Is opspringen tegen mensen ... normaal honds gedrag ... ?

 

Opspringen tegen mensen is normaal honds gedrag, met een aangeboren en een aangeleerde factor.

De aangeboren factor is de natuurlijke neiging om te begroeten door neus- en bekcontact. 

 

Jonge pups likken naar en zelfs ín de bek van hun moeder en andere volwassen honden. Met dit gedrag tonen ze vriendschappelijke onderdanigheid èn bedelen ze om voer. De moederhond geeft (soms) als reactie op het naar de bek likken voorverteerd voer op voor haar jongen.

  

De drang om (met bek en tong) contact te willen maken met uw gezicht (of het gezicht van iemand anders) heeft dus een natuurlijke achtergrond.

 

De aangeleerde factor betreft het feit dat honden vaak ervaren dat opspringen belonend werkt.

Het resultaat van opspringen is namelijk meestal - zeker wanneer een pup dit doet - aandacht en liefkozingen. Jong geleerd is oud gedaan!

 

Als u de hond het opspringen wilt afleren, zult u de hond moeten laten ervaren dat opspringen geen succes heeft. Dus als hij opspringt om aandacht te krijgen, krijgt hij juist geen aandacht! Geen aandacht betekent ook de hond niet van u afduwen.
 
  

Laat zien dat je je ruimte wilt ...( energieveld , aura .. ) ...je kan hem werkelijk op afstand houden door je uitstraling ... je gedachten ...In het hierop volgend filmpje toont Cesar wat er bedoeld word met het kreëren van je eigen ruimte ... vergeet evenwel het liedje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken ...  ... ! !

 
 
Wanneer u dat doet ‘gunt’ u de hond stevig lichamelijk contact met u. En dat is precies wat hij wil.Het afleren van probleemgedrag door de hond consequent geen succes te laten hebben wanneer hij het betreffende gedrag vertoont heet uitdoven

 

Veel liefs ...groetjes ... Miryam

Hond kan nauwelijks hitte kwijt !! Hond in te hete auto? Gooi ruit in!

  

Burgers moeten honden tegen hun eigenaars beschermen. De Dierenbescherming roept het publiek op autoruiten in te gooien als ze honden in doodsnood in stikhete afgesloten voertuigen zien zitten.. Volgens de organisatie is het de wettelijke plicht van burgers om levende wezens in nood te helpen. Enkele verzekeraars zeggen de schade te vergoeden. De Nederlandse Dierenbescherming is verbijsterd dat ondanks jarenlang herhaalde waarschuwingen voor extreme warmte in voertuigen, toch nog huisdieren overlijden in auto's. 
 
 

Sinds het begin van de warmte in mei dit jaar, zijn al vijf honden in een bolide overleden als gevolg van oververhitting. Directeur Frank Dales windt er geen doekjes om: "Als je een hond in een auto ziet met deze warme dagen, bel meteen de politie. Ze komen voor dit soort zaken. En als het dier in doodsnood verkeert, aarzel dan niet om de ruit in te slaan." Wat is jouw mening hierover ... enkele reacties hieronder te lezen ...

 

Zeker! Gooi die ruiten in mensen, wat is er nu belangrijker..het leven van een hond of zo'n stomme ruit! Voor mij is de keuze duidelijk, ik zou er geen moeite mee hebben een ruit in te gooien om zo'n lieverd zijn leven te redden! Ik vind dat er strengere regels opgezet moeten worden i.v.m. het welzijn van dieren! Hier in België zijn ze veel te laks!

 


Ja vind ik ook ruit ingooien trouwens schandalig wie die beesten zo in de auto laten zitten. voor mij mogen ze er zelfs een dikke boete op zetten wie zoiets doet ,dan leren ze het wel af . Hond of mens ze moeten hetzelfde behandelt worden voor ons is het ook niet gemakkelijk als het zo warm is. Trouwens als wij zo moeten zitten in een snikhete wagen zouden we ook af zien !


  


De autoruit ingooien vind ik een beetje te ver gaan maar de politie verwittigen zou ik zeker doen. En dan maar hopen dat de eigenaar ook bestraft wordt! Misschien hem enkele uurtjes zelf laten in de auto zitten met alle raampjes dicht.....Zie hier een satirische gepast filmpje wat zich volledig ontleend aan dit onderwerp ... Hot dogs hoe dan ook " Die in cars of dood aan een hot dog in een auto "!!  Vergeet evenwel het liedje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken ...

Wie koopt nu een hond om hem in de auto te laten en wat als je de venster inslaat en die hond in de wagen nogal agressief wordt en in je kl..... bijt, wiens probleem is het dan want mischien zat hij daar wel om op de auto te passen terwijl de eigenaar om de krant is .


 


Man man man, waar zijn we toch mee bezig, , mensen noch dieren ,niemand laat je toch , met warm weer of zelfs onweer, in de auto.. En dan moet de politie het oplossen. !!!

Dat zou ik ook doen, wel oppassen als dat zo'n beest is als op de foto, ge weet nooit of de hond agressief uit den hoek kan komen omdat hij eindelijk frisse lucht krijgt. Ik vind ook niet dat de verzekering er tussen moet komen, hoe zouden zij reageren als we ze voor een paar uurkes in een snikhete auto zouden steken ? Idd, nog een fikse boete erbij ook, ja! Ge weet bvb op voorhand dat je hond niet in de winkel binnen mag he, laat hem dan gewoon thuis, daar is het (hopelijk) tenminste nog wat frisser!

 


Ik ben het volkomen eens met die voorstelling, maar eerst de politie bellen lijkt me toch aangewezen. Die kan dan meteen de nummerplaat noteren en hopelijk krijgen ze dan een fikse boete. Wij zijn op vakantie geweest met de kampeerauto en onze wagen meegenomen omdat daar airco in is zodat onze Mickey niet te warm zou krijgen. Tjonge jonge,  is onze hond daarom dan een verwend nest... :o)))


  

Veel liefs ... groetjes ... Miryam

Een verlamming van je geliefde huisdier... hoeft niet het einde te zijn ! !

 

Wanneer een hond niet meer uit kan kijken naar de leuke dingen van een hondenleven (zoals bos- of strand)wandelingen, ravotten met soortgenoten en het op de hielen zitten van een weggeworpen bal zal deze zich ook echt invalide gaan voelen.


 
 

Het gevolg is, dat zelfs een jonge hond zich zal gaan gedragen als een hoog bejaarde viervoeter.


 


Een hond heeft dagelijks beweging nodig om gezond te blijven.
Wanneer deze die beweging niet/niet genoeg krijgt (door bijv. verlamming, artrose, hd of andere klachten aan rug, heup of achterpoten) zullen de spieren van de hond verslappen en gaat de lichamelijke gezondheid van de hond achteruit.


 

 
Bovendien heeft het niet meer valide zijn van een hond ook gevolgen voor zijn/haar mentale constitutie !


 


Ziehier een prachtige mooie intro hoe honden groot en/of klein hun leven aangenaam " gelukkig " kunnen verder zetten in een hondenrolstoel ....Vergeet evenwel het liedje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken ... !

Doggy Dance (of te wel “Dansen op muziek met uw hond”... ! ! )


 

Het is een nieuwe vorm van "hondensport" en die in een razend tempo
uitgroeit over de gehele wereld.

 Het Doggy Dance is ontstaan vanuit de Obedience (Gehoorzaamheid).
Het was bij de Martin Gaus organisatie dat de eerste Doggy Dance wedstrijd in Nederland werd gehouden.

  


  Je ziet een combinatie van gehoorzaamheid, muziek en choreografie. Die eerste Martin Gaus instructeurs hadden een doggy dance instructeurs opleiding van Jules O'Dwyer gevolgd, die is zeer bekend met Obedience, Heelwork to music en doggy dance


 

Het Smousje ... waar paarden gestald waren vond je het Stalhondje  ...

 


De 19e eeuw mag gerust de eeuw van het paard worden genoemd. Waar paarden zijn, zijn stallen. In deze stallen wemelde het van de muizen en ratten omdat het voedsel van de paarden daar ook werd opgeslagen. In de stallen werden daarom honden gehouden die uitblonken in het verdelgen van ongedierte.Van oorsprong een stalhondje. Het is een vrolijke lieve rattenvanger !

 


En hier, in de paardenstal, begint de geschiedenis van de Hollandse Smoushond. In de stallen, waar ook het paardenvoer werd opgeslagen, had men vaak erg veel last van muizen en ratten. De kleine, felle, gele hondjes moesten dit ongedierte verdelgen. Daarnaast begeleidden zij hun heer wanneer die met zijn rijtuig een rit ging maken. Het stalhondje moest dus een zeer goede conditie hebben om het paard ook op langere tochten bij te kunnen benen.


 


Oorsprong
De herkomst van de Smoushond is in nevelen gehuld. Er zijn niet veel documenten uit het verleden die over dit ras van eigen bodem gaan. Zoals bij veel gebruikshonden het geval is, zag men aanvankelijk niet veel nut in het beschrijven van "maar een stalhond". Veel blijft dus Giswerk. Er zijn mensen die beweren dat Smoushonden in verschillende delen van Nederland reeds voorkwam rond 1800. Het ras zou destijds geliefd zijn als boerenerfhond. Of dit waar is, zullen we wel nooit meer kunnen achterhalen. Als het waar is, zou de Smous wellicht een authentiek landras zijn. . 


  


Het ras kende een korte periode van bloei in het midden van de negentiende eeuw. De hondjes waren razend populair in de omgeving Amsterdam, maar waren ook op het platteland een bekende verschijning. Door steeds verder oprukkende mechanisering verloor het paard zijn belangrijke positie. En toen het paard zijn taken niet meer kon uitvoeren er steeds minder paardenhouders waren, werd ook de Smous werkeloos.

 


Mag ik u voorstellen ... het smoushondje Sven  ... hij word hier vriendelijk uitgenodigd  om mensen kunstjes aan te leren in een prachtige demo ,als voorbereiding op Doggy dance , Hoe begin ik eraan ... ?? Voor de kijklustigen onder jullie vergeet het muziekje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens dit te bekijken é ...knipoogje ...

Het ras raakte in verval en kwam daarna nooit meer van de grond. Toen de Smous zeldzamer werd, heeft men geprobeerd der de Ierse Terriër in te fokken, maar dit bleek niet zo'n succes. Men kreeg honden met te lange hoofden en een te korte vacht. Dus kwam men daar al snel van terug. Anderen probeerden de Griffoen Bruxellois of te grote Affenpinschers om het ras terug te fokken, maar het enige resultaat wat al deze pogingen hadden, was dat men de uniformiteit verloor.


  

Zowel in 1920 als vlak voor de Tweede Wereldoorlog werd een poging gedaan om het ras in ere te herstellen, maar beide pogingen mislukten.Het ras verdween vrijwel geheel om het te behoeden voor uitsterven. Begin jaren zeventig van de vorige eeuw heeft mevr. H.M.Barkman-van der Weel een poging gedaan het ras nieuw leven in te blazen. Haar drijfveer was de herinnering aan de 'ruige, gele rakkers' uit haar jeugd


 


Zij zocht bastaardhonden uit die een sterke gelijkenis hadden met de Hollandse Smoushond en begon hiermee aan de wederopbouw van het ras. Door een strengen selectie was zij in staat om het ras terug te fokken. Tegenwoordig wordt de fokkerij binnen de rasvereniging begeleid door de Stichting Terugfokprogramma Hollandse Smoushond en worden er jaarlijks een paar honderd pups geregistreerd die binnen dit programma zijn gefokt.

 

 


Gezelschap
De smous is een intelligente hond die gemakkelijk op de voeden is tot een gezeglijke hond. Hij doet niets liever dan zijn baas te plezieren. Hij is vriendelijk en graag in gezelschap. Bij vreemden kan hij zich wat stil terugtrekken, maar als het ijs eenmaal gebroken is, geeft hij zich ook helemaal. Hij is gevoelig, sober en aanhankelijk. De smous past zich gemakkelijk aan verschillende leefvormen aan en kan ook prima gedijen in de stad. Wel is het hierbij noodzaak om voldoende beweging te geven.


  

De smous is graag buiten. Voor zo,n kleine hond houdt hij van lange wandelingen prima vol en hij geniet er ontzettend van. Bovendien is hij een uitstekend zwemmer. Men zal hem er een groot plezier doen als men met hem iets actiefs gaat ondernemen, zoals een cursus behendigheid of gehoorzaamheid. Dat hij vroeger talloze kilometers moest maken achter de koets aan, is nu nog terug te vinden in zijn snelheid en uithoudingsvermogen. Hij kan als het moet nog steeds een paard bijhouden!

 

Veel liefs ... t speurneusje ... Miryam

Sint Bernard  ... the guardian angel... ! !

 

De Sint Bernard stamt af van de Romeinse Molosser en is genoemd naar het klooster Sint Bernard in de Zwitserse Alpen, waar hij gekweekt werd en wordt. De monniken hadden destijds onder andere de taak om reizigers die in de sneeuw verdwaald waren, of onder een lawine bedolven waren, te zoeken of te redden.

 

Deze honden konden lawines voelen aankomen en zich goed oriënteren in de sneeuw. Oorspronkelijk waren de honden kortharig, later werden andere rassen ingekruisd (onder andere de New Foundlander) en toen ontstonden ook langharige St-bernards. 

Hondenhoest  !!!
Voorkomen is beter dan genezen ... 

 

Wat is kennelhoest
Kennelhoest is een zeer besmettelijke infectie aan de voorste luchtwegen van de hond. Met voorste luchtwegen worden de luchtpijp en hoofdvertakkingen naar de longen bedoeld. Kennelhoest uit zich door een droge, harde hoest. Ook kunnen lange hoestbuien voorkomen die gepaard gaan met kokhalzen of braken. De 'echte' kennelhoest wordt veroorzaakt door een combinatie van factoren: virussen, bacterien en stress. De balangrijkste verwekkers zijn de bacterie Bordetella bronchiseptica en het parainfluenzavirus. Het hoesten kan soms wekenlang aanhouden met als risico dat het chronisch wordt of dat longontsteking als complicatie kan optreden. Met name pups of oudere en zwakke dieren hebben hier een grotere kans op.

  

Hoe krijgt mijn hond kennelhoest
Hoewel de naam dat wel doet vermoeden, wordt kennelhoest niet alleen in kennels overgedragen. Eigenlijk op alle plaatsen waar honden samenkomen (pensions, asiels, shows. hondenscholen,) leveren gevaar op voor uw hond. Kennelhoest wordt overgedragen van hond op hond via minuscuul kleine druppels in de lucht of via direct contact, zoals neus tegen neus.

 

Behandeling van kennelhoest
Als behandeling direct bij de eerste verschijnselen plaatsvindt, is er een grote kans op succes. Als er te lang wordt gewacht, kan de hoest echter chronisch worden of zich zelfs ontwikkelen tot een longontsteking. De behandeling is doorgaans met antibiotica en daarnaast aanvullende ondersteunende therapie (bv. hoestsiroop).



Wat kunt u zelf doen
Goede verzorging van de patient en situatie vermijden die hoesten kunnen veroorzaken (goede ventilatie in een warme omgeving, goede en vooral zachte voeding, prikkelende stoffen zoals stof en rook vermijden, blaffen voorkomen, uitlaten met een tuigje of snuitband om geen druk op de luchtpijp uit te oefenen).

  

Ziehier een prachtig mooi samengesteld filmpje allerlei .... spelende , werkende honden , puppie's , water ,...... humor ..... ! Vergeet evenwel het muziekje boven aan t blog niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken é ...



  Bordetella, of hondenhoest, veroorzaakt een aanhoudende, droge hoest die bijzonder besmettelijk is. Bij Bordetella hebben we te maken met een virus en een bacterie, Bordetella bronchiseptica de bacterie.

 

Bronchitis en longontsteking treden in minder dan 20% van de gevallen op en de meeste honden genezen binnen één tot vier weken. Huismiddeltjes kunnen helpen tegen de droge hoest, maar er is geen geneesmiddel; de hond moet 't uitzieken. Vaccinatie biedt geen gegarandeerde bescherming tegen hondenhoest, maar biedt wel bescherming tegen het meest voorkomende virus dat deze ziekte veroorzaakt.Voorkomen is beter dan genezen .


 

Als uw hond regelmatig in contact komt met andere honden kunt u hem/haar het beste laten vaccineren met Nobivac® KC. Dit is een neusenting, dat wil zeggen dat er enkele druppels van een vloeistof in een neusgat worden gedruppeld. Dit werkt snel en geeft gedurende een jaar bescherming tegen kennelhoest.
http://www.dierenklinieklemmer.nl)

 

Veel liefs ... groetjes  ... Miryam

De Chihuahua wordt beschouwd als de kleinste rashond ter wereld...

 

De Chihuahua wordt beschouwd als de kleinste rashond ter wereld en draagt de naam van de grootste staat van de Mexicaanse Republiek (Chihuahua).
Men neemt aan dat deze honden vroeger in het wild leefden en, rond de tijd van de beschaving van de Toltecs, werden gevangen en door de inwoners tam gemaakt.
Illustraties van een gezelschapshondje, "Techichi" genaamd, dat in Tula leefde, werden gebruikt als decoraties op stadsarchitectuur.

 

Zo ver als bekend is van de geschiedenis van Mexico en zijn inwoners is het duidelijk dat honden, speciaal kleine honden, belangrijk waren voor veel van de indianen, speciaal voor de Azteken. De indianen gebruikten veel honden bij geboorte-, huwelijks- en begrafenisrituelen. De honden werden goed verzorgd, ze hielden de teefjes, de reutjes werden meestal gecastreerd, De chiwawa is over heel Mexico bekend.


 

Ziehier het prachtig filmpje en thevens de trailer van de film "Beverly Hills Chihuahua " ... ! Vergeet evenwel het liedje bovenaan het logje niet uit te zetten voor je dit aanklikt hé ...  ! ! 
 



Er is waarschijnlijk geen Mexicaan die de kleine chihuahueno, zoals zij de chiwawa noemen, niet kent, hoewel er maar weinig Mexicanen zijn die hem ooit in werkelijkheid gezien hebben.

 

chiwawa's bestaan in kortharige en langharige variant. De kortharige heeft een glanzende, gladliggende en zachte vacht. De langharige heeft lang, fijn, zacht haar; dit kan sluik of licht golvend zijn. Deze variëteit heeft een forse kraag en oorfranjes rond de nek.



Ze zijn door geen andere hond uit het veld te slaan. Ze kunnen zeer fel en scherp zijn ten opzichte van andere honden,soortgenoten worden in het algemeen goed accepteerd. Ze zijn wantrouwig tegenover vreemden. Hun gewicht schommelt tussen 1.5 en 3 kg.

 

Veel liefs ...  groetjes ... Miryam

Een Rhodesian Ridgeback heeft een uitstekende zesde zintuig voor gevaar !!

 


"Deze Zuid-Afrikaanse hond ontleent zijn naam aan de streep van haren op de rug (ridge of pronk) die juist verkeerd zijn geïmplanteerd, vandaar zijn bijnaam "pronkrug".


 


Zijn voorouders zouden honden zijn die destijds door de Hottentotten gebruikt werden en die gekruist werden met honden geïmporteerd door de eerste kolonialen komend uit Europa in de 17e eeuw; en meer bepaald mastino's, doggen en bloedhonden.


 


Hij werd door de boeren in Zuid-Afrika ontwikkeld, en zijn standaard werd in 1922 vastgelegd in ex-Rhodesia.
Zuid-Afrikaanse jagers gebruikten de ridgeback om grof wild op te jagen en terug te vinden, maar ook voor de leeuwenjacht."

"Vergeleken met andere hondenrassen kan het karakter van de Ridgeback het best worden omschreven als excentriek. De volwassen Ridgeback is onafhankelijk, straalt rust uit en kan gereserveerd zijn tegenover vreemden. Ook laat hij een bepaalde vorm van arrogantie en zelfverzekerdheid zien.
 

 


Een Rhodesian Ridgeback is een bijzonder hondenras voor wat betreft de inprenting. Hij heeft namelijk een zeer goed associatievermogen en neemt dan ook alle positieve maar vooral de negatieve indrukken, die zijn omgeving hem bieden, in zich op. Deze indrukken zijn van beslissende invloed op zijn gedrag gedurende de rest van zijn leven.


 


Zijn eigen wil, vastberadenheid en gevoel voor eigenwaarde maken dat de Rhodesian Ridgeback niet tot onderworpenheid gedwongen kan worden. De houding van deze hond is niet die van een slaaf maar van een partner en de Rhodesian Ridgeback dient als zodanig behandeld te worden. De enige manier om een Ridgeback goed te laten functioneren en om respect van hem te krijgen is gebaseerd op wederzijds vertrouwen en een goede training.


 

Als huisgenoot en vriend demonstreert de Ridgeback een bijzondere trouw en toewijding aan zijn huisgenoten en zoekt een individu uit die hij als van hem beschouwt. Vaak wordt er gezegd dat "U" een hond bezit, uw Ridgeback ziet dat anders; "hij" bezit U. Om deze reden is een Ridgeback een uitstekende bodyguard en waakhond. Hij beschouwt namelijk uw eigendom als het zijne.

 
 


Van nature een luilak, zal hij geen onnodige energie verspillen om zijn doel te bereiken. Hij zal vaak tevreden zijn als hij zijn tijd kan gebruiken met dutten. Dit mag gezien worden als het tegenovergestelde op de omschrijving van de energieke en dynamische hond waarvoor de Rhodesian Ridgeback vaak doorgaat. Voor de beweging en de conditie van de volwassen Ridgeback zijn lange wandelingen noodzakelijk.Hier een prachtige Duitstalige docu van deze toch wel uitzonderlijk biezonder mooie ras ... vergeet evenwel het liedje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken é

Van oorsprong is de Rhodesian Ridgeback een jachthond met een grote presentatie en aanwezigheid. Hij heeft een uitstekende "neus". 


 

Specialisten spreken dit ras toch enigsinds tegen , daar ze het over de " pronkrug hebben , zij beschrijven dit eerder aan aangeboren afwijking nml Spina bifida of "open rug" is een aangeboren afwijking die het gevolg is van een ontwikkelingsstoornis van ruggenmerg en wervelkolom. Meestal is de afwijking ter hoogte van de lendenwervels (lumbaal) gelegen, soms ter hoogte van het heiligbeen (sacraal) of de borstwervels (thoracaal). Fokkers beweren het tegendeel  Ziehier een pro en contra van specialisten en fokkers ... !!

 De Ridgeback heeft een zesde zintuig voor gevaar en staat open voor indrukken uit zijn omgeving, zoals men dat vaker kan vinden bij wilde dieren. Wellicht is dit het gevolg van de strenge selectie die de jagers op groot wild vroeger doorvoerden. Deze eigenschappen zijn in de erfmassa van de Rhodesian Ridgeback verankerd.

 
 


Hij is intelligent en toegewijd zonder dat hij zijn aanhankelijkheid verbergt. De Ridgeback laat zijn toewijding zien bij het werken met zijn eigenaar en het beschermen van zijn eigendom. Kortom een hond die voor eenieder, die eerlijk met hem omgaat, een trouwe en toegenegen huisgenoot is die in extreme omstandigheden tot buitengewone prestaties bereid en in staat is."

Mexicaanse naakthond  ! ! Xoloitzcuintli... 
of gewoon "sjolo-its-kwintlie" uitgesproken !

 

  
De Mexicaanse naakthond is de nationale hond van Mexico. Het is een hondenras met als belangrijkste kenmerk haarloosheid. Het ras vindt zijn oorsprong in Mexico.In eigen land heet het ras Xoloitzquintle  Het woord is afgeleid van twee Azteekse woorden; Xolotl (God van de onderwereld) en Itzquintle (Hond). Zodoende betekent het woord dus "Hond van Xolotl". Het woord wordt uitgesproken als Sjolo-its-kwintle. Andere schrijfwijzen zijn "Xoloitzquintle" of Xoloitzcuintli". Andere namen zijn Tepeizeuintli of gewoon Itzquintle.


 


Historie
In Mexico heeft dit natuurlijke ras al een eeuwenoude achtergrond. Er zijn in opgravingen van de precolombiaanse culturen resten van deze honden gevonden, die teruggaan tot voor onze jaartelling. Beroemd zijn de zogenaamde dansende honden van Colima De officiële standaard is in 1999 tot stand gekomen.


 


Uiterlijk
De Mexicaanse naakthond heeft harmonieuze proporties, met een brede borst en lange poten. De verhouding lengte-hoogte hoort 10:9 te zijn. De naaktheid is het meest in het oog springende kenmerk, lichte stugge beharing is echter toegestaan op de kop, voeten en staart. Met de genetische aanleg voor naaktheid komt ook een haast altijd onvolledig gebit. Wat dan ook is toegestaan. Hier het grappig lief filmpje van een puppy ... vergeet evenwel het liedje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken ...

Het ras komt in 3 maten voor : klein (25-40cm), middel(40-50cm) en groot (50-60cm). De huidkleur kan verschillen van zwart, olifantgrijs tot brons en wit. Ook komt een vlekkenpatroon regelmatig voor. Albinisme is niet toegestaan !!


   


Karakter
In de omgang is de hond een kalme, stille hond, vrolijk en attent, alert. Waakzaam tegenover vreemden en een goede waakhond. Het is een uitstekende huishond.Vanwege zijn geschiedenis die ver terug gaat in de tijd valt het ras onder de oertypen. Zijn gedrag en karakter is ook nog erg natuurlijk waardoor hij liefst een baas heeft met kennis van de hondentaal. Het is een zachtaardige hond, maar geen slaafse. Zijn liefde moet je verdienen.


  


Verzorging
Er wordt nogal eens gedacht dat een hond zonder haar nauwelijks verzorging behoefd en daarom lekker makkelijk is, maar ook zo'n hond heeft een algemene verzorging nodig. Hieronder staan een aantal verzorgingpunten van de hond waar rekening meegehouden moet worden:


   


Huid:Acné en of meeëters komen vaak voor. Als dit niet goed wordt bijgehouden kunnen er onstekingen ontstaan. De huid kan uitdrogen en gaan schilferen. De randjes van de oren zijn zeer gevoelig voor kloven. Een goede vochtinbrengende crème doet dan wonderen !


 


Populatie : De Mexicaanse naakthond komt in Nederland en België nog niet echt veel voor. In 2005 waren er ongeveer 40 exemplaren bekend.

Veel liefs ... groetjes .. ... Miryam

De Do-Khyi (aangebonden hond) of
De Tibetaanse mastiff


 


Geschiedenis
De Tibetaanse mastiff of Do-Khyi (aangebonden hond) stamt uit de Himalaya en wordt soms als een van de oudste hondenrassen van het oosten vernoemd.
Een wetenschappelijk bewijs door mitochondriaal DNS onderzoek is nog niet uitgevoerd. Omdat Tibet tot de annexatie in 1959 door China een niet vaak bezochte plaats was, is te vermoeden, dat de Tibetaanse mastiff zonder verdere invloeden kon ontwikkelen.


  


Het vermoeden dat de Tibetaanse mastiff de voorouder van alle dogachtige honden is, was reeds rond 1900 door de kynologen omstreden en heeft men tot vandaag niet door gentechnische onderzoeken kunnen bewijzen.


 


De Tibetaanse mastiff is een grote, niet overgrote, zeer krachtige hond. Hij komt in de kleuren zwart, goud, blauw, blauw met tan en zwart met tan voor. Een kleine witte aftekening ter hoogte van de borst en de tenen zijn toegestaan. De vacht is van grote densiteit. De ondervacht is extreem sterk en de bovenvacht is vast en samen met de ondervacht tegen elk weer bestand. Het haar rond de kop en nek vormt vooral bij reuen manen. De hond verhaart eenmaal per jaar in het voorjaar en de teven zijn eenmaal per jaar loops, doorgaans in de herfst. Het is een ras dat zich zeer langzaam ontwikkelt: teven zijn rond het derde jaar lichamelijk en geestelijk volgroeid en reuen doen daar nog een tot twee jaar langer over.


 

De Cavalier King Charles Spaniel is sportief, aanhankelijk en kent weinig angst.

 

Het Leeuwhondje werd geschoren en door de hofdames als 'voetenwarmertje’ gebruikt

De Hovawart “Hofwachter, de bewaker van de (boeren)hof...

 

De Hovawart is eigenlijk een jong ras met een oude naam. Zijn naam is afgeleid van “Hofwachter, de bewaker van de (boeren)hof.

 

 In 1922 werd het eerste nestje Hovawarts ingeschreven in het stamboek in Duitsland. De eerste jaren werd er bovendien ingekruist met andere rassen o.a. de Duitse Herder,Leonberger,Newfounlander en Kuvasz.

 

Wat is nu eigenlijk een Hovawart? Het is een hond die waaks is en bereid is om te verdedigen, hij is echter niet overdreven scherp; hij is aanhankelijk en hij houdt van kinderen en kan tot op hoge leeftijd een speelse en aaibare gezinshond zijn die in huis rustig op zijn eigen plek ligt, zonder te storen, die tijdens de wandeling (waar hij voortdurend naar uitkijkt) onvermoeibaar rent, spingt en speelt. 

  

Hoe ze wel onvermoeibaar spelen en blijven rennen kun je zien op het hierop volgend filmpje ... een prachtig duo Hovawarts blond en zwart .... lets playtime ... go ... vergeet evenwel het liedje bovenaan het logje niet uit te zetten é ... knipoogje ...

Het is een hond die niet aan staart en oren gecoupeerd, niet getrimd of geschoren dient te worden, een hond die zijn gezondheid en gebruiksmogelijkheid niet aan zijn schoonheid geofferd ziet.

 

Kortom: een hond die zowel van karakter als van uiterlijk “natuurlijk”aandoet en een hond voor mensen die een lieve, robuuste viervoeter willen hebben en tegelijkertijd vriend, bewaker en beschermer is; die in staat is met hun door dik en dun te gaan!

  

Gedrag en karakter:
Hij is een erkende werkhond voor veelzijdig gebruik. Van aanleg evenwichtig en goedaardig, bezit hij: verdedigingsdrang, strijdlust, zelfverzekerdheid en belastbaarheid, middelmatig temperament een zeer goede neus.

Zijn harmonisch op elkaar afgestemde lichaamsverhoudingen en een bijzondere binding met zijn gezin maken hem in het bijzonder tot een uitstekende begeleiding-, waak-, verdediging-, redding- en speurhond.

 

Veel liefs ... groetjes... Miryam

 

De Samojeed is een middelgrote teddybeer met fonkelende pret-oogjes... !! 

 

De Samojeed is oorspronkelijk afkomstig uit het zeer koude polaire Russisch Mongolie en Siberie als manusje van alles van een zwervende nomadenstam. Hij werd gebruikt voor het hoeden en bewaken van de rendierkudden, voor het jagen op klein wild en het trekken van sleden.

Bovendien hield hij de mensen, vooral de kinderen, warm in hun tenten. De Samojeed is een middelgrote teddybeer met fonkelende pret-oogjes. Flink gespierd en gelijktijdig zeer zachtaardig.

 

De beharing bestaat uit een angora-achtige wollige ondervacht, die zich gemakkelijk laat spinnen om bijvoorbeeld warme kleding van te maken en een langharige bovenvacht, die hem van nature beschermt tegen vastklittende sneeuw. 


 


De vacht neemt vuil op, maar hij schudt dat, na droging, moeiteloos van zich af. De vacht moet wel regelmatig geborsteld worden, vooral tijdens de rui in de lente en de herfst, waardoor de haaruitval versneld wordt en hij er weer snel mooi uitziet.


 


Karakter :
Het karakter laat zich omschrijven als zachtaardig, vriendelijk, aanhankelijk en speels. Naast zijn onbegrenste nieuwsgierigheid is hij ook zeer eigenzinnig en soms dominant. Mag ik u voorstellen ... een prachtige mooie voorstelling van deze snoezige wollige teddybeer ...met een al evenzo prachtig mooi fluisterend liedje ... ... maar voor aleer je dit aanklikt vergeet evenwel het liedje bovenaan het logje niet uit te zetten hé ... Just  ... ... enjoy it ... knipoogje  ...!

De Yorkshire ... mijnwerkers die een kleine rattenverdelger zochten... !  

  

De Yorkshire, beter gekend onder de benaming Yorkshire Terrier, stamt uit het begin van de 19°eeuw. Het waren mijnwerkers die een kleine rattenverdelger zochten, die niet te groot was om in hun vestzak te kunnen stoppen.


 


Deze mijnwerkers uit de streek van West Riding in Engeland kruisten ‘black and tan terriers’ met Paisleys, met Clyesdales, en ook nog met de Skye en de Dandie Dinmont Terrier. Als laatste werd daaronder ook nog de Maltezer gekruist . 

  

Een York is een klein blijvend hondje dat van 2 tot 3 kilo zwaar wordt
Hij krijgt een zeer lange zijdeachtige vacht. De kleur is grijs met goudbruine tekeningen.De pups hebben meestal nog zwarte haren, maar bij het ouder worden, krijgen ze de grijze kleur.


  


Of deze kleine dotjes slim zijn  .... ? Ghiii ... ziehier hoe onwijs slim ze wel kunnen zijn ... prachtig mooi om zien ... zeker de moeite om zien vergeet evenwel het liedje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken ... knipoogje ...

Dit rasje moet elke dag gekamd en geborsteld worden. Als u hier geen voldoende tijd voor heeft, kan u de Yorkshire ook in een trimsalon laten kortknippen.


  


De York is een levendig, lief, (over)moedig en waaks hondje, die altijd oplettend zijn ,en onmiddellijk beginnen te blaffen, wanneer er onraad is, of vreemde personen in de buurt komen.Hoe klein deze dotjes wel zijn kun je zien in het hierna volgend filmpje ... ghiiiii ... super klein ... knipoogje !!

De Yorkshire Terriër is een snelle leerling, en men kan hem alles goed aanleren.
Dit hondje kan perfect op een flatje gehouden worden.


  

Veel liefs ... 't speurneusje ... Miryam

De Shetland Sheepdog( Sheltie )...de verkleinde versie van de Schotse Herdershond(Lassie)


 



De Shetland Sheepdog, die door de liefhebbers ook wel Sheltie wordt genoemd, vindt zijn ontstaan op de Engelse Shetland eilanden ten Noorden van Schotland.
  
Het lijkt wel de verkleinde versie van de Schotse Herdershond. Hij is ontwikkeld uit hondenrassen die kolonisten naar Engeland hebben gebracht.


  
 

Zo werden Schotse Herdershonden met Scandinavische herdershonden en IJslandse Keeshonden gekruist. Later kwam daar de Collie bij vanwie we nog goed het verwantschap terugvinden.Oorspronkelijk deed hij dienst als hoeder van de schapen en het bewaken van de boerderij.De Shetland Sheepdog werd pas in 1909 officieel als ras erkend maar reeds en veel langere geschiedenis.

Dit vrolijke en nieuwsgierige hondje neemt wel een afstandelijke houding aan ten
opzichte van vreemden maar, mag nooit angstig zijn. De opvoeding geeft meestal geen problemen . De Sheltie is gevoelig en wil met liefde behandeld worden en verwacht rechtvaardigheid van zijn baas.


 


Hij moet vooral worden aangemoedigd tijdens de training en niet steeds gestraft worden. Ook kan hij dienst doen als waakhond. Hij is niet groot maar is wel luidruchtig genoeg om zijn omgeving te alarmeren.


 

Veel liefs ... groetjes ... Miryam

Hoe wordt het apporteren leuk voor je hond ... ! !

 

HAAL HEM ZELF MAAR... ! Heb jij ook zo'n hond die je met opperste verbazing staat aan te kijken als je een leuk speeltje voor hem weggooit ? Of een hond die wel een speeltje ophaalt, maar het vervolgens heel hebberig voor zichzelf houdt ? Oorzaak hiervan kan zijn dat de hond niet gestimuleerd is, het nooit geleerd heeft ! Hoe kun je dit voorkomen? Stimuleren en heel veel oefenen ... ! !

 


Zo wordt een speeltje leuk: Er zijn honden die niet weten wat ze met een speeltje aan moeten. Sommige honden houden er gewoon minder van dan andere om iets in hun mond te nemen. En er zijn honden die in hun jeugd nooit speeltjes hebben gehad en spelen gewoon nooit geleerd hebben. Zaak is uit te vinden of ze echt nergens om geven: vaak blijkt een hond wel geïnteresseerd te zijn in een speciaal speeltje dat hij gewoon nog niet had. Er zijn honden die van een piepbeest houden,' of van een zacht speeltje van zeemleer. Of van een rubberbal met belletje. Of een hal aan een touwtje. Of van een frisbee. En er zijn honden die alleen maar pluchen speelgoed waarderen. 

 

Hier een prachtig voorbeeld hoe je je hond eventueel kunt stimuleren , let wel ,hier word ook het pakwerk gestimuleerd .... vergeet evenwel het filmpje bovenaan t logje niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken !



Probeer eerst verschillende dingen en neem dat speeltje - liefst twee - waar hij wel enige interesse voor had. Lukt het helemaal niet, knoop dan zijn favoriete hapje in een oude sok en hang die ergens op. Moedig de hond aan eraan te ruiken en te trekken. Geef steeds een andere sok. Als je hond enthousiast wordt als je zijn sok ergens ophangt is het tijd om het spel te veranderen: nu houdt je de sok vast en moedigt de hond aan om eraan te trekken. Gaat dat eenmaal enthousiast, dan is het moment van apporteren aangebroken. De hond is genoeg gemotiveerd om de sok te leren apporteren. Gebruik dus de sok of zo'n speeltje waar hij uiteindelijk toch interesse voor bleek te hebben. 

  

Je hond vindt een speeltje leuk: Als je hond een speeltje naar je toe brengt, neem je dat aan, geef wat lekkers en gooi het weer weg. Dat is vrij simpel, zo'n hond zal makkelijk leren apporteren. In feite kan hij het al, alleen nog niet op verzoek.
Herhaal het spel en breek het af als de hond nog enthousiast is. Het kan ook zijn dat de hond met het speeltje bij je terugkomt, maar het niet afgeeft.


 
 
Geen nood. Eerst probeer je hem te bewegen het voorwerp te ruilen voor een heel smakelijk hapje. Als dat lukt, gooi het speeltje dan weer voor hem weg. Een hapje in ruil voor een speeltje en dan het speeltje weer terug, dat is zo'n slechte ruil nog niet. Je kunt in plaats van wat lekkers ook een ander speeltje nemen waar de hond dol op is. Geeft hij je het ene, dan beloont jij hem met 'goed' en gooit het andere voor hem weg. 

 


Resumerend. Met de nodige inspanning en een positieve beloning is het mogelijk vrijwel iedere hond te leren apporteren. Apporteren is niet alleen een enig spel voor baas en hond voor de rest van zijn leven, maar tevens een heel prettige manier om probleemgedrag weg te trainen. Een hond leren apporteren is dus echt zinvol.

De Shar-Pei is zonder twijfel 1 van de meest bijzonder uitziende rassen ter wereld.

 

De Shar-Pei is een heel oud ras en zonder twijfel 1 van de meest bijzonder uitziende rassen ter wereld. De geschiedenis van de Shar-pei gaat wel meer dan 2000 jaar terug. Waarschijnlijk is de plaats van oorsprong de stad Dialak in de Chinese provincie Kwung Tung.

De Shar-Pei werd toen gebruikt als werkhond, zoals voor de jacht, bewaking
en als herdershond.

 
 


De Shar-Pei’s werden geselecteerd op hun kracht en intelligentie en wanneer ze daaraan niet voldeden werden zij waarschijnlijk opgegeten. Als soort van amusement werd de Shar-Pei in de dorpjes ingezet als vechthond, immers zijn harde vacht voelde niet prettig aan in de bek van een tegenstander en ook de kleine driehoekige oren en zijn diepliggende ogen maakte hem minder kwetsbaar.


 


Het is niet ondenkbaar dat de Shar-Pei middelen kreeg toegediend omdat de agressie die nodig was voor dit soort gevechten van nature niet in de Shar-Pei zat.Eind jaren zestig was het ras bijna uitgestorven en het is te danken aan de in Hong Kong wonende Matgo Law dat vandaag de dag een heleboel mensen over de hele wereld genieten van dit heerlijke ras.


 


De Shar-Pei is een compact gebouwde, rustige hond. Als pup hebben zij veel rimpels maar als ze ouder worden verdwijnen die,ze groeien in hun “ Jas”. Alleen op hun schoft en kop zijn dan rimpels toegestaan. Er zijn verschillende hoofdtypes, de dikkere Meathmouth en de smallere bonemouth ! ! Ziehier een prachtige slide van deze toch bijzonder mooie hond !! Vergeet t liedje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens je dit aanklikt hé ...

De Shar-Pei behoort een blauwe tong te hebben, net zoals de Chowchow en men denkt ook dat de Shar-Pei ontstaan is uit meerdere rassen zoals bv de Chowchow. Ook zijn er twee vacht types, de korte stugge horsecaot vacht en de wat langere zachte brushcoat.

De Shar-Pei is een echte gezinshond, hij is zeer intelligent en is erg lief voor kinderen.Ook is hij zeer trouw aan zijn baas en gezin. Ten opzichte van vreemden kunnen zij wat terughoudend zijn maar kennen ze je eenmaal dan zijn het hele aanhankelijke honden. Het zijn goede bewakers van huis en haard.


 


Ondanks dat ze stoer en macho overkomen zijn ze over het algemeen zeer gevoelig en als ze vinden dat een ander teveel aandacht krijgt dan zullen ze alles uit de kast halen om dat even te veranderen, met hun charmes wel te verstaan!
Over het algemeen kunnen zij goed met andere dieren overweg, helemaal als zij daarmee van jongs af aan mee opgroeien. De Shar-Pei is over het algemeen zeer snel zindelijk .Het zijn “ schone” honden en de meeste vinden water en modder maar niets, uitzonderingen daar gelaten.

 
 


Soms ontstaan wel eens communicatie problemen met andere honden. Door zijn vreemd uitziende uiterlijk, de hoog gedragen staart, de rimpels op de schoft waardoor het haar iets omhoog staat, de rimpels op de kop en soms het snurkende geluid,kunnen andere honden dat opvatten als zijnde dominant gedrag. Een Shar-Pei heeft wel een strakke hand qua opvoeding nodig maar het is zeker niet zo dat dit ras niets te leren valt zoals vroeger nog wel eens gedacht werd. Vele Shar-Pei doorlopen met glans de gehoorzaamheids en behendigeids cursussen!

 


Veel liefs ... 't speurneusje... Miryam

Na de Basset-Artesien Normand ....
De Basset Bleu de Gascogne

  
Basset-Artesien Normand  , Basset Bleu de Cascogne

De Basset Bleu de Gascogne lijkt sterk op zijn `neef' die benen van normale lengte heeft, de Grand Bleu de Gascogne. 

 

De Basset Blue de Gascogne komt uit de uit provincie Gascogne wat ligt aan de zuidwestkust van Frankrijk de hond is van het klassieke Franse type en ze zijn, samen met de oude Franse Griffons, de hondetypen waarvan de meeste moderne Franse jachthonderassen afstammen. Het ras komt buiten het land van herkomst nauwelijks voor. 

  

De Basset Bleu heeft dezelfde nobele uitstraling en hetzelfde type (met uitzondering natuurlijk van de beenlengte) als de Grand Bleu. Het inkruisen van de Petit Bleu heeft wel tot gevolg gehad dat de Basset Bleu hoger geworden is. De standaard gaf een schofthoogte van 34-42 cm aan. Het nadeel van deze groei is dat dit uitsluitend de ledematen betreft en op geen enkele wijze invloed uitoefent op de rest van het lichaam. De basset is geen basset meer. Vandaar dat uiteindelijk besloten is de schofthoogte van de Basset Bleu terug te brengen naar maximaal 38 cm.

 



De Basset Bleu heeft een gevoelig karakter waardoor hij wat afstandelijk kan zijn ten opzichte van vreemden. Ziehier een prachtige mooi filmpke van let wel de Basset-Artesien Normand ... wat leren we vandaag op de trainingschool ?
  ... Vergeet evenwel het muziekje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken  ...