Deze vrouw loopt de wereld rond voor de strijd tegen borstkanker. Via verschillende sites kan ze haar strijd voortzetten.Dus,neem haar mee naar jouw site om haar daar verder te laten lopen.... xxx thnks!Graag stel ik je twee ontzettende lieve dames voor die onovertreffelijk met de ziekte omgaan ...neem ook eens een kijkje op hun blog ...waar echte vriendschap waarlijk troef staat !! http://anita-angele.skynetblogs.be
Onze Leonberger Dolcé (zachte) is een echte dier/ en mensenvriend ... hij was kind aan huis ... !Met veel pijn in t hart is hij zachtjes van ons heen gegaan ...
Op foto Dolce met Wim (zoon),2 dagen voor hij heen ging !!
Illona een 20 jarige Trackener merrie heeft last van doorgezakte kogels (pezen ) aan voorbenen
Getse , een 3 jarig ruin paardje . Eigenaars kunnen hem niet bereiken , en moet tevens nog ... zadelmak !
Lezing : hondentraining , Pfiiiieeeet training , werken met chakra's en magnetisme
Enkele Foto's van het ooh zo prachtig Polen
Dierenopvoedster & Magnetiseur.
** Dierenopvoedster Miryam ! **
**Magnetisme voor alle dieren**
Probleemgedrag paard,hond & pijnverlichting voor uw geliefde huisdier
28-10-2007
De Berner sennenhond ....een waakzaam maar beheerst karakter ... !
De Berner sennenhond ... een waakzaam maar beheerst karakter ... !
De Berner sennen hond is een middelgrote, krachtig gebouwde berghond van Zwitserse afkomst. De hond heeft een schofthoogte van ongeveer 65 cm en is overwegend zwart met bruinwitte aftekeningen op kop, borst en poten. De vacht is lang en golvend. De naam van het ras verwijst naar Bern waar deze hond gefokt werd. 'Sennen' betekent zoveel als 'boeren in de Alpen'.
Functie De Berner sennen hond is gefokt als hoeder van vee, als trekdier en als waakhond. De hond is in staat om vee te hoeden zonder menselijk toezicht. In sommige Zwitserse dorpen worden Berner sennenhonden nog steeds gebruikt om karren met melkbussen te trekken.
Geschiedenis Beweerd wordt dat het ras afstamt van zwarte dogachtige honden die de Romeinen in Zwitserland importeerden. Hieruit ontwikkelden zich verschillende typen sennenhonden ('boerenhonden'). Deze rassen verdwenen echter geleidelijk totdat een aantal Zwitserse kynologen in het Dürrbachgebied in de buurt van Bern zich gingen toeleggen op het fokken van de huidige Berner sennenhond. De hond die eerst 'Dürrbächler' werd genoemd kreeg zijn huidige naam een jaar na de oprichting van de eerste vereniging voor dit ras in 1908.
Het karakter volgens fokkers De Berner sennenhond hoort een waakzaam maar beheerst karakter te hebben. De waakzaamheid van de Berner beperkt zich tot het terrein en de leden van het eigen gezin. Ziehier het prachtig filmpje van een opgroeiende nest Berner sennertjes ... hiii ... super lief en prachtig mooi om zien ... ! Voor de kijklustigen onder jullie vergeet het liedje in linkerkolom niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken hé ... knipoogje ... hiii ... ! !
De hond is niet overmatig fel en grijpt alleen in wanneer het echt nodig is. Tegenover eigen mensen is de Berner sennenhond zeer aanhankelijk. De zelfstandigheid die de Berner sennenhond heeft ontwikkeld vanwege de taken waarvoor hij is gefokt, kan leiden tot eigenwijs gedrag. Dit maakt dat het ras een zeer consequente training nodig heeft. De hond kan goed overweg met kinderen.
De Veelikser.... ,kenmerkend zijn de diepzwarte vacht met de omgekeerde witte V over de snuit
De Veelikser ... kenmerkend zijn de diepzwarte vacht met de omgekeerde witte V over de snuit
Kenmerkend voor de Veelikser zijn de diepzwarte vacht met de omgekeerde witte V over de snuit, de roze neus, witte bef en witte voetjes. Het lichaam is van gemiddelde grootte, slank maar toch stevig gespierd met een brede borst. De voetjes rond, de staart lang en zwart De oorsprong van dit ras ligt waarschijnlijk in Europa. Net zoals aanvankelijk b.v. de Maine Coon en de Turkse Van, heeft dit natuurras zich zonder fokprogramma ontwikkeld tot een gezonde sterke kat waar steeds meer belangstelling voor ontstaat
Het sociale karakter maakt de Veelikser tot een leuke, lieve en gezellige huisgenoot die graag in gezelschap van mensen vertoeft. Het is een vriendelijke kat, die andere dieren en mensen vol vertrouwen tegemoet treedt. Hij voelt zich net zo thuis op een flat als in een rijtjeshuis. Wel moet er rekening mee worden gehouden dat hij het prettig vindt om af en toe op een afgeschermd balkon, of in een afgeschermde tuin een frisse neus te halen. Ziehier een aangenaam en leuk filmpje van kittens je herkent of haalt zeker wel de Veelikser eruit ... Hiii ... knipoogje ... Vergeet het muziekje in linkerkolom uit te zetten alvorens dat aan te klikken hé
Veroordeel een Veelikser nooit tot een eenzaam bestaan. Hij heeft aandacht nodig en ruimte om te spelen. Kortom een mooie kat met een bijzonder uiterlijk en karakter. De kittens worden zwart-wit geboren, na ongeveer 10 dagen gaan de ogen open. Deze eerste paar weken zijn erg belangrijk voor de socialisatie. Hiermee wordt de basis gelegd voor het gedrag van de kittens in het verdere leven.
De legende vertelt dat er lang geleden een jaloerse koopman leefde die een jonge mooie vrouw had. Toen hij voor een lange tijd op reis moest, bracht hij haar ver weg naar een donker woud en beloofde haar op te halen zodra hij terug was. De jonge vrouw was bang dat ze een eenzame hongerdood zou sterven. Gelukkig had ze een zwart kitten waar ze erg aan gehecht was. Het beestje leidde haar naar struiken met bessen en ving vissen voor haar, zodat ze samen in leven bleven. Uiteindelijk vond het katje de uitgang van het woud en zodra hij met zijn snuit in het daglicht kwam werden de zwarte haren die het eerst in het zonlicht kwamen spierwit. Vanaf dat moment ontstond de karakteristieke tekening van de omgekeerde witte V, de witte bef en de witte voetjes in een zwarte vacht.
De Shire staat bekend als het grootste paardenras ter wereld...!
De Shire staat bekend als het grootste paardenras ter wereld... ! !
De Shire is een van de oudste trekpaardenrassen van Engeland en staat bekend als het grootste paardenras ter wereld. Een stokmaat van soms ruim 1.95 m. en een gewicht van 1100 kilo is voor een forse hengst of ruin niet bijzonder. De Shire is gefokt voor dagelijkse zware arbeid op het land. Door de mechanisatie in de landbouw is de Shire bijna uitgestorven, maar een groep enthousiastelingen heeft het ras kunnen behouden.
In tegenstelling tot de romantische verhalen, werd de Shire nooit als ridderpaard gebruikt. De zwaargebouwde Shire was niet snel genoeg en gaf niet voldoende aanzien voor de adel. De plaatselijke boeren die hun leenheer moesten verdedigen, gebruikten wel de Shire als Warhorse.
De trekschuiten in Engeland werden in het verleden voortbewogen met behulp van deze paardenkracht en op vele oude prenten vind je deze combinatie van paard en trekschuit.
Eind 19de begin 20ste eeuw werd de Shire door de brouwerijen ingezet om het bier bij de lokale pubs te bezorgen. In 1978 koos Nederlands grootste brouwer Heineken voor deze mooie paarden. Op een doordeweekse middag kun je nog altijd zien, dat vier sterke ruinen de welbekende bierwagen langs de Amsterdamse grachten trekken.
Ghoooooo ... ziehier een prachtig mooi natuurfilmpke ... k kreeg zelf de twinkel in m'n ogen ... een merrie wat zojuist haar veulen heeft geworpen ...en t veulen alle moed bijeen raapt om toch maar recht te staan ... na menige struikelingen lukt het dit wolkje tenslotte toch ... snoezig hoor ... met een heel aangenaam fluisterend liedje op de achter grond ...! ! Kijk en geniet van deze prachtige natuurbeelden ... knipoogje ! Vergeet evenwel het liedje in linkerkolom niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken ...
Vroege vermeldingen in de geschiedenis van dit grote paard zijn terug te vinden onder de noemer Old Black en deze verre voorvader zal dan waarschijnlijk helemaal zwart zijn geweest.We kennen de Shire nu als ideaalbeeld zwart met vier witte sokken en een bles. Ook in het licht -en donkerbruin zien we ze veel en zelfs schimmels komen voor.
Is opspringen tegen mensen ... normaal honds gedrag ... ?
Is opspringen tegen mensen ... normaal honds gedrag ... ?
Opspringen tegen mensen is normaal honds gedrag, met een aangeboren en een aangeleerde factor. De aangeboren factor is de natuurlijke neiging om te begroeten door neus- en bekcontact.
Jonge pups likken naar en zelfs ín de bek van hun moeder en andere volwassen honden. Met dit gedrag tonen ze vriendschappelijke onderdanigheid èn bedelen ze om voer. De moederhond geeft (soms) als reactie op het naar de bek likken voorverteerd voer op voor haar jongen. De drang om (met bek en tong) contact te willen maken met uw gezicht (of het gezicht van iemand anders) heeft dus een natuurlijke achtergrond.
De aangeleerde factor betreft het feit dat honden vaak ervaren dat opspringen belonend werkt. Het resultaat van opspringen is namelijk meestal - zeker wanneer een pup dit doet - aandacht en liefkozingen. Jong geleerd is oud gedaan!
Als u de hond het opspringen wilt afleren, zult u de hond moeten laten ervaren dat opspringen geen succes heeft. Dus als hij opspringt om aandacht te krijgen, krijgt hij juist geen aandacht! Geen aandacht betekent ook de hond niet van u afduwen.
Wanneer u dat doet gunt u de hond stevig lichamelijk contact met u. En dat is precies wat hij wil.Het afleren van probleemgedrag door de hond consequent geen succes te laten hebben wanneer hij het betreffende gedrag vertoont heet uitdoven
Verkeer en veiligheid te paard (Volgens Belgische Wetgeving) ... ! !
Verkeer en veiligheid te paard ... (Volgens Belgische Wetgeving)
Ruiters zijn weggebruikers net zoals voetgangers, fietsers en autobestuurders. Zij hebben rechten en plichten. Die staan geschreven in het verkeersreglement. Hoe oud moet je zijn en wat moet je kunnen om je te paard op straat te begeven? Wat is je plaats op de weg? Hoe moeten andere weggebruikers zich tegenover jou gedragen? Hoe zit het met aangespannen voertuigen? Verplichte lectuur voor iedereen die ervan droomt met zijn viervoeter(s) op wandeling te gaan op de openbare weg.
Wanneer geldt het verkeersreglement ? Het verkeersreglement is van toepassing op ruiters die zich op de openbare weg begeven. Een openbare weg is elke weg die door voor het verkeer openstaat.
Dit betekent dat ook aardewegen of paden - bijvoorbeeld in een bos, veld of park - openbare wegen zijn als er verkeer toegelaten is. Is de toegang echter beperkt, dan vervalt het openbaar karakter. Zo zal een weg die bijvoorbeeld naar een manege of een oefenterrein leidt en voorbehouden is voor leden van de club of de deelnemers aan een oefenterrein, niet als een openbare weg wordt beschouwd. dit privé-karakter kan nog worden versterkt door verbodsvoorschriften, afsluitingen, hekken, enz.
Gelden er dan geen regels op privé-wegen? Je moet rekening houden met het voorzichtigheidsprincipe. Zie erop toe dat jij zowel het paard voorbereid zijn op allerlei omstandigheden die je kan tegenkomen onderweg ... een grasmachine... plassen water , onweer , motto , brug ... opschrikkende dieren ... hier in het filmpke word je wel duidelijk wat er kan gebeuren ... op een ... zoals gewoonlijk rustige alledaagse wandeling met je geliefde viervoeter ... ! ! Voor de kijklustigen onder jullie vergeet het liedje in linkerkolom niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken hé ... knipoogje ... ! !
Dit wil zeggen dat je ook hier regels moet respecteren die analoog zijn aan het verkeersreglement: voorrang (van rechts), manoeuvres, beheersing van de snelheid, enz. Tot slot is ook het begrip openbare plaats voor ruiters van belang. Het gaat niet alleen om de openbare weg, maar ook om terreinen die voor het grote publiek of voor een zeker aantal personen toegankelijk zijn. Zo zijn overtredingen op het vlak van vluchtmisdrijf, dronkenschap en drugsgebruik zowel strafbaar op de openbare weg als op openbare terreinen.
Veel liefs ... hmm als ruiter weet je nu ... euhm ... toch al een beetje hoe het moet als je de openbare weg op moet ...veiligheid eerst ... groetjes Miryam
Er zijn verschillende theoriën over de intelligentie van honden. De meerderheid van eigenaars zal beweren dat zijn hond intelligent is: ze kunnen talrijke verhalen vertellen om dit aan te tonen. Buiten deze verhalen over hoe de hond in staat was zijn baasje te slim af te zijn, toont de hond ook zijn intelligentie in de taken waarvoor hij oorspronkelijk gekweekt was.
De Border Collie bijvoorbeeld is relatief eenvoudig aan te leren hoe hij een kudde schapen onder bedwang moet houden, maar wanneer je hem vraagt om een vos op te sporen zal hij wellicht schromelijk tekort schieten. De jachthond daarentegen die zonder probleem de vos weet te localiseren zal zonder twijfel een idioot lijken wanneer hij geconfronteerd word met schapen.
Motivatie is een groot gedeelte verantwoordelijk voor intelligentie. Zo was er een hondeneigenaar die zijn hond wou laten testen omdat hij dacht dat het dier een leerstoornis had na een discussie met een vriend. Zijn labrador bleef dom voor de deur zitten tot iemand deze opendeed terwijl de andere hond zijn snuit en poten gebruikte om de deur te openen. Het kwam helemaal niet in de eigenaar op dat de hond helemaal niet zo dringend naar buiten wou en slim genoeg was om te wachten tot iemand de deur open deed in plaats van energie te verspillen.
Een andere persoon met een Border Collie dacht dat haar hond dom was omdat hij minder snel leerde apporteren dan haar andere Borders. Eens de trainingsmethode werd aangepast aan het specifieke karakter van de hond (anders dan de doorsnee Border) apporteerde hij als geen ander.
We mogen de intelligentie van de hond niet afmeten tegen menselijke standaarden. Elke hond bezit nml zijn eigen unieke talent. In het hierop volgende filmke zul je met verbazing staan kijken ... euh ... zoniet gapen van ongeloof ..echt een uniecum ... prachtig mooi om zien ! ! Voor de kijklustigen onder jullie ... vergeet evenwel het muziekje in linkerkolom niet uit zetten ... alvorens deze te bekijken .... geniet ervan ... ! !
De American Wirehair ... Een ruwharige kat ......! !
De American Wirehair ... Een ruwharige kat
Een ruwharige kat die in 1966 op een boerderij in de staat New York werd ontdekt. Uiterlijk De vacht van dit ras is uniek onder katten. Elke haar is gebogen of gehaakt, waardoor de vacht ruw, dicht en springerig is. Behalve wat deze vacht betreft, is de kat qua type identiek aan de American Shorthair, met zijn typisch sterke, gespierde lichaam. Sommige katten hebben ook gekrulde snorharen, net als dat bij Rexen voorkomt.
Geschiedenis Het ras begon met een enkele spontane mutatie; er werd zo'n kitten geboren in een nestje van een paar boerderijkatten, Bootsie en Fluffy, in een schuur vlak bij Vernon in het noorden van de staat New York. In het nestje van zes bevond zich een rood-wit katertje. Dat diertje had een merkwaardig ruw aanvoelende vacht, anders dan zijn nestgenootjes. De boer nam contact op met Mrs. William O'Shea, een kattenfokster uit de buurt, die Rexen had en bekend was met afwijkende vachtstructuren van katten. Ze onderkende onmiddellijk het belang van dit kitten en kocht hem voor een serieus fokprogramma. Om te kunnen intelen kocht ze ook een poesje uit hetzelfde nest. Ziehier een prachtig filmpje van kittens ... een compilatie van allerlei ... geniet ervan ... snoezig lief ... Vergeet evenwel het liedje in linkerkolom niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken hé ...
Het katertje werd Adam genoemd en het poesje Tip Toe. De fokkerij had succes en er werden een aantal Wirehair-kittens geboren. Andere fokkers in de Verenigde Staten kochten ook een paar van de ruwharige kittens en al snel had iedereen het over deze opvallende nieuwe raskat. Het duurde niet lang voordat kittens naar Canada en Duitsland werden geëxporteerd. Al in 1969 was een fokzuivere American Wirehair ontstaan en was de toekomst van deze raskat verzekerd.
Hij werd in 1977 officieel erkend door de CFA en kreeg tegen 1990 bij andere overkoepelende organisaties op kattengebied in Amerika kampioenschapsstatus. Hij verscheen ook op kattenshows in Canada, Duitsland en Japan. Wereldwijd is het ras echter nog steeds zeldzaam.PersoonlijkheidDeze katten worden vaak beschreven als vriendelijk, intelligent, meegaand, goed gehumeurd en aanhankelijk. Er wordt gezegd dat hij met ijzeren vuist regeert over zijn huis en over andere katten.Kleurslagen Bijna elke kleur wordt toegestaan.
Een (stevige) brok levende geschiedenis..... " De wortels van de Brabander " !
De wortels van de " Brabander " Het Brabants trekpaard kent een rijke geschiedenis. Het is een kruising van verschillende variëteiten uit de Denderstreek, Nijvelstreek en het dal van de Méhange. Zijn echte wortels liggen bij de Romeinen. Toen waren trekpaarden al erg gegeerd. In de Middeleeuwen torsten noeste paarden de zwaar geharnaste ridders bij steekspelen. Later vroegen de postkoetsen om uit de kluiten gewassen viervoeters.
Met de komst van de auto raakte het fokken van deze paarden in verval, tot de landbouw weer voor een heropleving zorgde. Het was deze economische sector die aan de basis lag van het internationale succes van het Belgische trekpaard. Het dorpje Vollezele in Vlaams-Brabant werd een zeer belangrijk fok- en handelscentrum. Vandaar dat men nu nog in de volksmond spreekt van een Brabants trekpaard of " Brabander ".
Na een inzinking, er weer bovenop Kort na het einde van de tweede wereldoorlog mechaniseerde de landbouw in een hoog tempo. Het trekpaardenbestand verminderde tot amper 6.000 stuks, Brabanders en Ardenners samen. Gelukkig is de voorliefde en de passie voor ons prachtige trekpaard nog steeds levend.Ziehier het prachtig filmpje van een nieuwkomer die in de wei wordt geplaatst ... Voor de kijklustigen onder jullie , vergeet het liedje in linkerkolom niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken hé .. ! !
Het werd trouwens erkend als levend cultuurpatrimonium door Monumenten en Landschappen. Een ommekeer kwam er toen de bekende brouwerij Palm uit Steenhuffel zich over het voortbestaan van het ras ontfermde.
Troeteldier van de brouwer is het vosse trekpaard, één van de zeven kleurvariëteiten. Zijn amberkleurige vel en witte manen doen denken aan een frisse pint met schuimkraag. Er leven nu terug 15 000 Brabanders in België. Het Pajottenland en de Brabantse Kouters (allebei in de Groene Gordel) zijn tot op vandaag ´paardenland´ bij uitstek gebleven.
De Nebelung ... een karakteristieke en elegante kat ... ! !
De Nebelung ... een karakteristieke en elegante kat ... ! !
De Nebelung is een karakteristieke en elegante kat, die met zijn mysterieuze verschijning zo uit een sprookje lijkt te komen. De naam Nebelung (duits voor mistwezen) past perfect bij deze kat met zijn nevelkleurige vacht.
Herkomst De Amerikaanse basis van de Nebelung is gelegd door Siegfried (1984) en Brunhilde (1985). Elsa, de moeder van zowel Siegfried als Brunhilde, was een zwarte kortharige huiskat waarvan de vader op een zwarte angora leek. Zij werd gedekt door een kater die overeenkomsten vertoonde met een Blauwe Rus. Uit dit nest werden zes kittens geboren, waarvan een met halflanghaar, Siegfried (zie hieronder). Siegfried was een bijzondere kat, hij bezat de kenmerkende eigenschappen van een Blauwe Rus, echter gecombineerd met halflanghaar.
Vijf maanden later wierp Elsa nog een nest van dezelfde vader. Hieruit werden zeven kittens geboren. Twee van deze kittens hadden halflanghaar waarvan de ene zwart en het andere poesje blauw was gekleurd (Brunhilde).
Brunhilde had zijdezacht haar dat lichter was dan dat van Siegfried. Cora Cobb was zo onder de indruk van deze kittens dat ze vond dat dit een eventueel begin van een nieuw ras zou kunnen zijn.
Karakter De Nebelung is een vrolijke, speelse, aanhankelijke en intelligente kat. Ondanks dat het een actieve kat is, kan hij prima binnen leven. De Nebelung is erg gericht op zijn baasje (personeel) en terughoudend tegenover vreemden. Het is wel een kat die graag gezelschap heeft van de mens of van een soortgenoot. Zie hier een supper lief en schattig fimpje ... met een prachtig snoezig liedje ... wedden dat er een smile op je gezicht verschijnt .... hiiii ... ! ! Voor de kijklustigen onder jullie ... vergeet het liedje in linkerkolom eerst niet uit te zetten voor alleer je dit aanklikt hé ... hmm ... hiii ... ! !
De ras standaard van de Nebelung is gelijk aan die van een Blauwe Rus, maar met één verschil haarlengte.
De Shetlandpony ... sterker dan een trekpaard ...? ?
De Shetlandpony ... sterker dan een trekpaard ?
De Shetlandpony komt van oorsprong van de Shetland eilanden, ten noorden van Schotland. Op deze eilanden heerst een klimaat van koude, wind en regen. Het voedselaanbod is klein en kent weinig variatie. De Shetlandpony heeft zich aan dit strenge klimaat weten aan te passen door een weelderige staart en manenpartij en een bijzonder dikke vacht in de winter te krijgen. De pony's bleven door het beperkte voedselaanbod klein van stuk en zijn taai, sober en sterk. Op de Shetland eilanden werkte de pony voornamelijk als lastdier. (o.a. hooi en turf transport) Later werd deze kleine pony veel ingezet in de kolenmijnen maar gelukkig komt dat nu niet meer voor.
De Shetlandpony kwam in de dertiger jaren naar Europa en vervulde voornamelijk een rol als trekdier. De pony nam destijds ook de taken van de, toen nog bestaande, trekhonden over. Op kleine landbouw- en fruitteeltbedrijven verrichte hij veel werkzaamheden. Het is bekend dat een Shetlandpony, in verhouding tot zijn maat en gewicht, sterker is dan een groot trekpaard. De Shetlander is zelfs, toen de grotere rijpony's nog niet zo bekend waren, vrij veel ingezet als kinderrijpony.
Het gebruik Het gebruik van de kleine Shetlanders is bijzonder veelzijdig te noemen! Behalve als 'speelpony' voor de kinderen (laat kinderen nooit zonder toezicht met het dier sollen!), wordt de Shet gebruikt als rijpony, in 1-, 2- en 4 span bij het aangespannen rijden, zowel recreatief als in wedstrijdverband en vaak in de vrijheidsdressuur! Ziehier een mooi en aangenaam filmpje van shelty's ... Voor de kijklustigen onder jullie vergeet evenwel het liedje in linkerkolom niet uit te zetten hé ... !
Er worden soms demonstraties gegeven die er niet om liegen en die de Shetlandpony toch een heel ander aanzicht geven!
Wat ... als je geliefde viervoeterke verlatingsangst heeft ... ! ! !
Wat ... als je geliefde viervoeterke verlatingsangst heeft ... ! !
Het kan een moeilijke opgave zijn om een hond van zijn verlatingsangst af te helpen. Men moet de hond trachten aan te leren dat hij alleen thuis kan blijven. De beste manier om dit te verwezenlijken is vaak en gedurende korte tijd het huis uit te gaan en terug binnen te komen. Het is best te beginnen met erg korte periodes van afwezigheid en deze geleidelijk op te drijven. De meeste honden met verlatingsangst zullen erg enthousiast zijn als de baas terug binnen komt, maar het is best om hier koel op te reageren en dit gedrag niet aan te moedigen.
Neem de hond niet telkens mee naar boven of in de tuin als u daar naar toe gaat. Negeer het als de hond op zulke momenten aandacht wil trekken. Ziehier het prachtig filmpje ... uiteenlopend van allerlei op een prachtig muziekdeuntje naar voor gebracht ... Eerst het liedje in linkerkolom uit zetten ... alvorens dit aan te klikken ... enjoy ite ... smile ! !
Wat ook kan helpen is om de hond aan te leren dat het aandoen van de jas niet automatisch betekent dat hij alleen zal zitten. Vaak hebben honden met verlatingsangst geleerd dat het aandoen van de jas of het aanstalten maken om naar buiten te gaan een onaangenaam gevolg voor hen heeft: alleen zijn. Doe regelmatig een jas aan en ga dan niét naar buiten, maar blijf gewoon verder doen waar u mee bezig was.
Een veelgebruikt hulpmiddel is een bench. De hond moet leren dat hij veilig is in de bench: geef hem er zijn eten en laat hem er in slapen. Als de eigenaar weg is heeft de hond een veilige plaats in de bench. Een tweede voordeel is dat er in de bench niets kan vernield worden en de hond zal niet gemakkelijk zijn gevoeg doen in zijn slaapplaats. Honden die erg onzeker en aanhankelijk zijn kunnen de eigenaar de hele dag achtervolgen en willen constant zo dicht mogelijk bij het baasje zijn. Probeer dit gedrag af te leren. Luister maar wat ze ervoor over hebben .... hiiii ! !
Word niet boos als het mis gaat! Als de hond bij thuiskomst bestraft wordt omdat er iets kapot is of er een hoopje ligt zal hij de link niet kunnen leggen tussen de straf en het ongewenste gedrag.
Honden bestraffen heeft enkel zin als het binnen de eerste 5 seconden na het ongewenste gedrag gebeurt. Als de hond telkens bestraft wordt als de baas thuiskomt zal hij met nog meer stress zitten en kan de verlatingsangst juist nog erger worden. Mits een goede en consequente aanpak kan men de meeste honden aanleren om alleen te zijn.
Zoals steeds geldt ook nu weer: voorkomen is beter dan genezen! Leer de pup al op jonge leeftijd aan om alleen te zijn. Een bench is een uitstekend hulpmiddel hiervoor! Alsook alternatieve therapieën zoals bachbloesems en essentiële olien ... ! !
Exclusieve poes De Ashera is een kat die voor de helft luipaard is.
Exclusieve poes ... De Ashera is een kat die voor de helft luipaard is.
Het Amerikaanse bedrijf Lifestyle Pets in Los-Angeles heeft een nieuwe kat ontworpen met behulp van luipaard-DNA.
De Ashera is volgens de dierenwinkel afhankelijk en lief van karakter, ondanks het wilde bloed in zijn aderen. Hij is zo zachtaardig dat hij het zelfs toestaat om met een riem om te worden uitgelaten.
De kittens van de katsoort was binnen een etmaal na de introductie uitverkocht. Het prijskaartje: 22 duizend dollar. Het beest weegt als volwassene veertien kilo.
Het poezebeest is een kruising tussen de normale slaperige huiskat, een Afrikaanse serval en een Aziatische luipaardkat. het bedrijf wil niet meer dan 100 Asheras per jaar fokken waarvan er 50 voor de Amerikaanse markt bestemd zijn. Houd dus rekening met een wachtlijst, alsmede met een flink extra budget voor de voeding en kattebakkorrels
Veel liefs ... smile ... poezelige groetjes ... Miryam
De Pinto .... paarden met een gevlekte vacht ... !! !
De Pinto .... paarden met een gevlekte vacht ... !
De Pinto stamt af van de paarden met gevlekte vacht die NoordAmerikaanse indianen ontvreemdden bij de conquistadores. Zijn naam heeft hij te danken aan een Spaans woord, 'pintado', wat 'geverfd' betekent. Een Pinto karakteriseert zich beter aan de hand van zijn kleur en niet zozeer door zijn bouw.
Gewoonlijk is het een stevig gebouwd, krachtig paard dat gedurende lange tijd inspanningen kan leveren. De vacht van de Pinto kan worden onderverdeeld in twee groepen: de 'overo' (witte vlekken op een gekleurde ondergrond) en de 'tobiano' (wit met vlekken in verschillende kleuren, behalve zwart).
De Pinto werd nog niet zolang geleden erkend als ras en dan nog maar alleen in de Verenigde Staten. Dit spectaculaire paard heeft soepele, losse gangen en gewoonlijk is het bijzonder comfortabel. Het bezit een korte, dunne staart. Wellicht ontstond die door selectief fokken om niet te blijven hangen aan de struiken en doornen van de ongerepte vlakten in de VS.
Ziehier hoe prachtig zij zijn in het vrij lopen ... geniet van de ruime gangen die deze paarden bezitten ... is echt een staaltje kunst ... Voor de kijklustigen onder jullie ... vergeet evenwel het liedje in linkerkolom niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken hé ... Just ... ... enjoy it ... knipoogje ...!
De duitse dog ... een toonbeeld van energie, wilskracht en majesteit
De duitse dog ... een toonbeeld van energie, wilskracht en majesteit
Over de duitse dog, zoals wij die tegenwoordig kennen, valt nog wel het één en ander te vertellen. Om te beginnen zijn naam en hoe hij daar aan gekomen is. Wij gaan terug naar het jaar 1870 toen in Denemarken de dog vrij veel voorkwam, zowel in het lichte als zware type. Men gebruikte deze honden voor de jacht op grof wild: beren, wilde zwijnen, wolven, enz. Het spreekt vanzelf dat de denen de bij hen voorkomende dog deense dog gingen noemen en dit tot vandaag de dag nog doen.
Toen deze deense dog in Duitsland geïmporteerd werd, begonnen de duitsers deze hond te perfectioneren door de dog te kruisen met windhonden waardoor het type minder plomp en eleganter werd. Zij kwamen tot een standaardtype en veranderden de naam in duitse dog. Deze naam werd enkele jaren later ook door ons land overgenomen. De strijd om de naam van het ras tussen Denemarken en Duitsland heeft tot veel verwarring onder de mensen geleid. Er zijn mensen die menen dat een zwart-wit gevlekte dog een deense dog is en een geel gestroomde of een blauwe dog een duitse dog. De kleurvariëteit heeft echter niets met de naam te maken en in Nederland noemen wij deze dog dus duitse dog.
Deze indrukwekkende hond geeft de meeste mensen een gevaarlijke en angstaanjagende indruk. Toch is de Duitse Dog van nature uit helemaal geen vechtersbaas. Hij is heel gehecht aan zijn gezin en slooft zich tot het uiterste uit om zijn baas te plezieren. Hij is erg vriendelijk en een echte vriend en beschermer voor eigen kinderen. Hij wil graag bij alles betrokken worden en is niet geschikt om ganse dagen alleen te zitten. Ziehier het prachtig filmpje ... een betwisting tussen groot en klein ...hiii ... super datte ... ! !Voor de kijklustigen onder jullie ... vergeet eerst het liedje in linkerkolom niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken hé ... ! !
De duitse dog in actie is een toonbeeld van energie, wilskracht en majesteit. Hij heeft een krachtige lichaamsbouw en straalt trots, kracht en elegantie uit. Hij is de Apollo onder de hondenrassen.
De duitse dog valt direct op door zijn imposante hoofd. Van nature heeft de duitse dog grote hangoren. Deze werden vroeger (en in sommige landen gebeurt dat nog steeds) op een leeftijd van ongeveer 7 weken gecoupeerd. In Nederland is het sinds 1991 verboden om de oren van een hond te couperen. De uitdrukking van de duitse dog is, mede door zijn grote hangoren, zachtmoedig en melancholiek. De voornaamste karaktereigenschappen van de duitse dog zijn de grote waakzaamheid en opmerkingsgave, de goedaardigheid en de aanhankelijkheid.
De duitse dog is een imponerende hond. Zijn forse voorkomen dwingt ontzag af en het beschermen is hem aangeboren. Van nature is de duitse dog bereid om zijn huisgenoten te verdedigen. Onrecht kan hij moeilijk verdragen. De duitse dog is vriendelijk van karakter. Door zijn rustige, bijna statige houding, is het een ideale huishond die, ondanks zijn grootte, praktisch in ieder huis kan worden gehouden. Bovendien is zijn liefde voor en geduld met kinderen bewonderenswaardig.
Veel liefs ... bewonderingswaardige groetjes ... Miryam
Na de Lundehond nu ook een meertenige kat ...meer bepaald de Polydactyle kat ... ! !
Na de Lundehond nu ook een meertenige kat ... meer bepaald de Polydactyle kat ...
Katten hebben gewoonlijk 18 tenen, 5 aan elk van de voorpoten en 4 aan elk van de achterpoten. Polydactyle katten (ook wel hyperdactyl genoemd) hebben extra tenen aan hun poten. Bij polydactylie zijn er meer dan het normale aantal tenen. Het komt van het Griekse "poly" dat "veel" en "dactylo" dat "vinger of teen" betekent.
Vroeger waren ongeveer 40% van de Maine Coons Polydactyl. In de Amerikaanse volksverhalen werd gezegd dat deze katten wilde jagers waren en dat ze hun overgrote voeten daar bij gebruikten om levende vis uit de rivieren te vangen. Onderzoeken aan katten met Polydactyl tussen de 40er en 70er jaren wezen uit dat het begin van deze eigenschap bij katten waarschijnlijk zijn voorgekomen door de uit Engeland meegebrachte katten door Puriteinen naar de Boston omgeving.
Volgens de engelstalige wikipedia is een polydactyle kat een kat die meer dan de normaal aantal tenen heeft aan zijn poten. Polydactylie bestaat in de dierenwereld, maar ook bij mensen. Normaal gezien hebben katten vijf tenen aan elke voorpoot en vier aan elke achterpoot. Bij polydactyle katten is het zelfs mogelijk om 7 tenen te hebben aan voor- en/of achterpoten. Polydactylie is afkomstig van een dominant gen in één van de voorouders van een poes. Het is niet schadelijk voor de poes. Tegendeel zelfs, het kan soms een voordeel zijn voor de poes. Het komt vaak voor dat een polydactyle kat een extra teen heeft die te vergelijken is met de menselijke duim. Door deze extra teen wordt de poes in staat gesteld om dingen vast te grijpen of te openen.
Polydactylie lijkt het meest voor te komen aan de Oostkust van de Verenigde Staten en in Zuid-West Engeland. Geruchten bestaat dat polydactyle katten een uitzondering zijn in Europa omdat deze aanzien werden als gelijken met heksen. Andere geruchten vertellen dan weer dat polydactyle katten veel voorkomend zijn in de Cardigan gebieden aan Wales. Daar zijn ze beter gekend als Cardi-cats.
Nobelprijswinnaar Ernest Hemingway is de meest bekende polydactyle kattenliefhebber. Na zijn dood werd zijn huis dan ook omgevormd tot museum en opvangtehuis voor katten, waaronder verschillende polydactyle katten)
Het Fjordenpaard dankt zijn naam aan de 'fjorden' ....!
Het Fjordenpaard ... dankt zijn naam aan de fjorden! !
Het Fjordenpaard komt uit Noorwegen en kan tot één van de oudste paardenrassen van Europa worden gerekend. Het Fjordenpaard dankt zijn naam aan de 'fjorden', de diepe inhammen in de rotsachtige, grillige Noorse kust. In Noorwegen bewees de Fjord zijn diensten voornamelijk als last en trekdier en ook om de bevolking in lichte rijtuigjes te vervoeren. Men had daar een goed harddravend paard voor nodig om de grote afstanden te overbruggen.
Het Fjordenpaard deed in 1954 voor het eerst zijn intrede in Nederland. Er werden een aantal paarden als proefproject door de Kleine Boeren Commissie geïmporteerd. Een aantal kernen in Nederland kreeg Fjordenpaarden toegewezen om zodoende de gebruiksproef in het boerenwerk te testen. Deze gebruiksproef onderving veel kritiek doch de bruikbaarheid van het Fjordenpaard op de kleine landbouwbedrijven voldeed boven alle verwachtingen en de populariteit van de Fjord nam sterk toe.
De Fjord kent een enorme trekkracht en werkwilligheid waardoor het ingezet werd bij vele vormen van licht landbouwwerk als ploegen, maaien, schudden, eggen, enz. Daarnaast en vooral later toen de trekker het werk van de paarden overnam werd de Fjord een geliefd paardje om recreatief mee te mennen en onder het zadel te rijden.Ziehier een prachtige filmpje ... voor de kijklustigen onder jullie ... vergeet het liedje in linkerkolom niet uit te zetten hé ...
Het Fjordenpaard wordt in Nederland voor velerlei doeleinden ingezet. In de eerste plaats is het een uitstekende gezinspony. Zowel volwassenen als kinderen kunnen de Fjord onder het zadel berijden en daarnaast kan het tevens worden aangespannen.
Dit gebeurt in recreatieve zin maar ook op wedstrijden is de Fjord steeds vaker te vinden. Hoewel de bouw van sommige Fjorden het niet altijd makkelijk maakt (zware hals) kunnen ze toch ook in de dressuur aardig meekomen.
Daarnaast worden de Fjorden veel ingezet op maneges voor gehandicapten en zijn ze geliefd in de Westernsport (trail-rijden) en Endurance (lange afstandsritten).
Westies zijn levendig, vrolijk, speels en barsten van het zelfvertrouwen !
Westies zijn levendig, vrolijk, speels en barsten van het zelfvertrouwen... ! Geschiedenis van het ras : In de negentiende eeuw kwamen in Schotland meerdere soorten laagbenige, ruwharige terriers voor. Robuust,niet kleinzerig en uitstekende bestrijders van schadelijke dieren. Soms werden er witte pups geboren, die meestal om het leven werden gebracht omdat men van mening was dat hun jachteigenschappen niet zo goed waren als die van hun gekleurde broertjes en zusjes. Op het eilans Skye kwamen echter al sinds het begin van de achttiende eeuw geheel witte terrierstammen voor, daar er fokkers waren die zich inzetten voor deze witte terriervariëteit. Het is echter door kolonel Malcolm uit Poltalloch in Schotland die aan het begin van de twintigste eeuw zijn honden tentoon begon te stellen dat de witte terrier bekend werd. Zijn honden en langharige, witte variëteit, die Rosneath Terrier werd genoemd, legden de basis voor de hedendaagse 'Westie'.
Algemene omschrijving Westies zijn levendig, vrolijk, speels en barsten van het zelfvertrouwen. Ze zijn niet snel ergens van onder de indruk, en alert op alles wat er om hen heen gebeurd. Ze laten hun stem horen als ze onraad bespeuren. Excessief blaffen kan bij goede opvoeding worden voorkomen. Ze zijn trouw aan hun eigenaar en diens gezinsleden, en beslist aanhankelijk, maar tevens eigenwijs en zelfstandig.Hun slimheid en vindingrijkheid moet niet worden onderschat; hun aanwezigheid geeft zonder meer leven in de brouwerij. Ziehier het prachtig super lief filmpje ... met twee Westies in de hoofdrol ... hiii ... op een aangenaam muziekdeuntje naar voor gebracht ... hmm ... Voor de kijklustigen onder jullie gelieve eerst het liedje in linkerkolom uit te zetten alvorens dit aan te klikken hé ... !
Hoewel alert zijn ze niet argwanend t.o.v. vreemden. Het ras kan het goed vinden met kinderen, zeker als deze de leeftijd hebben waarop ze met de hond kunnen spelen en ravotten.
De omgang met andere honden is redelijk tot goed, al kunnen reuen het soms niet altijd laten om een sexe-genoot uit te dagen. Het jachtinstinct is sterk ontwikkeld, wat inhoudt dat een harmonieuze omgang met kleine huisdieren niet vanzelfsprekend is. Een goede socialisatie kan echter een wereld van verschil maken. Deze hond heeft een doortastende baas nodig die hem beslist consequent moet opvoeden, en die zich niet om de tuin laat leiden. Blijft duidelijke leiding achterwege dan zoekt de hond zijn eigen (vaak ongewenste) bezigheden.
Westies ravotten en graven graag. Ze hebben een meer dan gemiddelde bewegingsbehoefte en zijn graag buiten. Een Westie die als huishond gehouden wordt zal eens per kwartaal getrimd en geknipt moeten worden. Buiten de trimbeurten moet de vacht ongeveer tweemaal per week worden doorgeborsteld met een slickerborstel. De beharing is dusdanig van structuur dat vuil en modder zich -na opdroging- vrij eenvoudig uit laten borstelen. Honden van dit ras zijn gezinshonden bij uitstek, mits het gezin sportief is ingesteld.
De Brits Langhaar of 'lowlander' ... onder de loep .... !
De Brits Langhaar of 'lowlander' ... onder de loep .... ! !
Uiterlijk Voor de Lowlander geldt dezelfde rasstandaard als voor de Britse korthaar met uitzondering van de vachtlengte die halflang tot lang kan zijn. Lowlander katten zijn middelgrote katten. Ze behoren een brede borstkas en een korte, gespierde rug te hebben, de bouw behoort in alle opzichten gedrongen te zijn. De poten zijn kort en recht, met ronde, stevige voetjes.
De dikke staart is kort tot gemiddeld van lengte. De kop is rond, met volle wangen en een brede schedel, en staat geplaatst op een korte en dikke, gespierde nek. De kleine oren zijn kort en breed aan de basis, en staan ver uit elkaar. De ogen zijn groot en rond; ze kunnen verschillende kleuren hebben, afhankelijk van de kleur van de vacht. De brede neus is kort en recht, en de neusaanzet mag niet te "plat" zijn,maar moet in een lichte welving in het voorhoofd overgaan. De kin is stevig en goed ontwikkeld. Lowlander katten combineren een mooie, gedrongen bouw met een langharige vacht en zijn vriendelijke en rustige huisdieren
Zowel in België als Engeland, Frankrijk en Nederland willen fokkers van langharige Britten (pluizen) de naam "Lowlander" aan de langharige Brit gaan geven en als ras laten erkennen. Dit is natuurlijk niet zo vreemd omdat veel rassen hun langharige variant of omgekeerd kennen. Ziehier een prachtig aangenaam filmpke ... een compilatie van allerlei ... enjoy it ... knipoogje .... hiiiiiiii ... Vergeet evenwel het muziekje in linkerkolom niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken hé ....
Karakter Lowlander katten staan net als Brits-Korthaar katten bekend om hun gelijkmatige en aangename humeur ze zijn misschien wel iets aanhankelijker dan de Brits korthaar, maar dat kan natuurlijk per kat verschillen. De meeste katten zijn uiterst verdraagzaam en vriendelijk, ze hebben een groot aanpassingsvermogen. De kittens zijn tot op een leeftijd van ongeveer een tot twee jaar net zo speels als andere katten, maar daarna worden de meeste wat minder actief en laten ze hun aanwezigheid nooit zo nadrukkelijk blijken, het ligt niet in hun aard om luidruchtig om aandacht te vragen.
Ze kunnen zichzelf redelijk goed bezighouden. Soms liggen ze uren ergens te slapen, maar ze houden er ook van om geknuffeld en geaaid te worden, en veel contact met de huisgenoten stellen ze zeker op prijs. Ondanks hun zachte karakter vinden Lowlander katten niet altijd alles maar goed, ze blijven hun eigen karakter behouden en als ze het ergens niet mee eens zijn zullen ze dat zeker laten merken.
Veel liefs ... spinnende groetjes ... hiiiii .... Miryam
Brindle Paarden ... zijn zeer zeldzaam maar een bijzonder prachtig verschijnsel... ! !
Brindle Paarden ... zijn zeer zeldzaam maar een bijzonder prachtig verschijnsel... ! !
Brindle paarden zijn eigelijk geen erkend ras omdat het een zeer zeldzaam en bijzonder verschijnsel is dat eigenlijk bij alle rassen voorkomt. Het paard heeft over zijn gehele lichaam strepen en stippen zitten. Vaak worden daardoor Brindle-paarden verward met de Appaloossa, dit is echter niet hetzelfde. Over de gehele wereld zijn er ongeveer 20 à 30 Brindle-paarden en ook in Nederland bevinden zich twee exemplaren. Ook de Brindle heeft weer eigen kleuren zoals bruin, wit, grijs en zwart. Maar ze komen allemaal overeen met de bijzondere streeppatronen die zich over het gehele lichaam bevinden, daardoor is elke Brindle erg uniek. De brindle kan ontstaan uit twee gewone paarden. Door een genetische afwijking ontstaat de speciale vachtkleur. Het patroon is een soort zebrapatroon wat bestaat uit allemaal kleine stipjes die strepen vormen. Deze vacht is heel erg zeldzaam.
Doordat het Brindle-patroon bij elk dier voorkomt is het dus ook dat je honden, zebra´s, ezels en paarden met het Brindle-patroon ziet lopen. Maar bij paarden blijft het toch een uniek verschijnsel en zeker als er een paard wordt geboren dat maar liefst 5 erkende bonte kleuren over zijn lichaam heeft, met daarin nog eens het prachtige bonte Brindle-patroon. Er wordt geprobeerd om te fokken met de brindle's, maar het blijkt dat uit een kruising van twee brindle's toch een normaal' paard kan komen. Hieruit blijkt dan dat de afwijking niet dominant wordt vererfd. Het is dus wel mogelijk om een brindle veulentje uit twee brindle's te krijgen, maar de kans is vrij klein.
Wat ook kan voorkomen is dat uit de kruising met een gewoon paard en een brindle weer een brindle veulen komt. Ook deze kans is vrij klein. Daardoor is het fokken van brindle heel erg duur en kost het heel veel tijd. Er zijn mensen die het fokken met deze paarden toch erg graag willen proberen. Sinds 1998 bestaat er dan ook een stamboek, namelijk het Brindle and Striped Equine International. Hiermee wordt geprobeerd om brindle eigenaren bij elkaar te brengen.
Dit prachtige ras, de Australian Kelpie, is ontstaan uit twee geïmporteerde Black and Tan, kortharige collies met recht opstaande oren. Rond 1860 werden deze collies geïmporteerd door dhr. Elliot en dhr. Allen, van Geralda Station vlakbij Forbes in New South Wales.
In een nest wat vlak na de aankomst van de honden in Australië geboren werd zaten verschillende black and Tan puppies en een rood pupje. Het rode pupje had veel weg van een vosje. Vanuit Victoria kwam een teefje, ook van een collie, met de naam Kelpie (een Keltisch woord dat waterbron betekent). Kelpie werd gedekt door een van de pups van dhr. Elliot en dhr. Allen. Een van deze nakomelingen leek zoveel op haar moeder dat ook zij Kelpie werd genoemd.
In 1872, op de leeftijd van 12 maanden, werd Kelpie ingeschreven voor de eerste Sheep dog trail. De wedstrijd werd gehouden in Forbes, New South Wales. Kelpie won deze eerste trail met gemak. Nadat zij deze wedstrijd had gewonnen kwam er een grote vraag naar haar pups. Deze pups werden Kelpies genoemd. Zo is de naam Kelpie geleidelijk ontstaan. Tegenwoordig is de naam officieel: Australian Kelpie.Ziehier een prachtig slide ...Voor de kijklustigen onder jullie vergeet het liedje in linkerkolom niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken hé ....knipoogje .... smile ... ! !
Een van de meest beroemde Kelpies in Australië was een smoke blue hond, genaamd Coil.Hij won de eerste ronde van de in 1898 in Sydney gehouden sheep dog trails met een maximum aantal punten.Die avond raakte coil betrokken bij een ongeluk met een paard en een cart. Een gebroken voorpoot hield hij eraan over. Zijn eigenaar, John Quinn (Cootamundra, New South Wales) spalkte zijn voorpoot. De volgende dag liep Coil op drie poten, de vierde sleepte hij voort. Toch won Coil, tot ieders verbazing, wederom de wedstrijd, verzamelde het maximum aantal punten met een foutloos optreden. Coil´s moeder, Gay, won de Sydney Sheep Dog Trail twee jaar eerder.
Van deze honden stamt de huidige Australian Kelpie af. De Kelpie is vrij van de meest erfelijke afwijkingen zoals we die bij andere rassen kennen. De Kelpie is een Australische hond, gefokt voor de Australische condities, gehard, maar op een zachte, gevoelige wijze, trouw en gewillig in trainingen. Hij kan zich aanpassen aan de meest uiteenlopende omstandigheden.De Australian Kelpie wordt nog steeds gebruikt bij het werken met schapen. Deze hond is voor de Australische schapenhouders wat de Border Collie is voor de Britse. De Australian Kelpie staat er om bekend over de ruggen van de schapen te lopen om zo snel mogelijk aan de andere kant van de (grote) kudde te komen of om achtergebleven dieren terug te brengen.
De Kelpie is een zeer behendige en wendbare hond. Hierdoor is hij zeker geschikt voor behendigheid en flyball. Ook is hij heel alert en heeft een snel leervermogen wat van hem een uitstekende gehoorzaamheidshond maakt. De snelheid waarmee de Kelpie nieuwe dingen leert, is zowel zijn sterke als zijn zwakke punt: ongewenste gedragingen zijn ook zo aangeleerd!
Heeft een zacht, gevoelig en aanhankelijk karakter. Tegelijkertijd is het een heel sociale, kindvriendelijke en aanhankelijke hond. Natuurlijk moet dit ras, net als andere rassen, goed gesocialiseerd worden.
.jpg)
