Kan u het nog aan, een zeurbericht uit de Euro-praatbarak ?
Bij de bespreking van de toelating van Bulgarije en Roemenië tot de Schengenzone zonder grenscontroles, die ongetwijfeld zal leiden tot nieuwe massale immigratie o.a. door Roma, liet de extreem-linkse fractie Groenen-EVA waarin ook N-VA zetelt weten bij monde van Tatja Zdanoka weten daarmee 'ontzettend blij' te zijn. Zuur Frieda Brepoels deed diverse pogingen om te glimlachen.
Terwijl de ramp van Schengen, de afschaffing van de grenscontroles in de EU, voor steeds meer illegale immigratie en (Roma)-misdaad zorgt, heeft het wereldvreemde Europese parlement beslist dat ook de grenscontroles met Bulgarije en Roemenië mogen afgeschaft worden. VB-Europarlementslid Philip Claeys maakt gebruik van zijn beperkte spreektijd om een duidelijk "neen" te laten weerklinken.
Over enkele dagen al gaat de één miljoenste nieuwe Belgische nummerplaat over de toonbank. 'De populariteit verrast ons', zegt staatssecretaris voor Mobiliteit Etienne Schouppe (CD&V).
De nieuwe Belgische nummerplaat is in november vorig jaar ingevoerd op vraag van Europa. Ze telt een streepje en een cijfer meer dan vroeger.
'De populariteit ervan verbaast ons toch een beetje', zegt staatssecretaris voor Mobiliteit Etienne Schouppe. Over enkele dagen al, na amper zeven maanden, wordt de kaap van 1miljoen nieuwe kentekenplaten gerond. De aanvankelijke inschatting was dat dit aantal pas ten vroegste na een vol jaar bereikt zou worden.
De Dienst Inschrijvingen Voertuigen (DIV), die half november vorig jaar de allereerste nummerplaat met de combinatie 1-AAA-001 uitreikte, zit daardoor qua combinaties -die alfabetisch oplopen- nu al aan 1-BKO-250. Dat betekent dat ook de nummerplaten met de lettercombinatie ALI al de deur uit zijn. Die waren eerst op de zogenaamde 'verboden lijst' beland. Tegen dit tempo zal na een jaar al één op de vier voertuigen met een nieuwe nummerplaat rondrijden.
'Dat we in zo'n snelvaart gaan, komt doordat veel automobilisten, maar zeker ook motorrijders, absoluut die nieuwe nummerplaat aan hun rijwiel willen zien hangen', zegt Schouppe. 'Bijna 40 procent van de aanvragen komt van bestuurders die perfect nog met hun oude nummerplaat in orde zijn maar toch 20 euro over hebben voor een nieuwe.'
Schouppe vermoedt dat voor veel chauffeurs de nieuwe nummerplaat, die in drie verschillende formaten bestaat, 'toch een klein beetje een hebbeding is, een gadget.'
Aan de invoering van de nieuwe Belgische nummerplaat ging een robbertje vechten tussen Vlamingen en Walen vooraf, nadat de Walen zich hadden verzet tegen de kleurencombinatie geel-zwart wegens 'te Vlaams'.
Het aantal gepersonaliseerde nummerplaten, die 1.000 euro per stuk kosten, blijft op hetzelfde peil als vroeger. Al is zo'n plaat nooit helemáál gepersonaliseerd omdat ze altijd met een 9 begint. 'Wat niet iedereen apprecieert', klonk het gisteren bij de DIV.
Je kunt ook gewoon véél geduld hebben. Zoals de dame met de voornaam Ann, die enkele dagen aan haar plaatselijke DIV-kantoor heeft staan wachten tot de nummerplaten met de combinatie 1-ANN-... werden uitgereikt.
Een verzekeringsmakelaar uit Ieper heeft er een ander gedacht over volgens zijn lezersbrief in Het Nieuwsblad :
Staatssecretaris Schouppe poneert dat 40% van de aanvragen spontaan gedaan worden door mensen die zo'n 'hippe' nummerplaat willen bezitten. Welnu, sedert het invoeren van deze - veel te lange - nummerplaten hebben we nog geen klant spontaan de vraag horen stellen. In ons verzekeringskantoor vragen we nochtans wekelijks een 20-tal platen aan. De 'spontane' aanvragen betreft gewoonweg mensen die hun voertuig vervangen en niet anders kunnen (=verplicht) dan een nieuwe aan te vragen. Daarnaast wordt de inschrijver geconfronteerd met een nieuwe te betalen verkeersbelasting. En dit ondanks het feit dat de oude nummerplaat dient ingegeven te worden bij de aanvraag. Weer een mooi staaltje van politieke profilering. Stephan Willaert Verzekeringsagent Ieper.
Wij vragen het aan onze lezers via een polletje.
Vrouwelijke journalistes en seksuele intimidatie
Vrouwelijke journalisten krijgen geregeld te maken met seksuele intimidatie om hen het zwijgen op te leggen. Dat zegt het Comité voor de Bescherming van Journalisten (CPJ) in een rapport. Het CPJ sprak met tientallen journalistes die vooral werken in Azië, Afrika, Latijns-Amerika en het Midden-Oosten.
Op 11 februari, de dag waarop de voormalige Egyptische president Hosni Moebarak aftrad, werd CBS-correspondent Lara Logan (foto) aangevallen door een groep van tweehonderd mannen op het Tahrirplein in Cairo. Hoewel Logan niet de eerste journalist was die te maken kreeg met seksuele intimidatie, doorbrak ze met haar verhaal het stilzwijgen.
Verkrachting Het Comité voor de Bescherming van Journalisten bracht gisteren het rapport 'The Silencing Crime: Sexual Violence and Journalists' uit. Het bevat verhalen over verkrachtingen, seksueel misbruik en ernstige intimidatie.
"Na de aanval op Logan schreef ik een blogpost en direct kreeg ik berichten van vrouwen die iets soortgelijks hadden meegemaakt", zegt Lauren Wolfe, medeauteur van het rapport. Die reacties waren de aanleiding voor het onderzoek, zegt ze.
Het CPJ sprak met 27 lokale journalisten en 25 buitenlandcorrespondenten die werken in Azië, Latijns-Amerika, Afrika en het Midden-Oosten. De incidenten die de vrouwen meldden, varieerden van bedreigingen en betasting tot agressieve fysieke intimidatie en verkrachting, zegt Wolfe. "Het werk van journalisten wordt daardoor belemmerd. Intimidatie wordt ook gebruikt als vergelding", zegt ze. "Erkennen dat dit gebeurt, is een eerste stap op weg naar een oplossing. Dit rapport wil daaraan bijdragen."
Taboe Veel vrouwen die hun verhaal aan het CPJ vertelden, zwegen jarenlang over wat hun was overkomen, uit angst voor hun carrière of de reacties van collega's. Een meerderheid van geïnterviewde vrouwen wilde alleen anoniem aan het rapport meewerken om hun carrière "te beschermen."
Wij halen dit bericht weg bij Vandaag.be, de Vlaamse internetgazet die misdadige jongeren omdoopt tot dreumessen. Vreemd is het dat het comité voor de bescherming van journalisten enkel de minder toffe continenten en regio's bestrijkt. Met andere woorden, bestaan die praktijken niet in Europa en Noord-Amerika, twee regio's op de beschavings-schuifaf ? DSK was ook actief in Frankrijk met meisjes met de pen en dictafoon, en de ex-Nederlandse premier Lubbers probeerde ook wel eens wat op Amerikaanse bodem en er zijn ongetwijfeld nog andere mannetjesputters die het graag lagerop zoeken bij journalistes. Elio kan je daar nooit van beschuldigen, dat is waar. En in het klachtenboek zullen evenmin verhalen verschijnen van La Tanghe of het Gelaarsde Vrouwtje, om over Phara te zwijgen.
En wat met de vrouwelijke journalistes die zelf aanleiding geven en machtige mannen proberen te verleiden ? Haha, nu wordt het stil, nietwaar, dames.
Ray
FIFA treedt dicriminerend op tegen Iran
Het vrouwenvoetbalteam van Iran werd door de FIFA uitgesloten omdat de dames niet reglementair gekleed op het veld verschenen.
De wedstrijd tegen Jordanië werd afgelast en zonder een bal te raken, verwierven de Jordaanse meiden een 3 - 0 overwinning. De gehoofddoekte Iranezen dankten allah voor de nederlaag.
(foto's Het Laatste Nieuws)
Een rare snuiter, die chauffeur
Jongerentuig wordt nu als *dreumes" aangeduid in de pers
De politie heeft twee verdachten ingerekend na de gewelddadige diefstal in het metrostation Clémenceau in Anderlecht. Een van hen is amper vijftien. De dreumes wordt geplaatst in een jeugdinstelling. Zijn meerderjarige kompaan is aangehouden.
De twee boefjes hadden het gemunt op de handtas van een 41-jarige vrouw. Het slachtoffer kwam echter ten val, op de sporen. Ze werd door een metrostel aangereden. Ze liep daarbij zware verwondingen op. Intussen verkeert ze niet langer in levensgevaar.
De twee verdachten werden op basis van bewakingsbeelden geïdentificeerd.
Tot zover dit knappe stukje journalistiek, waarbij wij niet kunnen veronderstellen dat er sprake is van bewuste ironie, want dat zou de eerste keer zijn in de berichtgeving van Vandaag.be.
In de veronderstelling dat de dreumes en zijn kompaan aanhangers mochten zijn van de godsdienst-van-de-vrede (wat géén beschuldiging inhoudt, integendeel, het is een vererende veronderstelling) hebben wij een prangende vraag die ons reeds geruime tijd kwelt. Als de islam een godsdienst van vrede en verdraagzaamheid is, waarom gedragen een aantal jongeren zich dan als wilde beesten ?
Ray
Het nieuwe terrorisme
Het islamitisch terrorisme werd ooit door Uri Rosenthal, Erwin Muller en Arnout Ruitenberg aangeduid als 'het terroristische kwaad.' In een gelijknamig boek, 'Het terroristische kwaad. Diagnose en bestrijding' uit 2005 trachten de auteurs de kenmerken van het islamitische terrorisme te beschrijven. Daarbij maken ze onderscheid tussen oud en nieuw terrorisme.
Het oogmerk van het oude terrorisme was en is om territoriale of ideologische doelstellingen maximaal kracht bij te zetten, aldus Rosenthal en anderen. De oude vorm van het terrorisme was en is duidelijk in het formuleren van doelstellingen: een onafhankelijk Ierland of Baskenland.
Wereld veranderen Dit zijn de regionale terroristen met regionale doelstellingen. Ze willen de wereld niet veranderen. Ze willen slechts hun eigen leefomgeving politiek en economisch veranderen. Veel burgerslachtoffers zou voor deze terroristen contraproductief zijn.
De ideologische vormen van het links terrorisme zoals de Rote Armee Fraktion of de Brigate Rosso waren niet echt primair gericht op het maken van veel slachtoffers. Ontvoering en individuele aanslagen waren de methodes die zij gebruikten. Het rekruteringsdomein van deze terroristen was ook behoorlijk beperkt: linkse intellectuele milieus. En die waren erg overzichtelijk voor de inlichtingendiensten. De oude terroristen wensen niet naar paradijs te gaan. De nieuwe wel.
Netwerken Het nieuwe terrorisme wordt door Rosenthal, Muller en Ruitenberg als volgt gedefinieerd: 'Het nieuwe terrorisme opereert mondiaal. Het wordt in stand gehouden door fluïde netwerken, dus niet door hiërarchische organisaties met een duidelijke bevelstructuur. Het wordt uit uiteenlopende bronnen gefinancierd. Het nieuwe terrorisme heeft de tijd, terwijl zijn tegenstanders onder permanente tijdsdruk staan.'
Het nieuwe terrorisme streeft naar catastrofale toestanden zoals op 11 september. Catastrofaal terrorisme, wat het islamitische terrorisme is, streeft naar het plegen van aanslagen waarbij veel onschuldige burgers om het leven zouden kunnen komen. Daarom zijn ze ook op zoek naar radioactieve, chemische of biologische wapens.
Oorlogsvoering Ik zou aan deze analyse nog een aantal kenmerken van het nieuwe terrorisme kunnen toevoegen: religieus, suïcidaal, ideologisch hiërarchisch, terreur als een methode van oorlogvoering en partizanenoorlog. De religieuze suïcidale aspecten van het islamitische terrorisme brengen de democratische rechtsordes in de war.
De godsdienstvrijheid wordt bijvoorbeeld een probleem wanneer de religieuze bronnen worden gebruikt bij het legitimeren of aanwakkeren van het terrorisme. Terreur wordt ook aangewend als een nieuwe vorm van oorlogsvoering.
Ideologisch gezien is het islamitische terrorisme hiërarchisch geordend. De religieus ideologische opvattingen van het terrorisme worden zodanig geformuleerd dat een hiërarchische ordening teweeg wordt gebracht zowel ten aanzien van ideeënwereld als ten aanzien van de concrete handelingen.
Politieke islam Deze ordening is ontleend aan de politieke verschijning van de islam in de Koran, hadith en andere oorspronkelijke bronnen. Al-Qa'ida is niet alleen een organisatie maar het is ook (en voornamelijk) een ideologische geheel. Hierdoor hoeft men geen organisatorische betrekkingen te hebben met Al-Qa'ida. En toch behoort men via het ideologische kader tot Al-Qa'ida. Hoe?
De moordenaar van Theo van Gogh, Mohammed Bouyeri, had geen banden met Al-Qa’ida. Maar zijn handeling, namelijk het vermoorden van een belediger van profeet Mohammed, viel binnen de ideologie van de politieke islam en ook die van Al-Qa’ida als een terreurnetwerk. Daarom wordt hij nu door Al-Qai’da als een held gekwalificeerd.
De moord op Van Gogh wordt door Al-Qa’ida achteraf goedgekeurd. Ook de radicale moslims in Iran hebben deze moordaanslag al lang goedgekeurd.
Propaganda Daarom krijgt nu Mohammed Bouyeri een prominente plek in een propagandavideo van As-Sahab, de officiële mediatak van Al-Qa'ida. Bovendien wordt Mohammed Bouyeri als een voorbeeld en rolmodel voorgesteld alsof hij lid van Al-Qa’ida was.
Dit is gevaarlijk en erg dreigend. Omdat Al-Qa’ida daarmee aangeeft dat de geradicaliseerde jongeren niet per se contacten met Al-Qa’ida hoeven te hebben om achteraf als Al-Qa’ida-helden te worden beschouwd. Daarnaast moedigt Al-Qa’ida de radicale moslims aan om individuele aanslagen te gaan plegen.
Bouyeri verschijnt in dit filmpje naast de grootheden van Al-Qa’ida zoals Ayman al-Zawahiri en Osama bin Laden. Dit is erg interessant. Ze weten bij Al-Qa’ida precies wat ze aan het doen zijn. Door Bouyeri achteraf als een generaal neer te zetten, willen ze de radicale moslims in Europa in verleiding brengen om aanslagen te plegen. Wat voor aanslagen? Individuele moordaanslagen.
Rechtsorde Dat heeft ook Bouyeri gedaan. Een individuele moordaanslag kan catastrofale gevolgen hebben voor een democratische rechtsorde. Vandaar wordt de Amsterdammer Mohammed door Al-Qa’ida gepresenteerd als lichtend voorbeeld van hoe moslims in Europa en Amerika de jihad moeten voeren. De inlichtingendiensten en de minister voor Veiligheid en Justitie moeten dit signaal heel serieus nemen.
Ze moeten opnieuw gaan kijken wie eventueel een doelwit kan zijn voor een individuele aanslag. Als men alleen aan de kant van terroristen gaat kijken, dan maakt men weer een grove fout. Kijk dus ook naar mogelijke slachtoffers. Op 2 november 2004 was moeilijk vast te stellen wat Mohammed Bouyeri precies zou doen. Maar het was niet moeilijk vast te stellen dat Van Gogh een potentieel slachtoffer van het islamitisch terrorisme kon zijn. Wees waakzaam.
De politiek-correcte rechter en de dronken *racist*
Jamie Knowlson, de onverlaat
Een dronken Engelsman heeft bij de Al-Baseera moskee in Bristol in de schoenen van biddenden moslims sneden ham gelegd en ook nog enkele schijfjes aan de afrastering van de moskee gebonden. Toen hij wegliep na zijn "misdrijf", schreeuwde hij: "Mijn volgende bezoek zal lastiger zijn."
Toen Jamie Knowlson, de onverlaat, gearresteerd werd, vertelde hij dat het om een dronken grap ging. Voor de rechtbank pleitte hij schuldig. Rechter Carol Hagen veroordeelde de man tot zes maanden cel met uitstel, omdat hij berouw toonde. De rechter gaf hem ook nog 150 uur vrijwilligerswerk. Hagen: "Het is moeilijk om zich een meer beledigend incident voor te stellen." Een buitensporig strenge straf voor een weliswaar afkeurenswaardige daad, maar eigenlijk een mini-feitje van niets, in vergelijking met de duizenden beledigingen van onze cultuur en samenleving door vijandige moslims, die als ze uitzonderlijk opgepakt worden, steevast alles ontkennen en zeker nooit schuldig pleiten.
Tot zover de berichtgeving in onze gazetten over deze vreselijke wandaad.
Wij zijn even dieper ingegaan op de persoon van de rechter, Carol Hagen, voortgaande op haar uitlating dat zij zich moeilijk een meer beledigend incident kan voorstellen. Dat is praat van een meer dan politiek-correct wezen. Wij kunnen voor de vuistweg tientallen incidenten opsommen die nog veel beledigender zijn dan een lapje ham in een schoen verstoppen.
Poco-rechter Carol Hagen
Hier is de tante in kwestie, ze is blond, dat zie je onder haar pruik en ze houdt van grote opzichtige oorringen. In diverse Britse kranten van februari 2010 vinden wij artikels over de "schokkende mildheid" van Carol Hagen, die allerlei misdadigers die in haar rechtbank voorgeleid worden, niet of nauwelijks straft. In een zelfde korte tijdsspanne deden zich 4 merkwaardige processen voor.
- Een man die zijn buur met een mes verschillende steken toediende in een razende bui van jaloersheid, wandelde vrij de rechtszaal uit met een voorwaardelijke straf van 12 maanden en het oordeel van de rechter : "Ik aanvaard dat u geen gewelddadig iemand bent".
- 3 Dagen later ging een snelheidsduivel die door de politie achternagezeten werd vrijuit, niettegenstaande een "stuitend aantal feiten van wegpiraterij gedurende de laatste twintig jaar".
- Tijdens diezelfde zitting wandelde een verzorger als een vrij man de rechtszaal uit met een voorwaardelijke veroordeling van 4 maanden. De man had £ 2000 gestolen van een gehandicapte vrouw. Hij werd gefotografeerd tijdens zijn diefstal.
- Een pedofiel in het bezit van 3400 "onfatsoenlijke" foto's van kinderen werd eveneens vrijgesproken door de milde rechter.
Deze vier zaken die zich in een korte tijdsspanne afspeelden, deden veel stof opwaaien in de Britse pers, die hoe dan ook, vaak veel onafhankelijker durft zijn dan onze Vlaamse slavenredacties.
De Conservatieve parlementair David Davis zegde over deze vorm van rechtspraak het volgende : "Een voorwaardelijke straf, is géén straf. Zij laat de mensen vrij uit de rechtszaal wandelen. Ik ben verbaasd dat deze rechter dit systeem aanhangt, in deze tijden. Het probleem is dat rechters vaak geen voeling hebben met de realiteit. Zij leven in beschermde wijken zonder criminaliteit om zich heen. De vonnissen zijn schokkend mild en opnieuw zien we dat de rechter de zijde kiest van de crimineel en niet die van het slachtoffer. Als de snelheidsduivel of de messenvechter andere slachtoffers mochten maken, dan hoop ik dat de slachtoffers of hun familie de rechter zullen vervolgen, omdat zij nagelaten heeft hen de nodige verdediging te bezorgen."
Een ding is duidelijk als het om blank vermeend racisme gaat, is de linxe trut bij de pinken. Met mijn verontschuldiging voor dit grove taalgebruik.
Ray
Lente in Japan
2011 is tot zover een goed jaar, maar er is nog veel hongersnood in de wereld
.
07-06-2011
BUB* : de NVA op voet van burgeroorlog
* BUB = Belgische Unie - Union Belge
Het is absoluut nodig dat wij op de hoogte blijven van hoe de ideologie van tegenstrevers in mekaar steekt, hoe zij redeneren en hoe zij over ons denken. BUB die niet meer vertegenwoordigt dan een handvolletje antieke belgisch-gezinden, vergelijkt het Vlaams-nationalisme steevast met nazisme, fascisme, Hitlerisme, jodenvervolging, enz. In onderstaande tekst nemen zij de NVA op de hak en gebruiken zij zelfs de fascisten van Vlaams Belang om hun ridicule argumenten kracht bij te zetten. Gaat u zitten en bereid u voor op een fijn stukje lectuur. Aan de vrienden van BUB bevelen wij de lectuur aan van de zonet door Alain Destexhe aangepaste versie van zijn « Le Mouvement flamand expliqué aux francophones », publié aux éditions « La Renaissance du Livre ».
“Wij Serviërs zijn altijd al onderdrukt geweest. Wij werden altijd benadeeld. Wij leven onder het juk van de barbaarse moslims . Zeshonderd jaar inspireerde de heldhaftigheid van Kosovo onze creativiteit, voedde het onze trots en liet het ons toe om niet te vergeten dat wij <...> groots, moedig en trots waren <...>. Zeshonderd jaar later , vandaag, zijn we opnieuw in een strijd verwikkeld, moeten we opnieuw strijd voeren. Geen gewapende strijd weliswaar, al mogen we die niet uitsluiten”.
De datum is 28 juni 1989 en aan het woord is de toenmalige partijleider van Servië, deelrepubliek binnen het federale Joegoslavië. Twee jaar later verzonk Joegoslavië in een bloedig conflict, dat meer dan 250.000 mensenlevens zou kosten. Als landen uiteenvallen of ‘etnische’ conflicten plaatsvinden, gaat dat in de overgrote meerderheid van de gevallen met geweld gepaard, zeker in gebieden waar de bevolking vermengd is: Noord-Ierland, Libanon, Joegoslavië, Kaukasus, Spanje, Zuid-Afrika, Israël, Rwanda… Daarentegen vormden Tsjechoslovakije in 1993 en Zweden-Noorwegen in 1905 uitzonderingen op deze regel omdat daar een heldere scheidslijn bestond tussen de gebieden. Oostenrijk-Hongarije, de enige andere uitzondering, werd in 1918 door de overwinnaars van de oorlog ontmanteld. Dat geweld komt er nooit zomaar, maar wordt altijd voorafgegaan door structureel geweld (bv. racialisering van de maatschappij door institutionele hervormingen zoals de invoering van apartheid) en haatcampagnes.
Gaat het om een waarschuwing voor België?
Sedert geruime tijd voert naast het VB ook de N-VA een meer en meer systematische en actieve haatcampagne tegen alles wat “Waals” en Franstalig is. Dit offensief wordt gevoerd met stevig verbaal geweld. Die hetze bereikte een voorlopig “hoogtepunt” door de recente uitlatingen van advocaat en N-VA-lid Vic Van Aelst, die onlangs voor grote opschudding in de media zorgden, zelfs in Noord-België waar de media toch bekend staan als “Vlaams”-gezind.
Nochtans heeft De Wever de voorbije jaren met veel ijver gewerkt om van de N-VA de “propere” versie van het racistische Vlaams Belang te maken. Na de zeer racistische en erg mediatieke actie met bestelwagens vol vals geld in Henegouwen begin 2006 moest het discours een beetje getemperd worden om de ware aard van het Vlaams-nationalisme een beetje te verdoezelen. Maar dat houd je niet lang vol. In mei 2007 donderde het al: “De geldstroom van Vlaanderen naar Wallonië is als een permanente bloedtransfusie. En wel naar een patiënt die zo vriendelijk is om onze slagaders toe te nijpen. Wij hebben er genoeg van”. De Wever deed in het najaar van 2007 ook negationistische uitspraken m.b.t. tot de joden door de deportatie van joden door het collaborerende Antwerpse gemeentebestuur tijdens de Tweede Wereldoorlog als normaal af te doen. In juni 2009 schoffeerde De Wever nogmaals de vier miljoen Zuid-Belgen: “De Franstaligen hangen maar aan de federale zuigfles. We hebben er genoeg van. Geen druppel meer !”. De volgende jaren ging het steeds verder. Begin november 2009 zong De Wever de lof van notoir Vlaams Belang-lid Gerolf Annemans en vroeg hem impliciet om naar zijn partij over te stappen. Wie toen beweerde (bijv. de B.U.B.) dat de N-VA veel weg had van het Vlaams Belang werd door menig burger en journalist op hoongelach onthaald. N-VA kreeg stilaan het imago van de “onaantastbare” partij die de “Vlaamse” zaak op politiek-correcte wijze verdedigde. Dat gunstig imago zou zijn hoogtepunt bereiken na de relatieve verkiezingsoverwinning van de N-VA (slechts 17% van de uitgebrachte stemmen in België) bij de federale verkiezingen van 13 juni 2010.
Ondertussen stappen wel meer en meer Vlaams Belangers over naar de N-VA, onder hen onlangs nog Karim Van Overmeire, een heel zware pion op het schaakbord van het Vlaams Belang, en tevens oud-lid van het neo-nazistische NSV. Ook de voorzitter van Jong-N-VA, Kim Van Cauteren – verkozen in februari 2011 – werd in die ronduit fascistische kringen gerekruteerd. Het ge-uniformeerde NSV tooit zich in de kleuren van het keizerlijke Duitsland (rood-wit-zwart), kwestie van het hakenkruis (nog) niet naar boven te moeten halen. Naast zijn rabiate haat tegen België heeft hij ook wat problemen met de immigratie. 10 jaar geleden wist Van Overmeire het volgende over de moslimgemeenschap te vertellen: “Het is een illusie te hopen dat de moslims de democratische spelregels in ons land zullen naleven”. Wat De Wever betreft, noteren we nog zijn uitspraak in het Duitse Der Spiegel (december 2010) toen hij de “Walen” met drugsverslaafden (aan “Vlaams” geld) vergeleek en het economische België ten onrechte als de zieke man van Europa afschilderde, wat de kredietwaardigheid van ons land op de internationale markten in gevaar bracht. Natuurlijk wordt De Wever binnen zijn partij omringd door ervaringsdeskundigen, zoals Mark Demesmaeker, die jaarlijks de neo-fascistische Ijzerwake frekwenteert en in 2007 zij aan zij met de paramilitaire militie Voorpost door Sint-Genesius-Rode marcheerde. Al in 2004 vatte Linda Mbungu – een Congolese “excuustruut”, binnengehaald om het racistische karakter van de N-VA te verdoezelen, – de zaak als volgt samen in Het Belang Van Limburg: “Al wat de Walen doen is profiteren”. Het mocht echter niet baten. We hebben deze zwarte dame niet meer teruggezien.
Minneke De Ridder
En dan zwijgen we nog over Jan Peumans – nota bene voorzitter van het overbodige “Vlaams” parlement – die het verzet tijdens Wereldoorlog II “straatcrapuul” noemde, de aanwezigheid van Lieve Maes – dochter van Bob Maes, oud-VNV’er en stichter van het verboden VMO – op de Senaatslijst van de N-VA, de Antwerpse N-VA-verkozene Minneke De Ridder, actief lid van het extremistische Taal Aktie Komittee (ja, zo schrijven de taalminnende Vlaams-nationalisten dat !) of de Voerense straatterrorist Huub Broers die in 2010 de gelederen van de partij vervoegde…
Vic Van Aelst, de advocaat die er verleden jaar in slaagde om een vrouw zonder enig materieel bewijs in de cel te doen belanden (zgn. “parachutemoord”) en daarna op de koop toe “vergat” het cassatieverzoek tegen het arrest van het Hof van Assisen tijdig in te dienen, haalde al enkele malen zwaar uit naar de “Walen” en de Franstaligen. Dit gebeurde in december 2010 als bijna-lid van de N-VA en op 6 april jl. als kersvers lid van de partij. We besteedden daaraan reeds een artikel. Uit zijn uitspraken onthouden we vooral dat het zogenaamde “Vlaanderen” al 180 jaar als een minderwaardig gewest door de zogenaamde “Walen” zou behandeld zijn en dat er – voornamelijk in de Brusselse Rand – “gestreden” zal moeten worden. Op 27 mei 2011 deed hij er nog een schepje bovenop. We geven zijn meest markante uitspraken letterlijk weer:
De 62-jarige Van Aelst wordt komende zomer opnieuw vader. "Ik zal 's nachts voor mijn kindje zorgen”, zo Van Aelst. En hij voegde er aan toe : “dan kan ik nadenken over het onrecht dat de Franstaligen ons aandoen." - Van Aelst, qui a 62 ans, deviendra à nouveau père cet été, ce qui lui a fait dire qu’il soignera son enfant la nuit tout en y ajoutant: “pendant ce temps je pourrai réfléchir sur l’injustice nous infligée par les Francophones."
1) “Na 180 jaar gepluimd te zijn, is het gedaan. Ik wil perfect solidair zijn met de Turken, maar niet meer met de Walen”. Los van de wansmakelijke karikatuur die de advocaat hier maakt, is het opvallend dat hij impliciet ook de Turken beledigt. Ook die zijn – zo lezen we tussen de lijnen – minderwaardig, maar minder erg dan de “Walen”, die het kwaad als het ware personificeren. 2) “Ze (de “Walen”) willen ons uitpluimen en zien ons als hun kolonie.” 3) “De ‘Waalse’ politici verkrachten onze taal”. Dat zegt hij wel op een moment dat de Franstalige politici nog nooit zo goed het Nederlands beheersten en dat de kennis van het Frans bij de Nederlandstalige politici er stelselmatig op achteruitgaat. Als klap op de vuurpijl voegde Van Aelst er nog aan toe dat “ze” niet zullen rusten alvorens “de kabeljauw aan de Noordzee Frans spreekt”. Zijn uitspraken zou hij achtereenvolgens in het radioprogramma De Ochtend en in de krant De Standaard (01.06) kracht bij zetten. De 62-jarige Van Aelst wordt komende zomer opnieuw vader. “Ik zal ‘s nachts voor mijn kindje zorgen”, zo Van Aelst. En hij voegde er aan toe : “dan kan ik nadenken over het onrecht dat de Franstaligen ons aandoen.” Je houdt het niet voor mogelijk…
Dat dit van een politicus komt die actief is bij de grootste partij van België, is ongezien. Wij dachten op z’n minst dat de voorzitter van de N-VA hier niet op zou reageren. Maar Bart De Wever – de “leider” volgens Vic Van Aelst – reageerde verrassend genoeg wel en keurde de uitspraken van Van Aelst zelfs goed ! De Wevers woorden, uitgesproken vóór 150 ondernemers in Limburg, krijgen ongetwijfeld een ereplaats toebedeeld krijgen in de geschiedenis van de Vlaamse Beweging: “Vic heeft daar iets gezegd wat zeer cassant is. Steenhard. Ik zou dat niet op die manier gezegd hebben. Anderzijds. Hij heeft daar misschien een aantal « inconvenient truths » (sic) verteld. Ce n’est que la vérité qui blesse. (sic) Het zijn wel de partijen die opkomen met l’union fait la force die nog altijd geen Nederlands spreken. (sic) Nog altijd niet. De onderhandelingen gebeuren nog altijd in het Frans. Ook al zitten we in de 21ste eeuw. Ook al liggen de economische zwaartepunten in ons land intussen helemaal anders <...>. Vic heeft zijn vinger niet op die wonde gelegd. Hij heeft hem er los ingestoken. <...> Ik ga Vic publiek niet afvallen.”
Kortom, De Wever vindt dat Van Aelst in al zijn fanatisme eigenlijk gewoon wat kritisch was en heeft enkel een paar aanmerkingen over wat de vorm betreft. Enkel de waarheid kwetst, zegt De Wever. Anders gezegd: alles wat kwetst, is de waarheid. De Wever vindt het dus normaal dat de “Walen” voor parasieten worden uitgescholden en dat de collaboratie tijdens Wereldoorlog II of de Jodenvervolging een heldendaad was. Wat de nazi’s over de joden zeiden was niet de waarheid, maar het kwetste wel… Hoe flinterdun zijn discours, dat als intellectueel moet doorgaan, in werkelijkheid is, bewijzen ook zijn uitlatingen over de “onderhandelingen” (sic). De Wever houdt het niet voor mogelijk dat die in het Frans verlopen omdat we in de 21ste eeuw zitten. Het Nederlands is dus de taal van de 21ste eeuw? En wat met de gesprekken in het Engels of het Frans in de Verenigde Naties en de E.U.? Hij vindt het bovendien onkies omdat het economisch zwaartepunt in het zogenaamde “Vlaanderen” ligt. Krasse taal, want De Wever zegt hier eigenlijk – zonder het zelf te beseffen – dat het gerechtvaardigd was dat België tot medio jaren 1960 op politiek vlak een Franstalige staat was. Niet dat dat ooit echt zo was, maar tot dan lag het zwaartepunt van de economie wél in Zuid-België. Bovendien, als binnen 10 jaar het zgn. “Wallonië” rijker is dan het zogenaamde “Vlaanderen”, is De Wever dus wel gewonnen voor een Franstalig België?
Maar het grootste belang van zijn uitspraken ligt in de steun aan de openlijk racistische ideologie van Van Aelst, die er zichtbaar genoegen in schept anderen te vernederen door het eigene te verheffen. Daarmee ligt, wat er ook gebeurt, het imago van de “softe” N-VA voor eens en voor altijd aan diggelen. Terecht overigens merkte Gerolf Annemans op dat wat Van Aelst zei “Vlaams Belang-praat” was en even juist was zijn analyse betreffende de vraag waarom N-VA nu eigenlijk nog onderhandelt en niet meteen kiest voor de splitsing van België. Dit is voor de Franstalige partijen ook de ultieme en welverdiende vernedering voor hun politiek van “appeasement” die, zoals wij al in oktober 2010 opmerkten – de nationalisten steeds meer zelfvertrouwen geeft. Anderzijds hullen de andere, zogezegd “democratische” Nederlandstalige politieke partijen zich in een beschamend stilzwijgen. Hadden Vic Van Aelst en Bart De Wever zich zo uitgelaten over Joden, Marokkanen of zigeuners dan zou het CGKR hen meteen voor de rechtbank slepen. Maar wat niet is, kan – en zal – nog komen.
Belangrijk is ook de vaststelling dat het hier niet langer gaat om de uitlating van marginale groeperingen: N-VA en VB hebben samen 39 zetels in de Kamer (en zijn daarmee de grootste ‘familie’, zij het samen met de ‘socialisten’). Bart De Wever is een man met wie, zo zegt men, onderhandeld kan worden. Met Milosevic, Karadzic en Mladic werd ook jaren onderhandeld. Ondertussen werden door hen wel massamoorden gepleegd en beschouwen we deze personen nu als oorlogsmisdadigers. Welnu, als Vic Van Aelst logisch en consequent is, zouden ze de uiterste conclusie uit hun redenering moeten trekken: fysiek komaf maken met de Franstalige Üntermenschen. We vrezen inderdaad dat te midden van deze wanhopige en gefrustreerde kreten de enige uitweg die de Vlaams-nationalisten nog rest erin bestaat de daad bij het woord te voegen en een Joegoslavië aan de Noordzee te scheppen. Dan pas zullen ze kennis maken met de immense kracht van de Belgische natie ! In zekere zin doet de N-VA meer voor een unitair België dan de laatste 20 federale regeringen samen.
Steunpunt Vakantieparticipatie voor Toerisme Vlaanderen
.
Gisteren konden we vernemen dat af en toe een kansarme vluchteling op vakantie gaat in eigen land. Raar, als je bedenkt dat ze hun land ontvluchtten wegens vervolging voor één of ander incidentje. Hoeveel van die kansarme toeristen zo'n reisje ondernemen is niet zo duidelijk naar het schijnt. Wie betaalt die reisjes voor de 'belgische' kansarmen ? (geen discriminatie hoor, wij zijn geen racisten) Vandaag komt er een aapje uit de mouw. Wat lezen we in onze onvolprezen gazetten ?
MEER KANSARMEN GAAN MET VAKANTIE !
Een voor mij nog onbekende organisatie, "Steunpunt Vakantieparticipatie voor Toerisme Vlaanderen" heeft nogal wat soepsidies uit te delen. Eerst en vooral voor de reisjes en vakanties zelf, waarvoor de tussenkomst tot 90% van de kosten kan bedragen. Voor dagreizen, weekendtrips en voor eventuele 'vakanties'.
Wie komt zoal in aanmerking voor dergelijke tussenkomsten ? IEDEREEN (geen discriminatie) met een 'laag inkomen'. Verdien je als gezin minder dan NETTO 1888 euro dan kom je in aanmerking. Ben je aangesloten bij een sociale organisatie (bijvoorbeeld een "OCMW", een CAW (helpt u verder om alle inlichtingen te bekomen omtrent uw rechten), een buurtvereniging...) contacteer dan je begeleider daar. De kans is groot dat je organisatie je verder zal kunnen helpen met een reservatie. Ben je niet aangesloten bij een sociale organisatie, dan kan je ook een aanvraag voor een vakantieverblijf doen. Klik hier om het aanvraagformulier te downloaden. Vul het formulier zo volledig mogelijk in en stuur het naar ons terug. Hierbij voeg je een bewijs van inkomen bv. een belastingsafschrift of een bewijs van een Omnio-statuut bij het ziekenfonds.
Nu durf ik alleen veronderstellen dat het de kansarme "belgen" ook niet zal ontgaan zijn en dat er nogal wat vzw-tjes en "belgische" ocmw-ertjes al eens een reisje meepikken op die manier. Misschien zijn er al wat meer geïntegreerde 'belgen' die brood zien in die soepsidies voor een gebouwtje , dat eventueel later (na 5 jaar) voor 'andere bestemming' kan worden gebruikt. Ik zeg maar wat ... .theehuisje, moskee, verzamelplaats voor de 'vrienden' en zo. Dat zijn natuurlijk slechts veronderstellingen, in tegenstelling tot de enorme sommen kiennekesgeld die naar het buitenland verhuizen. Dat werd onderzocht en bevestigd door ons gulle overheid ! Hier misschien ook eens een onderzoekje naar verrichten ?
Over welk potje SVTV beschikt en hoeveel "de gulle overheid" ons aan soepsidies al heeft gekost zou misschien ook interessant zijn om weten. En aan wie uiteraard soepsidies uitgekeerd werden. We beseffen dat een volledige lijst publiceren, onbegonnen werk is. Maar een opsplitsing in Oude en Nieuwe belgen volstaat. Wil eens iemand navraag doen ?
jos
Philippe Muytèrs (NVA) neemt Keuning Albert II in bescherming
Nieuwbouw bij de Graaf de Smet- de Naeyerlaan te Oostende
Betaalt de koning onroerende voorheffing op zijn appartementen ?
"Klopt het dat de villa in Tervuren de enige eigendom in Vlaanderen is van de Koninklijke Schenking waar geen onroerende voorheffing werd voor betaald ? Of zijn er nog andere eigendommen waar er wél onroerende voorheffing wordt voor betaald; zo ja welke, en hoeveel werd over de afgelopen jaren heen betaald? Wordt er door de Koning onroerende voorheffing betaald op zijn 2 eigendommen in de Graaf de Smet de Naeyerlaan te Oostende? Hebben de Koning of andere leden van de Koninklijke familie nog andere persoonlijke eigendommen in Vlaanderen waar onroerende voorheffing voor wordt betaald ? Of zijn er andere eigendommen waar eveneens niet betaald voor werd/wordt? Zijn er nog andere betwistingen met de Koninklijke Schenking omtrent betaling van onroerende voorheffing dan die omtrent de villa te Tervuren? Ik wil totale openheid in dit dossier, anno 2011 mag dat wel eens"
Tot zover deze pertinente vraag van Peter Reekmans van LDD maar Vlaams minister van financiën Philippe Muyters (N-VA) geeft een nietszeggend antwoord. Volgens Muyters is dat "een particuliere aangelegenheid", een privé zaak dus.
Volgens Muyters is de vraag van Reekmans "onontvankelijk" omdat het om "persoonlijk geval of particuliere aangelegenheid" gaat. Reekmans repliceert dat "het royale vandaag in Vlaanderen zo mogelijk nog een heiliger huisje is dan op federaal vlak". Maar Muyters wuift die vergelijking weg. "De koning ontvangt wel een dotatie, maar niet uit de Vlaamse kas. Vanuit het perspectief van de Vlaamse administratie is hij een privépersoon", aldus de minister in een krant van De Persgroep.
Het gaat hier echter niet om wat de Vlaamse administratie "denkt" maar om een concrete houding van de Vlaamse Gemeenschap ten overstaan van de belgische koning. Met deze geheimdoenerij laat Muyters zich weer eens kennen als een man die problemen heeft met de waarheid, een geboren tjeef.
Betaalt de profiteur uit Laken onroerende voorheffing of niet ? Het is ja of het is neen. In Brussel en Wallonië wordt Albert vrijgesteld van dergelijke akkefietjes. En hoe is het nu bij ons ?
Ray
Oswald Maes brengt
Voor de niet West-Vlamingen : goed luisteren en u komt er wel uit
Nep-machinist verschalkt NMBS-ambtenaren en nog veel meer
Het is helemaal niet moeilijk een trein besturen. Zelfs een senior kan er mee over de ijzeren weg.
De trein is altijd een beetje reizen, zo luidde een van de slogans van de NMBS. In vervlogen tijden. Toen hoorden de reizigers nooit over rode signalen die genegeerd werden door machinisten, controleurs werden gerespecteerd en dienden niet als punchbal voor slechtgeluimde passagiers. De trein kende vertragingen en dat werd stoïcijns aanvaard : "hij is weer niet op tijd". En dat was het. Je kon niet op de perrons rondlopen zonder ticket, een station was zelden een pronkmonument, het was functioneel, groezelig en uitermate ongezellig. De stationsbuffetten waren stille verzamelplaatsen voor eenzamen en wachtenden op de Trein der Traagheid, het vervangmiddel voor de mensen die hun auto enkel in het weekeinde gebruikten of die er geen hadden. Soms vernamen we dat er rond de 40.000 ambtenaren in dienst waren bij de NMBS en dat was een onaantastbaar gegeven. Een ombudsman was ongekend en er mocht gerookt worden in de treinen. En wie gratis probeerde te sporen, werd als een misdadiger opgeleid door de spoorwegpolitie.
Vandaag luidt de slogan bij de mondige reizigers : "de trein is altijd een beetje lijden". Vertragingen en hun aanleidingen worden uitgebreid door de 0000 in beeld gebracht. Ervaren reizigers loeren op de perrons naar cameraploegen in de hoop hun zegje te kunnen doen over overvolle treinen, afgeschafte lijnen, leegstaande stations, treinen die leeg rijden naar bestemmingen waar nooit iemand heen moet. En de veelvuldige aangekondigde of spontane stakingen.
De verantwoordelijke federale minister van de NMBS, mevrouw Inge Vervotte, heeft haar politieke carrière te danken aan stakingen die zijzelf leidde. Zij is een ervaringsdeskundige die de NMBS op het goede spoor moet houden en haar vroegere vakbondscollega's op de vingers moet zien. Er op tikken kan zij niet, want dan zou zij haar eigen rebelse verleden verloochenen. Waarom stelt Inge Vervotte niet voor om een vast aantal dagen per jaar te reserveren bij de NMBS voor stakingen ? Die kunnen opgenomen worden in het personeelsstatuut in overleg met de syndicaten, want dat zijn per slot van rekening de échte bazen. Zoals bij de VRT en bij alle overheidsdiensten.
Niettegenstaande alle grappen die de ronde doen over de IJzeren Weg, zijn er soms echte gebeurtenissen waarop de uitspraak "de fictie is sterker dan de werkelijkheid" van toepassing is. Vorig jaar is een onbekende enthousiasteling er in geslaagd verschillende keren als machinist met een trein te rijden. Een amateur, een treinfan, een nep-machinist. Op 30 maart 2010 bestuurde Wim de trein van Antwerpen naar Berchem en Essen. Op 6 april stapte hij in Herzele op de trein en reed hij met de stellen vol pendelaars richting Brussel-Zuid. Daar aangekomen bleef hij zitten om even later terug naar Aalst te sporen. Een een dag later bestuurde hij ook nog eens de trein op de lijn Brussel-Zottegem.
De jongeman gaf zich uit voor stagiair en de zaak was geklonken. Hij wist wat hij moest doen, volgde stipt de signalisatie, hij reed enkel op sommige trajecten te hard. Hoe hij door de mand is gevallen, is niet geweten maar hij komt voor de rechter.
De NMBS geeft geen commentaar. In vroegere tijden liet de NMBS nooit wat zich horen, toen waren er echter geen woordvoerders. Maar wie springt wel in de rol van NMBS-spreekbuis ? De onvermijdelijke Jos Digneffe, voorzitter van ACOD-Spoor. Hij wist niet van de zaak maar legt gretig uit, hoe het in mekaar zit dat een nep-machinist bij de NMBS aan zijn trekken kan komen. Lef hebben, enkele namen noemen, over een vlotte babbel beschikken en een beetje weet hebben weten over het besturen van een trein. Voilà, dat is het.
Het is precies of Jos het heeft over zijn eigen carrière bij de spoorweg. De opgesplitste NMBS heeft drie grote bazen. Vraag aan de mensen of zij die heren bij naam kunnen noemen. U vangt vele malen bot. Laat echter een foto zien van Jos Digneffe en velen zullen een blijk van herkenning geven. Als er iets met de NMBS aan de hand is, dan wordt steevast de voorzitter van ACOD-Spoor voor camera en microfoon gebracht door de nieuwsploegen van de 0000 of de VTM. Want voor hen is de baas van de vakbond ook de baas van het bedrijf.
Jos stond bij de laatste verkiezingen op de 7de plaats van de Senaatslijst voor de SP-a en hij verzamelde 16.000 stemmen. De NMBS telt bijna 19.000 personeelsleden. Neemt u eens een kijkje bij de webstek van Jos Digneffe, een trotse ambtenaar
Ray
Lef hebben, namen noemen, over een vlotte babbel beschikken en ziezo, je bent voorzitter ACOD-Spoor
Verkiesbare plaats te koop : verkochte democratie
Een plaats op een verkiezingslijst kan een duur prijsplaatje hebben. De socialistische vakbond uit Bern verlangt tot CHF 12.000 (€ 10.000) voor een goede plaats op de lijst en veroorzaakt daarmee nogal wat ophef bij bepaalde leden.
Op de verkiezingslijst voor de nationale verkiezingen van de Berner SP worden 4 plaatsen van de 26 gereserveerd voor kandidaten die tegelijkertijd binnen de vakbond en binnen de partij actief zijn. Wie zich de steun wil verzekeren van zowel vakbond als partij moet daarvoor zijn portemonnee boven halen. Als tegenprestatie nemen dan de partij en de vakbond de reclame voor de kandidaat voor hun rekening.
De werkwijze van de Berner vakbond stoot nu op kritiek. SP-kantonsafgevaardigde en VPOD-secretaresse Béatrice Stucki (socialistische vakbond voor ambtenaren) wil deze hoge som niet betalen en doet afstand van de steun van de vakbond. Zij bevestigde dit bij de Neue Züricher Zeitung.
Vorig jaar in de herfst zorgde de liberale FDP in Zürich voor een soortgelijk incident, toen bekend werd dat de partij tot CHF 40.000 (€ 33.000) eiste voor een plaatsje bovenaan de verkiezingslijst. Critici spraken van een gekochte democratie en dat men slechts nog kon verkozen worden indien men over genoeg geld beschikte.
In de meeste partijen wordt een eerder symbolische bijdrage voor een plaatsje op een verkiezingslijst verlangd; in de grote kantons gaat het echter om een aanzienlijk bedrag indien men in aanmerking wil komen voor één van de verkiesbare plaatsen.