|
De Turkoman ... zijn unieke kenmerk is zijn metaalglans ...
 
Benamingen voor de Turkoman veranderden vaak door de eeuwen heen. Naast Bactrisch, Nisaia, Scythisch en Parthisch, werd het paard door Westerlingen sinds de opkomst van het Osmaanse Rijk vaak Turk genoemd, wanneer hij uit bepaalde regios in Perzië kwam zelfs Arab.
In de twaalfde eeuw werden Turken en Turkmenen reeds over één kam geschoren . Turkoman stond voor Turk-achtig en voor de meeste Westerlingen betekende dit dat het om een en dezelfde soort ging: de mensen waren allemaal Turks, zo ook de paarden. Turkomans werden dicht bij mensen gehouden. Merries en veulens liepen in kleine kudden op de woestijnvlakte. Hengsten werden aan een touw naast of zelfs in de nomadentent vastgebonden en bouwden een sterke band op met hun meester.
 
Vaststaat, dat de Turkoman over het algemeen een paard is dat hoog op de benen stond met een recht profiel en zeer dunne beharing. Bont was niet gewenst en de meeste paarden waren valkkleurig, bruin of schimmel. De metaalglans was een uniek kenmerk van de Turkomans en was onderdeel van hun overlevingsmechanismen voor de woestijn, omdat het zonlicht op een andere wijze gebroken werd op hun vacht dan bij andere paardenrassen.Wat men bedoeld met metaalglans kan je hier perfect zien in t filmpje let wel .... dit is geen Turkoman maar een Akhal -Teke !! Vergeet wel even het liedje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken é ...
Volgens de Turkoman nomaden betekende dit dat de paarden daardoor minder snel oververhit raakten.
 
Westerse avonturiers beschreven met name hun uithoudingsvermogen, hun hazewindhondachtige uiterlijk en hun fijne beharing. Over het karakter van de Turkoman kan men kort zijn. Turkomans zijn gevoelige eenmanspaarden die slecht reageren op een harde aanpak. Wanneer men het vertrouwen van een Turkoman had, ging het paard door het vuur voor zijn meester. Deze kenmerken zijn terug te vinden in de tegenwoordige takken.
De Turkoman werd tevens in onderlinge races ingezet om het paard in topconditie te houden voor rooftochten. Hier een prachtige compilatie van geboorte tot ...
Het belang van zijn snelheid was niet alleen evident voor de mannelijke krijgers, maar ook voor de vrouwen.
Bruiden werden doorgaans weggegeven aan de man wiens Turkoman paard de hare het snelst zou inhalen, de bruid had hierin haar eigen paard in de hand zodat zij zoveel mogelijk de man van haar keuze kon helpen in de race
 
De Britse kapitein van de Royal Light Infantry Rollo Burslem beschreef dat de gegadigden zich ongewapend verzamelden op de beste paarden die ze tot hun beschikking hadden, terwijl de bruid omringd door haar familie op de rug van de beste Turkoman hengst van haar stam, wachtte tot haar vader het startsein gaf Het hebben van een uitstekend paard was dus niet alleen van levensbelang in hun rooftochten en onderlinge vetes maar tevens in het bemachtigen van een goede levenspartner.
Veel liefs ... groetjes ... Miryam
|
