zware botstructuur. Korte wigvormige kop met een brede schedel, afgeronde snuit en stevige wangen, die geaccentueerd worden door brede kaken. De kop is breed. Brede ronde neusbrug. Het profiel heeft een lichte glooiing boven neusbrug. Het voorhoofd is iets rond. Stevige kin.Vrij grote oren met afgeronde toppen, breed aan de basis. 

 

De ruimte tussen de oren bedraagt de breedte van een oor. Het binnenoor heeft een sterke beharing en pluimpjes op de toppen van de oren zijn gewenst. De oren wijzen iets naar voren Het lichaam is middelgroot van afmeting, stevig en goed gespierd en vrij lang met een horizontale ruglijn. De nek is kort en stevig.De poten zijn stevig, goed gespierd en vrij kort. Forse ronde voeten met haarplukken tussen de tenen.

 

Een leuk weetje bij de Neva Masquerade is het feit dat deze katten een hypo-allergeen vacht hebben, wat zover bekend is enkel bij het Siberische ras voorkomt.Wat houdt dit in, bij alle katten zit in het speeksel het proteïne FELD-1 dit is een proteïene wat door het schoonlikken op de vacht terecht komt en hierdoor krijgen ze een soort roos, hele kleine schilvers die niet uit de lucht te filteren zijn.
 
 

Veel mensen die allergische zijn, zijn dus allergisch voor deze schilvers, bij dit ras is dat dus niet mogelijk om hier allergisch voor te zijn, mensen die dus een allergische reactie krijgen van katten die die schilvers bij zich hebben kunnen dus wel een Siberische (neva masquerade) kat houden zonder dat ze daar ooit last van hoeven te hebben.

De Shetland Sheepdog( Sheltie )...de verkleinde versie van de Schotse Herdershond(Lassie)

 

De Shetland Sheepdog, die door de liefhebbers ook wel Sheltie wordt genoemd, vindt zijn ontstaan op de Engelse Shetland eilanden ten Noorden van Schotland.

                                                    
Het lijkt wel de verkleinde versie van de Schotse Herdershond. Hij is ontwikkeld uit hondenrassen die kolonisten naar Engeland hebben gebracht.

  
 
Zo werden Schotse Herdershonden met Scandinavische herdershonden en IJslandse Keeshonden gekruist. Later kwam daar de Collie bij vanwie we nog goed het verwantschap terugvinden.Oorspronkelijk deed hij dienst als hoeder van de schapen en het bewaken van de boerderij.De Shetland Sheepdog werd pas in 1909 officieel als ras erkend maar reeds en veel langere geschiedenis.

  

Nu is de Shetland Sheepdog een heel aangename gezelschapshond geworden.
Hij is rustig in huis en trouw aan zijn familie. Hij moet bij ´zijn´ mensen kunnen zijn, het contact met hen heeft hij echt nodig en nog liefst is hij dicht bij zijn baas.
 
 

Hoe dicht ze bij hun baasje staan , zie je in het hier opvolgend Filmpje ... knap om zien hoe kunstzinnig ze wel zijn ...vergeet evenwel het liedje in linker kolom niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken hé ... ! ! 

Dit vrolijke en nieuwsgierige hondje neemt wel een afstandelijke houding aan ten
opzichte van vreemden maar, mag nooit angstig zijn. De opvoeding geeft meestal geen problemen . De Sheltie is gevoelig en wil met liefde behandeld worden en verwacht rechtvaardigheid van zijn baas.

 

Hij moet vooral worden aangemoedigd tijdens de training en niet steeds gestraft worden. Ook kan hij dienst doen als waakhond. Hij is niet groot maar is wel luidruchtig genoeg om zijn omgeving te alarmeren.

 
Veel liefs ... t speurneusje ... Miryam

De Shetlandpony ... sterker dan een trekpaard ?

 

Er worden soms demonstraties gegeven die er niet om liegen en die de Shetlandpony toch een heel ander aanzicht geven!

 
Veel liefs knipoogje ... Miryam

"Vergeleken met andere hondenrassen kan het karakter van de Ridgeback het best worden omschreven als excentriek. De volwassen Ridgeback is onafhankelijk, straalt rust uit en kan gereserveerd zijn tegenover vreemden. Ook laat hij een bepaalde vorm van arrogantie en zelfverzekerdheid zien. 

 

Een Rhodesian Ridgeback is een bijzonder hondenras voor wat betreft de inprenting. Hij heeft namelijk een zeer goed associatievermogen en neemt dan ook alle positieve maar vooral de negatieve indrukken, die zijn omgeving hem bieden, in zich op. Deze indrukken zijn van beslissende invloed op zijn gedrag gedurende de rest van zijn leven.

 

Zijn eigen wil, vastberadenheid en gevoel voor eigenwaarde maken dat de Rhodesian Ridgeback niet tot onderworpenheid gedwongen kan worden. De houding van deze hond is niet die van een slaaf maar van een partner en de Rhodesian Ridgeback dient als zodanig behandeld te worden. De enige manier om een Ridgeback goed te laten functioneren en om respect van hem te krijgen is gebaseerd op wederzijds vertrouwen en een goede training.

 

Als huisgenoot en vriend demonstreert de Ridgeback een bijzondere trouw en toewijding aan zijn huisgenoten en zoekt een individu uit die hij als van hem beschouwt. Vaak wordt er gezegd dat "U" een hond bezit, uw Ridgeback ziet dat anders; "hij" bezit U. Om deze reden is een Ridgeback een uitstekende bodyguard en waakhond. Hij beschouwt namelijk uw eigendom als het zijne.
 
 

Van nature een luilak, zal hij geen onnodige energie verspillen om zijn doel te bereiken. Hij zal vaak tevreden zijn als hij zijn tijd kan gebruiken met dutten. Dit mag gezien worden als het tegenovergestelde op de omschrijving van de energieke en dynamische hond waarvoor de Rhodesian Ridgeback vaak doorgaat. Voor de beweging en de conditie van de volwassen Ridgeback zijn lange wandelingen noodzakelijk.Hier een prachtige docu van deze toch wel uitzonderlijk biezonder mooie ras ... vergeet evenwel het liedje in linker kolom niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken é

Van oorsprong is de Rhodesian Ridgeback een jachthond met een grote presentatie en aanwezigheid. Hij heeft een uitstekende "neus". 

 

Specialisten spreken dit ras toch enigsinds tegen , daar ze het over de " pronkrug hebben , zij beschrijven dit eerder aan aangeboren afwijking nml Spina bifida of "open rug" is een aangeboren afwijking die het gevolg is van een ontwikkelingsstoornis van ruggenmerg en wervelkolom. Meestal is de afwijking ter hoogte van de lendenwervels (lumbaal) gelegen, soms ter hoogte van het heiligbeen (sacraal) of de borstwervels (thoracaal). Fokkers beweren het tegendeel  Ziehier een pro en contra van specialisten en fokkers ... !!

 De Ridgeback heeft een zesde zintuig voor gevaar en staat open voor indrukken uit zijn omgeving, zoals men dat vaker kan vinden bij wilde dieren. Wellicht is dit het gevolg van de strenge selectie die de jagers op groot wild vroeger doorvoerden. Deze eigenschappen zijn in de erfmassa van de Rhodesian Ridgeback verankerd.
 
 

Hij is intelligent en toegewijd zonder dat hij zijn aanhankelijkheid verbergt. De Ridgeback laat zijn toewijding zien bij het werken met zijn eigenaar en het beschermen van zijn eigendom. Kortom een hond die voor eenieder, die eerlijk met hem omgaat, een trouwe en toegenegen huisgenoot is die in extreme omstandigheden tot buitengewone prestaties bereid en in staat is."

 

De Shire staat bekend als het grootste paardenras ter wereld... ! !

   

De Shire is een van de oudste trekpaardenrassen van Engeland en staat bekend als het grootste paardenras ter wereld. Een stokmaat van soms ruim 1.95 m. en een gewicht van 1100 kilo is voor een forse hengst of ruin niet bijzonder.

                                                               
 

De Shire is gefokt voor dagelijkse zware arbeid op het land. Door de mechanisatie in de landbouw is de Shire bijna uitgestorven, maar een groep enthousiastelingen heeft het ras kunnen behouden.

 

In tegenstelling tot de romantische verhalen, werd de Shire nooit als ridderpaard gebruikt. De zwaargebouwde Shire was niet snel genoeg en gaf niet voldoende aanzien voor de adel.In het hierop volgend filmpke kun je wel degelijk zien hoe groot ze wel zijn ,vergeet evenwel het het liedje in linker kolom niet uit te zetten !

  De plaatselijke boeren die hun leenheer moesten verdedigen, gebruikten wel de Shire als ‘Warhorse’.

 

De trekschuiten in Engeland werden in het verleden voortbewogen met behulp van deze paardenkracht en op vele oude prenten vind je deze combinatie van paard en trekschuit.

  

Eind 19de begin 20ste eeuw werd de Shire door de brouwerijen ingezet om het bier bij de lokale pubs te bezorgen. In 1978 koos Nederlands grootste brouwer ‘Heineken’ voor deze mooie paarden. Op een doordeweekse middag kun je nog altijd zien, dat vier sterke ruinen de welbekende bierwagen langs de Amsterdamse grachten trekken.

 

Vroege vermeldingen in de geschiedenis van dit grote paard zijn terug te vinden onder de noemer ‘Old Black’ en deze verre voorvader zal dan waarschijnlijk helemaal zwart zijn geweest.
 
 

We kennen de Shire nu als ideaalbeeld zwart met vier witte sokken en een bles. Ook in het licht -en donkerbruin zien we ze veel en zelfs schimmels komen voor.

  
Veel liefs ... groetjes ... Miryam     

 Een schildpadkat ...tortie "of " ... tortoiseshell ..

 

Een kat met enkel ros en zwart heet een "schildpadkat" of "tortie", een afkorting van het Engelse "tortoiseshell" (schildpaddenschild), waar de vacht van deze katten op zou lijken. Soms wordt de term "lapjeskat" ook wel gebruikt voor deze tweekleurige katten. Zwartschildpad en blauwcrème komen, met of zonder wit, veel voor bij rasloze katten, maar ook bij raskatten zie je deze kleurcombinatie vaak.Schildpadkatten zijn bijna altijd vrouwelijk; ze hebben immers twee X-chromosomen nodig. Toch komen er sporadisch schildpadkaters voor; een onderzoek wees uit dat één op de 3000 geboorten een schildpadkater oplevert.

 

Kleuren bij katers
Katers kunnen hun Y chromosoom dat hun tot kater maakt uiteraard alleen maar van hun vader krijgen; de kleur van pa heeft dan ook geen enkele invloed op de kleur van zijn zonen want zijn Y chromosoom is ‘leeg’ qua kleur. Daaruit vloeit voort dat katers altijd de kleur krijgen van hun moeder. Is moeder rood, dan zijn haar zoons ook rood. Is moeder zwart, dan worden haar zoons ook zwart. Is moeder een schildpad (een beter woord voor lapjeskat) dan heeft zij dus een X chromosoom voor ‘zwart’ en een X chromosoom voor ‘rood’. Ze kan dan ook zowel zwarte als rode zonen voortbrengen. 

                                                               

 

Kleuren van poezen
Hoe is het gesteld met de dames? De kleur van hun vader heeft wél invloed op hun vachtkleur. Poezen hebben immers twee ‘kleurendragende’ X chromosomen; één kregen ze van hun moeder en de andere van de vader. Beide X chromosomen bevatten informatie voor vachtkleur, dus de informatie ‘rood’ of ‘zwart’. Is de moederpoes rood en de vader ook, dan zijn de kitten eveneens rood. Is moederpoes zwart en de vader ook, dan zijn alle kittens zwart. Maar wat gebeurt er als de moederpoes zwart is en de vader rood? Dan krijgen de dochters van hun moeder een X chromosoom voor ‘zwart’ en van pa een X chromosoom voor ‘rood’. Beide basiskleuren tonen zich dan in de dochter; ze is zwart en rood, ofwel een schildpad !

 

 En wat nu als de moeder een schildpad is en de vader rood? Dan kan het X chromosoom van de moederpoes zowel de informatie ‘rood’ als ‘zwart’ bevatten en pa geeft enkel het X chromosoom voor ‘rood’. Uit deze combinatie kun je dan ook schildpadkleurige dochters krijgen als rode dochters. Nog een voorbeeldje; moeder is een schildpad en vader is zwart; de dochters kunnen dan schildpad zijn, of zwart. Hier een prachtig voorbeeldje van een nest met een schildpad moeder ... gelieve eerst het liedje in linker kolom uit te zetten alvorens dit aan te klikken !! 

Een schildpadkater, dat kan dus niet?!
Een schildpadkater kan dus eigenlijk niet. Want dat zou betekenen dat hij twee X chromosomen draagt, net zoals een poes, maar zijn genetische code is XY het is een mannetje. Hij kan dus maar één kleur hebben; zwart of rood.

  

Ik heb de twee diertjes effe samen gezet , beiden dus, zowel een schildpad als een kat ... en t grappige daaraan is , dat de kat in dit geval het wel op een loopje zet na enige pogingen duidelijk te maken dat ze met rust gelaten wil worden ghiiiiii ...

 
Veel liefs ... spinnende groetjes ... Miryam

Chevy , kwam gelukkig een oude beenbreuk te boven ,maar hield er een lichte blessure aan over !

 

Chevy is een 20 jarige Franse draver en heeft een 8 tal jaar geleden een serieuze beenbreuk opgelopen . Tot 3 maal toe werd het paardje geopereerd om, de fractuur zo goed mogelijk te kunnen herstellen.In deze periode werd hij liefdevol begeleid door zijn trouwste tweevoeter Marijke .Dit was een helse periode voor zowel Marijke als Chevy,maar met de juiste dosis liefde en een niet te vergeten, zeer goed begeleidende revalidatie kan deze combinatie voor een hele periode verder ! 

 

Chevy heeft er lichtjes een gezwollen been aan over gehouden, om specifieker te zijn juist boven de kroonrand is er een verdikking te zien , ook zijn hoef vertoont sindsdien een blijvende barst. Verder heeft Chevy geregeld last van zijn halsslagader , dit van de zovele baxters die hij toegediend kreeg ! En alsof dit nog niet genoeg is, zweert Chevy bij hoog en laag om géén dokter nog in zijn buurt toe te laten !Met die gekregen informatie ging ik richting Leopoldsburg , om eens een kijkje te nemen naar Chevy !

 
 
Aangekomen bij de goed gevulde wei ,stapte Marijke uit de auto om Chevy te roepen ! En ja hoor ... ! In een uitgestrekte draf kwam Chevy recht op ons afgelopen ! Brrr ...! Dat doet toch iets , vooral als je het paardje niet kent !Maar geen nood,die twee leken wel 2 handen op één buik.Na wat uitgeraasd te zijn,maakte Marijke het paardje vast en kon de behandelijng van start gaan.

 

Bij het observeren van Chevy werd ik toch verrast door het zien van haar rechter voorbeen , had "echt" niet verwacht dat het zo dik zou zijn .We zullen wel zien ,langzaam aan begon ik het paardje te strelen .Chevy was wel eventjes schuw ,maar van zodra ik met de behandeling begon werd dit paardje het ideaal paardje om te behandelen !


Voor de behandeling                                            Na 3 behandelingen

Een voorbeeld paardje om u tegen te zeggen !Wel reageerde hij op één van de tingpunten aan zijn rechter voorbeen , deze werd vervolgens gesedeerd en plaatselijk gemagnetiseert , ... en verder kon het paardje er ... zo... zalig ... van genieten toen ik beurtelings zijn benen afwerkte met t-touches (python-lift ) en het geheel afsloot met acupressuur !

 

De Do-Khyi (aangebonden hond) of
De Tibetaanse mastiff

 
Geschiedenis
De Tibetaanse mastiff of Do-Khyi (aangebonden hond) stamt uit de Himalaya en wordt soms als een van de oudste hondenrassen van het oosten vernoemd.
 
                                                               

Een wetenschappelijk bewijs door mitochondriaal DNS onderzoek is nog niet uitgevoerd. Omdat Tibet tot de annexatie in 1959 door China een niet vaak bezochte plaats was, is te vermoeden, dat de Tibetaanse mastiff zonder verdere invloeden kon ontwikkelen.

  

Het vermoeden dat de Tibetaanse mastiff de voorouder van alle dogachtige honden is, was reeds rond 1900 door de kynologen omstreden en heeft men tot vandaag niet door gentechnische onderzoeken kunnen bewijzen.

 

De Tibetaanse mastiff is een grote, niet overgrote, zeer krachtige hond. Hij komt in de kleuren zwart, goud, blauw, blauw met tan en zwart met tan voor. Een kleine witte aftekening ter hoogte van de borst en de tenen zijn toegestaan. De vacht is van grote densiteit. De ondervacht is extreem sterk en de bovenvacht is vast en samen met de ondervacht tegen elk weer bestand. Het haar rond de kop en nek vormt vooral bij reuen manen. De hond verhaart eenmaal per jaar in het voorjaar en de teven zijn eenmaal per jaar loops, doorgaans in de herfst. Het is een ras dat zich zeer langzaam ontwikkelt: teven zijn rond het derde jaar lichamelijk en geestelijk volgroeid en reuen doen daar nog een tot twee jaar langer over.

 

De IJslandse pony  .... hmmm het 5 gangenpaard ! ! 

 
 De IJslandse pony ook wel het Vikking paard genoemtstelt weinig eisen en is sterk en temperamentvol. Het is altijd vooral voor volwassenen gefokt. Tot in het begin van de 20ste eeuw bleef dit paard immers een onmisbaar hulpmiddel voor de IJslanders. Vandaag is het een kameraad voor de vrije tijd geworden. 

  

 

De IJslandse pony is kleiner dan sommige andere rassen, maar zelf de meest veeleisende ruiter vergeet dit zodra hij op de rug van een IJslander gedragen wordt. Dit ras heeft immers vijf gangen en is daarom anders dan de paarden die gebruikt worden voor dressuur, springen, rodeo of rennen. Als de pony behalve stap, draf en galop ook de gang "tölt" heeft, spreekt men over een vierganger. Aangezien de IJslandse pony ook nog een telgang heeft, is het een vijfganger.

De Veelikser ... kenmerkend zijn de diepzwarte vacht met de omgekeerde witte V over de snuit

 

Kenmerkend voor de Veelikser zijn de diepzwarte vacht met de omgekeerde witte V over de snuit, de roze neus, witte bef en witte voetjes.

 
Het lichaam is van gemiddelde grootte, slank maar toch stevig gespierd met een brede borst. De voetjes rond, de staart lang en zwart
De oorsprong van dit ras ligt waarschijnlijk in Europa. Net zoals aanvankelijk b.v. de Maine Coon en de Turkse Van, heeft dit natuurras zich zonder fokprogramma ontwikkeld tot een gezonde sterke kat waar steeds meer belangstelling voor ontstaat

  
       
Het sociale karakter maakt de Veelikser tot een leuke, lieve en gezellige huisgenoot die graag in gezelschap van mensen vertoeft.
 
                                       

Het is een vriendelijke kat, die andere dieren en mensen vol vertrouwen tegemoet treedt. Hij voelt zich net zo thuis op een flat als in een rijtjeshuis. Wel moet er rekening mee worden gehouden dat hij het prettig vindt om af en toe op een afgeschermd balkon, of in een afgeschermde tuin een frisse neus te halen. 

 



Ziehier een super leuk compilatie ter gelegenheid van St Valentijn Hiii ... knipoogje ... Vergeet het muziekje in linkerkolom uit te zetten alvorens dat aan te klikken hé

Veroordeel een Veelikser nooit tot een eenzaam bestaan. Hij heeft aandacht nodig en ruimte om te spelen. Kortom een mooie kat met een bijzonder uiterlijk en karakter. De kittens worden zwart-wit geboren, na ongeveer 10 dagen gaan de ogen open. Deze eerste paar weken zijn erg belangrijk voor de socialisatie. Hiermee wordt de basis gelegd voor het gedrag van de kittens in het verdere leven.

 

  
De legende vertelt dat er lang geleden een jaloerse koopman leefde die een jonge mooie vrouw had. Toen hij voor een lange tijd op reis moest, bracht hij haar ver weg naar een donker woud en beloofde haar op te halen zodra hij terug was. De jonge vrouw was bang dat ze een eenzame hongerdood zou sterven. Gelukkig had ze een zwart kitten waar ze erg aan gehecht was. Het beestje leidde haar naar struiken met bessen en ving vissen voor haar, zodat ze samen in leven bleven. Uiteindelijk vond het katje de uitgang van het woud en zodra hij met zijn snuit in het daglicht kwam werden de zwarte haren die het eerst in het zonlicht kwamen spierwit. Vanaf dat moment ontstond de karakteristieke tekening van de omgekeerde witte V, de witte bef en de witte voetjes in een zwarte vacht. 

 

Veel liefs ... groetjes  Miryam

Een verlamming van je geliefde huisdier... hoeft niet het einde te zijn ! !

De Appaloosa ... betrouwbaar, verdraagzaam en evenwichtig paard ...

 

Een Appaloosa valt direct op. Met zijn bijzondere vachttekening trekt hij onmiddellijk de aandacht. En toch is de Appaloosa meer dan een gevlekt paard, veel meer!

                                           

De door de Nez Perce indianen gefokte Appaloosas stammen af van de door de Spanjaarden rond 1600 meegebrachte gevlekte paarden. Deze stam, gefascineerd door de kleur, snelheid, uithoudingsvermogen en het karakter van deze paarden, werd de Appaloosa fokker bij uitstek.

  

Alleen de beste dieren werden voor de fokkerij gebruikt; minder goede exemplaren werden verhandeld of gecastreerd. Aan het einde van de 19e eeuw kwam er  bijna een einde aan het bestaan van de Appaloosa. De indianen werden door de regering gedwongen in reservaten te gaan wonen. De Nez Perce indianen weigerden dit, vluchtten richting Canada, maar werden vlakbij de Canadese grens door het leger overmeesterd. De indianen werden naar een reservaat gebracht. Enkele honderden Appaloosas werden neergeschoten om te voorkomen dat de indianen opnieuw zouden proberen te vluchten.

 

De Appaloosa is een zeer betrouwbaar en verdraagzaam paard met een evenwichtig karakter dat net zo van mensen houdt als deze van hem. De Appaloosa is intelligent, gemakkelijk te trainen, ideaal voor oudere alsook jongere mensen en daarmee het paard voor de hele familie. Maar het is ook hèt paard wanneer er hoge eisen gesteld worden. Het is een solide paard maar gelijkertijd ook een super atleet met grote successen in de westernsport, lange afstandsritten en op de renbaan.

                                                   

  

Een veel voorkomende fout is echter dat elk gevlekt paard een Appaloosa genoemd wordt. Dit is verre van juist! Er zijn namelijk ook nog andere, gevlekte rassen zoals bijvoorbeeld de Knabstrupper uit Denemarken en de Pinzgauer uit Oostenrijk.Ziehier een prachtige Appaloosa veulen die de gelegenheid krijgt zijn nieuwe woonst te verkennen ... vergeet evenwel het muziekje in linkerkolom niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken é ....
 

Veel gevlekte paarden in Nederland zijn ontstaan uit kruisingen met deze rassen en worden ten onrechte "Appaloosa" genoemd. Tegenwoordig spreekt men in Nederland vaak over Amerikaanse Appaloosas en Nederlandse Appaloosas. Eigenlijk is dit jammer en geheel overbodig; een Appaloosa stamt altijd af van de paarden uit Noord Amerika en heeft altijd een Amerikaans registratiepapier; het is het enige paard dat met recht APPALOOSA genoemd mag worden!

 
Veel liefs ... evenwichtige groetjes ... Miryam

Kaninhop ...Het bestaat echt ... !
een nieuwe rage voor konijnen !!

 

Wauw, ooit gehoord van sporten met je konijn ... ? Kaninhop is een nieuwe sport voor....JAWEL ! konijnen ... ! Huh ... ? Hoe ... ? Wat ...?

                                           

Nou ... kaninhop is dus een nieuwe sport voor konijnen.

 

Het bestaat echt ... ! Kaninhop is 20 jaar geleden in Zweden begonnen en uiteindelijk overgewaaid naar Duitsland. Het is een nieuwe rage en een hele leuke sport voor de langoren. Tevens is het de oplossing voor konijnen die maar zielig in een hokje in de tuin zitten. Een konijn is slim en houd van beweging dus ook van springen... euh ghiiii ... is zeker te zien in dit ritmisch intro filmpje ... wat hebben we nodig ? een konijn , een parcours en een begeleider ... euhhhh ... ! Vergeet evenwel het muziekje in linkerkolom niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken hé ....

 Kinderen leren zo om op een verantwoorde manier met het dier om te gaan en verdiepen het contact naar het dier.

 

Eigelijk kunnen alle konijnen hier aan mee doen, Het enige wat je hoeft te doen is je konijn HEEL tam maken.Daarna laten wennen aan een konijnen tuigje(meestal werkt een katten tuigje ook) en dan hindernissen bouwen.

 

Hoe moet je eraan beginnen?

                                                   

Stap 1. laat je konijn een week lang iedere dag 1 uur wennen aan het tuigje(trek er absoluut niet aan ... !!!!) Stap 2. is je konijn gewent ? ga dan eens met hem rond wandelen (naar het strand , grasveldjes en een plek VER van de weg af zijn perfecte plekken!) Hier al een serieus parcourke met prachtige intro voor nieuwkomers ... knap knap !!

Stap3. Geef je konijntje geen eten meer in het hok.
Probeer hem uit je hand te laten eten of geef het als beloning(als je konijn b.v. meeloopt!)
stap 4. koop een rennetje en zet hem tegen de muur aan(doe dit zo zadat je konijn maar een kant op kan gaan!) maak ook hindernissen en zet er alvast één tussen de muur en het rennetje in.

 

stap5. probeer het konijn over de hindernis te laten springen.
(doe dit op een leuke manier, b.v. en wortel geven als ie is gesprongen ofz 0ow..)
Stap6. herhaal dit iedere dag, na een week zet je de 2e hindernis neer(op een begeven moment hoef je hem niet meer te lokken dan loopt ie er zelf overheen!!)

 

Dit waren alle stappen ... !!! Blijf ze herhalen en vraag alsjeblieft als iets niet lukt.
En het belangrijkste blijf geduldig! ... het is een dier ! Natuurlijk zijn er hier ook weer wedstrijden van ... !En als je uiteindelijk zover bent ...  presteer je zulke dingen ... DE gevordereden ...!!

Er zijn dan verschillende groepen van beginnelingen tot gevorderden.
Je moet ervoor zorgen dat je konijn wel achter,naast,voor met je meeloopt Dat loopt makkelijker over de hindernissen. Ghiiiiiii ... k wist zelf niet wat ik zag toen ik dit voor de eerste keer zag ... maar vond het best wel eens de moeite om te vernoemen !!

 
Veel liefs ... Hopping Groetjes ... Miryam  

Behendigheid wedstrijden Agility bij katten? Waarom niet?

  

Behendigheid bij katten? Waarom niet? Aangezien honden wedstrijden Agility kunnen betwisten of shows, waarom dan geen katten??
 
                                           

Het spel : Prachtig, spannend, leuk, opwindend, fascinerend zijn de kreten die je rondom een behendigheidswedstrijd hoort van de toeschouwers.
Vooral van de mensen die voor de allereerste keer zoiets meemaken.

 

Het ziet er allemaal zeer aantrekkelijk uit, een beetje zoals de hindernissen voor een paardenspringconcours. Het zijn niet alleen sprongen, er is ook een hoepel, een wip, een tunnel, een slurf, een slalom (rij paaltjes), toestellen met raakvlakken (kattenloop, kruising, schutting), etc… Alles in vrolijke en afwisselende kleuren geschilderd.

 

 Hier alvast een voorsmaakje ... enjoy it ... voor de kijklustigen onder jullie ... vergeet het liedje in linkerkolom niet uit te zetten hé ...

Katten kunnen misschien niet zo makkelijk getraind worden zoals honden ,maar met geduld en regelmatige oefeningen, kunnen zij ook zulke opmerkelijke prestaties neerzetten, zo niet beter uitvoeren zoals een regelmatige behendigheidshond .

  

De vereniging van de behendigheid in de Vereniging CFA ( Cat Fanciers’ Association) verschilt van de regelmatige of gewone verenigingen die katten beoordelen op verscheidene manieren.

  

1. De kat kan een huisdier zijn (HHP) die moet gecastreerd zijn op de leeftijd van 8 maand of ouder. 2. De kat kan een geregistreerde kat zijn. (stamboom) 3. Katten met een krul in de staart, aparte ogen, of enige ander soort kat…kan en mag deelnemen

De behendigheidscursus is opgesteld met een combinatie treden, sprongen, tunnels, hoepels en weefselpolen. Elke kat gaat door de poort en wordt wat tijd gegund om zich met de omgeving aan te passen en zich comfortabel te voelen
Sommigen kunnen binnen komen en klaar zijn om te starten, maar deze zullen dan meestal wel de veteranen zijn.... knipoogje  !!


                                                   

 

Wanneer de kat (neem nota van de staart die omhoog staat! ) comfortabel is, wordt de kat geleid doorheen de hindernissen door de katteneigenaar; ze mogen gebruik maken van een stuk speelgoed als lokmiddel. De begeleider of eigenaar mag de kat niet met de handen raken, maar mag wel aanmoedigen door middel van het speelgoed. Het spel : Prachtig, spannend, leuk, opwindend, fascinerend  doet zijn opmars dit jaar voor de eerste maal officieel... Dus daar horen we zeker nog meer van ... ghiiiiii ... wie weet ... zitten er wel kampioenen onder de bloggertjes hier !!

Wat is ringrijden? ... een eeuwenoude traditie ...

  

Het ringrijden is afgeleid van de steekspelen en toernooien, die de krijgszuchtige en strijdbare adel in de middeleeuwen organiseerden.

                                           

Het was toen de gewoonte dat de jonkvrouwen - bij wijze van ereprijs - één van hun ringen lieten ophangen. De ridders moesten deze ring in galop aan hun lans proberen te steken.Het is bij deze dan ook nog steeds een folkloristische traditie met opsmuk van straten en paarden met meestal folkloristische klederdracht ! 

  

 Bij ringrijden is het de bedoeling dat men op een ongezadeld paard in galop door de baan een ring probeerd te steken met een lans. De ruiter is hierbij geheel in het wit gekleed met een orange sjerp om de rechter schouder heen. De rijder die aan het eind van de dag de meeste ringen heeft weten te steken is de dagwinnaar.

  

                                              

De baan is ongeveer 1 meter breed en 36 meter lang. De ring hoogte is 2.20 meter.
De ring hangt in een bus in het midden van de baan aan een touw. De ring kan over het hele touw verschoven worden. De rijder geeft dan met de lans aan de ringhanger aan waar de ring moet hangen. Dit doet hij door met de lans naar links of rechts te wijzen. Als de ring goed hangt wijst hij met de punt van de lans naar boven.

  

Over de hele dag worden er 30 beurten gereden op de ring van 38 mm.
Pas als men de ring gestoken heeft en de ring wordt aan de ringoppasser afgeven wordt deze geteld. Het aantal ingestoken ringen per rijder wordt dan bijgehouden op het scorebord en op papier. Als de ring ingestoken wordt zet men een verticaal streepje op het scorebord, bij een misser een horizontaal streepje. Hoe alles juist te werk gaat zie je in dit prachtig folkloristich filmpke ... Voor de kijklustigen onder jullie vergeet het muziekje in linkerkolom niet uit te zetten alvorens dit te bekijken é ...knipoogje ...
 

Als alle beurten gereden zijn wordt er door de rijders die de meeste ringen op de bekers hebben gestoken gekampt op de bekers.
Kampen wil zeggen dat er gestreden wordt om 1 prijs.
Hierbij wordt de grootte van de ring steeds kleiner, na de 38 mm komt de 32 mm dan de 26 mm, 20 mm, 14 mm en de 10 mm. 

  

                                                   

Degene die de enige is die een (kleinere) ring steekt is de winnaar van de kamp.
Aan het einde van de wedstrijd wordt de dagwinnaar en meestal ook de winnaar van de 1e beker en de pollepel ''gejonast''. Hierbij wordt de rijder door alle andere deelnemers in het midden van de baan 3 keer in de lucht gegooid.

  

Veel liefs ... knipoogje  ... Miryam

De Wheaten is levendig en dapper ,goed gehumeurd en zeer aanhankelijk

 

Geschiedenis
De Irish Softcoated Wheaten Terriër, door de insiders meestal “Wheaten” genoemd, is, zoals de naam al zegt, afkomstig uit Ierland.
                                                    

Hij is een van de vier Ierse Terriërrassen. Men vermoedt dat er al 200 jaar geleden Wheatens in Ierland waren. De Wheaten was de hond van de arme boer en moest van alles kunnen: ongedierte bestrijden, de kudde hoeden, het erf bewaken, en hij werd ook voor de jacht op das en otter gebruikt. Om dit alles te kunnen, moest hij gezond en sterk zijn. In 1937 werd het ras officieel erkend door de Ierse Kennel Club. In Nederland werden de eerste Wheatens in de jaren 70 gefokt.

 

Karakter/ Gedrag
De Wheaten is levendig en dapper. Hij is goed gehumeurd en zeer aanhankelijk en trouw aan zijn eigenaren. Hij is de zachtaardigste onder de terriërs, maar hij is toch wel een terriër en soms eigenwijs. Hij is hoogst intelligent en man kan hem dan ook van alles leren.

 

Een consequente opvoeding met een zachte hand is een must, harde commando’s zijn uit den boze. De Wheaten is uitermate geschikt als huishond. Hij wil graag bij zijn gezin zijn, in een kennel zou hij doodongelukkig zijn en verpieteren. Wheatens zijn speels en levendig tot op hoge leeftijd, een Wheaten kan 12 tot 14 jaar oud worden. Het is een sterk en gezond ras

  

 Per dag heeft een volwassen Wheaten minimaal een uur beweging nodig, rennen en ravotten en met andere honden spelen. Alleen aan de riem lopen en uitlaten is geen optie. Wanneer hij voldoende beweging krijgt en zijn “werk” kan doen, namelijk snuffelen, rennen en sporen volgen, dan zal hij een evenwichtig en tevreden huisgenoot zijn. Anders zal hij zichzelf bezig houden en beginnen in huis dingen te vernielen uit verveling. Ziehier een prachtige mooie voorstelling hoe een Wheaten zich uitleeft in een hondenpark ... ghiiiiiii .... en aan de riem lopen ... tja  .... gelieve eerst het liedje in linkerkolom uit te zetten alvorens dit aan te klikken hé ...

 

De Wheaten is geen hond, die de hele dag alleen kan zijn. Wheatens zijn dol op kinderen. Als hij goed gesocialiseerd en opgevoed wordt, is hij de ideale gezinshond, die trouw en blij overal mee naar toe gaat: kamperen, naar het voetbal, zeilen of naar het restaurant.

                                                

 
Veel liefs ... t speurneusje   Miryam !!

Na de grootste (De Maine Coon )nu het kleinste kattenras ... De Singapura...

 

Het Ontstaan :
Van dit ras is het ontstaan nog zeer recent en al zeer veel beschreven her en der. Singapura is het Singaporese woord voor het land zelf.
 
                                                    

Ook kucinta oftewel liefdeskat is in Singapore tegenwoordig een veel gehoorde bijnaam voor dit ras, wiens beeltenis tegenwoordig gebruikt wordt als promotiemateriaal voor het land van herkomst. 

  

De familie Meadow leefde begin jaren 70 in Singapore en keerde daarvan terug naar de Verenigde Staten met medeneming van enkele van de lokale katten.
Deze katten zagen zij daar in de riolen en stegen van Singapore rondlopen en vielen op door hun gemeenschappelijke kenmerken.

 

 

Het Karakter:
Ook hier kunnen we weer een boekje open doen over de gedragseigenschappen van dit ras. Zeer sociaal, hetgeen zich ten zeerste uit in de positieve benadering naar alle andere huisgenoten (dieren en mensen) toe. Conflictsituaties gaan ze meestal uit de weg, ruzies onderling komen dus bijna nooit voor. Ziehier een leuk stukje aporteerwerk van dit klein snoezig wezentje  ... aangenaam naar voor gebracht op een ritmisch muziekje ... knipoogje !!

                                                

 

Alles wat nieuw is wordt onderzocht, overal willen ze bij zijn en al heel gauw ontwikkelen ze een routine met je waar ze je ook graag aan houden. Vertoon je bepaald gedrag, snoepjes geven op een bepaald tijdstip bijvoorbeeld, dan word je daar ook altijd door ze aan herinnerd. Door hun engelachtige uiterlijk en vragende oogopslag kun je ze ook heel moeilijk iets negeren

  
Veel liefs ... spinnende groetjes    Miryam

De Suffolk Punch is een innemend paard met heel eigen kenmerken ...

 

De Suffolk Punch is een innemend paard met heel eigen kenmerken. Hij is het oudste zware ras van Groot-Brittannië en word ergens beschreven als 'een soort Engels paard, met korste benen en een doep lichaam, een korte, dikke kerel'- en dat klopt precies. Zijn oorsprong is onduidelijk, maar William Candem schrijft in zijn in 1586 gepubliceerde Britannia dat het ras van 80 jaar bestaat.

                                                    

Het is sober, vroegrijp, met een lange levensduur, en heeft op vele Europese en Russische zware paardenrassen zijn stempel gedrukt. Het is ook naar de VS uitgevoerd en zelfs naar Pakistan, waar het werd gebruikt om cavaleriepaarden en muildieren te fokken.

 

Elke Suffolk Punch gaat terug op één enkele hengst, het paard Thomas Crisp uit Ufford, stamboeknummer 404, dat in 1768 geboren werd. Deze hengst werd gebruikt in de omgeving van Woodbridgem Saxmundham en Framlingham, nog steeds een centrum van de fokkerij van Suffolk Punches. Hij had korte benen, een diep lichaam, was een helderrode vos met een schofthoogte van 1,57m en had een beter hoofd dan zijn tijdgenoten. Crisp prees hem aan als 'in staat om goede koetspaarden voort te brengen'. Alle Suffolk Punches zijn vossen. De in 1877 opgerichte Suffolk Horse Society erkent zeven tinten, die van bleke, bijna meel-achtige kleur naar een donkere, haast bruine tint gaan. De meest voorkomende tint is helderrood.

 

Het uithoudingsvermogen en de trekkracht van de Suffolk Punch zijn enorm, maar hij heeft minder voer nodig dan andere, soortgelijke rassen. Vroeger werkten paarden acht uur per dag en kregen dan twee keer te eten. De Suffolk Punch hoefde maar één keer per dag gevoert te worden .
                                                

Hij dankt zijn bestaan aan een enkel paard, maar een groot deel van zijn verdere ontwikkeling slechts aan een man, Herman Biddell, de eerste secretaris van de Suffolk Horse Society. Hij stelde het eerste stamboek op, The Suffolk Horse History and Stud Book, dat in 1880 werd gepubliceerd. Het bevat een geschiedenis van het ras, van de landbouwmethode in het graafschap, een register van 1230 hengsten en 1120 merries, lijsten van kampioenen en een rasstandaard die nu nog steeds gebruikt word.

 

Ziehier een prachtig filmpje gebracht op een ritmisch aangenaam muziekje ... let wel , zowel in country cross , jumping en dressuur is dit één en dezelfde paard een kruising van Suffolk en Hannoveraan ...vergeet evenwel het liedje in linkerkolom niet uit te zetten alvorens
dit aan te klikken hé ... knipoogje ! !

Op jaarmarkten in Suffolk werd zijn kracht getest door een paard aan een boomstam vast te maken. Zelfs als het paard de stam niet in beweging kreeg, slaagde het toch voor de test als het op zijn knieën ging liggen. Deze trekhouding werd kenmerkend voor het ras. Een andere test betrof achteruit lopen, iets wat hij voor het werk in de stad moest kunnen. De uitzonderljike trekkracht van de Suffolk Punch word vooral veroorzaakt door zijn diepe schouders, een kenmerk dat door de vroegere fokkers met zorg is ontwikkeld en ideaal is voor zwaar trekwerk.De moderne Suffolk Punch is groter dan zijn voorouders en 1,65/1,70m hoog. Zijn bewegingen zijn opvallend: de stap is krachtig met veel veerkracht en de draf is vrij vlak en heeft een soort cadans die bij andere zware rassen niet voorkomt.

 

Ondanks dat het een groot paard is, is de Suffolk sober, hij heeft weinig voer nodig, is vroegrijp en kan een hoge leeftijd bereiken. Suffolks kunnen met twee jaar al licht werk verrichten en op driejarige leeftijd kunnen ze volop aan het werk.Hier een prachtige docu met niemand minder dan Martin Goymour, president of the Suffolk Horse ! Hij hoopt dat de Suffolk Horse verder zijn intrede wereldwijd zal waarmaken daar het paard met uitsterven is bedreigd ... op dit moment zijn er wereldwijd zo een 460 Suffolks geregistreerd !!!

 Verder kunnen ze wel dertig jaar oud worden en op hun twintigste nog werken en veulens krijgen.  

 
Veel liefs ... knipoogje   ... Miryam

De Basenji ... Eén van zijn bijzonderheden is: hij blaft niet... maar jodelt ! !

 

Het meest karakteristieke van de basenji is wel dat ze niet kunnen blaffen, in plaats daarvan stoten ze een heel scala aan geluiden uit wat jodelen wordt genoemd.
 
                                                    
Dit doen ze vaak als ze blij zijn, uitdagen of iets voor elkaar hebben gekregen wat niet mag.

  

De basenji lijkt in zijn gedrag soms erg op een kat. Ze hebben geen lichaamsgeur en zijn ze erg schoon opzichzelf en wassen zichzelf net als een kat. Dankzij de enkele zeer korte vacht, heeft men weinig hinder van losse haren. Men moet wel opletten dat de hond geen kou vat bij regen en vorst e.d. Basenjis liggen graag op een warm en hoog plekje, omdat ze graag alles willen overzien.

  

Laat Basenjis nooit teveel op een kale vloer liggen, maar op een zacht kleedje, anders ontstaan er lelijke plekjes op de gewrichten. Basenjis zijn uitermate nieuwsgierig en er ontgaat hen vrijwel niets. Ze “helpen”ook graag als je ergens mee bezig bent. D.w.z.: Ze lopen je in de weg om maar niks te missen of pakt je spullen weg om ze vervolgens in zijn mandje eens rustig te bekijken.
 
  

Teven worden in de regel maar eens per jaar loops. Basenjis zijn erg zindelijk, maar dat houdt niet in dat je dit allemaal maar vanzelf gaat. Basenjis zijn altijd in voor een verzetje en hebben veel beweging nodig. Helaas is het niet overal mogelijk uw Basenji los te laten lopen want wanneer ze een konijn o.i.d. zien gaan ze ervandoor, ze komen echt wel terug, maar in ons overvolle kikkerlandje kan dat net te laat zijn. 
                                                

   

Basenjis zijn ontzettende stijfkoppen maar tegelijk ook leergierig. Ze leren snel maar zijn daardoor ook gauw verveeld. Het is goed mogelijk trainingen te volgen met uw Basenji, zoals behendigheid, gehoorzaamheid en uiteraard speuren, er wordt echter wel van de eigenaar een zekere creativiteit en sportiviteit verwacht om te voorkomen dat de hond zich gaat vervelen en andere dingen gaat doen.Een Basenji blijft eigenwijs en zullen tijdens oefeningen of wandelingen regelmatig hun kop in de wind gooien en doen alsof ze alles vergeten zijn wat u hem heeft aangeleerd. 

  

Ziehier een prachtige conversatie tussen twee spelende Basenji's... is een gillertje ... ghiiiii ... maar het is belange nog niet het jodelen wat ze kunnen .... ... Vergeet eerst het liedje in linkerkolom niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken ... enjoy it ...smile !!

Denk erom een Basenji zal nooit slaafs worden! En men moet ook niet proberen een basenji slaafs te maken doet u dit wel dan zal de Basenji zich tegen u keren en zult u beiden niet gelukkig zijn met elkaar. De Basenji ziet zijn mensen ook niet als meerdere zich maar meer als gelijke.

  

De basenji lijkt in zijn gedrag soms erg op een kat. Ze hebben geen lichaamsgeur en zijn erg schoon opzichzelf en wassen zichzelf net als een kat,ze hebben ook wel eens een knuffelgehalte zoals een kat ... en dit kun je warempel in het hieropvolgend filmpke zien , ghiiiiiii ... knipoogje !!

Samenvatting
De Basenji is een vierkant gebouwde, middelgrote hond met een elegante verschijning. Eén van zijn bijzonderheden is: hij blaft niet, maar is zeker niet stom. Hij heeft een krulstaart die hij vlakliggend aan één van de lendenen draagt. Fijngevormde rimpels vormen zich op de schedel als hij attent is en daarbij zijn oren spitst. Hij poetst zich als een kat en heeft geen typische hondengeur. Zijn temperament vraagt om veel beweging buitenshuis. Tegenover vreemden kan de Basenji zich gereserveerd opstellen.

 
Veel liefs 't speurneusje    Miryam