|
Wit Wonderxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Eenhoorn van Zacht Mededogen
Gevleugeld wit
wakend aan mijn hart
groot en diep voel ik jouw ogen
innig puur in elk verward uur
wanneer jij uit de bron van mijn tranen drinkt...
en met teder liefkozend licht
m'n gewonde kind kalmerend omringt...
Jouw blik fluistert ver voorbij woordenspel
tastend in d' uithoeken van m'n naakte bestaan
zo broos, zo fel
m'n hemel, m'n hel
Jouw Stilte laat alles verdwijnen,
dorre woestijnen, angstige ravijnen
maar ook kleurrijke werelden en symfonieën van pracht
Liefde heeft me in haar macht !
Eénhoorn met je Gouden Toorts
naar Sprakeloze Waarheid reikend
naar 't onweerstaanbaar Weten peilend...
als er niets bekend meer is om op te bouwen
rest enkel bodemloos vertrouwen
en nu ik me trillend overgeef
aan 't duizelingwekkend diep dat overbleef
voel ik vleuglen van Minnevuur mij dragen
doorheen de gapende vragen van m'n dagen
Gevleugeld Wit Wonder
Magie van m'n Hart
blijf steeds m'n Stralende Kracht
wakend temidden werelds gesmacht
Jouw verschijning begrijpt mijn verfijning
Jij hoort het prilste lied van mijn teerste bloemen
zelfs 't trillen na 't vertrappelen... weerloos
maar ook 't strelend kabbelen van mijn oever
en 't gonzend koesteren in de Zon... zorgloos.
Tovervonkend kietel je steeds 'n lach in mij
guitig lonkend, sterk en lichtvoetig vrij !
Dank aan de Liefde die eeuwig is
doorheen al het vergankelijke
altijd even fris !xml:namespace prefix = st1 ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:smarttags" />
bron Mieke Michielsen
|
