Angeltjes

"Gelukkig, u zit achter tralies, u bent een gevaar voor de maatschappij, u bent uitschot"

Eén der populairste televisiereeksen in China heet Vraaggesprek voor de executie. De titel van het programma geeft letterlijk de inhoud weer: ter dood veroordeelden kunnen een laatste keer praten over hun daden slechts enkele uren voor hun terechtstelling.

In de middeleeuwen waren publieke terechtstellingen schering en inslag. Bij stadspoorten, op galgenakkers en elders bengelden veroordeelden aan de strop om duidelijk te maken dat men niet straffeloos de wet kon overtreden. De executies waren populair, voor het publiek althans: met een mengeling van sensatiezucht en huiverend medelijden stonden ze te gapen naar het doodsspektakelDe Chinese TV-show houdt elke zaterdag 40 miljoen kijkers aan de buis gekluisterd. Het concept van de show is heel eenvoudig: de moderator, mevrouw Ding Yu, ontmoet onder strenge begeleiding van cipiers, een ter dood veroordeelde, die het ministerie van justitie haar ter beschikking stelt. Om het ijs te breken, vertelt ze eerst wat over koetjes en kalfjes, vraagt bv. naar zijn favoriete film, en komt dan te zake, want het kijkerspubliek wil alle details over zijn criminaliteitsverleden horen. Als alles volgens plan verloopt, dan krijgt ze misschien nog een kleine spijtbetuiging uit hem geperst vooraleer de gevangene, voorzien van hand- en voetboeien, afgevoerd wordt. Niet lang daarna krijgt hij een kogel of een gifinjectie.

Gevoelens zijn taboe, schandalen gegeerd. Een homosexuele moordenaar zorgde voor hallucinante kijkcijfers, want homosexualiteit is taboe. Hij zou tijdens een ruzie om mannenliefde zijn moeder gedood hebben. Helemaal op het einde van het gesprek verzoekt hij Ding Yu zijn hand te schudden vooraleer hij moet sterven. De moderator aarzelt, raakt hem met één vinger aan en trekt dan snel haar hand terug. Later zal ze verklaren dat er te veel vuil onder zijn nagels zat en ook theatraal dat ze lang een raar gevoel, een onbeschrijflijk gevoel, in die bewuste vinger had.

Niet alleen presenteert Ding Yu deze show, ze heeft het concept uitgevonden. Ze vindt niet dat ze de veroordeelden ten toon stelt: Ze willen gehoord worden, meent ze. En ja, als ze tegenover haar plaats nemen, dan voelt ze wel een beetje medelijden. Maar ik sympathiseer niet met hen, want ze moeten betalen voor wat ze misdaan hebben. Ze verdienen hun straf. Tegelijkertijd geeft ze toe dat ze de geëxecuteerden wel al in haar nachtmerries gezien heeft. Ze was echt onder de indruk, zegt ze, en ook dat het haar geen goed gedaan heeft. Ze heeft zo veel afval in haar hart. Haar baas Lu Meijin stelde in een verklaring aan de Britse BBC dat de reeks niet bedoeld is als amusement, maar wel om volgens de regeringsrichtlijn te informeren en op te voeden. Wij willen dat de kijkers gewaarschuwd worden. Als ze verwittigd zijn, dan kunnen tragedies misschien vermeden worden, dat is goed voor de samenleving. En verder: zijn moderator Ding Yu is zonder meer goed voor de samenleving, zowel voor de tv-kijkers als voor de misdadigers: de schone bij de beesten.

Alhoewel de doodsshow al vijf jaar geleden bij een plaatselijke zender in de provincie Henan in Centraal-China van start ging, is het westen er pas door de BBC-documentaire op attent geworden. 250 doodsgesprekken heeft Ding Yu al gevoerd slechts 5 veroordeelden hadden een gesprek geweigerd. Naar schatting laat Peking elk jaar 2000 gevangenen terecht stellen. Dat zijn meer doodsvonnissen dan in de rest van de wereld samen. Dat de door de overheid toegestane documentaire van de productiefirma LIC China veel ruchtbaarheid gekregen heeft, had Peking niet mee gerekend. Toen de partijbonzen zich bewust werden van de omvang van het materiaal, dat de BBC wou gebruiken, waren ze uitermate bezorgd. Mevrouw Ding mag tot nader order niet meer met buitenlandse media praten. BBC-2 heeft op 12 maart de documentaire uitgezonden, met als ondertitel een aspect van China, dat voor de wereld verstopt had moeten blijven.

Floriaan Terbeke

Afrikaners is deesdae verward, want hulle weet nie waar hulle aan of af is nie.

Meer as n miljoen Afrikaners het reeds uit hul geboorteland Suid-Afrika gevlug, en hulle woon meestal in Engelstalige lande oorsee, maar daar is ook duisende in Europa. Diegene wat in Suid-Afrika oorgebly het (hulle tel sowat 2,5 tot 3 miljoen), weet nie wat om te doen nie moet hulle bly waar hulle is, moet hulle na n ander deel van Afrika vlug, of moet hulle ook maar probeer om na n oorsese land te vlug.

Indien die ANC oor sowat 18 maande die volgende algemene verkiesing wen, en as die meerderheid meer as 66% is, kan en sal die ANC die land se grondwet eensydig in hul guns verander. Hoe nader die tyd kom, hoe meer oortuigend raak die ANC, en hoe erger word misdaad in die land. Vele deskundiges, en vele blankes vrees vir n burgeroorlog.
Aan die een kant is dit miskien n goeie ding dat daar sulke dreigemente is, want hopeloos té veel blankes rus op hul louere, en doen niks om hul toekoms te beveilig nie. Aan die ander kant is daar darem nou die goeie nuus uit Europa dat die Afrikanervolk se hulpkrete uiteindelik gehoor word. Dat 48 lede van die Europese Parlement die petisie teen Plaasmoorde onderteken het, is voorwaar goeie nuus!

Die nuus is so goed in sekere oorde ontvang, dat sommige Afrikaners dink die gevaar het reeds verdwyn. Vreugdesvure brand orals en Afrikaners wil nou net trek. Trek na hul volkstaat. Niemand weet egter waar daardie volkstaat sal wees nie, en of die ANC so-iets sal toelaat nie. Feit is, die volk wil nou trek!

n Rubriekskrywer, Louis Marais, skryf onlangs op die Praag-webwerf (Praag = Pro-Afrikaanse Aksiegroep): Volkstaat, Volkstaat hier kom ons!
Die swartes beweer dat die blankes almal setlaars is, dat die blankes alles wat hy besit van die swartes gesteel het, en dat die hele land (Kaapland ingesluit) nog altyd aan die swartes behoort het.

Louis skryf dat n volkstaat nou die Afrikanervolk se enigste keuse op oorlewing is, aangesien Europa nie 3-miljoen Afrikaners met ope arms gaan ontvang nie. Dan vra hy die vraag: Waar gaan ons toekomstige volkstaat, of Afrikanerrepubliek, wees?

In 1948, toe die Afrikanervolk vir die eerste keer beheer oor die hele Suid-Afrika geneem het (nadat die Engelse apartheid ingestel het en die land met n ystervuis regeer het), kon die destydse Eerste Minister, dr D F Malan, net gesê het:Ons verdeel nou hierdie land in twee gelyke dele een vir die swartes, en een vir die wittes, maar ongelukkigb het hy dit nie gedoen nie.

Die Afrikanervolk (of dan die totale blanke gemeenskap) sou dan 600 000 vk km van Suid-Afrika kon kry, maar nou sal ons slegs op sowat 60 000 vk km kan staat maak. Die beste besluit wat dr Malan sou kon geneem het, sou wees om die noordelike, of oostelike helfte van die land aan die swartes gegee het, en die res van die land tot n konfederasie te verklaar het. Die Afrikaners, die Engelssprekendes, die Asiërs, en die bruinmense (of Xhoi-Xhoi en Xhoi-San) kon dan elkeen sy eie kanton (soos in Switserland) gekry het. Kaapstad en Port Elizabeth kon dan as Federale hoofstede gedien het, en elke etniese groep kon sy eie kanton-hoofstad gestig het. Die oostelike deel met Port Elizabeth as hoofstad kon die Engelstalige deel van Westerland (of Suiderland) gevorm het, terwyl Kaapstad die federale hoofstad van die Afrikaanstalige deel gevorm het.

As mens die Afrikanervolk se geskiedenis bestudeer, asook dié van ander volke in Suider Afrika, dan kom n mens tot die slotsom dat die Wes-Kaap en die Noord-Kaap die beste deel vir n volkstaat is.

Die grootste konsentrasie van Afrikaners (sowat 1-miljoen) woon in die Gauteng Provinsie, en veral in die Pretoria-omgewing, maar terselfdertyd woon daar omtrent 10-miljoen swartes wat ook hoop ons dié provinsie hul eie te maak. Dit is ook die provinsie waar die meeste misdaad gepleeg word.

Sommige Afrikaners wil dat die volkstaat die land se rykste gedeelte insluit. Daardie gedeelte strek van Witbank en Middelburg in Mpumalanga, tot by Welkom in die Noord-Vrystaat, en loop met n wye draai om Johannesburg. Dit sluit Ermelo en Standerton in.

Dan is daar ander Afrikaners wat n bietjie meer realisties is, en wat redeneer dat n gunstige demografie en historiese regte meer werd is.

Die Karoo is Suid-Afrika se ylste bevolkte streek, en die swartes het geen historiese regte daar nie. Die Xhoi (bruin mense) woon al 20 000 jaar daar, en die Afrikaners sowat 300 jaar. Die paar honderd swartes wat tans daar woon, het maar eers die afgelope 50 jaar daarheen verhuis.

Orania, wat aan die wesoewer van die Oranjerivier (deesdae GARIEPRIVIER genoem) lê, sal die hoofstad van die beoogde volkstaat wees, en sal die oostelike grensdorp wees. Die taal Afrikaans, word deur sowat 90% van alle bewoners in die Karoo gepraat, en Afrikaners se agterstand in elke distrik wissel van 2 500 tot 50 000.

Lambertsbaai, wat aan die Atlantiese kus lê, kan die volkstaat se alternatiewe hoofstad wees. In tye van nood, wanneer die res van Suider Afrika se lughawens moontlik gesluit sal wees, sal Lambertsbaai vir die Afrikanervolk van onskatbare strategiese belang wees, want dit sal die enigste verbinding met Europa wees.

Die Clanwilliamdam in die Olifantsrivier, wat maar net 70km van Lambertsbaai is, bied genoeg water om aan die behoeftes van honderde duisend inwoners aan die Weskusgebied te voorsien.

Peter Murray

Gisteren stapten de Brusselse moslims in een Grote Witte Mars samen voor vrede. "Ja, ik ben van plan om mee te gaan", zegt Shera in De Standaard. Zij is Brusselse, moslima van de sjiietische kant en politica bij de rode kameraden van "niets in de handen, alles in de zakken en niet te veel in het koppeke". Een eerbare ideologie die lichtjes ontspoord is.

"Ik kwam nooit in zijn moskee. Maar ik weet wel dat de overleden imam een open en erudiete man was. Zeer populair in de buurt, ook. Hij was een Marokkaanse soenniet die zich bekeerd had tot het sjiisme, zoals dat beleden wordt in Iran en Syrië. Dat komt steeds vaker voor, de laatste jaren, zon bekering., want wij zijn de goeden en de soennieten zijn geniepige ruziemakers". Dat laatste zegde Sheherazade Idrissi niet, dat fantaseren wij erbij omdat het wel de mening is van vele sjiïeten."De dader was een salafist bij wie de stoppen waren doorgeslagen, wellicht uit woede over de gebeurtenissen in Syrië. Dit was geen religieuze, maar een politieke aanslag. Een eenmansactie ook, er zit gelukkig geen groepering achter.". Hier vertelt de moslima een waarheid als een kameel : "Het was geen religieuze maar een politieke aanslag". Zelden hebben we het zo duidelijk horen toegeven : de vermenging godsdienst-politiek is het wezen van de islam zelf. En Shehera heeft het keurig vertolkt. Mercikes.

Zij maakt zich ook andere grote zorgen : Ik ken hier veel ouders die met de handen in het haar zitten. Die elke dag hun hart vasthouden, omdat ze bang zijn dat hun kinderen in handen van extremisten zullen vallen. Onlangs hoorde ik nog het verhaal van een jongen die besloten had om naar Jemen te vertrekken, voor een grondige studie van de Koran. Zo'n jongen is een vogel voor de kat".

Ze wijst in de richting van Zuidstation. "Daar" zegt ze. "Aan de Stalingradlaan, daar vind je heel veel boekhandels waar je terecht kunt als je je wil verdiepen in de islam. Het probleem is dat je er geen enkel boek zal vinden dat je iets vertelt over de moderne islam, over de Europese islam. En dat klopt niet. Dat is een groot probleem, waarover wij ons dringend moeten bezinnen. Door die aanslag hebben we het vandaag weer over het verschil tussen soennisme en sjiisme, maar au fond interesseert dat debat mij niet. Wat mij interesseert is hoe we de westerse islam van de toekomst samen vormgeven.".

Wij hebben een aantal Angeltjesvrienden onder onze lezers, Lucky9 en Regus Patoff, om deze twee niet te noemen, die in de loop der voorbije jaren een bibliotheek verzameld hebben met boeken over de godsdienst van de vrede en tolerantie. Deze experten zullen beamen dat er nauwelijks wat te vinden is uit de islamitische Prachtlanden dat wijst op een Europese of verlichte islam. Misschien wat voorzichtig en zorgvuldig verpakt gezemel van de heer Benzine uit Parijs. Shehera maakt zich begoochelingen en typisch is wel dat zij zich beroept op een katholieke professor kerkelijk recht die in de politiek verzeild is, om haar achterlijke religie 7 eeuwen te laten overbruggen. Zij heeft het natuurlijk niet letterlijk op Torfs bedoeld, dat weten wij ook wel, maar waar zijn de moslims uit de belgische al dan gesubsidieerde kringen die zich sterk willen maken om de wreedheden, intolerantie en ongelijkheden van zich af te schudden ?

Op de betoging waren er hoofdzakelijk sjiïeten die de dood van een imam betreurden en herdachten. Er waren ook soennieten, werd gezegd, maar zelfs de speurneuzen van de televisie konden er geen enkele voor hun lens of praatpeer opduikelen. De media laten deze manifestatie doorgaan voor een wandeling voor de vrede, zoals katholieken en protestanten die samen zouden opstappen. Er waren echter nauwelijks protestanten. Van de Vlaamse media verwachten wij niets anders : zij zijn de eersten die op hun knietjes zitten en mlet wijdopen mond aan de lippen hangen van Sheherazade en anderen.

Tenslotte nog een vraagje aan Idrissi, dat we wegplukken uit ons eigen artikel van gisteren zondag : in Nederland mogen moslimgeestelijken binnenkort weer vrijelijk pleiten voor de islamitische machtsovername van onze samenleving. Op 8 april vindt in Amsterdam het Nationaal Islam Congres 2012 plaats. Vol trots worden sprekers als de uit Engeland afkomstige Sheikh Haitham al-Haddad aangekondigd, iemand wiens virulente antisemitisme is bewezen. In 2001 hield al-Haddad een preek waarin hij de Joden -geheel in lijn met de Koran- 'apens en varkens' en 'één van de legers van de duivel' noemde. Daarbij citeerde hij uit één van de twee propaganda'bijbels' van het antisemitisme: de Protocollen van de Oudsten van Zion (de andere is Hitlers 'Mein Kampf', eveneens een permanente bestseller in de islamitische wereld).

Is dat wellicht de Europese islam waar op gewacht wordt ? En indien niet waarom gaat het socialistisch Vlaams parlementslid daar' niet haar fantasmen uitleven ? Wij vrezen dat ze niet erg welkom zal zijn.