
tien vingers bewegen
sierlijk als ballerina’s
over de zwart-witte toetsen
van de oude piano
hard dan weer zacht
bezeten edoch teder
enkel en toch samen
verenigen zij zich in klanken
tot een hoorbaar ballet
buiten zinderende hitte
binnen vurige extase
het hoofd ventilatorkoel
de noten van drie klassieke meesters
ademen zichtbaar in de kapel
iedereen de oren gespitst
deze luidruchtige ouderen
zo wonderlijk muisstil
de aandacht bij het hier en nu
een uur tezamen beleven
door het spel van de pianist
ik zit op de tweede rij
wat ben ik blij
dat ik dit niet heb gemist.

|