Hoe Naomi Watts de dood in de ogen keek op de set van 'The Impossible'

Dat Naomi Watts erg diep is gegaan voor de opnames van 'The Impossible', is een understatement. De actrice maakte op een gegeven moment zelf mee hoe het voelt om net iets te lang onder water te blijven. Dat gebeurde toen ze in een watertank op een stoel zat vastgegespt en de riem maar niet loskreeg: "Ik geraakte niet uit de stoel en ik had mijn zuurstofmasker al afgenomen. De regisseur wilde dat ik er extra bang uitzag dus hij verraste mij door de stoel ook nog eens de andere kant op te laten draaien. Toen die eindelijk tot stilstand kwam, veerde ik in volle paniek uit het water. Het is op dat moment dat ik besefte hoe het voelt wanneer je je adem net iets te lang inhoudt." Ik praatte met Watts over haar nieuwste film 'The Impossible', die het waargebeurde verhaal vertelt van een familie die in 2004 de tsunami in Thailand op het nippertje overleefde.

"Blootvoets rondlopen, drijfnatte kleren, vuil water,... Je bent echt tot het uiterste moeten gaan voor 'The Impossible'."

Naomi Watts: (lacht) "Ik wist dat het op lichamelijk gebied heel moeilijk zou zijn, dat zijn alle films waarin water een grote rol speelt. Maar ik vond het verhaal over een natuurramp die aan zoveel mensen het leven heeft gekost en die zoveel mensenlevens heeft veranderd heel belangrijk om te brengen. Je vergeet alle negatieve dingen die bij de opnames komen kijken. Ik herinner me dat ik vlak na de opnames van King Kong volledig uitgeput was. Ik had overal pijn, mijn lichaam kon het niet meer aan. Ik heb toen gezworen dat ik nooit meer in een actiefilm zou meespelen. Maar je vergeet die pijn na een tijdje. Het is een beetje zoals een kind baren, nietwaar? Je zou het achteraf gezien best opnieuw willen doen."

"Een verhaal zoals dit moet als moeder heel moeilijk zijn om te spelen."

Watts: "Toen mijn agent me opbelde en zei dat hij een script voor me had dat over de tsunami ging, was ik absoluut niet geïnteresseerd. Integendeel, ik vond dat allesbehalve een goed idee. Zijn ze van plan om er een rampenfilm van te maken met heel veel geschreeuw? Gaan ze er één spektakel van maken? Het voelde zó verkeerd aan. Als je ziet hoeveel mensen er om het leven zijn gekomen... (onderbreekt zichzelf). Maar van het moment dat ik hoorde dat JA Bayona de film ging regisseren, kreeg ik plots toch interesse in het project. Ik heb het script uiteindelijk gelezen en ik wist na de eerste vier, vijf pagina's dat ik het wilde doen."

"Hoe verliep die eerste ontmoeting met de 'echte' Maria Belon? En wat heb je van haar geleerd?"

Watts: "Ik keek er heel erg naar uit om haar te ontmoeten en ik herinner me dat ik best nerveus was toen ze de kamer kwam binnengelopen. Ik had een half uurtje gekregen om met haar te praten maar ik wist gewoon niet waar ik moest beginnen. Ik ben dan ook maar gewoon een actrice en ik was er zeker van dat ze mijn vragen stom zou vinden. Ik ben gaan zitten en ik heb gewacht totdat zij begon te praten. Ze kreeg tranen in haar ogen, en die blik vertelde eigenlijk al meteen het hele verhaal. Ik weet dat dit een beetje melig klinkt, maar we hebben elkaar vervolgens een hele poos omhelsd. Maria heeft een heel andere kijk op het leven. Ik ben heel cynisch terwijl zij juist van elk moment in het leven geniet. Ze heeft geen angst meer."

"Heb je ook met haar kinderen gepraat ter voorbereiding van de opnames?"

Watts: "Ik heb met Lucas (vertolkt door Tom Holland, nvdr) gepraat, maar ik merkte al snel dat Maria er beter over kon praten dan hem. Hij was erg jong toen het allemaal gebeurde. Maria heeft tijdens de opnames van 'The Impossible' enorm lange brieven geschreven. Ze is ons een paar keer op de set in Spanje komen bezoeken, en tijdens de opnames in Thailand is uiteindelijk het hele gezin afgereisd. Wanneer ze niet op de set kon zijn, schreef ze ellenlange e-mails over elke scène. Van zodra we van locatie veranderden, kwam ze met de meest uitgebreide details over die plaats op de proppen. Dat was enorm nuttig voor ons."