De ongeveer 250 zigeunercaravans, die in het polderdorpje Sint-Joris in Nieuwpoort moesten vertrekken, hebben hun oog laten vallen op een terrein in Wingene. Dat is in vogelvlucht een kleine 25 kilometer verder.

De woonwagenbewoners zijn lid van de evangelische groep "Vie et Lumière" en trekken rond om mensen te bekeren. Dit is natuurlijk een handige camouflage : geen enkel gemeentebestuur kan het zich veroorloven een bende van 600 zogenaamde missionarissen de toegang tot zijn grondgebied te verbieden. Intussen zijn het privé-eigenaars van gronden die zich deze invasie moeten laten welgevallen.  En de gemeente draait op voor de kosten van aanvoer van water, hygiënische accomodatie en opruimen van de rommel. Zolang we maar tolerant zijn, nietwaar. Wie zouden die zogenaamde "Leven en Lichtaanbidders" bekeren ?  Wie van hen kent voldoende Nederlands om daarin te gelukken ? 

Savat

.

Bij een incident met een juwelier is rond het middaguur in de Zuidstraat te Brussel een dode gevallen. Dat is zaterdag vernomen bij de woordvoerder van het Brusselse parket. Het slachtoffer is de uitbater van de zaak. De bezoekers van zijn zaak zijn op de vlucht en ook over het motief is nog niets bekend.

Volgens informatie die wij ontvingen uit vertrouwelijke bron, kwamen twee heren binnengewandeld bij de juwelier om een babbeltje te slaan en zeker niet een slag. De 60-jarige juwelenman, bekend om zijn a-sociaal gedrag, wilde de mannen buitenwerken. Daarbij ontstond een schermutseling en kwam plots een wapen uit de lucht gevallen. Een van de heren raapte in paniek het wapen van de grond  en overhandigde het aan de woeste juwelier : "alstublief, mijnheer, is dit pistool soms van u ?". De razende handelaar greep naar het wapen, dat op dat ogenblik uit zichzelf een schot loste. De twee vriendelijke heren verlieten geschrokken het pand, in hun haast namen zij wellicht enkele juwelen mee, zonder te beseffen wat zij deden.

En zo krijgt Bruxelles de naam een misdadige stad te zijn, terwijl het de handelaars zelf zijn die vele incidenten uitlokken door hun gedrag.

Ray

Schuddenbol, bed- &breakfastsocialiste

Madame Schuddenbol veroorloofde zich in Dag Allemaal, De Wever te omschrijven als een slechte huisvader, alsof hij niet zou omkijken naar zijn gezin met vier kinderen.  Bij gebrek aan politieke argumenten en vooral uit jaloersheid op het succes van De Wever, begeeft de vergane glorie, Madame Tolero,  zich op het pad van de ordinaire roddel.

De Wever staat bij ons niet op een goed blaadje, wij moeten de man niet, hij is een arrivist.  Zolang hijzelf niet over zijn privéleven kwaakt, bemoeien wij er ons niet mee. Als hij in een van zijn impulsieve buien er uitflapt dat hij een een grote woning nodig heeft, dan zijn wij uiteraard bereid hier op in te gaan en de Berchemse TV-flamingant bij te springen in zijn zoektocht. Dat is pure goedheid van onzentwege.

Schuddenbol heeft zelf een ver van onbesproken reputatie. Zij is het prototype van de bed-& breakfast socialiste, of de verwoede zoenster in ondergrondse parkings. Daar doet zij mee wat ze wil, maar smerige commentaren leveren, die gebaseerd zijn op veronderstellingen en politieke afgunst, zegt veel over het hypocriete karakter van de  aanstelster en huichelaarster die Schuddenbol is.

Het is graag gedaan, hoor. En nu alle twee terug naar het politieke profitariaat.

Ray

Onze Gentse vriend Chrisje Skworez (vroeger bekend als Yesitsme) heeft een documentaire gemaakt, eigen regie, camerawerk, montage en productie van de Gentse Feesten. Binnenkort trekt hij naar Hollywood.

Ruud Lubbers

Kopstukken uit de linkervleugel van het CDA hebben via allerlei nevenfuncties bij organisaties voor ontwikkelingssamenwerking, milieu en vluchtelingenhulp grote belangen bij het in stand houden van de miljardensubsidies vanuit Den Haag aan dezelfde instellingen.  

Ook huidig informateur en voormalig premier Ruud Lubbers bekleedt diverse functies die geheel afhankelijk zijn van de subsidiekraan in Den Haag.

Het gaat voor een belangrijk deel om dezelfde partijcoryfeeën die zich het felst verzetten tegen deelname van de PVV aan een mogelijke coalitie.

Zoals bekend wil de PVV de subsidiekranen van Den Haag flink dichtdraaien. Zo wil de PVV het jaarlijkse budget van 4,7 miljard euro voor ontwikkelingssamenwerking per direct afschaffen. De PVV maakt alleen een uitzondering voor noodhulp.

Uit een onderzoek van onderzoeker Peter Siebelt, dat vandaag wordt gepubliceerd, komt een beeld naar voren van de belangenverstrengeling.

In het verslag staat onder meer te lezen dat partij-ideoloog en voormalig CDA-Eerste Kamerlid Jos van Gennip medeoprichter is en voormalig directeur van ontwikkelingsorganisatie Cordaid. Die organisatie ontving in de periode 2007-2010 421.830.126 euro overheidssubsidie. Van Gennip is tevens voorzitter van de Nationale Commissie voor Internationale Samenwerking (NCDO), die, zo blijkt uit het onderzoek van Siebelt, in de periode 2007-2010 een subsidie ontving van 128,4 miljoen euro.

CDA-Tweede Kamerlid en woordvoerster voor Ontwikkelingssamenwerking Kathleen Ferrier, die zich fel verzet tegen eventuele samenwerking met de PVV, heeft familiebanden met het NCDO. Haar dochter Joan is er actief. CDA-prominent Tineke Lodders mocht als voorzitter van het Landelijk Beraad Stedenbanden Nederland-Nicaragua over 2007-2010 2 miljoen euro aan subsidies incasseren. CDA-coryfee en fel PVV-opposant Doekle Terpstra kon als voorzitter van de ontwikkelingsorganisatie de Interkerkelijke Organisatie ICCO in de periode 2007-2010 525 miljoen euro aan subsidie bijschrijven.

Ook huidig informateur en voormalig premier Ruud Lubbers bekleedt diverse functies die geheel afhankelijk zijn van de subsidiekraan in Den Haag. Hij is onder andere voorzitter van de Stichting voor Vluchteling Studenten (UAF), die alleen al in 2009 in totaal 2.678.580 euro aan subsidie ontving.

Op het partijbureau van het CDA - waar het rapport van Siebelt gisteren nog niet bekend was - wordt met klem ontkend dat er enig verband bestaat tussen de nevenfuncties, de financiële belangen en het verzet tegen regeringsdeelname door de PVV. "Het heeft niets met elkaar te maken", aldus een woordvoerder. "Ons standpunt is helder: het CDA wil pas praten als aan een aantal voorwaarden is voldaan, zoals geen hoofddoekjestaks en het respecteren van de beginselen van de rechtsstaat."

@ De Telegraaf

Vlaams minister van onderwijs, Pascal Smets is donderdag jl in het "grootste" geheim getrouwd. Zou het van "moetens" geweest zijn ?

Siegfried Bracke, de kersverse nieuwbakken parlementair, ex-VRT journalist van de N-VA verklaart op zijn blog dat de Vlaamse regering niet goed werkt.  Te veel van dit en te weinig van dat. Kris Peeters hoorde het in Keulen donderen en is "not amused" met de verklaringen van Bracke. Na zijn opmerking over de kledij van de dames in de senaat ... nu dit. BDW zou best zijn "infiltrant" tot de orde roepen voor er vodden van komen.

Eric Gerets, onze gewezen rode duivel, wordt bondscoach van Marokko. Hij gaat het nationaal elftal trainen + een club in Saoedi-Arabiê. Hij verklaarde dat het niet om het geld te doen is. Hij zal vergoed worden met schapen, kamelen en tapijten.

Didier Reynders, minister van centen in de aflopende regering van Nonkel Kruk, heeft zijn ex- kabinetchef J.C. Laes beloond met een vergoeding van 22.000 euri per jaar als voorzitter van de "regionale fiscaliteit" en dit met terugwerkende kracht vanaf januari 2010. J.C. Laes moest in 2008 ontslag nemen als kabinetschef van Reynders omdat hij een onwettige benoeming had gekregen van zijn vriend, de minister. 

 Elio en Bart zijn niet te spreken over de loslippigheid van madam non en Carotrien Genez i.v.m. de aan gang zijn "preformature" gesprekken. Allons Elio, daarvoor dienen roddeltantes toch hé!

Het Brusselse rioleringsnet is er erg aan toe ! Niet alleen bovengronds is het een mesthoop ... ondergronds is het al even erg gesteld maar er is geen geld. Wachten op sponsor Vlaanderen.

Volgens de Waalse regering daalt de werkloosheid in Wallonië. Dit leidt men af uit de dalende verkoop van hangmatten.

Jantje Peumans,de schalkse voorzitter van het VL-parlement die indertijd stom verbaasd was toen hij zijn eerste loonbriefje ontving mèt de som daarop vermeld èn die verklaarde dat zulke verloning voor herziening vatbaar was (naar beneden toe) liet weten dat er nog geen commissie in leven geroepen was die dit ging regelen.

Volgens de media is de winter in zuid-Amerika geweldig streng dit jaar. Al zeker meer dan 250 doden zijn er te betreuren. Diezelfde media vergeten er wel bij te zeggen, dat er hier tijdens de voorbije hittegolf 250 doden/per week meer waren dan normaal. Tja ... de opwarming van de aarde.

En als uitsmijter dit bizar gebeuren.  Een echtpaar dat rustig aan het zeilen was ergens in Australië,  werd plotseling geramd door een opspringende walvis. Hun bootje ging naar de haaien. Zij konden nog gered worden. Naar verluidt, verleenden ze geen voorrang van rechts aan meneer walvis.

senior

(weggeplukt bij Facebook pagina Frank Thevissen)

In de rubriek "cultuur" vonden wij in Het Nieuwsblad een prettig artikel over het inmiddels ter ziele gegane chicste bordeel ter wereld, de Amsterdamse Yab Yum. Leuke vakantielectuur : Het leven zoals het is. Voor die van Het Nieuwsblad,  "Cultuur".

De roemruchte voordeur van 's werelds beroemdste bordeel, Yab Yum in Amsterdam, zit definitief op slot. Tien jaar geleden zag Theo Heuft zich genoodzaakt zijn exclusieve 'club van stand' van de hand te doen toen hij werd afgeperst door criminelen. De 75-jarige Heuft runt nu een chambres d'hôtes in Frankrijk. Over zijn Yab Yum schreef Heuft een boek dat bol staat van de meest onwaarschijnlijke verhalen.

In het driehonderd zielen tellende dorpje Fuissé, op een boogscheut van Mâcon en tussen de gereputeerde Pouillywijngaarden, wijdt Theo Heuft zich samen met zijn vrouw Monique aan zijn nieuwe passie: de Bergerie Fuissé, een compleet verbouwde smederij waar ze enkele gastenkamers verhuren. 'Ik haal lakens af en stofzuig', zegt Heuft. 'Ik heb geen personeel in dienst, ik beredder alles zelf.' Het is beslist een oude gewoonte van Heuft, die er als zoon van bescheiden middenstanders met een limonadefabriekje in slaagde Bekende Nederlander te worden als eigenaar van het bekendste bordeel ter wereld.

'Sterker nog', corrigeert Heuft mij, 'toen ik met Yab Yum (wat Sanskriet is voor vader en moeder, nvdr.) startte, zat ik in de illegaliteit en ik ben erin geslaagd van mijn club een legale zaak te maken. In het begin werd ik door de autoriteiten op gelijke voet geplaatst met de criminelen van de raamprostitutie op de Amsterdamse wallen.'

Hoe bent u erin geslaagd uw zaak uit de illegaliteit te halen?

'Omdat ik iets anders aanbood dan de snelle wip bij zo'n meisje achter het raam. Dat heeft mij nooit geïnteresseerd. Ik ben niet het soort man dat zo nodig even moet en dat geldt voor wel meer mannen. In de Yab Yum draaide het niet alleen om seks. Het was de hele ambiance, de luxe, de ondeugende sfeer, zelfs het goede gesprek. In de helft van de gevallen hadden de meisjes zelfs geen seks met de klanten. Seks was eigenlijk een bijproduct.'

'Precies dat kreeg ook de politie gaandeweg door. Ze realiseerden zich dat er in Amsterdam, net als in andere grote steden overal ter wereld, gewoon behoefte is aan dit soort gelegenheid voor zakenmensen. Natuurlijk heb ik ook de tijdgeest mee gehad. Toen ik begon, was seks nog iets vies, terwijl ze vandaag kinderen leren hoe ze hun seksualiteit moeten beleven. Dat scheelt een stuk.'

Wat bedoelt u met : een stad heeft zo'n club nodig?

'De bedrijfsleider die buitenlandse zakenmensen ontvangt, wacht toch niet tot 's anderendaags om een gesprek met hen te hebben? Je zet hen dus niet zomaar af bij hun hotel, maar je stelt een restaurantje voor en daarna misschien een borrel en waarom niet: iets meer? Dan zeg je natuurlijk niet: Zullen we even naar de meisjes gaan? Maar je kunt wel naar een dure club als de Yab Yum, waar je in stijl een glaasje champagne drinkt en waar, jawel, ook meisjes rondlopen. Via de Yab Yum kon je laten zien dat je smaak had en dat je je gasten niet naar de eerste de beste hoerentent meenam.'

Zo'n avondje Yab Yum, hoe verliep dat doorgaans ?

'Om te beginnen lag Yab Yum niet in een achterafstraatje. We pakten uit met een statige entree. Onze voordeur was drie meter hoog en een keurig geklede heer parkeerde je auto wel even voor je. Aan de receptie kreeg je uitgelegd dat de entree 150 gulden bedroeg, nu zo'n 70 euro. Voor dat bedrag mocht je een hele avond drinken, behalve champagne natuurlijk. Die verkochten we in drie varianten: zilver, goud en diamant; ofwel 250, 350 en 450 gulden. Ooit vroeg iemand me wat het verschil was en heb ik toen heel eerlijk geantwoord: De prijs, voor de rest zijn ze alledrie hetzelfde. Dat was de honorering voor het meisje dat je een coupe aanbood: als je d'r leuk vond, gaf je haar goud. Vond je haar super: diamant. Daarmee onderscheidde de klant zich ook. Je kreeg niet alleen dubbele aandacht van het meisje, je toonde ook dat je het kon betalen. Hoe vreemd het ook mag klinken: voor veel klanten was het moment dat ze de hoge rekening betaalden, het moment suprême van de avond. Dan kon je aan je zakenrelaties laten zien dat je een solide zakenpartner was voor wie geld geen enkel probleem vormde.'

Herinnert u zich nog de hoogste rekening ooit ?

'Zeker. Eén miljoen gulden, wat nu ongeveer evenveel euro zou zijn. Peter was een man die ontzettend veel geld had. Geld dat hij op dubieuze wijze had vergaard. Hij moest gewoon van die centen af, zoals ik wel vaker merkte bij mensen met smerig geld. Peter heeft tien dagen lang in de Yab Yum gewoond. Ik waarschuwde hem nog: Man, ga nu niet hele dagen zitten wippen, dat houdt geen paard vol. Maar goed, hij zijn zin en de helft van de tijd heeft hij dan ook betaald om te slapen.'

En u heeft al dat geld ook gekregen?

'Reken maar. Omdat het na een tijdje aardig begon aan te tikken, maakte ik toch maar een tussentijdse rekening op. Peter had evenwel geen cheques bij en dus schreef hij op een bierviltje: Goed voor 100.000 gulden. Hij zette er zijn handtekening onder, ik ging ermee naar de bank en ze betaalden me nog ook.'

U begint uw boek met: 'Mevrouw, u hoeft zich niet ongerust te maken! Uw man behoorde niet tot mijn geachte cliënten en komt niet in dit boek voor.' Absolute discretie?

'Wanneer ik op straat iemand ontmoette die ik van de club kende, liet ik het altijd aan hem over om te beslissen of hij me wou kennen of niet. Discretie ging eindeloos ver, want tenslotte moest de zakenman die de Yab Yum binnenstapte, zich safe kunnen voelen. Is dat niet zo, dan word je als zakenman erg vatbaar voor afpersing.'

Wat ook uw lot is geweest.

'Aangezien prostitutie altijd in het criminele hoekje had gezeten, dachten de criminelen dat ik een van hen was. Ze maakten niet het onderscheid tussen mijn chique loungeclub en de gore tenten waar je voor 50 gulden snel even je ding deed. Daardoor kreeg ik ook criminelen over de vloer en lange tijd stoorde dat niemand, zeker de zakenlui niet. Merkwaardig genoeg vonden zij het interessant om een avondje met zo'n maffiabaas aan de bar te hangen.'

'Gaandeweg werd de druk van criminelen echter steeds groter, en dan heb ik het vooral over Klaas Bruinsma, een drugsbaron die uiteindelijk voor het Hiltonhotel in Amsterdam werd doodgeschoten. Op een dag zei Bruinsma tegen me: Theo, ik word je compagnon. Hij vroeg het niet. Hij deelde het mee. Ik vroeg bedenktijd en zo kon ik hem een tijd aan het lijntje houden, maar uiteindelijk moest ik een antwoord geven. Ik heb hem toen gezegd dat ik hem wou helpen te legaliseren door er nog enkele zaken bij te openen. Ik had hem net zo goed kunnen vragen van de Westertoren te springen, dat had hij ook niet gedaan.'

En toen begon de ellende ?

'Ik werd niet alleen afgeperst. Omdat ik weigerde te betalen, dreigden ze mijn zoon en twee kleinkinderen te vermoorden. Ik schaam me niet te zeggen dat ik toen bang ben geweest. Uiteindelijk zag ik geen andere uitweg meer dan de Yab Yum te verkopen. Voor een veel te laag bedrag, want de koper wist natuurlijk ook wel dat hij zich mogelijk moeilijkheden op de hals haalde. Het sterkste was nog dat ik naderhand een extra aanslag van 16 miljoen gulden in mijn nek kreeg van de belastingdiensten, omdat ik de zaak zogezegd veel te goedkoop had verkocht. Gelukkig heb ik dat met de belastingdiensten kunnen regelen.'

Maar u heeft natuurlijk wel véél geld verdiend.

'En er waanzinnig veel opgemaakt. Ik heb veel geld weggegeven, peperdure reizen gemaakt en belachelijk veel geld uitgegeven aan auto's. Zo had ik een Rolls Royce waarmee we klanten van de Yab Yum konden ophalen. Ik heb ook veel geld verbrast. Als ik voor tien dagen op reis ging, dan kostte dat makkelijk dertig ruggen (30.000 gulden of 14.000 euro, nvdr.), maar het grappige was dat als ik weer thuiskwam, er meer geld was binnengestroomd dan ik had uitgegeven. Die hoge return kwam er natuurlijk niet zomaar: ik heb ook massa's geld in de zaak gestopt. Als ik een kamer had laten verbouwen en ze beviel me niet, dan liet ik ze helemaal opnieuw inrichten.'

'Ik heb nu veel minder geld dan de meeste mensen denken. Ik kom niets tekort. Ik kan comfortabel leven en ik heb kunnen zorgen voor iedereen om me heen. Meer hoeft geld toch niet voor je te doen? Ik ben nooit zo met geld bezig geweest, wel met succes. Makkelijk gezegd voor iemand die er genoeg heeft, zie ik u denken, maar ik meen het wel. Dat Henk Van der Meijden volgend jaar in augustus een musical over de Yab Yum in de Amsterdamse Carré zal brengen, doet me meer plezier dan al het geld dat ik heb verdiend. In die periode plan ik overigens een tweede boek vol anekdotes over de meisjes die in de Yab Yum hebben gewerkt.'

Heeft u zelf ooit van uw meisjes geproefd ?

'Ik ben niet de trouwste man ter wereld en ik ben zeker niet de ideale huisman geweest. Ik was drie keer getrouwd en ik heb enkele keren een verhouding gehad. En ja, ik had ook wel eens iets met een meisje uit de club. Maar ik ben nooit verslingerd geraakt aan de dames. Als je de grootste klant van je eigen zaak wordt, dan gaat het fout. Dat heb ik wel geleerd. Vóór de Yab Yum was ik vijftien jaar verslaafd aan gokken. Ik draaide de roulette en achteraf speelde ik zelf. Het geld dat ik mensen eerst afhandig had gemaakt, vergokte ik daarna zelf. Hoe gek kun je zijn !

 http://www.nieuwsblad.be/article/detail.aspx?articleid=GQ32T7UEH

Oostendenaar Peter Labens is sinds begin dit jaar gedelegeerd bestuurder van de nieuwe digitale zender StoriesTV. Komende maand pakt hij uit met twee primeurs: een exclusief interview met Marie-Rose Morel én met kardinaal Danneels.

Stories TV is de opvolger van het vroegere S-TV en is sinds 1 januari 2010 digitaal te zien in heel Vlaanderen en Brussel. NV Vlamex is de licentiehouder, met als gedelegeerd bestuurder Peter Labens. Voor de Oostendenaar was het geen eenvoudige keuze om verder te gaan in de televisiewereld. Hij liet vijf jaar geleden een aanbod van Yves Leterme om een verkiesbare plaats te krijgen links liggen, zegde intussen de advocatuur vaarwel en ook zijn droom om een chambre d'hôtes te openen in de Provence moest wijken.

'Het aanbod van Leterme was een unieke mogelijkheid, maar de politiek is niets voor mij. Ik heb heel lang getwijfeld om te verhuizen naar Frankrijk, maar ik heb uiteindelijk toch gekozen voor StoriesTV. Televisie maken is een stuk van mijn leven en in deze zender zit toekomst. Ik heb ervoor gekozen om de uitdaging aan te gaan in dit toch wel moeilijke verhaal. Onze eerste doelstelling is om door de digitale televisiewoestijn te geraken. We zijn erin geslaagd om een schuldenvrij parcours af te leggen en niet in de rode cijfers te komen. Ons budget is rond tot 2015, dan zal de slag om de digitale kijker beginnen', zegt Peter Labens.

De klemtoon van Stories ligt op het brengen van menselijke verhalen. 'Het heeft geen zin om verhalen te brengen enkel en alleen omdat het om een bekende Vlaming gaat. Het verhaal op zich moet bijzonder zijn', vervolgt Peter Labens, die zich voor de uitwerking liet inspireren door de regionale televisie zoals die oorspronkelijk was. 'We brengen één uur inhoud per dag, die in een lussysteem wordt herhaald. Volgens Bertrand Deconinck, de pionier van de regionale televisie, willen de kijkers weten wat ze kunnen zien op een bepaald tijdstip. Vandaag is dat concept zelfs niet meer op de regionale televisie van toepassing door allerhande bijprogramma's. Wij voeren het systeem opnieuw in. Bij ons zullen de mensen weten wat ze mogen verwachten en wanneer ze het zullen zien.'

Inhoudelijk zal Stories vanaf januari dossiers aanpakken met debatten, maar de kern zal vooral bestaan uit onthullende gesprekken met en opmerkelijke verhalen van bijzondere mensen. Komende maand pakt Stories meteen uit met twee nationale primeurs: een gesprek met Marie-Rose Morel (3augustus) en kardinaal Danneels (23augustus). 'De opnames zijn al achter de rug. Marie-Rose Morel legt voor het eerst uit waarom ze uit het Vlaams Belang stapt en kardinaal Danneels lucht zijn hart na de recente perikelen in de Kerk. In de toekomst zijn ook gesprekken met Fortis-man Karel De Boeck, Marc Reynebeau, Stan Lauryssens, Berthilde Vanroy, Dirk Sterckx, Ivo Versluys en Johan Plateau gepland', besluit Peter Labens. StoriesTV is te zien op kanaal40 van Telenet digitaal

http://www.nieuwsblad.be/article/detail.aspx?articleid=X284968

. 

Klikken op de afbeelding : wat heeft Puccini met de Far West te maken ?

U weet dat de 0000 ons niet nauw aan het hart ligt : een openbare omroep die uitgegroeid is, dankzij de lakse en opportunistische overheid, tot een regimezender, kan ons niet bekoren.

Zoals elke instelling die subsidies ontvangt van de politiek, heeft de VRT zich in een merkwaardige symbiose met zijn opdrachtgevers ontwikkeld tot de  informatie-mastodont van het regime. En passant verzorgt dat zelfde regime ook de ontspanning voor de burgers. Wij hebben nog liever geen amusement, dan het jolige, infantiele en opgeleukte maakwerk dat ons bereikt via Woestijnvis.  De politieke bedoelingen van deze verwende linkselingen zijn inmiddels voldoende bekend.

De nieuwbakken gedelegeeerd bestuurder had het met een typisch neofieten-enthousiasme over "de cultuur" die de 0000 volgens haar aan de gemeenschap levert.  Op televisie is daar nauwelijks sprake van, tenzij de Kampioenen voor een leuke combi "cultuur en ontspanning" doorgaat in de ogen van mevrouw De Preter. Mocht zij Radio Klara bedoeld hebben, dan had ze dit vlakaf kunnen zeggen.

Het leuke aan de nieuwe benoeming van Sandra de Preter is, dat we in het vervolg onze figuurlijke pijlen mogen richten op een dame. Of zij het beter zal doen dan haar voorgangers, is afwachten geblazen. Zij heeft géén ervaring met politiek, noch met syndicaten. Dat is misschien een voordeel, want ze zegde reeds dat als het beleid financieel in de soep draait, de overheid minder streng reageert dan de privé sector. Dat belooft. 

Een zaak leek duidelijk : ministerin Ingriet Lieten zal ongetwijfeld haar discipel goed begeleiden, in het oog houden  en introduceren in de fijne wereld van de politiek en zijn intriges. Iets waar Bourgeois met zijn verzuurd karakter en zijn sterke ik-mentaliteit nooit toe gekomen is. Bourgeois is een kille mensen-consument. Op dat vlak is Lieten veel handiger, zij heeft bedrijfservaring.  Bourgeois heeft enkel ervaring met zijn vrouw.

De Preter is handelsingenieur van opleiding en werkt sinds 1998 bij uitgeversbedrijf Sanoma Magazines België, de groep achter tijdschriften zoals Libelle, Flair en tot voor kort Humo. In 2006 werd ze er aangesteld als tijdelijk gedelegeerd bestuurder. Vóór Sanoma was ze actief bij onder meer het tabaksbedrijf British American Tobacco en de voedingsbedrijven Delacre en Barry-Callebaut.

"Ik ben een mediavrouw in hart en nieren", reageerde de kersverse bazin. "Ik kijk er op een positieve manier naar uit. Ik zal de komende maanden in dialoog treden met de mensen binnen het bedrijf en over de beheersovereenkomst discussiëren. Ik leer snel", legde de nieuwe CEO haar plannen uit. Het zal nodig zijn, want er zwemmen nogal wat haaien riond in haar nieuwe professionele omgeving.

Aan een overdosis bescheidenheid lijdt zij alleszins niet, deze  dame uit het Gentse.

De uitdagingen zijn niet min. Er is het besparingsplan, waarbij de openbare omroep 65 miljoen euro moet besparen in de periode 2010-2012, en dit najaar moet er met de Vlaamse regering onderhandeld worden over een nieuwe beheersovereenkomst, die de opdracht van de VRT opnieuw moet uittekenen. De Preter kijkt er alvast naar uit deze "boeiende uitdagingen" aan te gaan.

De algemene vergadering van de VRT zal binnenkort samengeroepen worden en daarop zal de Vlaamse regering De Preter officieel voorstellen als nieuwe gedelegeerd bestuurder. Op 15 september zal de nieuwe CEO het roer overnemen van interim-manager Piet Van Roe. De komende maanden zal de Vlaamse regering overleggen met Van Roe en de raad van bestuur van de VRT om de overgang te organiseren.

Helaas wordt onze mening niet gevraagd, dus we kunnen ze best geven : een terugschroeven van 3000 naar 500 personeelsleden, elke medewerker ondertekent een charter van neutraliteit voor de uitoefening van de opdrachten. De omroep heeft een Vlaams karakter en is verplicht in zijn uitzendingen minimaal 50% Vlaamse muziek ten gehore te brengen. Alle Vlaamse kunstenaars uit om het even welke disciplines treden regelmatig en gedoseerd op het voorplan. Ook alle belangrijke culturele gebeurtenissen worden door de VRT verslagen en voorgesteld.  Politici van alle niveaus kunnen enkel optreden in nieuwsprogramma's.  De nieuwsberichten worden neutraal medegedeeld en duidingsprogramma's worden afgeschaft. Voor de 2500 af te danken personeelsleden, wordt een afvloeiingsregeling gepland, aangepast aan de diverse statuten. Vastbenoemden worden in disponibiliteit gesteld en desnoods overgenomen door andere diensten van de Vlaamse administratie (of desnoods bij de federale overheid) Een nieuwsanker kan bijvoorbeeld optreden als omroeper bij de NMBS om de vertragingen aan de reizigers mede te delen.   Contractuelen genieten van de ontslagregeling voor werknemers.

Als mevrouw De Preter ons nodig heeft : op ons kan ze rekenen.

Savat

Bijlagen:
vrt300.jpg (20.3 KB)   

Het geval "Sloggi".

Waarde redactie,

Alhoewel het komkommertijd is en er aldus weinig echt nieuws te rapen valt, zijn er toch zo van die "feiten" die in het oog springen. Zo is er momneteel het "sloggi" geval.

De belgische waakhond over reclame en aanverwanten heeft de nieuwste affiches van lingeriefabrikant "Sloggi" taboe verklaard en de firma verplicht deze "aanstootgevende" afbeelding te verwijderen over het ganse belgische grondgebied. Bij nader toezien blijkt bewuste affiche reclame te maken voor damesslipjes.Een (mooie digitaal bewerkte) foto laat ons enkele jongedames, weliswaar langs rugzijde, bewondereren die sloggislipjes dragen in de klassementskleuren van de tour de France. Vroegere affiches van Sloggi in dezelfde trend bleken toen geen hinderpaal te vormen. Blijkbaar komt daar nu verandering in. Ik vermoed dat ook dat hier druk uitgeoefend werd door 'individuen" die dit soort affiches liever zien met reclame voor boerka's en kopvodden. Het is toch opmerkelijk hoe de laatse tijd omzichtig omgesprongen wordt met woorden en beelden die voor ons, autochtonen, tot het alledaagse behoorden, maar die voorbepaalde hier aangespoelde bevolkingsgroepen slecht voor hun ogen en religie zijn.

Het geval "Sloggi" zal bij velen niet in de geest blijven hangen maar het is wel het zoveelste teken aan de wand dat er wel degelijk "censuur" aan de gang is om anderen hun "goesting" te geven.

mvg Senior

Schepen Guy Lauwers vervangt Patrick Janssens de komende weken als burgemeester. Janssens is met vakantie in het land van de rechts-extreemgevaarlijke mannetjesputter, Berlusconi. 

Woensdagavond, na de viering van de nationale feestdag, is  Janssens vertrokken voor een trip door Italië. De komende drie weken neemt schepen Guy Lauwers (ook sp.a) het roer in handen. Of zoals hij het zelf uitdrukt: “Ik hou de winkel open.” Tot meer is hij ook niet in staat.

Lauwers zal zich niet vervelen, want naast zijn eigen bevoegdheden - Leefmilieu, Decentralisatie, Patrimoniumonderhoud, Stads- en Buurtonderhoud en Openbare Werken - neemt hij ook nog die van zijn collega’s Monica De Coninck, Robert Voorhamme en Marc Van Peel waar. Zo wordt de plaatsvervangende burgemeester onder meer bevoegd voor de haven, onderwijs, economie, sociale zaken en het OCMW.

Veel macht in de handen van één man dus. Maar het gaat slechts om het behandelen van lopende en dringende zaken. Vanaf volgende week telt het college tijdelijk slechts drie leden. Naast Guy Lauwers zijn enkel de schepenen Luc Bungeneers (Open Vld) en Leen Verbist (sp.a) op hun post. Het Sprekend Kostuum (Philippe Heylen) is er tussenuit gemuisd zonder veel te zeggen en Epo van Campenhout die zit in een ver buitenland.

Velen van onze allochtone broeders en zusteren zijn naar hun Prachtland. Antwerpen wordt een klein beetje Antwerps. Angeltjes gaat het rustigaan doen de komende weken tot rond Antwerpen-kermis op 15 augustus.

Ray

Desmond Tutu, de Nobelprijswinnaar voor de Vrede in 1984, wil niet langer in het openbaar verschijnen.

De 78-jarige Zuid-Afrikaan is van plan zich toe te spitsen op zijn familie. "Ik heb alles gedaan wat ik kan", zegt de voormalige aartsbisschop van de Anglicaanse kerk in Kaapstad. "Ik denk dat ik nu tijd nodig heb voor die dingen die ik altijd heb willen doen".

De man is wel van plan om nog één keer per week te werken voor 'The Elders'. Dat is een organisatie van oud-leiders en Nobelprijswinaars die zich buigt over verschillende conflicten.

U herinnert hem zich nog, de bescheiden Engelse mobieltjesverkoper, Paul Potts, die tijdens een Britse talentenjacht de wereld verbaasde met de aria "Nessun Dorma" uit Turandot. Dezer dagen heeft hij een Nederlandse opvolger, Martin Hurkens.  Het Italiaans van Martin is niet perfect maar stukken beter dan het Nederlands van Blondmans die de introductie verzorgt. Zulke exemplaren van het vrouwelijke ras doen mijn begrip voor de Elio's uit onze samenleving toenemen.

Savat

Wij zitten in de jaarlijkse periode van hoge depressies,  het Noordelijk Halfrond reikthalst hunkerend naar de de warme stralen van Laura en de Vlaming heeft zich neergevlijd op warme Zuiderse stranden of koele berghellingen : na 11 juli rust Vlaanderen, zelfvoldaan en tevreden.  Na 21 juli waakt politiek belgië, stiekem en steeds bereid de gelaten Vlamingen een loer te draaien. Zo is de traditie, waarom een goed gebruik veranderen ?

Op geheime locaties, die al lang niet geheim meer zijn, overleggen onvermoeibaar de dames en heren die het nieuwe belgië aan het boetseren zijn. Gehuld in democratisch stilzwijgen.  De grote geheimzinnigheid van de eerste dagen is nochtans aan het wegebben.  Nieuws sijpelt naar buiten. De beoogde stilte wordt regelmatig doorbroken : de bevolking hoort niet alleen de luidruchtige Zwarte Kraai "non-non" krassen als haar vriendjes de ecologisten niet mogen meespelen, ook andere geluiden dringen door tot de buitenwereld.

Vandaag blokletteren de kranten dat de NVA de eerste "vette vis" geserveerd krijgt.  Het kientjesgeld wordt gesplitst. Zou gesplitst worden. Kan gesplitst worden. Eigenlijk wil men het liever niet splitsen, maar er zal een "compromis" gevonden worden om te doen alsof het gesplitst wordt.

Mogen we het probleem, zonder te technisch te worden, even toelichten in grote lijnen ?  De opbouw van de sociale zekerheid bestaat uit een aantal hoofdelementen : pensioenen, werkloosheidsvergoedingen, ziekteverzekering, gezinsbijslag, arbeidsongevallen en beroepsziekteverzekering en jaarlijkse vakantie voor de arbeiders.

Deze grote waaier van solidariteit tussen de werkende burgers van het land onderling met al de anderen,  wordt gefinancierd via afdrachten op de arbeid. Werknemers staan zowat 13,5% van hun wedde af aan de sociale zekerheid en de werkgevers betalen ongeveer 35% van de bruto lonen aan de RSZ. In totaal verdwijnt bijna 50% van de arbeidsopbrengsten naar solidariteit. Met vaste percentages worden die afdrachten verdeeld over de hoofddcomponenten van de sociale zekerheid. (tussen haakjes :  deze situatie verklaart de dure lonen in het land B voor buitenlandse investeerders en voor binnenlandse ondernemingen die zich gaan vestigen waar de solidariteitslasten lager of quasi onbestaand zijn).

De sociale zekerheid is een zuivere federale bevoegdheid en wie aan deze heilige koe wil raken, stuit op groot belgisch verzet : de solidariteit wordt doorbroken, roepen de vakbonden en de Walen, want het zijn de Vlamingen die zorgen voor de meerderheid van de RSZ-inkomsten, terwijl de Walen de grote afnemers zijn.

De bedragen van de kinderbijslag zouden vanuit de RSZ overgemaakt worden aan de gemeenschappen en deze zouden instaan voor de verdeling aan de rechthebbenden. Op die manier is het mogelijk dat er extra's uitbetaald worden, wat een van de bedoelingen is van de NVA. De Vlaamse regering heeft in haar programma een extra-kinderbijslag ingeschreven tijdens deze legislatuur. Méér gezinsbijslag voor Vlaanderen, met andere woorden, zoals we hier al bij herhaling hebben vastgesteld, vooral meer kientjesgeld voor de vele allochtone kroostrijke gezinnen.

Dan is er nog het complexe probleem Brussel. Onder welk stelsel gaan onze hoofdstedelingen vallen ?  Het schijnt dat der NVA een puzzel heeft in mekaar gestoken, die zo ingewikkeld is, dat hij aanleiding zal geven tot verwarring, contestatie en misbruiken (dat laatste is op zich voordelig voor vele rechthebbenden en past helemaal in de belgische filosofie, iedereen die kan besteelt de staat).

Als u ons toelaat : het doorspelen van de kinderbijslaggelden naar gemeenschappen of gewesten, is niet zozeer een vette dan wel een dode vis. Het is niet omdat u van bank verandert, dat uw werkgever u meer geld zal storten op uw bankrekening.  Als u een extraatje wil, zal u daar zelf moeten voor zorgen. De afdrachten van de arbeid worden nog steeds federaal ingezameld en via een overbodige tussenstap doorgesluisd naar de gewesten of  gemeenschappen in plaats van rechtstreeks naar de rechthebbenden.  Waar is de autonomie ?   Zolang Vlaanderen zijn eigen sociale afdrachten niet in eigen handen heeft, kan het geen eigen sociaal beleid voeren.

Het is ook duidelijk dat als dit ballonnetje over de kinderbijslag in de media prijkt, dit een bewuste lek is.  Deze regeringsonderhandelingen  bevestigen wat onvermijdelijk is : het wordt een opeenstapeling van compromissen, ingewikkelde toestanden, toegevingen die niemand tevreden stellen en wederzijdse blokkeringen die een dynamisch beleid onmogelijk maken. 

Dat de neofieten van de NA gerold worden, deert ons niet. Dat Vlaanderen zal blijven opdraven voor de federale solidariteit (zeg maar de wettelijk vastgelegde rooftochten) dat is wel een kwalijke zaak. En over het zogenaamd communautaire luik, willen we zelfs niet nadenken.

Ray

Het is toch onder de bevoegdheid van Janssens dat de pitta bars, de telefoonwinkels, de internetwinkels, de halal-beenhouwerijen, de geldwinkels, de tapijtenwinkels, de VZW 's met muntthee, de tweedehands-auto garages en de einde-ramadan te voorschijn getoverde slachtplaatsen ontstaan ?

Dat moet voor een burgemeester van zijn carrure en zijn allure meer dan bevredigend zijn ? Doel en eigen klasse bereikt. Of was dat niet zijn bevoegdheid en verandert de wereld en de stad uit zichzelf onder een geniale burgemeester ? Neen toch ?

Een grote brug, of een lange tunnel om over of onder de wantoestanden door te rijden, bewijst dat de trouwe poorters flink werken en zich reppen om 's burgemeesters electoraat blind te onderhouden en te voeden.

Ik heb me ooit laten wijsmaken dat, om een hondje zindelijk te maken, je de hele kamer vol moet leggen met krantenpapier, en iedere dag neem je een paar bladen weg tot je hondje nog op een enkele gazet sch... en die gazet zwier je dan buiten en hups ! Hondje doet niet meer in huis. Janssens staat nu eigenlijk enkel nog op Lex Molenaar.

Jade

In Het vrije volk van 22 juli 2010 werd een interessante analyse gepubliceerd van Peter Pan onder de titel “Mislukte integratie verklaard als verstoord bestuurlijk proces”

De auteur stelt zeer terecht dat minderheidsgroepen altijd op natuurlijke wijze moeten opgaan in de samenleving en zich daarom moeten aanpassen en dat dit altijd overal ter wereld het geval was, behalve de laatste decennia, meer bepaald in Europa.

In normale gevallen is een dergelijke integratie immers binnen één generatie voltooid maar met gesleutel en gepruts - zoals van een loodgieter die geen koper van plastic kan onderscheiden - ontstaat een soort cyclisch bestuurlijk proces dat als een wandelend-pad-analyse model zich zelf steeds meer ontregelt.

Peter Pan neemt de Nederlandse grondwet als toetssteen voor wat er gebeurt. Hij stelt vast dat de uitvoerende en gerechtelijke macht de legitimiteit van hun acties putten uit de grondwet en dat de voornaamste acties van de uitvoerende macht ordehandhaving en subsidieverstrekking is.

Maar ook dat de acties voorgesteld door pijlen van daaruit doorlopen naar de immigranten-gemeenschap. Een terugkoppeling naar de grondwet is er niet of functioneert niet waar als praktisch gevolg van het eenrichtingsverkeer men doet alsof de grondwettelijkheid uit het model kan geschrapt worden. In België zijn wij allen ten zeerste vertrouwd met dit fenomeen, vandaar het nut van dit stukje.

In Nederland stelt de auteur heeft men alleen nog maar te maken met de ordehandhaving, de subsidieverstrekking en het gerecht. Zij alle zijn onderling verbonden met elkaar en met de immigranten-gemeenschap. “Alle vier de stations koppelen dus terug van en naar elkaar en dat is het cybernetische bestuurlijke model.”

Normaal zou het model binnen één generatie convergeren tot de stabiele eindtoestand van het niveau van de oorspronkelijke inwoners omdat de immigranten dan ingeburgerd zijn. En de uitvoerende macht en de rechterlijke macht dan geen verschil meer tussen allochtonen en autochtonen kunnen vaststellen

Zoals in België en de meeste Europese landen convergeert het model in Nederland echter niet tot een stabiele eindtoestand. “Integendeel het divergeert en extrapoleert, het vliegt de pan uit en het gaat op de loop.” Het gaat met andere woorden zijn eigen leven leiden. Waar hebben we dat nog gehoord?

Het cyclische karakter schuilt in de steeds weerkerende golven van immigratie en de a-posteriori regularisaties over de generaties immigranten heen gekoppeld aan subsidiestromen.

Maar ook binnen de generaties zijn er talrijke cycli waarin ordehandhaving, subsidieverstrekking en rechterlijke macht hun positie ten opzichte van de migrantengemeenschap telkens weer opnieuw moet trachten te bepalen.

De invloed van de Nederlandse Grondwet resulteert in enkele opmerkelijke resultaten met een grootste gemene deler: een uitgelokte tweedeling in de samenleving.

1) Obstructie van het politieoptreden:

De non-discriminatie gronden in de Nederlandse Grondwet hebben geleid tot de permanente obstructie van de norm- en ordehandhaving bij de uitvoerende macht met betrekking tot de minderheden. Hierdoor werd de aanpak van wantoestanden en onaangepastheden bij religieuze etnische minderheden dus ontzien. Hierdoor ontstaat er op aangeven van de Grondwet een tweedeling in de samenleving. In het kader van het cybernetische proces heeft de ordehandhaving dus niet de juiste actie kunnen ondernemen tegen wangedrag en onaangepastheden. Daardoor raakte het proces van welke handhaving dan ook out of control.

2) Vervaging normbesef:

De onrechtmatige bevoordeling van religieuze etnische minderheden in de Grondwet leidde er toe dat het normbesef van de Nederlanders niet op de agenda stond

Wanneer de oorspronkelijke bevolking niet in staat is zijn eigen normen aan de immigranten op te leggen dan kan er van een integratieproces geen sprake zijn. Er wordt dan simpelweg niet geïntegreerd tot in de zoveelste generatie. Het is de fatale fout in het cybernetische model op aangeven van de Grondwet uit 1983.

Als onvermijdelijke terugslag ver in de toekomst kunnen dan de rollen opeens worden omgedraaid en gaat de minderheid zijn normen en waarden dicteren aan de meerderheid. Hiervoor moet dan aan twee voorwaarden zijn voldaan:

- de vrijheid van meningsuiting moet behoorlijk worden ingeperkt.

- etnische minderheden moeten in de Grondwet hun bevoorrechte uitzonderingspositie weten te behouden.

Een groot staatsman verklaarde ooit: “De fascisten zullen ooit terugkomen als anti-fascisten. Door de vervaging van het normbesef wordt dit fascistoïde gedrag als het ware uitgelokt.

3) Het aanjagen van de criminaliteit:

Door deze laissez faire politiek op basis van de Grondwet ontwikkelde zich in het vrije spel der krachten een steeds groter gebrek aan normbesef bij allochtone jongeren en dat leidde vervolgens bij iedere cyclus weertot een steeds groter wordende criminaliteit. Vanaf hier werd een terugkoppeling naar de Grondwet, die matigend had kunnen optreden node gemist. Maar de Grondwet kan niet nadenken. Maar de subsidiegevers wel: lang heeft de overheid gedacht dat door de allochtonen op alle mogelijke manieren ter wille te zijn zij als vanzelf wel zouden integreren. Een wel heel naïeve gedachte.

4) Het vergoelijken van de criminaliteit:

Maar ook het gerecht bleef ernstig in gebreke. Er was daar - op basis van de Grondwet - sprake van een zo overmatig begrip voor de culturele verscheidenheid dat de criminaliteit van allochtonen aanvankelijk lichter werd bestraft dan die van autochtonen. Als gevolg hiervan divergeerden het kleinburgerlijke recht en de basale moraliteit. De burgers herkenden op een gegeven moment hun eigen moraliteit niet meer in het gesproken recht. Dit verscherpte de tweedeling in de samenleving.

5) Het opblazen van subsidiestromen:

Art1 Grondwet 1983 blijkt op deze wijze al bijna dertig jaar een ongekende subsidiestroom uit te lokken bij de uitvoerende macht en dan met name bij de subsidieverlenende instanties.Op deze wijze wordt bij iedere cyclus het wangedrag, de criminaliteit en de onaangepastheid van minderheden in onze samenleving in steeds grotere mate beloond. De non-discriminatie gronden hebben zo een autonome en subsidie aanzwengelende functie gekregen. Een volstrekt falende terugkoppeling in een ongewenst cybernetisch systeem.

Het zijn deze gigantische subsidiestromen die elke mathematisch verwachtingspatroon uit het integratieproces hebben geslagen.. De erkenning zelfs door afbouw van subsidiestromen zou leiden tot onlusten en ongeregeldheden. Daarom mag deze waarheid niet geweten of erkend worden omdat de verantwoordelijkheid dan zou komen vaststaan door bewezen feiten.

Deze vijf kenmerken sociale en bestuurlijke realiteiten behoeven zoals alle Vlamingen in België weten geen grondwet of immigratie. Zij zijn in de zuidelijke Nederlanden gewoon de banale realiteit sinds 180 jaar, niettegenstaande de theoretische grondwettelijke gelijkheid.

Afgezien van deze belangrijke en voor burgers van het koninkrijk der Nederlanden wellicht verbluffende realiteit is het absoluut noodzakelijk deze materie te onderzoeken van uit een multi-nationaal of supranationaal perspectief.

Art 1 van de Nederlandse grondwet van 1983 en artikel 14 van het Europees Verdrag tot Bescherming van de Rechten van de Mens en de Fundamentele Vrijheden bepalen dat discriminatie wegens godsdienst niet is toegestaan.

Art 14 EVRM Europa luidt als volgt: Verbod van discriminatie Art. 14

“Het genot van de rechten en vrijheden die in dit Verdrag zijn vermeld, moet worden verzekerd zonder enig onderscheid op welke grond ook, zoals geslacht, ras, kleur, taal, godsdienst, politieke of andere mening, nationale of maatschappelijke afkomst, het behoren tot een nationale minderheid, vermogen, geboorte of andere status.”

Dit artikel over non-discriminatie gronden beschermt religieuze etnische minderheden tegen discriminatie.

Het is echter strijdig met de andere bepalingen van het verdrag omdat het de wederkerigheid niet stipuleert en dus de meerderheden discrimineert op basis van een veronderstelde intentie.

Daarmee schendt het verdrag het gelijkheidsbeginsel tussen de Europese burgers en schendt zelf de mensenrechten van laatstgenoemden.

Dit verdrag is dan ook niet toepasbaar, fascistoïde van aard en moet hoogdringend gewijzigd worden.

De formulering van de Nederlandse grondwet die de bepalingen overnam legde dan ook en uiteraard de grondslag voor een tweedeling in de Nederlandse samenleving waar belangengroepen zich kunnen winkelen op basis van de zogenaamde positieve discriminatie die uiteraard en a fortiori strijdig is met het gelijkheidsbeginsel en de fundamentele rechten van de autochtone bevolking.

Afgezien van de absolute noodzaak van wederkerigheid ter verzekering van de handhaving van het gelijkheidsbeginsel dat als grondslag dient voor bepalingen omtrent het verbod op discriminatie mag men stellen dat het ten zeerste de vraag is of de Islam of enige ander allochtoon en geïmporteerd gedachtegoed wel degelijk een Godsdienst is en niet eerder een religieus geïnspireerde politiek doctrine.

Van alle termen die art 14 EVRM gebruikt is het woord Godsdienst het enige dat niet kan getoetst worden aan objectieve en controleerbare maatstaven.

Artikel 14 is dan ook een wangedrocht en een creatie van kortzichtige politici en regeringen die zich wentelden in eigen machtswellust en het lef hadden een internationaal verdrag af te sluiten zonder hun bevolkingen of intelligentsia te raadplegen over aangelegenheden die hun rechten daadwerkelijk verminderden op arbitraire, irrationele en onbillijke wijze.

Het is zonder meer en logischerwijze duidelijk dat een vermeende religie die zijn onderwerping aan het gezag van de door de lekenstaat gestelde rechtsorde niet eenduidig en op algemeen aanvaarde manier kan bewijzen en ook permanent kan blijven bewijzen, geen enkele bescherming mag of kan genieten zonder de fundamentele mensenrechten van alle anderen en dus de meerderheid te schenden.

Om deze reden is artikel 14 dan ook ondemocratisch zo niet fascistoïde te noemen, en in strijd met de fundamentele rechtsbeginselen van elke geciviliseerde rechtsstaat.

Lucky9