Wij pogen gedurende het week-end de rust van onze lezers (en onszelf) te eerbiedigen en besparen u de vaak hinderlijke berichten uit onze in mekaar stortende beschaving. Mogen we dat zo stellen zonder iemand voor het hoofd te stoten, behalve de verblinde profiteurs die aan de slippen van het regime hangen ?

Daarom brengen we zater- en zondag wat luchtige berichtjes, video's maar niet te veel politiek braaknieuws. Helaas valt de actualiteit niet stil en hopen de berichten zich intussen op, zodat we tegen 's maandags een te veel aan kopij hebben die u koppijn bezorgt.

Daarom volgt in de loop van zondagnamiddag een beperkt aantal stukjes die ons terug in de realiteit van elke dag storten. Niet om u te jennen, gewoon uit praktische overwegingen.

Uw attente redactie

 Een ongelukkige liefdesgeschiedenis, gebroken dromen, niet kunnen praten met mekaar, ondankbaar hart en het is steeds de ander, nooit ikke.

Als mijn oom een sultan zou zijn geweest, is mijn tante een sultana. Met zachte hand duwt en stuurt ze een ieder thuis. Zonder haar toestemming valt er zelfs geen blad van de boom in de tuin.

Het is een ochtend in 2008, rond zeven uur, wanneer iedereen het huis verlaat om voor brood op de plank te zorgen. Op het moment dat oom Hamidullah de deur uit wil gaan roept tante: "Heb je schone kleren aan? En die sjaal past helemaal niet bij je kleren, neem die blauwe mee."

Oom Hamidullah fronst en mompelt wat. Maar uiteindelijk gaat hij wel met zijn blauwe sjaal naar buiten. Hoezo onderdrukte vrouwen in Afghanistan, denk ik.

Ze is een vrouw van in de zestig en heeft acht kerngezonde kinderen op de wereld gezet. "En nog steeds zo energiek en beweeglijk als een achttienjarige," was wat oom altijd stoutmoedig over haar opmerkte. Van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat is ze in beweging en als een bekwame coördinator dirigeert en verdeelt ze alle taken binnen en buiten het huis.

Het ene moment is ze in de ene hoek van het enorme binnenhof en het andere moment in de andere. Mijn pogingen om haar te volgen heb ik al lang opgegeven, ik word er draaierig van.

En anno 2011? Ze is zojuist weduwe geworden en in de rouw. Volgens de onzichtbare letters van de traditie moet ze bij haar zonen intrekken. Mijn neven verzoeken haar om bij hen in Kabul te komen wonen. De sociale druk is hoog en de ogen gericht op wat er zal gaan komen.

Sinds jaar en dag komt in Afghanistan de zorg van de ouders op de schouders van de kinderen terecht. Bejaarden - en verpleeghuizen zijn er een onbekend fenomeen. Iemand die zijn ouders verwaarloost - lees: niet in zijn huis opneemt - roept de schande van de gemeenschap over zich af.

Op een avond in de aanloop naar de zeswekendienst neemt ze mij tijdens de schemering in vertrouwen: "Jij weet wat ik van Kabul en haar kippenhokkenhuizen vind. Nu dat je oom er niet meer is, is de situatie veranderd. Je neven vragen mij om naar Kabul te komen terwijl ikzelf hier in Charikar wil blijven. Ik moet kiezen tussen mijn hart,  hier voel ik me dichtbij jouw oom, en de harten van mijn zonen.

Ik wil niet dat ze gezichtsverlies lijden!" Haar blik zoekt oom in zijn vertrouwde hoek van de kamer. De tranen rollen over haar gezicht. Ik buig mijn hoofd, mijn ogen gericht op de bloemen van de tapijt. Mijn wijze tante die geen raad weet met de situatie.

De bloemen veranderen in letters en letters vormen de zinnen van Ad Vingerhoets, professor in tranen: "Tranen zijn bedoeld om ergens een vlag bij te planten: dit is heel belangrijk".  Maar de komende dagen zullen bewijzen hoe erg ik me had vergist in haar.

Op een ochtend rond  vijf uur word ik wakker door lawaai. Vanuit het gastenverblijf kijk ik naar de tuin en het hoofdgebouw. Er wordt keihard gewerkt, alle neven en nichten zijn er. Ik loop de tuin in. De ramen worden gelapt, de gordijnen afgehaald om die te wassen, de kamers gepoetst en zelfs de tuin krijg een bezemveeg.

Half wakker zie ik mijn tante mij tegemoet  komen: "Morgen, jij mag de rozen en druivenranken van jouw oom snoeien." De verbazing nog niet de baas krijg ik de tuinschaar in mijn hand gedrukt, waarna ze zegt: "Ik moet mijn hoofdverblijf herordenen. Ik kom regelmatig terug. In Kabul hoor ik niet thuis."

Als we 's avonds allemaal aan het dastarkhwan -maaltijdkleed - zitten, draait tante haar hoofd naar Farhad - de oudste neef - en zegt: "Voor de duidelijkheid: jaarlijks op de sterfdag van je vader, de weekeinden, feestdagen, heilige dagen en alle belangrijke dagen waarbij de familie bij elkaar moet zijn, zijn we hier in Charikar in het ouderlijke huis."

Mijn wijze tante is tot een compromis gekomen. Ze heeft op z'n Afghaans gezegd het verstand van honderd ministers. Ze maakt haar woorden waar. "Leven is veranderen".

Haroon Parvani

Haroon Parvani moest als derdejaarsstudent geneeskunde in 1988 Afghanistan ontvluchten vanwege zijn oppositiewerk bij de Universiteit van Kabul. Na een kort verblijf in India kwam hij naar Nederland.  Tegenwoordig werkt hij als beëdigd tolk/vertaler en publicist.

http://www.trouw.nl/tr/nl/6884/Blog-Afghanistan/article/detail/2841943/2011/08/08/Leven-is-veranderen.dhtml

In het zuidoosten van de staat Washington is deze week de 40-meter hoge Condit Dam verwijderd.  Bijna honderd jaar lang heeft de 40 meter hoge Condit Dam de White Salmon River tegengehouden in het zuidoosten van de staat Washington.

Daardoor ontstond er weliswaar een prachtig meer, maar werd de weg naar zalm versperd. Deze week is de dam op spectaculaire wijze verwijderd. De ecologen hopen dat de waterweg weer haar natuurlijk verloop krijgt, met herstel van de oorspronkelijke vegetatie, vissen, vogels en de bijbehorende zoogdieren.

Karrenvrachten met geld, een interventie van president Medvedev zelf en een leger van drieduizend restaurateurs uit alle hoeken van Rusland waren ervoor nodig - maar nu is het dan zover. Na zes jaar grondige renovatie heropent het Bolsjoj theater in Moskou vanavond zijn deuren voor een galaconcert. Het Bolsjoj theater wachtte al 115 jaar op renovatie. Normaliter zou dit gebouw gesloopt zijn en herbouwd, maar dit is het Bolsjoj en dus deden de Russen het onmogelijke. De bezoeker zij gewaarschuwd: wie niet van bladgoud houdt, wage zich niet in het Bolsjoj theater. We kunnen enkel maar hopen dat de grote Russische tradities van muziektheater en ballet verder gezet worden in dit prachtige gebouw.

© reuters

graaiers
 

ons mooie vlaamse land gaat dood
politici rollen vechtend door de goot

en wie zal alles weer betalen ?
de vlamingen en niet de walen

door hard werken verdienden wij ons geluk
en nu worden we vakkundig kaalgeplukt

we zijn op weg naar een derdewereld land
samen met onze waaltjes,hand in hand

de politiekers zijn vlaanderen aan het slopen
en we laten ons met open ogen gewillig stropen

toch zullen we eens moeten vechten
voor onze kinderen en onze rechten

de blauwvoet zal nog eens moeten vliegen
en de goededag weer hoofden klieven

of de opvolgers het dan beter doen is de vraag
is een voorspelling waar ik me niet aan waag

het heeft eigenlijk geen zin om te grienen
we hebben de politiekers die we verdienen

onbekwame graaiers zonder ruggegraat
die goed weten waar de vetpot staat

johan1944

Vorige week werd op het stadhuis Het Antwerps zakwoordenboek voorgesteld. Een luxe die je je enkel kan veroorloven als je de basistaal volledig beheerst.

Uiteraard mocht P. Janssens niet ontbreken.  Misschien het moment om aan de burgemeester te vertellen, dat er een verschil is tussen Antwerps dialect spreken (wat wij zelf ook doen naast onze kennis en liefde voor het Nederlands) en reclameboodschappen opstellen uit naam van het openbaar bestuur in krakkemikkig Nederlands, zoals de stad vaak doet in een slechtbegrepen poging om dichtbij het volk te staan.  Maar ja, aan die man is toch geen zalf te strijken, hij weet alles het best. In ons dialect zeggen we over zo iemand : "Die denkt oek van zeneigen dattem créme fraiche schet". (Vertaling op aanvraag).

Ray

Herkent u hem nog, Ben Cramer ?

Reportage met foto's en film over de Titanic voor zijn eerste en tevens laatste reis in 1912. 

Savat

De dandy Paul van Ostaijen

Leopold Andreas van Ostaijen werd op 22 februari 1896 geboren in de Lange Leemstraat 53 te Antwerpen, als zoon van een Nederlandse vader (uit Noord-Brabant) en een Limburgse moeder.  Paul (Leopold) was hun zevende en laatste kind. 

Eerst volgde hij les op katholieke scholen, maar hij was geen voorbeeldige leerling.  Zijn medeleerlingen keken op naar Gezelle en Van de Woestijne, terwijl hij dweepte met Else Lasker-Schüler, Rilke, Rimbaud en Verlaine. Ondermeer omdat hij verboden lectuur las  en verspreidde, werd hij van het jezuïtencollege gestuurd.  Vervolgens ging hij naar  het koninklijk atheneum, waar hij zich met geestverwante medescholieren aansloot  bij de 'Vlaamsche Bond'. Hij voltooide echter zijn middelbare schoolopleiding niet  en ging aan de slag als bediende op het stadhuis van Antwerpen.

Tijdens Wereldoorlog I publiceerde hij verschillende artikels in 'De Vlaamsche Gazet' en 'Het Laatste Nieuws'.   Hij was medewerker van  'Carolus', 'Antwerpsche Courant', 'Ons Land', 'Ons Leven',   Het Vlaamsch Leven', 'Aula' en 'De Goedendag'. In dit laatste maandblad profileerde  hij zich als flamingant en Groot-Nederlander. Er was een schril contrast tussen het bruisende uitgaansleven in het  statiekwartier met  zijn café Hulstkamp op de de Keyserlei en zijn music halls aan de ene kant, en de somberheid van 'de bezette  stad' aan de andere kant.  Paul van Ostaijen gedroeg zich in die schizofrene sfeer echter  als een flamboyante dandy, die gretig van het nachtleven (en van cocaïne) proefde. 

Antwerpen bezette Stad - Oktober 1914 na een zwaar bombardement rukken de Duitse troepen op naar het hart van de stad : de Grote Markt.

Zijn eerste journalistieke en vooral door het Duitse expressionisme beïnvloede literaire bijdragen  verschenen in flamingantische bladen. Hij debuteerde in 1916 met de bundel Music-Hall,  die in 1918 werd gevolgd door "Het Sienjaal".   In november 1917 was hij betrokken bij een activistische betoging tegen kardinaal Mercier,  wat hem een geldboete en veroordeling tot gevangenisstraf opleverde.   Vlak voor het einde van de Eerste Wereldoorlog (november 1918), vluchtte hij met zijn vriendin  Emmeke Clément naar Duitsland, om vervolging in België te ontlopen. 

Emmeke Clement

Na hun aankomst in het Potsdamer Bahnhof in Berlijn betrokken Van Ostaijen en Emmeke een goedkope kamer in de Wilhelmstrasse, waar ze een half jaar verbleven. Nadat ze ruzie kregen  met hun hospita verhuisden ze naar de Joachim Friedrichstrasse waar ze twee kamers huurden. Van Ostaijen kon ook in Berlijn niet van de cocaïne afblijven. Een vriend, de niet onbemiddelde  Peter Baeyens, bracht hem vanuit Antwerpen meermaals een bezoek en bezorgde hem de begeerde marchandise.

Berlijn was toenmaals een zeer grimmige  maar artistiek bloeiende stad waar hij in armoede leefde.  Zijn baantjes als sigarettenventer, oppikker (schlepper) voor een nachtlokaal en schoenverkoper  zijn waarschijnlijk ontsproten aan zijn dichterlijke fantasie. Hij leefde namelijk op de kap van Emmeke  die werkte als mannequin bij het  modehuis Hammer. Daarnaast schnabbelde zij als fotomodel  want zij was een mooie frivole vrouw.

In de straten van Berlijn op het einde van de Grote Oorlog

In Berlijn radicaliseerde Van Ostaijen op politiek en artistiek gebied. Hij sympathiseerde met de Spartakisten Karl Liebknecht en Rosa Luxemburg en maakte de bloedige onderdrukking van hun revolutie mee. Zijn humanitaire idealen, zoals hij die had geformuleerd in 'Het Sienjaal',  leden schipbreuk waardoor hij in een crisis geraakte.   Daarenboven was hij dikwijls ziek, had heimwee en in zijn relatie met Emmeke was het ook niet altijd rozengeur en maneschijn. Deze laatste leerde in april 1919 namelijk een Duitse fysicus kennen waarmee ze in 1923 in het huwelijk trad. 

Van Ostaijen had ook contacten met verschillende Duitse kunstenaars, ondermeer in 'Café des Westens'  waar hij geregeld kwam. Hier ontmoette hij ondermeer de dichteres Else Lasker-Schüler, die geen goede  indruk op hem maakte en die hij beschreef als ‘een klein, vuil jodin’. In Café des Westens maakten de Antwerpse geliefden ook kennis met de twintig jaar oudere dichter en kunstcriticus Theodor Däubler, waar zij enkele keren op visite gingen.  Van Ostaijen was ook bevriend met Heinrich Campendonk en Frits Stuckenberg. Vooral met de schilder  Stuckenberg, aan wie hij verschillende gedichten opdroeg, kon hij goed opschieten. Deze laatste  maakte ook een schilderij waarop Paul en Emmeke zijn afgebeeld. Het erotisch geladen werk  bevindt zich in het 'Landesmuseum für Kunst und Kulturgeschichte in Oldenburg' (Bildnis P. und E. van Ostaijen).  

Van Ostaijen was in het door hem verfoeide Berlijn niet de spil van het artistieke gebeuren,  wat in Antwerpen wel het geval was geweest. Desalniettemin was het in Berlijn, dat hij  zijn dadaïstische meesterwerk 'Bezette Stad' schreef. Het is een bundel over Antwerpen  in oorlogstijd. De overheersende thematiek is het nihilisme in al zijn vormen.  Typografisch was deze bundel nog opvallender dan 'De Feesten van Angst en Pijn'.  Van Ostaijen gebruikte niet alleen verschillende lettertypen en kleuren, maar ook bizarre  woordassociaties. Hier en daar werkte hij fragmenten van gedichten zelfs uit tot affiches,  zodat ze op reclameslogans leken.

Hij kwam naar België terug in 1921 na een amnestie en volbracht met tegenzin zijn dienstplicht  in het Belgische leger.   Na zijn terugkeer keerde van Ostaijen zich geleidelijk af van Dada. Hij propageerde dan de 'zuivere lyriek': "Poëzie is woordkunst en geen middel om andere doelen te bereiken  zoals vrijheid en/of destructie." Hij beschouwde poëzie als een soort mystieke extase.
"Poëzie heeft eigenlijk niets te vertellen, buiten het uitzeggen van het-vervuld-zijn-van-het-onzegbare." 

Na 1923 schreef hij meestal grotesken (onder meer de postuum uitgegeven korte roman 'De Bende van de Stronk'), In 1924 was hij beheerder in een Antwerps boekenantiquariaat. Daarna (1925) baatte hij in Brussel `A la Vierge poupine' uit, dat in de loop van 1926 werd opgedoekt. In deze galerie organiseerde hij exposities van internationaal bekende schilders en beeldhouwers en gaf hij lezingen over moderne  kunst en poëzie. Hij publiceerde daarnaast ook proza, gedichten, essays en scherpe recensies in meerdere bladen. 

Eind 1925 bleek hij te lijden aan longtuberculose. Hij bleef doorwerken, tot hij in 1927 meermaals rust moest zoeken op het platteland. 

Vanaf september 1927 verbleef hij in het sanatorium Le Vallon in Miavoye Anthée.   Zelfs in deze penibele omstandigheden werkte hij nog mee aan het tijdschrift 'Avontuur', dat hij samen met Gaston Burssens (1896-1965) en Edgar du Perron (1899-1940) had opgericht.  

Paul van Ostaijen overleed geheel onverwacht in het sanatorium in de nacht van 17 op 18 maart 1928.

Overgenomen

Spleen pour rire

Het meisje dat te Pampelune geboren tans te Honoloeloe woont
en in een rode lakkooi gevangen houdt
een kobaltblauwe papegaai
- zij schilderde hem met Ripolinkoeleuren
zoals gezeid de veren blauw
de snavel en de poten geel -
het meisje van Pampelune te Honoloeloe
dat om haar hoge hals heeft een krans van purperen anemonen
op haar opalen borst kleine barokkoralen
en om haar dijen niets
(Vogelveren dorsten haar dijen niet te dragen
zo zeer zijn dun haar dunne dijen)
dit pampeluner meisje dat te Honoloeloe woont
ken ik niet

Priez toujours pour le pauvre Gaspard
Il n'est pas encore mort ce soir

Dit is de geschiedenis geschreven door een pokke-journalist van Vandaag.be over de kille moord op Ilyasse.

"Met veel getrek, geduw en gehuil vertrok Yassin naar de gesloten instelling De Hutten in Mol", vertelt zijn broer Abdel B. "Hopelijk krijgt hij daar de hulp die hij nodig heeft."

Zondag belt Ilyasse bij Yassin (17) aan. Moeder Khadija doet open. "Of Yassin mee een eindje gaat wandelen", vraagt Ilyasse. Twee uur later staat de hele buurt in rep en roer en blijkt Ilyasse te zijn doodgestoken door een 84-jarige man.

"We dachten meteen dat Yassin ook wat overkomen was", vertelt zijn oudste broer Abdel. "We belden hem op, maar zijn gsm was uitgeschakeld."

"We vermoedden het ergste. Pas de volgende dag kwam Yassin thuis. Ik herkende hem niet. Hij was door en door getraumatiseerd door wat er gebeurd was met Ilyasse. Ook mama huilde de hele dag. Ze wist dat ze haar zoon zou moeten aangeven. Dat ze hem voor lange tijd kwijt zou zijn. "

"De politie was hem al komen zoeken, maar toen was Yassin niet thuis. We maakten de afspraak dat als hij zou terugkomen, dat we hem zouden aangeven. Moeder hield hem nog één nacht bij haar en gaf hem woensdag met veel getrek en geduw af."

Ilyasse en Yassin braken afgelopen zondag in bij de 84-jarige Roger V. in Borgerhout, toen ze samen een wandelingetje deden.  Nadat die ouderling Ilyasse in de nek had gestoken met een mes, vluchtten de twee weg. Yassin verloor daarbij Ilyasse uit het oog, verstopte zich en zou geprobeerd hebben Ilyasse te bellen, maar die kon niet opnemen omdat hij gewond was. Daarna ging Yassin schuilen bij familie. Ilyasse was intussen al gestorven.

Nu is Yassin opgesloten in een gesloten instelling in Mol. Hij zal daar minstens drie maanden zitten en er is weinig kans dat hij dan al weer vrijkomt.

De twee stonden onder toezicht van de jeugdrechter. "Ik hoop dat Yassin de nodige hulp krijgt. Hij moet worden gestraft, maar hij moet ook hulp krijgen om zich weer te integreren in de maatschappij", zegt Abdel.

NvdR Angeltjes : Het leven in de harde Westerse maatschappij is onerbarmelijk voor vele jongeren die vrolijk lachend door de straten flaneren, maar inwendig wanhopig op zoek zijn naar zichzelf,  een beetje liefde en een zakcentje.

Beste Angeltjes,

*****

Nog eens de Nieuwe Antwerpenaar met toffe aanbiedingen (blz 46)

Heer Ray,

Hulp nodig bij het (ver)bouwen ?  Dan kan u terecht in de uitleenpunten (Everaertstraat 82 en Abdijstraat 93) waar u tegen een gunstige prijs roofingbrander,  boor, ladder, etc. kan ontlenen. Dit in een stad waar criminaliteit en inbraken niet meer onder controle te krijgen is,...
 
Gina

*****

Jean-Marie De Decker 

Als De Decker klacht heeft neergelegd tegen de verantwoordelijken van DEXIA, waarom doen de andere partijen dat dan ook niet?

Ik kijk dan in de richting van VB, N-VA en ja ook naar Groen, en nog verder naar de klanten van die bank. Men kan toch toch niet alle klachten in de vuilbak zwieren en hoe meer druk hoe beter. Misschien volgt er een serieus onderzoek, als dat in Belgie tenminste mogelijk is.

Als de loodgieter verkeerde of lekkende leidingen heeft gelegd, dan is hij daar verantwoordelijk voor en moet hij gestraft worden en financieel alles vergoeden aan de benadeelden. Onze nationale brute graaier eens goed op de rooster leggen.  De JR, sorry JLD van de poilitiek, in de verdachtenbank.

Sophie DW

*****

Politie City Handelstraat

Beste René
Ik weet het, Angeltjes is geen discussieforum, toch wil ik een antwoord geven op uw reactie "City Handelstraat". Dat zijn wel degelijk een bende broekschijters.

Vorig jaar 31-12-2010 werd ik op het zebrapad moedwillig aangereden om daarna in de verwarring 3 man in mijn nek te krijgen. Ik heb me verdedigd, waar ik de kracht vandaan haalde om 3 jonge gasten (18j) tegen de grond te werken, ik weet het nog niet. Politie erbij, opmaak pv's en na een half jaar een brief in de bus van de procureur : ik, de aangevallene,  had de vergoeding van de geleden schade, neen gdvr slagen en verwondingen aan mijn been. Dank u mannen van de ...

Ja Angeltjes, je hebt een crimineel onder je lezers.Mij krijgen ze met geen stokken meer in de buurt van het Stuivenberg.

mvg Rudolf 

*****

*****

Het reddingsplan

Herman van Rompuy over het deze nacht bereikte akkoord :"De uitbreiding van het EFSF is zeer complex en niet gemakkelijk om uit te leggen, maar wel zeer spectaculair"

Ik zal proberen het uit te leggen aan hand van dit voorbeeld : 

Het is een mooie dag in een klein Grieks plaatsje. Alle straten zijn leeg. Het zijn slechte tijden, een ieder heeft schulden en allen leven op de poef. Op deze dag rijdt een welgestelde Vlaamse, toerist, Jeanke, door het Griekse dorpje en stopt bij een klein hotelletje. Hij zegt tegen de eigenaar dat hij de kamers graag bekijken wil, om er misschien een voor een nacht te huren en legt als onderpand 100 Euro op de desk. De eigenaar geeft hem een paar sleutels. Als de bezoeker de trap op is, neemt de Hotel-eigenaar het geld,  rent naar zijn buurman de slager en betaalt zijn schulden. De slager neemt de 100 Euro, loopt de straat uit en betaalt de boer. De boer neemt het geld en betaalt zijn rekening bij de koel opslag. De man daar neemt het geld en rent naar de kroeg om zijn drank rekening te betalen. De kroegbaas schuift het bedrag door naar een aan de bar zittende prostituee, waarbij de hij nog schulden had. De prostituee rent naar het Hotel om daar haar uitstaande rekening van 100 euro te betalen. De hotelbaas legt het geld weer op de balie.Op het eigenste moment komt de toerist de trap weer af, zegt dat de  kamers hem niet aanstaan, neemt het geld van de balie en hij verlaat   het dorpje. Niemand heeft iets geproduceerd. Niemand heeft iets verdiend. Iedereen is zijn schulden kwijt en ziet de toekomst optimistisch tegemoet. Zo, nu weten jullie hoe het zit. Het reddingsplan kan maar zo simpel  zijn.

 Tjenne

*****

Kinderpuzzel

verantwoordelijk ...
weerspannig

achterstand ...
bravissimo

onverantwoordelijk ...
papa heeft het bevolen

flup en matill ...
gulder en nougatbolle

vrt en vtm ...
*0000 en *Flup & heur rojal hijgness Matil

indoctrinatie ... jade

Lucky9

*****

Beste Gina
 
Ik weet het, Angeltjes is geen discussieforum, toch wil ik een antwoord bieden op uw reactie "City Handelstraat : het zijn een bende broekschijters die niet durven optreden daar waar het moet enz." Klopt, ik ben het volledig met je eens, maar hoe zou dat komen, denk je? De meeste mensen kiezen de gemakkelijkste weg en willen liever geen problemen, de politie is geen uitzondering op die regel. Wij zijn als waakhonden aan de ketting gelegd nadat ze eerst onze tanden hebben uitgeslagen. Ge moet die reacties maar eens lezen op dat Kif-Kif blog over die twee minderjarige snotjong.  Hoe dikwijls kreeg ik indertijd niet te horen "racist" als ik bv een arab op de bon slingerde. Op den duur zegt ge "foert". In een ruwe schatting denk ik dat ongeveer 80 procent van het Antwerps korps pro- VB is . Met een De Winter als burgemeester zou het er heel anders uitzien inplaats van die "vod" die we nu hebben.

René

*****

Vreemdelingen crimineler dan de rest ...

Volgens mij vergeet het artikel nog maar eens te vermelden dat de criminelen van allochtone origine met Belgische nationaliteit bij de Belgen gerekend worden. Het plaatje oogt dus NOG minder rooskleurig dan hier geschetst (ik stel mij trouwens vragen bij de cijfers die volgens mij veel hoger liggen). Heeft de redactie trouwens vernomen dat (bron: Brusselse Metro-vod) één van de aangehoudenen in de zaak van 1 januari 2010, waarbij in het Brusselse metrostation Naamsepoort een jongeman over de balustrade gekieperd werd, door een niet nader vernoemde "rechter" werd vrijgesproken omdat "de camerabeelden niet duidelijk genoeg waren".

fred

NvdR Angeltjes : Het artikel waar u naar verwijst, vermeldt "Dat is slechts een beperkt percentage van alle daders, want vele feiten worden niet (onmiddellijk) opgehelderd. Vreemdelingen met een dubbele nationaliteit, waaronder de Belgische, zitten in deze cijfers onder de Belgen."

Anderzijds heeft de redactie op 25.10.11 een artikel gewijd aan de schandalige vrijspraak inzake de metro slachtpartij onder de titel : "Belgische justitie is er om tuig te beschermen". Wij hernamen de videobeelden en wezen op het de kwaliteit van de beelden die door de jeugdrechter als onvoldoende werden beschouwd.

Is er nog iets dat wij voor u kunnen doen, Fred ? 

Ray

*****

De Snelbelgwet is ontspoord (deel 2)

Bij napluis werk in een krant, kwam ik nog meer informatie te weten over onze landgenoten,die hier nog nooit geweest zijn.

Die 5440 buitenlandse nieuwe Belgen,zouden allemaal over een SIS- kaart beschikken, zij hebben recht op een volwaardig pernsioen, hun kinderen hebben recht op kindergeld, zij mogen voor de inwonende famlilieleden in het buitenland, familiehereniging vragen met alle voordelen daaraan verbonden.

En to slot mogen zij, die de gerechtigde leeftijd bereiken, een inkomstengarantie voor ouderen aanvragen (IGO) zonder enige bijdrage voor het nieuwe vaderland.  IGO is een vervangend pensioen.

Een mens vraagt zich af,hoe dit allemaal mogelijk is en wiedit allemaal mogelijk heeft gemaakt. Hiervan zou men werkelijk moedeloos worden.

Mvg Sophie DW

Het was weer hoogconjuctuur in het mediawereldje. Geen uur ging voorbij of er viel iets nieuws in de bus. Soms was het grappig,soms minder. Zo viel er o.a. te noteren dat :

- Bart Somers blijkbaar geen kaas gegeten heeft van een mobieltje van de nieuwe generatie. De stad Mechelen kreeg een GSM rekening van haar burgervader, na zijn uistapje in Canada in de bus, van 6000 euri.  Bij nader toezien bleek dat Bartje een "knoppeke" vergeten af te zetten had waardoor de teller van de rekening rustig verder tikte. Bartje zit erg verveeld met zijn "GSM-kemel" en heeft reeds verklaard " de rekening zelf te betalen" ; wie gelooft die man?

- De vader van de kleine Younes die dood in de Leie werd aangetroffen moet voor het hof van asissen te Mons verschijnen op beschuldiging van moord op zijn zoontje. De moeder van de kleine stelt zich burgerlijke partij : echter zonder wraakgevoelens jegens haar echtgenoot en mogelijke dader Mo Jratlou. De brave prachtman heeft immers t.o.v. van zijn even prachtige echtgenote op de "KORAN" gezworen dat hij geen moordenaar is. De jury is bij deze al gewaarschuwd wat hun antwoord op de schuldvraag moet zijn. Ronald Jannsen had ook beter op de "BIJBEL" gezworen dat hij er niks mee te maken had.

- Naar verluidt zit de prachtvader van die "altijd goedlachse prachtjongen-veelpleger" die het hoogbejaarde echtpaar in Borgerhout  wou beroven (en er het loodje bij neerlegde) ook in de petoet. Zo de vader, zo de zeun zegt het spreekwoord. (alhoewel het zeunke nooit meer vrijkomt).

- Asielzoekers van buiten de E.U. kunnen geen aanspraak meer maken op centjes ... de eerste drie maanden. En daarna? De maatregel zou de Roma-instroom moeten indijken, zeggen en denken ze. De Roma's zulllen er eens mee lachen. Ach zo, we krijgen geen poen meer, dan zullen we het 'pikken' met of zonder geweld. Aan wapens hebben die gozers geen gebrek, zelfs bazooka's (waar mr Dweil naar op zoek is).

- Deze nieuwe maatregel kon echter niet rekenen op de goedkeuring van Groen! en ecolo, de aanbidders van het multiculgelul. Wouter de breedsmoelkikker en zijn waalse teamgenoot Michel Javelle stemden eensgezind tegen. Zij houden in deze het been stijf : vreemd volk eerst.

- Dat de tjeven het woord "schaamteloosheid" reeds lang uit hun vocabularium verbannen hebben, mag blijken uit hun "pamflet" dat ze over de splitsing van BHV verspreidden. Dat de oplossing in deze door de franstaligen op ongeloof en gejuich werd onthaald dankzij al dan niet (moedwillig) incorrect cijfermateriaal geleverd door de diensten van justitie (De Clerck)  wordt zedig verzwegen. De tjeven zijn immers dringend op zoek naar pluimen om hun gat te bedekken nadat ze het moesten "ontbloten" om Elio en co te behagen.

- Volgens een andere groene! kwelduivelin, ene Piryns uit Antwerpen was het tonen van de beelden over de laatste minuten van Kadhaffi in de media een stap te ver. Haar zeuntje van 7 jaar had het héél moeilijk toen hij dit allemaal zag. Qua huichelarij moet dat vrouwmens voor geen enkele tjeef onderdoen.

-Jan-Maria De Decker van de uitdovende club LDD gaat zelf klacht neerleggen tegen DEXIA holding wegens oplichting en valsheid in geschrifte. De brave man is waarschijnlijk terug van héél lang weggeweest en heeft de Fortis saga niet meegemaakt, waar op deskundige wijze alle verantwoordelijken uit de wind werden gezet en de zaak nu zo goed als doodgebloed is. Voor de graai-eksters van DEXIA is al een indentiek scenario voorzien. Verloren moeite Jantje!

- De commerciêle t.v. zenders in Vlaanderen hebben ministerin I.Lieten persona non grata verklaard. Volgens de zenders in de ministerin totaal " ge-vé-er-tiseerd" en ligt deze zender nauw tegen haar weelderige goed gevulde boezem. Zoals gewoonlijk ontkent de rode ministerin deze aantijging.

- Blijkbaar is er nu geen haast meer om een begroting uit te dokteren.Zelfs een nieuwe regering is niet echt dringend meer. Nu de Vlaamse vijand is verzwakt op zijn rechterflank dankzij de blunders van de hoofdstrateeg,  kan er terug wat afgeremd worden. De media hebben hun rol van dooddoener gespeeld en de oude krokodillen à la Eyskens en Tobback die met hun praatjes de mensen de daver op het lijf joegen, zwijgen nu in alle talen. Er kan nu weer in stilte gewerkt worden aan een manier om Vlaanderen verder uit te melken, want als we die lange MR-slons met zijne kletskop en zijn Lennon brilleke zijn goesting geven,  zal het "rijkere" Vlaanderen de kastanjes uit het vuur moeten halen,want ondanks de vele miljarden solidariteit, de grootste plannen en verklaringen blijken de Walen toch geen nagel over te houden om hun gat te krabben èn!....ze mogen absoluut niet verarmen. Waarvan akte! 

salut en doei - Senior