Nu een man gaat naar een tovenaar en vraagt hem of hij een vloek kan wegnemen, die meer dan 25 jaar geleden over hem is uitgesproken. De tovenaar antwoordt: "Misschien, maar dan moet u me in exacte bewoordingen vertellen hoe de vloek luidde." De oude man antwoordde zonder aarzeling: "Dan verklaar ik u hierbij tot man en vrouw."
Een man komt van zijn werk thuis en ziet in de huiskamer een paar koffers staan. "Waar denk jij dat je heengaat," vraagt hij zijn vrouw. "Ik ga naar Amsterdam. Als vrouw krijg je daar 75 euro per keer als je een man pijpt. Nou, en toen dacht ik bij mezelf: 'als ik het voor jou gratis doe, kan ik me er ook voor laten betalen.'" De man bedenkt zich geen moment, rent naar boven en komt binnen 5 minuten met een gepakte koffer terug. "Wat is hier de bedoeling van?" vraagt de vrouw. "Nou, zegt de man, "ik ga met je mee. Ik wil wel eens zien hoe jij rondkomt met 150 euro per jaar."
André en Ronny genieten van een biertje in hun stamcafé. Zegt Ronny opeens : ”Ken jij het verschil tussen Onze-Lieve-Vrouw en een moderne vrouw ?”. André denkt na, neemt een slok van zijn pint, maar vindt geen antwoord. "Ewel, zegt Ronny, 't is nochtans simpel : Onze-Lieve-Vrouw vluchtte met een ezel en liet alles achter. Een moderne vrouw daarentegen vlucht met alles en… laat de ezel achter !"
De kinderen van een lagere school krijgen les over moraal. Ze krijgen als opdracht thuis aan hun ouders te vragen een verhaal te vertellen waaraan een moraal aan verbonden is. Wanneer ze terug in de klas komen, mogen ze vertellen wat ze gehoord hebben. Mieke vertelt : "Mijn ouders zijn kippenboeren, ze hebben een legbatterij. Op een dag hadden ze in de auto een mand eieren staan. Ze reden over een grote bobbel in de weg, waardoor de eieren braken" de moraal luidt: "Wees zeer voorzichtig met fragiele voorwerpen". Elsje vertelt : "Mijn grootouders hebben ook een kippenboerderij, maar zij kweken kuikentjes. Op een dag hadden ze wel twintig eitjes. Ze verwachtten dus ook twintig kuikentjes. Ze verzorgden de eitjes heel goed, maar toch zijn er maar vijftien van uitgekomen". De moraal luidt : "Tel je kuikentjes pas als ze uitkomen". Dan nu aan Anneke :"Mijn papa heeft verteld over ons tante Magda". Ons tante Magda is piloot bij de luchtmacht en heeft meegevochten in Desert Storm. Op een dag werd haar vliegtuig geraakt en moest ze springen. Het enige dat ze bij had was een fles whisky, een machinegeweer en een zakmes. Terwijl ze aan haar parachute bengelde, dronk ze de fles whisky leeg, dan was ze die al kwijt. Toen ze beneden kwam, werd ze omsingeld door wel zeventig Irakezen. Ze pakte haar machinegeweer en schoot het leeg, vijftig Irakezen vielen dood neer. Met haar zakmes kon ze er nog vijftien doden, toen brak het mes af. De vijf laatste heeft ze met haar blote handen gedood. De juf kijkt Anneke ontdaan aan en vraagt na enige stilte, "En ", vraagt de juf, "Wat is de moraal van dit verhaal?" Anneke antwoordt: "Blijf uit de buurt van tante Magda als ze gezopen heeft !"
Ik werd 's morgens gedeprimeerd wakker, omdat het mijn verjaardag was en ik dacht: Alweer een jaartje ouder. Nadat ik me had gewassen en geschoren ging ik richting ontbijt met de gedachte dat mijn vrouw me met een dikke kus zou feliciteren. Aan tafel zat mijn vrouw zoals gewoonlijk de krant te lezen en zei geen woord. Ik schonk me zelf een kop koffie in en dacht bij mezelf: Ze is het vast vergeten maar zo meteen komen de kinderen en die zingen samen 'Happy Birthday' en komen met een leuk kadootje. Genietend van de koffie wachtte ik op de kinderen. Uiteindelijk kwamen de kinderen: Ook niets! Op kantoor aangekomen begroette mijn secretaresse me met een glimlach, feliciteerde me met mijn verjaardag, gaf me een zoen en haalde een kop koffie. Ik begon me al een stuk beter te voelen. Later in de morgen kwam mijn secretaresse op mijn werkkamer en zei : Je bent jarig vandaag, zullen we samen gaan lunchen? Met de gedachte dat ik me dan nog beter zou gaan voelen zei ik: Dat is een goed idee, waarom gaan we niet naar een leuk tentje buiten de stad in plaats van de gebruikelijke McDonalds. Op weg terug naar kantoor zei mijn secretaresse dat het vandaag niet druk was op kantoor en ze stelde me voor om mee te gaan naar haar flatje om nog wat te drinken. Dat klonk goed, dacht ik en mijn humeur begon aardig op te klaren. Na een paar drankjes zei ze tegen mij: Neem me niet kwalijk, ik wil even wat makkelijks aantrekken, ik ben zo weer terug. Wauw, dacht ik, en niet alleen mijn humeur werd opgebeurd. Na een paar minuten ging haar slaapkamer open, ze kwam binnen met een grote verjaardagstaart en in haar kielzog volgden mijn vrouw en kinderen en een heleboel vrienden en familie . en ik................. ik........................ eeehhhh ik.................. ik zat op de bank met alleen mijn sokken nog aan.
Een vrouw is eenzaam en besluit een papegaai te kopen om een beetje gezelschap te hebben en mee te praten. En dus gaat ze naar de dierenwinkel en kiest een mooi exemplaar uit en ook een mooie kooi om hem in te plaatsen. Maar de papegaai wil niet praten en ze gaat terug naar de winkel en zegt: "Die papegaai die ik hier gisteren kocht praat niet." De winkelier zegt: "Misschien moet je een laddertje plaatsen in de kooi, want papegaaien houden van een beetje beweging, misschien begint hij dan te praten." Dus de vrouw schaft een laddertje aan en installeert dit in de kooi. De papegaai lijkt er blij mee te zijn en loopt de ganse dag het laddertje op en af. Maar nog steeds praat hij niet en dus gaat de vrouw de dag nadien opnieuw naar de winkel om haar beklag te doen. "Die papegaai die ik hier kocht en gisteren een laddertje voor meenam wil nog steeds niet praten." zegt ze. De winkelier zegt: "Ah zo, misschien moet je een schommeltje kopen om in de kooi te hangen, dat doen papegaaien namelijk graag, een beetje schommelen. Dan zal hij zich wat meer op zijn gemak voelen en beginnen praten." De vrouw koopt een schommeltje en hangt het in de kooi. De papegaai begint direct te schommelen, maar nog steeds wil het dier niet praten. Opnieuw gaat de vrouw terug naar de winkel en klaagt: "Die papegaai wil nog steeds niet praten, ook niet met het schommeltje!" "Ik weet het al," zegt de winkelier, "er ontbreekt nog een spiegeltje in je kooi, papegaaien vinden het fijn om zichzelf te bekijken in een spiegeltje, dat zal hem wel aan de praat brengen." De vrouw koopt het spiegeltje en vertrekt vol goeie moed naar huis. De volgende dag echter staat ze weer in de winkel. Ze is boos en doet haar relaas: "Ik kocht hier een papegaai en hij wilde niet praten, ik heb alles gedaan wat je voorstelde, een laddertje, een schommeltje, een spiegeltje,... Alles, maar nu is hij dood!" "Dood?" vraagt de winkelier verbaasd, "En heeft hij toevallig nog iets gezegd voor hij stierf?" "Ja," antwoordde de vrouw, "hij zei: 'Verkopen ze daar geen eten in die winkel misschien...?' "
Ik ben Rudy, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Rud.
Ik ben een man en woon in Wetteren () en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 13/07/1952 en ben nu dus 72 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Humor en mooie meiden..... .
Ik ben Rudy, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Rud.
